Του Ανδρέα Πετρουλάκη από την «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»

Παλιό - φτηνό το κόλπο. Σήμερα έχει αναδειχτεί σε επιστήμη. Περιβάλλεται και με την αίγλη της ΕΕ ως κεντρικό στοιχείο των πολιτικών της. Στο πρακτικό μέρος σημαίνει ότι θα οργανώνει το αφεντικό σου ημερίδα για να αποδείξει ότι η εταιρία του διακατέχεται από κοινωνική ευθύνη κι εσύ ως εταίρος αυτής της ευθύνης θα καλείσαι να πληρώσεις για όσα ήδη θα έπρεπε να παίρνεις τζάμπα. Σε έχουν ανακηρύξει ήδη εταίρο στην υπευθυνότητα για να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα της εταιρίας. Ως εταίρος πρέπει να μοιραστείς και τη συνέπεια.

Μας ξύνει λίγο εκείνος ο τίτλος στην «Ελευθεροτυπία». Δηλαδή, ο Παπανδρέου έπαψε να είναι Παπανδρέου, έπαψε να είναι ΠΑΣΟΚ, έπαψε να ζητάει ιδιωτικά πανεπιστήμια, να δηλώνει ότι η ανταγωνιστικότητα είναι πάνω απ' όλα; Και μόνο που υπόσχεται ότι θα εφαρμόσει μοντέλο Ιρλανδίας, του πρέπει μαύρο! Και μόνο που δηλώνει ότι θεωρεί τα συνδικάτα εργαλείο για να έχουν συναίνεση οι εργοδότες στην εκμετάλλευση εργατών, του αξίζει μαύρο. Δεσμεύεται, λέει, να επενδύσει στον πολίτη. Δηλαδή; Μια μπαρούφα και μισή. Δεσμεύεται, λέει, να επενδύσει στη βιώσιμη ανάπτυξη. Δηλαδή; Τι πάει να πει στον καπιταλισμό βιώσιμη ανάπτυξη; Μήπως τώρα δεν υπάρχει ανάπτυξη; Και κέρδη με ουρά; Αρα; Δεσμεύεται, λέει, και για νέες θέσεις εργασίας. Ξανά ένα απόλυτο τίποτα. «Νέα θέση εργασίας» είναι και η μία ώρα δουλιά τη βδομάδα. Είναι ακριβώς το σημείο συνάντησης με τη ΝΔ και τον ΣΥΝ. Είναι η ενιαία αντίληψη των ευρωλάγνων για την έννοια της απασχόλησης.

Ασε που το κύριο είναι η πρότασή του για την τριμερή συνεργασία. Σα να ακούς τον Λάσκαρη, αυτόν που κατάργησε τάχα την πάλη των τάξεων, σε νέα εκδοχή.

Ο «καλυτερότερος» όλων, πάντως, είναι και πάλι ο Αλαβάνος: Αρχίζει να καταγγέλλει το λάθος μοντέλο - όχι το σύστημα - για να καταλήξει στο ίδιο μοντέλο με τις ίδιες λέξεις. Κάνει πως δεν ξέρει τίποτα για το φόνο τόσα χρόνια ευρωβουλευτής. Δεν ξέρει τίποτα για την κριτική στις θεωρίες της ανάπτυξης, ότι όλες οι συνθήκες της ΕΕ προσπαθούν να αποκτήσουν νομιμοποιητική βάση στις εργατικές συνειδήσεις προαναγγέλλοντας τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, που από συνθήκη σε συνθήκη διαπιστώνεται ότι δε δημιουργούνται, γιατί πολύ απλά δεν μπορεί αυτό το σύστημα να δημιουργεί νέες θέσεις πλήρους εργασίας με πλήρη δικαιώματα για όλους.

Να του θυμίσεις ότι υπάρχουν και τα μονοπώλια; Το ξέρει. Αλλά πού να ακουμπήσει σε τέτοιους επικίνδυνους δρόμους, όταν είναι σε πλήρη εξέλιξη η εφαρμογή εκλογικής συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ; Και μη μας πούνε ότι η κοινή τους κάθοδος ήδη στις μισές νομαρχίες δε συνιστά κεντρική εκλογική συμφωνία.

Κατακαημένε αριστερέ, πόσοι και πόσοι στην καμπούρα σου...

Και σου λέει μετά ο Στάθης τι θα γίνει άμα γκρεμιστεί η Ακρόπολη. Δε βλέπει τι γίνεται με την κατάργηση του 8ωρου που επιμένει ο άλλος την ώρα της κατεδάφισης να προβάλλει την έλλειψη ...διαλόγου; Χαλασμένοι, φίλε, χαλασμένοι από καιρό.

Θες δε θες, ο καπιταλισμός σού θυμίζει ότι πίσω από τα καραγκιοζιλίκια περί αντισταλινισμού, το πρόβλημά τους είναι ο λενινισμός. Δηλαδή, το επιτυχημένο πάντρεμα της επαναστατικής θεωρίας με την επαναστατική πράξη.

Εκείνη την πράξη που έκανε έναν ολόκληρο πλανήτη να σηκώσει κεφάλι...

