Η δράση του σωματείου ΕΝΕΔΕΠ για την οργάνωση των λιμενεργατών, η διαμόρφωση πλαισίου πάλης με κριτήριο τις ανάγκες τους και το γεγονός ότι οι αποφάσεις για τις μορφές και το περιεχόμενο της πάλης περνούν από την κρίση τους, είναι αυτά που την κάνουν συλλογικό εκφραστή των διαθέσεών τους και οργανωτή του αγώνα τους.

Στην αντίπερα όχθη στέκεται το αυτοαποκαλούμενο «Συνδικάτο», που φτιάχθηκε από την εργοδοσία το καλοκαίρι του 2018 για να «συνομιλεί» ουσιαστικά με τον ...εαυτό της. Γι' αυτό και η εργοδοσία το έχει βαφτίσει «αντιπροσωπευτικό», αλλά στην πράξη το μόνο που αντιπροσωπεύει είναι τα συμφέροντά της σε βάρος των εργαζομένων.

Αλλωστε, το ποιο σωματείο αντιπροσωπεύει ή όχι τους εργαζόμενους επιβεβαιώθηκε για ακόμα μια φορά τις μέρες αυτές, όταν με πρωτοβουλία της ΕΝΕΔΕΠ έχουν οργανωθεί τρεις Γενικές Συνελεύσεις και έχουν πραγματοποιηθεί τρεις μέρες απεργίας, νεκρώνοντας κυριολεκτικά το λιμάνι και αναγκάζοντας την εργοδοσία να κάνει πίσω από την αρχικά αδιάλλακτη στάση που είχε, όταν έλεγε «αυτά δίνουμε εάν θέλετε τα παίρνετε». Οπότε, τώρα δέχθηκε να καταθέσει νέα πρόταση σε νέα συνάντηση την Παρασκευή.

Για τα ζητήματα αυτά και για τα προβλήματα στη δουλειά, στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ, συζητήσαμε χτες, μετά τη μαζική Γενική Συνέλευσή τους με εργαζόμενους, κυρίως οδηγούς και χειριστές μηχανημάτων. Εργαζόμενοι δηλαδή που, αν και έχουν ΒΑΕ από την πρώτη μέρα της δουλειάς, δίνουν το «παρών» σε κάθε αγώνα που οργάνωσε η ΕΝΕΔΕΠ δίπλα στους συναδέλφους τους άλλων ειδικοτήτων, για τους οποίους η εργοδοσία όλα τα προηγούμενα χρόνια με διάφορους νομικίστικους ελιγμούς ισχυριζόταν ότι δεν εντάσσονται στα ΒΑΕ. Αυτό ήταν κάτι που ανατράπηκε και με απόφαση του ΣτΕ ως κατάληξη του 8χρονου και πλέον αγώνα που έδινε η ΕΝΕΔΕΠ για το ζήτημα αυτό.

Οι λιμενεργάτες που μιλήσαμε ανέφεραν ότι για αρκετά χρόνια δούλευαν με το καθεστώς της εκ περιτροπής απασχόλησης και της σύμβασης ορισμένου χρόνου. Χαρακτηριστικά είναι όσα μας μετέφεραν για το πώς λειτουργεί το λεγόμενο «συνδικάτο», δηλαδή το μόρφωμα που έχει στήσει η εργοδοσία. Επισημαίνουν ότι με το που έπιασαν δουλειά ενημερώθηκαν από την ίδια την εργοδοσία ότι θα πρέπει να γίνουν μέλη του αν θέλουν να ανανεωθεί η σύμβαση. Αλλοι αρνήθηκαν και άλλοι που είχαν μεγαλύτερες υποχρεώσεις αποδέχθηκαν, χωρίς όμως ποτέ να γίνουν πραγματικά ενεργά μέλη του. Σε πολλές περιπτώσεις εργαζόμενοι που αναγκάστηκαν να γίνουν μέλη του, βλέποντας όμως και συγκρίνοντας την αδράνειά του με τη δράση της ΕΝΕΔΕΠ, διαχώρισαν τη θέση τους και σήμερα παλεύουν για τα δικαιώματά τους μέσα από την ΕΝΕΔΕΠ.

Περιγράφοντας τους όρους εργασίας επισήμαναν τις δύσκολες και επικίνδυνες συνθήκες στις οποίες δουλεύουν, καθώς το παραμικρό λάθος μπορεί να στοιχίσει ιδιαίτερα όταν είσαι χειριστής γερανού.

Μίλησαν για τα προβλήματα υγείας που παρουσιάζονται συχνά στη δουλειά τους για μυοσκελετικά προβλήματα και για αρκετά περιστατικά εγκεφαλικών και καρδιακών επεισοδίων.

Περαιτέρω μίλησαν για το κυνήγι του μεροκάματου. Οπως μας ανέφερε ένας λιμενεργάτης, πολλοί είναι οι εργαζόμενοι που κάνουν και δεύτερη δουλειά. «Πώς να ζήσεις», τόνισε, «όταν παίρνεις 1.300 ευρώ καθαρά και το ενοίκιο είναι 650 ευρώ τον μήνα;». Ετσι κάποιοι κάνουν δεύτερη δουλειά, άλλοι αναγκάζονται να δουλεύουν σε ρεπό και υπερωρίες προκειμένου να τα βγάλουν πέρα.

Οι ίδιοι εργαζόμενοι είναι αναγκασμένοι ανά 4 ή 6 μέρες να αλλάζουν βάρδια από πρωί σε μεσημέρι ή βράδυ. Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι η εργασία σε βάρδιες, ιδιαίτερα σε νυχτερινές βάρδιες, κατατάσσεται στην κατηγορία 2A του Διεθνούς Οργανισμού Ερευνών για τον Καρκίνο (IARC), δηλαδή αναγνωρίζεται ως πιθανότατα καρκινογόνος παράγοντας. Επιπλέον η εργασία σε βάρδιες μπορεί να προκαλέσει διαταραχές στον ύπνο, αυξημένο κίνδυνο καρδιοαγγειακών παθήσεων, εξασθημένο ανοσοποιητικό σύστημα κ.ά.

«Τα κυλιόμενα ωράρια μας εξουθενώνουν. Μέχρι να συνηθίσουμε στο ένα ωράριο γυρίζουμε στην άλλη βάρδια», μας λέει ένας από τους εργαζόμενους. Ακόμα, τα κυλιόμενα ωράρια σε συνδυασμό με το κυνήγι επιπλέον ωρών εργασίας αποτελούν τεράστιο εμπόδιο στον προγραμματισμό της κοινωνικής και προσωπικής ζωής. «Η σύζυγός μου», σημειώνει ο ίδιος εργαζόμενος, «δουλεύει κι αυτή. Με τα ωράρια που δουλεύουμε έχει τύχει να κάνουμε ακόμα και μήνα να βρεθούμε. Σήμερα που μιλάμε, την είδα το πρωί και θα την δω ξανά αύριο το απόγευμα!».

