Eurokinissi

Από την πρόσφατη Σύνοδο των G7

Να σημειωθεί ότι το μερίδιο της κινεζικής οικονομίας στο παγκόσμιο ΑΕΠ, με βάση τις ισοτιμίες αγοραστικών δυνάμεων (PPP), έχει φτάσει στο 18,2%, έναντι 15,3% του μεριδίου των ΗΠΑ και 11,6% της Ευρωζώνης, σύμφωνα με στοιχεία του ΔΝΤ.

Την ίδια ώρα, η πρόσφατη έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας (ΤτΕ) για τη «νομισματική πολιτική» εστιάζει στους «κινδύνους και τις αβεβαιότητες που περιβάλλουν την παγκόσμια οικονομία» και οι οποίοι «υπογραμμίζουν την ανάγκη ενίσχυσης της ανθεκτικότητας της ευρωπαϊκής οικονομίας και ιδιαίτερα της ζώνης του ευρώ». Σε πρώτο πλάνο, προβάλλεται η διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών επιχειρηματικών ομίλων με την «υλοποίηση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων», με φόντο βέβαια τους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και αγορές, την ενδοκαπιταλιστική διαπάλη γύρω από τα μέτρα προστατευτισμού στο παγκόσμιο εμπόριο, αλλά και με τους φορολογικούς ανταγωνισμούς με την πλευρά των ΗΠΑ.

Τα παραπάνω «θα επηρεάσουν την ελκυστικότητα της ευρωπαϊκής οικονομίας - ως συνόλου, αλλά και σε επίπεδο μεμονωμένων οικονομιών - ως προορισμού ξένων άμεσων επενδύσεων και της οικονομικής δραστηριότητας γενικότερα», επισημαίνεται στην έκθεση της ΤτΕ, και, όπως τονίζεται, «είναι επίσης σημαντικό να ενισχυθεί η θεσμική αρχιτεκτονική της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης και η δυνατότητά της να αντιμετωπίσει με επιτυχία τα προβλήματα που κληροδότησε η κρίση, αλλά και μελλοντικές προκλήσεις».

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της ΕΚΤ, τα μέχρι σήμερα μέτρα για τον εμπορικό προστατευτισμό επηρεάζουν μόνο ένα μικρό μέρος του παγκόσμιου εμπορίου, ενώ οι επιπτώσεις τους στα παγκόσμια μακροοικονομικά μεγέθη παραμένουν μικρές. Την ίδια ώρα, όπως λένε, ο βασικός κίνδυνος εντοπίζεται στην περαιτέρω κλιμάκωση. Ενώ αρχικά είχε προβλεφθεί η εξαίρεση ορισμένων κρατών, οι ΗΠΑ τελικά αποφάσισαν να επεκτείνουν την εφαρμογή των υψηλότερων δασμών στην ΕΕ, τον Καναδά και το Μεξικό, που με τη σειρά τους δρομολογούν ως αντίμετρο ανατιμήσεις δασμών.

Βέβαια, στην ενδοκαπιταλιστική διαπάλη για το ξαναμοίρασμα των αγορών υπεισέρχεται και ο παράγοντας των φορολογικών συντελεστών που εφαρμόζονται επί των επιχειρηματικών κερδών. Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρατίθενται στην έκθεση της ΤτΕ, τα πρόσφατα φορολογικά μέτρα στις ΗΠΑ, ιδιαίτερα η μείωση στο 21% από το 35% του ανώτατου φορολογικού συντελεστή επί των κερδών, εκτιμάται ότι θα μειώσουν τη μέση φορολογική επιβάρυνση στις ΗΠΑ και θα αυξήσουν την ελκυστικότητα της αμερικανικής οικονομίας τόσο για την εγχώρια επιχειρηματική δραστηριότητα όσο και για τις άμεσες ξένες επενδύσεις (ΑΞΕ). Παράλληλα, όπως τονίζεται, «δημιουργείται κίνητρο επαναπατρισμού στις ΗΠΑ δραστηριοτήτων και κερδών αμερικανικών μεγάλων εταιρειών εις βάρος άλλων εταιρειών, ευρωπαϊκών και μη».

Παρά το γεγονός ότι ο νέος εταιρικός φορολογικός συντελεστής στις ΗΠΑ θα είναι περίπου όσο και ο μέσος όρος στην ΕΕ (21,9%), η σημαντική μείωσή του στις ΗΠΑ συνεπάγεται ότι η «σχετική φορολογική μεταχείριση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στην ΕΕ γίνεται δυσμενέστερη, ιδιαίτερα όσον αφορά χώρες - μέλη στις οποίες ο εν λόγω συντελεστής είναι σαφώς υψηλότερος από το μέσο όρο της ΕΕ».

