Παπαγεωργίου Βασίλης

Τα πράγματα βέβαια και σε αυτόν τον τομέα δεν είναι όπως τα λένε οι κυβερνώντες.

Πρώτον, δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα ότι οι εξαγωγές αυξάνονται τώρα για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, πολύ περισσότερο μετά από δεκαετίες, που λένε κάποιοι.

Δεύτερον, αυτό, το υποτιθέμενο άλμα στις εξαγωγές που επικαλούνται, δεν έχει καμιά σχέση με την αλήθεια και για έναν ακόμα λόγο. Οι εξαγωγές πέρσι, που σημείωσαν αύξηση, ήταν της τάξης των 17,1 δισ. ευρώ, όμως το 2008 είχαν φτάσει τα 20 δισ. ευρώ. Αρα δεν έχουμε άλμα, αλλά βουτιά, σε σχέση με τα επίπεδα εκείνης της χρονιάς.

Τρίτον, οι εξαγωγές πράγματι εμφανίζουν αύξηση, μόνο που αυτή δεν προσφέρεται για κανενός είδους πανηγυρισμό, αφού στην πραγματικότητα ο μεγαλύτερος όγκος των εξαγωγών αυτών, αφορά επαναπροώθηση εισαγόμενου πετρελαίου στο εξωτερικό, μια και με αυτόν τον τρόπο κερδίζουν οι εταιρείες πετρελαιοειδών, αξιοποιώντας τις διαφορές τιμών και συναλλαγμάτων.

Τέταρτον, το Μάρτη μήνα, για παράδειγμα, οι εξαγωγές εμφανίζονται να αυξήθηκαν σε ποσοστό 23,6%. Ομως, αν αφαιρέσουμε από τις επανεξαγωγές πετρελαιοειδών, τότε οι εξαγωγές ελληνικών προϊόντων έφτασαν το ...0,5%!!!

Βέβαια, καλό είναι να έχουμε υπόψη μας, ότι ο δείκτης «εξαγωγές» και η κατά καιρούς ανοδική πορεία που μπορεί να εμφανίζει, σε καμιά περίπτωση δεν έχει σχέση με τη βελτίωση της θέσης των εργαζομένων στις εξαγωγικές επιχειρήσεις, πολύ περισσότερο με τη θέση των εργαζομένων συνολικά. Ετσι, σε μια περίοδο που τα λαϊκά εισοδήματα πέφτουν κατακόρυφα και οι συνθήκες διαβίωσης του λαού πάνε από το κακό στο χειρότερο, μεγάλη σκορδοκαΐλα των εργαζομένων, αν οι εξαγωγές αυξάνονται με μικρούς ή μεγαλύτερους ρυθμούς.

Σε συντριπτική ήττα και αποδοχή του εξωτερικού χρέους της πλουτοκρατίας, οδηγεί τα λαϊκά στρώματα ο ευρύτερος χώρος του οπορτουνισμού, μέσω της παγίδας που στήνει για τη δήθεν σύσταση «Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του Χρέους». Πίσω από την εχθρική για το λαό, λογική του «παράνομου» και «νόμιμου» χρέους, που, για ακόμη μία φορά, εξέθεσε ο παραπάνω χώρος στο Αμφιθέατρο της Νομικής το περασμένο Σαββατοκύριακο, κρύβεται η προσπάθεια ουσιαστικής αποδοχής των εξωτερικών δανείων που λάμβανε το αστικό κράτος για την ανάπτυξη των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου τις προηγούμενες δεκαετίες. Το χειρότερο και πιο επικίνδυνο για τα λαϊκά στρώματα είναι ότι η παραπάνω απάτη «ντύνεται» με την προβιά του «ταξικού» προσανατολισμού και του «αριστερού» κινήματος. Τώρα τι σόι «αριστερό» κίνημα είναι αυτό που θεωρεί ότι το σχέδιο «Καλλικράτης»... μποϊκοτάρεται από την ίδια την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αφού δεν το χρηματοδοτεί όπως θα έπρεπε - έτσι είπε ο δήμαρχος Σαρωνικού Π. Φιλίππου - είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Πρόκειται περί ιδεολογικής παράνοιας - για να μην πούμε τίποτα χειρότερο - ανάλογης με αυτήν που εξέφρασε ο Β. Γκανής, αγροτοσυνδικαλιστής του νομού Φθιώτιδας, ο οποίος από το βήμα του παραπάνω συνεδρίου, πρότεινε την ξοφλημένη πρακτική δημιουργίας «αδιαμεσολάβητων δικτύων» για τη μεταφορά αγροτικών προϊόντων από την ύπαιθρο στα αστικά κέντρα, μέτρο που υποτίθεται θα οδηγήσει σε μείωση των τιμών για τους καταναλωτές των αστικών κέντρων και αύξηση των τιμών παραγωγού. Ετσι, υποτίθεται, σύμφωνα με αυτόν, θα μειωθεί και το έλλειμμα του αγροτικού εμπορικού ισοζυγίου... Με τέτοιου είδους «παπατζιλίκια» ο συρφετός των δήθεν αριστερών προσπαθεί να νομιμοποιήσει στα μάτια της εργατικής τάξης τα χρέη των αφεντικών της και να τη βάλει να τα (ξανα)πληρώσει, έστω και με... «χαμηλή δόση για πάντα», που έλεγε και η διαφήμιση γνωστής τράπεζας...

