Τετάρτη 13 Φλεβάρη 2008 - 2η έκδοση
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Χαλκευμένα στοιχεία

Γρηγοριάδης Κώστας

Τρόπους να «βλογάει τα γένια της» για δήθεν αντιμετώπιση της ανεργίας αναζητά η κυβέρνηση, όχι μόνο για να κρύψει τις συνέπειες της «ευελφάλειας», αλλά και για να πείσει ότι αυτή αποτελεί «σωτηρία» για την προστασία ανέργων και εργαζομένων.

Με χτεσινό δελτίο Τύπου η ΕΣΥΕ αναφέρει πως το Νοέμβρη του 2007 η ανεργία κυμάνθηκε στο 7,6%, μειωμένη κατά πολύ σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο. Πουθενά, βέβαια, δεν πρόκειται να διαβάσει ο εργαζόμενος και ο άνεργος για τα στρεβλά κριτήρια με τα οποία κάποιος κατατάσσεται ή όχι στους ανέργους. Η ίδια η στατιστική υπηρεσία της ΕΕ (Γιούροστατ) δε θεωρεί άνεργο όποιον έχει δουλέψει έστω και μια ώρα την εβδομάδα πριν την καταγραφή. Ούτε βέβαια καταγράφεται ως άνεργος όποιος δουλεύει σε θέσεις μερικής, εποχιακής ή προσωρινής απασχόλησης, δηλαδή είναι μόνιμα με το ένα πόδι στην ανεργία. Ολοι αυτοί «εξαφανίζονται» από τις λίστες της ανεργίας.

Την ...αξιοπιστία των επίσημων στατιστικών στοιχείων αναδεικνύει και η καταγραφή της μερικής απασχόλησης. Η ΕΣΥΕ κάνει λόγο για μερική απασχόληση μεταξύ 4-5,7%, όταν η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική (στις 21/10/2007 ο «Ρ» αποκάλυψε σε έρευνα ότι η πραγματική μερική απασχόληση κυμαίνεται από 10% μέχρι 12%). Η ίδια η Γιούροστατ παραδέχεται ότι «η διάκριση μεταξύ πλήρους και μερικής απασχόλησης στηρίζεται στην αυθόρμητη απάντηση που δίνει ο ερωτώμενος»...

Μπερδεύτηκε...

Το 'πε χτες ο Τσίπρας και επειδή μάλλον είναι ενδεικτικό για το λόγο που θα παρουσιάσει ο ΣΥΝ και το επόμενο διάστημα, το αναπαράγουμε, όπως το είπε στο ραδιοσταθμό του «Σκάι»: «Με μπερδεύει ο πολιτικός λόγος του προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Είναι ένας συμπαθής πολιτικός, αλλά δεν μπορώ να κατανοήσω εύκολα πού μπορεί να κατατάξει κανείς το λόγο του Γ. Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ συνολικά».

Οταν μετά από είκοσι χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ και τέσσερα χρόνια συγκεκριμένης αντιπολίτευσης από αυτό το κόμμα, εξακολουθεί κάποιος να μπερδεύεται από το λόγο και την πολιτική του, τότε μάλλον ο καθένας μας δικαιούται να πει ότι ο χαρακτηρισμός του ΣΥΝ ως αφερέγγυα δύναμη μάλλον είναι επιεικής.

«Αγονη» πολιτική...

Η είδηση ότι, 20 νησιά της λεγόμενης άγονης γραμμής κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, αποτυπώνει, με ανάγλυφο τρόπο, την κυβερνητική πολιτική και σε αυτόν τον τομέα, η οποία μπορεί να περιγραφεί σε μία και μόνο φράση: Ολα υπέρ των μεγάλων ακτοπλοϊκών εταιρειών. Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με δημοσιεύματα, οι μεγάλες ακτοπλοϊκές εταιρείες, αρνούνται να συμμετάσχουν στους διαγωνισμούς με αποτέλεσμα, αυτοί, να κηρύσσονται άκυροι, επικαλούμενες τα χαμηλά κρατικά μισθώματα (τα οποία το 2008 θα ξεπεράσουν τα 70 εκατ. ευρώ).

