Τρίτη 10 Μάη 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Οταν δεν συμφέρει η πραγματικότητα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Για τον δημοσιολόγο του «Βήματος», Γ. Πρετεντέρη, όποιος λέει ότι ο Μπιν Λάντεν ήταν πράκτορας της CIA λέει «μπαρούφες». Δεν θα ασχολιόμασταν με τις «πρετεντέρειες» μπαρούφες, αν δεν φωτογράφιζε το ΚΚΕ, αναφέροντας στο άρθρο στο «Βήμα της Κυριακής»: «Βεβαίως, εκείνοι που ανακάλυψαν ότι ο Μπιν Λάντεν ήταν πράκτορας της CIA είναι περίπου οι ίδιοι που είχαν βρει στο παρελθόν ότι και ο Νίκος Πλουμπίδης ήταν πράκτορας των Αμερικανών - άρα, δεν ξέρω πόσο σοβαρά πρέπει να παίρνουμε τις διαβεβαιώσεις τους...».

Δε γνωρίζουμε αν ο κ. Πρετεντέρης ήθελε περισσότερο με αυτό του το άρθρο να συκοφαντήσει το ΚΚΕ, ταυτίζοντας το λόγο του, τις θέσεις του με «μπαρούφες» και θεωρίες συνωμοσίας, επιχειρώντας μάλιστα και - τουλάχιστον ατυχείς - συγκρίσεις με άλλες εποχές και συνθήκες εντελώς διαφορετικές ή να υπερασπιστεί τα ...ευαγή ιδρύματα των αμερικάνικων μυστικών υπηρεσιών ή και τα δύο ταυτόχρονα. Σε κάθε περίπτωση, είναι πασίγνωστο ότι ο Μπιν Λάντεν στρατολογήθηκε από τη CIA στα 22 του για να ηγηθεί των μουτζαχεντίν στην «Επιχείρηση κυκλώνας» που σχεδίασε ο σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του τότε Αμερικανού Προέδρου Τζ. Κάρτερ, Ζ. Μπρεζίνσκι. Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας Ρ. Κουκ, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Γκάρντιαν», δήλωσε (8/7/2005): «Το όνομα "Αλ Κάϊντα", επί της ουσίας, είναι ο κωδικός του αρχείου των αμερικανικών υπηρεσιών με τα ονόματα χιλιάδων μαχητών μουτζαχεντίν που είχαν στρατολογηθεί και εκπαιδευτεί από τη CIA».

Οπως γράφει ο κ. Πρετεντέρης: «Ο καθένας ονομάζει πραγματικότητα μια δική του αντίληψη των πραγμάτων και μέμφεται καχύποπτα όσους παρουσιάζουν κάποια πραγματικότητα διαφορετική από εκείνη που νομίζει»... Ο ίδιος, με κάθε του γραπτό, επιβεβαιώνει πως όταν η πραγματικότητα δεν συμφέρει την αντίληψή του, ταυτισμένη με της κυρίαρχης τάξης, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα.

Οσο για τον Πλουμπίδη, ας μην τον πιάνει στο γραφτό του. Η τάξη που ο ίδιος υπηρετεί τον δολοφόνησε, γι' αυτό ας αφήσει κατά μέρος τις συκοφαντίες των εκτελεστών των στελεχών του ΚΚΕ στην αντικομμουνιστική του προπαγάνδα. Είναι τόση η σαπίλα τους διαχρονικά που δεν τους ξεπλένει ούτε ο Νιαγάρας...

Αύξηση της προσωρινής απασχόλησης κατά 140%!

Το μυστικό για τη μείωση των ανέργων δίνει η Γερμανία όπου - σύμφωνα με αστικές στατιστικές αναλύσεις - τα επίπεδα της ανεργίας κυμαίνονται στα χαμηλότερα από τις αρχές της δεκαετίες του 1990. Ποιο είναι αυτό; Η αύξηση της... προσωρινής ανεργίας και της απασχόλησης με άθλιους όρους.