Καθώς η συζήτηση έρχεται και πάλι στη δράση της ΕΝΕΔΕΠ, εργαζόμενος σημείωσε ότι από το δικό του μετερίζι έχει αποφασίσει να συμμετέχει σε ό,τι του ζητηθεί με βάση τις δυνάμεις του, τονίζοντας πως το όπλο των εργαζομένων είναι η απεργία. Αλλος τόνισε ότι η ΕΝΕΔΕΠ είναι «ξεκάθαρα το "σπίτι" κάθε εργαζόμενου στον χώρο δουλειάς», ενώ αναπτύσσει δράση και εκτός χώρου εργασίας, όπως να οργανώσει την έμπρακτη αλληλεγγύη των εργαζομένων σε συναδέλφους τους που έχουν ανάγκη από βοήθεια, να εμποδίσει πλειστηριασμούς κ.ά.

Εκατοντάδες και στη χτεσινή συνέλευση

Συγκεκριμένα, χτες, σε συνάντηση που είχε το ΔΣ της ΕΝΕΔΕΠ με την εργοδοσία της, διαμηνύθηκε ξανά ότι η πρότασή της για το 50ευρο «αύξησης» «έχει απορριφθεί στο σύνολό της» από τους εργαζόμενους και ότι θα πρέπει άμεσα να ορίσει νέα συνάντηση, στην οποία θα καταθέσει νέα πρόταση για ΣΣΕ με ουσιαστικές αυξήσεις και πλήρη απασχόληση για όλους.

Να σημειωθεί ότι στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ του Πειραιά δουλεύουν 2.200 λιμενεργάτες διάφορων ειδικοτήτων, από τους οποίους οι 600, περίπου το 28%, απασχολούνται με συμβάσεις ορισμένου ή αορίστου χρόνου και εκ περιτροπής εργασία (περίπου 16 μεροκάματα τον μήνα αντί για 22) και ένα από τα βασικά αιτήματα από τα οποία δεν υποχωρούν είναι η μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου σε αορίστου και η πλήρης απασχόληση για όλους.

Τις ενέργειες του «συνδικάτου» της εργοδοσίας που έχει στηθεί στον χώρο κατήγγειλε ο Δαμιανός Βουδιγάρης, μεταφέροντας στους εργάτες ότι προσπαθεί στα μουλωχτά να αποσπάσει τη συμφωνία των εργαζομένων στις προτάσεις της εργοδοσίας, χωρίς καν να έχει το θάρρος να βάλει την πρόταση αυτή σε Γενική Συνέλευση, κάτι που, άλλωστε, δεν έχει κάνει ποτέ. «Αυτά που ξέρουν να τα ξεχάσουν», τόνισε, «ένα χαρτί είχαν και κάηκε. Τις αποφάσεις θα τις πάρουμε όλοι μαζί, όπως κάνουμε όλες αυτές τις μέρες. Οπως όλοι μαζί δουλεύουμε έτσι κι όλοι μαζί θα αποφασίσουμε. Πίσω από κλειστές πόρτες δεν θα γίνει τίποτα».

Ο Βασίλης Μανωλάκος στάθηκε ιδιαίτερα στα αιτήματα της πλήρους απασχόλησης και της προσαυξημένης αμοιβής για δουλειά τις Κυριακές και τις αργίες. Μάλιστα, κατήγγειλε την προσπάθεια που γίνεται να κρατάνε τους εκ περιτροπής εργαζόμενους «φρόνιμους», λέγοντάς τους ότι θα γίνουν πλήρους απασχόλησης ...αν «είναι καλά παιδιά». Σημείωσε ότι αυτό είναι ένα παραμύθι, καθώς πολλοί εργαζόμενοι δουλεύουν εκ περιτροπής για 10 και 13 χρόνια.

Ο Μάρκος Μπεκρής, πρόεδρος της ΕΝΕΔΕΠ, μετέφερε μεταξύ άλλων ότι και χτες είπαν στην εταιρεία ότι η πρόταση έχει απορριφθεί στο σύνολό της και ότι δεν μπορούν να πάνε πίσω από αυτά που έχουν αποφασίσει να διεκδικήσουν, ότι την απόφαση για το τι θα γίνει παραπέρα θα την πάρουν οι εργαζόμενοι. Ακόμα επισήμανε πως μέχρι και την Τρίτη το βράδυ η εργοδοσία ήταν αδιάλλακτη, λέγοντας ότι «αυτά δίνουμε και σε όποιον αρέσει, κάτι που αναπαράγει και το εργοδοτικό Συνδικάτο. Σήμερα όμως μας είπαν για νέα συνάντηση, όπου θα φέρουν τις αντιπροτάσεις την Παρασκευή, στις 9 το πρωί», και αυτό έγινε χάρη στην αταλάντευτη αγωνιστική στάση των εργαζομένων.

Απέναντι σε ένα «συνδικάτο» κατασκεύασμα της εργοδοσίας, το οποίο το έχει βαφτίσει «αντιπροσωπευτικό» μέσα από διάφορες μεθοδεύσεις, ο Μάρκος Μπεκρής τόνισε την ανάγκη περαιτέρω μαζικοποίησης, συσπείρωσης στην ΕΝΕΔΕΠ, μαζικών εγγραφών κατά δεκάδες «ώστε να μην έχουν κανέναν μηχανισμό στα χέρια τους».

Και κατέληξε υπογραμμίζοντας: «Την Παρασκευή στις 2.30 να νεκρώσει όλο το λιμάνι. Είναι η πρώτη φορά που μπορούμε να υπογράψουμε μία σύμβαση στο ύψος των αναγκών μας και του δίκιου μας. Αυτό εξαρτάται κυρίως από εμάς τους εργαζόμενους. Την Παρασκευή τελειώνει η κλεψύδρα. Τη δύναμη τώρα την έχουμε εμείς, ξεκάθαρα».

• Λιμάνι Πειραιά, προβλήτες COSCO: Οι λιμενεργάτες σπάνε την αδιαλλαξία της εργοδοσίας για τη ΣΣΕ
• Εργάσιμος χρόνος, Συλλογικές Συμβάσεις και δικαιώματα: Ρεπορτάζ από εκδηλώσεις του ΚΚΕ
• Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας: Με όλες τις δυνάμεις στη μάχη για την ισχυροποίηση και μαζικοποίηση του σωματείου

Από την εκδήλωση στις Βρυξέλλες

Συνδικαλιστές από μια σειρά χώρους δουλειάς μετέφεραν τον παλμό των αγώνων που ξεδιπλώθηκαν το προηγούμενο διάστημα για την υπογραφή ικανοποιητικών ΣΣΕ και έστειλαν μήνυμα κλιμάκωσης των διεκδικήσεων σε περισσότερους κλάδους για να κατοχυρωθούν οι Συλλογικές Συμβάσεις.

Την εισήγηση στην εκδήλωση έκανε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Λευτέρης Νικολάου-Αλαβάνος και ακολούθησαν οι παρεμβάσεις από τους συνδικαλιστές.

