Πολυτεχνείο 2020

Αποδείχτηκε περίτρανα ότι πουθενά δεν χρησιμεύει στην ανθρωπότητα και καμία λαϊκή ανάγκη δεν εξυπηρετεί η ύπαρξη φαρμακευτικών επιχειρηματικών ομίλων, που καρπώνονται την επιστημονική έρευνα, αναπτύσσουν εμβόλια και φάρμακα μόνο αν έχουν άμεσο κέρδος και με αδρή κρατική χρηματοδότηση, παράγουν ανάλογα με την απόδοση των επενδύσεων και τα παραδίδουν σε όποιον πληρώνει, κατέχουν πατέντες και πνευματικά δικαιώματα.

Υπάρχει δρόμος, υπάρχουν δυνατότητες για μια κοινωνία και ένα σύστημα Υγείας που θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν αλλιώς την πανδημία.

Οι εξελίξεις στον τομέα της Υγείας επιβεβαιώνουν ότι δύο δρόμους ανάπτυξης έχει μπροστά του ο λαός. Τον δρόμο που θα έχει ως κριτήριο την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών ή τον σημερινό δρόμο που αντιμετωπίζει την Υγεία ως εμπόρευμα. Από την έκβαση αυτής της αντιπαράθεσης θα κριθεί και η κατάκτηση του συστήματος Υγείας που θα υπηρετεί τις κοινωνικές ανάγκες.

Σήμερα, στη χώρα μας, υπάρχει πολυάριθμο επιστημονικό δυναμικό, όλων των κλάδων και ειδικοτήτων. Υπάρχει δυνατότητα έρευνας και παραγωγής φαρμάκων, εμβολίων, υγειονομικού υλικού, ιατρικής τεχνολογίας, που σε συνθήκες κοινωνικής ιδιοκτησίας και κεντρικού σχεδιασμού μπορούν να εξασφαλίσουν ικανοποιητικό επίπεδο αυτάρκειας στη χώρα.

Στο σοσιαλισμό:

-- Καθιερώνεται αποκλειστικά κρατικό και δωρεάν, σύγχρονο και καθολικό σύστημα Υγείας και Πρόνοιας, με κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης σε Υγεία - Πρόνοια.

-- Δίνεται ιδιαίτερο βάρος στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, στην πρόληψη.

-- Παρέχονται υπηρεσίες για την εξασφάλιση της σωματικής και ψυχικής ευεξίας, της πνευματικής και πολιτιστικής ανάπτυξης του ανθρώπου, της διασφάλισης συνολικών περιβαλλοντικών και κοινωνικών συνθηκών που επηρεάζουν τη δημόσια Υγεία, την ικανότητα για εργασία και κοινωνική δράση.

Ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός και η εργατική εξουσία εξασφαλίζουν:

-- Την εκπαίδευση - εξειδίκευση του αναγκαίου τεχνικού και επιστημονικού προσωπικού και την κατανομή τους για τη στελέχωση όλων των μονάδων Υγείας. Τη συστηματική και καθολική περιοδική μετεκπαίδευση στη νέα γνώση και τεχνικές.

-- Την επαρκή παραγωγή υγειονομικού υλικού, φαρμάκων, εμβολίων για κάλυψη των εγχώριων αναγκών. Η κοινωνικοποιημένη βιομηχανία έχει τη δυνατότητα άμεσης κάλυψης των σταθερών και έκτακτων αναγκών που τυχόν θα προκύπτουν.

-- Την αναλογική συσχέτιση λαϊκής Παιδείας - Ερευνας, Υγείας και βιομηχανικής παραγωγής, υποδομών στέγασης, μεταφορών, πολιτιστικών και αθλητικών υπηρεσιών.

-- Το σύνολο του επιστημονικού δυναμικού, ο εξοπλισμός, οι κλίνες, οι υπηρεσίες να είναι με τέτοιο τρόπο ενταγμένα στο κρατικό σύστημα Υγείας, ώστε να εξασφαλίζεται η πρόληψη του γενικού πληθυσμού, αλλά και η σταθερή παρακολούθηση και νοσηλεία όσων νοσούν, παίρνοντας υπόψιν επιδημιολογικά και γεωγραφικά δεδομένα.

-- Την έρευνα για την πρόληψη και την αντιμετώπιση των ασθενειών, που θα βασίζεται στη διεπιστημονική συνεργασία Νοσοκομείων - Πανεπιστημίων - Ερευνητικών Κέντρων - Κρατικής Βιομηχανίας Φαρμάκου, με κριτήριο όχι το κέρδος της κάθε καπιταλιστικής επιχείρησης και τη δέσμευση των επιστημονικών δεδομένων μέσω της πατέντας, αλλά την αντιμετώπιση των αναγκών.

-- Την ποιότητα και αποδοτικότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών μέσω του εργατικού ελέγχου.

Η πάλη για να αξιοποιηθούν οι τεράστιες δυνατότητες της επιστήμης, της τεχνολογίας και της παραγωγικότητας της εργασίας προς όφελος του λαού απαιτεί: Ισχυρό ΚΚΕ και δυνατό εργατικό - λαϊκό κίνημα απέναντι στον πιο επικίνδυνο «ιό», τον καπιταλισμό.

Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ

Φλεβάρης 2022

Επί δύο χρόνια, ο ιδιωτικός τομέας Υγείας όχι μόνο δεν «βούτηξε τα χέρια του» στην πανδημία, την ώρα που κόσμος πέθαινε διασωληνωμένος εκτός ΜΕΘ, αλλά με τις «ευλογίες», τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και μια σειρά άλλους νόμους της κυβέρνησης, από τον πρώτο κιόλας μήνα, εκμεταλλεύτηκε με το αζημίωτο «κάθε ευκαιρία» για να αυξήσει τα κέρδη του μέσα στην πανδημία.

Θυμίζουμε ότι για μεγάλο διάστημα ο ιδιωτικός τομέας είχε το μονοπώλιο στη διεξαγωγή τεστ ανίχνευσης του ιού, των οποίων η τιμή έφτανε μέχρι και τα 300 ευρώ! Αλλά και στη συνέχεια, η εξαίρεση των ανεμβολίαστων από τα δωρεάν τεστ, σε συνδυασμό με τα ανεπαρκή δωρεάν σημεία ελέγχου, πέρα από τις αρνητικές επιπτώσεις στην επιδημιολογική επιτήρηση, εξασφάλισαν και μια επιπλέον πηγή σίγουρης κερδοφορίας για τα ιδιωτικά διαγνωστικά, με επιβάρυνση της λαϊκής τσέπης. Ο ημερήσιος τζίρος για τα ράπιντ τεστ σε ιδιωτικά διαγνωστικά, κλινικές και φαρμακεία κυμαίνεται μεταξύ 750.000 ευρώ και 1. εκατ. ευρώ!