Τι έχει καταφέρει δηλαδή να κάνει το πολιτικό προσωπικό της γερμανικής πλουτοκρατίας που δεν έχουν καταφέρει (το ίδιο καλά) οι συνάδελφοί τους στις άλλες χώρες: να αυξήσουν την προσωρινή απασχόληση κατά... 140% (!) μέσα σε μόλις 7 χρόνια και συγκεκριμένα από το 2004 μέχρι και τις αρχές του 2011. Η πλειοψηφία των απασχολούμενων σε τέτοιες θέσεις (που υπολογίζεται στα 5 εκατομμύρια) αμείβεται με 400 ευρώ το μήνα.

Αυτή είναι λοιπόν η προσφορά της συνεχώς παινευόμενης και «ανθηρής» (για τους μονοπωλιακούς ομίλους) γερμανικής οικονομίας, την οποία τόσο ζηλεύουν και οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Οι επιλογές που δίνουν στους εργαζόμενους είναι δύο: ή θα «ζεις» με το πενιχρό επίδομα ανεργίας (όπου ακόμα διατηρείται) ή θα «ζεις» με το πενιχρό εισόδημα που κάποιοι ονομάζουν «μεροκάματο» και «μισθό». Και στη μία και στην άλλη περίπτωση για «ζωή» μιλούν, δηλαδή για απλή επιβίωση του εργάτη, ώστε να είναι διαρκώς στη διάθεση του κεφαλαίου για να τον ξεζουμίζει.

Καημός τους η ΕΕ

Μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών η χτεσινή, όμως η ΔΗΜΑΡ του Φ. Κουβέλη ένιωσε την ανάγκη να εκδώσει ανακοίνωση για τα «γενέθλια» της ΕΕ. Σ' αυτήν, αφού με θλίψη διαπιστώνει ότι η ΕΕ «διέρχεται μια βαθύτατη οικονομική και θεσμική κρίση», ότι «το κοινό νόμισμα και η ζώνη του ευρώ συμπιέζονται ασφυκτικά από τους κερδοσκόπους των αγορών», τα «χώνει» στις «συντηρητικές κυβερνήσεις της πλειοψηφίας των κρατών - μελών», επειδή, λέει, «αδυνατούν να αντιδράσουν θετικά» και «με τις πολιτικές τους διευκολύνουν τις δυνάμεις του λαϊκισμού και της ακροδεξιάς».

Και δεσμεύεται ότι αγωνίζεται να αποκρούσει «την κερδοσκοπία, το συντηρητισμό, την ακροδεξιά και το λαϊκισμό» και γι' αυτό «απέναντι στην αδιέξοδη πολιτική της διαρκούς δημοσιονομικής προσαρμογής των συντηρητικών, υποστηρίζει ρυθμίσεις και πολιτικές με προτεραιότητα στην ανάπτυξη, το περιβάλλον και την εργασία (...) Και αυτό είναι το καλύτερο δώρο για τα γενέθλια της Ευρώπης».

Η ευχή για «χρόνια πολλά» στην ευρωένωση απουσιάζει, αλλά συνήθως τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται. Η ΔΗΜΑΡ προσεύχεται για τη μακροημέρευση της λυκοσυμμαχίας και τώρα που το ποιόν της αποκαλύπτεται στα μάτια ολοένα και περισσότερων ανθρώπων του μόχθου, σπεύδει με κάτι τέτοιες ανακοινώσεις να την υπερασπιστεί, ρίχνοντας το «φταίξιμο» για τα τεκταινόμενα στις δυνάμεις της «συντήρησης». Η ΕΕ, στο σύνολό της, αποτελεί συνώνυμο της συντήρησης, της αντίδρασης, κάθε τι του αντιλαϊκού και αντεργατικού. Στόχος της ύπαρξής της, από τη γέννησή της έως σήμερα, είναι η προάσπιση των συμφερόντων των μονοπωλίων σε βάρος των λαών. Η πολιτική που ακολουθεί δεν οφείλεται σε αδυναμία ή ανικανότητα της ηγεσίας της, αλλά αποτελεί συνειδητή επιλογή που ανταποκρίνεται στις σημερινές ανάγκες του κεφαλαίου. Κι όποιος παρ' όλα αυτά την υπερασπίζεται, αντικειμενικά υπερασπίζεται τα μονοπώλια και παίρνει θέση απέναντι απ' τους λαούς.

