ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ο «μεγάλος συνασπισμός»

Γρηγοριάδης Κώστας

Από τη δεκαετία του 1960 έχει να γίνει κυβέρνηση χριστιανοδημοκρατών και σοσιαλδημοκρατών στη Γερμανία -κυβέρνηση «μεγάλου συνασπισμού», όπως τη λένε οι αρθρογράφοι. Τόσες δεκαετίες «τσακώνονται» μεταξύ τους σαν το σκύλο με τη γάτα. Οπως ακριβώς κονταροχτυπιούνται στη χώρα μας τα κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, παρουσιαζόμενα ως φορείς αντίθετων και αλληλοαποκλειόμενων πολιτικών. Η αλήθεια, όμως, τόσο στη Γερμανία, όσο και στη χώρα μας, όπως και σε άλλες, δεν είναι αυτή. Κι έρχονται στιγμές που την ομολογούν ακόμη και οι «μονομάχοι» του κάθε λογής δικομματισμού.

Αυτό ακριβώς συνέβη στη Γερμανία. Ο γερμανικός καπιταλισμός και τα συμφέροντα των γερμανικών πολυεθνικών βάζουν επιτακτικά την ανάγκη της προώθησης μιας σειράς βαθιά αντιλαϊκών και ιδιαίτερα επώδυνων για τους εργαζομένους καπιταλιστικών μεταρρυθμίσεων. Στην ανάγκη αυτή πειθαρχούν οι μέχρι πρότινος δύο «μονομάχοι» της γερμανικής πολιτικής σκηνής. Κι αφού, οι μεταρρυθμίσεις αυτές είναι γραμμένες στις σημαίες τόσο των σοσιαλδημοκρατών, όσο και των χριστιανοδημοκρατών, βάζουν στην άκρη τις όποιες δευτερεύουσες διαφορές (βάθος, έκταση, ρυθμοί διαρθρωτικών αλλαγών κλπ.) και αναλαμβάνουν από κοινού την ευθύνη της εφαρμογής τους, ελαχιστοποιώντας τις κοινωνικές αντιστάσεις και μοιράζοντας το πολιτικό κόστος.

Η δημιουργία του «μεγάλου συνασπισμού», όμως, διαταράσσει τη λειτουργία του γερμανικού δικομματικού πολιτικού συστήματος, ίσως σκεφθείτε. Πράγματι, έτσι είναι. Πάρτε υπόψη σας, όμως, ότι σήμερα στη Γερμανία δεν υπάρχει ουσιαστικά πολιτική δύναμη αμφισβήτησης της γερμανικής εκδοχής του «ευρωμονόδρομου».

Ιταλικό μοντέλο «ενότητας»

Με ενθουσιασμό προβάλλει η χτεσινή «Αυγή» την προεκλογική συγκέντρωση του εκλογικού «αντιδεξιού» συνασπισμού στην Ιταλία, αφού το κυρίαρχο σύνθημά της ήταν η «ενότητα». Με άλλα λόγια, η ενότητα του Ρομάνο Πρόντι, πρώην προέδρου της Κομισιόν και νυν υποψήφιου πρωθυπουργού, με τον Μάσιμο ντ' Αλέμα (πρωθυπουργός της Ιταλίας, όταν η τελευταία συμμετείχε με τα μπούνια στους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας) και τον Μπερτινότι (ηγέτη της Επανίδρυσης και του Ευρωπαϊκού Αριστερού Κόμματος).

Λογικό είναι άλλωστε. Γι' αυτή την ενότητα παλεύει και η ηγεσία του ΣΥΝ. Αυτή την ενότητα έχουν παντιέρα: Ολες οι «κεντροαριστερές δυνάμεις» ενάντια στη «δεξιά». Για μια «αντιδεξιά» διαχείριση του καπιταλισμού. Για μια «αντιδεξιά» εξυπηρέτηση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου.

Ο Γ. Παπανδρέου... ως Π. Τατούλης...

«Η Πάτρα το 2006 θα είναι η Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης. Η χρονιά αυτή πρέπει να είναι η εκκίνηση για την ανάπτυξη της Πάτρας, της Αχαΐας, της ευρύτερης περιοχής. Ανάπτυξη που μπορεί να πραγματοποιηθεί αν συνδεθεί με υψηλού επιπέδου πολιτισμό. Αν η πόλη εγγραφεί στον Ευρωπαϊκό πολιτιστικό χάρτη»!