Αποκλεισμένος από το σύστημα Υγείας της μιας νόσου, ο λαός αναγκάστηκε να κάνει εκατομμύρια εξετάσεις επί πληρωμή, ενώ ακόμα και στην περίπτωση που μια κλινική πρόσφερε κρεβάτια για τη διαχείριση του Covid, αυτά δίνονταν μόνο για ήπια περιστατικά και βέβαια με το αζημίωτο, αφού ο ΕΟΠΥΥ διπλασίασε την αποζημίωση στους κλινικάρχες. Ολα αυτά δείχνουν πόσο επίκαιρο και αναγκαίο είναι το αίτημα για επίταξη του ιδιωτικού τομέα Υγείας, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, που πρόβαλε το οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα μέσα στην πανδημία.

Χιλιάδες ασθενείς περιπλανώνται από νοσοκομείο σε νοσοκομείο, από δομή σε δομή, από νησί σε νησί, για να βρουν την υγειά τους, ψάχνοντας ένα ραντεβού για θεραπείες που έπαψαν να γίνονται λόγω έλλειψης προσωπικού. Το δημόσιο σύστημα Υγείας της μιας νόσου ευθύνεται για την παράλληλη πανδημία, με χιλιάδες ακόμα νεκρούς ή βαριά ασθενείς, που η υγεία τους θα μπορούσε να έχει καλύτερη εξέλιξη αν είχαν την κατάλληλη δωρεάν φροντίδα.

Η κατάσταση αυτή δεν έπεσε βέβαια από τον ουρανό. Προϋπήρχε, στο έδαφος της αντιλαϊκής πολιτικής όλων των κυβερνήσεων και οξύνθηκε με την πανδημία, όπου κριτήριο στη διαχείρισή της από το κράτος παρέμεινε το «κόστος - όφελος» για την οικονομία και το κεφάλαιο.

Για παράδειγμα, λίγες μέρες πριν τον εντοπισμό του πρώτου κρούσματος στην Ελλάδα, στις αρχές Φλεβάρη 2020, δημοσιοποιήθηκε έρευνα της «Διανέοσις» («Ινστιτούτο Μελετών» που συνδέεται με τον Σύνδεσμο Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών - ΣΕΒ), σύμφωνα με την οποία: Ενας στους πέντε Ελληνες δεν έλαβε υπηρεσίες (εξέταση ή διάγνωση ή θεραπεία), παρόλο που τις είχε ανάγκη. Ενας στους τρεις καρκινοπαθείς είχε πρόβλημα πρόσβασης σε γιατρό. Η συνολική δαπάνη υγείας μειώθηκε σημαντικά μεταξύ 2012 - 2016 και συρρικνώθηκε στο 8,9% του συνόλου των κρατικών δαπανών. Αντίστροφα, η ιδιωτική δαπάνη υγείας προσεγγίζει διαχρονικά το 35% - 40% της συνολικής.

Τα πράγματα έγιναν πολύ χειρότερα με την πανδημία. Ορισμένα μόνο παραδείγματα από τα εκατοντάδες που κατέγραψε το ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» είναι γροθιά στο στομάχι: Οικογένειες αιμοκαθαιρόμενων από τη Ζάκυνθο αναγκάστηκαν να μετακομίσουν στην Αθήνα ή στην Πάτρα προκειμένου ο άνθρωπός τους να συνεχίσει τις απαραίτητες θεραπείες.

Χιλιάδες ασθενείς που παρακολουθούνταν στις 8 πνευμονολογικές κλινικές του νοσοκομείου «Σωτηρία» εδώ και μήνες έχουν μείνει χωρίς παρακολούθηση, συμπιέζουν θεραπείες ή τις αφήνουν για αργότερα, καθώς το κόστος στον ιδιωτικό τομέα είναι απαγορευτικό. Στο «Σισμανόγλειο», χρόνιοι πάσχοντες για 2η φορά εντός 8 μηνών στερήθηκαν τις πολύτιμες υπηρεσίες και τις εξειδικευμένες Μονάδες του (Αιμοδυναμικό Εργαστήριο, Μονάδα Μελέτης Υπνου, Μονάδα Βρογχοσκοπήσεων, Επεμβατικός Αγγειογράφος, Μονάδα Εξωσωματικής Λιθοτριψίας, Γαστρεντερολογικό Τμήμα, Αλλεργιολογικό και Ρευματολογικό Ιατρείο).

Ασθενείς με ΣΚΠ έμειναν χωρίς θεραπεία στον «Ερυθρό Σταυρό». Στο ΚΑΤ η λίστα αναμονής στα χειρουργεία ξεπερνά τους 16.000 ασθενείς, πάνω από 1.500 στο «Θριάσιο», τουλάχιστον 4.500 στο ΠαΓΝΗ. Οι προληπτικές διαγνωστικές εξετάσεις μειώθηκαν έως και 85%. Επιστημονικοί φορείς εκπέμπουν σήμα κινδύνου για την αύξηση της βαριάς νοσηρότητας και θνητότητας στον γενικό πληθυσμό από τη μετατροπή του δημόσιου συστήματος Υγείας σε μιας νόσου.

Ενδεικτικά, 27% περισσότεροι άνθρωποι απ' ό,τι συνήθως πέθαναν από άλλες νόσους τον Νοέμβρη του 2021, ενώ η «υπερβάλλουσα θνησιμότητα» στην ΕΕ αυξήθηκε 40% τον Νοέμβρη του 2020. Αλλά και σε ό,τι αφορά την Covid, τουλάχιστον 100 βαρέως πάσχοντες μένουν διασωληνωμένοι καθημερινά εκτός ΜΕΘ, κάποιοι για ολόκληρες βδομάδες, ενώ περίπου 12.000 ασθενείς με κορονοϊό έχασαν τη ζωή τους μέσα σε λίγους μήνες, από τον περασμένο Σεπτέμβρη.

Στην παρατεταμένη τραγωδία που ζει ο λαός, η κυβέρνηση παρουσιάζει το φαρμάκι ως φάρμακο, δίνοντας εκ νέου αέρα στα πανιά των ασφαλιστικών εταιρειών, των κλινικαρχών, των φαρμακοβιομηχάνων κ.ά. Το σχέδιο για το «νέο ΕΣΥ» πηγαίνει ένα βήμα πιο πέρα τη δουλειά που άφησαν στη μέση οι προηγούμενες κυβερνήσεις, εμβαθύνοντας και διευρύνοντας μέτρα που έχουν ήδη ληφθεί και εφαρμόζονται.

Ανάμεσα σε άλλα, το «νέο ΕΣΥ» προβλέπει: Καταργήσεις, συγχωνεύσεις νοσοκομείων και κλινικών με κριτήριο τη ...χιλιομετρική απόσταση, τη διεύρυνση των ΣΔΙΤ «γιατί αποδίδουν καλύτερα!», τη μετατροπή του ΕΟΠΥΥ σε ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία, άρση και κατάργηση της μόνιμης και σταθερής δουλειάς.