Ξεκινώντας την εισήγησή του ο Λευτέρης Νικολάου - Αλαβάνος ανέφερε: «Η πολεμική οικονομία, ο στόχος κινητοποίησης 800 δισ. για αυτούς τους σκοπούς, η πριμοδότηση της στρατιωτικής βιομηχανίας και άλλων αναγκαίων υποδομών όπως οι μεταφορές, οι σιδηρόδρομοι, η παραγωγή ηλεκτρενέργειας, θα γίνει τσακίζοντας περαιτέρω το λαϊκό εισόδημα, βάζοντας χέρι στα ασφαλιστικά ταμεία, στις καταθέσεις του λαού, κουτσουρεύοντας τις κρατικές δαπάνες για την Υγεία, την Παιδεία, την Πρόνοια, την Ασφάλιση και γενικεύοντας το "άνοιγμα" της αγοράς σε αυτούς τους κλάδους».

Για το χτύπημα των εργατικών δικαιωμάτων ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ ανέφερε ότι «η επίθεση στις ΣΣΕ, με τις ευλογίες της ΕΕ, ξεκίνησε το 2010 με σημείο - σταθμό την κατάργηση της συλλογικής διαπραγμάτευσης για την υπογραφή Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, το 2012.

Με νόμο που ψηφίστηκε από την κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ & ΣΙΑ, αποφασίστηκε ο κατώτατος μισθός να διαμορφώνεται με υπουργική απόφαση, με κριτήριο την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, ένας νόμος που εφαρμόστηκε πρώτη φορά από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και στη συνέχεια έγινε "εθνική παράδοση" όπως το χαρακτηρίζει η ΕΕ».

Αναφερόμενος στο αντεργατικό ευρωενωσιακό πλαίσιο ο Λ. Νικολάου ανέφερε: «Ο νόμος 5163/2024 της κυβέρνησης της ΝΔ ενσωματώνει πιστά την Οδηγία 2022/2041, η οποία αναγορεύει σε ευρωενωσιακό "κεκτημένο" να καθορίζεται ο κατώτατος μισθός με κυβερνητική απόφαση και όχι από Συλλογικές Συμβάσεις, όπως ισχύει στα 21 από τα 27 κράτη - μέλη, η εθνική παράδοση που αναφέραμε παραπάνω, ενώ σε 14 από αυτά είναι κάτω από 1.000 ευρώ, με κριτήριο την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων. Αυτό άλλωστε εξασφαλίζει και ο περιβόητος "αλγόριθμος υπολογισμού του κατώτατου μισθού". Η Οδηγία, που παρουσιάζεται ψευδεπίγραφα ως μέσο "ενίσχυσης της συλλογικής διαπραγμάτευσης", δεν θεσπίζει καμία υποχρέωση κατάρτισης ΣΣΕ, ούτε για τα κράτη - μέλη ούτε για τους εργοδότες».

Συνεχίζοντας την εισήγησή του αναφέρθηκε συγκεκριμένα σε αντεργατικά μέτρα: «Οι τελευταίοι αντεργατικοί νόμοι, Χατζηδάκη, Γεωργιάδη, ενσωματώνουν την Οδηγία 2019/1152, για δήθεν "διαφανείς και προβλέψιμους όρους εργασίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση", δηλαδή τη δυνατότητα των εργοδοτών να επιβάλλουν οποιαδήποτε εργασιακή σχέση γαλέρας αρκεί να το δηλώσουν γραπτά στον εργαζόμενο και να "λάβει γνώση", "διαφάνεια" δηλαδή στο ξεζούμισμα. Ουσιαστικά επέφεραν την κατάργηση του 8ωρου μέσω της δυνατότητας ατομικής συμφωνίας για διευθέτηση του χρόνου εργασίας, τη δουλειά σε παραπάνω από έναν εργοδότη».

Ο Λευτέρης Νικολάου - Αλαβάνος στάθηκε στους σημαντικούς αγώνες που δόθηκαν για την υπογραφή ΣΣΕ και ανέφερε σχετικά: «Αποδεικνύεται ότι ο πιο σίγουρος δρόμος για την άμεση βελτίωση των μισθών και των συνθηκών εργασίας των εργαζομένων είναι η δική τους οργανωμένη πάλη. Ετσι, ενώ η κυβέρνηση της ΝΔ θριαμβολογεί για τις "δήθεν" αυξήσεις ενός κουλουριού τη μέρα" που εξανεμίζονται από τον πληθωρισμό, το κόστος του ρεύματος, των καυσίμων, των ειδών λαϊκής κατανάλωσης, οι εργαζόμενοι με τον αγώνα τους κατόρθωσαν σε μία σειρά κλάδους να έχουν πολλαπλάσια οφέλη, χωρίς αυτά μάλιστα να εξαρτώνται από όρους όπως βάζει η κυβέρνηση: Στο τέλος της τετραετίας, εάν πάει καλά η οικονομία και άλλα τέτοια, ενώ ακόμη και οι πέτρες βλέπουν την ύφεση και κρίση που χτυπά την Ευρωζώνη, την ΕΕ αλλά και τα άλλα διεθνή καπιταλιστικά κέντρα».

Ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ κατέληξε λέγοντας πως «οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις, και με το προσωπικό μας παράδειγμα σε κάθε κλάδο, σε κάθε τόπο δουλειάς και γειτονιά, ώστε να ωριμάσει στη συνείδηση της εργατικής τάξης ο αντικαπιταλιστικός - αντιμονοπωλιακός προσανατολισμός, αναγκαίο χαρακτηριστικό για να ξεφύγουμε από τη φτώχεια, την ανεργία, τις κρίσεις και τους πολέμους που γεννά ξανά και ξανά ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής για τους λαούς».

Τον λόγο πήρε έπειτα ο Λάμπρος Χαντζάρας, μέλος της διοίκησης του Συνδικάτου Μετάλλου και του Εργατικού Κέντρου Ελευσίνας - Δυτικής Αττικής, τονίζοντας πως «το ζήτημα της στρατηγικής της ΕΕ για τους μισθούς, τον εργάσιμο χρόνο, τα συνολικότερα δικαιώματα των εργαζομένων, άρα και η πολιτική για τις Συλλογικές Συμβάσεις καθορίζονται από τον χαρακτήρα της, τον ρόλο της ως διακρατική ένωση καπιταλιστικών κρατών που συγκροτείται στη βάση της διεύρυνσης και θωράκισης της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων».

Ο ίδιος έκανε εκτενή αναφορά στους αντεργατικούς νόμους όλων των κυβερνήσεων τα τελευταία 15 χρόνια και τόνισε: «Η συσσωρευτική επίδραση αυτών των νόμων αποτυπώνεται σε στοιχεία. Την περίοδο 2007-2009 το ποσοστό κάλυψης από Συλλογικές Συμβάσεις ήταν 70%, που αντιστοιχούσε σε 503 κλαδικές και ομοιοεπαγγελματικές συμβάσεις και 666 επιχειρησιακές.

Σε μια πορεία 12-13 χρόνων από το 2010 έως το 2023 το ποσοστό αυτό έπεσε στο 25%, δηλαδή πάνω από 1,5 εκατομμύρια εργαζόμενοι εκτός κάλυψης. Με βάση στοιχεία του ΕΦΚΑ την περίοδο 2021-2023 υπογράφτηκαν μόλις 74 κλαδικές και ομοιοεπαγγελματικές συμβάσεις, από τις οποίες η κυβέρνηση αρνήθηκε να κάνει υποχρεωτικές τις 49 (65,38%)».

