Χαρακτηριστική η συμμετοχή της, την Τρίτη, σε πολεμική σύσκεψη στην αμερικανική αεροπορική βάση του Ράμσταϊν της Γερμανίας, που συγκάλεσε ο υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ, Λ. Οστιν, στον απόηχο της επίσκεψης, την Κυριακή, των υπουργών Εξωτερικών και Αμυνας των ΗΠΑ στην Ουκρανία. Πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή υπουργών Αμυνας και αρχηγών ΓΕΕΘΑ από 43 χώρες, 13 εκ των οποίων μη μέλη του ΝΑΤΟ, σε μια διεύρυνση του μετώπου της λυκοσυμμαχίας κόντρα σε Ρωσία και Κίνα (π.χ. εκπροσωπήθηκαν Αυστραλία και Ιαπωνία, αλλά και οι Φινλανδία και Σουηδία). Σύσκεψη που από μόνη της δείχνει προς την κατεύθυνση γενίκευσης του πολέμου, με τη συμμετοχή όλο και περισσότερων δυνάμεων.

Επισήμως, συζητήθηκαν «οι εξελίξεις στην Ουκρανία μετά τη ρωσική εισβολή και η ανάγκη άμεσης παροχής βοήθειας προς τις ουκρανικές Ενοπλες Δυνάμεις», με τον ίδιο τον Οστιν να τονίζει ότι οι ΗΠΑ είναι αποφασισμένες να «κινήσουν γη και ουρανό» προκειμένου η Ουκρανία να κερδίσει τον πόλεμο, ζητώντας από τους παρευρισκόμενους «να κάνουμε περισσότερα μέσω της αμυντικής βιομηχανικής μας βάσης ώστε να συνεχίσουμε να βοηθάμε την Ουκρανία να αμυνθεί με ακόμη πιο αποτελεσματικό τρόπο».

Από πλευράς της ελληνικής κυβέρνησης στη σύσκεψη μετείχε ο υπουργός Αμυνας, Ν. Παναγιωτόπουλος, συνοδευόμενος από τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ, στρατηγό Κων. Φλώρο. Επισήμως, στην παρέμβασή του ο υπουργός τόνισε ότι η κυβέρνηση «συντάχθηκε με εταίρους και συμμάχους της όσον αφορά την απόφαση επιβολής κυρώσεων και πλήρους εφαρμογής τους». Επίσης, «κατόπιν διαβούλευσης με τους εταίρους στην ΕΕ και τους συμμάχους στο ΝΑΤΟ, προσφέρει κάθε δυνατή βοήθεια, ανθρωπιστική και αμυντική».

Θυμίζουμε, καθώς σχετικές προεργασίες έχουν γίνει ήδη, ότι την Τρίτη 19/4 ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ συμμετείχε σε έκτακτη τηλεδιάσκεψη αρχηγών Αμυνας - ενός «στενού πυρήνα» - που έλαβε χώρα «κατόπιν πρωτοβουλίας» του ομολόγου του των ΗΠΑ, στρατηγού Μαρκ Μίλεϊ. Σύμφωνα με το ΓΕΕΘΑ, συζητήθηκαν ήδη από τότε, για την Ουκρανία, «ενδεχόμενοι τρόποι υποστήριξής της στην προσπάθειά της να διασφαλίσει την κυριαρχία και την εδαφική της ακεραιότητα».

Κατά αξιόπιστες πηγές, όλο αυτό το διάστημα οι Αμερικανοί θέτουν «πιεστικά» στην ελληνική κυβέρνηση το ζήτημα της μεταφοράς των ρωσικής προέλευσης οπλικών συστημάτων της χώρας στην Ουκρανία, ακόμα και των «S-300» που ανήκουν στην Κυπριακή Δημοκρατία, με πληροφορίες να αναφέρουν ότι αντίστοιχες πιέσεις ασκούνται και στη Λευκωσία.

Π.χ. λέγεται ότι το αμερικανικό «αίτημα» μπήκε και την προηγούμενη βδομάδα, κατά την επίσκεψη στην Αθήνα διακομματικής αντιπροσωπείας της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, που μετέβη και στο υπουργείο Αμυνας για συζητήσεις με τους Παναγιωτόπουλο και Φλώρο, όπως και στη Σούδα.

Πέραν, βέβαια, των «S-300», στα αντιαεροπορικά συστήματα το ελληνικό οπλοστάσιο σε νησιά και Θράκη διαθέτει τα ρωσικά OSA και τα TORM1. Σύμφωνα με ειδικούς, παρέχουν αντιαεροπορική κάλυψη σε μηχανοκίνητους σχηματισμούς του Στρατού Ξηράς, με εμπλοκή στόχου από τα 8 έως τα περίπου 15 χλμ. και μια ενδεχόμενη απομάκρυνσή τους θα αδυνάτιζε σημαντικά την άμυνα της χώρας σε κρίσιμα σημεία της παράταξης. Κι αυτό την ώρα που εντός πλαισίου ΝΑΤΟ, η τουρκική αστική τάξη βάζει, συνεχώς πια, ζήτημα αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, έχει «τεστάρει» δε και τις αντοχές του Εβρου, όπου το 2020 πραγματοποίησε ακόμα και υπερπτήσεις.

Η κυβέρνηση, παρά τις επίσημες «διαψεύσεις», αφήνει ορθάνοιχτο ένα τέτοιο ενδεχόμενο, «διαρρέοντας» πως παζαρεύει την αντικατάσταση των «απαρχαιωμένων συστημάτων» - όπως τα χαρακτήρισε ο πρωθυπουργός προ εβδομάδων - με αμερικανικά συστήματα, πρόβλεψη που σημειωτέον υπάρχει και στο περιβόητο νομοσχέδιο Μενέντεζ - Ρούμπιο.

Επίσης, υπάρχουν διαρροές ότι συζητάνε και την αποστολή στελεχών των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε χώρα κοντά στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία για να εκπαιδεύσουν Ουκρανούς στον χειρισμό δυτικής κατασκευής αντιαρματικών όπλων.

Αυτά μάλιστα την ώρα που, σε όλους τους τόνους, η ρωσική πλευρά διαμηνύει ότι οι ΝΑΤΟικές δυνάμεις που εμπλέκονται στην ιμπεριαλιστική σύγκρουση και τροφοδοτούν την Ουκρανία, αποτελούν «νόμιμους στόχους».

Αλλά και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γ. Οικονόμου, άφησε την Τρίτη όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά για την αποστολή οπλισμού στην Ουκρανία, ισχυριζόμενος πως «η χώρα δεν θα έχει κανενός είδους εμπλοκή με φυσική παρουσία στον πόλεμο της Ουκρανίας (...) Από εκεί και πέρα, η χώρα είναι μέλος του ΝΑΤΟ, η ατζέντα των συνομιλιών του πρωθυπουργού με τον Πρόεδρο Μπάιντεν θα περιλαμβάνει, όπως καταλαβαίνετε, μια σειρά ζητημάτων που αφορούν και τις διμερείς μας σχέσεις και όλα τα μεγάλα ζητήματα που βρίσκονται σε εξέλιξη σε παγκόσμιο επίπεδο», αναφερόμενος και στην προγραμματισμένη για τις 16 Μάη μετάβαση Μητσοτάκη στον Λευκό Οίκο, όπου αναμένεται να αναλάβει νέες δεσμεύσεις «χτίζοντας» πάνω στον «Στρατηγικό Διάλογο» μεταξύ των δύο χωρών (με εκκίνηση το 2018 επί ΣΥΡΙΖΑ) και τη νέα Συμφωνία για τις Βάσεις.

Βέβαια, παρά τα όσα λέει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, σχεδιάζεται και «φυσική παρουσία» των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στη γραμμή αντιπαράθεσης με τη Ρωσία, καθώς σε αρμόδια επιτελεία έχει καταληχτεί η αποστολή μάχιμου τμήματος των Ενόπλων Δυνάμεων στη Βουλγαρία, σε νεοσύστατο ΝΑΤΟικό «σχηματισμό μάχης» κόντρα στη Ρωσία, με την αποστολή στη γείτονα Τμήματος Αντιαρματικών που θα αποτελείται από μία διμοιρία με 4 στοιχεία τέτοιου όπλου προσαρμοσμένα σε ερπυστριοφόρα, συν ένα στοιχείο Τεχνικής Υποστήριξης.

Η απόφαση έρχεται σε συνέχεια κινήσεων όπως:

-- Η αποστολή όπλων, πυρομαχικών και άλλων εφοδίων στην Ουκρανία το προηγούμενο διάστημα, με πτήσεις ελληνικών μεταγωγικών στην Πολωνία.

-- Οι αποστολές ελληνικών ιπτάμενων ραντάρ για συλλογή πληροφοριών πάνω από τη Βουλγαρία για τις κινήσεις των ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων στη Μαύρη Θάλασσα. `Η αντίστοιχες αποστολές ελληνικών ιπτάμενων ραντάρ στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου επίσης κινούνται ισχυρές ρωσικές μονάδες.

-- Η ανάπτυξη και υποστήριξη στις ελληνικές θάλασσες αμερικανοΝΑΤΟικών πλοίων και η στήριξή τους από τη Σούδα και άλλα λιμάνια, όπως επίσης η υποστήριξη μεταγωγικών και κατασκοπευτικών αεροσκαφών των ΗΠΑ στο αεροπορικό σκέλος της βάσης τους στην Κρήτη.

-- Η διεκπεραίωση σειράς αμερικανοΝΑΤΟικών δυνάμεων μέσω της «απόλυτα κρίσιμης» Αλεξανδρούπολης (αλλά και μέσω Θεσσαλονίκης και Ηγουμενίτσας) προς την Πολωνία και άλλες χώρες στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία.

Δραστηριότητα που συνεχίζεται αδιάκοπα, βέβαια, όλες αυτές τις μέρες, και όπως δείχνουν οι τελευταίες εξελίξεις συνεχώς «αναβαθμίζεται».

Διόλου τυχαία, άλλωστε, ο Κυρ. Μητσοτάκης στη συνάντησή του, την Πέμπτη, με την Φινλανδή ομόλογό του ανέφερε ότι «μαζί με τους εταίρους μας στην ΕΕ αντιδράσαμε άμεσα, γρήγορα, αποφασιστικά (...) επιβάλλοντας άνευ προηγουμένου κυρώσεις στη Ρωσία. Στεκόμαστε και με τον λόγο μας αλλά πάνω απ' όλα με τα έργα μας αλληλέγγυοι προς τον ουκρανικό λαό». Επέμεινε, επίσης, ότι «οι καταγγελίες για εγκλήματα πολέμου θα πρέπει να διερευνηθούν ενδελεχώς και οι ένοχοι να οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη», θυμίζοντας ότι η κυβέρνησή του έχει ζητήσει ήδη από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο «να διερευνήσει πιθανά εγκλήματα που διαπράχθηκαν στη Μαριούπολη, αλλά και στα γύρω χωριά όπου οι ρωσικές αεροπορικές επιδρομές προκάλεσαν θύματα».

Εξάλλου, βάζοντας πλάτη στη διεύρυνση του ΝΑΤΟικού μετώπου κατά της Ρωσίας, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γ. Οικονόμου, είπε την Πέμπτη σχετικά με την προοπτική ένταξης της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ ότι «βλέπουμε με θετική διάθεση» μια τέτοια εξέλιξη, που θυμίζουμε ότι για τη Ρωσία αποτελεί «αιτία πολέμου».

Την ίδια μέρα ο υπουργός Εξωτερικών, Ν. Δένδιας (που σημειωτέον παρέθεσε «αποχαιρετιστήριο γεύμα προς τιμήν» του απερχόμενου πρέσβη των ΗΠΑ, Τζ. Πάιατ, ευχαριστώντας τον «για την πολύτιμη συμβολή του στην περαιτέρω ενίσχυση της στρατηγικής σχέσης και συνεργασίας»), συνάντησε τον πρέσβη της Ουκρανίας, Σ. Σούτενκο, με τον οποίο συζήτησε για τις «τελευταίες εξελίξεις και την ανθρωπιστική κατάσταση στην Ουκρανία μετά τη ρωσική εισβολή». Συναντήθηκε, τέλος, με τον πρέσβη της Γαλλίας, Π. Μεσονάβ, με τον οποίο, επίσης, συζήτησε για το Ουκρανικό.

Την Πέμπτη το απόγευμα έγινε και συνάντηση του πρωθυπουργού με τον απερχόμενο πρέσβη των ΗΠΑ, Τζ. Πάιατ (παραδίδει στον Τζ. Τσούνις). Καθώς δε ο Πάιατ προαλείφεται τώρα για τη θέση του υφυπουργού Εξωτερικών, αρμόδιου για θέματα Ενέργειας (ο Λευκός Οίκος έστειλε στη Γερουσία για επικύρωση την υποψηφιότητά του), στη συζήτηση μπήκαν και τα σχέδιά τους για μετατροπή της Ελλάδας σε «ενεργειακό κόμβο» προς «απεξάρτηση» της περιοχής και της ΕΕ από το ρωσικό καύσιμο.

Στα πλαίσια αυτά άλλωστε ο πρωθυπουργός αναμένεται την ερχόμενη Τρίτη να επισκεφτεί την Αλεξανδρούπολη και να εγκαινιάσει μαζί με τον Πάιατ, τον Πρόεδρο της Σερβίας και τους πρωθυπουργούς Βουλγαρίας και Β. Μακεδονίας, τα έργα για την κατασκευή της πλωτής μονάδας αποθήκευσης και επαναεριοποίησης φυσικού αερίου LNG στην πόλη.

