Με τα παραπάνω, θέλουμε να συνοψίσουμε, αφ' ενός, το περιεχόμενο και, αφ' ετέρου, την τολμηρή κοινωνικοπολιτική αλήθεια και τη διαχρονική αξία του συνολικού συγγραφικού έργου του Κυριάκου Σιμόπουλου, και στην προκειμένη περίπτωση των χρονογραφημάτων του στη διάρκεια επτά χρόνων (1975-1981). Σ' αυτήν την πτυχή της δημιουργίας του αναφερόμαστε σήμερα, με την ευκαιρία του Α` τόμου «Χρονογραφημάτων» του, την περίοδο 8/10/75 - 8/10/76, δημοσιευμένων στη «Βραδυνή», ο οποίος κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Στάχυ». Ο Κ. Σιμόπουλος, με τα επίκαιρα και σήμερα χρονογραφήματά του (έγραψε αρκετές χιλιάδες), τα οποία υπέγραφε με το ψευδώνυμο «Ανταίος», προκαλούσε την μήνιν των παραγόντων της εξουσίας, ορισμένοι από τους οποίους κραύγαζαν στον εκδότη της εφημερίδας «Διώξ' τον». Δεν υπήρχε σοβαρό θέμα της ελληνικής και διεθνούς κοινωνικής, πολιτικο-οικονομικής, πολιτισμικής, πολιτιστικής, περιβαλλοντικής πραγματικότητας και επικαιρότητας, που να μην περάσει από την αναλυτική εμβάθυνση και την αυστηρή κριτική «ματιά» του και την ασυμβίβαστη πάντα πένα του. Δεν υπήρχε πρόβλημα, ανάγκη, αίτημα, δικαίωμα, αγώνας του λαού για δημοκρατία, εργασία, υγεία, παιδεία, κ.ο.κ, που να μην τα υπερασπιστεί. Δεν υπήρχε πράξη εκμετάλλευσης και απάτης κατά του λαού (προερχόμενη από την πολιτεία, από το αχόρταγο κεφάλαιο, από τον ξένο παράγοντα), που να μην την καταδικάσει. Καμιά ασχημία και αναισχυντία κατά του λαού και του τόπου μας και κανένας υπαίτιος όποιου κακού ενάντια στον άνθρωπο και στην ανθρωπότητα, δε γλίτωσαν το «κατηγορώ» του.

Γρηγοριάδης Κώστας

Στο σημείο που έχουν φθάσει τα πράγματα στα Σκόπια, ελάχιστη σημασία έχει το εάν θα υπογραφεί ή όχι η ειρηνευτική συμφωνία μεταξύ των πολιτικών αρχηγών στα Σκόπια, στις 13 του μήνα. Αυτή η «φωτιά» είναι μάλλον δύσκολο να σβήσει διά παντός...

Οι δρόμοι ιδιωτικοποιούνται, τα δάση το ίδιο, οι παραλίες παίρνουν τη σειρά τους, αλλά κάτι φαίνεται να ξέχασαν οι «ντίλερ» του εκσυγχρονισμού: Τα απανταχού πεζοδρόμια. Και το παράδοξο είναι πως τους διέφυγε αυτό το «κελεπούρι» μιας και τα πεζοδρόμια εγγυώνται σίγουρη πελατεία για τα αρπακτικά του μεγάλου κεφαλαίου. Και... σίγουρα κέρδη! Με ένα φτηνό στρώσιμο, μια μικρή ανάπλαση, μια κάποια αναβάθμιση, θα μπορούσαν να μπουν και διόδια στους διαβάτες και εισιτήρια στους περιπατητές. Και μιας και η κυβέρνηση μειώνει τους φόρους, περισσεύουν και χρήματα στο λαό για να αφήνει και κανένα πουρμπουάρ από πάνω στους επιχειρηματίες που θα αναλάβουν την εκμετάλλευση των πεζοδρομίων. Αλήθεια πώς αντέχουν μερικοί να χάνονται τόσα κέρδη;

Ο 42χρονος Βολιώτης ναυτεργάτης Χρήστος Παπαδημητρίου είχε γλιτώσει από τρία ναυάγια, αλλά έχασε τη ζωή του στο λιμάνι του Βόλου, μέσα στο αγκυροβολημένο μότορσιπ «Αγιαντώνης», στο οποίο εκτελούνταν επικίνδυνες εργασίες με χρήση φλόγας, από την οποία μπορεί και να προήλθε η πυρκαγιά που ξέσπασε και είχε σαν αποτέλεσμα το θάνατό του!