Τούτη η είδηση δείχνει σε όλο το μεγαλείο το πώς πριμοδοτούνται, με κάθε τρόπο, οι μεγάλες ακτοπλοϊκές εταιρείες. Απ' τη μια χρηματοδοτούνται με τεράστια χρηματικά ποσά και, απ' την άλλη, αρνούνται να πάρουν μέρος στους διαγωνισμούς! Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι οι λεγόμενες άγονες γραμμές, αλλά η ...άγονη πολιτική που ακολουθούν οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, υπηρετώντας το μεγάλο εφοπλιστικό κεφάλαιο...

Υπερβάλλων ζήλος ή επιχείρηση τρομοκράτησης;

Ολο και πιο συστηματικά, το τελευταίο διάστημα, η Αστυνομία τρομοκρατεί νεαρά παιδιά, με πρόσχημα κάποιον τυπικό αστυνομικό έλεγχο. Μετά την περίπτωση της Καισαριανής, όπου αστυνομικοί έβαλαν δύο 15χρονους σε περιπολικό και τους έκαναν βόλτες για αρκετή ώρα χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος, πριν μερικές μέρες σε άλλη περιοχή της Αθήνας, αστυνομικοί προσήγαγαν στο τμήμα τρεις νεαρούς - παιδιά μεταναστών που το πρωί δουλεύουν και τη νύχτα πάνε σχολειό - που βρίσκονταν στην πλατεία και έπιναν καφέ! Οπως αναφέρουν πληροφορίες, τα παιδιά κρατήθηκαν μάλιστα όλη τη νύχτα στο τμήμα. Αλήθεια, ποιος είναι ο λόγος που, τελευταία, οι δυνάμεις καταστολής τρομοκρατούν νέους ανθρώπους;

Ερευνα στην υπηρεσία του κεφαλαίου

Οταν ο λαός μας ακούει για επιστημονική έρευνα, στέκεται συνήθως με δέος και σεβασμό, ξυπνάει μέσα του η ελπίδα ότι κάτι καινούργιο και καλό θα γεννηθεί. Ομως, δεν είναι πάντα έτσι. Οταν η επιστήμη και η ανάπτυξή της, η έρευνα υποτάσσεται στις ανάγκες του κεφαλαίου, γεννά εγκλήματα για τους λαούς, για την ανθρωπότητα. Ετσι, όπως και για κάθε τι άλλο, όταν μιλάμε για ανάπτυξη, επιστήμη, έρευνα, τεχνολογία, πρέπει διαρκώς να απαντούμε στο ερώτημα «από ποιον για ποιον». Σ' αυτό το ερώτημα, το νομοσχέδιο για την έρευνα (των υπουργείων Παιδείας και Ανάπτυξης) που συζητιέται από χτες στην επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, απαντά ξεκάθαρα: Ερευνα για το κεφάλαιο, την ανταγωνιστικότητα, την κερδοφορία του.

Γι' αυτό και το νομοσχέδιο εξασφαλίζει ρόλο στις επιχειρήσεις, τόσο στο κομμάτι του σχεδιασμού της ερευνητικής δραστηριότητας, όσο και στον τομέα της αξιοποίησης, δηλαδή της εκμετάλλευσης των αποτελεσμάτων της. Χρήσιμη έρευνα για το κεφάλαιο είναι αυτή που αποφέρει κέρδη. Ετσι, με την υλοποίηση αυτού του σχεδιασμού, αντικειμενικά θα υπάρξουν τομείς της επιστήμης που θα παραγκωνιστούν και θα ατροφήσουν, ενώ θα υπάρξουν επιστημονικά επιτεύγματα που θα τα τρώει ο σκόρος στα συρτάρια, εφόσον δε βρεθούν επιχειρήσεις που να τα θεωρήσουν κερδοφόρες πατέντες. Για παράδειγμα, μπορεί ένα φάρμακο να είναι πολύ αποτελεσματικό στην καταπολέμηση μιας ασθένειας, αλλά αν οι φαρμακοβιομηχανίες θεωρήσουν ότι ζημιώνονται από την παραγωγή του, ή δε βγάζουν υπερκέρδη δε θα το κυκλοφορήσουν.

