Παπαγεωργίου Βασίλης

Τελευταίο σχετικό κρούσμα είναι ρεπορτάζ της προχτεσινής «Ελευθεροτυπίας» - σχετικά με τη συζήτηση στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων και Αμυνας στη Βουλή - το οποίο αναφέρεται στη σύσκεψη αυτή, αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί ότι η προαναφερόμενη απόφαση ήταν ομόφωνη και σημείωνε τα εξής: «Τα κόμματα της Βουλής, διά των εκπροσώπων τους, απομακρύνθηκαν σιωπηλώς αλλά σταθερώς από την προηγούμενη απόφαση των πολιτικών αρχηγών για την τελική ονομασία των Σκοπίων».

Σε ό,τι αφορά στο ΚΚΕ, βέβαια, δεν υπάρχει καμιά απομάκρυνση από τις τότε θέσεις του. Το αντίθετο, υποστήριζε και τότε, όσα υποστηρίζει και σήμερα. Γιατί, λοιπόν, ορισμένοι διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα; Από άγνοια ή ...ντρέπονται να σημειώσουν τη δικαίωση των θέσεων του ΚΚΕ;

Κατά 168% αυξήθηκαν τα κέρδη προ φόρων της «Αλουμίνιον της Ελλάδος» στο εννεάμηνο Γενάρης - Σεπτέμβρης 2004, σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του προηγούμενου χρόνου. Αυτό προκύπτει από προχτεσινή ανακοίνωση της εταιρίας, ενώ ο κύκλος εργασιών σημείωσε αύξηση μόνον 11,1%. Μάλιστα, όπως σημειώνεται στην τελευταία, τα αποτελέσματα αυτά «επηρεάστηκαν από τις θετικές εξελίξεις των τιμών της αλουμίνας και του αλουμινίου στο χρηματιστήριο μετάλλων του Λονδίνου (LME), καθώς και από τις ικανοποιητικές τεχνικές και λειτουργικές επιδόσεις των εταιρειών».

Με άλλα λόγια, δηλαδή, την προκλητική αύξηση των κερδών της «Αλουμίνιον της Ελλάδος», την πληρώνουν ήδη οι εργαζόμενοι - καταναλωτές των οποιωνδήποτε προϊόντων από αλουμίνιο («θετικές εξελίξεις τιμών») και οι εργαζόμενοι στην επιχείρηση, των οποίων αυξήθηκε η εκμετάλλευση και το ξεζούμισμα («ικανοποιητικές τεχνικές και λειτουργικές επιδόσεις»).

Μπόλικα ήταν τα διάφορα σχόλια, που έγιναν με αφορμή, τόσο τις δηλώσεις του Κ. Μητσοτάκη, όσο και την τοποθέτηση του Κ. Σημίτη στην επιτροπή Εξωτερικών και Αμυνας στη Βουλή. Αξιοσημείωτα, πάντως, είναι δύο συμπεράσματα: Πρώτον, η πλήρης συμφωνία της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ σε μια εξωτερική πολιτική πλήρως προσαρμοσμένη στην ιμπεριαλιστική νέα τάξη πραγμάτων. Δεύτερον, το γεγονός, πως οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και, ιδιαίτερα, αυτές μεταξύ ΗΠΑ και ηγετικών δυνάμεων της ΕΕ, διατρέχουν και τα δύο κόμματα. Χαρακτηριστικό του δεύτερου είναι και το παρακάτω απόσπασμα από χτεσινό ρεπορτάζ του «Βήματος»: «Για παράδειγμα, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κ. Γ. Φλωρίδης σχολιάζοντας τις θέσεις του κ. Μητσοτάκη έλεγε χτες: "Προσυπογράφω σχεδόν τα πάντα από αυτά που είπε ο κ. Μητσοτάκης, εκτός από τις εμμονές του σε ορισμένες διαπιστώσεις του σε βάρος των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ". Την ίδια στιγμή, υψηλόβαθμο κοινοβουλευτικό στέλεχος της ΝΔ, κληθείς να σχολιάσει τις θέσεις του κ. Σημίτη, έλεγε μεταξύ αστείου και σοβαρού (σε κατ' ιδίαν συζήτηση): "Μακάρι να είχαμε τον Σημίτη υπουργό Εξωτερικών"».