Οι ευθύνες για τον αδόκητο χαμό του ναυτεργάτη βαρύνουν την ηγεσία του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, η οποία κρατάει ανενεργό το νόμο που έχει ψηφιστεί πριν τρία χρόνια και ο οποίος καθορίζει ρητώς τους χώρους όπου εκτελούνται ναυπηγοεπισκευαστικές ενέργειες και θέτει προϋποθέσεις για τα συνεργεία. Αν ο νόμος αυτός ήταν σε ισχύ, δε θα επιτρεπόταν να γίνονται τέτοιου είδους εργασίες στο λιμάνι του Βόλου, το οποίο, ως καθαρά εμπορικό, δε διαθέτει τις κατάλληλες εγκαταστάσεις και δεν πληρεί τους στοιχειώδεις κανόνες ασφάλειας.

Τώρα θα είναι «βαρύ και άδικο» να μιλήσουμε για εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης, του πρώην και του νυν υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας; Οχι, βεβαίως, και τον Χρ. Παπουτσή, αν δεν τον κατατρύχουν οι Ερινύες, γρήγορα θα τον κυνηγάει η Νέμεση...

Ορθώς η ΝΔ διαμαρτύρεται και καταγγέλλει την κυβέρνηση για τις αδιαφανείς διαδικασίες που ακολουθεί στις προσλήψεις, καταστρατηγώντας, επί της ουσίας, ακόμα και διατάξεις του ΑΣΕΠ. Εξηγήσιμη η στάση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καθώς νιώθει πως με τις προσλήψεις της κυβέρνησης - κι ιδιαίτερα στην πολιτική συγκυρία που διανύουμε - πλήττονται τα δικά της πολιτικά και εκλογικά συμφέροντα. Ομως, είναι υποκριτικές και προκλητικές οι δηλώσεις στελεχών της, που υποστηρίζουν ότι το κόμμα τους τάσσεται γενικώς υπέρ της διαφάνειας στις προσλήψεις, καθότι πιστεύει πως δεν υπάρχουν «παιδιά ενός κατώτερου Θεού» κι «όλοι στην Ελλάδα είναι ίσοι στις ευκαιρίες». Και τούτο όχι μόνο γιατί και η ίδια όταν ήταν στην κυβέρνηση τα ίδια έκανε, αλλά διότι και τώρα, ως αντιπολίτευση, επιχειρεί να «κλέψει» ψήφους τάζοντας θέσεις εργασίας σε άνεργους ή άλλους, νέους ιδιαίτερα. Αλλά η υποκρισία δεν είναι το μόνο πολιτικό «ελάττωμα» της ΝΔ...

Με ολοκληρωτικές καταστροφές απειλεί η ξηρασία τις καλλιέργειες στα παρακάρλια χωριά της Λάρισας, καθώς τα τελευταία αποθέματα νερού εξαντλούνται, ενώ η αρδευτική περίοδος συνεχίζεται. Οι αγρότες στρέφουν ξανά το βλέμμα τους στον ουρανό, περιμένοντας μια ακόμα καλοκαιρινή βροχή - εκείνες που σαν «μάνα εξ ουρανού» έπεσαν τον περασμένο Ιούλη και έδωσαν παράταση ζωής στις καλλιέργειες - αφού βοήθεια από κάπου αλλού δε φαίνεται στον ορίζοντα. Και, βεβαίως, η κυβέρνηση δε λαμβάνει μέτρα για τη μακροπρόθεσμη επίλυση του προβλήματος της λειψυδρίας, μην προχωρώντας στην κατασκευή των μεγάλων έργων, όπως η εκτροπή του Αχελώου, ο ταμιευτήρας της Κάρλας, το φράγμα Σμοκόβου κ.ά. ούτε για αποζημιώσεις λόγω ξηρασίας. Ολα αυτά θα τα θυμούνται οι Θεσσαλοί αγρότες το φθινόπωρο όταν θ' αρχίσουν τις φετινές κινητοποιήσεις τους, για την ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στους Ελληνες αθλητές που παίρνουν μέρος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου. Σ' όλους, και σ' εκείνους που παίρνουν μετάλλια και σ' αυτούς που καταλαμβάνουν θέσεις στους τελικούς και στους άλλους που απλώς συμμετέχουν χωρίς ιδιαίτερες διακρίσεις.