Ως «επιχείρημα» για την επιτάχυνση όλων των παραπάνω, προβάλλεται η άθλια κατάσταση στο σημερινό δημόσιο σύστημα Υγείας, για την οποία όμως ευθύνεται η πολιτική που τώρα κλιμακώνει η κυβέρνηση της ΝΔ, για λογαριασμό του κεφαλαίου και όχι βέβαια για τις ανάγκες του λαού.

Κι εδώ το κεφάλαιο και οι ανάγκες του δείχνουν τον δρόμο: Η ίδια έρευνα του ΣΕΒ έκανε λόγο για «μεταρρυθμιστικό "Big Bang"», καθώς «οι επανειλημμένες προσπάθειες μεταρρυθμίσεων δεν είχαν τα επιθυμητά αποτελέσματα, κυρίως λόγω (...) του ανεπαρκούς σχεδιασμού και των ισχυρών συνδικαλιστικών αντιστάσεων (...) Η προσέγγιση αυτή όμως δεν μπόρεσε να ανατρέψει το χαμηλό επίπεδο αποδοτικότητας πόρων, ιδιαίτερα στα νοσοκομεία».

Ο κύβος λοιπόν για την επερχόμενη μεταρρύθμιση στην Υγεία είχε ριφθεί και πριν την πανδημία, επιταχύνονται όμως στο φόντο των χιλιάδων θυμάτων και με την πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας που ζει ο λαός.

Θυμίζουμε ότι ο ΣΕΒ είχε από τότε «εφοδιάσει» παλιούς και νέους σωτήρες με μια μεγάλη γκάμα προτάσεων, ώστε να εξασφαλίζεται η κερδοφορία των ομίλων στην Υγεία, είτε μέσω των συμπράξεων με τον δημόσιο τομέα, είτε με το άνοιγμα νέων κερδοφόρων πεδίων δράσης.

Μεταξύ άλλων προτείνονταν: Μετατροπή των νοσοκομείων του ΕΣΥ σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου. «Αναπροσαρμογή» της συμμετοχής των ασφαλισμένων στο κόστος με βάση εισοδηματικά κριτήρια. Συγχωνεύσεις και αλλαγές χρήσης νοσοκομείων. Διαφοροποίηση των αμοιβών ιδιαίτερα των γιατρών στη βάση οικονομικής και κλινικής αποδοτικότητας.

Δυνατότητα σε ιδιώτες γιατρούς να συμβάλλονται με νοσοκομεία του ΕΣΥ με πλήρη ή μερική απασχόληση. Θεσμοθέτηση της κινητικότητας εντός του ΕΣΥ, ώστε να διατίθεται το αναγκαίο προσωπικό ανάλογα με τις ανάγκες σε κάθε περιοχή και σε κάθε μονάδα, να βουλώνουν δηλαδή τρύπες χωρίς αύξηση του προσωπικού και με υπηρεσίες στον πάτο του βαρελιού για όλους.

Επέκταση των Συμπράξεων Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα σε τομείς πέραν της φύλαξης, της καθαριότητας, της σίτισης κ.ά., συμβάσεις ανάμεσα σε νοσοκομεία και ιδιωτικές κλινικές, συμβάσεις παροχής υπηρεσιών, υπεργολαβίας, διαχείρισης ή μίσθωσης εξοπλισμού, «για την ανάπτυξη υγιούς ανταγωνισμού». Στοιχεία όλων των παραπάνω υπάρχουν σε νόμους τόσο της ΝΔ, όσο και του ΣΥΡΙΖΑ προηγουμένως, αποκαλύπτοντας τη στρατηγική τους σύμπλευση και στην Υγεία, η οποία έρχεται ξανά τώρα στην επιφάνεια με αφορμή και το Νοσοκομείο Σαντορίνης.

Μόνο την περασμένη Παρασκευή είχαμε ξανά 63 νεκρούς από επιπλοκές του κορονοϊού, 25.668 από την αρχή της πανδημίας. Ο αριθμός των ασθενών που νοσηλεύονται διασωληνωμένοι είναι 433. Επιβεβαιώθηκαν 15.909 νέα κρούσματα, εκ των οποίων 5.562 στην Αττική και 1.600 στη Θεσσαλονίκη. Ο συνολικός αριθμός των κρουσμάτων ανέρχεται σε 2.385.304 (ημερήσια μεταβολή +0,7%). Οι εισαγωγές νέων ασθενών Covid-19 στα δημόσια νοσοκομεία της επικράτειας ήταν 262.

Αυτά τα στοιχεία που επαναλαμβάνονται καθημερινά δείχνουν ότι η πανδημία παραμένει απειλή για τον λαό και κανένας εφησυχασμός δεν δικαιολογείται. Οπως αυτός που κάνει η κυβέρνηση, κηρύσσοντας άρον - άρον το «τέλος της πανδημίας», για να προλάβει την τουριστική σεζόν, προς τέρψιν των μεγαλοξενοδόχων, των εφοπλιστών, των αεροπορικών εταιρειών.

Η πανδημία είναι εδώ, επειδή εδώ παραμένουν οι εκατοντάδες χιλιάδες «απόκληροι» του δημόσιου συστήματος Υγείας μιας νόσου. Αλλά και οι χιλιάδες νοσήσαντες από Covid, που τα επόμενα χρόνια θα χρειαστούν εξειδικευμένη παρακολούθηση, φροντίδα και θεραπεία, δημιουργώντας πρόσθετες ανάγκες για ένα αποκλειστικά δημόσιο, καθολικό και δωρεάν σύστημα Υγείας για όλους, με σύγχρονες υποδομές, υπηρεσίες και εργασιακές σχέσεις για τους υγειονομικούς και τους άλλους εργαζόμενους.

Η πανδημία είναι εδώ, επειδή δεν έχει εκλείψει κανένα από τα αίτια και τους παράγοντες που μπορούν να μετατρέψουν έναν ιό, ανεξάρτητα από πού προέρχεται, σε ωρολογιακή βόμβα για μια επόμενη μαζική διασπορά.

Η συζήτηση για τις μεταλλάξεις, αλλά και η βεβαιότητα ότι στο μέλλον θα υπάρξουν και νέοι κορονοϊοί, σε συνδυασμό με τη χειροτέρευση των υπηρεσιών Υγείας για τον λαό, επιβεβαιώνουν ότι μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, παλεύοντας για την προστασία της ζωής και της υγείας του, απέναντι σε ένα κράτος και όλες τις κυβερνήσεις του που τα αντιμετωπίζουν ως κόστος.

Η άλλη αφορά την 41χρονη Μαρία από την Κοζάνη που πριν από έναν μήνα πληροφορηθήκαμε από τα ΜΜΕ ότι περιπλανιόταν επί δεκαήμερο στα δημόσια νοσοκομεία της Δυτικής Μακεδονίας προκειμένου να χειρουργηθεί, αφού το εφτά βδομάδων έμβρυο που κυοφορούσε ήταν νεκρό. Τελικά η περίπτωσή της αντιμετωπίστηκε σε ιδιωτικό θεραπευτήριο της περιοχής!

