Η οργάνωση της ταξικής πάλης είναι αδήριτη ανάγκη, είναι υποχρέωση και ο δρόμος για κάθε νέο εργάτη και εργάτρια, για να ζήσει ο λαός μας όπως του αξίζει, αφέντης στον τόπο του και στον πλούτο που ο ίδιος παράγει.

Αυτή η αναγκαιότητα αναδείχθηκε μέσα από την εκδήλωση της Τομεακής Οργάνωσης Βιομηχανίας της ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 13/9, στο χώρο του πρώην στρατοπέδου «Παύλου Μελά», με τίτλο «Οι νέοι εργαζόμενοι στην πρώτη γραμμή της πάλης για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος. Ισχυρό ΚΚΕ και ΚΝΕ στους χώρους δουλειάς για την κατάργηση της εκμετάλλευσης, για το σοσιαλισμό».

Στην εκδήλωση μίλησε ο Στράτος Κουρτζανίδης, μέλος της ΕΠ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ. Συμμετείχαν εργαζόμενοι και άνεργοι από μια σειρά κλάδων και επιχειρήσεων, οι οποίοι μέσω των ερωτήσεών τους συνέβαλαν να αναδειχθούν ιδεολογήματα που παρουσιάζονται για να αποπροσανατολίζεται ο λαός από την πραγματική αιτία η οποία προκαλεί τη βαρβαρότητα που βιώνει.

Ο Στρ. Κουρτζανίδης, περιγράφοντας την κατάσταση, ανέφερε: «Ζούμε στο πετσί μας τους μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους να αυγατίζουν τα κέρδη τους και μέσα στην κρίση, με το τσάκισμα των μισθών μας, με την απληρωσιά μας, με τις εργασιακές σχέσεις και τη ζωή - λάστιχο που καθιερώθηκε σε όλους τους κλάδους, κυρίως για τους νέους εργαζόμενους, με την "επιδοτούμενη" δουλειά μας στα 5μηνα προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας».

Πρόσθεσε ότι «η επίθεση που κάνουν τα επιχειρηματικά συμφέροντα και οι κυβερνήσεις - κόμματα που τα στηρίζουν αποσκοπεί και στο κορμί αλλά και στο μυαλό των νέων εργατών.

Στο κορμί ώστε αδιαμαρτύρητα να θέτουν για περισσότερες ώρες και λιγότερα χρήματα την εργατική τους δύναμη στα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις.

Στο μυαλό ώστε να θολώσουν τους νέους, να μη δουν την πραγματική διέξοδο, μέσα από ποιο δρόμο και ποια πάλη και αγώνα θα κατακτήσουν δικαιώματα και από καλύτερες θέσεις θα δώσουν μάχη για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους.

(...) Το κύριο στοιχείο των μηχανισμών της αστικής τάξης και των παρεμβάσεών τους, η επιδίωξή τους, είναι η απόκρυψη και ο αποπροσανατολισμός από τις πραγματικές αιτίες που γεννούν, οξύνουν και αναπαράγουν τα προβλήματα της εργαζόμενης νεολαίας και της εργατικής, της λαϊκής οικογένειας. Δηλαδή, την καπιταλιστική ιδιοκτησία, την οικονομική και πολιτική κυριαρχία του κεφαλαίου. Το ρόλο των διεθνών ιμπεριαλιστικών ενώσεων και μηχανισμών.

Ακριβώς το αντίθετο είναι ο "πυρήνας" της επιδίωξης του Κόμματος και της ΚΝΕ. Να ενημερώνουμε και να αποδεικνύουμε πειστικά στους νέους εργαζόμενους ότι οι σημερινές ανάγκες του κεφαλαίου, της καπιταλιστικής ανάπτυξης είναι ο "μύλος" που αλέθει δικαιώματα και κατακτήσεις. Να αποδεικνύουμε ότι στόχος και αποτέλεσμα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων είναι το εμπόρευμα "εργατική δύναμη" να αναπαράγεται συνεχώς με χειρότερους όρους. Γι' αυτό και αλέθονται πριν από όλα νεανικές σάρκες».

