Μέχρι πριν από μερικούς μήνες είχαμε έναν «ασταθή» και «απρόβλεπτο» Πρόεδρο των ΗΠΑ, επιρρεπή στη «συνωμοσιολογία» και την «ακροδεξιά ρητορική», που έβαζε φωτιά στον πλανήτη λόγω της απροθυμίας του να συνυπάρξει με «φωνές της λογικής», επιλέγοντας να συνδιαλέγεται και να συμφωνεί με αυταρχικούς ηγέτες άλλων κρατών. Αυτό ήταν το κυρίαρχο «μοντέλο ερμηνείας» των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων σε όλο τον πλανήτη, κυρίως από τις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας και στη χώρα μας από τον ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά σε περιόδους έξαρσης της αντιπαράθεσης στα πιο θερμά μέτωπα. Η κυβερνητική εναλλαγή στις ΗΠΑ αφαίρεσε από το παραμύθι τους τον λύκο του «δύστροπου» ηγέτη, αφού στη θέση του Τραμπ εκλέχτηκε ο «ανθρώπινος», «προοδευτικός» Μπάιντεν, για τον οποίο ειδικά η σοσιαλδημοκρατία στην ΕΕ και στη χώρα μας «στάζει μέλι». Το κενό όμως δεν άργησε να καλυφθεί... Ποιος φταίει λοιπόν σήμερα για την κατάσταση που διαμορφώνεται στην Παλαιστίνη; Σύμφωνα με τους ίδιους «αναλυτές», η κατάσταση ξέφυγε με ευθύνη του «ακροδεξιού Νετανιάχου», που ναρκοθετεί την περιοχή για να υπηρετήσει την πολιτική του ατζέντα.

Μ' ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια λοιπόν, με το αφήγημα του «ακροδεξιού Νετανιάχου»: Πρώτα απ' όλα «βγαίνει λάδι» ο αμερικανοΝΑΤΟικός ιμπεριαλισμός, που έχει αφήσει το ματωμένο αποτύπωμά του στη Μέση Ανατολή και ειδικά στο Παλαιστινιακό, ρίχνοντας διαχρονικά νερό στο μύλο της ισραηλινής επιθετικότητας. Δεύτερο, ξεπλένεται η εμπλοκή όλων των ελληνικών κυβερνήσεων και των αστικών κομμάτων στον ευρωατλαντικό σχεδιασμό, στο πλαίσιο του οποίου διευρύνεται χρόνο με το χρόνο η στρατηγική συνεργασία με το Ισραήλ, κρατώντας ζεστή την πλάτη του, για να δολοφονεί παιδιά και αμάχους, να βάζει ταφόπλακα στις προσδοκίες των Παλαιστινίων για ελεύθερη πατρίδα. Και βέβαια, τροφοδοτείται η αυταπάτη ότι ένας πιο δημοκρατικός και δίκαιος καπιταλιστικός κόσμος είναι η απάντηση στα σημερινά αδιέξοδα, στους πολέμους και τους ανταγωνισμούς. Το εκρηκτικό μείγμα που κάθε τόσο προκαλεί την ανάφλεξη στη Μέση Ανατολή, βρίσκεται στο DNA αυτού του σάπιου συστήματος. Και οι λαοί δεν πρόκειται να ανασάνουν πραγματικά, αν με την πάλη τους δεν εξοντώσουν τον καπιταλιστικό Μινώταυρο, που απομυζά τα δικαιώματα, τις ανάγκες και την ίδια τη ζωή τους.

Μια νοσοκόμα του πολυδιαφημισμένου δημόσιου συστήματος Υγείας της Αγγλίας (NHS), που φρόντιζε τον Μπ. Τζόνσον όταν αυτός νοσούσε από κορονοϊό, υπέβαλε τις προάλλες την παραίτησή της, καταγγέλλοντας ότι έχει «απλά σιχαθεί», επειδή «δεν λαμβάνουμε τον σεβασμό και τώρα ούτε τον μισθό που δικαιούμαστε». Αφορμή στάθηκαν οι εξαγγελίες της βρετανικής κυβέρνησης ότι θα αυξήσει κατά ...1% τους μισθούς των υγειονομικών, ως «ένδειξη ευγνωμοσύνης» για τις υπηρεσίες τους την περίοδο της πανδημίας. Μάλιστα, για να το πουλήσει καλύτερα, η κυβέρνηση παρουσιάζει αυτήν την «αύξηση» ως κατ' εξαίρεση σε σχέση με όλο τον υπόλοιπο δημόσιο τομέα, όπου οι μισθοί παραμένουν παγωμένοι, στο όνομα της δημοσιονομικής σταθερότητας. Ούτε λίγο ούτε πολύ, δηλαδή, ζητάει από τους υγειονομικούς να της πουν και ευχαριστώ! Μπορεί λοιπόν η παραίτηση της νοσοκόμας να είναι ένα «απονενοημένο διάβημα» κάτω από την πίεση και την αγανάκτηση που προκαλεί ο εμπαιγμός των υγειονομικών από τη βρετανική κυβέρνηση, αποκαλύπτει όμως στοιχεία που είναι κοινά στη διαχείριση της πανδημίας απ' όλες τις αστικές κυβερνήσεις και εκθέτουν τον λαό σε μεγάλο κίνδυνο. Στη Μ. Βρετανία, όπως και παντού στον κόσμο, το κριτήριο του «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο και τα κέρδη του ευθύνεται για την άθλια κατάσταση στο σύστημα της Υγείας, για τη νόσηση και το θάνατο χιλιάδων ανθρώπων, για την εξάντληση μέχρι κατάρρευσης του υγειονομικού προσωπικού. Κι αυτό δεν μπορεί να κρυφτεί ούτε με τα υποκριτικά κυβερνητικά χειροκροτήματα για τους «ήρωες υγειονομικούς», ούτε με τις αερολογίες της κυβέρνησης Τζόνσον, που δηλώνει τώρα «εξαιρετικά ευγνώμων για τη φροντίδα που παρέχει το προσωπικό του NHS, ειδικά κατά τη διάρκεια της πανδημίας»...