Μπορεί, οι ηγέτες της ΕΕ ή και άλλων χωρών, να λένε διάφορα και να υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια, αλλά το φαινόμενο της συνεχούς διεύρυνσης της φτώχειας - παρά και ενάντια στη συνεχή αύξηση του παραγόμενου πλούτου - είναι διεθνές και εμφανίζεται σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες.

Μια ακόμη απόδειξη του φαινομένου αυτού έρχεται από τη γειτονική μας Ιταλία και την έρευνα του ινστιτούτου Ipsos. Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας αυτής, οι ιταλικές οικογένειες γίνονται όλο και περισσότερο φτωχές, καθώς το 48% του συνόλου δεν κατάφερε τους τελευταίους 12 μήνες να αποταμιεύσει ούτε μια δεκάρα.

Ο αριθμός των οικογενειών που δεν μπορούν να εξοικονομήσουν κάποια χρήματα για ώρα ανάγκης έχει αυξηθεί από το 38% που ήταν το 2001 στο 43% το 2003 και στο 48% το 2004. Ενώ, οι οικογένειες που καταφέρνουν, πάντα με στερήσεις, να βάζουν στην άκρη κάποια μικρά ποσά, έχουν μειωθεί δραστικά, αφού το 2001 έφταναν το 48%, το 2003 μειώθηκαν στο 38% και φέτος κατέβηκαν στο 34%.

Αυτά λέει η έρευνα του ιταλικού ινστιτούτου και σημειώνει ακόμη ότι το 51% των ερωτηθέντων εξέφρασε μεγάλη απαισιοδοξία για το επόμενο έτος, όσον αφορά στα οικονομικά τους, τα οποία πιστεύουν ότι θα μειωθούν ακόμα περισσότερο.

Αν και το έργο έχει παιχτεί πρόσφατα, οι πρωταγωνιστές επανέρχονται σήμερα με μια παραλλαγή του. Το 1992, ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ, «συναινούσαν» για την υπόθεση των Σκοπίων και συμφωνούσαν ότι το «όνομά μας είναι η ψυχή μας»! Βέβαια τότε - όπως και τώρα - η συντήρηση του προβλήματος με τα Σκόπια βόλευε την Ουάσιγκτον, που υποκινούσε τον αλβανικό εθνικισμό, για να διαλύσει τη Γιουγκοσλαβία...

Αξίζει τον κόπο να ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στα σκηνικά ή καλύτερα στα παρασκήνια αυτής της παράστασης. Εκεί θα δούμε τον Αμερικανό υποβολέα να υπαγορεύει τα λόγια και τις κινήσεις των «πρωταγωνιστών», οι οποίοι ακολουθούν κατά γράμμα τους σχεδιασμούς του... Αλλά και τους κυρίαρχους οικονομικούς κύκλους της χώρας, που επιθυμούν να διασφαλιστούν και να διευρυνθούν τα συμφέροντά τους στη γειτονική χώρα, όπως και στις υπόλοιπες αγορές των Βαλκανίων...

Μέσα σε αυτή τη συναινετική ατμόσφαιρα, λοιπόν, είναι έτοιμοι να ξεχάσουν πως τα τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη πετούν πάνω από ελληνικά νησιά, πως τουρκικά πλοία προσεγγίζουν νησίδες «αδιευκρίνιστης» κυριαρχίας, στο Αιγαίο, πως η Αγκυρα επιμένει να μην αναγνωρίζει την Κύπρο. Αφού, συναινετικά, ξεχαστούν όλα αυτά, όλοι μαζί οι συναινούντες θα συμφωνήσουν να δοθεί στην Τουρκία ημερομηνία έναρξης διαπραγματεύσεων ένταξης στην ΕΕ.