Πρόκειται για δύο εικόνες που μας προκαλούν αντίστοιχα θαυμασμό και αγανάκτηση. Αν τις ενώσουμε θα αποκαλυφθεί η μεγάλη εικόνα, αυτή που μαρτυρά πόσο έχει βαθύνει το χάσμα ανάμεσα στις δυνατότητες να ζούμε καλύτερα και περισσότερο και την πραγματικότητα, όπου η ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων μπαίνει σε κίνδυνο καθημερινά από «ασήμαντα» πράγματα, όπως, ας πούμε, η έλλειψη διαθέσιμου αναισθησιολόγου για να αντιμετωπίσει ένα περιστατικό ρουτίνας, π.χ. αυτό στην Κοζάνη.

Eurokinissi

Για τα μονοπώλια, το κράτος και τις κυβερνήσεις τους η υγεία αντιμετωπίζεται από τη σκοπιά της δυνατότητας των ανθρώπων να αναπαράγουν την ικανότητά τους για εργασία. Είναι ατομική υπόθεση η διατήρηση της σωματικής - πνευματικής - ψυχικής υγείας και ευεξίας προκειμένου να είναι κανείς ένας «παραγωγικός» και «ανταγωνιστικός» εργαζόμενος.

Οι κοινωνικοί παράγοντες που επιδρούν στην υγεία του βρίσκονται έξω από το πεδίο των εργοδοτικών και κρατικών ευθυνών. Περιορίζονται στα «ελάχιστα» και στα «απαραίτητα», αποτελούν πεδίο ταξικής σύγκρουσης και διεκδίκησης. Η διαμόρφωση των εθνικών δημόσιων συστημάτων Υγείας στον καπιταλισμό, διεθνώς και στη χώρα μας, υπόκειται διαρκώς σε αντιδραστικές αλλαγές, ανεξαρτήτως των επιμέρους «συνταγών» διαχείρισης, της ταχύτητας και του βάθους των μέτρων που υλοποίησαν η μια μετά την άλλη όλες οι κυβερνήσεις και στη χώρα μας.

Συνεχώς προωθούνται και εξειδικεύονται μέτρα που έχουν στόχο την πιο αποτελεσματική υλοποίηση της στρατηγικής της ΕΕ και του κεφαλαίου για τη διαμόρφωση ακόμα πιο φτηνών εργαζομένων, ως προϋπόθεση να τονωθούν η ανταγωνιστικότητα και η ανάκαμψη της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων. Υπηρετούν την πολιτική της μείωσης του «μη μισθολογικού κόστους», μέσω της περικοπής των δαπανών για την πρόληψη, τη θεραπεία και αποκατάσταση της υγείας των εργαζομένων και των οικογενειών τους.

Αυτή είναι η βασική αιτία που το αποτέλεσμα όλων των υγειονομικών σχεδίων, διαφορετικών κυβερνήσεων οδηγεί από το κακό στο χειρότερο τους όρους ζωής και υγείας του λαού. Γεγονός που με τραγικό τρόπο επιβεβαιώθηκε μέσα στα χρόνια της πανδημίας, μετρώντας μέχρι αυτήν τη στιγμή πάνω από 5,9 εκατομμύρια νεκρούς (στην Ελλάδα πάνω από 25.600) και περισσότερα από 430 εκατομμύρια κρούσματα, εκ των οποίων είναι μεγάλο το ποσοστό όσων νόσησαν βαριά - και ένα μέρος τους συνεχίζει να ταλαιπωρείται από μακροχρόνιες επιπλοκές στην υγεία του.

Σκαλίζοντας αυτά και άλλα νούμερα θα δούμε ότι δεν ήμαστε όλοι ίσοι απέναντι στον ιό. Οσο κι αν προσπάθησαν επίμονα να μας πείσουν για το αντίθετο διεθνείς οργανισμοί, κυβερνήσεις και αστικά κόμματα. Τα επίκεντρα της πανδημίας με ρεκόρ κρουσμάτων και θανάτων βρέθηκαν να είναι τα μεγάλα αστικά κέντρα του πλανήτη και ακόμα πιο συγκεκριμένα διαμερίσματα και πόλεις με εκτεταμένες εργατογειτονιές και φτωχογειτονιές.

Σε ΗΠΑ, Ινδία, Βραζιλία, Μ. Βρετανία, ακόμα και στην Ελλάδα (παρά τα ανεπαρκή στοιχεία, κάτι που δεν οφείλεται σε «αμέλεια» των κρατικών αρχών), υπάρχουν δείκτες που επιβεβαιώνουν την «ταξική προτίμηση» του ιού, όχι γιατί οι εργάτες και τα φτωχά λαϊκά στρώματα έχουν ελαττωματικό DNA, αλλά γιατί οι όροι ζωής και διαβίωσής τους είναι πιο ευνοϊκοί για την αναπαραγωγή και διάδοση του ιού και πολύ χειρότεροι για την αντιμετώπισή του.

Για παράδειγμα, στις πυκνοκατοικημένες φτωχογειτονιές της Νέας Υόρκης, όπως είναι το Μπρούκλιν και το Κουίνς, όπου το 45% των κατοίκων δουλεύουν εντός της περιοχής, κυρίως στους τομείς της βιομηχανίας, των κατασκευών και του εμπορίου, ο ρυθμός θανάτων από Covid ήταν υπερδιπλάσιος από ό,τι στην περιοχή του Μανχάταν. Οι υποτυπώδεις υπηρεσίες Υγείας, ο συνωστισμός στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και η διαβίωση στα μαζικά γιγαντιαία συγκροτήματα των κατοικιών καθιστούσαν την περιβόητη «κοινωνική αποστασιοποίηση» ανέκδοτο για τους κατοίκους αυτών των περιοχών.

Και μπορεί να έχουν αλλάξει πολλά από το 1872 που ο Ενγκελς ασχολήθηκε και με το «Ζήτημα της κατοικίας», αλλά δεν έχει αλλάξει το βασικό που τον έκανε να σημειώσει: «Σε μια τέτοια κοινωνία δεν είναι τυχαία η στενότητα κατοικίας, είναι μία αναγκαία κατάσταση που τότε μόνο θα εξαλειφθεί μαζί με τις συνέπειες που έχει πάνω στην υγεία κ.λπ. όταν ανατραπεί συθέμελα όλο το κοινωνικό καθεστώς που τη δημιουργεί».

Μα μήπως και στην Ελλάδα συχνά δεν μπήκαν στο «κόκκινο» περιοχές όπως το κέντρο της Αθήνας, οι Δυτικές συνοικίες του Πειραιά και ακόμα πιο συχνά η Περιφερειακή Ενότητα Δυτικής Αττικής που περιλαμβάνει το Θριάσιο Πεδίο, με μια σημαντικότατη βιομηχανική ζώνη και εγκατεστημένο τον μεγαλύτερο σκουπιδότοπο της χώρας; Η κοινωνική σύνθεση αυτών των περιοχών, με τις ιδιαίτερες υγειονομικές ανάγκες, οι συνθήκες διαβίωσης αποτελούν ενδεικτικό παράδειγμα από τη δική μας εμπειρία.

