«Η ζωή του έθνους διακυβεύεται. Ζούμε σε μια κρίσιμη στιγμή στην εθνική μας ιστορία. Κάθε επιχείρηση και κάθε οικογένεια απειλείται από την πτώση των δημόσιων οικονομικών μας». Αυτά λέει ο πρωθυπουργός της Γαλλίας Μπαϊρού, για να υπερασπιστεί τις περικοπές ύψους 43,8 δισ. ευρώ στον κρατικό προϋπολογισμό - εν μέσω λαϊκών αντιδράσεων - προκειμένου η κυβέρνηση να διαχειριστεί το υψηλό δημοσιονομικό έλλειμμα. Κάτι μας θυμίζει αυτή η προσπάθεια της γαλλικής αστικής τάξης να παρουσιάσει ως ζήτημα «εθνικής επιβίωσης» την αντιμετώπιση με σκληρά αντιλαϊκά μέτρα των συνεπειών από τις «χαμηλές πτήσεις» που καταγράφει η ανταγωνιστικότητα της γαλλικής οικονομίας, σε συνθήκες όξυνσης των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και με ισχυρές ενδείξεις μιας νέας καπιταλιστικής κρίσης. Το ζήσαμε και στην Ελλάδα, την περίοδο της μεγάλης κρίσης και των μνημονίων, όταν όλα τα αστικά κόμματα φόρτωναν το ένα μέτρο μετά το άλλο στον λαό «για να σωθεί η χώρα», δηλαδή το κεφάλαιο και τα κέρδη του. Δεν σταματούν όμως εκεί οι ομοιότητες: «Τα ελλείμματά μας αποτελούν απειλή για ποιον; Για τους πιο αδύναμους της χώρας, για όσους αγωνίζονται, για τις ανύπαντρες μητέρες με παιδιά και για τους νέους... αυτοί θα επωμιστούν το βάρος», λέει ο Μπαϊρού και προετοιμάζει εκβιαστικά το έδαφος για ακόμα μεγαλύτερες θυσίες του γαλλικού λαού, αν δεν αποδεχτεί να πληρώσει με αιματηρές συνέπειες τις περικοπές στον προϋπολογισμό. Και όσοι νομίζουν ότι το «μαζί τα φάγαμε», ως άλλοθι για να πληρώσει ο λαός, είναι ελληνική πατέντα, ο Μπαϊρού τους ...κατατροπώνει: «Αποδεχόμαστε ότι (οι νέοι) υποδουλώνονται επειδή ξοδεύουν δεκαετίες αποπληρώνοντας δάνεια που είχαν συναφθεί τόσο ελαφρά από τις προηγούμενες γενιές».

Ποιος να το έλεγε ότι οι βάλτοι της Ευρώπης, που τα προηγούμενα χρόνια είχαν αποστραγγιστεί και μετατραπεί σε καλλιεργήσιμη γη, θα βρίσκονταν τώρα στο επίκεντρο σχεδιασμών που κάνει η ΕΕ για να ενισχύσει την αμυντική της θωράκιση σε περίπτωση πολέμου με τη Ρωσία! Το ζήτημα απασχολεί τα στρατιωτικά και πολιτικά επιτελεία των ΝΑΤΟ και ΕΕ, επειδή οι αποξηραμένοι βάλτοι προσφέρουν εύκολη πρόσβαση σε αντίπαλα στρατεύματα (π.χ. τανκς), που μπορούν να τους διασχίσουν. Με δεδομένο λοιπόν ότι οι περισσότερες τέτοιες ευρωπαϊκές εκτάσεις συγκεντρώνονται στα σύνορα με τη Ρωσία και τη Λευκορωσία, τα κράτη - μέλη της ΕΕ συζητάνε πώς θα επαναφέρουν τους αποστραγγισμένους βάλτους στην προηγούμενη ...υγρή κατάσταση, ώστε να αποτελούν φυσικό ανάχωμα σε περίπτωση ρώσικης εισβολής. Το σχέδιο μάλιστα ντύνεται με περιβαλλοντικό μανδύα, καθώς οι «επιστήμονες» της ΕΕ ανακάλυψαν ξαφνικά ότι οι υδροβιότοποι είναι σημαντικοί για τη δέσμευση αερίων του θερμοκηπίου! Αλλη μια απόδειξη δηλαδή ότι τα κριτήρια πίσω από την «πράσινη» πολιτική της ΕΕ είναι «κινούμενη άμμος» ανάλογα με τα συμφέροντα του κεφαλαίου και βάλτος για τους λαούς.

Αν ακούσει κανείς τον πρωθυπουργό να περιγράφει την κατάσταση στην Εκπαίδευση λίγο πριν χτυπήσει το κουδούνι, θα νομίσει ότι σε λίγες μέρες οι μαθητές θα βρεθούν σε ένα σχολείο τελείως διαφορετικό απ' αυτό που άφησαν πριν το καλοκαίρι! Προσλήψεις, ανακαινίσεις, διαδραστικοί πίνακες, κιτ ρομποτικής και άλλες ...κοσμογονίες περιγράφουν ένα σχολείο που καμιά σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα και όσα ζουν καθημερινά εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές. Γιατί οι χιλιάδες αναπληρωτές που τοποθετούνται κατά κύματα, δείχνουν τις τεράστιες ελλείψεις σε εκπαιδευτικούς, ενώ υπάρχουν ειδικότητες που δεν φτάνουν ποτέ στα σχολεία. Γιατί οι ανακαινίσεις με τα ψίχουλα του προγράμματος «Μαριέττα Γιαννάκου» αφορούν έναν ελάχιστο αριθμό σχολείων, όταν η συντριπτική πλειοψηφία είναι γερασμένα και υποσυντήρητα εξαιτίας της χρόνιας υποχρηματοδότησης. Και γιατί οι διαδραστικοί πίνακες μπαίνουν σε τάξεις των 25 μαθητών, όπου κανείς εκπαιδευτικός, όσο «καταρτισμένος» κι αν είναι, δεν μπορεί να κάνει σωστά το μάθημά του. Αυτά κι άλλα πολλά είναι το σχολείο που θα βρουν ξανά μπροστά τους σε λίγες μέρες η λαϊκή οικογένεια και οι εκπαιδευτικοί. Αν δεν υπήρχαν μάλιστα και οι δικοί τους αγώνες, ακόμα και για τα αυτονόητα, οι συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων θα ήταν ακόμα μεγαλύτερες στην Εκπαίδευση. Γι' αυτό η κυβέρνηση φέρνει το νέο πειθαρχικό στο Δημόσιο, ως ένα επιπλέον εργαλείο φίμωσης και καταστολής του αγώνα των εκπαιδευτικών για τις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες των μαθητών και τα εργασιακά τους δικαιώματα.