Σχέδια που πηγαίνουν χέρι χέρι με τη μετατροπή όλης της περιοχής σε «πυριταδαποθήκη» για τη μοιρασιά της καπιταλιστικής «λείας» σε όλη την περιοχή, όπως και τις επώδυνες διευθετήσεις σε βάρος των ελληνικών και κυπριακών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Για όλα αυτά άλλωστε εργάστηκε «άοκνα» ο Πάιατ στα πέντε χρόνια που διετέλεσε πρέσβης στην Αθήνα, με την αμέριστη στήριξη των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ.

Σε σχόλιό του για τις τουρκικές υπερπτήσεις και παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:

«Τα καθημερινά ρεκόρ τουρκικών υπερπτήσεων και παραβιάσεων του ελληνικού εναέριου χώρου "κουρελιάζουν" το βασικό επιχείρημα της σημερινής κυβέρνησης, όπως και όλων των προηγούμενων, ότι η συμμετοχή της χώρας μας στους επικίνδυνους ευρωΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς θωρακίζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας έναντι των τουρκικών διεκδικήσεων. Σε αυτό το επιχείρημα στηρίχτηκε και η εμπλοκή της χώρας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία.

Μετά από δύο μήνες πολέμου έχουν συμβεί - μεταξύ άλλων - τα εξής:

-- Ρεκόρ υπερπτήσεων και παραβιάσεων του ελληνικού εναέριου χώρου.

-- Ασκήσεις της Τουρκίας, με σενάρια απόβασης και κατάληψης νησίδας (προφανώς ελληνικής) και με παρουσία Αμερικανών και άλλων ΝΑΤΟικών αξιωματούχων.

-- Δηλώσεις του υπουργού Εθνικής Αμυνας της Ελλάδας ότι "δεν είναι καλή εποχή να λες πράγματα εναντίον της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ".

Τελικά ισχύει απόλυτα αυτό που λέει ο λαός μας, "αν έχεις τέτοιους φίλους τι να τους κάνεις τους εχθρούς"».

Χαρακτηριστικά είναι τα «επεισόδια» των τελευταίων ημερών:

-- Η άσκηση των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων «Γαλάζια Πατρίδα 2022» («Μαβί Βατάν») ολοκληρώθηκε με σενάρια που βάλλουν ευθέως κατά της κυριαρχίας της Ελλάδας στο Αιγαίο, υπό τα βλέμματα μάλιστα αξιωματούχων των ΗΠΑ, που κατά την κυβέρνηση και τα άλλα ευρωατλαντικά κόμματα αποτελούν... εγγυητές απέναντι στην επιθετικότητα της τουρκικής αστικής τάξης.

Συγκεκριμένα, στην τελική φάση της άσκησης, που έγινε στον κόλπο του Ακσάζ, απέναντι από τη Ρόδο, στις 21/4, συμμετείχαν ως παρατηρητές ακόλουθοι Αμυνας ή ναυτικοί ακόλουθοι από: ΗΠΑ, Αυστραλία, Αζερμπαϊτζάν, Τσεχία, Φιλιππίνες, Γεωργία, Ιράν, Ιαπωνία, Νότια Κορέα, Λετονία, Μεξικό, Πακιστάν, Σενεγάλη και Νιγηρία. Συμμετείχε επίσης ο «ακόλουθος Αμυνας» του ψευδοκράτους. Οι ανωτέρω παρακολούθησαν κατάληψη μικρονησίδας από βατραχανθρώπους και από αεροκίνητα και αερομεταφερόμενα τμήματα.

-- Σε συνέχεια των παραπάνω, την Τετάρτη η τουρκική Πολεμική Αεροπορία προχώρησε σε 168 παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου στο Αιγαίο, μεταξύ των οποίων 41 υπερπτήσεις, και μάλιστα ακόμα και πάνω από μεγάλα νησιά, όπως Σάμος, Κάλυμνος, Ρόδος, Λέρος, Κάρπαθος, Κως και Νίσυρος, στέλνοντας και επί του πεδίου μήνυμα αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας ακόμα και στα νησιά.

Συνεχείς είναι άλλωστε το τελευταίο διάστημα οι δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων - και του ίδιου του Ερντογάν - με τις οποίες η τουρκική αστική τάξη θέτει επιτακτικά ζήτημα αποστρατιωτικοποίησης των ελληνικών νησιών στο Αιγαίο, συνδέοντάς το μάλιστα ευθέως με την κυριαρχία της Ελλάδας σε αυτά, ενώ ταυτόχρονα απλώνει και όλες τις υπόλοιπες απαράδεκτες διεκδικήσεις της.

Απόλυτα ανησυχητική είναι και η αντίδραση της κυβέρνησης, που ως ο καλύτερος ευρωατλαντικός «μαθητής» έσπευσε να διαμαρτυρηθεί ότι η στάση της Τουρκίας «υπονομεύει τη ΝΑΤΟική συνοχή», για την οποία τόσο πασχίζουν οι ίδιοι. Σπεύδει δηλαδή να παρουσιάσει «το φαρμάκι ως φάρμακο», λίγο καιρό μάλιστα από όταν ο ίδιος ο υπουργός Αμυνας παραδεχόταν ότι εξαιτίας του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία και της προσπάθειας για διατήρηση της Τουρκίας «πάση θυσία» στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο, «δεν είναι καλή εποχή να λες πράγματα εναντίον της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ».

Ετσι, ο Κυρ. Μητσοτάκης επικοινώνησε με τον γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, προκειμένου να τον ενημερώσει «για την πρόσφατη προκλητική συμπεριφορά των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων», λέγοντας στον ΝΑΤΟικό αξιωματούχο ότι «αυτού του είδους η συμπεριφορά ενός κράτους μέλους συμμάχου του ΝΑΤΟ (...) υπονομεύει την ευρωπαϊκή ασφάλεια, όπως και την ενότητα του στόχου που έχει το ΝΑΤΟ, σε μια στιγμή που είναι απαραίτητο να μείνουν ενωμένα όλα τα κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ, καθώς έχουμε να αντιμετωπίσουμε την επίθεση της Ρωσίας».

Οπου «ενότητα», η διασφάλιση της «συνοχής» στη νοτιοανατολική πτέρυγα της λυκοσυμμαχίας, μέσα και από διευθετήσεις που βάλλουν ευθέως κατά ελληνικών και κυπριακών κυριαρχικών δικαιωμάτων σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, και ενώ βέβαια το ΝΑΤΟ δεν αναγνωρίζει σύνορα στο Αιγαίο και μόνο ανησυχία γεννούν οι όλο και πιο συχνές αναφορές κυβερνητικών στελεχών σε «ΝΑΤΟικό έδαφος».

Ο πρωθυπουργός άλλωστε, δείχνοντας και τα σχέδια συνεκμετάλλευσης που «τρέχουν» στην περιοχή, πρόσθεσε ότι «η συμπεριφορά αυτή υπονομεύει και την πρόσφατη πρόοδο που επήλθε κατά την πρόσφατη συνάντησή μου με τον Πρόεδρο Ερντογάν, και βεβαίως πρέπει να σταματήσει άμεσα».

Να σημειωθεί ότι από πλευράς ΝΑΤΟ δεν υπήρξε καμία απολύτως αντίδραση. Χαρακτηριστικά, ο Στόλτενμπεργκ κοινοποίησε την τηλεφωνική συνομιλία που είχε με τον Πρόεδρο της Φινλανδίας και τη συνάντησή του με την πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου, αλλά για την επικοινωνία με Μητσοτάκη τήρησε «σιγή ασυρμάτου».

Στο ίδιο πνεύμα, με «γκρίνιες» για τις τουρκικές ενέργειες, που «υπονομεύουν τη συνοχή του ΝΑΤΟ σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη συγκυρία στην ευρύτερη περιοχή», ήταν και τα δύο διαβήματα διαμαρτυρίας που πραγματοποίησε ο γγ του ΥΠΕΞ, Θ. Δεμίρης, την Τετάρτη και την Πέμπτη, στον Τούρκο πρέσβη στην Αθήνα.

Ενδεικτικές του ΝΑΤΟικού πλαισίου είναι και οι υπόλοιπες αντιδράσεις της κυβέρνησης, π.χ. το γεγονός ότι σε στρατιωτικό επίπεδο ακυρώθηκε η πρόσκληση στην τουρκική ΠΑ για συμμετοχή της στη ΝΑΤΟική άσκηση «Tiger Meet», που θα πραγματοποιηθεί στον Αραξο το διάστημα 9 με 20 Μάη.

Επίσης, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γ. Οικονόμου είπε την Πέμπτη ότι «υπό αυτές τις συνθήκες δεν είναι πρόσφορο το κλίμα για να γίνουν οι συναντήσεις για τα ΜΟΕ», που «τρέχουν» με αμερικανοΝΑΤΟική ώθηση και υπόβαθρο.

Αξίζει στο μεταξύ να σημειωθεί ότι την ίδια ώρα η κυβέρνηση, ακριβώς μέσα στο πλαίσιο των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών, κάθε άλλο παρά κλείνει το ενδεχόμενο «με τα ανάλογα ανταλλάγματα» να μεταφερθούν κρίσιμα για την άμυνα οπλικά συστήματα, από τα νησιά του Αιγαίου, προς το μέτωπο της Ουκρανίας.

Από την πλευρά της, η τουρκική κυβέρνηση, με δηλώσεις του εκπροσώπου του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, έσπευσε να αντιστρέψει τις «κατηγορίες» για το ποιός υπονομεύει την ΝΑΤΟική συνοχή, ισχυριζόμενη πως «η ελληνική Πολεμική Αεροπορία πραγματοποίησε προβοκατόρικες πτήσεις κοντά στις ακτές της χώρας μας μεταξύ 26-28 Απριλίου 2022, παραβιάζοντας επανειλημμένα τον εναέριο χώρο της χώρας μας στα Δίδυμα, στην Ντάτσα και στην περιοχή του Νταλάμαν. Η Πολεμική μας Αεροπορία απάντησε σε αυτές τις προβοκατόρικες πτήσεις και παραβιάσεις σύμφωνα με τους κανόνες εμπλοκής», και προσθέτοντας πως «ενώ η Ελλάδα είναι η πλευρά που ξεκίνησε και κλιμάκωσε την ένταση, το να κατηγορεί τη χώρα μας με αβάσιμους ισχυρισμούς δεν έχει σχέση με την πρόσφατη θετική ατζέντα και τις σχέσεις καλής γειτονίας μεταξύ των δύο χωρών. Αναμένουμε από την ελληνική πλευρά να βάλει τέλος στις προβοκατόρικες ενέργειες και ρητορική της και να υποστηρίξει ειλικρινά τη διαδικασία Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης που ξεκίνησε τόσο διμερώς όσο και εντός του ΝΑΤΟ, ώστε να μην επαναληφθούν τέτοια περιστατικά. Δεν υπάρχει αλλαγή στη στάση της Τουρκίας για την επίλυση όλων των προβλημάτων του Αιγαίου, συμπεριλαμβανομένου του εύρους του εναέριου χώρου, στο πλαίσιο ενός ειλικρινούς διαλόγου με την Ελλάδα σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο».

Ολα αυτά λίγες μόλις βδομάδες από τη συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν, κατά την οποία υπό το πρίσμα των εξελίξεων στην Ουκρανία και την «υψηλή εποπτεία» των Ευρωατλαντικών δρομολογήθηκαν νέες επικίνδυνες διευθετήσεις (τότε τα αστικά επιτελεία παρουσίαζαν τα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ως «καταλύτες» θετικών εξελίξεων και στα Ελληνοτουρκικά). Αμέσως μετά πραγματοποιήθηκε επίσημη επίσκεψη στην περιοχή από την υφυπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Β. Νούλαντ, η οποία εγκαινίασε τον «στρατηγικό μηχανισμό» με την Τουρκία και παρουσίασε τον «οδικό χάρτη» των «διευθετήσεων» σε Ελλάδα και Κύπρο.

Αυτά ενώ συνεχίζονται οι προετοιμασίες για την επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον στις 16/5, στο επίκεντρο της οποίας θα βρεθεί η παραπέρα εμπλοκή της χώρας στον αμερικανικό στρατιωτικό και ενεργειακό σχεδιασμό, που «ανοίγει την όρεξη» και για τις αμφισβητήσεις της τουρκικής αστικής τάξης. Τις ίδιες μέρες αναμένεται και η συνεδρίαση, με τη συμμετοχή του Μπλίνκεν, του σχήματος 3+1 (Ελλάδας - Ισραήλ - Κύπρου συν ΗΠΑ), επίσης με βασικό «μενού» την επιτάχυνση των σχεδίων συνεκμετάλλευσης στην περιοχή και των οδεύσεων για τους δρόμους μεταφοράς της Ενέργειας, στο πλαίσιο της «απεξάρτησης» από το ρωσικό αέριο.