Ο ιός λοιπόν μεταδίδεται παντού, αλλά στον καπιταλισμό δεν έχουν όλοι τη δυνατότητα να τον «περάσουν» με τον ίδιο τρόπο.

Ας δούμε ακόμα ορισμένα στατιστικά στοιχεία της διετίας, που αποκαλύπτουν ότι η «ιογενής απειλή» ακόμα κι αν υποχωρήσει, θα αφήσει βαθύ το αποτύπωμά της για πολλά χρόνια ακόμα. Μόνο το 2020 υπολογίζεται ότι ακυρώθηκαν συνολικά τουλάχιστον 28 εκατομμύρια εγχειρήσεις, από τις οποίες 2,3 εκατομμύρια αφορούσαν περιπτώσεις καρκίνου, ενώ μειώθηκε κατά 69% η διάγνωση και θεραπεία μη μεταδοτικών ασθενειών, όπως του διαβήτη, κατά 61% η θεραπεία νευρολογικών ασθενειών και κατά 55% η διάγνωση και θεραπεία του καρκίνου.

Ειδικά στη χώρα μας, σύμφωνα με μελέτη που πραγματοποιήθηκε από το Πανεπιστήμιο Πειραιά, εκτιμάται ότι κατά τη διάρκεια του δεύτερου και τρίτου κύματος της πανδημίας ακυρώθηκαν ή αναβλήθηκαν μέχρι και το 90% των χειρουργείων για καρκίνο. Τι να συμβαίνει άραγε τώρα που διανύουμε το πέμπτο κύμα της πανδημίας;

«Μείναμε σπίτι» αλλά δεν μείναμε ...ασφαλείς, αφού πολλοί που χρειάζονταν ιατρική - νοσηλευτική υποστήριξη και θεραπεία δεν την έλαβαν. Η ηγεσία του υπουργείου Υγείας κομπάζει ότι στην Ελλάδα δεν νοσηλεύτηκαν ασθενείς με Covid σε σκηνές, όπως έγινε σε άλλες χώρες, δεν λέει όμως ότι είναι χιλιάδες αυτοί που έπρεπε να πάνε στα νοσοκομεία και δεν πήγαν...

Η κυβέρνηση της ΝΔ με τα περί «ατομικής ευθύνης» και ο ΣΥΡΙΖΑ του «θα λογαριαστούμε μετά» ετοιμάζονται να πανηγυρίσουν το τέλος της πανδημίας σε πνεύμα «εθνικής ομοψυχίας» και «εθνικής επιτυχίας». Οι καβγάδες μεταξύ τους είναι άσφαιρα πυρά αφού συμφωνούν στο βασικό: Και οι δύο υποστηρίζουν τη βασική ευρωενωσιακή στρατηγική που απηχεί τα συμφέροντα των μονοπωλιακών - επιχειρηματικών ομίλων του «κόστους - οφέλους» που διαπερνά την πολιτική τους και στα ζητήματα Υγείας. Εδώ εδράζεται ο στιβαρός ταξικός πυρήνας της πολιτικής που υλοποιήθηκε για την αντιμετώπιση της πανδημίας και σε αυτή συγκλίνουν.

Το ΚΚΕ από την πρώτη μέρα που ξέσπασε η πανδημία αντιπάλεψε σθεναρά τη λογική της «ατομικής ευθύνης», που συγκάλυπτε τις κυβερνητικές και κρατικές ευθύνες και αντέταξε το «Μένουμε Δυνατοί», δίνοντας ελπίδα και προοπτική εκεί που οι άλλες πολιτικές δυνάμεις με τις θέσεις και τη στάση τους συντηρούσαν την απελπισία και τον φόβο.

Στήριξε τους αγώνες των υγειονομικών, όλων των εργαζομένων για την υπεράσπιση της ζωής και των εργασιακών τους δικαιωμάτων, ενάντια στην κρατική καταστολή και στην προσπάθεια ενοχοποίησης των λαϊκών κινητοποιήσεων για τη διασπορά του ιού.

Από την αρχή έθεσε ξεκάθαρα την ανάγκη της επίταξης του ιδιωτικού τομέα της Υγείας, των μεγάλων νοσηλευτικών και διαγνωστικών επιχειρηματικών ομίλων, χωρίς αποζημιώσεις και επιβαρύνσεις των ασφαλιστικών ταμείων και του κρατικού προϋπολογισμού. Διεκδίκησε την πρόσβαση του λαού σε όλες τις ασφαλείς θεραπείες και στα εμβόλια. Απαίτησε τη στελέχωση και ανάπτυξη των ΜΕΘ, των δημόσιων νοσοκομείων με προσωπικό και μέσα για να μην εξελιχθούν σε αυτό που τελικά έγιναν, να είναι δηλαδή μιας νόσου.

Το ΚΚΕ, με δεκάδες εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα, με κάθε πρόσφορο τρόπο, επέμεινε πως οι τραγικές συνέπειες της πανδημίας δεν πρέπει να κουκουλώσουν τις συνολικές ανάγκες του λαού σε αναβαθμισμένες υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας σε όλα τα επίπεδα. Πρωτοστάτησε, είχε και έχει σταθερό μέτωπο τόσο απέναντι στον σκοταδισμό και τον ανορθολογισμό που πετάει στα σκουπίδια τη συσσωρευμένη επιστημονική γνώση, όσο και απέναντι στη συστημική αντίληψη που παρουσιάζει την επιστήμη ως ουδέτερη και «καθαρή», αποσπασμένη από τις σχέσεις παραγωγής. Η πανδημία από όλες τις πλευρές φανερώνει τον παρασιτισμό και το σάπισμα του συστήματος που ζούμε. Σύστημα που δεν διορθώνεται, μόνο ανατρέπεται.

Το ΚΚΕ, με τις θέσεις του για την προστασία της υγείας του λαού, θέτει στο επίκεντρο του προβληματισμού τους όρους και τις προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες η Υγεία θα γίνει καθολικό κοινωνικό δικαίωμα που θα παρέχεται σε όλους δωρεάν, χωρίς διακρίσεις και θα πάψει να αποτελεί ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα.

Η μαζική και σχεδιασμένη αξιοποίηση των δυνατοτήτων που προκύπτουν από την ανάπτυξη της επιστημονικής γνώσης για την προάσπιση της υγείας του λαού θα γίνει όταν θα σταματήσει η εργατική δύναμη να είναι εμπόρευμα, άρα θα σταματήσουν και τα μέσα για την προαγωγή και αποκατάστασή της να είναι και αυτά εμπορεύματα (υποδομές, μέσα, θεραπείες, φάρμακα, εμβόλια κ.ά.).