Πρακτικά, οικοδομείται πιο έντονα το μοντέλο του ερευνητή - μάνατζερ, που θα αναζητά χορηγούς για να μπορέσει να κάνει τη δουλειά του και θα «αξιολογείται» με βάση το τι κονδύλια προσελκύει στο ίδρυμά του. Με αυτόν τον τρόπο, θα αυτολογοκρίνεται ο κάθε ερευνητής για το αντικείμενο που επιλέγει να μελετήσει, με κριτήριο ...τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Ενώ, παράλληλα, θα διευρυνθούν οι συμπράξεις πανεπιστημίων και ερευνητικών κέντρων με ιδιωτικούς φορείς, θα ενταθεί η ιδιωτικοοικονομική λειτουργία των ιδρυμάτων. Βέβαια, η κρατική χρηματοδότηση δε θα παύσει. Ωστόσο, θα διοχετεύεται και αυτή με βάση τα συμφέροντα του κεφαλαίου, ενώ θα λειτουργεί και προστατευτικά προς τις επιχειρήσεις, αναλαμβάνοντας το κόστος για το αντικειμενικό ρίσκο που έχει η έρευνα.

Σε ένα βαθμό, τα παραπάνω δεν είναι καινούργια, συμβαίνουν ήδη. Ωστόσο, με το νομοσχέδιο μπαίνει σε ένα ενιαίο πλαίσιο η ερευνητική παραγωγή τόσο στα ερευνητικά κέντρα, όσο και στα πανεπιστήμια και δημιουργείται μια σειρά από πολυδαίδαλους μηχανισμούς ελέγχου και χειραγώγησης της δουλειάς των ερευνητών (συμβούλια και επιτροπές όπου προβλέπεται και η συμμετοχή εκπροσώπων των επιχειρήσεων, πολλαπλές «αξιολογήσεις»). Ο επανακαθορισμός του θεσμικού πλαισίου για την έρευνα εντάσσεται στο σχεδιασμό που κάνει η ΕΕ με βάση τις κατευθύνσεις της Λισαβόνας, προκειμένου η καπιταλιστική ένωση να φέρνει καλύτερα αποτελέσματα στον παγκόσμιο ανταγωνισμό της με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Η εμπειρία και η ιστορία, όμως, δείχνει ότι αυτά τα αποτελέσματα σε τίποτα δεν έχουν να κάνουν με την ευημερία του λαού.


Γιάννα ΣΤΡΕΒΙΝΑ

Οι νουθεσίες του πρώην υπουργού

Σχεδόν επτά χρόνια μετά την επίθεση κατά της Κοινωνικής Ασφάλισης από το ΠΑΣΟΚ, με το «πακέτο Γιαννίτση», ο τότε υπουργός Απασχόλησης επανέρχεται στην επικαιρότητα αυτή τη φορά με ένα βιβλίο για το ίδιο θέμα. Είναι αλήθεια ότι δεν προλάβαμε να διαβάσουμε το συγκεκριμένο βιβλίο. Αν κρίνουμε όμως απ' αυτά που ακούστηκαν στη σχετική συνέντευξη Τύπου, είναι φανερό ότι αρκετοί παραμένουν πιστοί οπαδοί της αντιασφαλιστικής πολιτικής που συνιστούσε η συγκεκριμένη πρόταση.