Παρότι η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να παράγει τα περισσότερα αγροτικά και ζωοκομικά προϊόντα και να καλύπτει τις διατροφικές και άλλες ανάγκες του λαού μας, ξοδεύονται περίπου 5 - 6 δισ. ευρώ κάθε χρόνο για εισαγωγές. Αυτό συμβαίνει, γιατί έτσι εξυπηρετείται η κερδοφορία των ευρωμονοπωλίων και των ντόπιων εμποροβιομηχανικών ομίλων, που στηρίζονται από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Την κερδοφορία τους εξασφαλίζει η πολιτική της ΕΕ τόσο με την ενιαία εσωτερική αγορά και ειδικές συμφωνίες με τρίτες χώρες, όσο και με κανονισμούς και οδηγίες της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, που συρρικνώνουν την εγχώρια παραγωγή και ενισχύουν τις αθρόες εισαγωγές, σε βάρος των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων. Εξαιτίας των επιταγών της ΚΑΠ και του ΠΟΕ, ακόμα και σε προϊόντα όπου η Ελλάδα ήταν πλεονασματική, κάλυπτε τις ανάγκες και έκανε και εξαγωγές, έγινε πλέον ελλειμματική. Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ζάχαρη. Οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ συμφώνησαν στην ΕΕ να περιοριστεί η παραγωγή στο 50% της εθνικής ποσόστωσης και να μειωθεί η τιμή παραγωγού κατά 36,5%. Το αποτέλεσμα ήταν η τευτλοκαλλιέργεια να συρρικνωθεί δραματικά, να κλείσουν το 2007 τα δύο από τα πέντε σύγχρονα εργοστάσια της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης (ΕΒΖ), σε Ξάνθη και Λάρισα και τώρα πάνε για λουκέτο και άλλα δύο εργοστάσια σε Σέρρες και Ορεστιάδα. Η όλη κατάσταση δείχνει πως είναι ώριμο και αναγκαίο να υπάρξει αγροτική ανάπτυξη σε όφελος του λαού και ενάντια στα μονοπώλια και τους μεγαλοαγρότες. Ανάπτυξη που θα υλοποιείται με τον κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και την κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής και της γης, με κρατικές καθετοποιημένες αγροτικές παραγωγικές μονάδες και τους παραγωγικούς συνεταιρισμούς της μικρομεσαίας αγροτιάς. Θα εξασφαλίζει μόνιμη σταθερή δουλειά και ικανοποιητικό εισόδημα στους αγρότες, θα αξιοποιεί όλες τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας για την κάλυψη των διατροφικών αναγκών του λαού με φτηνά, υγιεινά και ποιοτικά προϊόντα, αλλά και τις απαραίτητες πρώτες ύλες στη μεταποιητική βιομηχανία.