Αναφερόμενος στο ζήτημα της ανεργίας, σημείωσε: «Η ανεργία δεν είναι ανικανότητα ούτε επιλογή. Για την ανεργία ευθύνεται το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, το σύστημα που ζει και αναπνέει για το κέρδος. Φταίει το καπιταλιστικό σύστημα που αντιμετωπίζει την εργατική δύναμη σαν εμπόρευμα, θέλει τον εργάτη όλο και πιο φτηνό εμπόρευμα. Γι' αυτό απολύει εργάτες με συγκροτημένα δικαιώματα για να πάρει άλλους στη θέση τους με μισθούς πείνας (...)

Μεταφέρουν τις επιχειρήσεις τους αλλού. Με βασικό αυτό το κριτήριο επιλέγουν κλάδους, τομείς που θα επενδύσουν (...) Κι άλλοτε - σε κρίση ή όταν ο ανταγωνισμός τους βγάλει έξω από την αγορά - η εργατική δύναμη τούς γίνεται και άχρηστη.

(...) Οι 1,5 εκατ. άνεργοι και όλοι οι νέοι εργαζόμενοι που δέχονται την αντιλαϊκή επίθεση πρέπει να ξέρουν πως η πολυπόθητη ανάκαμψη δεν θα τους δώσει πίσω τη δουλειά που είχαν με το μισθό που είχαν, δεν θα τους δώσει πίσω τη ζωή που είχαν με το επίπεδο που είχαν...

(...) Σήμερα, οι λίγες νέες θέσεις εργασίας είναι κακοπληρωμένες, μερικής απασχόλησης. Με τέτοιες θέσεις εργασίας αντικαθίστανται παλιότεροι εργαζόμενοι με νέους.

Υπάρχουν και σήμερα κλάδοι της οικονομίας με μεγάλη κερδοφορία, π.χ. στον τουρισμό, που οι εργαζόμενοι εκεί δεν απολαμβάνουν τίποτα, αφού εξακολουθούν να υπάρχουν συνθήκες γαλέρας, ενώ πολλαπλασιάζονται οι λαϊκές οικογένειες που δεν κάνουν καθόλου ή κάνουν ελάχιστες μέρες διακοπές.

Η ανακούφιση, που υπόσχονται, όλη κι όλη θα είναι κάποια ψίχουλα για κάποιες ομάδες της πιο ακραίας φτώχειας, που οι ίδιοι προκαλούν.

Αυτή είναι η ΣΥΡΙΖΑίικη "ευαισθησία"».

Το στέλεχος του Κόμματος τόνισε ότι η αντίσταση στην καθημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα είναι ο πραγματικός μονόδρομος. Η αναγκαιότητα του σοσιαλισμού - κομμουνισμού είναι μια προοπτική που αξίζει «ρίσκο» και θυσίες, είναι η μόνη ρεαλιστική λαϊκή προοπτική.

Οπως είπε, «σύγχρονο δεν είναι η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα που κατακλύζει τις νέες γενιές εργαζομένων, η ανακύκλωση της ανεργίας, η δουλειά κυριολεκτικά μέχρι τα βαθιά γεράματα για ένα κομμάτι ψωμί και αυτό αν το σηκώνει η κερδοφορία των επιχειρηματιών.

Το σύγχρονο είναι αυτό που προτείνει το ΚΚΕ.

Η εργατική - λαϊκή εξουσία και οικονομία, η αποτίναξη, δηλαδή, της μισθωτής σκλαβιάς και η οργάνωση της παραγωγής με γνώμονα την εξυπηρέτηση των λαϊκών συμφερόντων, η αξιοποίηση του πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι για την ικανοποίηση των δικών τους αναγκών και όχι για τα κέρδη των μονοπωλίων, είναι ώριμη ανάγκη από τα ίδια τα πράγματα. Αυτήν του την πρόταση, για σύγκρουση και ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, βάζει το ΚΚΕ στο επίκεντρο της συζήτησης με το λαό.

Ο σοσιαλισμός είναι ώριμος και αναγκαίος, γιατί συμφέρει τους εργατοϋπαλλήλους και τα λαϊκά στρώματα, τους παραγωγούς του πλούτου, τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού. Οι ίδιες οι παραγωγικές δυνατότητες της Ελλάδας αποδεικνύουν ότι υπάρχουν οι αντικειμενικές προϋποθέσεις για μια ριζικά διαφορετική οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, με βασικό χαρακτηριστικό τη μετατροπή της ιδιοκτησίας του μεγάλου κεφαλαίου σε κοινωνική ιδιοκτησία και δίπλα της τον παραγωγικό συνεταιρισμό.