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΔΥΝΑΜΙΚΑ ΜΠΡΟΣΤΑ και στην Αθήνα

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Δριμεία επίθεση Κ. Καραμανλή εναντίον ΠΑΣΟΚ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: ΝΕΟΣ Γιώργος ΙΔΙΟΣ Κώστας

ΤΟ ΒΗΜΑ: Το ΠαΣοΚ ξυπνάει

ΤΑ ΝΕΑ: Βόμβες Γιώργου

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΜΕΡΤΙΚΟ από τα κέρδη τους οι τράπεζες

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΜΟΙΡΑΣΤΕ από τα κέρδη σας στους εργαζόμενους

ΕΘΝΟΣ: ΠΑΓΩΝΟΥΝ 5.753 προσλήψεις

Η ΑΥΓΗ: Οι νέοι στο απόσπασμα της ανεργίας

Ο ΛΟΓΟΣ: ΝΕΕΣ ΘΕΣΕΙΣ εργασίας

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ

Η ΧΩΡΑ: 1.200 προσλήψεις σε Δημόσιο - ΕΛΓΑ - ΙΚΑ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Εκτακτο μέρισμα από ΟΤΕ, ΑΤΕ, Εμπορική

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΣΤΟ ΣΚΑΜΝΙ ΓΙΑ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ Γιάννα και Θόδωρος

«Πρέπει να δείξουν κοινωνική ευθύνη. Αυτό πρέπει να είναι βασικό στοιχείο της λειτουργίας των επιχειρήσεων οι οποίες δεν πρέπει να κοιτούν μόνο τα βραχυχρόνια χρηματοοικονομικά αποτελέσματα, αλλά και τη μακροχρόνια πορεία τους. Η καλή τους πορεία περνά μέσα από την κοινωνική ευθύνη» (από το κύριο άρθρο στην «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ»).

«Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ (...) υπογράμμισε ότι το ΠΑΣΟΚ δεσμεύεται να επενδύσει στον πολίτη, στη βιώσιμη ανάπτυξη, στις νέες θέσεις εργασίας. Αναφερόμενος στην πολιτική της Ιρλανδίας που επικαλέστηκε ο πρωθυπουργός για ανάπτυξη, τόνισε, ότι εκεί οι αλλαγές έγιναν διότι υπήρξε συνεργασία και στενή συνεννόηση μεταξύ κράτους - εργοδοτών και εργαζομένων και αυτό εγγυάται το ΠΑΣΟΚ» (το ρεπορτάζ στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»).

«"Υπάρχει παραλογισμός. Είναι λάθος αυτό το μοντέλο ανάπτυξης, είναι λάθος η ευελιξία. Αποδείχτηκε ότι δεν αρκεί η ανάπτυξη, δε φέρνει θέσεις εργασίας" τόνισε ο πρόεδρος του ΣΥΝ και πρότεινε ένα μοντέλο που θα έχει προσανατολισμό στην απασχόληση» (από την ομιλία Αλαβάνου - «ΑΥΓΗ»).

«Φοβάμαι ότι το πολιτικό σύστημα έχει φτάσει σε τέτοιο βαθμό αναισθησίας που κάποια μέρα θα γκρεμιστεί η Ακρόπολη, θα σηκώσει σκόνη, κι εμείς θα κάνουμε ρεπορτάζ για τις επιπτώσεις της σκόνης στην υγεία μας» (ο Στάθης Σ. στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»).

ΕΠΕΙΔΗ ΣΤΟ ΚΥΡΙΟ ΤΑΥΤΙΖΟΝΤΑΙ: «Η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση έχει μόνο έναν τρόπο για να πετύχει τους στόχους της: ασκώντας συνεχή και σταθερή πολιτική πίεση σε ένα συγκεκριμένο θέμα. Οπως τώρα ο Γ. Παπανδρέου με τις υποκλοπές. Είτε ραπανάκια, είτε ανεργία, αυτός καταλήγει στα αναπάντητα ερωτήματα για τις υποκλοπές. Τα οποία επαναφέρει την επομένη με κάποια άλλη αφορμή, για να συνεχίσει τη μεθεπομένη. Δεν μπορώ να γνωρίζω αν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα πετύχει αυτό που επιδιώκει. Το βέβαιο είναι ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος να κάνεις αντιπολίτευση» (ο Ι. Κ. Πρετεντέρης στο «ΒΗΜΑ»).

ΚΙ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΑΙΜΑ ΝΕΡΟ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ: «Στην Πρέβεζα επιβεβαιώνεται η συνεργασία ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ με υποψήφιο δήμαρχο τον κ. Κλάπα του ΣΥΝ και υποψήφιο νομάρχη τον κ. Ιωάννου του ΠΑΣΟΚ. Σύμφωνα μάλιστα με τις πληροφορίες μας, η έως τώρα συνεργασία ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ επεκτείνεται σε 12 νομαρχίες με την προοπτική να φτάσει ίσως και να ξεπεράσει τις 15!» (το ρεπορτάζ στο «ΕΘΝΟΣ»).

ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΧΟΠΡΟΣΗΛΩΜΕΝΟΙ: «Λόγω του μεγάλου εντυπωσιασμού που προκάλεσε το 20ό Συνέδριο στη Δύση, αγνοήθηκε το γεγονός ότι ο Στάλιν εφάρμοζε την πολιτική του Λένιν και ότι η λογική του συστήματος οδηγούσε εκεί, κατά τη γνώριμη λενινιστική αρχή "ποιος ποιον", που εξέφραζε συνθηματολογικά το διακύβευμα της τελικής επικράτησης: "ποιος θα εξοντώσει ποιον". Από τη στιγμή που τα πάντα ήταν θέμα κεντρικά λαμβανόμενης πολιτικής απόφασης που επιβάλλονταν αμείλικτα, ο σταλινισμός ήταν σε μεγάλο βαθμό προέκταση του λενινισμού» (ο Δ. Δημητράκος στο «ΒΗΜΑ»).