Υπό το φως και των όσων μεσολάβησαν, όπως και των τελευταίων εξελίξεων, αξίζει να θυμίσουμε ορισμένα από όσα έλεγε τότε το ΚΚΕ σχετικά με τη συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν: «Αν το "κύριο πιάτο" της συνάντησης Μητσοτάκη - Ερντογάν είναι οι ενεργειακοί σχεδιασμοί στην Ανατολική Μεσόγειο και η συνοχή της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού με τη Ρωσία, τότε είναι πολύ πιθανό το "επιδόρπιο" να αφορά τα σχέδια συνεκμετάλλευσης με αμερικανοΝΑΤΟική εποπτεία, που προωθούνται σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας και του Κυπριακού, ανεξάρτητα από το πότε και πώς αυτά θα "σερβιριστούν" (...) Αυτή είναι η μοναδική "χρησιμότητα" της συνάντησης, η οποία όχι μόνο δεν αμβλύνει, αλλά στην πορεία του χρόνου θα ανοίξει ακόμα περισσότερο την όρεξη στις διεκδικήσεις της τουρκικής άρχουσας τάξης, καταρρίπτοντας την προπαγάνδα της κυβέρνησης ότι η εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία δήθεν θωρακίζει τη χώρα έναντι του "τουρκικού αναθεωρητισμού"».

«Πριν αλέκτορα φωνήσαι», για μια ακόμα φορά η επιβεβαίωση του ΚΚΕ είναι πλήρης, όπως πλήρης είναι και η χρεοκοπία της ευρωατλαντικής προπαγάνδας που από την αρχή του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία έχει αξιοποιηθεί κατά κόρον ως πρόσχημα για την εμπλοκή της χώρας στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό.

Αλλωστε οι προσχηματικές, αλά καρτ «ευαισθησίες» των ΑμερικανοΝΑΤΟικών και των εδώ θιασωτών τους είναι γνωστές, όπως έδειξε και η «σιγή ασυρμάτου» σχετικά με την εισβολή της Τουρκίας στο Βόρειο Ιράκ πριν από μια βδομάδα.

Η Ρωσία εντείνει τις πολεμικές επιχειρήσεις σε ανατολική και νότια Ουκρανία

Δύο μήνες μετά την έναρξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, με ολοένα πιο πυκνές και επικίνδυνες εξελίξεις σε αυτήν την αντιπαράθεση, μέσα στις τελευταίες μέρες καταγράφονται μεταξύ άλλων:

-- Η επιχείρηση συντονισμού ενός ευρύτερου στρατιωτικού «δυτικού» συνασπισμού εναντίον της Ρωσίας, όπως αυτή αποτυπώθηκε στην πολεμική διάσκεψη που οργάνωσαν οι ΗΠΑ την περασμένη Τρίτη στην αμερικανική βάση Ράμσταϊν στη Γερμανία, με τη συμμετοχή περίπου 30 χωρών.

-- Η ακόμα μεγαλύτερη αύξηση της ροής ΝΑΤΟικών εξοπλισμών προς το Κίεβο, με έμφαση πλέον σε βαρέα όπλα και με «προτροπές» για ουκρανικά χτυπήματα και σε ρωσικό έδαφος, καθώς και η επιχείρηση εκσυγχρονισμού των οπλικών συστημάτων της ανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ, μέσω της «αντικατάστασης» οπλισμού που στέλνεται στην Ουκρανία με πιο σύγχρονα.

ΗΠΑ και ΝΑΤΟ «απογειώνουν» την αποστολή όπλων στην Ουκρανία

-- Οι εντεινόμενες πολεμικές επιχειρήσεις του ρωσικού στρατού στην ανατολική και νότια Ουκρανία, τα αυξανόμενα ρωσικά χτυπήματα εναντίον υποδομών αποθήκευσης και μεταφοράς δυτικών οπλικών συστημάτων που παραδίδονται στο Κίεβο, οι επισημάνσεις της Μόσχας ότι οι ΝΑΤΟικές παραδόσεις όπλων στην Ουκρανία συνιστούν ουσιαστικά εμπλοκή σε πόλεμο με τη Ρωσία, όπως και οι αντίστοιχα εντεινόμενες «προειδοποιήσεις» της ρωσικής ηγεσίας για απάντηση με «άμεσα χτυπήματα» σε ΝΑΤΟικό έδαφος σε περίπτωση «στρατηγικής απειλής» για τη Ρωσία.

-- Οι επεισοδιακές εξελίξεις στην Υπερδνειστερία - την υποστηριζόμενη από τη Ρωσία αποσχισθείσα περιοχή της Μολδαβίας που συνορεύει με την Ουκρανία - οι οποίες μπορεί να αποτελέσουν καταλύτη για παραπέρα διάχυση του πολέμου στην ευρύτερη περιοχή.

Με οδηγό τον στόχο - που έθεσε ανοιχτά τις προηγούμενες μέρες ο υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ, Λ. Οστιν - να πετύχουν μια συνολικότερη και πιο μακρόχρονη αποδυνάμωση της Ρωσίας, ενισχύοντας αντίστοιχα τη δική τους θέση στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους παρέχουν αθρόα στρατιωτική υποστήριξη δισ. δολαρίων στην Ουκρανία, ενώ παράλληλα εντείνουν το μπαράζ ευρωατλαντικών κυρώσεων κατά της Μόσχας.

Σε αυτό το πλαίσιο οργανώθηκε η προαναφερθείσα διάσκεψη στο Ράμσταϊν της Γερμανίας, η οποία αποφάσισε τη συνέχιση της αποστολής εξοπλισμού στην Ουκρανία - με έμφαση στα βαρέα όπλα που απαιτεί η τρέχουσα φάση του πολέμου - και τη συγκρότηση μιας «ομάδας επαφής» που θα συνεδριάζει κάθε μήνα για να συντονίζει τη στρατιωτική «βοήθεια».

Από την πλευρά των ΗΠΑ, που έχουν δώσει ήδη πάνω από 4 δισ. δολάρια στρατιωτικής «βοήθειας» στο Κίεβο, ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν ανακοίνωσε την Πέμπτη ότι υπέγραψε αίτημα προς το Κογκρέσο για αποδέσμευση άλλων 33 δισ. δολαρίων «για την Ουκρανία». Από αυτό το «συμπληρωματικό» πακέτο, τα 20,4 δισ. δολάρια θα αφορούν στρατιωτική «βοήθεια» στο Κίεβο και σε χώρες που στέλνουν όπλα στην Ουκρανία, 8,5 δισ. θα αφορούν σε χρηματοδότηση της ουκρανικής κυβέρνησης και 3 δισ. θα αφορούν «ανθρωπιστική βοήθεια».

Σε σχετικό σημείωμα του Λευκού Οίκου αναφέρεται ότι τα 3,5 δισ. δολάρια στρατιωτικής βοήθειας που είχαν εγκριθεί τον Μάρτη έχουν ήδη εξαντληθεί, ενώ επισημαίνεται ότι στόχος του νέου πακέτου στρατιωτικής «βοήθειας» είναι η συνεχής ροή τεθωρακισμένων οχημάτων, πυρομαχικών, αντιαρματικών και αντιαεροπορικών συστημάτων στην Ουκρανία και στους «συμμάχους μας στην ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ», όπως και η παραπέρα μακροπρόθεσμη ενίσχυση του ΝΑΤΟ, «μέσα από την ανάπτυξη αμερικανικών στρατευμάτων σε ΝΑΤΟικά εδάφη».

Είχε προηγηθεί, την Κυριακή 24/4, η επίσκεψη των υπουργών Αμυνας και Εξωτερικών των ΗΠΑ στο Κίεβο, κατά την οποία ανακοινώθηκε η παροχή νέας στρατιωτικής «βοήθειας» ύψους 713 εκατ. δολαρίων: Από αυτά 300 εκατ. θα πάνε στο Κίεβο για την αγορά όπλων, ενώ περίπου 400 εκατ. θα πάνε σε «περιφερειακούς συμμάχους» που έστειλαν όπλα στην Ουκρανία, προκειμένου να αναπληρώσουν τα αποθέματά τους.

Την Πέμπτη, την ίδια μέρα με τις νέες ανακοινώσεις Μπάιντεν, η Ομοσπονδιακή Βουλή της Γερμανίας ενέκρινε με διευρυμένη πλειοψηφία (με τις ψήφους και των Χριστιανοδημοκρατών) το νομοσχέδιο του κυβερνητικού συνασπισμού το οποίο προβλέπει μεταξύ άλλων και την παράδοση βαρέων όπλων και «πολύπλοκων συστημάτων» στην Ουκρανία.

Το νομοσχέδιο προβλέπει επίσης τη δημιουργία του «ειδικού αμυντικού ταμείου» με αντικείμενο τον εκσυγχρονισμό των Ενόπλων Δυνάμεων, με βάση το εξοπλιστικό πρόγραμμα - μαμούθ 100 δισ. ευρώ που έχει αναγγείλει ο Γερμανός καγκελάριος, Ο. Σολτς. Επισημαίνεται ακόμα ότι η Γερμανία θα αναπτύξει περισσότερους στρατιώτες για να ενισχύσει την παρουσία του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη.

Η «στροφή» του Βερολίνου, με την αποστολή και βαρέων όπλων στην Ουκρανία, είχε ανακοινωθεί ήδη στο πλαίσιο της διάσκεψης στο Ράμσταϊν. Τότε η Γερμανίδα υπουργός Αμυνας, Κριστίνε Λάμπρεχτ, είχε αναγγείλει την αποστολή 50 αυτοκινούμενων αντιαεροπορικών αρμάτων τύπου «Gepard», όπως και τη συνεργασία με την Ολλανδία για την αποστολή γερμανικών αυτοκινούμενων οβιδοβόλων και την εκπαίδευση Ουκρανών στρατιωτικών σε αυτά. Δημοσίευμα της «Die Welt» έκανε επίσης λόγο για επικείμενη απόφαση του Βερολίνου σχετικά με την παράδοση 100 τεθωρακισμένων οχημάτων «Marder» στην Ουκρανία.

Κι ενώ βαθαίνει με κάθε τρόπο και η στρατιωτική εμπλοκή της Γερμανίας στον πόλεμο με τη Ρωσία, είχε προηγηθεί, λίγες μέρες πριν, η χαρακτηριστική παραδοχή από τον Ο. Σολτς σε συνέντευξή του («Der Spiegel») ότι «δεν υπάρχει εγχειρίδιο το οποίο να μας περιγράφει σε ποιο ακριβώς σημείο θα εκληφθούμε ως εμπόλεμο μέρος».

«Το βιβλίο ξαναγράφεται καθημερινά, κάποια μαθήματα θα έρθουν αύριο ή μεθαύριο», πρόσθεσε, «οι συνέπειες ενός λάθους θα ήταν δραματικές», ενώ ισχυρίστηκε ότι «θα κάνω τα πάντα για να αποτρέψω μια κλιμάκωση η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο. Δεν πρέπει να υπάρξει πυρηνικός πόλεμος»...

Η επικίνδυνη κλιμάκωση της ΝΑΤΟικής στρατιωτικής εμπλοκής στον πόλεμο στην Ουκρανία αποτυπώθηκε με ακόμα πιο χαρακτηριστικό τρόπο την Τετάρτη σε ομιλία της ΥΠΕΞ της Βρετανίας, Λιζ Τρας.

«Αναλαμβάναμε πάντα το ρίσκο», ανέφερε, «ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι δικός μας πόλεμος - είναι πόλεμος όλων μας γιατί η νίκη της Ουκρανίας είναι στρατηγική επιταγή για όλους μας».

Και συνέχισε εξίσου χαρακτηριστικά: «Βαρέα όπλα, τανκς, αεροπλάνα - σκάβοντας βαθιά στα αποθέματά μας, αυξάνοντας την παραγωγή. Πρέπει να τα κάνουμε όλα αυτά»... Απαντώντας δε στις επιφυλάξεις που διατυπώνονται για τους κινδύνους πρόκλησης παραπέρα εμπλοκής από την παράδοση βαρέων όπλων στην Ουκρανία, ανέφερε πως «τώρα είναι ώρα για θάρρος και όχι για προσοχή»...

Ενδεικτική της κλιμάκωσης ήταν και η αναφορά της ότι «θα συνεχίσουμε να προχωράμε πιο μακριά και πιο γρήγορα για να σπρώξουμε τη Ρωσία έξω από όλη την Ουκρανία», υπονοώντας έτσι ότι οι ρωσικές δυνάμεις θα πρέπει να απωθηθούν όχι μόνο από τα εδάφη που κατέλαβαν μετά την εισβολή τους στις 24 Φλεβάρη, αλλά και από την Κριμαία που ενσωματώθηκε στη Ρωσία από το 2014, καθώς και από τις περιοχές που ελέγχουν από τότε οι λεγόμενες «Λαϊκές Δημοκρατίες» του Ντονμπάς.

Καθώς η ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση εντείνεται και σε άλλα καυτά μέτωπα, η Βρετανίδα ΥΠΕΞ ανέφερε ότι «πρέπει επίσης να εφαρμόσουμε αυτήν τη σκληρή στάση στις απειλές που αναδύονται πέρα από την Ουκρανία» και «πρέπει να διασφαλίσουμε ότι (...) τα Δυτικά Βαλκάνια και χώρες όπως η Μολδαβία και η Γεωργία έχουν την ανθεκτικότητα και τις δυνατότητες να διατηρήσουν την κυριαρχία και την ελευθερία τους».

Στο ίδιο πλαίσιο των εντεινόμενων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών σε όλο τον κόσμο, είπε ακόμα ότι «χρειαζόμαστε ένα παγκόσμιο ΝΑΤΟ» και «πρέπει να προλάβουμε τις απειλές στον Ινδο-Ειρηνικό, δουλεύοντας με συμμάχους μας όπως η Ιαπωνία και η Αυστραλία».

