Γεμάτος ενθουσιασμό, ένας «στρατηγικός αναλυτής» σε τηλεοπτικό πάνελ ανέλυε τις προάλλες με νούμερα και στοιχεία τον «κομβικό ρόλο» της χώρας στις εξελίξεις γύρω από την Ουκρανία. Είπε μεταξύ άλλων ότι «έχουμε στην Πολωνία (αμερικανικά) F-15 που συνεκπαιδευόντουσαν με ελληνικά F-16, ελικόπτερα Apache που πριν από δυο βδομάδες συμμετείχαν σε κοινή άσκηση με ελληνικά Apache και είναι αυτή τη στιγμή στη Ρουμανία». Είπε ακόμα πως οι ΗΠΑ «διαθέτουν και ετοιμοπόλεμες μονάδες, 2-4 γιγάντιες μεραρχίες, οι οποίες πολλές φορές τις έχουμε δει κομμάτια τους να έρχονται στην Αλεξανδρούπολη. Τα γιγάντια αυτά πλοία έρχονται, ξεφορτώνουν 100 ελικόπτερα και 500 τεθωρακισμένα, είναι το υλικό αυτών των μονάδων. Αυτά πήγαιναν μέχρι τη Ρουμάνια, έκαναν ας το πούμε μια δοκιμή, και ξαναγύριζαν πίσω». Μετά απ' αυτά, ο υφυπουργός Εξωτερικών που καθόταν δίπλα του βρήκε το θράσος να ψελλίσει: «Μην μπαίνουμε απευθείας στην πολεμική εμπλοκή. Μην καλλιεργούμε την εντύπωση ότι αύριο το πρωί θα αρματωθούμε και θα πάμε να πολεμήσουμε, είμαστε πολύ μακριά». Η «εμπλοκή» δηλαδή - σύμφωνα με την κυβέρνηση - είναι μόνο «να αρματωθούμε», θέλοντας να κρύψει ότι η Ελλάδα είναι χωμένη μέχρι τον λαιμό στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό και αναλαμβάνει ρόλους διακομιστή και συνεκπαιδευτή των στρατιωτικών δυνάμεων που συμμετέχουν στην περικύκλωση της Ρωσίας. Αν αυτό δεν είναι εμπλοκή με κεφαλαία γράμματα, τότε τι είναι; Οσο για τις «αρματωσιές», έρχεται δεύτερος ο υφυπουργός. Τον πρόλαβε ο προϊστάμενός του, ο οποίος διαβεβαίωσε ότι όπως στο παρελθόν, έτσι και στο μέλλον ο ελληνικός στρατός «είναι έτοιμος να χύσει το αίμα του» μαζί με τους Αμερικανούς...

Είναι αστείο να ακούς στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να βγάζουν «φιλιππικούς» για την ειρήνη, χωρίς βέβαια να λένε κουβέντα για τις πραγματικές αιτίες του πολέμου! Ενας απ' αυτούς, ο Νίκος Φίλης, έκανε έκκληση για ένα «νέο κίνημα ειρήνης». Σαν ο πόλεμος να πέφτει από τον ουρανό και η ειρήνη να φυτρώνει στο χώμα! Λες και δεν έχουν οι ίδιοι βάλει πλάτη για την ιμπεριαλιστική πολιτική που γεννάει τον πόλεμο μέσα από την ειρήνη της, όπως η μάνα το παιδί. Μήπως αλήθεια, αυτοί ως κυβέρνηση δεν απογείωσαν την εμπλοκή της χώρας στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς, πριν παραδώσουν τη σκυτάλη στη ΝΔ; Την ίδια αμερικανοΝΑΤΟική πολιτική, που βάζει μπουρλότο στην περιοχή και σέρνει σε μεγάλους κινδύνους τον λαό, υποστηρίζουν και σήμερα, διεκδικώντας μάλιστα την πατρότητα εμβληματικών ΝΑΤΟικών συμφωνιών, όπως αυτή των Πρεσπών, ή του Στρατηγικού Διαλόγου με τις ΗΠΑ για τις βάσεις. Μια πολιτική δηλαδή που έχει αντικειμενικό στόχο την περικύκλωση της Ρωσίας. Για να μην υπάρχουν μάλιστα αμφιβολίες για το πού το πάει, δεν δίστασε - σε έναν ύπουλο αντικομμουνισμό - να κάνει κι έναν ανιστόρητο αχταρμά ...την Τσεχοσλοβακία το 1968 και το Αφγανιστάν το 1979 (τη στρατιωτική βοήθεια δηλαδή της ΕΣΣΔ σε αυτές τις χώρες σε συνθήκες αντεπανάστασης και ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων) με τις ΝΑΤΟικές επεμβάσεις στο Ιράκ το 2003 και στη Λιβύη το 2011. Ετσι, για να μην παρεξηγηθεί και ο Πάιατ, να είναι ήσυχος ότι τα παιδιά είναι εντός του ευρωατλαντικού στρατοπέδου!

Η νέα εκτίναξη των τιμών της Ενέργειας, μετά και τις ρωσικές «προειδοποιήσεις» ότι οι τιμές του φυσικού αερίου θα εκτοξευτούν μετά το «πάγωμα» του αγωγού «Nord Stream», και οι ανησυχίες για το αν εξασφαλίζεται η ενεργειακή επάρκεια της χώρας ακόμα και για 10 μέρες (!) σε περίπτωση μεγαλύτερης όξυνσης του ανταγωνισμού, δείχνουν για άλλη μια φορά τα «καλά» της «απελευθερωμένης» αγοράς ηλεκτρισμού, που διαμόρφωσαν όλες διαδοχικά οι κυβερνήσεις με τους νόμους και τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Η προτεραιότητα στις εξαγωγές, στο πλαίσιο της ενιαίας αγοράς ηλεκτρισμού της ΕΕ, το χρηματιστήριο Ενέργειας, η αναγωγή του φυσικού αερίου σε βασικό ηλεκτροπαραγωγό καύσιμο, η πριμοδότηση των πανάκριβων ΑΠΕ, που δεν μπορούν να καλύψουν το σύνολο των αναγκών σε Ενέργεια, η «απολιγνιτοποίηση» με τα «πράσινα» χαράτσια, αποτελούν στοιχεία του «παζλ» που μετατρέπει την Ενέργεια σε πανάκριβο για τον λαό εμπόρευμα. Η «απελευθερωμένη» και «εξωστρεφής» αγορά ηλεκτρισμού είναι εκτεθειμένη σε κάθε είδους διακυμάνσεις των ανταγωνισμών, με τον λογαριασμό να καταλήγει πάντα στον λαό. Γι' αυτό και κάθε άλλο παρά «εξωγενείς» είναι οι παράγοντες που διαμορφώνουν το ράλι τιμών, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση. Αντίθετα, είναι οι «ενδογενείς» παράγοντες στη λειτουργία του συστήματος και της στρατηγικής του κεφαλαίου, την οποία υπηρετούν όλα τα αστικά κόμματα, αυτοί που διαμορφώνουν συνθήκες όλο και μεγαλύτερης ασφυξίας για τα λαϊκά στρώματα. Με αυτήν τη στρατηγική πρέπει να συγκρουστεί ο λαός, για να ανασάνει και να ανοίξει τον δρόμο για ενεργειακό σχεδιασμό που θα υπηρετεί τις δικές του ανάγκες.