Θα σταθούμε μόνο στον ισχυρισμό του τέως υπουργού ότι η Αριστερά διακατέχεται από έναν καθολικό αρνητισμό και πως αν δε γίνει η ασφαλιστική μεταρρύθμιση, τότε θα χάσουν όλοι. Κατ' αρχήν όσον αφορά το ΚΚΕ, τις ταξικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα, αλλά και τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων που κατέβηκε το 2001 σε εκείνη τη μεγαλειώδη διαδήλωση, ευτυχώς που όλοι αυτοί διακατέχονταν από έναν ολοκληρωτικό αρνητισμό απέναντι στο «πακέτο Γιαννίτση». Γιατί διαφορετικά από τότε θα είμαστε υποχρεωμένοι να δουλεύουμε 40 χρόνια για μια ψωροσύνταξη, για να αναφερθούμε μόνο σε ένα από τα μέτρα που προβλέπονταν. Ευτυχώς που αυτός ο «καθολικός αρνητισμός» υπάρχει και σήμερα και μετουσιώνεται σε καθημερινό αγώνα, ώστε να μην περάσουν και τα νέα αντιασφαλιστικά μέτρα που φέρνει η κυβέρνηση της ΝΔ, άξιος συνεχιστής του έργου του ΠΑΣΟΚ.

Και για να τελειώνουμε: Οι εργαζόμενοι, οι ταξικές δυνάμεις, το ΚΚΕ θα είναι πάντα καθολικά αντίθετοι στις «μεταρρυθμίσεις» που φέρνουν τη σφραγίδα του μεγάλου κεφαλαίου και είναι περήφανοι γι' αυτό. Γιατί παλεύουν για δημόσια καθολική Κοινωνική Ασφάλιση που να καλύπτει όλες τις σύγχρονες ανάγκες για όλους τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.

Το σκάνδαλο

Ωραίο το κόλπο που έχουν σκαρφιστεί και λανσάρουν τον τελευταίο καιρό. Ποιο; Οι ατέρμονες συζητήσεις για τις μίζες που έδωσε, λέει, η ΖΗΜΕΝΣ, προκειμένου να πάρει διάφορες μεγάλες δουλειές στην Ελλάδα. Το πρόβλημα, είναι πέρα για πέρα υπαρκτό και δε χωράει καμιά απολύτως αμφιβολία ότι όχι μόνο η συγκεκριμένη πολυεθνική, αλλά και κάθε επιχειρηματικός κολοσσός που «χτυπάει» μεγάλες προμήθειες, διαθέτει και ειδικά ταμεία για το αναγκαίο... λάδωμα της μηχανής του κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού.

Πού βρίσκεται το κόλπο; Οτι εθίζουν τους εργαζόμενους να πιστεύουν ότι σκάνδαλο αποτελούν μόνο οι παράνομες χρηματοδοτήσεις των διαφόρων εκπροσώπων κυβερνήσεων και επιτελικών στελεχών. Και μ' αυτή την έννοια, αθωώνουν από την απόλυτα σκανδαλώδη ουσία του το ίδιο το επιχειρηματικό κέρδος. Την κλοπή της εργασίας και του ιδρώτα εκατομμυρίων εργαζομένων, που ενώ αυτοί παράγουν τον υπαρκτό πλούτο, μια χούφτα εκπρόσωποι του κεφαλαίου τον καρπώνονται και τον θεωρούν δικό τους...