Τα «φθηνά» πρατήρια, αλλά και... τις τιμές προϊόντων στα σούπερ μάρκετ από το «παρατηρητήριο τιμών» θα μπορούν να βλέπουν στα κινητά τους οι εργαζόμενοι. Αυτό ανακοίνωσε σε μια συνέντευξη - φιέστα η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας από κοινού με εκπροσώπους εταιρειών κινητής τηλεφωνίας που τους δόθηκε η δυνατότητα να κάνουν την ανάλογη προβολή του σχετικού προγράμματος των εταιρειών τους και της... κοινωνικής τους ευαισθησίας (γιατί η συγκεκριμένη υπηρεσία παρέχεται δωρεάν προς το παρόν). Και η κυβέρνηση, αντί για οποιαδήποτε άλλη απάντηση στην άγρια λεηλασία που υφίστανται τα λαϊκά εισοδήματα από τα μονοπώλια σε όλο το φάσμα της αγοράς, από τα καύσιμα μέχρι το τελευταίο προϊόν στα ράφια των σούπερ μάρκετ, έχει βάλει στο φουλ τις μηχανές του αποπροσανατολισμού και της πρόκλησης απέναντι στα λαϊκά νοικοκυριά. Σε αγαστή συνεργασία με τα μονοπώλια της κινητής τηλεφωνίας, η μεν κυβέρνηση πουλάει κοροϊδία και οι εταιρείες κινητής φύκια για μεταξωτές κορδέλες στις πλάτες των εργαζομένων.

Προχωρώντας στην έκδοση Ανθολογίας Διηγημάτων με θέμα τη Μετανάστευση, η «Σύγχρονη Εποχή» δεν είχε σκοπό να προσθέσει έναν ακόμη τόμο στους πολλούς που ήδη υπάρχουν. Το συλλογικό αυτό έργο, αποτέλεσμα μιας προσεκτικής διαλογής κειμένων που συγκεντρώθηκαν ύστερα από πρόσκληση σε «συγγραφείς και όχι μόνο», φιλοδοξεί να αποτελέσει αφορμή συζήτησης και διαλόγου ανάμεσα σε παιδιά, γονείς και εκπαιδευτικούς.

Στόχος ήταν και παραμένει η αποσαφήνιση, μέσα από ένα πιο προσιτό μέσο όπως η λογοτεχνία, των πραγματικών αιτιών των κοινωνικών αντιθέσεων, που δε βρίσκονται στο χρώμα, στο φύλο ή στον τόπο καταγωγής,αλλά στην ταξική θέση κάθε ανθρώπου μέσα στα εκμεταλλευτικά συστήματα. Η χρήση της μυθοπλασίας θα κάνει ευκολότερη την ευόδωση της προσπάθειας αυτής. Η προσέγγιση του θέματος με πιο κατανοητούς στα παιδιά τρόπους είναι δυνατόν να συμβάλει στην ανάπτυξη του πνεύματος αλληλεγγύης μεταξύ των μεταναστών και των Ελλήνων εργαζομένων, να καλλιεργήσει το σεβασμό στη διαφορετικότητα και να προωθήσει τη φιλία ανάμεσα στους λαούς.

Η αντίδραση της πακιστανικής κοινής γνώμης, για κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας της χώρας, προκάλεσε αναδίπλωση της κυβέρνησης που απαιτεί τον έλεγχο των συνεχιζόμενων αμερικανικών επιχειρήσεων, με μη επανδρωμένα αεροσκάφη, στο Πακιστάν, προειδοποιώντας για ... ρήξη σε αντίθετη περίπτωση.

Το Πακιστάν εξακολουθεί να λειτουργεί ως στρατηγικός σύμμαχος των ΗΠΑ (ήταν το εφαλτήριο της επίθεσης κατά του σοσιαλισμού και της ΕΣΣΔ) ενώ παράλληλα ενισχύει τις σχέσεις του με την Κίνα, γεγονός που αποτελεί και τον βασικό λόγο όχλησης από την πλευρά της Ουάσιγκτον. Η αστική τάξη του Πακιστάν ωστόσο αξιοποιεί την γεωστρατηγική θέση της χώρας, προκειμένου να εξασφαλίσει τα συμφέροντά της, χωρίς να αποκλείει οποιουδήποτε είδους «συμμαχίες».