Ο Βρετανός υπουργός Αμυνας, Μπ. Γουάλας, επικρότησε τις παραπάνω δηλώσεις, ενώ επανέλαβε τη θέση - «προτροπή» που εξέφρασε νωρίτερα μέσα στη βδομάδα το Λονδίνο, ότι είναι «απόλυτα νόμιμο» για την Ουκρανία να βομβαρδίζει υποδομές εφοδιασμού κτλ. εντός ρωσικού εδάφους, χρησιμοποιώντας αν χρειάζεται και όπλα που στέλνει η Βρετανία.

Την ίδια ώρα, συνεχείς είναι οι «προειδοποιήσεις» και οι απειλές από την πλευρά της Ρωσίας για αμεσότερη στρατιωτική αντιπαράθεση με τη Δύση.

«Η τάση αυτή να πλημμυρίσουν η Ουκρανία και άλλες χώρες με όπλα, συμπεριλαμβανομένων βαρέων όπλων, είναι εξ ορισμού μια ενέργεια που απειλεί την ασφάλεια της ηπείρου και προκαλεί αστάθεια», δήλωσε την Πέμπτη ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Ντμ. Πεσκόφ, σχολιάζοντας τις παραπάνω δηλώσεις της Βρετανίδας ΥΠΕΞ.

Την προηγούμενες μέρες ο Ρώσος Πρόεδρος, Βλ. Πούτιν, είχε προειδοποιήσει για «άμεσα χτυπήματα» σε όποιον απειλήσει τη Ρωσία μέσω της Ουκρανίας.

«Αν κάποιοι απέξω κινηθούν για να παρέμβουν στις τρέχουσες εξελίξεις» στην Ουκρανία, «θα πρέπει να ξέρουν ότι θα δημιουργήσουν όντως στρατηγικές απειλές για τη Ρωσία, οι οποίες είναι απαράδεκτες για μας, και ότι η απάντησή μας στις επιθέσεις θα είναι άμεση και γρήγορη», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Προειδοποίησε μάλιστα ότι η Μόσχα έχει «εργαλεία για τα οποία οι άλλοι δεν μπορούν να καυχηθούν αυτήν τη στιγμή, αλλά δεν θα καυχηθούμε. Θα τα χρησιμοποιήσουμε αν παραστεί ανάγκη και θα ήθελα να το γνωρίζουν όλοι αυτό». Η προειδοποίηση αυτή παραπέμπει μεταξύ άλλων σε σύγχρονους ρωσικούς στρατιωτικούς εξοπλισμούς, όπως ο διηπειρωτικός βαλλιστικός πύραυλος «Sarmat», που δοκιμάστηκε επιτυχώς πριν από λίγες μέρες.

Αντίστοιχα, σχολιάζοντας τις βρετανικές δηλώσεις για τη «νομιμότητα» ουκρανικών χτυπημάτων σε ρωσικό έδαφος με στόχο τη «διατάραξη της επιμελητείας των στρατιωτικών προμηθειών» των ρωσικών δυνάμεων, η εκπρόσωπος του ρωσικού ΥΠΕΞ, Μαρία Ζαχάροβα, «αναρωτήθηκε» χαρακτηριστικά σε ανάρτησή της: «Καταλαβαίνουμε σωστά ότι για χάρη της "διατάραξης της επιμελητείας των στρατιωτικών προμηθειών" η Ρωσία μπορεί να χτυπήσει στρατιωτικούς στόχους στο έδαφος εκείνων των χωρών του ΝΑΤΟ που προμηθεύουν όπλα στο καθεστώς του Κιέβου;».

Ο δε Ρώσος ΥΠΕΞ, Σ. Λαβρόφ, αναφερόμενος στις παραδόσεις όπλων από τη Δύση στην Ουκρανία, επισήμανε ότι το NATO «στην ουσία ενεπλάκη σε πόλεμο με τη Ρωσία δι' ενδιαμέσου και εξοπλίζει αυτόν τον ενδιάμεσο. Πόλεμος σημαίνει πόλεμος», ενώ ανέφερε ότι ο κίνδυνος ενός πυρηνικού πολέμου είναι «πραγματικός και σοβαρός» και «δεν θα πρέπει να υποτιμηθεί».

Σε άρρηκτη σύνδεση με τα παραπάνω, νέο «μπουρλότο» στην ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση βάζουν οι επεισοδιακές εξελίξεις στην Υπερδνειστερία καθώς και τα σχέδια νέας διεύρυνσης του ΝΑΤΟ με ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας.

Στην Υπερδνειστερία, μετά τις απανωτές επιθέσεις στις αρχές της βδομάδας εναντίον κυβερνητικών κτιρίων και στρατιωτικών μονάδων, για τις οποίες οι αρχές της αποσχισθείσας επαρχίας της Μολδαβίας ανέφεραν ότι είχαν προέλευση από την Ουκρανία - από ενόπλους και drones που πέρασαν τα σύνορα - ήρθε να προστεθεί η «προθυμία» της Ουκρανίας να επέμβει στρατιωτικά. Ο Αλ. Αρίστοβιτς, σύμβουλος του Β. Ζελένσκι, δήλωσε ότι η Ουκρανία είναι έτοιμη να καταλάβει την Υπερδνειστερία αν υπάρξει επίσημο αίτημα από τη Μολδαβία. Υπενθυμίζεται ότι στην υποστηριζόμενη από τη Ρωσία αποσχισθείσα επαρχία εδρεύουν περίπου 1.500 Ρώσοι στρατιώτες...

Η κυβέρνηση της Μολδαβίας εμφανίστηκε να αποκλείει μεν το ενδεχόμενο «στρατιωτικής λύσης», ωστόσο η Πρόεδρος της χώρας, Μάια Σάντου, δήλωσε ότι η χώρα της θα συμμετάσχει πλέον στις ευρωατλαντικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας.

Σε ένα τέτοιο φόντο, εξάλλου, ο πρωθυπουργός της Γεωργίας, Ιρ. Γκαριμπασβίλι, κατήγγειλε ότι ο - φυλακισμένος πλέον - πρώην Πρόεδρος της χώρας, Μ. Σαακασβίλι, έφτασε στη χώρα το περασμένο φθινόπωρο βάσει σχεδίου προετοιμασίας εδάφους για «να ανοίξει ένα δεύτερο μέτωπο από εδώ» απέναντι στη Ρωσία. Ο Γκαριμπασβίλι, επικαλούμενος τα συμφέροντα της χώρας, επανέλαβε ότι η Γεωργία δεν πρόκειται να ανοίξει «δεύτερο μέτωπο».

Σε ό,τι αφορά τη νέα διεύρυνση του ΝΑΤΟ στα σύνορα με τη Ρωσία, ο γγ της λυκοσυμμαχίας, Γ. Στόλτενμπεργκ, επανέλαβε την Πέμπτη ότι «η διαδικασία ένταξης της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ θα γίνει γρήγορα, εάν αποφασίσουν να υποβάλουν αίτημα ένταξης».

«Αν το αποφασίσουν, το ΝΑΤΟ θα τις καλωσορίσει με ανοιχτές αγκάλες», δήλωσε, επισημαίνοντας την πολύχρονη συνεργασία τους με την λυκοσυμμαχία, σε ασκήσεις, αποστολές και επιχειρήσεις.

Την ίδια ώρα, η πρωθυπουργός της Σουηδίας, Μαγκνταλένα Αντερσον, ανακοίνωσε ότι η κυβέρνησή της δεν σχεδιάζει να οργανώσει δημοψήφισμα εφόσον το Κοινοβούλιο αποφασίσει να προχωρήσει με την υποβολή αιτήματος για ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.

Παρά τα δημοσιεύματα για δημοσκοπήσεις που δείχνουν μια πλειοψηφία να τάσσεται υπέρ της ένταξης στο ΝΑΤΟ, η Αντερσον είπε ότι το δημοψήφισμα είναι «κακή ιδέα», επικαλούμενη την ύπαρξη «απόρρητων» πληροφοριών «για την εθνική μας ασφάλεια» που «δεν μπορούν να τεθούν στο τραπέζι».

Υπενθυμίζεται ότι η Ρωσία έχει προειδοποιήσει ενάντια στην ένταξη των δύο σκανδιναβικών χωρών στο ΝΑΤΟ, δηλώνοντας ότι σε αυτήν την περίπτωση θα ενισχύσει τα οπλικά της συστήματα στα δυτικά - βορειοδυτικά της σύνορα και θα αναπτύξει πυρηνικά όπλα στον θύλακα του Καλίνινγκραντ.

Στο μεταξύ, εντείνονται οι ρωσικές πολεμικές επιχειρήσεις στην Ουκρανία. Σύμφωνα με τη Μόσχα, ο ρωσικός στρατός έχει πάρει «τον έλεγχο ολόκληρης της περιφέρειας της Χερσώνας, τμημάτων των περιφερειών του Χάρκοβου, της Ζαπορίζια και του Μικολάιφ, καθώς και μεγάλων τμημάτων των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ».

Παράλληλα, σε πλήρη εξέλιξη είναι οι επιχειρήσεις των ρωσικών δυνάμεων στην ανατολική Ουκρανία, ενώ πυραυλικές επιθέσεις σημειώνονται σε ολόκληρη τη χώρα.

Οι ουκρανικές δυνάμεις αμφισβητούν τον πλήρη έλεγχο της Ρωσίας στην περιφέρεια της Χερσώνας, επιχειρούν να εμποδίσουν και να καθυστερήσουν την προέλαση του ρωσικού στρατού, ενώ πραγματοποιούν και βομβαρδισμούς σε ουκρανικές περιοχές ελεγχόμενες από τις ρωσικές δυνάμεις.

Μεταξύ άλλων, το βράδυ της Τετάρτης, σύμφωνα με τη Μόσχα, εξαπολύθηκαν ουκρανικοί βομβαρδισμοί εναντίον της Χερσώνας με πολλαπλούς εκτοξευτές πυραύλων και δύο βαλλιστικούς πυραύλους «Tochka-U». Αντίστοιχα, σύμφωνα με τη ρωσική πλευρά, ουκρανικές δυνάμεις βομβάρδισαν αγορά στην πόλη του Ντονέτσκ, σκοτώνοντας δύο αμάχους.

Σε μια παράλληλη εξέλιξη, καθώς η Μόσχα επιχειρεί να παγιώσει τον έλεγχό της στις περιοχές που έχει καταλάβει, ανακοινώθηκε ότι από την 1η Μάη θα ξεκινήσει να χρησιμοποιείται το ρωσικό ρούβλι στη Χερσώνα, με στόχο να αντικαταστήσει πλήρως το ουκρανικό νόμισμα σε 4 μήνες.

Παράλληλα, συνεχίζονται εκρήξεις και πυρκαγιές σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις εντός ρωσικού εδάφους, χωρίς πολλές φορές να ανακοινώνεται επίσημα αν πρόκειται για ουκρανικές επιθέσεις. Την Πέμπτη δύο ισχυρές εκρήξεις ακούστηκαν στη ρωσική πόλη Μπέλγκοροντ, κοντά στα σύνορα με την Ουκρανία.

Την ίδια μέρα, ο γγ του ΟΗΕ, Αντ. Γκουτέρες, πραγματοποίησε συναντήσεις στο Κίεβο με την ουκρανική κυβέρνηση, ενώ επισκέφθηκε πόλεις όπως η Μπούκα και η Μποροντιάνκα, στις οποίες καταγγέλλεται ότι οι ρωσικές δυνάμεις διέπραξαν εγκλήματα πολέμου και μαζικές εκτελέσεις αμάχων. Σύμφωνα με τον αναπληρωτή εκπρόσωπό του, ο Γκουτέρες εξέφρασε μεταξύ άλλων την υποστήριξή του στη δουλειά του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου και ζήτησε από τη Ρωσία να συνεργαστεί με αυτό. Μεταξύ άλλων επανέλαβε ότι χρειάζονται «σοβαρές διαπραγματεύσεις» και ότι βρίσκεται σε επαφή με Κίνα, Γαλλία, Γερμανία, Ινδία, Ισραήλ και Τουρκία για να δυναμώσουν οι διαμεσολαβητικές προσπάθειες. Πριν από το Κίεβο, ο Γκουτέρες είχε επισκεφθεί την Τρίτη τη Μόσχα, όπου συναντήθηκε με τον Βλ. Πούτιν και τον Σ. Λαβρόφ.

Αλυσιδωτές αντιδράσεις και όξυνση της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης και στον στρατηγικής σημασίας τομέα της Ενέργειας προκάλεσε η κίνηση της Ρωσίας να κλείσει την περασμένη Τετάρτη τη στρόφιγγα του ρωσικού φυσικού αερίου σε Πολωνία και Βουλγαρία, καθώς οι δύο χώρες δεν συμμορφώθηκαν στους νέους όρους πληρωμής με ρούβλια που έθεσε η Μόσχα. Οι νέοι όροι της Μόσχας ήρθαν σε απάντηση του μπαράζ ευρωατλαντικών κυρώσεων κατά της Ρωσίας και θεωρούνται ένας τρόπος για την παράκαμψή τους.