Τα τελευταία χρόνια ο ελληνικός στίβος, πράγματι, έχει να επιδείξει μεγάλες επιτυχίες σε παγκόσμιο επίπεδο - σε ολυμπιακούς, παγκόσμιους και πανευρωπαϊκούς αγώνες - κι οφείλουμε πολλά στους αθλητές για τη χαρά που μας δίνουν. Πάρ' όλα αυτά εμείς επιμένουμε ότι ο στίβος μιας μικρής χώρας σαν τη δική μας δεν πρέπει να λειτουργεί αποκλειστικά με κριτήριο τον πρωταθλητισμό, ο οποίος είναι συνυφασμένος και με την εμπορευματοποίηση του αθλητισμού. Ιδιαίτερα ενόψει και των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, η Ελλάδα έχει την ιστορική υποχρέωση να προσπαθήσει τουλάχιστον - να το πετύχει είναι μάλλον αδύνατο - να επαναφέρει τον αθλητισμό στο πνεύμα της άμιλλας των νέων για την κατάκτηση του «ωραίου, του μεγάλου και του αληθινού». Κι αυτό όχι μόνο γιατί ο εμπορευματικός πρωταθλητισμός αλλοιώνει το αθλητικό ιδεώδες, καθώς η άθληση, που είναι καθολικό δικαίωμα, μετατρέπεται σε διάκριση ως δυνατότητα λίγων, αλλά και διότι αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, ο στίβος θα σταματήσει να «παράγει» μετάλλια, αφού χωρίς υποδομή και μαζικό αθλητισμό, δεν αναδεικνύονται και τα ταλέντα...

«Καταδικάζουμε την έκρηξη βίας αλλά είναι σημαντικό να υπογραφεί στα Σκόπια η πολιτική συμφωνία από τους πολιτικούς ηγέτες» έλεγε προχτές ο ύπατος αρμοστής της ΕΕ για την Εξωτερική Πολιτική και Ασφάλεια, Χαβιέ Σολάνα. Και ας γινόταν χαμός στα πεδία των συγκρούσεων. Και ας του έστελνε η υπουργός Εξωτερικών της ΠΓΔΜ, Ιλίνκα Μίτρεβα, δραματική επιστολή -έκκληση για «διεθνή βοήθεια»...

Ομως, κακά τα ψέματα! Το εάν τελικώς ο Σολάνα θα μεταβεί στα Σκόπια ή εάν θα υπογραφεί αύριο η «ομιχλώδης» και αμφιλεγόμενης βιωσιμότητας «ειρηνευτική συμφωνία», ελάχιστο ρόλο παίζει! Για μία ακόμη φορά, η γλώσσα του πολέμου είναι αυτή που διαμορφώνει τις εξελίξεις στη γείτονα χώρα. Για τους γνωστούς λόγους και σκοπούς, και ιδιαίτερα εξαιτίας της σχεδόν... πάγιας πολιτικής της Δύσης, του «διαίρει και βασίλευε». Οχι μόνον στα Βαλκάνια, αλλά κυρίως, εδώ, σ' αυτή την εύφλεκτη άκρη της Γηραιάς Ηπείρου, που είθισται τελευταία να αποκαλείται τεχνηέντως, και ως επί το πλείστον, «Νοτιοανατολική Ευρώπη».

Αλλωστε, εδώ και μήνες, ο Χαβιέ Σολάνα πηγαινοέρχεται στην ΠΓΔΜ και οι πυροσβεστικές μεσολαβήσεις του δεν κάνουν άλλο τι από το να προκαλούν νέα, θερμότερα, και πιο επικίνδυνα επεισόδια πολέμου. Οχι ανεξήγητα. Οι «συνταγές» του Χαβιέ Σολάνα, αλλά και των άλλων αξιωματούχων της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, δεν αποβλέπουν στην ειρήνη και στη σταθερότητα αλλά στη διαρκή αναμόχλευση παθών, συγκρούσεων και αναταραχής...