Για την πορεία του κατώτατου και του μέσου μισθού στην Ελλάδα ο Λάμπρος Χαντζάρας τόνισε ότι «αποτυπώνει από μια άλλη όψη το μέγεθος του χτυπήματος που δέχεται η εργατική τάξη. Σήμερα τόσο ο μέσος όσο και ο κατώτατος μισθός, οι πραγματικοί μισθοί, παραμένουν χαμηλότεροι από το 2011. Ο πραγματικός (αποπληθωρισμένος) κατώτατος μισθός το 2011 ήταν 732 ευρώ και το 2024 ήταν 704 ευρώ! Δηλαδή: 13 χρόνια μετά είναι ακόμα μειωμένος κατά 28 ευρώ ή κατά 3,8%».

Κλείνοντας την ομιλία του αναφέρθηκε σε εμβληματικούς αγώνες όπως στην COSCO, στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη στο Πέραμα και τόνισε: «Κάθε σωματείο, κάθε χώρος που αυτά τα χρόνια δίνεται η μάχη για να κατοχυρωθούν οι Συλλογικές Συμβάσεις κόντρα στους εργοδότες, τις κυβερνήσεις και την ΕΕ, γίνεται ένα σχολείο ταξικής διαπαιδαγώγησης με μαθήματα που είναι χρήσιμα και για το τώρα, ειδικά για τώρα που η ΕΕ μέσα από την έκθεση Ντράγκι, την έκθεση Λέττα ζητάει από τους λαούς νέες θυσίες, να σκύψουν το κεφάλι και να πειθαρχήσουν στους εθνικούς στόχους για την πολεμική προετοιμασία και για την ανταγωνιστικότητα του ευρωενωσιακού κεφαλαίου».

Ο Παναγιώτης Γάκιας, πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας, μετέφερε πείρα από τον αγώνα των οικοδόμων για υπογραφή ΣΣΕ, λέγοντας τα εξής: «Προετοιμάσαμε τον κλάδο για σκληρή ταξική αναμέτρηση για την υπογραφή καταρχάς αλλά και το ύψος των αυξήσεων που θα αποσπούσαμε από την εργοδοσία και την υλοποίηση των αιτημάτων μας. Προετοιμαστήκαμε για μία περίοδο που θα απαιτούσε από όλους μας αγωνιστική πειθαρχία, ετοιμότητα και αγωνιστική συνέχεια. Πίστη στο δίκιο μας και στη δύναμη της οργάνωσης του αγώνα για την απόσπαση όσο το δυνατόν περισσότερης υπεραξίας από τον κλεμμένο ιδρώτα μας, από την κλεμμένη δουλειά μας».

Στάθηκε επίσης στον σημαντικό ρόλο που έπαιξε και η ύπαρξη δύο επιχειρησιακών σωματείων στο Ελληνικό και στη Γραμμή 4 του Μετρό, που διευκόλυναν την παρέμβαση του Συνδικάτου και της Ομοσπονδίας.

Και ο Παναγιώτης Γάκιας έκλεισε ως εξής: «Πολλοί οικοδόμοι μέσα από τον αγώνα για αυτή την κατάκτηση απέκτησαν ζωντανή πείρα για τη δύναμη του οργανωμένου αγώνα, για τη συνέχειά του, για την εφαρμογή και υποχρεωτικότητα για όλους τους εργοδότες, για την ορθότητα της ταξικής γραμμής. Με αυτή τη γραμμή ήρθε αυτή η κατάκτηση και είναι παρακαταθήκη όπως και άλλων κλάδων για όλο το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα».

Ο Κώστας Σφακιανάκης, πρόεδρος του Σωματείου εργαζομένων στη «Nexi», στην παρέμβασή του τόνισε ότι «αυτό που ήταν καθοριστικό στην υπογραφή της Σύμβασης, δεν είναι άλλο από τους δεσμούς που έχει καλλιεργήσει και σφυρηλατήσει το Σωματείο με τους εργαζόμενους, μέσα από τη δράση και τη συμμετοχή, την αταλάντευτη στάση του. Από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του, από τους αγώνες που έχει δώσει όλα τα προηγούμενα χρόνια μπροστά στις μαζικές απολύσεις του 2023 - 2024, με μαζικές απεργίες, τις μάχες που έδωσε για τις προηγούμενες δύο επιχειρησιακές Συμβάσεις, τη συμμετοχή του Σωματείου στις γενικές απεργίες, στο πλάι των άλλων ταξικών σωματείων της Αττικής, τις παρεμβάσεις για κάθε μικρό ή μεγάλο πρόβλημα σε συντονισμό και κοινή δράση με το κλαδικό Σωματείο Χρηματοπιστωτικού, το οποίο έπαιξε ιδιαίτερο ρόλο σε όλη αυτήν την πορεία.

Βασικό ζήτημα για το ΔΣ είναι το πώς σε σχεδόν καθημερινή βάση θα παρεμβαίνουμε για κάθε μικρό ή μεγάλο πρόβλημα, σε άμεση επαφή με τους εργαζόμενους, ακούγοντας τη γνώμη τους, τους προβληματισμούς τους».

Τους αγώνες των εργατών σε Γάλα - Τρόφιμα και Ποτά ανέδειξε ο Βασίλης Σταμούλης, πρόεδρος της κλαδικής Ομοσπονδίας, αναφέροντας: «Η πείρα από τον κλάδο δείχνει και επιβεβαιώνει ότι μόνο με τον αγώνα μπορούν να δοθούν λύσεις προς όφελος των εργαζομένων. Οπου οι εργαζόμενοι πήραν την απόφαση ότι δεν πρόκειται να τους σώσει κανείς από τα πάνω, πήραν την υπόθεση στα δικά τους χέρια με την οργάνωση, τη διεκδίκηση και την κινητοποίησή τους κατάφεραν σε μια σειρά από χώρους δουλειάς να αποσπάσουν την υπογραφή ΣΣΕ με κατακτήσεις που δίνουν ανάσα, βελτιώνουν τη ζωή τους. Κατάφεραν αλλού να στριμώξουν την εργοδοσία και να δώσει αυξήσεις, δόθηκαν μάχες για να σταματήσει η 12ωρη και χωρίς ρεπό εργασία, για μέτρα για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων, ενάντια σε απολύσεις και την εντατικοποίηση, για αυξήσεις μισθών και κατοχύρωση δικαιωμάτων, ενισχύοντας ταυτόχρονα το μέτωπο για την υπογραφή ΣΣΕ. Με απεργία που είχε μεγάλη συμμετοχή σε εργοστάσια απαντήθηκε επίσης η επίθεση για κατάργηση του 5ήμερου στον κλάδο, που έχει τη σφραγίδα της ΕΕ και των Οδηγιών της για ελάχιστη περίοδο ανάπαυσης 24 ωρών την εβδομάδα».