Η σοσιαλιστική οργάνωση της οικονομίας μπορεί να εξασφαλίσει αυτήν την προοπτική, για την οποία το Κόμμα μας αταλάντευτα παλεύει και σε αυτόν τον δρόμο καλεί σε αγωνιστική συμπόρευση και άλλους ανθρώπους που δεν συμβιβάζονται με τη σημερινή κατάσταση, που προβληματίζονται, αγανακτούν και δεν περιμένουν κανέναν «σωτήρα» να τους «σώσει» πάνω και έξω από τη δική τους συμμετοχή και δράση στην ταξική πάλη, δυναμώνοντας τις προϋποθέσεις για την ανατροπή.

Πανελλαδική μέρα δράσης για την Υγεία - «Ευαγγελισμός»

26 Φλεβάρη: Είναι η μέρα που ανακοινώνεται το πρώτο κρούσμα στην Ελλάδα, και πιο συγκεκριμένα στη Θεσσαλονίκη, με ταξιδιώτισσα από την Ιταλία να εντοπίζεται θετική στον κορονοϊό.

Μόλις μία μέρα πριν η κυβέρνηση εμφανίζεται καθησυχαστική, με τον επικεφαλής της αρμόδιας επιτροπής του υπουργείου Υγείας, Σ. Τσιόδρα, να χαρακτηρίζει τον κορονοϊό «ήπια νόσο» και να ανακοινώνει ότι «δεν χρειάζονται περαιτέρω μέτρα στις πύλες εισόδου της χώρας, λόγω της αναποτελεσματικότητάς τους». Είναι η μέρα που δημοσιεύεται και η πρώτη ΠΝΠ για τη «λήψη μέτρων αποφυγής και τον περιορισμό της διάδοσης του κορονοϊού». Στην ουσία, πρόκειται για το «εναρκτήριο λάκτισμα» στο γαϊτανάκι μετακινήσεων προσωπικού ώστε να καλύπτονται όπως όπως τα κενά που διαχρονικά έχουν συσσωρευτεί στο σύστημα Υγείας και τα οποία αποδείχτηκαν τραγικά τους επόμενους μήνες.

Μέρα δράσης σούπερ μάρκετ

14 Μάρτη: Με τα κρούσματα να έχουν φτάσει τα 190, η κυβέρνηση ξεκινάει την εφαρμογή των πρώτων μέτρων για τη θωράκιση των επιχειρηματικών ομίλων. Με την ΠΝΠ που επικυρώθηκε εκείνες τις μέρες η κυβέρνηση δίνει «κλότσο να γυρίσει» το αντεργατικό γαϊτανάκι με πρόσχημα την πανδημία. Πιο συγκεκριμένα, προέβλεπε το σμπαράλιασμα του εργάσιμου χρόνου, δίνοντας το ελεύθερο στους εργοδότες να μη δηλώνουν τροποποιήσεις του ωραρίου, ενώ γενικεύεται η τηλεργασία και κουτσουρεύονται οι κανονικές άδειες σε όσους γονείς κάνουν χρήση της άδειας «ειδικού σκοπού».

Ανακοινώνεται η ακύρωση όλων των χειρουργείων στα δημόσια νοσοκομεία, «εκτός των έκτακτων», ένα πρώτο δηλαδή βήμα στη μετατροπή όλου του συστήματος Υγείας σε δομή μιας νόσου.

Ταυτόχρονα ανακοινώνεται η αναστολή λειτουργίας εμπορικών κέντρων και της εστίασης, ενώ τις προηγούμενες μέρες είχε ανακοινωθεί η αναστολή λειτουργίας όλων των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.

Eurokinissi

Πρωτομαγιά 2020

Σε διάγγελμά του στις 19 Μάρτη ο πρωθυπουργός προειδοποιεί για τους ...«πολύ δύσκολους μήνες στην οικονομία» που έρχονται, εξαγγέλλοντας νέα αντεργατικά μέτρα αφού επισημοποιείται ότι οι εργαζόμενοι δεν θα πάρουν στην ώρα του το Δώρο Πάσχα, με σκοπό «να μείνουν όρθιες οι επιχειρήσεις».

23 Μάρτη: Η κλιμάκωση των περιοριστικών μέτρων, για να μην πιεστεί το ξεχαρβαλωμένο σύστημα Υγείας, φτάνει μέχρι και την πρώτη γενική απαγόρευση της κυκλοφορίας. Είναι η περίοδος που οι αρμόδιοι υπουργοί επικαλούνται - εκτός από τις συστάσεις των «ειδικών» - την «κοινωνική ανευθυνότητα». Από την άλλη, η κυβέρνηση, αρνούμενη να κάνει προσλήψεις, περιορίζει σε 7 από 14 τις μέρες καραντίνας για υγειονομικούς που ήρθαν σε επαφή με κρούσμα, κάνει λάστιχο τις προδιαγραφές για τα μέσα ατομικής προστασίας που χρησιμοποιούν γιατροί και νοσηλευτές. Ενώ το «μένουμε σπίτι» και το «αραιώστε» δεν ισχύουν σε μεγάλους χώρους δουλειάς, όπου οι εργαζόμενοι εξακολουθούν να δουλεύουν ο ένας πάνω στον άλλον, παράλληλα με τη μείωση δρομολογίων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς που αυξάνει τον συνωστισμό ακόμα και εν μέσω lockdown.

Πολυτεχνείο 2020

Πρωτομαγιά: Παρά τις κυβερνητικές απειλές, η Εργατική Πρωτομαγιά γιορτάζεται, με τα συνδικάτα να διοργανώνουν στο Σύνταγμα μια υποδειγματική συγκέντρωση, τηρώντας τα μέτρα προστασίας και στέλνοντας το μήνυμα της «οργανωμένης απειθαρχίας». Με σύνθημα «Ορθιοι και δυνατοί την "επόμενη μέρα"! Δεν θα πληρώσει ξανά ο λαός!», οι εικόνες από το Σύνταγμα κάνουν τον γύρο του κόσμου.

4 Μάη: Τα κρούσματα κυμαίνονται σε χαμηλούς αριθμούς καθημερινά, τα μέτρα απαγόρευσης της κυκλοφορίας αίρονται με το βλέμμα στον Τουρισμό. Τα σχολεία ανοίγουν σταδιακά από τις 11 Μάη, με τους μαθητές να συνωστίζονται ξανά στις σχολικές αίθουσες.

1 Ιούλη: Είναι η μέρα που ανοίγει και επίσημα ο Τουρισμός, σύμφωνα με τα «πρωτόκολλα» που επιβάλλει η κερδοφορία των tour operators, των αερομεταφορικών ομίλων, των εφοπλιστών και των άλλων μεγάλων επιχειρηματιών του κλάδου. Η πρώτη προσγείωση τουριστών γίνεται κάτω από ...αψίδες νερού, ενώ ήδη τα αεροπλάνα γεμίζουν με επιβάτες «μέχρι και στα φτερά» και στα καράβια η πληρότητα φτάνει (στα χαρτιά) στο 80 - 85%. Τις μέρες εκείνες τα κρούσματα δεν ξεπερνούσαν τα 30, νούμερα που η κυβέρνηση αξιοποίησε για την προσέλκυση της τουριστικής πελατείας. Μετά από «παραγγελιά» των μεγαλοξενοδόχων η κυβέρνηση ξεκαθαρίζει ότι η όποια ενημέρωση θα δίνεται με το σταγονόμετρο, καθώς αυτό επιτάσσει η «προσπάθεια ανοίγματος του Τουρισμού».