Συνεχίζεται η κοροϊδία για το ναυάγιο

Παπαγεωργίου Βασίλης

Από τις 5 Απρίλη του 2007, που βούλιαξε το κρουαζιερόπλοιο «SEA DIAMOND», της εταιρείας ΛΟΥΗΣ, στη θάλασσα της Σαντορίνης, οι κάτοικοι του νησιού απαίτησαν την απάντληση των πετρελαιοειδών και την ανέλκυση του ναυαγίου. Η κυβέρνηση της ΝΔ απάντησε απέναντι στα αιτήματα των κατοίκων με απροκάλυπτη κοροϊδία, προστατεύοντας τα συμφέροντα της εταιρείας. Μέσω του προηγούμενου υπουργού της Εμπορικής Ναυτιλίας Μ. Κεφαλογιάννη επέβαλε μόνο πρόστιμα και αυτά μάλιστα σε δύο υπαλλήλους της εταιρείας και τον καπετάνιο. Τώρα που η κυβέρνηση βλέπει ότι οι κάτοικοι ξεσηκώνονται για να σώσουν τη θάλασσα του νησιού τους, το «βιολί» άλλαξε. Ο υφυπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας Π. Καμμένος, μιλώντας σε σύσκεψη, στην οποία παραβρέθηκαν και εκατοντάδες κάτοικοι, είπε: «Αν η Louis Hellenic Cruises δεν αναλάβει την απάντληση των πετρελαιοειδών και την ανέλκυση του SEA DIAMOND, τότε η εισαγγελέας θα προχωρήσει σε δέσμευση της περιουσίας και σύλληψη των υπευθύνων της». Βέβαια, αρνήθηκε να θέσει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα, ούτε διευκρίνισε αν με τον όρο «υπεύθυνοι» εννοεί τον εφοπλιστή Λοΐζο, στον οποίο ανήκει η ΛΟΥΗΣ. Με άλλα λόγια, η κοροϊδία συνεχίζεται.


Γρηγοριάδης Κώστας

Τα κέρδη της κεφαλαιοκρατίας

Με εντατικότερους ρυθμούς συνεχίζεται η απόσπαση μεριδίων του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου από την πλευρά του μεγάλου κεφαλαίου. Το γεγονός αυτό καταγράφεται στους ισολογισμούς των εισηγμένων στο Χρηματιστήριο επιχειρήσεων, οι οποίες, τις προάλλες ξεκίνησαν τη δημοσίευση των στοιχείων για το έτος 2007. Πρόγευση έδωσε η «Γιούρομπανκ» (όμιλος Λάτση): στο 12μηνο του 2007 πέτυχε να αυγατίσουν τα κέρδη τους σε ποσοστό πάνω από 31% ή 11 και πλέον φορές πάνω από τον επίσημο τιμάριθμο. Οπως οι ίδιοι ανακοίνωσαν, απογειώθηκαν σε 851 εκατ. ευρώ, κέρδη που όμως είναι πολύ κατώτερα από αυτά που περιμένουν για τα επόμενα χρόνια. Ούτε λίγο ούτε πολύ για το 2008 ανεβάζουν τον πήχη τουλάχιστον σε 1,03 δισ. ευρώ (αύξηση 21% σε σχέση με το 2007. Υπολογίζουν ότι μέσα στο 2010 θα έχουν διαμορφωθεί σε 1,55 δισ. ευρώ, κονδύλι που είναι αυξημένο κατά περίπου 700 εκατ. ευρώ σε σύγκριση με το 2007.

Είναι απόλυτα φανερό το γεγονός ότι ο πλούτος που παράγουν με τον ιδρώτα τους οι εργαζόμενοι είναι και άφθονος και υπεραρκετός έτσι ώστε να καλύψει όλες τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες. Η σημερινή απόλυτη και σχετική μιζέρια των λαϊκών τάξεων έχει τη ρίζα της στην καπιταλιστική ιδιοκτησία και στην εφαρμοζόμενη πολιτική των δυνάμεων του δικομματισμού που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στηρίζει και το λοιπό συνονθύλευμα, υπηρετώντας τις στρατηγικές επιλογές της πλουτοκρατίας.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Στην Απεργία με το ΠΑΜΕ

Η σημερινή μέρα είναι μέρα ευθύνης για κάθε εργάτη και υπάλληλο, Ελληνα και μετανάστη. Είναι μέρα κρίσιμη για την εξέλιξη των αγώνων, της μάχης για την Κοινωνική Ασφάλιση και τις Συλλογικές Συμβάσεις. Η σημερινή απεργία μπορεί και πρέπει να στείλει μηνύματα προς κάθε κατεύθυνση. Να αποτελέσει μια καθοριστική μαζική λαϊκή παρέμβαση στις αντεργατικές αντιασφαλιστικές μεθοδεύσεις, στο νοσηρό κλίμα που παράγει και αναπαράγει η κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης του κεφαλαίου.