Ο Αριστοτέλης Συρόπουλος, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στην «Αθηναϊκή Ζυθοποιία», στην παρέμβασή του στάθηκε στις κατακτήσεις που είχαν οι εργαζόμενοι της επιχείρησης, αλλά και στο γεγονός ότι η εργοδοσία αξιοποιεί το αντεργατικό νομικό πλαίσιο που έχουν διαμορφώσει οι κυβερνήσεις διαχρονικά ώστε να παρθούν πίσω κατακτήσεις και δικαιώματα. Μεταξύ άλλων, τόνισε ότι «ως εργαζόμενοι ξέρουμε πως όλα είναι θέμα συσχετισμού δυνάμεων. Κάθε χρόνο στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης γίνεται προσπάθεια να κοπούν παροχές με τη δικαιολογία ότι υπάρχουν νέοι αντεργατικοί νόμοι και πρέπει να εφαρμοστούν.

Πλέον στο εργασιακό περιβάλλον υπάρχουν "εργαζόμενοι 2 και 3 ταχυτήτων", μιας και υπάρχουν πολλοί συνεργαζόμενοι υπεργολάβοι, με αποτέλεσμα όποια σύμβαση υπογράφουμε να καλύπτει μόνο τους μόνιμους εργαζόμενους και όχι τους εργολαβικούς. Ετσι αυτό που φωνάζουμε και διεκδικούμε εδώ και πολλά χρόνια είναι να υπογράφονται συμβάσεις που να καλύπτουν το 100% των εργαζομένων και όχι μόνο επιχειρησιακές συμβάσεις αλλά και κλαδικές, γιατί πολλοί κλάδοι σήμερα εν έτει 2025 είναι χωρίς συμβάσεις από το 2009».

Από τη μεριά του ο Κώστας Δαϊκίδης, πρόεδρος του Σωματείου στην «ΑΡΙΒΙΑ», έκανε αναφορά στις διεκδικήσεις του σωματείου που θέτουν στο επίκεντρο ζητήματα υγιεινής και ασφάλειας των εργατών, την επιβολή πλαφόν στον όγκο της παραγωγής και την καταβολή επιδομάτων. Οπως χαρακτηριστικά τόνισε, «δεν εφησυχάζουμε από τις δεσμεύσεις της εργοδοσίας και δεν γίνεται μετά από τη σημερινή ανταλλαγή πείρας να μην διεκδικήσουμε ΣΣΕ με καλύτερους όρους μισθολογικά και ασφαλιστικά. Δουλεύουμε και παράγουμε εκατομμύρια κέρδη και είναι ώρα λοιπόν κι εμείς να δούμε ένα καλύτερο αύριο».

Η Μάγδα Αποστολοπούλου, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στην «Ολυμπία Οδό», στάθηκε στην παρέμβασή της στο πώς έφτασε το σωματείο να υπογράψει Συλλογική Σύμβαση, τονίζοντας πως «το ΔΣ του σωματείου επέμεινε στις μαζικές διαδικασίες με συσκέψεις, ΓΣ, συζητήσεις, παίρνοντας γνώμες από τους συναδέλφους ώστε να φτιαχτεί μία σύμβαση που να καλύπτει όλες τις ειδικότητες, με προτεραιότητα για εμάς να διασφαλιστεί η ενότητα των εργαζομένων.

Πέρα από το μισθολογικό εστιάσαμε στα θεσμικά αιτήματα όπως ωράριο, τριετίες, υγιεινή και ασφάλεια κόντρα σε κυβερνητικούς νόμους. Ξεκαθαρίσαμε από την πρώτη στιγμή στους συναδέλφους ότι η ΣΣΕ δεν θα επιτευχθεί με τη διαπραγμάτευση στα σαλόνια των εργοδοτών, αλλά από την αποφασιστικότητα των εργαζομένων για να την επιβάλλουν με μαζικές ΓΣ, απεργιακές κινητοποιήσεις».

Τέλος, ο Βαγγέλης Αδαμόπουλος, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στην «DS Smith», αναφέρθηκε στις κινητοποιήσεις που οργάνωσε το σωματείο για την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης, αλλά και στα εμπόδια που έθετε η εργοδοσία αξιοποιώντας το αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο των κυβερνήσεων.

Το άνοιγμα της εκδήλωσης έγινε από τον Παναγιώτη Τσιτσιρίκη, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ. Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Νίκος Μαυροκέφαλος, μέλος της ΚΕ του Κόμματος και υπεύθυνος του Τμήματος της ΚΕ για την Εργατική και Συνδικαλιστική Δουλειά.

Ακολούθησε συζήτηση, με πολλές ερωτήσεις αλλά και παρεμβάσεις σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί στους χώρους δουλειάς στην περιοχή, τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα.

Ξεκινώντας την ομιλία του ο Ν. Μαυροκέφαλος τόνισε ότι ο τίτλος της εκδήλωσης «αποτυπώνει γλαφυρά το δίλημμα που κάθε εργαζόμενος πρέπει να σκεφτεί. Αν μπορεί δηλαδή να συνεχίσει να βιώνει μια ζωή με τόσα αδιέξοδα στην εργασία, αν του αξίζει να τσαλαπατά όνειρα και προσδοκίες από το επίπεδο ζωής που έχει διαμορφώσει, ή αν θα πρέπει να αναλογιστεί ότι υπάρχει διέξοδος από αυτήν την άσχημη κατάσταση, ότι μπορεί να την ανατρέψει και να ζήσει μια ζωή καλύτερη, μια ζωή με δικαιώματα και ευημερία.

Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερη αντίφαση στη ζωή μας από το να βλέπουμε την τεράστια κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων από τη μια, και από την άλλη να αγωνιούμε για την επιβίωση και το μεροκάματο. Σε συνθήκες τεράστιας ανάπτυξης της επιστήμης και της τεχνολογίας, που θα επέτρεπε στους εργαζόμενους να ζήσουν καλύτερα, να δουλεύουν λιγότερο και να απολαμβάνουν περισσότερα, βιώνουν την αβεβαιότητα, την ευελιξία, την εντατικοποίηση, τα 10ωρα έως και 13ωρα, τους μισθούς πείνας, τις διαλυμένες κοινωνικές υποδομές. Οι εργαζόμενοι αγωνιούν για το αν θα έχουν στέγη, πέφτοντας είτε στην ομηρία των τραπεζών είτε στο να αναγκάζονται να πληρώνουν έναν μισθό σε νοίκια και σε άλλα βασικά έξοδα».

Στη χώρα μας την εφαρμόζουν με συνέπεια όλα τα κόμματα που υπηρετούν αυτό το σύστημα της βαρβαρότητας, όσα κυβερνούν ή έχουν κυβερνήσει, όπως η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η Νέα Αριστερά, αλλά και άλλοι, δήθεν "αντισυστημικοί", όπως η Κωνσταντοπούλου και ο Βελόπουλος, που παρά τα λόγια τα παχιά και τους θεατρινισμούς δεν υπάρχει αντεργατικός νόμος, δεν υπάρχει εξοπλιστικό πρόγραμμα που δεν έχουν ψηφίσει.