Διέξοδος η ανατροπή

Πιέζει, λένε, η τρόικα για περισσότερα μέτρα και για ακόμα πιο αποφασιστική προώθηση των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων. Αυτή είναι μια εξήγηση που βολεύει όλους εκείνους που παρά τη λαίλαπα της αντιλαϊκής πολιτικής και τα σαρωτικά μέτρα του τελευταίου χρόνου, εξακολουθούν να καλλιεργούν ψευδαισθήσεις, για τον «καλό» και τον «κακό» της υπόθεσης.

Η αλήθεια είναι διαφορετική και σε ορισμένες τους αποστροφές την ομολογούν και οι κυβερνώντες. Τα περισσότερα από τα μέτρα δεν είναι μόνο συμφωνημένα με την τρόικα, αλλά περιέχονται και στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, άσχετα αν ορισμένοι επιμένουν να θολώνουν τα νερά. Επιπλέον, το σύνολο των μέτρων αυτών είναι μέτρα που δεν αφορούν μόνο στη δική μας χώρα, αλλά εντάσσονται στη συνολική επίθεση που έχει εξαπολύσει η οικονομική ολιγαρχία ενάντια στους εργαζόμενους ολόκληρης της ΕΕ. Μέτρα που στόχο έχουν να δημιουργήσουν τις αναγκαίες για το κεφάλαιο προϋποθέσεις κερδοφορίας στις σύγχρονες συνθήκες.

Αρα, η ουσία, με δυο λόγια, βρίσκεται στη φάση εξέλιξης του συστήματος. Για να στεριώσει, για παράδειγμα, ο καπιταλισμός στη χώρα, στο διάστημα αμέσως μετά τον εμφύλιο, ήταν αναγκαίο να δημιουργηθεί ένα ισχυρό αστικό κράτος για τη στήριξη του κεφαλαίου. Ενα κράτος που ταυτόχρονα θα υπηρετούσε δύο στόχους. Πρώτον, θα προωθούσε την υλοποίηση σημαντικών έργων υποδομής και θα έστηνε, με τα χρήματα του λαού, κρατικές επιχειρήσεις σε στρατηγικούς τομείς της οικονομίας, για να εξασφαλίσουν στο κεφάλαιο ηλεκτροδότηση, επικοινωνίες, δίκτυο μεταφορών. Δεύτερον, θα αποτελούσε το μηχανισμό ελέγχου, χειραγώγησης και αφομοίωσης ενός μέρους των εργαζομένων και του λαού, στην υπόθεση στήριξης της εξουσίας του κεφαλαίου. Σε αυτήν τη βάση, έφτιαξαν έναν κρατικό τομέα, κατ' εικόνα και ομοίωση των αξιών της άρχουσας τάξης και των εκπροσώπων της. Ενα μηχανισμό που, για πολλά χρόνια, αποτελούσε το παραμάγαζο για τα κόμματα εξουσίας, με εκατοντάδες χιλιάδες απασχολούμενους, οι οποίοι στην ουσία ήταν οι όμηροι για την αναπαραγωγή και διαιώνιση της εξουσίας τους.

Εδώ και μια εικοσαετία, τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Η άρχουσα τάξη, κατακλέβοντας τον κοινωνικό πλούτο, έχει καταφέρει να συσσωρεύσει τεράστια κεφάλαια, απαιτώντας νέους τομείς για την κερδοφόρα τοποθέτησή τους. Η απελευθέρωση της κίνησης κεφαλαίων και των αγορών, ο περιορισμός του δημόσιου τομέα, οι ιδιωτικοποιήσεις, οι νόμοι για τη διευκόλυνση των συγχωνεύσεων και εξαγορών, η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων είναι ρυθμίσεις που ανταποκρίνονται στις αξιώσεις που το κεφάλαιο προβάλλει από τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Τώρα με την κρίση, η πλουτοκρατία γίνεται πιο επιθετική, το σύστημα πιο αντιδραστικό. Και είναι ολοφάνερο ότι με αφορμή την κρίση, βρήκαν ευκαιρία να επιταχύνουν κάθε αντιλαϊκή αναδιάρθρωση, με το ακόμα μεγαλύτερο «κούρεμα» των λαϊκών εισοδημάτων, το παραπέρα χτύπημα των εργασιακών σχέσεων, την πλήρη κατάλυση κάθε κρατικού «κοινωνικού» χαρακτηριστικού, την ολοκληρωτική παράδοση του δημόσιου τομέα και της κρατικής ιδιοκτησίας, με το γονάτισμα συνολικά του συνόλου των εργαζομένων και του καθενός ξεχωριστά.