Οχι. Δε μιλά ο υφυπουργός Πολιτισμού Π. Τατούλης, αλλά ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου. Ο οποίος, όχι μόνο δήλωσε χτες την προσωπική και κομματική του «συμπαράσταση» στη ΝΔ με αφορμή την Πολιτιστική Πρωτεύουσα («προσωπικά εγώ, με όλη την αγάπη μου γι' αυτόν τον τόπο, αλλά και όλο το ΠΑΣΟΚ, θα ενώσουμε μαζί σας τις δυνάμεις μας στην προσπάθειά σας. Ενας είναι ο στόχος. Κοινός. Η Πάτρα να πετύχει και θα πετύχει») αλλά κάλεσε όλο το λαό να γίνει συνένοχος του αντιδραστικού πανηγυριού: «Καλώ όλους τους πολίτες ανεξαρτήτως κομματικών εντάξεων και πεποιθήσεων να βοηθήσουν σε αυτή την προσπάθεια που αφορά το μέλλον της πόλης, το μέλλον των παιδιών μας»...

... και το ανάποδο!

Τη «σκυτάλη» πήρε - πανευτυχής - ο υφυπουργός Πολιτισμού, Π. Τατούλης: «Χαιρόμαστε ιδιαίτερα για το γεγονός ότι σε ένα τόσο σημαντικό για τη χώρα θέμα, όπως αυτό της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης, επιτυγχάνεται υπερκομματική συναίνεση και μάλιστα σε επίπεδο κορυφής (σ.σ. «ξέχασε» την αντίθεση του ΚΚΕ). Αυτή τη συναίνεση επιδιώξαμε από την αρχή σε όλα τα επίπεδα και συνεργαστήκαμε σε πολύ καλό κλίμα με το Δήμαρχο Πατρέων και τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή, οι οποίοι ανήκουν μεν στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά μας ενώνει η ίδια αγωνία για την επιτυχία του θεσμού. Η δουλιά είναι συλλογική και θεωρούμε τη δήλωση του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ ως αναγνώριση της προσπάθειάς μας. Είμαστε βέβαιοι ότι όλοι μαζί θα πετύχουμε το στόχο μας»!

Και βέβαια «κάλεσε» τον Γ. Παπανδρέου «να παρέμβει, ώστε να υπάρξει διάλογος και σύγκλιση απόψεων και σε άλλα θέματα πολιτισμού, διότι ο πολιτισμός δεν πρέπει να αποτελεί πεδίο κομματικής αντιπαράθεσης, αλλά παράγων ενωτικός και έναυσμα δημιουργίας και προόδου». Οσο γι' αυτό, η στήριξη του ΠΑΣΟΚ είναι σίγουρη. Αλλωστε, οι πολιτικές τους διαφορές στον τομέα του πολιτισμού είναι ανύπαρκτες.

Πανεπιστήμια - σούπερ μάρκετ

Στις ΗΠΑ, από τα περίπου 5.000 πανεπιστήμια που υπάρχουν μόνο τα 250 έχουν τη δυνατότητα και το δικαίωμα να διεξάγουν έρευνα και από αυτά μόνο τα 50 συγκεντρώνουν την κρατική χρηματοδότηση για την έρευνα. Τι κάνουν τα υπόλοιπα 4.750 ιδρύματα; Είναι υποβαθμισμένες εκπαιδευτικές επιχειρήσεις, που πουλούν διαφόρων επιπέδων και συχνά αμφίβολης αξίας τίτλους. Το γενικευμένο μοντέλο είναι «πανεπιστήμιο - σούπερ μάρκετ». Η πολιτική της ΕΕ για την ανώτατη εκπαίδευση στοχεύει να φτάσει στο ίδιο μοντέλο: Ιδρυση αβέρτα πανεπιστημίων, τμημάτων, ειδικοτήτων, κύκλων σπουδών, εκπαιδευτικών προγραμμάτων, τα οποία θα ανοίγουν και θα κλείνουν σύμφωνα με τους όρους της καπιταλιστικής αγοράς και η ουσιαστική ανώτατη εκπαίδευση, η επιστημονική έρευνα και, φυσικά, η αντίστοιχη χρηματοδότηση θα συγκεντρωθεί σε ελάχιστα κέντρα αριστείας, που θα εκπαιδεύουν την ελίτ της άρχουσας τάξης.