Πυρήνας της αντιδραστικής πολιτικής του κεφαλαίου είναι το χτύπημα των εργασιακών κατακτήσεων, του 8ωρου, του σταθερού ημερήσιου χρόνου δουλειάς. Και μάλιστα σε αυτές τις συνθήκες που περιγράφουμε, του ενδεχομένου μιας νέας καπιταλιστικής κρίσης και της γενίκευσης του πολέμου, είναι μονόδρομος για τους καπιταλιστές να οξύνουν την επίθεση στους εργαζόμενους σε όλα τα επίπεδα».

Σε σχέση με τα παραπάνω ο Ν. Μαυροκέφαλος έφερε παραδείγματα από την ευρύτερη περιοχή της Μαγνησίας, όπως η ΜΕΤΚΑ στον Βόλο, που «έχει την πιο έντονη δραστηριότητα σε επενδύσεις στην πολεμική προετοιμασία, με τη δημιουργία νέας μονάδας παραγωγής προηγμένων μεταλλικών κατασκευών, προϋπολογισμού 60 εκατομμυρίων ευρώ.

Εχουμε τη συμφωνία της "Metlen" με την "Iveco" για το "ReArm Europe", μέσω του "αμυντικού" hub στον Βόλο, για την παραγωγή στρατιωτικών οχημάτων. Επίσης η ΜΕΤΚΑ έχει συνάψει σύμβαση έργου για την παραγωγή του 30% με τα γερμανικά "Leopard", φτιάχνοντας κομμάτια του πύργου. Στο πλαίσιο αυτό, η ΜΕΤΚΑ εντάσσεται στην κατηγορία "Εμβληματικές Επενδύσεις Εξαιρετικής Σημασίας". Προς την κατεύθυνση αυτή, η εταιρεία θα λάβει ενίσχυση δαπανών με τη μορφή επιχορήγησης ύψους 18 εκατ. ευρώ, φορολογική απαλλαγή ύψους 4,5 εκατ. ευρώ, κίνητρο ταχείας αδειοδότησης του ν. 4864/2021. Κι όμως, για τις ανάγκες της πολεμικής προετοιμασίας, στις εγκαταστάσεις στον Βόλο έχουμε ένταση της εκμετάλλευσης και εντατικοποίηση της εργασίας, με τριπλοβάρδιες».

Συνεχίζοντας ο Ν. Μαυροκέφαλος αναφέρθηκε αναλυτικά στο διαχρονικό ξήλωμα των εργασιακών σχέσεων και στην αξιοποίηση του αντεργατικού νομοθετικού οπλοστασίου που έφτιαξαν όλες οι κυβερνήσεις: «Ενώ η κυβέρνηση πανηγυρίζει καθημερινά για τους ρυθμούς της καπιταλιστικής ανάπτυξης και τη "σταθερότητα" που έχει κατακτηθεί, όπως ισχυρίζεται ο πρωθυπουργός, το υπουργείο Εργασίας ετοιμάζεται να φέρει νέο αντεργατικό νομοσχέδιο όπου επιδιώκει να επιβάλει τη μονομερή αλλαγή των ατομικών συμβάσεων εργασίας από τον εργοδότη στον χρόνο εργασίας, και κατ' επέκταση στις απολαβές. Δηλαδή τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας σε περίοδο μίας εβδομάδας ή ενός μήνα, την επιβολή απλήρωτων υπερωριών, που τάχα ο εργαζόμενος θα τις παίρνει σε ρεπό κάποια στιγμή (...)

Η σταθερότητα του καπιταλιστικού συστήματος, που αυτοί και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι ευαγγελίζονται, σημαίνει ανασφάλεια και ακρίβεια για μας, εντατικοποίηση της δουλειάς, αύξηση της εκμετάλλευσης. Η σταθερότητά τους μετατρέπει τη ζωή μας σε μια απέραντη "κοιλάδα των Τεμπών" στις μεταφορές, στους χώρους δουλειάς, στις κλιμακούμενες πολεμικές συγκρούσεις».

Κλείνοντας ο Ν. Μαυροκέφαλος επεσήμανε: «Στα τέλη του 19ου αιώνα το αίτημα των εργατών ήταν το 8ωρο. Σήμερα, με την ανάπτυξη της παραγωγής, της επιστήμης και της τεχνολογίας, οι εργαζόμενοι μπορούν να δουλεύουν λιγότερο, απολαμβάνοντας σταθερή και μόνιμη δουλειά, 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, δωρεάν Υγεία και Παιδεία, δικαίωμα στην αναψυχή, στον πολιτισμό, στη συμμετοχή στην κοινωνική ζωή.

Και προϋπόθεση γι' αυτό είναι να βγει από τη μέση η καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία, που υπηρετούν το κράτος, οι κυβερνήσεις και τα κόμματα του συστήματος.

Αγώνας ενάντια στο σύστημα, δηλαδή ενάντια τους εκμεταλλευτές καπιταλιστές, είναι η διαμόρφωση ενός μεγάλου πανελλαδικού αντιμονοπωλιακού κινήματος, που συνενώνει την εργατική τάξη με τους βιοπαλαιστές αυτοαπασχολούμενους και αγρότες. Ενός κινήματος που συγκρούεται με το καπιταλιστικό κράτος, τους θεσμούς του και τις ιμπεριαλιστικές του ενώσεις, που σηκώνει τη σημαία των εργατικών - λαϊκών αναγκών, που είναι χειραφετημένο από την εργοδοσία και τους μηχανισμούς της, που δεν εγκλωβίζεται στις λογικές του "μικρότερου κακού" ή της "καλύτερης διαχείρισης" του καπιταλιστικού συστήματος».

Αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία της Eurostat για την πορεία της οικονομίας το 2024, όπου εξετάζονται μεταξύ άλλων και ο εργάσιμος χρόνος στην ΕΕ όπως και η πορεία των μισθών.

Οι «βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές» λοιπόν, οι κατευθύνσεις δηλαδή που εφαρμόζονται σε όλη την ΕΕ, είναι που έχουν φέρει τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, τη διάλυση του σταθερού ωραρίου και τη διάχυσή του μέσα στη μέρα, την όλο και μεγαλύτερη αύξηση της διαθεσιμότητας και της ετοιμότητας των εργαζομένων.

Γι' αυτό και οι αξιώσεις των επιχειρηματικών ομίλων για την όλο και μεγαλύτερη ένταση της εκμετάλλευσης μέσω των ανατροπών στον εργάσιμο χρόνο υλοποιούνται διαχρονικά από κάθε είδους αστικές κυβερνήσεις, συντηρητικές και σοσιαλδημοκρατικές, μονοκομματικές και συνεργασίας κ.ο.κ.

Με βάση την έρευνα της Eurostat, πάνω από το 37% των εργαζομένων εργάζεται 40-45 ώρες την εβδομάδα στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, ενώ παράλληλα η επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης πλήττει κυρίως τις γυναίκες, με μέσο όρο τις 35 ώρες.