Πολυτεχνείο 2020

14 Σεπτέμβρη: Τα σχολεία ανοίγουν όπως έκλεισαν, με μόνο όπλο για την αντιμετώπιση της πανδημίας τη ...μάσκα. Η κυβέρνηση και οι «ειδικοί» της φτάνουν να τεκμηριώνουν ...επιστημονικά ότι είναι καλύτερα να λειτουργεί μια τάξη με 25 παρά με 15 μαθητές. Τμήματα κλείνουν το ένα μετά το άλλο μετά από συρροές κρουσμάτων. Στο φόντο αυτό δεν αργούν να ξεσπάσουν μαθητικές κινητοποιήσεις με αιτήματα προστασίας της υγείας των μαθητών και ενίσχυσης των σχολείων, που αντιμετωπίζονται από την κυβέρνηση με συκοφαντία και καταστολή.

Λίγο καιρό μετά η κυβέρνηση τα ξανακλείνει, επαναφέροντας την οδύσσεια της τηλεκπαίδευσης.

7 Νοέμβρη: Ξεκινάει νέος καθολικός περιορισμός μετακινήσεων, αφού το σύστημα Υγείας έχει φτάσει στα όριά του. Τα όποια μέτρα της κυβέρνησης εξαντλούνται και πάλι σε περιορισμούς μετακινήσεων, ενώ μεγάλες βιομηχανικές περιοχές, η μία μετά την άλλη, περνάνε στο «κόκκινο». Η κατάσταση στις αστικές συγκοινωνίες συνεχίζει να είναι δραματική.

Ενας χρόνος κλειστά πανεπιστήμια

26 Νοέμβρη: Η πρώτη πανεργατική απεργία σε συνθήκες lockdown είναι γεγονός και ακυρώνει τις επιδιώξεις κυβέρνησης - εργοδοσίας να επιβληθεί «σιωπητήριο» για να περάσουν οι αντιδραστικοί σχεδιασμοί τους.

Το υπουργείο Υγείας παρουσιάζει τον «εμβολιαστικό σχεδιασμό», επιχειρώντας έναν ακόμα αντιπερισπασμό και καλώντας τον λαό «να κάνει λίγο ακόμα υπομονή» καθώς, όπως έλεγε, «φαίνεται φως στο τούνελ».

Δεκέμβρης: Είναι η περίοδος που η Δυτική Αττική, των εργοστασίων και των άλλων μαζικών χώρων δουλειάς, περνάει στο «κόκκινο», αφού κυβέρνηση και εργοδοσία παίζουν στα ζάρια τη ζωή κατοίκων και εργαζομένων. Η αγωνιστική δράση από σωματεία της περιοχής, οι διαρκείς αποκαλύψεις για την κατάσταση που επικρατεί στους χώρους δουλειάς, η διεκδίκηση ενίσχυσης της ΠΦΥ αλλά και του μοναδικού νοσοκομείου της περιοχής, του «Θριασίου», αναδεικνύουν τον πυρήνα του προβλήματος: Την αυθαιρεσία της εργοδοσίας, το καθεστώς ασυλίας που απολαμβάνει από κράτος και κυβερνήσεις, τις ελλείψεις σύγχρονων υποδομών Υγείας - Πρόνοιας.

23/3/2021: Κινητοποιήσεις σε ιδιωτικές δομές για άμεση επίταξη του ιδιωτικού τομέα

11 Γενάρη: Τα σχολεία ξανανοίγουν με τους ίδιους όρους που είχαν ανοίξει το φθινόπωρο, που θα οδηγήσουν στο επόμενο κλείσιμο, όπως τελικά συνέβη στις 11 Φλεβάρη. Οι φοιτητές αγανακτούν για τα κλειστά ΑΕΙ σχεδόν ένα χρόνο και τον ίδιο μήνα ξεκινάει καμπάνια του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών με τίτλο: «1 χρόνος κλειστά Πανεπιστήμια... ΩΣ ΕΔΩ! Παίρνουμε τις σπουδές και τις ζωές στα χέρια μας!».

11 Φλεβάρη: Ξεκινάει άλλο ένα lockdown, επιστρέφοντας έτσι στο ίδιο σημείο από το οποίο ξεκίνησε η διαχείριση της πανδημίας ένα χρόνο πριν και επιβεβαιώνοντας ότι όσο αυστηροί κι αν είναι οι περιορισμοί που εφαρμόζονται, δεν μπορούν σε καμιά περίπτωση να αντικαταστήσουν όλα τα αναγκαία μέτρα ουσιαστικής προστασίας.

23 Φλεβάρη: Κλιμακώνοντας τον αγώνα τους για πραγματική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, οι υγειονομικοί οργανώνουν απεργιακή κινητοποίηση μετά από κάλεσμα της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ) που είχε προκηρύξει 24ωρη πανελλαδική απεργία και στάση εργασίας της ΠΟΕΔΗΝ.

Πρωτομαγιά 2021

Στο μεταξύ, στους εμβολιασμούς - που γίνονται με ρυθμούς χελώνας... - και στη βελτίωση του καιρού εναποθέτει η κυβέρνηση τις ελπίδες για μείωση των κρουσμάτων κορονοϊού, ελλείψει ουσιαστικών μέτρων προστασίας που θα έπρεπε να πλαισιώνουν το νέο σκληρό lockdown αλλά θεωρούνται «κόστος».

23 Μάρτη: «Επίταξη τώρα! Δεν παίζουμε άλλο τη ζωή μας κορόνα - γράμματα»: Το σύνθημα αυτό διατρανώθηκε και από Ομοσπονδίες, Συνδικάτα, μαζικούς φορείς που πραγματοποίησαν ταυτόχρονες συγκεντρώσεις τόσο στο υπουργείο Υγείας όσο και έξω από μεγάλα ιδιωτικά θεραπευτήρια.

7 Απρίλη: Αγωνιστικά τιμάνε οι εργαζόμενοι στα δημόσια νοσοκομεία την Παγκόσμια Μέρα Υγείας, με πολύμορφες δράσεις στις πύλες εισόδου των νοσοκομείων και συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Υγείας, έχοντας δίπλα τους τα εργατικά σωματεία. Ακολουθούν μέρες πανελλαδικής δράσης για την επαναλειτουργία των πανεπιστημίων και το ασφαλές άνοιγμα των σχολείων τα οποία η κυβέρνηση εντέλει ανοίγει στις 12 Απρίλη με «πανάκεια» τα self tests και πετώντας το μπαλάκι σε γονείς και μαθητές.

20/4/2021: Κινητοποίηση στο υπουργείο Υγείας

Το θλιβερό φράγμα των 10.000 θανάτων σπάει ο απολογισμός των θυμάτων από την πανδημία.

