Παπαγεωργίου Βασίλης

Πρόσφατα ο «Ρ» δημοσίευσε στοιχεία απ' την έκθεση της Επιτροπής Προϋπολογισμού του Κογκρέσου για την περίοδο 2003 - 2005. Το 2005, το φτωχότερο 20% των αμερικανικών νοικοκυριών είχε συνολικό εισόδημα 383,4 δισ. δολαρίων. Την ίδια χρονιά η αύξηση του εισοδήματος του πλουσιότερου 1% έφτανε τα 524,8 δισ. δολάρια. Το συνολικό εισόδημα των πλουσιότερων 1,1 εκατομμυρίων νοικοκυριών έφτασε τα 1,8 τρισ. δολάρια. Την ίδια στιγμή - με βάση παλιότερα στοιχεία - το 2006, τουλάχιστον 36,5 εκατομμύρια Αμερικανοί, δηλαδή το 12,3% του συνολικού πληθυσμού, ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας. Την ίδια στιγμή, 47 εκατομμύρια, δηλαδή 15,8% του συνολικού πληθυσμού, δεν είχαν πρόσβαση σε καμία υπηρεσία ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, εκ των οποίων 8,7 εκατομμύρια ήταν παιδιά. Λέτε οι εκλογές να γίνονται γι' αυτούς;...

Το «σάπιο», στο... «βασίλειο της Δανιμαρκίας» μυρίζει από μακριά. Τόσο μακριά, που ακόμη και οι μεγαλύτεροι υποστηρικτές του, ακόμη κι αυτοί που βρίσκονται... δίπλα του - και έχουν πια συνηθίσει την μπόχα που αναδίνει - δεν μπορούν παρά να το οσμιστούν! Τελευταίο παράδειγμα: Σύμφωνα με την «Καθημερινή», σε άρθρο τους στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης», τα μέλη της επιτροπής για τη διερεύνηση των γεγονότων της 11ης Σεπτέμβρη 2001, Τ. Κιν και Λ. Χάμιλτον, κατηγορούν τη CIA ότι κατέστρεψε βίντεο, που περιείχε ανακρίσεις υπόπτων μελών της «Αλ Κάιντα». Και αυτό - σύμφωνα με τους ισχυρισμούς τους - για να καλύψει τυχόν περιστατικά βασανισμών.

Από όλα τα παραπάνω, τίποτα δε μας εκπλήσσει. Ούτε η καταστροφή του βίντεο, ούτε οι βασανισμοί, ούτε η απόπειρα κάλυψης αυτών, ούτε καν η παραπάνω καταγγελία της Επιτροπής. Η μέχρι τώρα εμπειρία μας λέει πως κάτι τέτοιες καταγγελίες και οι έρευνες που ακολουθούν γίνονται πρώτον για να ξεπεραστούν εσωτερικές αντιθέσεις στους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς και επίσης για να «ξεπλύνουν» οριστικά τις υποθέσεις. Απλά τα αναφέρουμε, έτσι για να μην υπάρχει καμιά αμφιβολία, για το τι ακριβώς συμβαίνει στη χώρα της «Δημοκρατίας» και της «Ελευθερίας». Και για να μην ξεχνιόμαστε, να υπενθυμίσουμε, ότι το Γενάρη του 2005, στο λόγο ορκωμοσίας του ο Τζ. Μπους είπε 27 φορές σε 21 λεπτά, τη λέξη «ελευθερία» - προφανώς μιλούσε για την «ελευθερία» του ιμπεριαλισμού να καταπατά κάθε είδους κεκτημένο δικαίωμα των λαών...

Από όσα είπε ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της ΝΔ στην προχτεσινή εκδήλωση των μεγαλοεπιχειρηματιών - που οργάνωσε η ηγεσία του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθήνας (ΕΒΕΑ) προς τιμήν του πολιτικού και επιχειρηματικού κόσμου της χώρας σε ξενοδοχείο της Αθήνας - ξεχωρίσαμε μία εκτίμηση και μία δέσμευση.