Οι εργαζόμενοι σήμερα διαθέτουν και πείρα και γνώση. Αυτήν πρέπει να αξιοποιήσουν, ώστε να συνειδητοποιήσουν ότι το σύστημα δε χωράει πια φτιασιδώματα. Κάθε επόμενη μέρα θα είναι χειρότερη από την προηγούμενη. Οι μεθοδεύσεις για το «νέο μνημόνιο» δείχνουν, από μόνες τους, το δικό μας δρόμο διεξόδου. Το δρόμο της ασίγαστης αντιπαράθεσης, με προοπτική τη ρήξη και την ανατροπή.


Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Προβληματισμός για το είδος της αντιλαϊκής πολιτικής...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ επί αναλύσεων, σενάρια επί σεναρίων και θεωρίες επί θεωριών για το «τι συζητήθηκε στο Λουξεμβούργο» κατά την έκτακτη επίσκεψη του υπουργού Οικονομίας...

Πάντως, η αύξηση των μισθών και συντάξεων, η μείωση της ακρίβειας, η ενίσχυση της ασφάλισης, των κοινωνικών παροχών και η άνοδος του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων ...δεν συζητήθηκαν.

Για την ακρίβεια, ούτε που τους πέρασαν από το μυαλό τέτοια πράγματα. Αντιθέτως το πώς θα πληρώσουμε ακόμη περισσότερο προφανώς συζήτησαν, έστω κι αν δε γνωρίζουμε τις λεπτομέρειες.

Και, βέβαια, το θέμα δεν είναι αν θα συνεχιστεί η επίθεση στους εργαζόμενους με «επιμήκυνση», με «κούρεμα», με «αναδιάρθρωση» ή με «μειωμένα επιτόκια». Το θέμα είναι να σταματήσει και να έρθει ο λαός στο προσκήνιο.

Η ΚΩΜΩΔΙΑ στο μεταξύ περί «μνημονιακών» και «μη μνημονιακών» υπουργών της κυβέρνησης συνεχίζεται, μετά τις περίφημες δηλώσεις Λοβέρδου που «έθεσε εαυτόν» στη διάθεση του πρωθυπουργού (λες και δεν ήτανε ούτως ή άλλως).

Το μόνο που μπορούμε να βεβαιώσουμε για τον συγκεκριμένο υπουργό είναι ότι έχει διαθέσει τον εαυτό στη διάθεση των αντιλαϊκών πολιτικών. Το απέδειξε και με το Ασφαλιστικό και με όσα κάνει στα νοσοκομεία.

Ομως, το ίδιο ισχύει για όλους τους συναδέλφους του, που μια χαρά τις κάνουν τις αντιλαϊκές βρωμοδουλειές που έχουν συναποφασιστεί με την τρόικα. Ασχετα με το «στιλ» του καθενός.

Πάντως, το αίτημά του για να υπερψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο κυβερνητικό πρόγραμμα με τα 3/5 της Βουλής μόνο τυχαίο δεν είναι. Προφανώς, έχουν κάνει την ...καταμέτρησή τους πριν σκεφτούν τέτοια πράγματα.