Γρηγοριάδης Κώστας

Εμείς θα προσθέταμε ότι κακώς χρησιμοποιεί μελλοντικό χρόνο. Η «επένδυση» - με χρήματα του Ελληνα φορολογούμενου - απέδωσε ήδη περισσότερο κι από πολύ. Και δεν αμφιβάλλουμε, βέβαια, ότι θα συνεχίσει να αποδίδει, αλλά μην υποτιμούμε και τις μέχρι σήμερα αποδόσεις. Αλλωστε, κάποιοι τσέπωσαν το προαναφερόμενο ποσόν...

Το θέμα είναι ...για ποιους απέδωσε και θα αποδίδει. Στα σίγουρα, όχι για τον ελληνικό λαό. Κι όχι μόνο γιατί δεν πήρε αυτός τα 9 δισ. ευρώ, αλλά και γιατί ο νέος προϋπολογισμός, που είναι σχεδόν έτοιμος, μόνον ελλείμματα έχει, και στην Παιδεία, και στην Υγεία, και στην Κοινωνική Ασφάλιση, και στον Αθλητισμό.

Και, πέρα από τις εύλογες για όλους συνέπειες του γεγονότος αυτού, γνωρίζουμε και τους τρόπους, που η κυβέρνηση θα επιχειρήσει, δήθεν, να «θεραπεύσει» τα ελλείμματα αυτά. Σ' αυτούς συμπεριλαμβάνεται και το ξεπούλημα - με τον έναν ή άλλο τρόπο - της δημόσιας περιουσίας, άρα και των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων...

ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΚΗ παρέμβαση για το Αττικό Νοσοκομείο, που πλημμύρισε από την πρόσφατη νεροποντή και ο αρμόδιος υπουργός, Νικήτας Κακλαμάνης, «κρατάει» στη δημοσιότητα το θέμα, μια και το νοσοκομείο κατασκευάστηκε επί ΠΑΣΟΚ...

Για την (περαιτέρω) κατάρρευση του δημόσιου συστήματος Υγείας, άραγε θα υπάρξει ποτέ εισαγγελική παρέμβαση; Γιατί, βέβαια, για κατάρρευση μιλάμε, όταν η σημερινή κυβέρνηση δημιουργεί υποδομές Υγείας με τη μορφή Ανωνύμων Εταιριών και εργαζόμενους υπό καθεστώς «ιδιωτικού δικαίου».

Φυσικά, όλα γίνονται στο όνομα της αποτελεσματικότητας και της εξυπηρέτησης του πολίτη, επειδή, όπως λένε, το Δημόσιο έχει «γραφειοκρατικές διαδικασίες», που καθυστερούν τη δημιουργία και την επάνδρωση των νοσοκομείων.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οσο για την εξυπηρέτηση του πολίτη, δεν αμφιβάλλουμε ότι σε ορισμένες περιπτώσεις θα είναι «λουξ». Αρκεί, όμως, να μπορεί να πληρώνει, και μάλιστα ακριβά.

Βλέπετε, στην ελεύθερη αγορά, ό,τι μπορεί να πουληθεί ...θα πουληθεί. Κι όταν πρόκειται για την Υγεία, έχει αποδειχθεί ...ιδιαίτερα εμπορεύσιμο αγαθό. Γι' αυτό, άλλωστε, έχουν επενδύσει εκεί όλοι οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι Ελληνες επιχειρηματίες.

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο Χ. Σολάνα, λοιπόν, πήγε στα Σκόπια, ονομάτισε σε δημόσια τοποθέτησή του την ΠΓΔΜ με το όνομα «Μακεδονία» και μετά δήλωσε ότι το θέμα της ονομασίας δεν απασχόλησε τις συναντήσεις του με την ηγεσία της γειτονικής χώρας. Μετά, ήρθε στην Αθήνα - παρότι τούτο δε συμπεριλαμβανόταν στο αρχικό πρόγραμμα του ταξιδιού του - και συναντήθηκε με τον Ελληνα υπουργό Εξωτερικών, Π. Μολυβιάτη, χωρίς να γίνουν μετά δηλώσεις από καμιά πλευρά, για το περιεχόμενο της συζήτησης.