Μια οικονομία με εργατικό και λαϊκό έλεγχο, με κεντρικό, επιστημονικά οργανωμένο σχεδιασμό, που μπορεί να απελευθερώσει τις εγχώριες παραγωγικές δυνατότητες, γιατί έχει γνώμονα τη συνδυασμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Μόνο μια τέτοια οικονομία μπορεί να εξαλείψει οριστικά την αναρχία της παραγωγής, τη ζούγκλα του ανταγωνισμού των μονοπωλιακών ομίλων για το μεγαλύτερο κέρδος. Μόνο η εργατική - λαϊκή εξουσία μπορεί να αξιοποιήσει και να κατανείμει σε αυτήν την κατεύθυνση το σύνολο του εργατικού δυναμικού της χώρας, εξαλείφοντας την ανεργία».

Απαντώντας στο πώς θα μπορεί να γίνει πράξη η πρόταση του ΚΚΕ, σημείωσε: «Το ΚΚΕ δουλεύει για την ανασύνταξη, οργάνωση και ανάπτυξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, τη λαϊκή συμμαχία και αντεπίθεση, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για αλλαγή των αρνητικών συσχετισμών, για να αλλάξει η τάξη που έχει στα χέρια της την εξουσία και όχι απλά μια κυβέρνηση.

Για ένα κίνημα, που βάζοντας στο επίκεντρο τον πραγματικό αντίπαλο, θα γίνεται ακόμα πιο μαζικό, πιο μαχητικό, πιο διεκδικητικό.

Βασικό καθήκον είναι να ανέβει ο βαθμός οργάνωσης της νεολαίας, μέσα από τα σωματεία, τα συνδικάτα, τις Επιτροπές Νέων, τις Επιτροπές Ανέργων, τις σωματειακές επιτροπές, τις επιτροπές του Συλλόγου Σπουδαστών Δημοσίων ΙΕΚ στους νέους στις επαγγελματικές σχολές κατάρτισης.

Δεν ξεκινάμε από το μηδέν. Σε κάθε χώρο υπάρχει μια κρίσιμη μάζα νέων που αποτελεί σοβαρή υποδομή, που μπήκε στον αγώνα και στην πάλη το προηγούμενο διάστημα, που συναντήθηκε με τους κομμουνιστές στους χώρους δουλειάς, έδωσε το "παρών" σε σκληρές μάχες.

Αναδεικνύοντας τα οξυμένα προβλήματα που υπάρχουν σε κάθε χώρο και τη δυνατότητα που υπάρχει σήμερα να ζούμε και να δουλεύουμε με καλύτερους όρους, μπήκανε νέες δυνάμεις στη μάχη, με όρεξη και μεράκι να συμβάλουν στην οργάνωση του αγώνα, να κινητοποιήσουν με τη σειρά τους νέο κόσμο, "στήθηκαν" νέες Επιτροπές Αγώνα, σωματειακές επιτροπές, λειτούργησαν καλύτερα επιτροπές νέων των συνδικάτων.

Δεν είναι λίγοι οι χώροι δουλειάς, όπου με αφορμή απολύσεις και μειώσεις μισθών, οργανώθηκαν αγωνιστικές κινητοποιήσεις και απεργίες, με τη συμμετοχή νέων εργαζομένων, που συνέβαλαν στο να σπάει η τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς, να αναδεικνύεται η ανάγκη για ταξική αλληλεγγύη, για οργανωμένη και συλλογική απάντηση, η ανάγκη να γίνει πράξη το "ένας για όλους και όλοι για έναν".

Θαρρετά, με εμπιστοσύνη στο κριτήριο της υπηρέτησης των αναγκών της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, ανοίγουμε την αντιπαράθεση με κάθε ιδεολόγημα που θέλει τη νεολαία στο "μαντρί". Οι νέοι της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων έχουν συσσωρευμένη πείρα που χρειάζεται να βγει στην επιφάνεια. Οι νέοι εργαζόμενοι να μπουν μπροστά, να βάλουν πλάτη στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος. Οι νέοι εργάτες να πυκνώσουν τις γραμμές του Κόμματος και της ΚΝΕ.