6 Μάη: Με σύνθημα «Τα κέρδη τους - Οι νεκροί μας! Βαδίζουμε στον δρόμο της ανατροπής!» γίνονται μαχητικές απεργιακές συγκεντρώσεις για την Εργατική Πρωτομαγιά, που γιορτάζεται από τα σωματεία, παρά τις κυβερνητικές προσπάθειες να την μετατρέψει σε αργία. Η μαζικότητα είναι ξεκάθαρο μήνυμα στην κυβέρνηση να μην τολμήσει να καταθέσει το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη με τις «ανατροπές του αιώνα».

13 Μάη: Η κυβέρνηση ανακοινώνει ξανά το άνοιγμα του Τουρισμού με βάση τα «πρωτόκολλα» της υπερμετάδοσης που επιβάλλουν τα κέρδη των ομίλων του κλάδου, πανομοιότυπα με την προηγούμενη σεζόν.

Ιούνης: Με τα υλικά που τσακίζουν τις λαϊκές ανάγκες στην Υγεία και που οδήγησαν στο χάλι νοσοκομεία και δομές ΠΦΥ προπαγανδίζει ότι θα χτίσει το «νέο ΕΣΥ» η κυβέρνηση, αξιοποιώντας την πανδημία ως «ευκαιρία» για την περαιτέρω εμπορευματοποίηση του δημόσιου συστήματος Υγείας.

2/11/2021: Εκδήλωση του ΚΚΕ: «Κριτική στο "νέο ΕΣΥ"»

20 Ιούλη: Με νέες κινητοποιήσεις υγειονομικοί και σωματεία ζητάνε άμεσα μέτρα.

Εντέλει τον Αύγουστο, με ταχύτατους ρυθμούς αναζωπυρώνεται για τέταρτη φορά η πανδημία, με πολλές περιοχές να είναι στο «κόκκινο» και την κυβέρνηση να κλιμακώνει τις υποδείξεις περί «ατομικής ευθύνης» ως το φάρμακο «διά πάσαν νόσον».

1 Σεπτέμβρη: Ξεκινά η εφαρμογή του απαράδεκτου μέτρου της αναστολής εργασίας για υγειονομικούς που δεν έχουν εμβολιαστεί. Μέσα σε ένα βράδυ πολλαπλασιάζονται τα κενά σε προσωπικό, ενώ οι ελλείψεις προσωπικού αξιοποιούνται για περισσότερες εργολαβίες στα δημόσια νοσοκομεία.

13 Σεπτέμβρη: Χτυπάει το πρώτο κουδούνι στα σχολεία, με την κατάσταση ακόμα χειρότερη από ό,τι πριν από τις διακοπές, αφού ανακοινώνονται και συγχωνεύσεις τμημάτων. Μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί απαντάνε τις επόμενες μέρες με πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια.

19/1/2022: Κινητοποίηση συνδικάτων Αττικής στον ΣΕΒ για μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς

2 Νοέμβρη: Πραγματοποιείται εκδήλωση του ΚΚΕ στην έδρα της ΚΕ στον Περισσό με θέμα «Κριτική του ΚΚΕ στο σχέδιο για το "νέο ΕΣΥ" και οι θέσεις του Κόμματος». Σε μια περίοδο που η πανδημία φουντώνει, με την πίεση να είναι μεγάλη στη Β. Ελλάδα.

7 Δεκέμβρη: Η πληρότητα στις ΜΕΘ/ΜΑΦ COVID-19 ανέρχεται πλέον σε 98,92% πανελλαδικά, ενώ η μετάλλαξη «Ομικρον» έχει κάνει την εμφάνισή της. Στα μέσα του μήνα ξεκινά ο εμβολιασμός των μικρότερων παιδιών. Επιστημονική μελέτη επιβεβαιώνει το οφθαλμοφανές, ότι πάνω από 1.500 άνθρωποι θα είχαν σωθεί αν είχε ενισχυθεί το δημόσιο σύστημα Υγείας, στο 88,4% η θνητότητα στους διασωληνωμένους εκτός ΜΕΘ.

Στο φόντο της επιδείνωσης όλων των δεικτών και σαν να μην πέρασε μια μέρα, η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από το «μείγμα» των περιοριστικών μέτρων που θα εφαρμοστεί, τις μάσκες που επανέρχονται κ.ο.κ.

Γενάρης: Οι εργαζόμενοι είναι στο έλεος της πανδημίας. Απόκρυψη κρουσμάτων, καλέσματα σε εργαζόμενους να «πάρουν "Ντεπόν" και να πάνε για δουλειά», ακόμα και με ύποπτα συμπτώματα, ανυπαρξία των πιο στοιχειωδών μέτρων προστασίας και εντατικοποίηση που εκθέτει χιλιάδες εργαζόμενους είναι μερικά από όσα συνθέτουν τα πρωτόκολλα - λάστιχο της εργοδοσίας. Οι εργαζόμενοι μέσα από τα συνδικάτα και τα σωματεία τους εξασφαλίζουν ορισμένα μέτρα σε χώρους δουλειάς, όπως δωρεάν τεστ, απολυμάνεις, παροχή μασκών κατάλληλου τύπου, το σταμάτημα της παραγωγής σε περίπτωση κρούσματος κ.ά. Η κυβέρνηση για να καλύψει άρον άρον τα κενά ορίζει την καραντίνα των υγειονομικών που νοσούν στις 5 από τις 10 μέρες.

13 Γενάρη: Οργανώνεται πανελλαδική μέρα δράσης για την Υγεία.

Μέτρα για μόρφωση - Υγεία απαίτησαν μαθητές, φοιτητές, εκπαιδευτικοί, γονείς που πραγματοποίησαν μαχητικά συλλαλητήρια σε πολλές πόλεις της Ελλάδας.

Οι Οργανώσεις του ΚΚΕ με ειδικό φυλλάδιο του Κόμματος πραγματοποιούν πλατύ άνοιγμα - κάλεσμα στον αγώνα για την προστασία του λαού από την πανδημία.

Η κυβέρνηση καλλιεργεί κλίμα εφησυχασμού, ότι «διανύουμε το τελευταίο μίλι της πανδημίας», ενώ επικαλείται τα «ήπια συμπτώματα» της «Ομικρον» προκειμένου να μην πάρει μέτρα προστασίας, πρόληψης και ενίσχυσης του δημόσιου συστήματος Υγείας. Ωστόσο οι σκληροί δείκτες της πανδημίας επιδεινώνονται, με 100 νεκρούς ημερησίως και πάνω από 600 διασωληνωμένους.

Φλεβάρης: Η κυβέρνηση βλέπει «αποκλιμάκωση» και δεν παίρνει κανένα ουσιαστικό μέτρο, την ώρα που ο ΕΟΔΥ στις 23 του μήνα ανακοίνωσε κοντά στα 17.000 κρούσματα, ενώ πολλές μέρες οι θάνατοι ξεπέρασαν τους 100. Την ίδια μέρα γίνεται νέα πανυγειονομική απεργία.