Καθώς το επόμενο διάστημα λήγουν οι σχετικές προθεσμίες και για άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ, πίσω από τις πρώτες δηλώσεις περί «αλληλεγγύης» και «ενιαίας απάντησης της ΕΕ στον ρωσικό εκβιασμό», έρχονται ξανά στο προσκήνιο οι έντονες αντιθέσεις και στο εσωτερικό της λυκοσυμμαχίας - ανάλογα και με τον βαθμό ενεργειακής εξάρτησης των μονοπωλίων κάθε χώρας από τη Ρωσία - αλλά και οι αντιθέσεις ανάμεσα σε ισχυρές καπιταλιστικές χώρες της ΕΕ, όπως η Γερμανία, με τους σχεδιασμούς που προωθούν οι ΗΠΑ, για να προωθήσουν το αμερικανικό LNG και να τους ασκήσουν συνολικότερη πίεση.

Οι αντιθέσεις εντός της ΕΕ φαίνεται να αποτυπώνονται - σύμφωνα με μια σειρά δημοσιεύματα - και στην «ασάφεια» των οδηγιών της Κομισιόν για το θέμα των πληρωμών του ρωσικού φυσικού αερίου και κατά πόσο είναι δυνατό να εκπληρωθούν οι νέοι όροι της Μόσχας - όπως το άνοιγμα νέων λογαριασμών σε ρούβλια στην τράπεζα Gazprombank - χωρίς ταυτόχρονα να παραβιάζονται οι ευρωενωσιακές κυρώσεις.

Ρεπορτάζ του CNΝ, του «Bloomberg» και άλλων μέσων ανέφεραν ότι σε συνάντηση που είχαν την Τετάρτη στελέχη της Κομισιόν με το Συμβούλιο των Μόνιμων Πρεσβευτών, οι εκπρόσωποι αρκετών κρατών - μελών ζήτησαν «διευκρινίσεις» επί των επίμαχων οδηγιών. Αναφέρεται σχετικά ότι οι πρέσβεις Πολωνίας και της Βουλγαρίας «έχοντας τη στήριξη της Ελλάδας, της Σλοβακίας, της Δανίας, της Λετονίας, του Βελγίου, της Αυστρίας, της Ουγγαρίας, της Φιλανδίας, παραπονέθηκαν για έλλειψη σαφήνειας».

Τα σχετικά παζάρια αναμένεται να συνεχιστούν τη Δευτέρα 2 Μάη κατά την Εκτακτη Σύνοδο των υπουργών Ενέργειας της ΕΕ, ενώ σημειώνεται ότι στις 20 Μάη ξεκινούν οι περισσότερες πληρωμές εταιρειών χωρών της ΕΕ στην «Gazprom».

Αξιωματούχος της ΕΕ μιλώντας ανώνυμα στο πρακτορείο «Reuters» ανέφερε ότι η ΕΕ δεν μπορεί να δεχθεί οι πληρωμές σε ευρώ προς τη Ρωσία για το φυσικό αέριο να θεωρούνται ολοκληρωμένες από το Κρεμλίνο μόνο αφού μετατραπούν σε ρούβλια, ενώ εξέφρασε άγνοια της Κομισιόν για το πόσοι αγοραστές ρωσικού αερίου έχουν ανοίξει λογαριασμούς για πληρωμές μέσω της Gazprombank.

Σε κάθε περίπτωση, μεγάλα ενεργειακά μονοπώλια από τη Γερμανία, την Ιταλία, την Αυστρία κ.ά. φέρονται να κινούν τις σχετικές διαδικασίες για να βρεθούν «παραθυράκια» προκειμένου να συνεχιστεί η τροφοδοσία με ρωσικό φυσικό αέριο.

Το «Bloomberg» μετέδιδε την Τετάρτη ότι η ιταλική ΕΝΙ και η γερμανική εταιρεία εισαγωγής ρωσικού φυσικού αερίου UNIPER SE ετοιμάζονται να ανοίξουν λογαριασμό σε ρούβλια στην Gazprombank JSC, εκτιμώντας πως δεν παραβιάζεται η πολιτική της ΕΕ. Το ίδιο φαίνεται πως έχουν κάνει άλλες οκτώ ευρωπαϊκές εταιρείες.

Επιπλέον, την Πέμπτη οι «Financial Times» επικαλούμενοι πηγές ανέφεραν πως οι διανομείς φυσικού αερίου σε Γερμανία, Αυστρία, Ουγγαρία και Σλοβακία σχεδιάζουν να ανοίξουν λογαριασμούς σε ρούβλια στην Gazprombank στην Ελβετία. Μεταξύ αυτών των εταιρειών οι «Financial Times» ανέφεραν και την αυστριακή εταιρεία ενέργειας OMV, μολονότι ένα 24ωρο πριν ο Αυστριακός καγκελάριος Κ. Νεχάμερ διέψευσε ως «fake news» σχετικά ρεπορτάζ.

Από την πλευρά του, ο ΥΠΕΞ της Ουγγαρίας, Π. Σιγιάρτο, ξεκαθάρισε ότι η χώρα του θα χρησιμοποιήσει το σύστημα πληρωμών που έχει θέσει σε εφαρμογή η Μόσχα για να πληρώνει για το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, υπενθυμίζοντας ότι «το 85% της προμήθειας φυσικού αερίου και το 65% της προμήθειας πετρελαίου μας προέρχεται από τη Ρωσία».

Ο δε Γερμανός καγκελάριος Ο. Σολτς δήλωσε την Πέμπτη από το Τόκιο ότι η Γερμανία προετοιμάζεται για το ενδεχόμενο διακοπής των εξαγωγών φυσικού αερίου από τη Ρωσία, καθώς «μόνο εικασίες μπορεί να κάνει κανείς σχετικά με το τι θα αποφασίσει να κάνει το Κρεμλίνο».

Την ίδια ώρα, στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν την Τετάρτη κατέγραψαν πενταπλασιασμό των αντίστροφων ροών αερίου από τη Γερμανία στην Πολωνία μέσω του αγωγού «Yamal-Europe». Μία μέρα μετά οι αντίστροφες ροές αυξήθηκαν επιπλέον κατά 3,5%.

Στο μεταξύ, σύννεφα μαζεύονται και σε ό,τι αφορά τον ανεφοδιασμό της Ισπανίας με αλγερινό φυσικό αέριο στο φόντο της πρόσφατης αναθέρμανσης των σχέσεών της με το Μαρόκο, που επιδιώκει να διατηρήσει τον έλεγχο της Δυτικής Σαχάρας. Η Αλγερία (που στηρίζει το Μέτωπο Πολισάριο που διεκδικεί την ανεξαρτησία της Δυτικής Σαχάρας) προειδοποίησε την Πέμπτη την Ισπανία ότι θα σταματήσει την παροχή φυσικού αερίου (που καλύπτει κατά 40% τις ισπανικές ενεργειακές ανάγκες), εφόσον διαπιστώσει πως δίνεται σε «τρίτο μέρος» δίχως να δώσει την έγκρισή της.

Παρά το γεγονός πως το ΚΕΚΡ έχει μικρότερο πολιτικό μέγεθος από το ΚΚΡΟ, είναι αρκετά γνωστό στους κομμουνιστές της χώρας μας χάρη στη συμμετοχή του σε μια σειρά πολυμερών δραστηριοτήτων στις οποίες συμμετέχει και το ΚΚΕ, όπως είναι οι Διεθνείς Συναντήσεις των Κομμουνιστικών κι Εργατικών Κομμάτων, η Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Πρωτοβουλία, η «Διεθνής Κομμουνιστική Επιθεώρηση».

Πρέπει να πούμε πως το ΚΕΚΡ συγκροτήθηκε στις 30 Νοέμβρη 1991 και ένα από τα πρώτα κόμματα με το οποίο σύναψε διμερείς σχέσεις ήταν το ΚΚΕ.

Το ΚΕΚΡ συμμετείχε στις εκλογές του 1995 (4,5%) και το 1999 (2,2%) με διαφορετικές ονομασίες, ενώ το 2003 ο Β. Τιούλκιν, Α' Γραμματέας της ΚΕ, είχε εκλεγεί βουλευτής μέσα από τις λίστες του ΚΚΡΟ. Από τότε το ΚΕΚΡ δεν μπορεί να λάβει μέρος στις εκλογές, λόγω του αντιδημοκρατικού νόμου για τα πολιτικά κόμματα, που επιτρέπει πολλές αυθαιρεσίες σε βάρος «ανεπιθύμητων» πολιτικών δυνάμεων. Ετσι, έχει χάσει την ιδιότητα του «πολιτικού κόμματος», τόσο αυτοτελώς ως ΚΕΚΡ όσο και ως «συμμαχία», του τεχνητού «πολιτικού κόμματος» που είχε συγκροτήσει με την επωνυμία «ΡΟΤ ΦΡΟΝΤ» (μτφρ: «Ενιαίο Μέτωπο εργαζομένων Ρωσίας»). Αυτό το στοιχείο δείχνει πως όχι μόνο το αντιδραστικό καθεστώς της Ουκρανίας έλαβε μέτρα σε βάρος των κομμουνιστών, αλλά και η ρωσική αστική δημοκρατία.

Σε ό,τι αφορά το ζήτημα του πολέμου στην Ουκρανία, σε αντίθεση με το ΚΚΡΟ, το ΚΕΚΡ εκτιμά πως αποτελεί μια ενδοϊμπεριαλιστική σύγκρουση, πως η Ρωσία είναι μια ιμπεριαλιστική δύναμη, μικρότερη από τις άλλες - όπως αναφέρει στις θέσεις του - που με στρατιωτικά μέσα επιχειρεί στην Ουκρανία για τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Την ίδια ώρα, το ΚΕΚΡ εκτιμά πως αυτή η εξέλιξη έχει και θετικά στοιχεία, και για τον λόγο αυτό τη στηρίζει. Αυτός ο εκλεκτισμός στην τοποθέτησή του, το οδηγεί τελικά στο να στηρίζει τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Ας δούμε, όμως, πιο αναλυτικά.

Στις 26/3/22 πραγματοποιήθηκε στη Μόσχα Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΕΚΡ, που αποφάσισε τη στάση του κόμματος «για τις πολεμικές ενέργειες της κυβέρνησης της Ρωσικής Ομοσπονδίας και των ενόπλων δυνάμεων του Ντονμπάς στην Ουκρανία», εγκρίνοντας τη σχετική εισήγηση του Πολιτικού Συμβουλίου.

Σε αυτό το ντοκουμέντο, μεταξύ άλλων, αναφέρεται πως «τους πολέμους τούς έφερε στη γη της Σοβιετικής Ενωσης ο καπιταλισμός (...) Πρόκειται για συγκρούσεις σχηματισμού (γένεσης) μιας νέας τάξης εκμεταλλευτών, συγκρούσεις που δημιουργούνται από τον ιμπεριαλισμό ή, ορθότερα, από την επιθυμία να αναδιανεμηθεί ο κόσμος στα εδάφη της πρώην ΕΣΣΔ με τη συμμετοχή των συμφερόντων του ξένου κεφαλαίου. Η ενοχή της ρωσικής αστικής τάξης για τις συνεχιζόμενες τραγωδίες είναι αναμφισβήτητη (...) Το ΚΕΚΡ υπογραμμίζει ότι η πραγματική πηγή της υπό ανάλυση σύγκρουσης στην Ουκρανία είναι οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις μεταξύ ΗΠΑ, ΕΕ και Ρωσίας, στις οποίες εντάσσεται η Ουκρανία».

Σε αντίθεση με το ΚΚΡΟ, που δεν βλέπει τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της Ρωσίας, το ΚΕΚΡ εκτιμά πως «η Ρωσική Ομοσπονδία είναι ένα νέο, στο στάδιο της γένεσης, ακόμα αρκετά αδύναμο, εξαρτημένο, με στρεβλή οικονομία, αλλά πλήρως, ήδη, ιμπεριαλιστικό κράτος με εξαιρετική όρεξη και επιθυμία να φτάσει στο μέγεθος ενός μεγάλου αρπακτικού». Ταυτόχρονα, σημειώνει πως «οι ισχυρότερες ιμπεριαλιστικές χώρες δεν χρειάζονται τη Ρωσία με μια ισχυρή, ανεπτυγμένη οικονομία ως ισότιμο εταίρο».

Επιπλέον, το ΚΕΚΡ συνδέει τη ρήση του Λένιν για μια «χούφτα χωρών», που κυριαρχούσαν στην εποχή του, με τη σημερινή θεωρητική προσέγγιση που εκτιμά πως οι χώρες του λεγόμενου «χρυσού δισεκατομμυρίου», δηλαδή οι πιο αναπτυγμένες καπιταλιστικά χώρες, απομυζούν τις χώρες του υπόλοιπου πλανήτη, μεταξύ αυτών και τη Ρωσία. Επιπλέον, «το ΚΕΚΡ και οι σύμμαχοί του, ξεκινώντας από τη λενινιστική αντίληψη της ουσίας του ιμπεριαλισμού, βασιζόμενο στον ορισμό του φασισμού που έδωσε η Κομιντέρν, κατέληξε στην περιγραφή του φαινομένου "φασισμός" στην εξωτερική πολιτική, ή, όπως συχνά χρησιμοποιούμε εκλαϊκευτικά, στη μεταφορική φράση "εξαγώγιμος φασισμός" (...) Ο φασισμός στην εξωτερική πολιτική σήμερα είναι μια κοινή πρακτική των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους». Ας μην ξεχνάμε όμως ότι αυτός ο ορισμός διαμορφώθηκε ενώ υπήρχε και σοβαρή αντιπαράθεση εκ μέρους στελεχών της Κομμουνιστικής Διεθνούς και, το κυριότερο, στην πράξη φάνηκε η αδυναμία του ν' αποδώσει τη σχέση φασισμού - καπιταλισμού κι έτσι να υπολογιστεί στη στρατηγική του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος.