Είναι σήμερα ώριμο ο λαός μας να ζήσει όπως του αξίζει. Αφέντης στον τόπο του και στον πλούτο που ο ίδιος παράγει. Κι αυτό μόνο το ΚΚΕ το λέει, το αποδεικνύει και το παλεύει.

Η ζωή μας, ο κόσμος χρειάζεται αλλαγή. Μπορούμε να τον αλλάξουμε. Δυναμώνοντας την ελπίδα του αγώνα, δυναμώνοντας το ΚΚΕ».

Κάτοικος της περιοχής δείχνει τα «οχυρωματικά μέτρα» που παίρνει για το σπίτι του. Σακιά με άμμο είναι στο πεζοδρόμιο, έτοιμα να χρησιμοποιηθούν για την ανάσχεση των νερών. Θυμάται τις περσινές μεγάλες καταστροφές, όταν μέσα σε λίγα λεπτά καταστράφηκε το νοικοκυριό της. «Βγάζαμε με τους κουβάδες τα βοθρολύματα», αναφέρει. Οσο για αποζημιώσεις; Παρόλο που καταγράφηκαν οι ζημιές, ακόμα δεν έχουν πάρει ούτε ευρώ. Τα μέλη του Κόμματος απαντούν ότι τέτοιες καταστροφές δεν γίνονται εκεί που μένουν οι μεγάλοι καπιταλιστές, αλλά στις γειτονιές των μεροκαματιάρηδων. «Μας έχουν ποδοπατήσει», λέει αγανακτισμένη μια συνταξιούχος. «Η σύνταξη εξανεμίζεται, πληρώνουμε ΕΝΦΙΑ για τα σπίτια μας και τόσους φόρους και παλεύουμε να ορθοποδήσουμε μετά τις ζημιές».

Αντικείμενο της πρωτοβουλίας του Κόμματος ήταν το πρόβλημα της αντιπλημμυρικής προστασίας και η ανάδειξη των δίκαιων λαϊκών αιτημάτων για άμεση λήψη μέτρων ώστε να πάψει η περιοχή να πνίγεται κάθε χρόνο με τις χειμωνιάτικες μπόρες. Ενα χρόνο μετά τη νεροποντή στις 22 Οκτώβρη του 2015, οι γειτονιές του Δήμου Αγίων Αναργύρων - Καματερού παραμένουν ανοχύρωτες απέναντι στα φυσικά φαινόμενα.

Ο Χρήστος Κατσώτης, μέλος της ΚΕ και βουλευτής του ΚΚΕ, ο Γιάννης Πρωτούλης, μέλος της ΚΕ και περιφερειακός σύμβουλος Αττικής, καθώς και οι δημοτικοί σύμβουλοι του ΚΚΕ Δημήτρης Κατσαντώνης, Εφη Καλτέκη και Θοδωρής Σκολαρίκος, περνώντας από σπίτι σε σπίτι, συνομίλησαν για αρκετή ώρα με τους περίοικους ενημερώνοντάς τους για τις διεκδικήσεις του ΚΚΕ, τις προτάσεις του και τις κινήσεις που έχει κάνει ώστε να δοθεί οριστική λύση στο πρόβλημα. Ο Χρ. Κατσώτης σε δήλωσή του ανέδειξε τις ευθύνες διαχρονικά των κυβερνήσεων, όπως και της σημερινής ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που, όπως είπε, στην προτεραιότητά τους δεν είναι οι αναγκαίες υποδομές για τη ζωή του λαού, αλλά έργα που αποφέρουν κέρδη στο κεφάλαιο. Ο Δ. Κατσαντώνης σημείωσε ότι η κατάσταση στην περιοχή είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα σε σχέση με πέρυσι, προσθέτοντας ότι με την πρώτη βροχή θα κινδυνεύσουν κάτοικοι, λαϊκές περιουσίες καθώς και διερχόμενοι οδηγοί από την Εθνική οδό. Ο Γ. Πρωτούλης, αναδεικνύοντας τις ευθύνες της περιφερειακής αρχής (ΣΥΡΙΖΑ) για την αδράνεια που επιδεικνύει, σημείωσε ότι δεν δείχνει την ίδια αμέλεια για έργα βιτρίνας. Αλλωστε, πρόσφατα, η Περιφέρεια αποφάσισε να χρηματοδοτήσει με 150 εκατ. ευρώ έργα ανάπλασης στο Φαληρικό Ορμο, για να δημιουργηθεί «αυλή» στο έργο που χρηματοδοτεί το Ιδρυμα «Στ. Νιάρχος». Το στέλεχος του Κόμματος ανέδειξε μάλιστα την προκλητική στάση της περιφερειακής αρχής, που ακόμα και σήμερα «επιμένει» να βλέπει έργα στην περιοχή των Αγ. Αναργύρων, ενώ «δεν έχει πέσει ούτε σφυριά».