Αυτό το μοντελάκι οραματίζεται και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γ. Παπανδρέου. Το περιέγραψε, μιλώντας την προηγούμενη βδομάδα στη Σύνοδο πρυτάνεων των ελληνικών πανεπιστημίων. «Τα ΑΕΙ θα πρέπει να προσελκύσουν πόρους πέρα από την κρατική χρηματοδότηση με τη δυνατότητα δημιουργίας εδρών που θα φέρουν το όνομα δωρητή - χρηματοδότη», είπε. Στην Αμερική υπάρχει ήδη έδρα «Coca-Cola», μην τυχόν και μείνουμε πίσω... Είπε, ακόμα, ότι πρέπει «τα ιδρύματα να στραφούν στην άντληση πόρων από τον ιδιωτικό τομέα», ενώ επανέλαβε τη θέση του να ανοίξουν και ιδιωτικά πανεπιστήμια (αυτό πια το έχει κάνει καραμέλα).

Μέσω της αποκέντρωσης το εκπαιδευτικό σύστημα συνδέεται πολύ καλύτερα με τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες της κάθε περιφέρειας», είπε. Δηλαδή, η Ιατρική Ιωαννίνων, π.χ., θα εξειδικευτεί στα νοσήματα του πληθυσμού της περιοχής; «Τα Τμήματα θα πρέπει να μπορούν πρώτο να αναπτύσσουν πολλαπλά προγράμματα σπουδών που οδηγούν ενδεχομένως και σε διαφορετικά πτυχία και δεύτερο να συνδυάζουν μερικά ή ολικά, τα προγράμματα σπουδών τους, ώστε να αντιμετωπίζονται οι νέες ανάγκες και να χορηγούν από κοινού πτυχία», είπε. Δηλαδή, να φτιάξουμε πτυχία του τύπου «μάνατζερ - ιατρός», «μηχανικός - φυσικοθεραπευτής», «αρχιτέκτων - κομμωτής» κτλ. «Προγράμματα σπουδών σπονδυλωτής εξέλιξης και όχι στον απαράδεκτα υψηλό αριθμό μαθημάτων που είναι η καθιερωμένη σήμερα πρακτική», είπε. Δηλαδή, άλλος θα σπουδάζει μέχρι το δεύτερο έτος, άλλος μέχρι το τρίτο και όχι αυτό το «απαράδεκτο»(!) να σπουδάζει ολοκληρωμένα, με όσα μαθήματα χρειάζονται για να βγαίνει ολοκληρωμένος επιστήμονας σε ένα αντικείμενο.

Και μπορεί ο Γ. Παπανδρέου να χάιδεψε τα αυτιά κάποιων πρυτάνεων, που ονειρεύονται να γίνουν μάνατζερ και να μετατρέψουν τα ιδρύματά τους σε ανταγωνιστικές επιχειρήσεις, που θα φτιάχνουν και θα πουλούν προγράμματα ανάλογα με τη ζήτηση της αγοράς, όμως η μεγάλη πλειοψηφία της ακαδημαϊκής κοινότητας, πανεπιστημιακοί, φοιτητές και κάθε είδους εργαζόμενοι στα ιδρύματα, που αγωνιούν για την ουσιαστική αναβάθμιση της ανώτατης παιδείας, χρειάζεται να απαντήσουν στη λογική των «πανεπιστημίων - σούπερ μάρκετ», που ζυμώνει το ΠΑΣΟΚ.

Γιάννα ΣΤΡΕΒΙΝΑ

Τα ... ανήσυχα

Γρηγοριάδης Κώστας

ΑΝΗΣΥΧΟΣ ΔΗΛΩΣΕ χτες ο πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης, Γ. Λασκαρίδης, για το φαινόμενο των «090» και των εκπομπών πορνό από τις τηλεοπτικές συχνότητες, χαρακτηρίζοντάς το «Λερναία Υδρα»!

Δε λέμε, ορθώς ευαισθητοποιείται το Συμβούλιο για τέτοια φαινόμενα ασύδοτης χρήσης των συχνοτήτων, όμως - δυστυχώς για την κρίση του - ούτε τα μόνα είναι, ούτε και τα σημαντικότερα.

Ας μην ξεχνάμε - κι ας μην ξεχνά και το ΕΣΡ - ότι σε τηλεοράσεις και ραδιόφωνα η έννοια της πολυφωνίας και της προβολής κομμάτων και απόψεων έχει «πάει περίπατο», με τα κυρίαρχα κόμματα να μονοπωλούν το επικοινωνιακό παιγνίδι.