Κι απ' ό,τι φαίνεται το μέτρημα τους ...βγαίνει, οπότε τους φαίνεται καλή ιδέα να παίρνουν πιο επίσημη μορφή οι συναινέσεις.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Αντιδραστικά ιδεολογήματα

Γρηγοριάδης Κώστας

Το έδαφος για την κλιμάκωση του αντιλαϊκού πολέμου προετοιμάζουν τα αστικά ΜΜΕ αλλά και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου, εμφανίζοντας ως αιτία των νέων δεινών την «αδυναμία» ή την «αναποτελεσματικότητα» της κυβέρνησης να υλοποιήσει μέχρι τέλους τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις και τα μέτρα άγριας λιτότητας που προβλέπει το μνημόνιο. Επιτέλους πρέπει να τελειώνει το παραμύθι με την «αναποτελεσματικότητα» και την «αποτυχία» της κυβέρνησης. Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση δεν υλοποίησε μόνο τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα του μνημονίου, αλλά πολύ περισσότερα, που δεν προβλέπονταν στο αρχικό μνημόνιο και τα οποία συμπλήρωνε στη συνέχεια μέσω των «επικαιροποιήσεων». Μέσα σε ένα χρόνο, όπως έχει καυχηθεί πολλές φορές ο πρωθυπουργός, πήρε τόσα αντιλαϊκά - αντεργατικά μέτρα, που δεν είχαν παρθεί τις προηγούμενες δεκαετίες. Τσάκισε εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, πετσόκοψε κοινωνικές δαπάνες σε Υγεία και Παιδεία, κατάργησε σχολεία και νοσοκομεία, ενώ έχει δρομολογήσει την ιδιωτικοποίηση των πάντων. Αυτός ακριβώς ήταν όμως και ο πρωταρχικός στόχος της εφαρμοζόμενης αντιλαϊκής πολιτικής και όχι βέβαια η αντιμετώπιση της κρίσης χρέους ή του ελλείμματος, που δημιουργήθηκαν και φουσκώνουν ακριβώς εξαιτίας αυτής της πολιτικής. Είναι ολοφάνερο ότι αυτοί που μιλούν για αποτυχία και αναποτελεσματικότητα, ασκούν πλύση εγκεφάλου ώστε να εμφανιστεί ως διέξοδος από την κρίση το «νέο μνημόνιο» ή το «νέο εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης», δηλαδή η κλιμάκωση του αντιλαϊκού πολέμου. Είναι ευνόητο ότι ο λαός δεν μπορεί να δείχνει καμία ανοχή σε μια τέτοια «διέξοδο», αλλά είναι καιρός να ετοιμαστεί για τη δική του διέξοδο, δηλαδή τη λαϊκή εξουσία, που είναι και μόνη φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση.

«Αντιμνημονιακή» παγίδα

Αν και είναι εξόφθαλμη η απαίτηση της πλουτοκρατίας και των ξένων συμμάχων της για ενισχυμένη και επιθετική συναίνεση μεταξύ των αστικών κομμάτων, για να κλιμακώσουν την αντιλαϊκή επίθεση, ωστόσο είναι φαιδρός ο ισχυρισμός ότι η «αντιμνημονιακή» και γενικότερα η κατ' ευφημισμόν αποκαλούμενη «αντιπολιτευτική» στάση της ΝΔ έχει δημιουργήσει οποιαδήποτε προβλήματα στην υλοποίηση της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Το ακριβώς αντίθετο ισχύει. Η ηγεσία της ΝΔ έχει βάλει γερές πλάτες και αυτό θα συνεχίσει να κάνει. Το είπε ευθέως ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ όταν κλήθηκε να σχολιάσει την προσχηματική και υποκριτική αντιμνημονιακή στάση της ΝΔ: «Δε θα έλεγα ότι είναι τόσο αντιμνημονιακή, με την έννοια ότι η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση σε πληθώρα νομοσχεδίων έχει σταθεί στο πλευρό της κυβέρνησης. Σε αυτά τα οποία θεωρεί ότι οδεύουν προς τη σωστή κατεύθυνση, έχει στηρίξει», είπε χαρακτηριστικά χτες (στον «Real FM»). Και η στήριξη της ΝΔ δεν εξαντλείται μόνο στην ψήφιση των νομοσχεδίων που υλοποιούν τα βάρβαρα μέτρα του μνημονίου, αλλά σε όλο το μήκος της εφαρμοζόμενης στρατηγικής προς όφελος των μονοπωλίων. Η συνεχιζόμενη αντιμνημονιακή ρητορική αποσκοπεί, εκτός από τον εγκλωβισμό της λαϊκής δυσαρέσκειας, στο να διευκολύνει τη λήψη νέων φιλομονοπωλιακών - αντιλαϊκών μέτρων, συμπληρωματικών προς το μνημόνιο. Επικαλείται τα «αδιέξοδα» του μνημονίου, ακριβώς για να προτείνει ως διέξοδο ένα «μνημόνιο διαρκείας»...