Πηγή του κακού δεν είναι απλά η προχειρότητα με την οποία διαχρονικά οι κυβερνήσεις και η Τοπική Διοίκηση αντιμετωπίζουν το θέμα. Είναι η έλλειψη ολοκληρωμένου σχεδίου αντιμετώπισής του κι αυτό γιατί δεν αποτελεί προτεραιότητα στον αστικό σχεδιασμό. Η υλοποίηση τέτοιων έργων, όπως αντιπλημμυρικής προστασίας και αντισεισμικής θωράκισης, δεν λειτουργεί «ανταποδοτικά» για το κεφάλαιο, επομένως δεν αφήνει κέρδος και γι' αυτό δεν επιλέγεται η χρηματοδότησή τους. Είναι υποδομές που δεν είναι «επιλέξιμες» καθώς δεν πωλούνται μετά την κατασκευή τους ή δεν νοικιάζονται, όπως συμβαίνει, για παράδειγμα, με τους αυτοκινητόδρομους, που αποφέρουν έσοδα με τα διόδια για δεκαετίες...

Είναι χαρακτηριστικό ότι η αποκατάσταση των πρανών του Κηφισού κάτω από την Εθνική οδό (στο ύψος της Λ. Κατσώνη), που τμήμα τους ξηλώθηκε από το περσινό φούσκωμα του ποταμού, ίσως ξεκινήσει σε δέκα μέρες, σχεδόν ένα χρόνο μετά. Αν στο μεταξύ ξαναφουσκώσει απειλητικά το ποτάμι, είναι απορίας άξιο πώς θα προφυλαχτεί το παρακείμενο οδόστρωμα. Είναι κι αυτή μια ακόμα ένδειξη του ότι τα όποια έργα γίνονται είναι σκόρπια και αποσπασματικά. Απλά μπαλώνουν για λίγο το πρόβλημα ή το μεταφέρουν σε γειτονική περιοχή, πολλές φορές διογκωμένο. Αντίστοιχη η εικόνα και στο Καματερό, όπου δεν έχουν διευθετηθεί τα παραρεμάτια της Εσχατιάς και δεν έχουν γίνει στοιχειώδη έργα ανάσχεσης των υδάτων στο Ποικίλο Ορος, με αποτέλεσμα στην πρώτη βροχή οι δρόμοι να μετατρέπονται σε κανάλια.

Το ΚΚΕ, με δεκάδες πρωτοβουλίες, κινητοποιήσεις, περιοδείες, παρεμβάσεις στη Βουλή, στην Ευρωβουλή και στην Τοπική Διοίκηση, καθώς και ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη», αναδεικνύει σταθερά το πρόβλημα και πρωτοστατεί στην πάλη για τη διεκδίκηση άμεσων μέτρων μαζί με την ανακούφιση των πληγέντων, την αποζημίωση και αποκατάσταση, το πάγωμα χρεών κ.λπ. Απαιτείται, ειδικά τώρα που αρχίζουν πάλι οι βροχές, να δρομολογηθούν οι καθαρισμοί δικτύων και υποδομών και να διασφαλιστεί η οργανωτική ετοιμότητα (υποδομές, μέσα, προσωπικό, σχέδια κ.λπ.) για αντιμετώπιση πλημμυρών.