Απευθυνόμενος στο εκλεκτό ακροατήριο των μεγαλοεπιχειρηματιών - που παραβρέθηκαν στην καθιερωμένη ετήσια δεξίωση του ΕΒΕΑ - ο Κ. Καραμανλής:

Πρώτον, διατύπωσε δημόσια την εκτίμηση πως «η ελληνική οικονομία βρίσκεται στο σωστό δρόμο». Αν και ο πρωθυπουργός απέφυγε να εξηγήσει τα κριτήρια που χρησιμοποίησε προκειμένου να αποφανθεί ότι η οικονομία «βρίσκεται στο σωστό δρόμο», τα πράγματα μιλούν από μόνα τους. Το γεγονός ότι, για πολλοστή χρονιά, συνεχίζεται η προκλητική κερδοφορία των μεγάλων επιχειρήσεων αποτελεί την καλύτερη απόδειξη πως η οικονομία πάει καλά, αλλά μόνο για τους μεγαλοεπιχειρηματίες, που βλέπουν τα κέρδη τους να αυξάνονται με διψήφια ή και τριψήφια ποσοστά. Αντίθετα, η προσπάθεια των εργαζομένων να αντιμετωπίσουν την υπονόμευσης της αγοραστικής τους δύναμης και της υποβάθμισης του βιοτικού τους επιπέδου με δανεικά από τις τράπεζες, μαρτυρά πως η οικονομία - δηλαδή η εφαρμοζόμενη οικονομική πολιτική - είναι σε λάθος δρόμο.

Δεύτερον, ανέλαβε προσωπικά τη δέσμευση, πως η κυβέρνησή του θα συνεχίσει και το 2008 τις αντιδραστικές για το λαό «μεταρρυθμίσεις», διατυπώνοντας τον ισχυρισμό πως οι συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις «αποδεδειγμένα παράγουν όφελος για την οικονομία και για την κοινωνία». Είναι ηλίου φαεινότερον, πως ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της ΝΔ, μπερδεύει σκόπιμα το «κοινωνικό όφελος» με την κερδοσκοπική ασυδοσία του μεγάλου κεφαλαίου, καθώς οι μεταρρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση της ΝΔ οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στη μεγιστοποίηση των κερδών για το μεγάλο κεφάλαιο με την εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Γρηγοριάδης Κώστας

Το δίλημμα, δήλωσε ο Κοστούνιτσα, δεν είναι εάν το Βελιγράδι θα ενταχθεί στην ΕΕ αλλά εάν η ΕΕ θα τιμήσει την υπογραφή της στις πρόσφατες προενταξιακές διαπραγματεύσεις και θα επιλέξει μία διεθνώς αναγνωρισμένη Σερβία ή θα συμμετάσχει στη διάλυση της Σερβίας στέλνοντας την αποστολή της στο Κοσσυφοπέδιο. «Δεν μπορεί ταυτόχρονα να διαλύει η ΕΕ τη Σερβία και να υπογράφει μαζί της τη Συμφωνία Σταθεροποίησης ως εταίρος της...».

Ωστόσο, δεν είναι η πρώτη αλλά η πολλοστή φορά που ο Κοστούνιτσα προβάλλει αντι-ευρωενωσιακός ή αντιΝΑΤΟικός... Από την άνοδό του στον προεδρικό θώκο της πρώην ΟΔ Γιουγκοσλαβίας το φθινόπωρο του 2000 ως τον πρωθυπουργικό θώκο της Σερβίας το Μάρτη του 2004 και ξανά μετά τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, ο Κοστούνιτσα προβάλλει τόσο «αντιΝΑΤΟικός» όσο για να μην πληγώσει την εθνική υπερηφάνεια του σερβικού λαού, που αντιστάθηκε στις ΝΑΤΟικές επιδρομές του 1999, και τόσο «αντιαμερικανικός» όσο να μην ξυπνήσει οδυνηρές μνήμες συναλλαγών άλλων ηγετών της σημερινής σερβικής κυβέρνησης με τη Δύση.

Σε μία τόσο κρίσιμη περίοδο για το μέλλον του Κοσσυφοπεδίου, ο Κοστούνιτσα σίγουρα δε θα δίσταζε σε μία «επίθεση» κατά της ΕΕ προσδοκώντας απ' τους Σέρβους ψηφοφόρους και μελλοντικά απτό πολιτικό αντίκρισμα και ενεργό ρόλο...