Δεν χωράνε πλέον αυπατάτες. Ο λαός πρέπει να χειραφετηθεί από τα κόμματα του κεφαλαίου και να αλλάξει ριζικά τους συσχετισμούς σε βάρος τους, επιλέγοντας την αποφασιστική συστράτευση με το ΚΚΕ.

Νέα σφαγή στις συντάξεις

Μόνο όσοι το ήθελαν, είχαν δώσει βάση στους «όρκους» και τις «κατηγορηματικές διαβεβαιώσεις» της κυβέρνησης ότι δε θα θιγούν (άλλο) οι μισθοί και οι συντάξεις με το νέο πακέτο των μέτρων. Επρόκειτο βέβαια για συνειδητό ψέμα, με στόχο να ρίξει στάχτη στα μάτια των εργαζομένων και των συνταξιούχων και να κερδίσει χρόνο και ανοχή. Τώρα που φτάνει η ώρα της νέας σφαγής, αρχίζουν σιγά σιγά να προετοιμάζουν το έδαφος... Χαρακτηριστική είναι η συνέντευξη της υπουργού Εργασίας (στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία»), που για πρώτη φορά αφήνει ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο να υπάρξει νέα μείωση των κύριων συντάξεων. Στην ερώτηση αν «υπάρχει θέμα νέας αλλαγής στις κύριες συντάξεις», η Λ. Κατσέλη αφήνει στην άκρη τις μέχρι τώρα οργισμένες διαψεύσεις και απαντά απλά πως «δεν έχει προκύψει τέτοια ανάγκη»... Η «ανάγκη» όμως αυτή είναι βέβαιο ότι θα προκύψει, καθώς η κυβέρνηση έχει φροντίσει να οδηγηθούν τα ασφαλιστικά ταμεία σε συνθήκες κατάρρευσης και διάλυσης. Αρα, το επόμενο βήμα, πέρα από το άγριο λεπίδι στις επικουρικές και τα ΒΑΕ, είναι και το νέο πετσόκομμα στις βασικές συντάξεις, που θα καταντήσουν προνοιακά επιδόματα. Η κυβέρνηση όχι μόνο το γνωρίζει αλλά το έχει περιλάβει «στο ελληνικό πρόγραμμα διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων 2011-2014» που κατέθεσε στα τέλη Απρίλη στην Κομισιόν. Σε αυτό αναφέρει ότι αν οι -σικέ- «προβλέψεις» από την Εθνική Αναλογιστική Αρχή δείξουν ότι η προβλεπόμενη αύξηση των δαπανών για τις συντάξεις υπερβαίνει το όριο του 2,5% του ΑΕΠ κατά την περίοδο 2009 -2060(!), η κυβέρνηση θα αναθεωρήσει τις βασικές παραμέτρους του συνταξιοδοτικού συστήματος που προβλέπονται από το νόμο 3863/2010, δηλαδή τον τελευταίο αντιασφαλιστικό νόμο...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
«Συνεννόηση» για ποιον;

Με ένα μπαράζ δηλώσεων, οι εκπρόσωποι όλων των αστικών κομμάτων και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας ανέδειξαν χτες την αναγκαιότητα για ακόμα μεγαλύτερη συναίνεση των πολιτικών δυνάμεων στην εφαρμογή της κυρίαρχης πολιτικής. Ο χρόνος και η ένταση της συγχρονισμένης παρέμβασης δεν είναι τυχαία. Το κεφάλαιο και τα κόμματά του δεν μπορούν πλέον να κρύψουν την κλιμακούμενη ανησυχία τους για το βάθος της κρίσης και την ένταση με την οποία αυτή επηρεάζει την προσπάθεια του αστικού πολιτικού συστήματος να τη διαχειριστεί προς όφελός του. Η πίεση που ασκεί ο λαϊκός παράγοντας και η καθοριστική παρέμβαση του ΚΚΕ στις εξελίξεις είναι βασικοί λόγοι που επιτείνουν την ανησυχία των αστικών επιτελείων.