Ομως, η συστηματική αντιπλημμυρική προστασία, όπως και όλες οι υποδομές για την ασφαλή διαβίωση του λαού, απαιτεί τη δημιουργία αρμόδιου ενιαίου φορέα, με επικαιροποίηση των απαραίτητων στοιχείων και των μελετών, ολοκλήρωση των αστικών δικτύων όμβριων υδάτων, διάνοιξη και διευθέτηση ρεμάτων, ριζική αναβάθμιση και επαρκή συντήρηση των αντιπλημμυρικών υποδομών. Ο αγώνας του λαού, για να έχει ελπιδοφόρα προοπτική, θα πρέπει να δένεται με την πάλη για ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, να φωτίζει το δρόμο του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού της οικονομίας, με κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και εργατικό έλεγχο.

Στο πλαίσιο του κεντρικού σχεδιασμού, ο ενιαίος κρατικός φορέας κατασκευών θα σχεδιάζει και θα υλοποιεί έργα που θα καλύπτουν το σύνολο των κοινωνικών αναγκών, συνδυάζοντας αρμονικά την κάλυψη των αναγκών για ασφαλείς και ποιοτικές υποδομές κατοικίας, εργασίας, άθλησης, διασκέδασης, μεταφοράς κ.λπ. με την προστασία της δημόσιας υγείας και ασφάλειας και του περιβάλλοντος από φυσικές και τεχνολογικές καταστροφές.

Πραγματοποιήθηκε στις 10 Σεπτέμβρη, στην περιοχή Μουντέ Ραχών Ικαρίας, αποκατάσταση του μνημείου του ΚΚΕ.

Το μνημείο που έχει ανεγερθεί στη μνήμη των πολιτικών εξόριστων που πέρασαν από την Ικαρία - «στους αλύγιστους της ταξικής πάλης» - κατά το παρελθόν υπέστη βανδαλισμούς δύο φορές, και αποκαταστάθηκε από μέλη και φίλους του ΚΚΕ.

Ανάλογη παρέμβαση προγραμματίζεται το Σάββατο 9/10, στην περιοχή Πλατανίδι Κάμπας, πάνω από τον οικισμό Ξυλοσύρτη, με ιστορικό περίπατο και τοποθέτηση αναμνηστικής πλάκας για τον Νέστορα Νιαπά, μαχητή και πρώτο πεσόντα του ΔΣΕ στην Ικαρία, ο οποίος δολοφονήθηκε άοπλος από το αστικό κράτος στις 19/6/48.

Οι δράσεις αυτές καθώς και η δημιουργία μνημειακού χώρου στον οικισμό Φραντάτο, στη μνήμη των μαχητών του ΔΣΕ στην Ικαρία, είναι ενταγμένες στο πλαίσιο των εορτασμών των 100 χρόνων από την ίδρυση του ΚΚΕ και των 70 χρόνων από την ίδρυση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.

Σήμερα Παρασκευή στις 19.00, στο Κηποθέατρο Νίκαιας, πραγματοποιείται από τις Οργανώσεις Νίκαιας - Ρέντη του ΚΚΕ και το Παράρτημα Κοκκινιάς της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ εκδήλωση αφιερωμένη στο Μπλόκο της Κοκκινιάς.

Θα μιλήσει ο Θοδωρής Χιώνης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, ενώ θα ακολουθήσει μουσικοθεατρική παράσταση, με θέμα το χρονικό του Μπλόκου.

Το ΚΚΕ προχωράει στη συμπλήρωση 100 χρόνων ζωής και δράσης, διάστημα στο οποίο δόθηκαν αμέτρητες μάχες για μια καλύτερη ζωή. Η Ιστορία και η δράση του είναι συνδεδεμένη με τις πιο λαμπρές στιγμές του ταξικού κινήματος στην Ελλάδα και εμπνέει και σήμερα στο δύσκολο δρόμο της επαναστατικής ανατροπής. Από άκρη σε άκρη, όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, έχει μια ιστορία να πει για τον ηρωισμό και τις θυσίες των κομμουνιστών, που βγήκαν μπροστά, δεν κρύφτηκαν μπροστά στις δυσκολίες, αλλά ηγήθηκαν στην πάλη για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Γι' αυτό το σκοπό δεν δίστασαν να δώσουν ακόμα και τη ζωή τους.