Επίσης ότι ο σεβασμός ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στοιχειωδών κανόνων δημοσιογραφικής δεοντολογίας (και γενικώς κάθε ...δεοντολογίας) έχει χαθεί κάπου ανάμεσα στον ανταγωνισμό των μεγάλων τηλεοπτικών καναλιών.

Οσο για τα ραδιόφωνα, τα παραδείγματα του «Φλας» και του «Πλάνετ» έχουν περίτρανα αποδείξει ότι οι εκμεταλλευτές του δημόσιου αγαθού των συχνοτήτων κάνουν ό,τι θέλουν και όποτε θέλουν, με το ΕΣΡ να κοιτάζει και να ...τροχιοδρομεί τα συμφέροντα, πολιτικά και οικονομικά.

Εν κατακλείδι, κακό πράγμα το παράνομο πορνό και όλα τα σχετικά. Ακόμη όμως χειρότερο είναι το ...νόμιμο «πορνό», που αφορά την ενημέρωση του Ελληνα πολίτη, πάνω στην οποία οι πάντες ασελγούν στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο.

Παρεμπιπτόντως, αυτό το «ραδιοτηλεοπτικό τοπίο» φαίνεται να είναι άναρχο (ιδιαίτερα τελευταία). Πλην όμως, αν το ψάξει κανείς, έχει αρχές. Αυτές τις ελεύθερης αγοράς και μόνον αυτές. Τις αρχές που «προσκυνούν» οι γαλάζιοι κυβερνώντες, όπως και οι πράσινοι ...αντιπολιτευόμενοι.

Αλλωστε, αν ψάξετε βαθύτερα το φαινόμενο των κάποτε «090» και τώρα «911», θα ανακαλύψετε από πίσω τεράστια κέρδη για τον ΟΤΕ και ορισμένες ακόμη ιδιωτικές εταιρίες «τηλεηχοπληροφόρησης». Μάλιστα, ορισμένες απ' αυτές ανήκουν στα ίδια συμφέροντα, που καταγγέλλουν από τα ΜΜΕ που διαθέτουν το προαναφερόμενο φαινόμενο...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ούτε λέξη

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ορισμένες αναφέρθηκαν στο γεγονός, με αφορμή τη σχετική ανακοίνωση του ΚΚΕ. Κάποιες άλλες, με αφορμή τις προχτεσινές κινητοποιήσεις αλληλεγγύης των κομμουνιστών στην Αθήνα και άλλες πόλεις. Και, πάντα, στα «ψιλά», με κάποια μονόστηλα λίγων δεκάδων λέξεων, ενώ κάποιες άλλες δεν έγραψαν ούτε αράδα. Για τις εφημερίδες μιλάμε και τη στάση τους έναντι της τρομοκρατικής σύλληψης του Προέδρου του Εργατικού Κόμματος Ιρλανδίας και την απειλή έκδοσής του στις ΗΠΑ. Γι' αυτό καθ' αυτό το γεγονός και τι σημαίνει για τις δημοκρατικές ελευθερίες και δικαιώματα, στο πλαίσιο της ευρωένωσης των «ευρωτρομονόμων» και των «δικαστικών συνεργασιών» με τις ΗΠΑ, δεν έγραψαν ούτε λέξη. Ούτε, βέβαια, για τις απαράδεκτες, εξωφρενικές, όσο και γελοίες, συκοφαντίες, με τις οποίες κατηγορείται ο Πρόεδρος του Εργατικού Κόμματος Ιρλανδίας από τις αμερικανικές αρχές.

Περιττό να σημειώσουμε ότι τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων δεν αναφέρθηκαν καθόλου στο ζήτημα. Καθόλου περίεργο, βέβαια, αφού είναι κατά πολύ χειρότερα από τις αστικές εφημερίδες.

Ποια είναι η άλλη πλευρά;

Συνεχίζονται οι εμφανίσεις υπαλλήλων του υπουργείου Οικονομίας σε συγκεκριμένες εκπομπές καναλιών, όπου γίνονται διάφορες «αποκαλύψεις» γύρω από υποθέσεις «διαφθοράς» και χρηματισμού. Τελευταία σχετική περίπτωση ήταν ένα στέλεχος του πρώην ΣΔΟΕ, που μίλησε σε μία τέτοια εκπομπή και αναφέρθηκε στην απομάκρυνσή του από την υπηρεσία, ενώ διερευνούσε υπόθεση με παρατράπεζα.