Σήμερα, όλοι οι δρόμοι οδηγούν στις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ. Είναι κρίσιμο ζήτημα να μαζικοποιηθούν ακόμα περισσότερο τα απεργιακά συλλαλητήρια που το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα διοργανώνει σε 63 συνολικά πόλεις. Είναι η συνειδητή επιλογή που μπορεί να πολλαπλασιάσει τη δυναμική και την αποτελεσματικότητα της αυριανής απεργίας, των αγώνων που είναι αναγκαίο να ακολουθήσουν. Να στρέψει την αποδεδειγμένη αντίδραση και τη δυσαρέσκεια κατευθείαν στο στόχο. Είναι όπλο αναντικατάστατο στα χέρια του εργάτη η απεργιακή μάχη με το πλαίσιο του ΠΑΜΕ.

Στις σημερινές απεργιακές συγκεντρώσεις έχουν τη δική τους θέση οι νέοι και οι νέες, οι συνταξιούχοι και οι μικροί ΕΒΕ, η φτωχή αγροτιά, εργάτες και υπάλληλοι του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Εχουν τη δική τους θέση όλοι εκείνοι που στις προηγούμενες κινητοποιήσεις δίστασαν να κάνουν το αποφασιστικό βήμα. Αυτοί που έχουν συναντηθεί με το ΠΑΜΕ στους τόπους δουλειάς και στις συνοικίες, έχουν εκφράσει τις επιφυλάξεις και τις διαφωνίες τους, αντιλαμβάνονται ωστόσο ότι μόνο το ΠΑΜΕ μπορεί σήμερα αποτελεσματικά να υπερασπιστεί τα δίκια των εργαζομένων, να οργανώσει αγώνες, να βάλει εμπόδια στα αντιλαϊκά μέτρα, να ανοίξει το δρόμο για βαθύτερες αλλαγές.

Για όλους αυτούς, το καθήκον που αναδεικνύεται είναι να αναμετρηθούν σθεναρά με τους δισταγμούς τους. Ανεξάρτητα από τις πολιτικές τους προτιμήσεις, να βρεθούν στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ. Θα είναι βήμα κρίσιμο και αποφασιστικό για τη συνέχεια. Θα βοηθήσει, ώστε να απελευθερωθούν νέες δυνάμεις, να μπουν με καλύτερους όρους στη μάχη σωματεία, συνδικαλιστές και εργάτες, που μέσα από δύσκολες και επίμονες ταξικές μάχες έχουν απεγκλωβιστεί από τον εργοδοτικό κυβερνητικό συνδικαλισμό.

Η σημερινή αναμέτρηση έχει δυο ξεκάθαρα μέτωπα. Από τη μια το κεφάλαιο, η κυβέρνηση και τα κόμματά του. Αυτοί που προτείνουν μηδενικές αυξήσεις στους μισθούς, ξηλώνουν τα εναπομείναντα ασφαλιστικά δικαιώματα, στρώνουν το έδαφος για τις επόμενες σφοδρές ανατροπές. Στο πλάι τους έχουν τις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες, που υπερασπίζονται τον έτερο θύτη του δικομματισμού, καλούν σε υπεράσπιση του νόμου Ρέππα και διευκολύνουν τους βιομήχανους στα σχέδιά τους.

Στην άλλη όχθη βρίσκεται το ΠΑΜΕ και τα ταξικά συνδικάτα. Βρίσκονται τα εκατομμύρια των εργατών που πλήττονται από την αντιλαϊκή αντεργατική πολιτική. Βρίσκονται τα φτωχά λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου. Ολοι αυτοί έχουν αντικειμενικό συμφέρον σήμερα να απεργήσουν και να διαδηλώσουν ενωμένοι με το πλαίσιο του ΠΑΜΕ, για τις σύγχρονες και πραγματικές ανάγκες τους. Να συναντηθούν στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, να βάλουν ακόμα πιο στέρεα τις βάσεις για την κλιμάκωση του αγώνα.



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