Τέτοιος τόπος είναι και η Κοκκινιά, που έχει αφήσει ανεξίτηλα στη μνήμη τις ηρωικές μορφές της Διαμάντως Κουμπάκη, του Αποστόλη Χατζηβασιλείου, του Παναγιώτη Ασμάνη και πολλών άλλων λιγότερο γνωστών αλλά εξίσου ηρωικών μορφών, που εκτελέστηκαν στις 17/8/1944, στο Μπλόκο της Κοκκινιάς.

Τα «μπλόκα» ήταν ένα από τα κλασικά μέτρα μαζικής τρομοκρατίας που εφάρμοζαν οι δυνάμεις κατοχής στην Ελλάδα, κυρίως στην πρωτεύουσα και ιδίως την περίοδο που είχε αρχίσει γι' αυτούς η αντίστροφη μέτρηση.

Στις 17/8/1944, πριν ακόμα ξημερώσει, η Κοκκινιά πολιορκείται από γερμανικά στρατεύματα και από ορδές γερμανοτσολιάδων. Μέσα σε λίγα λεπτά μπλοκαρίστηκαν όλα τα περάσματα που οδηγούσαν προς τον Πειραιά, το Κερατσίνι και το Αιγάλεω, όλες οι δίοδοι δηλαδή που θα μπορούσε κανείς να διαφύγει. Οι μαρτυρίες υπολογίζουν τους εισβολείς σε 3.500 με 4.000 άντρες καλά εξοπλισμένους. Τα χωνιά φωνάζουν και συγκεντρώνουν όλους τους άντρες ηλικίας από 14 ετών και πάνω στην πλατεία Οσίας Ξένης. Συγκεντρώνονται 25.000 άτομα. Οι ταγματασφαλίτες και οι δοσίλογοι πιάνουν «δουλειά», ξεχωρίζουν από το πλήθος αξιωματικούς του ΕΛΑΣ, μέλη και στελέχη του ΚΚΕ, άλλους τους εκτελούν επιτόπου και άλλους τους βασανίζουν για να προδώσουν, πριν τους εκτελέσουν κι αυτούς στη Μάντρα. Το γενικό πρόσταγμα στους προδότες έχει ο «συνταγματάρχης» των ταγματασφαλιτών Πλυτζανόπουλος. Ο ακριβής αριθμός των θυμάτων δεν είναι εξακριβωμένος.

Λίγο πριν την απελευθέρωση της Αθήνας, οι Γερμανοί και οι ντόπιοι συνεργάτες τους επέλεξαν να προχωρήσουν σε αυτό το έγκλημα. Ηθελαν να χτυπήσουν το λαό που αντιστεκόταν, που με το όπλο στο χέρι πάλευε ενάντια στην πείνα, ενάντια στους μαυραγορίτες, ενάντια στο στρατό κατοχής και τους συνεργάτες του. Στόχος ιδιαίτερος ήταν η πρωτοπορία της εργατικής τάξης και του λαού, το ηρωικό ΚΚΕ. Στόχος ήταν οι αγωνιστές του ΕΑΜ και ειδικά το ένοπλο τμήμα του, οι μαχητές του ΕΛΑΣ. Αυτούς αναζητούσαν στις εργατογειτονιές της Κοκκινιάς οι ναζί και οι ταγματασφαλίτες, οι κομμουνιστές ήταν ο στόχος, αυτούς προσπαθούσαν να ξεχωρίσουν οι κουκουλοφόροι. Δε συγχωρούσαν στο λαό το γεγονός ότι λίγους μήνες πριν, στη μάχη της Κοκκινιάς, το Μάρτη του '44, ο ΕΛΑΣ είχε αναγκάσει τους ναζί σε υποχώρηση.