Το υπουργείο απαντά πως η «προσπάθεια εμπλοκής του υπουργείου στερείται κάθε βάσης» και πως «οποιαδήποτε σύνδεση της μετάθεσης του υπαλλήλου με την έκβαση της υπόθεσης είναι εκ του πονηρού και υπηρετεί άλλες σκοπιμότητες». Η υπόθεση -πάντα, σύμφωνα με το υπουργείο - βρίσκεται στα χέρια της Δικαιοσύνης, αλλά το κύριο δε βρίσκεται σε όλα αυτά, αλλά στη δήλωση του αρμόδιου υπουργού. Λέει, λοιπόν, ο Γ. Αλογοσκούφης πως «υπάρχουν στο υπουργείο αυτές οι συνεχείς αλληλοκαταγγελίες μεταξύ υπαλλήλων. Ο ένας καταγγέλλει τον άλλο για διαφθορά. Κανείς όμως δεν πρέπει να υιοθετεί τις καταγγελίες υπαλλήλων, γιατί συνήθως είναι η μια πλευρά του νομίσματος».

Γιατί, λοιπόν, δε μας λέει και την άλλη πλευρά της προαναφερόμενης ή όποιας άλλης υπόθεσης;

Εκτός προγραμματισμών...

Στις θέσεις που θα υποστηρίξει ο ΣΥΝ στο επικείμενο 1ο τακτικό Συνέδριο του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) κατέληξε η πρόσφατη συνεδρίαση της ΚΠΕ του κόμματος. Αλλο οι θέσεις, όμως, κι άλλο ποιοι θα πάνε στο συνέδριο για να τις υποστηρίξουν. Κι έτσι η πρόταση της Πολιτικής Γραμματείας να ορίσει αυτή την 12μελή αντιπροσωπεία (συν 5 παρατηρητές) συνάντησε την έντονη αντίδραση μεγάλης μερίδας των μελών της ΚΠΕ. Το επιχείρημα της πρώτης, περί στενών χρονικών περιθωρίων, αφού το συνέδριο θα πραγματοποιηθεί στα τέλη του μήνα, δεν έπεισε τους αντιδρώντες, οι οποίοι έθεσαν ζήτημα παραβίασης του καταστατικού και ζήτησαν να ξανασυνέλθει η Κεντρική Πολιτική Επιτροπή, αφήνοντας να εννοηθεί ότι δεν έχουν εμπιστοσύνη στην Πολιτική Γραμματεία. Τελικά, η Πολιτική Γραμματεία αναδιπλώθηκε και η εκλογή των αντιπροσώπων θα πραγματοποιηθεί σε νέα συνεδρίαση της ΚΠΕ.

Αναρωτιόμαστε τι θα έκαναν, εάν και τα μέλη του ΣΥΝ ζητούσαν να έχουν λόγο, τόσο στις θέσεις, όσο και στην εκλογή των αντιπροσώπων. Προφανώς, όμως, τα τελευταία δε συμπεριλαμβάνονται στους προγραμματισμούς και τα χρονοδιαγράμματα της ηγεσίας του ΣΥΝ...

Οικογενειακά...

Προφανώς, ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, Μ. Κεφαλογιάννης, έχει σε μεγάλη εκτίμηση τους οικογενειακούς δεσμούς. Απ' ό,τι διαβάσαμε σε κυριακάτικα και δευτεριάτικα φύλλα εφημερίδων, έχει προσλάβει στο ΥΕΝ και σε θέσεις ειδικών συμβούλων την αδελφή του Αλίκη, τον ανιψιό του Μανώλη Τρούλη, έναν ξάδελφό του και τη νύφη του, Ολυμπία Μαλεσσανάκη.

Από μια πλευρά, βέβαια, έχει... δίκιο ο υπουργός. Πού αλλού, αν όχι στους δικούς σου ανθρώπους θα στηριχτείς (και θα στηρίξεις...), πρώτα και κύρια...

Πολιτική η «μάχη» των τοπικών εκλογών

Σε περίπου ένα χρόνο από τώρα, τον Οκτώβρη του 2006 θα κληθούμε να αναδείξουμε νέες δημοτικές και νομαρχιακές αρχές. Ηδη, στα επιτελεία των κομμάτων έχουν ξεκινήσει οι σχετικές διεργασίες που αφορούν κυρίως επιλογές προσώπων και συνεργασίες, ενώ με νόμο της κυβέρνησης που αναμένεται, καταργείται ο δεύτερος γύρος των εκλογών, εφόσον κάποιος υποψήφιος δήμαρχος ή νομάρχης έχει συγκεντρώσει το 42% των ψήφων. Η αλλαγή αυτή «δείχνει» και το πλαίσιο, στο οποίο θα κινηθεί η εκλογική μάχη, αυτό της ενίσχυσης της προσπάθειας εγκλωβισμού των ψηφοφόρων στο δικομματισμό, που επιχειρείται κάθε φορά.