Ομως δεν είναι το μόνο όπλο για την ένταση της εκμετάλλευσης, καθώς το «μοντέλο της 4ήμερης εργασίας» που μια σειρά χώρες εφαρμόζουν, σηματοδοτεί τη συμπίεση του 40ωρου σε λιγότερες μέρες.

Χαρακτηριστικά το Βέλγιο το 2022 έφερε νόμο με τον οποίο οι εργαζόμενοι μπορούν να «επιλέξουν» 4ήμερο-10ωρο, το ίδιο και μια σειρά επιχειρήσεις στη Γαλλία, όπου κάνουν τέτοιες δοκιμές. Δηλαδή 10ωρο ξεζούμισμα σε καθημερινή βάση, με μοναδική προϋπόθεση να «σκιστούν» οι εργαζόμενοι να πιαστούν οι στόχοι των ομίλων.

Στην Ελλάδα, οι εργάσιμες εβδομαδιαίες ώρες καταγράφονται στις 39,8/βδομάδα (στις γυναίκες υπολογίζονται στις 36 ώρες/βδομάδα, λόγω της επιβολής μερικής απασχόλησης), κατέχοντας τα «πρωτεία» στην ΕΕ, ενώ ακολουθούν η Βουλγαρία (39), η Πολωνία (38,9) και η Ρουμανία (38,8).

Το πρόγραμμα των εκλογών

Επίσης, στα εξής σημεία:

Τη Δευτέρα 26 Μάη (11 π.μ. - 7 μ.μ.) στους Αμπελόκηπους (Πούλιου 29 και Λαμίας). Την Τρίτη 27 Μάη (10 π.μ. - 6 μ.μ.) στην Αθήνα (Μαυροκορδάτου 3). Την Τετάρτη 28 Μάη (10 π.μ. - 6 μ.μ.) στο Athens Metro Mall (Λ. Βουλιαγμένης 276, Αγ. Δημήτριος). Την Πέμπτη 29 Μάη (10 π.μ. - 6 μ.μ.) στο «Avenue» (Λ. Κηφισίας 41-47, Μαρούσι) και στη Γλυφάδα (1.30 μ.μ. - 7 μ.μ., Αρχιπελάγους 31, Αγ.Τρύφωνας). Την Παρασκευή 30 Μάη (10 π.μ. - 6 μ.μ.) στον Βύρωνα. Το Σάββατο 31 Μάη (10 π.μ. - 6 μ.μ.) στο Ελληνικό (Βοσπόρου 24). Την Κυριακή 1 Ιούνη (10 π.μ. - 6 μ.μ.) στο Ιλιον (Χρυσοστόμου Σμύρνης 36 και Μενελάου) και στον Αγιο Στέφανο. Τη Δευτέρα 2 Ιούνη (10 π.μ. - 6 μ.μ.) στο «River West» (Λεωφ. Κηφισού 98, Αιγάλεω). Την Τρίτη 3 Ιούνη (10 π.μ. - 6 μ.μ.) στην Καλλιθέα και στο Περιστέρι (Μουσείο ΕΑΜικής Εθν. Αντίστασης, Εθν. Αντίστασης 33). Την Τετάρτη 4 Ιούνη (10 π.μ. - 6 μ.μ.) στο The Mall Athens (Α. Παπανδρέου 35, Μαρούσι). Την Πέμπτη 5 Ιούνη (10 π.μ. - 6 μ.μ.) στη Μεταμόρφωση. Την Παρασκευή 6 Ιούνη (10 π.μ. - 6 μ.μ.) στη Νέα Σμύρνη (πλ. Ν. Σμύρνης, «Γαλαξίας»). Το Σάββατο 7 Ιούνη (10 π.μ. - 6 μ.μ.) στο Ιλιον (Χρυσοστόμου Σμύρνης 36 & Μενελάου). Τη Δευτέρα 9 Ιούνη (10 π.μ. - 6 μ.μ.) στο Ελληνικό (Βουρνάζου 24). Την Τρίτη 10 Ιούνη (10 π.μ. - 6 μ.μ.) στην Κυψέλη. Την Πέμπτη 12 Ιούνη (10 π.μ. - 6 μ.μ.) στη Γλυφάδα (Δημαρχείο, Αλσους 25). Την Παρασκευή 13 Ιούνη (10 π.μ. - 6 μ.μ.) στην Αθήνα (Μαυροκορδάτου 3). Το Σάββατο 14 Ιούνη (10 π.μ. - 6 μ.μ.) στην Καλλιθέα (Πλάτωνος 31) και στο Χαϊδάρι (Κολοκοτρώνη 36, πρώην ΝΕΛΕ). Την Κυριακή 15 Ιούνη, στο Περιστέρι (Θεοφράστου και 40 Εκκλησιών).

Η εισήγηση από την πρόεδρο, Ντ. Γκογκάκη

Εργαζόμενοι σε σούπερ μάρκετ και καταστήματα, μεγάλες πολυεθνικές της ένδυσης, αποθηκάριοι, νέοι που τώρα γνώρισαν τον Σύλλογο, συζητούσαν στα «πηγαδάκια» τις φορές που το σωματείο παρενέβη, που οι εργαζόμενοι αντιστάθηκαν και οι εργοδοσίες «άλλαξαν χρώμα».

Στον στόχο που θέτει το απερχόμενο ΔΣ για την ακόμα μεγαλύτερη μαζικοποίηση και ισχυροποίηση του Συλλόγου αναφέρθηκε εισηγητικά η πρόεδρός του, Ντίνα Γκογκάκη. Κάλεσε «να βγούμε από αυτήν τη μάχη με εκατοντάδες νέα μέλη σε κάθε σούπερ μάρκετ, εμπορικό κατάστημα, πολυκατάστημα, εμπορικό κέντρο, e-shop, βιβλιοπωλείο, γραφείο και αποθήκη. Η συμβολή όλων μας σε αυτόν τον στόχο θα είναι καθοριστική. Σε αυτήν τη μάχη δεν περισσεύει κανείς».

Ξεχώρισε δε τη μεγάλη μάχη για την υπογραφή κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης στην οποία ρίχνεται ο Σύλλογος: «Με το σωματείο μας, πιο πολλοί και αποφασισμένοι θα παλέψουμε για αύξηση στους μισθούς μας. Για Σύμβαση που θα κατοχυρώνει κλαδικό μισθό, σταθερά προγράμματα και ωράρια εργασίας, απαγόρευση των σπαστών, κυλιόμενα ρεπό, ειδικότητες, μέτρα για την υγεία και ασφάλεια ενιαία για όλους μας».

Την ίδια στιγμή, εργαζόμενοι π.χ. στα ΙΚΕΑ εργάζονται 15 και 20 χρόνια 4ωροι, ενώ ο συγκεκριμένος όμιλος («Φουρλής») μετράει 200% αύξηση κερδών. Η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων στα «Lidl» εργάζονται με 4ωρες συμβάσεις και ο μεικτός μισθός τους δεν ξεπερνάει τα 525 ευρώ!