Με άλλα λόγια, δεν «παίζουν» μόνον οι ΗΠΑ με την ονομασία της γειτονικής χώρας, στα πλαίσια της πολιτικής του «διαίρει και βασίλευε». Το ίδιο κάνουν και οι ηγετικές δυνάμεις της ΕΕ. Αυτά, για όσους έχουν ακόμη αυταπάτες...

Στην ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ στήριζαν - και συνεχίζουν να στηρίζουν, παρά τα όσα έχουν μεσολαβήσει - οι εγχώριοι θιασώτες της ευρωένωσης την αντιμετώπιση και επίλυση του Κυπριακού. Και, βέβαια, δεν έχαναν ευκαιρία για να υπογραμμίσουν ότι τούτο αναγόρευε την πορεία ένταξης της Κύπρου σε μονόδρομο. Τελικά, βέβαια, η Κύπρος πορεύτηκε και πορεύεται στον δήθεν μονόδρομο, αλλά το Κυπριακό παραμένει άλυτο και, μάλιστα, σε ακόμη χειρότερη κατάσταση απ' ό,τι προηγούμενα.

Τα ίδια έλεγαν και λένε για την Τουρκία και όλα όσα προβλήματα σχετίζονται με την πολιτική της Αγκυρας (Κυπριακό, ελληνοτουρκικές σχέσεις κλπ.). Μονόδρομος, επομένως, και η στήριξη της λεγόμενης ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας. Πόσο μάλλον - συμπληρώνουν - όταν η προοπτική αυτή εξαρτάται και από την Ελλάδα και η πορεία σύνδεσης και ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ «περνά» από την Αθήνα.

Τα ίδια ισχυρίζονται τώρα και για τα όποια προβλήματα με τον βόρειο γείτονά μας. Η πορεία ένταξης της ΠΓΔΜ - λένε - στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ «περνά» από την Αθήνα. Μονόδρομος, επομένως, η στήριξη της πορείας αυτής, αφού στα πλαίσιά της θα αντιμετωπιστεί και το πρόβλημα του ονόματος και όποια άλλα.

Η ζωή, βέβαια, και οι μέχρι σήμερα εξελίξεις κάθε άλλο παρά δικαιώνουν τις πολιτικές αυτές και τις ανάλογες αντιλήψεις. Τα μόνα αποτελέσματα από την εναπόθεση των όποιων προβλημάτων της εξωτερικής πολιτικής της χώρας μας στους όποιους «συμμάχους» και «εταίρους» μας, όπως και στις αντίστοιχες ευρω-ΝΑΤΟικές ενώσεις, είναι η δημιουργία ακόμη προσφορότερου εδάφους για το ξεδίπλωμα της ιμπεριαλιστικής πολιτικής του «διαίρει και βασίλευε», ο ακόμη μεγαλύτερος εγκλωβισμός της χώρας μας στους εντεινόμενους ανταγωνισμούς των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και στα επικίνδυνα «παιγνίδια» τους στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή. Και μπορεί, βέβαια, η πολιτική του ευρω-ΝΑΤΟικού εγκλωβισμού να αποτελεί πράγματι «μονόδρομο» για την εγχώρια ολιγαρχία και τα συμφέροντά της, αλλά τούτο κάθε άλλο παρά ισχύει για τους εργαζόμενους και το λαό. Πόσο μάλλον, όταν μόνον αρνητικές συνέπειες και κάθε λογής κινδύνους και απειλές ήταν, είναι και θα είναι η «ανταμοιβή» του.

Τον επιθετικό προσδιορισμό «εξωφρενικές» χρησιμοποίησε προχτές ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας για να χαρακτηρίσει τις αυξήσεις μεροκάματων και μισθών. Και σε ό,τι αφορά στο επίθετο δεν έκανε λάθος. «Μπέρδεψε», όμως, τα... ουσιαστικά. Πράγματι, είναι εξωφρενικά χαμηλοί οι μισθοί, τα μεροκάματα και οι συντάξεις και εξωφρενικά υψηλά τα κέρδη των τραπεζών και των άλλων μεγάλων επιχειρήσεων. Κάνουμε λάθος;