Το ΚΕΚΡ εκτιμά ακόμη πως η Ουκρανία είναι ένα φασιστικό κράτος και πως στη χώρα αυτή ο φασισμός «είναι ουκρανικός μόνο ως προς τον τόπο εκδήλωσής του, ως προς τη γλώσσα, ως προς την ιστορική συνέχεια και τη σύνθεση των στελεχών, αλλά ως προς την καταγωγή του είναι εντελώς αμερικανικός».

Σε ό,τι αφορά τις κινήσεις της Ρωσίας θεωρεί πως «ο Πούτιν και οι ρωσικές αρχές δεν οδηγούνται από πατριωτικά αισθήματα αλληλεγγύης» στην αναγνώριση των ΛΔ του Ντονμπάς, αλλά την αξιοποιεί «ως πρόσχημα και ως δικαιολογία για την αποστρατιωτικοποίηση και, δήθεν, αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας, δηλαδή αποκλειστικά ως απάντηση στο γεγονός ότι οι ΗΠΑ, η ΕΕ και το ΝΑΤΟ στο σύνολό τους έφτυσαν συλλογικά τις "κόκκινες γραμμές" του». Επίσης, το ΚΕΚΡ ασκεί κριτική στον αντικομμουνισμό του Πούτιν.

Ταυτόχρονα, ενώ εκτιμά πως «δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι οι πραγματικοί στόχοι του ρωσικού κράτους σε αυτόν τον πόλεμο είναι απολύτως ιμπεριαλιστικοί, είναι η υπεράσπιση και η ενίσχυση των θέσεων της ιμπεριαλιστικής Ρωσίας στον ανταγωνισμό της παγκόσμιας αγοράς», την ίδια ώρα πιστεύει πως «όσο η ένοπλη επέμβαση της Ρωσίας βοηθά να σωθούν οι άνθρωποι στο Ντονμπάς από τα αντίποινα των τιμωρών, δεν θα αντιταχθούμε σε αυτήν την πραγματική βοήθεια. Ειδικότερα, θεωρούμε αποδεκτό εάν, λόγω συνθηκών, είναι απαραίτητο να ασκηθεί βία κατά του φασίζοντος καθεστώτος του Κιέβου, στον βαθμό που αυτό θα είναι προς το συμφέρον του εργαζόμενου λαού». Ακόμη το ΚΕΚΡ εκτιμά πως στη Ρωσία «η διάταξη των ταξικών δυνάμεων είναι τέτοια που δεν επιτρέπει ακόμη να θεωρήσουμε την εργατική τάξη πλήρες υποκείμενο της πολιτικής (...) Οι κομμουνιστές στην τρέχουσα ιστορική στιγμή στη Ρωσική Ομοσπονδία δεν έχουν, και μέχρι να ανέβει το εργατικό κίνημα, δεν θα μπορούν να έχουν μαζική υποστήριξη από τους εργαζόμενους». Για τους λόγους αυτούς στηρίζει την ιμπεριαλιστική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και δεν υπέγραψε την Κοινή Ανακοίνωση των 42 Κομμουνιστικών κι Εργατικών Κομμάτων και των 30 Κομμουνιστικών Νεολαιών, απ' όλο τον κόσμο, που εκδόθηκε με πρωτοβουλία του ΚΚΕ, του ΚΚ Εργαζομένων Ισπανίας, του ΚΚ Μεξικού και του ΚΚ Τουρκίας, σε αντίθεση με την οργάνωση νεολαίας του, την RKSM(b) - Επαναστατική Κομμουνιστική Ενωση Νεολαίας (μπολσεβίκοι) - που διατηρεί διμερείς σχέσεις με την ΚΝΕ.

Η παραπάνω προσέγγιση του ΚΕΚΡ, αν και σε αντίθεση από το ΚΚΡΟ, φαίνεται ότι προσπαθεί να προσεγγίσει τις εξελίξεις από ταξική σκοπιά, ωστόσο διολισθαίνει σε σοβαρά θεωρητικά και πολιτικά λάθη, ακόμη και σε «δάνεια» από αστικές αντιλήψεις και από δυνάμεις που το ίδιο το ΚΕΚΡ χαρακτηρίζει οπορτουνιστικές. Αυτές οι αστοχίες το οδηγούν στο «ξέπλυμα» της απαράδεκτης ρωσικής στρατιωτικής εισβολής, που όπως το ίδιο αναγνωρίζει διεξάγεται για ιμπεριαλιστικούς λόγους, στο όνομα της σωτηρίας του λαού του Ντονμπάς.

Το ΚΕΚΡ χαρακτηρίζει τη Ρωσία «αδύναμο», «εξαρτημένο» ιμπεριαλιστικό κράτος, που οι άλλες «ισχυρότερες ιμπεριαλιστικές χώρες» αρνούνται να αντιμετωπίσουν ως «ισότιμο εταίρο». Αυτά γράφονται λες και οι σχέσεις μεταξύ των άλλων ιμπεριαλιστικών χωρών δεν διακρίνονται από την ανισοτιμία, από την αλληλεξάρτηση των χωρών, και ο μόνος που δεν αντιμετωπίζεται ως «ισότιμος εταίρος» είναι η καπιταλιστική Ρωσία. Αυτά λέγονται για τη Ρωσία, τη 2η στρατιωτική δύναμη στον κόσμο, τη μόνη καπιταλιστική χώρα που μπορεί σήμερα να απειλήσει με πυρηνική καταστροφή την ισχυρότερη ιμπεριαλιστική δύναμη του πλανήτη, τις ΗΠΑ. Μια χώρα με πολύ ισχυρά μονοπώλια, που είναι 5η σε δισεκατομμυριούχους στον κόσμο, που από τη μια είναι 11η στο ονομαστικό μερίδιο του παγκόσμιου ΑΕΠ και 6η σε μερίδιο στο πραγματικό παγκόσμιο ΑΕΠ, όπως και σε βιομηχανική παραγωγή στον κόσμο, στην οποία δεκάδες κράτη χρωστάνε 27,3 δισεκατομμύρια δολάρια, και η οποία βρίσκεται στην 5η παγκόσμια θέση των χωρών - δανειστών των λεγόμενων αναπτυσσόμενων χωρών, με την 1η θέση να την καταλαμβάνει η Κίνα. Μια χώρα που έχει δυνατότητα να προωθεί την εξωτερική της πολιτική ασκώντας και το δικαίωμα του βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Ετσι, το ΚΕΚΡ αγνοεί την πραγματικότητα πως όλα τα καπιταλιστικά κράτη σήμερα, εντασσόμενα στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, διαμορφώνουν μεταξύ τους ανισότιμες σχέσεις, στη βάση της ισχύος τους (οικονομικής, πολιτικής και στρατιωτικής) και η Ρωσία καταλαμβάνει μια από τις σημαντικότερες θέσεις σε αυτήν την ιμπεριαλιστική «πυραμίδα», ως συνάρτηση όλων των δυνατοτήτων της (οικονομικών, πολιτικών και στρατιωτικών). Το ΚΕΚΡ υπερτονίζει το γεγονός πως σημαντικός προσανατολισμός της ρωσικής οικονομίας είναι η εξόρυξη πρώτων υλών, αγνοώντας άλλους προηγμένους επιστημονικά τομείς στους οποίους η Ρωσία πρωτοπορεί παγκοσμίως (κατασκευή πυρηνικών σταθμών, διαστημικές αποστολές, εμπόριο σύγχρονων όπλων, εμβόλια κ.ά.) Στη βάση αυτής της στρεβλής κατανόησης του σύγχρονου κόσμου «μεταφράζει» κατά το δοκούν τη ρήση του Λένιν για μια «χούφτα χώρες», που γράφτηκε όταν τα 3/4 του πλανήτη ήταν ακόμη αποικίες, και καταλήγει σήμερα στο να αποδέχεται την αταξική αντίληψη των χωρών του λεγόμενου «χρυσού δισεκατομμυρίου» (από το οποίο έχουν αφαιρεθεί ισχυρές καπιταλιστικές χώρες, όπως είναι η Κίνα και η Ρωσία). Αντίληψη που δεν υπάρχει στο Πρόγραμμα του ΚΕΚΡ, αλλά που τη «δανείζεται» σήμερα από το ισχύον Πρόγραμμα του ΚΚΡΟ.

Το ΚΕΚΡ επαναφέρει στην ανάλυσή του την επιζήμια άποψη περί «εξαγώγιμου φασισμού». Οπως το ΚΚΡΟ, μιλώντας για τις ΗΠΑ και την ΕΕ τις χαρακτηρίζει «φιλελεύθερο φασισμό», έτσι και το ΚΕΚΡ αποδίδει τον χαρακτηρισμό «φασιστικές» σε ορισμένες από τις ισχυρότερες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (ΗΠΑ, ΕΕ). Καταρχάς, ο διαχωρισμός των κρατών του διεθνούς ιμπεριαλιστικού συστήματος σε φιλοφασιστικά - φιλοπόλεμα και μη, συσκοτίζει την αιτία γέννησης και ισχυροποίησης του φασιστικού ρεύματος, που βρίσκεται στον ίδιο τον μονοπωλιακό καπιταλισμό και στο εσωτερικό της κάθε χώρας. Ετσι, δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε με την άποψη αυτή του διαχωρισμού των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων σε «κακές» («φασιστικές», «νεοφασιστικές») και σε «καλές» ούτε βέβαια σε εκκλήσεις για να διαμορφώσουμε «αντιφασιστικά μέτωπα» σε αταξική κατεύθυνση, δηλαδή σε συμμαχίες χωρίς κοινωνικοταξικά κριτήρια και να ταχθούμε με τα δήθεν «αντιφασιστικά κράτη».

Η αντίληψη αυτή οδηγεί το κομμουνιστικό κίνημα, την εργατική τάξη στον αφοπλισμό της, στην παραίτησή της από την ιστορική αποστολή της και στη διαμόρφωση μια γραμμής δήθεν «εξυγίανσης» του ιμπεριαλισμού από τις «φασιστικές δυνάμεις». Κι ενώ το ΚΕΚΡ επιμένει σε αναφορές για την αναγκαιότητα της πάλης με τον οπορτουνισμό και στην ανάγκη αναγνώρισης της δικτατορίας του προλεταριάτου, την ίδια ώρα καλεί το κομμουνιστικό κίνημα να συμπορευτεί με τον αντίπαλο, με τις αστικές δυνάμεις, που χρησιμοποιούν όλα τα μέσα ενάντια στην υπόθεση του σοσιαλισμού. Στην πράξη, στο όνομα της αντιμετώπισης του φασισμού ανοίγει ο δρόμος για συνεργασία με τον οπορτουνισμό, με τη σοσιαλδημοκρατία, με αστικές πολιτικές δυνάμεις, με τμήματα της αστικής τάξης. Ανοίγει ο δρόμος επιλογής ιμπεριαλιστή. Ετσι, στην πολεμική ιμπεριαλιστική σύγκρουση στην Ουκρανία το κομμουνιστικό κίνημα καλείται να στηρίξει συγκεκριμένες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, στο όνομα του ότι οι άλλες είναι «φασιστικές».

Η αντίληψη περί «εξαγώγιμου φασισμού» είναι μια αστική αντίληψη, που πρωτοεμφανίστηκε από ρωσικές αστικές πολιτικές δυνάμεις στην «πορτοκαλί επανάσταση» του 2006 στην Ουκρανία. Στη συνέχεια διαδόθηκε από τον επικεφαλής του λεγόμενου «Εργατικού Κόμματος Ρωσίας», Μ. Ποπόφ, που συνεργάζεται με το ΚΕΚΡ και υιοθετήθηκε από το τελευταίο κατά τη ρωσική στρατιωτική επέμβαση στη Συρία. Αποτέλεσε αντικείμενο ιδεολογικοπολιτικής διαπάλης τόσο στο εσωτερικό του ΚΕΚΡ όσο και στο πλαίσιο της «Διεθνούς Κομμουνιστικής Επιθεώρησης» (ΔΚΕ). Οσοι ανατρέξουν στη δημόσια συζήτηση στις σελίδες του σχετικού τεύχους της ΔΚΕ, θα δούνε πως το ΚΚΕ επιβεβαιώθηκε πλήρως, προβλέποντας από το 2014 πως αυτή η αντίληψη θα οδηγήσει σε λαθεμένη συμπόρευση με αστικές πολιτικές δυνάμεις.

Βασικό επιχείρημα της άποψης περί «εξαγώγιμου φασισμού» είναι ότι οι ΗΠΑ στην εξωτερική πολιτική τους καταπατούν το Διεθνές Δίκαιο. Το ΚΕΚΡ σ' αυτήν την περίπτωση δεν παίρνει υπόψη του ότι οι συμφωνίες που συνιστούν το Διεθνές Δίκαιο είναι προϊόν του συσχετισμού δυνάμεων και ως τέτοιο έχει γίνει πολύ πιο αντιδραστικό τα τελευταία χρόνια μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές.