Η προσπάθεια αυτή έρχεται να προστεθεί και στη γνωστή τακτική της ονοματολογίας και της συζήτησης για «πρόσωπα», για τα «καλά παιδιά» που θα προωθήσουν, αφήνοντας στην άκρη τι είδους πολιτική αυτά τα πρόσωπα υπηρετούν ή θα υπηρετήσουν αν εκλεγούν. Ομως, κάθε υποψηφιότητα, όσο «έντιμη» κι «αγαπητή» κι αν είναι, πριν απ' όλα, υπηρετεί συγκεκριμένες πολιτικές θέσεις, που είτε η ίδια είτε το κόμμα και η παράταξη που εντάχθηκε θα κληθεί να τις υλοποιήσει. Οι τοπικές εκλογές έχουν καθαρά πολιτικό χαρακτήρα και δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να αποκοπούν από τη γενικότερη πολιτική κατάσταση και τις εξελίξεις στις οποίες διεξάγονται. Με αυτή την έννοια και η μάχη που θα δοθεί - όσο κι αν επιχειρείται από σήμερα κιόλας να εστιαστεί σε πρόσωπα, ευχολόγια ή έντεχνες και ανούσιες αντιπαραθέσεις προς χάριν του παιχνιδιού των εντυπώσεων - κρίνει και την πορεία υλοποίησης γενικευμένων μεταρρυθμίσεων που έρχονται.

Μια επικράτηση των υποψηφίων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι ξεκάθαρο ότι θα αξιοποιηθεί για την ευκολότερη επιβολή αντιλαϊκών μέτρων, με τις δημοτικές ή νομαρχιακές αρχές να συμπράττουν. Και από αυτή τη σκοπιά είναι ιδιαίτερα σημαντικό να ενισχυθούν οι εστίες αντίστασης, ώστε να ορθώνονται εμπόδια στην απρόσκοπτη εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων επιλογών που προωθούνται σε βάρος των εργαζομένων. Και μια «ανάγνωση» των θέσεων και της δράσης των κομμάτων (αλλά και των δυνάμεων που τις στηρίζουν στα συλλογικά όργανα της Αυτοδιοίκησης) τα τελευταία χρόνια απέναντι τόσο στις γενικότερες εξελίξεις όσο και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση - γιατί έτσι κι αλλιώς η μία θέση «δείχνει» και την άλλη - καταδεικνύει ότι όλες οι δυνάμεις κατέρχονται με συγκεκριμένες πολιτικές που θα ασκήσουν σε όφελος ή σε βάρος του λαού.

Και οι θέσεις που εκφράζουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, με τον ΣΥΝ πιστό ακόλουθό τους, κάνουν λόγο για μια Αυτοδιοίκηση, η οποία θα διαχειρίζεται, ως ιδιωτική εταιρία, κομμάτια της εξουσίας που κάθε φορά θα της ανατίθενται, με στόχο την υλοποίηση αντιλαϊκών μέτρων σε όφελος του συστήματος. Θέλουν, δηλαδή, δημάρχους και νομάρχες που θα συναινούν στις αντιλαϊκές πολιτικές, συνένοχους σε δράσεις σε βάρος του λαού. Να γιατί είναι σημαντικό στην πολιτική μάχη των τοπικών εκλογών, να εκφραστεί η λαϊκή αντίθεση και δυσαρέσκεια απέναντι στις επιλογές της ΕΕ και στα σχέδια του κεφαλαίου. Να αλλάξει ο συσχετισμός δυνάμεων και στα τοπικά όργανα, ώστε να δοθεί άλλος «αέρας» στους αγώνες των εργαζομένων, για να αλλάξουν οι συσχετισμοί παντού, για να αρχίσει το ξήλωμα των κομμάτων του κεφαλαίου παράλληλα με την ανάδειξη μιας μεγάλης και ισχυρής λαϊκής συμμαχίας, με στόχο βαθιές κοινωνικές αλλαγές.