Με πρόσχημα τα ελλείμματα και το χρέος, το ένα αντιλαϊκό μέτρο διαδέχεται το άλλο. Αυτή η πολιτική είναι μονόδρομος για το κεφάλαιο. Δε θέλει και δεν μπορεί να κάνει τις ελάχιστες παροχές και ελιγμούς για να διασκεδάσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια, να κερδίσει χρόνο. Ο ενδομονοπωλιακός ανταγωνισμός είναι τόσο αδυσώπητος, που από τη σκοπιά του κεφαλαίου δεν επιτρέπει πισωγυρίσματα και δισταγμούς στην εφαρμογή μέτρων που ρίχνουν ακόμα πιο κάτω την τιμή της εργατικής δύναμης. Στη βάση αυτή, κρίνονται και η κάθε αστική κυβέρνηση, όλα τα αστικά κόμματα. Στο κατά πόσο συνεισφέρουν και βοηθούν να ενσωματωθεί η λαϊκή δυσαρέσκεια και να περάσουν τα μέτρα που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, ανεξάρτητα από ποιο πόστο το υπηρετεί ο καθένας, από αυτό της κυβέρνησης ή της αντιπολίτευσης.

Αυτός είναι ο λόγος, για τον οποίο η πλουτοκρατία πανηγυρίζει για τη συναίνεση στην οποία ομνύουν τα αστικά κόμματα στην Πορτογαλία και παρουσιάζουν την περίπτωσή της σαν παράδειγμα για την Ελλάδα. Ξέρουν ότι και εδώ τα πράγματα θα ήταν ευκολότερα για την ντόπια αστική τάξη, αν δεν υπήρχε το ΚΚΕ, που αποκαλύπτει στο λαό την ενιαία στρατηγική των κομμάτων του κεφαλαίου και στρατηγικά την πολεμάει. Τα σενάρια που έχουν δοκιμαστεί εδώ και χρόνια σε άλλες χώρες της ΕΕ, με κεντροαριστερές και κεντροδεξιές συνεργασίες και κυβερνήσεις, θα είχαν έλθει προ πολλού και στην Ελλάδα, αν τα αστικά επιτελεία δεν έπαιρναν σοβαρά υπόψη στους σχεδιασμούς τους το ΚΚΕ, τις βαθιές του ρίζες στο λαό, την επιρροή που ασκούν οι θέσεις του σε λαϊκούς ανθρώπους πολύ πέρα από την εκλογική επιρροή του.

Γι' αυτό αναζητούν τρόπους να παρουσιάσουν την «εθνική συνεννόηση» για τη σωτηρία δήθεν της χώρας και ταυτίζουν προκλητικά τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας με αυτά του λαού. Ξέρουν πως για μια μονοκομματική κυβέρνηση θα γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο να διαχειριστεί τη λαϊκή πίεση που προκαλεί η εφαρμογή των προαποφασισμένων μέτρων και τα ρήγματα που ανοίγει η δυσαρέσκεια του λαού. Θέλουν να θωρακίσουν το αστικό πολιτικό σύστημα και ξέρουν πως άλλος τρόπος δεν υπάρχει, πέρα από το να γίνουν πιο επιθετικοί απέναντι στο λαό. Γι' αυτό ζυμώνουν σενάρια συνεργασίας και «συνεννόησης», με στόχο την καλλιέργεια ψυχολογίας συναίνεσης και του λαού. Για το λαό, η διέξοδος βρίσκεται στην αντίθετη ρότα: Αλλεπάλληλα πολιτικά χτυπήματα στο αστικό σύστημα και τα κόμματά του, για αποτελεσματική άμυνα και αντεπίθεση. Ισχυρό ΚΚΕ, για να μεγαλώσουν τα ρήγματα, για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