Το ΚΕΚΡ προχώρησε σε σχολιασμό της Απόφασης της ΚΕ του ΚΚΕ για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, όπου μεταξύ άλλων κατηγορεί το Κόμμα μας πως «το ΚΚΕ έκανε λάθος που είδε στην υπεράσπιση του λαού του Ντονμπάς μόνο ένα πρόσχημα για το Κρεμλίνο για να εξαπολύσει έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία. Αυτό ισχύει, αν πάρουμε τον απώτερο ιμπεριαλιστικό στόχο του πολέμου - την κατάληψη του "μετασοβιετικού χώρου" υπό τον έλεγχο του ρωσικού κεφαλαίου. Αυτό όμως δεν είναι καθόλου πρόσχημα, αλλά πραγματική αναγκαιότητα από τη σκοπιά των λαών - θυμάτων του φασιστικού καθεστώτος του Κιέβου (και του ουκρανικού λαού επίσης). Και επομένως, σε αυτό το αντιφασιστικό κομμάτι, υποστηρίζουμε τον πόλεμο των πολιτοφυλακών του Ντονμπάς και του ρωσικού στρατού». Επιπλέον, το ΚΕΚΡ κατηγορεί το ΚΚΕ για έλλειψη αλληλεγγύης στον λαό του Ντονμπάς.

Αυτά γράφονται:

• Οταν το ΚΚΕ είναι εκείνο το ΚΚ από χώρα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, που 3 στελέχη του, ένας βουλευτής και αντιπρόεδρος της ελληνικής Βουλής, ένας τότε ευρωβουλευτής του και ένα ακόμα στέλεχός του, βρίσκονται στην επίσημη «μαύρη λίστα» του αντιδραστικού καθεστώτος του Κιέβου, επειδή το 2014 βρέθηκαν, στο πλαίσιο αποστολής του Κόμματος, στην περιοχή του Ντονμπάς, εκφράζοντας την αλληλεγγύη του ΚΚΕ στον λαό της χώρας, που βέβαια το ΚΚΕ δεν χωρίζει στη βάση της εθνικής και γλωσσικής καταγωγής του, όπως κάνουν άλλοι, ενισχύοντας τον εθνικισμό και τη διαίρεση των λαών.
• Οταν το ΚΚΕ είναι το κόμμα που σταθερά από το 2014 καταδίκαζε πολύμορφα, και από το βήμα του Ευρωκοινοβουλίου, την αντιδημοκρατική, αντισυνταγματική ανατροπή, που έγινε τότε στην Ουκρανία, με τη στήριξη των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και την αξιοποίηση φασιστικών δυνάμεων. Οταν το ΚΚΕ κατήγγειλε τον αντικομμουνισμό, τις απαγορεύσεις στην Ουκρανία, καθώς και τη ρατσιστική πολιτική σε βάρος των ρωσόφωνων πληθυσμών σε Ουκρανία και Βαλτική και στέκεται σταθερά στο πλευρό των κομμουνιστών και της εργατικής τάξης τόσο στην Ουκρανία, όσο και στη Ρωσία, στη βάση της αρχής του προλεταριακού διεθνισμού.
• Οταν και εμείς και το ΚΕΚΡ γνωρίζουμε πολύ καλά πως η φύση των λεγόμενων «Λαϊκών Δημοκρατιών» του Ντονμπάς δεν έχει τίποτα το κοινό με τις Λαϊκές Δημοκρατίες, που είχαν εμφανιστεί μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ευρώπη, πως οι «Λαϊκές Δημοκρατίες» του Ντονμπάς είναι αστικά καθεστώτα, που επιβίωσαν μονάχα χάρη στην πολύπλευρη στήριξη της ρωσικής αστικής τάξης. Οταν είναι γνωστό πως οι λιγοστοί φιλοκομμουνιστές διοικητές ορισμένων μονάδων των πολιτοφυλακών, που υπήρξαν τα πρώτα χρόνια μετά το 2014, εξολοθρεύτηκαν κάτω από «περίεργες» συνθήκες, ότι τα καθεστώτα αυτά πλήρως ελέγχονται από το Κρεμλίνο, ότι στις γραμμές των πολιτοφυλάκων δρουν ενσωματωμένες ένοπλες ομάδες αντιδραστικών, ακόμη και φασιστικών ρωσικών πολιτικών δυνάμεων.

Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία μέχρι στιγμής όχι μόνο δεν έχει γλιτώσει τον λαό του Ντονμπάς από τον πόλεμο, όπως εκτιμά το ΚΕΚΡ, αλλά τον έχει μετατρέψει σε «κρέας για τα κανόνια» του ιμπεριαλιστικού πολέμου, μιας και μόνο σε αυτήν την περιοχή έχει κηρυχτεί γενική επιστράτευση του πληθυσμού. Επιπλέον, κινδυνεύει να μετατρέψει αυτόν τον λαό στο «σπίρτο» μιας γενικότερης ανάφλεξης, που θα «κάψει» πολλούς ευρωπαϊκούς λαούς. Σε κάθε περίπτωση, η ενσωμάτωση αυτών των περιοχών από τη Ρωσία, όπως και στην περίπτωση της Κριμαίας, δεν θα τον γλιτώσει από την ταξική εκμετάλλευση, από τα αδιέξοδα του καπιταλισμού, ενώ θα αυξήσει το εθνικιστικό μίσος ανάμεσα στον ρωσικό και τον ουκρανικό λαό και θα δυσχεράνει την αναγκαία κοινή πάλη τους ενάντια στον μοναδικό κοινό αντίπαλο, τον καπιταλισμό.

Αν στο ΚΚΡΟ η στήριξη στη ρωσική εισβολή δεν είχε σοβαρές εσωκομματικές αντιδράσεις, στο ΚΕΚΡ υπήρξαν σοβαροί τριγμοί, μιας και είναι πλέον φανερή διά γυμνού οφθαλμού η προσχώρηση του ΚΕΚΡ στη γραμμή δικαιολόγησης της ρωσικής αστικής τάξης και του ιμπεριαλιστικού πολέμου, κάτι που δεν συνάδει με τη μέχρι τώρα ιστορική πορεία του. Ετσι, στην Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΕΚΡ εκδηλώθηκαν σοβαρές διαφωνίες. Ως αποτέλεσμα δύο μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου (οι Αλ. Μπάτοφ και Σ. Κρουπένκο) αποχώρησαν από το κόμμα, όπως και ορισμένα ακόμη μέλη της ΚΕ του.

Η τελευταία εξέλιξη απειλεί να δώσει συντριπτικό ιδεολογικοπολιτικό χτύπημα στο ΚΕΚΡ, όπως φάνηκε και από τη λεγόμενη «Συνδιάσκεψη για τη στήριξη της πάλης ενάντια στον φασισμό στην Ουκρανία», που πραγματοποιήθηκε στις 20/3/22 στην έδρα της ΚΕ του ΚΕΚΡ.

Στη «Συνδιάσκεψη» εκτός του ΚΕΚΡ συμμετείχε το εθνικιστικό κόμμα «Αλλη Ρωσία» και ο Βλαντιμίρ Κβατσκόφ, πρώην στρατιωτικός, που είχε συλληφθεί για απόπειρα δολοφονίας του Ανατόλι Τσουμπάις, και αυτοχαρακτηρίζεται «Ρώσος χριστιανός εθνικιστής». Η οργάνωση «Αλλη Ρωσία» ενημερώνει πως ο τίτλος της εκδήλωσης ήταν: «Συνδιάσκεψη για τη νίκη!» (αξιοποιώντας το γράμμα «Ζ» που φέρουν τα ρωσικά στρατιωτικά οχήματα στον πόλεμο της Ουκρανίας).

Το κόμμα της «Αλλης Ρωσίας» είναι μια εθνικιστική δύναμη, που πριν λεγόταν «Εθνικό - μπολσεβίκικο κόμμα» (κατά το «εθνικοσοσιαλιστικό»), συγκροτήθηκε το 2010 από τον πρώην Σοβιετικό «αντιφρονούντα» Εντουάρντ Λιμόνοφ (πέθανε το 2016). Αξιοποίησε φασιστικά σύμβολα, αντικαθιστώντας τη σβάστικα με το μαύρο σφυροδρέπανο. Μετά τον θάνατο του ιδρυτή της έχει σύμβολο μια κόκκινη σημαία, όπου σε άσπρο κύκλο απεικονίζεται μια μαύρη χειροβομβίδα και σύνθημα «Η Ρωσία τα πάντα, οι άλλοι τίποτα!». Η συγκεκριμένη οργάνωση, που εμφανίζεται ως «φιλοσοβιετική», αλλά αντιμετωπίζοντας την ΕΣΣΔ όχι ως σοσιαλιστικό, αλλά ως ισχυρό κράτος με πολλά εδάφη, θα μπορούσε να καταταχθεί στην ακροδεξιά και φημίζεται για προβοκατόρικες δράσεις. Ισχυρίζεται πως έχει 2.000 ενόπλους που πολεμάνε στο Ντονμπάς. Στο σχετικό βίντεο της εκδήλωσης φαίνεται η ηγεσία του ΚΕΚΡ, διά του σ. Τιούλκιν, να καλεί την ακροδεξιά «Αλλη Ρωσία» σε κοινό εκλογικό μπλοκ. Οπως φαίνεται με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο γίνεται προσπάθεια να «ξεπλυθούν» και να παρουσιαστούν ως πατριωτικές όχι μόνο ακροδεξιές, φασιστικές ή φασίζουσες οργανώσεις της Ουκρανίας, αλλά και της Ρωσίας.

Εννοείται πως οι εξελίξεις αυτές δεν συνάδουν ούτε με την ιστορική πορεία του ΚΕΚΡ ούτε με τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει στο πλαίσιο των πολυμερών μορφών συνεργασίας που συμμετέχει (Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Πρωτοβουλία, «Διεθνής Κομμουνιστική Επιθεώρηση»).

Για το ΚΚΕ είναι διπλά λυπηρό το γεγονός ένα κόμμα με το οποίο είχαμε για πολλά χρόνια διμερείς σχέσεις να οδηγείται σε συμπόρευση με την αστική τάξη της χώρας του, ακόμη και με ακροδεξιές, εθνικιστικές οργανώσεις, εξαιτίας της θεωρητικής αδυναμίας του να επεξεργαστεί στη βάση του μαρξισμού - λενινισμού τις διεθνείς εξελίξεις και τη θέση της χώρας του στον ιμπεριαλιστικό κόσμο.

Αποδεικνύεται πως η επίκληση της ανάγκης της πάλης με τον οπορτουνισμό, όπως και η αναπαραγωγή σημαντικών θεωρητικών όρων, όπως «δικτατορία του προλεταριάτου», καθόλου δεν μπορεί να προφυλάξει ένα ΚΚ από τις κακοτοπιές και τον «ξένο δανεισμό» αντιεπιστημονικών προσεγγίσεων, που μπορούν να το οδηγήσουν στην «ουρά» των επιλογών της αστικής τάξης της χώρας του.

Την ίδια στιγμή, στο έδαφος μιας υπαρκτής αντιπαράθεσης ιδιαίτερα στο εσωτερικό της ΝΑΤΟικής συμμαχίας, στήνεται ένα πλαστό δίλημμα για τους λαούς.

Από τη μια πλευρά υπάρχουν οι υποστηρικτές της ανοιχτής κλιμάκωσης των πολεμικών σχεδιασμών του ΝΑΤΟ με την αποστολή πολεμικού υλικού στην Ουκρανία, ή ακόμα και με την άμεση πολεμική συμμετοχή του ευρωατλαντικού στρατοπέδου. Ηταν οι ίδιοι εξάλλου που υποστήριζαν σε προηγούμενη φάση την επέκταση του ΝΑΤΟ προς την Ανατολή, την ένταξη της Ουκρανίας σε ΝΑΤΟ και ΕΕ και την «περικύκλωση» της Ρωσίας.

Από την άλλη μεριά εμφανίζονται οι φωνές που «προτάσσουν» τα «διπλωματικά» μέσα της πολεμικής μηχανής του ΝΑΤΟ, υποστηρίζοντας ότι θα έπρεπε να έχει υπάρξει μια διαφορετική προσέγγιση της Ρωσίας ώστε να μην οδηγηθούμε στον μεγάλο πόλεμο και ότι τώρα θα πρέπει να επιλεγούν εκείνες οι κινήσεις που δεν θα οδηγήσουν στην κλιμάκωση της αντιπαράθεσης. Χαρακτηριστικό είναι ότι ως θιασώτης αυτής της διαφορετικής δήθεν πιο «φιλειρηνικής» προσέγγισης εμφανίζεται μέχρι και ο Χένρι Κίσινγκερ, που σε παλαιότερο άρθρο του δήλωνε ότι θα πρέπει να υπάρξει μια συνεννόηση Ρωσίας και Δύσης για ένα «διεθνές σύστημα συνεργασίας στην Ευρώπη».

Φτιάχνεται έτσι ένα επικίνδυνο, κάλπικο για τους λαούς δίλημμα «πολεμικοί σχεδιασμοί ή διπλωματία» του ΝΑΤΟ. Ενα δίπολο «ΝΑΤΟική εμπλοκή ή ΝΑΤΟικός πασιφισμός», που λειτουργεί σαν συμπληγάδες για τους εργαζόμενους, με σκοπό να τους στοιχίσει κάτω από τη σημαία του ΝΑΤΟ στην αντιπαράθεση με το υπό διαμόρφωση «ευρασιατικό» ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο.