Το ίδιο βράδυ των γεγονότων, η Αχτιδική Επιτροπή της ΚΟ Κοκκινιάς του ΚΚΕ κυκλοφόρησε προκήρυξη που έδινε το σύνθημα της συνέχισης της πάλης και έλεγε μεταξύ άλλων: «Διακόσια διαλεχτά παλληκάρια, διακόσιοι πρωτοπόροι στον καθημερινό αγώνα για ζωή και λευτεριά, διακόσια μέλη και στελέχη, οπαδοί και συμπαθούντες του κόμματός σας, του Κομμουνιστικού, δεν υπάρχουν πια... Χαρά στον τόπο που βγάζει τέτοια παλληκάρια, τιμή στο κόμμα που τ' ανάθρεψε με τέτοια πίστη και παλληκαριά, τιμή και δόξα στο γονιό πού θρεψε τέτοιους λεβέντες... Το αίμα σας θα το πάρουμε πίσω. Ορκιζόμαστε να συνεχίσουμε με πιότερη ορμή το μισοτελειωμένο σας έργο για τη λευτεριά του τόπου μας... Μονάχα όταν δώσουμε τα πάντα και τη ζωή μας ακόμα για τη συντριβή του κατακτητή, θα νικήσουμε...».

Ανάμεσα στους ηρωικούς νεκρούς ήταν ο Αποστόλης Χατζηβασιλείου, Γραμματέας της ΚΟΒ Κιλικιάνων του ΚΚΕ, που ενώ τον έσερναν για το θάνατο και τον κομμάτιαζαν σιγά - σιγά για να προδώσει, εκείνος φώναζε «Πατριώτες ψηλά το κεφάλι σας. Μη φοβάστε. Δεν πρόκειται να προδώσω κανέναν». Ηταν ο Παναγιώτης Ασμάνης, που τον σκότωσε ο ίδιος ο Πλυτζανόπουλος. Ηταν η θρυλική Διαμάντω Κουμπάκη, στέλεχος της ΕΠΟΝ Πειραιά.

Στις 24/9/1944, ο λαός της Κοκκινιάς αλλά και της Αθήνας και του Πειραιά κλήθηκε να αποτίσει φόρο τιμής στους ήρωες - νεκρούς του μεγάλου Μπλόκου, αλλά βρέθηκε και πάλι κάτω από τα πυρά των κατακτητών, με αποτέλεσμα στον κατάλογο των απωλειών να προστεθούν 9 νεκροί και 32 τραυματίες, ανάμεσά τους η ΕΠΟΝίτισσα Γιαννούλα Γεροντογιάννη.

Οπως το αποτύπωσε στην ιστορική μας μνήμη ο ποιητής Γ. Ρίτσος:

«...17 του Αυγούστου, τρόμος και καπνός, καμένα σπίτια, παλικάρια σκοτωμένα,

κι άδεια να μένει η Κοκκινιά, γεμάτη απ' το αίμα των παιδιών της,

βαμμένοι οι τοίχοι κόκκινοι, κόκκινα τα πεζούλια...».

Το Μπλόκο της Κοκκινιάς δείχνει το αποτρόπαιο πρόσωπο του εκμεταλλευτικού συστήματος και ενός από τα παιδιά του, του φασισμού, που αποτελεί το μακρύ χέρι της αστικής τάξης. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση, ήταν το βρώμικο χέρι που σηκωνόταν για να καταδώσει αγωνιστές, ήταν το χέρι που βασάνισε και δολοφόνησε.

Το ΚΚΕ διδάσκεται από την Ιστορία του, βγάζει συμπεράσματα για τη στρατηγική του, που έχουν οδηγήσει στην κατάκτηση του σημερινού σύγχρονου Προγράμματός του. Ετσι τιμάμε την ηρωική Ιστορία μας, διαμορφώνοντας όρους και προϋποθέσεις για νέους αγώνες. Αντιμετωπίζοντας και τις προσπάθειες διαστρέβλωσης και παραχάραξης της ιστορίας του λαϊκού κινήματος του τόπου μας, ιδιαίτερα της προσπάθειας να χρησιμοποιηθούν οι μεγάλοι αγώνες αποχρωματισμένοι και απονευρωμένοι, για να ξεπλυθεί σήμερα η κυβέρνηση και η αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει.

Βγάζουμε συμπεράσματα από την ηρωική πείρα του Κόμματός μας και προχωράμε μπροστά, με προοπτική τη δικαίωση των αγώνων του λαού μας, την ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος που γεννά φτώχεια, ανεργία, πολέμους. Εμπνεόμαστε και συνεχίζουμε στο δρόμο της πάλης για την πραγματική διέξοδο, για την κοινωνία που δε θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για το σοσιαλισμό.