«Δεν είναι λίγοι οι συνάδελφοι με σοβαρά μυοσκελετικά προβλήματα, με σοβαρά αυτοάνοσα, εγκεφαλικά και κρίσεις πανικού από την πίεση που τους ασκείται για να βγει η δουλειά, από τις προσβλητικές συμπεριφορές και τις απειλές των στελεχών της εκάστοτε επιχείρησης», τόνισε η Ντ. Γκογκάκη, ξεκαθαρίζοντας: «Οι περίπου 140.000 εργαζόμενοι του κλάδου δεν είναι μόνοι τους».

Ξεχωριστή ήταν η αναφορά στην αλλαγή σελίδας στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων, τη μεγαλύτερη συνδικαλιστική οργάνωση του ιδιωτικού τομέα, στην οποία ανήκει και ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων και που πλέον βρίσκεται στα χέρια των ταξικών δυνάμεων, δίνοντας ήδη ώθηση στην πάλη των σωματείων και στον κλάδο του Εμπορίου.

Κατάμεστος ο χώρος της ΓΣ

«Το μήνυμα το πήραν στα συλλαλητήρια, στην ιστορική απεργία στις 28 Φλεβάρη, στην απεργία στις 9 Απρίλη, την Πρωτομαγιά, που εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι τους κάναμε καθαρό ότι στο δίλημμα "ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας" επιλέγουμε αγωνιστικά να παλέψουμε για τις ζωές μας», αναφέρθηκε μεταξύ άλλων.

Τον λόγο στη συνέλευση πήραν εργαζόμενοι από τον «Σκλαβενίτη», τα «ΑΒ Βασιλόπουλος», τον «Γαλαξία», τα «Praktiker», τον «Tezeni», τα H&M κ.λπ. Τα ωράρια - λάστιχο, η 7ήμερη εργασία, τα κομμένα ρεπό και τα διαλυμένα κορμιά είναι η μεγάλη εικόνα του κλάδου η οποία μεταφέρθηκε από κάθε τοποθέτηση.

Ομως, κάθε τέτοια παρέμβαση δεν έφερνε στη συζήτηση μόνο το τι κάνει η εργοδοσία, αλλά και την πείρα από τις παρεμβάσεις του σωματείου. «Είδαμε τον φόβο στα δικά τους μάτια, όχι στα δικά μας», τόνισε εργαζόμενη στον «Σκλαβενίτη» αναφερόμενη σε παρέμβαση που είχε γίνει από τον Σύλλογο, για να προσθέσει ότι οι εργαζόμενοι μετά απ' αυτό είναι με το κεφάλι ψηλά.

«Δεν θα μας βγάζουν την πίστη και εμείς να τους κάνουμε τεμενάδες», είπε εργαζόμενος στο «The Mart». «Η μία πρέπει να είναι το "πάπλωμα" της άλλης», τόνισε εργαζόμενη στον «Γαλαξία» και συμπλήρωσε: «Αυτοί 5 νοματαίοι είναι, εμείς είμαστε 80.000 χιλιάδες στα σούπερ μάρκετ. Η φωνή του σωματείου είμαστε όλοι εμείς!».

Η Γενική Συνέλευση προκήρυξε τις εκλογές του Συλλόγου από την Κυριακή 25 Μάη έως την Κυριακή 15 Ιούνη, ενώ παράλληλα υπερψηφίστηκαν ο διοικητικός και οικονομικός απολογισμός του ΔΣ και η εκπροσώπηση του σωματείου στη ΓΣΕΕ μέσω της ΟΙΥΕ, και εγκρίθηκε ομόφωνα το ψήφισμα ενάντια στην καταδίκη των συνδικαλιστών στη Θεσσαλονίκη οι οποίοι απαίτησαν να σταματήσει η χρήση του λιμανιού της πόλης ως πολεμικού ορμητηρίου.

Επιπλέον, η Γενική Συνέλευση αποφάσισε:

• Στις 23 Μάη παρέμβαση ενάντια στο ξεχείλωμα του ωραρίου με αφορμή τις «Λευκές Νύχτες», στο Αιγάλεω, μαζί με φορείς της περιοχής (6.30 μ.μ., πλατεία Εσταυρωμένου).
• Στις 24 Μάη, από τις 9 π.μ. έως τις 2 μ.μ., συμμετοχή στην εθελοντική αιμοδοσία του ΠΑΜΕ, στην αίθουσα του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων.
• Στα μέσα Ιούνη παρέμβαση στα υπουργεία Εργασίας και Ανάπτυξης, για τη νομοθετική κατοχύρωση της κυριακάτικης αργίας.

Σε εκλογοαπολογιστική Γενική Συνέλευση προχώρησε και το Σωματείο Εργαζόμενων στα «Lidl», την Κυριακή. Η ΔΑΣ στο κάλεσμά της μπροστά στις εκλογές του Σωματείου σημειώνει πως η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων δουλεύει με 4ωρες και 5ωρες συμβάσεις, σε απίστευτα εντατικούς ρυθμούς, ενώ παράλληλα η δήθεν ευαισθησία της εταιρείας ειδικά για τις εργαζόμενες γυναίκες είναι επίπλαστη, καθώς χωρίς ουσιαστικά μέτρα οι εργαζόμενες δουλεύουν μέχρι και στους -22 βαθμούς.

Στο κάλεσμα σημειώνεται πως «το Σωματείο Εργαζομένων στα καταστήματα της "Lidl" στην Αττική μπορεί να αποτελέσει το στήριγμα κάθε εργαζόμενου, αν εκατοντάδες από μας μπούμε μπροστά για να οργανωθεί ο αγώνας για κάθε ζήτημα που αφορά τους όρους δουλειάς και ζωής μας.

Για να στείλουμε μήνυμα στην εργοδοσία ότι είμαστε ενωμένοι, δυνατοί και αποφασισμένοι να αντισταθούμε, χρειαζόμαστε σωματείο μαζικό, που θα οργανώνει την πάλη μας, θα αντιπαλεύει τα αντεργατικά μέτρα εργοδοσίας και κυβερνήσεων, θα εκφράζει τις αγωνίες, τις διεκδικήσεις, τις ανάγκες μας.

Ενα σωματείο ζωντανό, που θα αναπτύσσει δράση και θα λειτουργεί με συλλογικές, μαζικές, δημοκρατικές διαδικασίες, όπου κάθε συνάδελφος θα μπορεί να απευθύνεται, να λέει τη γνώμη του, να συναποφασίζει.

Ενα σωματείο που θα συντονίζει τη δράση του με το κλαδικό μας σωματείο, τον Σύλλογο Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, και τα άλλα επιχειρησιακά και κλαδικά σωματεία στο Εμπόριο, γιατί τα προβλήματα όλων των εργαζομένων στα σούπερ μάρκετ, σε όλο το Εμπόριο, είναι κοινά, άρα κοινός και ενιαίος πρέπει να είναι και ο αγώνας μας».

Το πρόγραμμα των εκλογών: Κυριακή 25 Μάη από 11 π.μ. έως 7 μ.μ. και Κυριακή 1η Ιούνη επίσης από 11 π.μ. έως 7 μ.μ., στα γραφεία του Σωματείου (Γαμβέτα 6, Αθήνα).