Το ερώτημα που απασχολεί τα αστικά επιτελεία για το αν αυτό θα έπρεπε να είχε γίνει με κάποιες παραχωρήσεις στη Ρωσία ή όχι, δεν αλλάζει τίποτα για τους λαούς, αφού η αντιπαράθεση ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ - Ρωσίας, Κίνας θα κλιμακώνεται με διακύβευμα την πρωτοκαθεδρία στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Βασικός προπαγανδιστής του ΝΑΤΟικού «πασιφισμού» στη χώρα μας είναι οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας και ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ. Πυρήνας των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι, στον αντίποδα της «νεοφιλελεύθερης» πολιτικής που κυριαρχεί διεθνώς και ακολουθεί η κυβέρνηση της ΝΔ, θα μπορούσε να υπάρξει μια πιο «φιλολαϊκή», πιο «συνετή» πολιτική εντός ΝΑΤΟ και ΕΕ, που δεν θα οδηγούσε στην όξυνση των ανταγωνισμών και στον πόλεμο.

Οπως δήλωσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στην έναρξη του 3ου Συνεδρίου του, το ΝΑΤΟ θα έπρεπε να είχε ακολουθήσει μια διαφορετική προσέγγιση, που θα έκανε δυνατή την οικοδόμηση μιας «αδιαίρετης αρχιτεκτονικής ασφάλειας με τη Ρωσία». Συμπληρώνοντας ότι η ΕΕ θα μπορούσε να συμβάλει σε αυτήν την κατεύθυνση εάν είχε διαμορφώσει μια «αυτόνομη κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική άμυνας».

Με λίγα λόγια, υπέρ της συμμετοχής στην πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ, αρκεί να ακούγονται ευχολόγια περί «ειρήνης» και «υπέρ μιας πιο ενεργού ΕΕ για την ειρήνη» μέσω εμβάθυνσης του στρατιωτικού της χαρακτήρα και ενίσχυσης της στρατηγικής αυτονομίας του ευρωενωσιακού ιμπεριαλισμού. Αυτό σημαίνουν στην ουσία οι παραπάνω διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ, που κρύβουν το γεγονός ότι η εκδήλωση του ιμπεριαλιστικού πολέμου δεν είναι αποτέλεσμα απλά πολιτικών επιλογών που ακολουθούν τα καπιταλιστικά κράτη και οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, αλλά έχουν τη βάση τους στους αδυσώπητους νόμους του ανταγωνισμού ανάμεσα στους καπιταλιστές και τις διεθνείς ιμπεριαλιστικές συμμαχίες για τον έλεγχο αγορών, πλουτοπαραγωγικών πηγών, δρόμων μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων, σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής ειρήνης. Είναι διακηρύξεις που ενισχύουν την ίδια στιγμή τις αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει πολιτική που να κάνει το ΝΑΤΟ «φιλειρηνικό» και να αλλάξει σε «φιλολαϊκή» κατεύθυνση την ΕΕ.

Στα παραπάνω συμπληρώνουν ότι για την εμπλοκή της Ελλάδας στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς φταίει μόνο η ακραία πολιτική της ΝΔ και διακηρύσσουν ότι μια «προοδευτική» κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να εφαρμόσει μια «φιλειρηνική, ενεργητική και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική» εντός ΝΑΤΟ. Αποσιωπούν έτσι ότι η εμπλοκή της Ελλάδας στους πολεμικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ δεν είναι μια «επιπόλαιη» ή «ακραία» επιλογή της ΝΔ, αλλά στρατηγική επιλογή της αστικής τάξης της χώρας, που στοχεύει στην αναβάθμιση του ρόλου της στην περιοχή και στην αύξηση της κερδοφορίας των εφοπλιστικών, ενεργειακών και κατασκευαστικών ομίλων.

Για αυτόν το λόγο εξάλλου οι ΝΑΤΟικές κατευθύνσεις έχουν προωθηθεί με θέρμη από την τωρινή και όλες τις κυβερνήσεις της χώρας μέχρι σήμερα. Γι' αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση αποδείχθηκε ο «καλύτερος μαθητής» των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, επεκτείνοντας απ' άκρη σ' άκρη τις ΝΑΤΟικές βάσεις, προετοιμάζοντας την Ελληνοαμερικανική Συμφωνία που υπέγραψε τώρα η κυβέρνηση της ΝΔ, δίνοντας «γην και ύδωρ» για να χτυπηθούν λαοί με τις βόμβες των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, όπως εκείνες που χτύπησαν την Συρία και εκτοξεύτηκαν από τη βάση της Σούδας. Ενώ ακόμα νιώθουν περήφανοι - όπως δήλωσε ο Αλ. Τσίπρας - για το ότι προώθησαν με «όποιο κόστος» τη ΝΑΤΟικής κοπής Συμφωνία των Πρεσπών.

Ενισχυτικά στα επικίνδυνα και αποπροσανατολιστικά διλήμματα της αστικής τάξης λειτουργούν και οι θέσεις του οπορτουνιστικού ρεύματος, παρότι φραστικά υιοθετούν ορισμένες φορές ρητορική και συνθήματα καταγγελίας του ΝΑΤΟ. Πάλη ενάντια στο ΝΑΤΟ αποσπασμένη από την πάλη για την εργατική εξουσία, υιοθέτηση ατόφιας ή μασκαρεμένης της προπαγάνδας του ΣΥΡΙΖΑ, καλλιέργεια αυταπατών ότι μπορεί να υπάρξει «ηπιότερη» εξωτερική πολιτική του αστικού κράτους της Ελλάδας και υιοθέτηση «αντιδεξιών» - «αντικυβερνητικών» συνθημάτων είναι το οπορτουνιστικό μωσαϊκό που κρύβεται κάτω από τις φαινομενικά «αντιΝΑΤΟικές» διακηρύξεις και συμβάλλει αντικειμενικά στην ενίσχυση του ΝΑΤΟικού «πασιφισμού».

Αρχικά ακόμα και οι διακηρύξεις του οπορτουνιστικού ρεύματος ενάντια στο ΝΑΤΟ προβάλλουν το ζήτημα της αποδέσμευσης από την ευρωατλαντική ιμπεριαλιστική συμμαχία αποσυνδεδεμένο από την πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού, την πάλη για την εργατική εξουσία. Συσκοτίζουν συνειδητά το γεγονός ότι αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ με φιλολαϊκό πρόσημο δεν είναι δυνατή χωρίς τον λαό στο τιμόνι της εξουσίας.

Δεύτερον παρά τις όποιες αντικαπιταλιστικές αναφορές, οι αναλύσεις τους καταλήγουν στην αποδοχή ότι μπορεί να υπάρξει μια «πιο ήπια πολιτική» του αστικού κράτους, ένα «μικρότερο κακό» μιας προοδευτικής κυβέρνησης σε αντίθεση με την «ακραία ΝΑΤΟική πολιτική της ΝΔ». Χαρακτηριστικό για το πώς διαμορφώνουν την παγίδα του «μικρότερου κακού» είναι ότι δυνάμεις της ΛΑΕ εμφανίζουν την επικίνδυνη κυβερνητική πολιτική ως «αυθαίρετη τυχοδιωκτική επιλογή της κυβέρνησης Μητσοτάκη».Το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συμβάλλουν στην ίδια κατεύθυνση, εστιάζοντας πολιτικά στην ανάγκη «να ανατραπεί η αντιλαϊκή, αντιδραστική και φιλοπόλεμη κυβέρνηση της ΝΔ και η πολιτική της».Ο «Εργατικός Αγώνας» απέδωσε την αποστολή πολεμικού υλικού στην Ουκρανία αποκλειστικά σε επιλογή της ΝΔ, υιοθετώντας στην ουσία την παρόμοια επιχειρηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ αυτήν την περίοδο. Ενώ δυνάμεις όπως ο «Σύλλογος Κορδάτος» δεν διστάζουν να υιοθετήσουν και φραστικά ατόφια τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ ότι η δικτατορία του κεφαλαίου στην Ελλάδα θα έπρεπε και θα μπορούσε να ακολουθήσει μια «φιλειρηνική πολιτική ενεργητικής ουδετερότητας».

Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι οι θέσεις της σοσιαλδημοκρατίας και ΝΑΤΟικών γερακιών, όπως ο Κίσινγκερ, ότι μπορεί να υπάρξει συνεννόηση μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας, υιοθετούνται και από δυνάμεις του οπορτουνισμού όπως η «Αριστερή Πρωτοβουλία», που θεωρεί ότι μια συμφωνία ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές μπορεί να παραμερίσει διά παντός τους ανταγωνισμούς και τον κίνδυνο του ιμπεριαλιστικού πολέμου και να διαμορφωθεί«ένα συλλογικό σύστημα ασφάλειας και ειρήνης στην Ευρώπη από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια».

Εξίσου αποκαλυπτικό είναι επίσης και το πώς η ανάλυσή τους οδηγεί στην ουσία στη στήριξη των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών για το Αιγαίο. Χαρακτηριστικές είναι οι θέσεις δυνάμεων όπως το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, που παρουσιάζουν για παράδειγμα τις γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο ως κάτι που ενυπάρχει στη γεωγραφία του και επομένως πρέπει να λυθεί μέσω μιας «έντιμης συνεννόησης» των αστικών τάξεων της Ελλάδας και της Τουρκίας. Κρύβουν ότι μια νέα ιμπεριαλιστική συμφωνία για τη συνεκμετάλλευση, τη συγκυριαρχία στο Αιγαίο για την αιγιαλίτιδα ζώνη και τον καθορισμό ΑΟΖ έχει ιδιαίτερη σημασία για τη συνοχή της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ, τη διασφάλιση της Τουρκίας στη ΝΑΤΟική συμμαχία και ότι η αστική τάξη της Ελλάδας επιδιώκει και με αυτό ως διαπραγματευτικό χαρτί την αναβάθμιση του ρόλου της στην περιοχή.

Επιστέγασμα των διαφόρων δυνάμεων που ανοιχτά ή συγκαλυμμένα σηκώνουν τη σημαία του ΝΑΤΟικού «πασιφισμού» είναι τα καλέσματά τους για τη δημιουργία ενός «αντιπολεμικού μετώπου προοδευτικών, αριστερών δυνάμεων» είτε της εκδοχής ΣΥΡΙΖΑ με το «νέο αντιπολεμικό κίνημα ειρήνης» που διακηρύχθηκε σε προ μηνός ημερίδα¹, είτε με την οπορτουνιστική εκδοχή των διακηρύξεων για ένα «γιγάντιο, ενωμένο αντιπολεμικό κίνημα», το οποίο, όπως λένε, για να πάρει τέτοια χαρακτηριστικά θα πρέπει να παραμεριστούν οι στρατηγικές διαφορές των «αριστερών δυνάμεων» και να δράσουν από κοινού στο επίπεδο του κινήματος. Οπως χαρακτηριστικά έγραψε ο «Σύλλογος Κορδάτος»: «Οι αποχρώσεις δεν έχουν σημασία μπροστά στον κίνδυνο και στην καταστροφή του λαού, του ελληνικού και των άλλων».

Φυσικά για τις διάφορες οπορτουνιστικές δυνάμεις οι επιμέρους αναμεταξύ τους αποχρώσεις όντως δεν έχουν σημασία, γιατί η ουσία των θέσεων και των διακηρύξεών τους έχει σε τελική ανάλυση το χρώμα του ΝΑΤΟ. Το «αντιπολεμικό ενωτικό κίνημα ειρήνης» που επικαλούνται, δεν είναι τίποτε άλλο από μια μεγάλη παγίδα για τους εργαζόμενους και τον λαό, που στο όνομα μιας «ελάχιστης κοινής βάσης» θα περιορίζεται ο αγώνας τους ενάντια μονάχα στη σημερινή κυβέρνηση και όχι ενάντια στην αστική τάξη και το σύνολο των αστικών κομμάτων που υπηρετούν την πολιτική της, σε διεκδικήσεις για δήθεν «φιλολαϊκή αλλαγή» της ΕΕ και αλλαγή πολιτικής εντός του ΝΑΤΟ, σε πάλη για την ειρήνη της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και παραπομπή της πάλης για την ειρήνη της εργατικής εξουσίας στις «ελληνικές καλένδες».

Οι εργαζόμενοι και οι νέοι που προβληματίζονται για το τι μπορεί να γίνει, πώς μπορεί να οργανωθεί η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο μπορούν να εμπιστευτούν την πρόταση πάλης του ΚΚΕ.

Γιατί είναι άμεση ανάγκη να οργανωθεί ο αγώνας σε αντιπαράθεση με τα επικίνδυνα κελεύσματα της σοσιαλδημοκρατίας και του οπορτουνισμού ενάντια στην κοινή αιτία, τον καπιταλισμό, για όσα βιώνει η εργατική - λαϊκή οικογένεια. Να οργανωθεί ο αγώνας ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο, την αστική τάξη και το κράτος της, για την υπεράσπιση του εργατικού - λαϊκού εισοδήματος από την ακρίβεια και την ενεργειακή φτώχεια, για την υπεράσπιση και κατάκτηση των σύγχρονων δικαιωμάτων και αναγκών, για να κλείσουν τώρα όλες οι στρατιωτικές βάσεις του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στη χώρα μας, για αποδέσμευση από ΝΑΤΟ και ΕΕ, διεκδικώντας ταυτόχρονα τα «κλειδιά» της οικονομίας, του πλούτου που παράγει η εργατική τάξη, με το πέρασμα της εξουσίας στα δικά της χέρια.

Σημείωση:

1. Πιο αναλυτικά: «"Αντιπολεμικό κίνημα" με ευρωατλαντική σημαία;», «Ριζοσπάστης» 23-24/4/2022