Την ίδια ώρα, σε επίπεδο ΕΕ ο ανώτατος φορολογικός συντελεστής επί των εταιρικών κερδών κυμαίνεται από το 10% στη Βουλγαρία, στο 12,5% στην Ιρλανδία και την Κύπρο, και φτάνει μέχρι και το 35%. Σύμφωνα με την ΤτΕ, είναι σημαντική η διαμόρφωση «ευρωπαϊκής πολιτικής» σε θέματα φορολογίας των επιχειρήσεων, έτσι ώστε να ενισχυθεί η «ελκυστικότητα» των οικονομιών της ΕΕ και της Ευρωζώνης σε ό,τι αφορά την επιχειρηματική δραστηριότητα και την προσέλκυση επενδύσεων, συμπεριλαμβανομένων βέβαια και των ΑΞΕ.

Μάλιστα, όπως εκτιμάται, η μείωση του φορολογικού συντελεστή στις ΗΠΑ θα επιδράσει στην ενίσχυση του διεθνούς φορολογικού ανταγωνισμού και «ενδεχομένως μεσοπρόθεσμα θα προκαλέσει ανταγωνιστικές μειώσεις φορολογικών συντελεστών σε προηγμένες οικονομίες».

Οι ανακατατάξεις αυτές εκτιμάται ότι θα οδηγήσουν σε αύξηση των ΑΞΕ τόσο προς τις ΗΠΑ όσο και προς οικονομίες της ΕΕ, με φορολογικό συντελεστή χαμηλότερο από το μέσο όρο της ΕΕ και των ΗΠΑ. Με βάση τα σημερινά δεδομένα, το τελικό ισοζύγιο των επενδυτικών ροών θα είναι αρνητικό για την ΕΕ συνολικά. Σύμφωνα με την έκθεση της ΤτΕ, «προβλέπεται καθαρή εκροή ΑΞΕ από την Ευρώπη προς τις ΗΠΑ, εκροή που ενδεχομένως θα γίνει αισθητή σε μεγάλες ευρωπαϊκές οικονομίες, όπως λ.χ. στη Γερμανία», με βάση βέβαια τις συνθήκες που επικρατούν σήμερα.

Την ίδια ώρα, ο ΟΟΣΑ στις τελευταίες προβλέψεις του (Μάρτης 2018), ενσωματώνοντας την επίδραση της μείωσης των φορολογικών και άλλων παρεμβάσεων στις ΗΠΑ, αναθεώρησε προς τα πάνω το ρυθμό μεγέθυνσης στο ΑΕΠ των ΗΠΑ, στο 2,9% για το 2018 (από 2,4%) και στο 2,8% για το 2019 (από 2,2% προηγουμένως).

Να σημειωθεί ότι η έκθεση της ΤτΕ έχει ως πηγές στοιχεία και εκθέσεις Οργανισμών όπως ΕΚΤ, Γερμανική Κεντρική Τράπεζα, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, Ευρωπαϊκή Επιτροπή κ.ά.

Σε κάθε περίπτωση, τα ζητήματα της φορολόγησης στα επιχειρηματικά κέρδη αποτελούν μόνο μία πτυχή - αν και σημαντική - της ανταγωνιστικότητας και της ελκυστικότητας των (καπιταλιστικών) οικονομιών. Σύμφωνα με τις εκθέσεις όλων των αστικών επιτελείων, σημαντικοί προσδιοριστικοί παράγοντες είναι η διαμόρφωση του κατάλληλου γενικότερου επιχειρηματικού περιβάλλοντος, η κλιμάκωση των αναδιαρθρώσεων, η «εύρυθμη» λειτουργία των «αγορών εργασίας» κ.ά.

Σε αυτό το πλαίσιο, πρόσφατη έκθεση της ΕΚΤ για τις οικονομίες της Ευρωζώνης τονίζει: «Συνολικά, απαιτούνται περαιτέρω προσπάθειες μεταρρύθμισης σε ορισμένες χώρες για να περιοριστεί η αναμενόμενη αύξηση του κόστους δημογραφικής γήρανσης σε ένα περιβάλλον ήδη υψηλών επιπέδων δημόσιου χρέους. Σε αυτό το πλαίσιο, θα είναι σημαντικό οι χώρες να λάβουν πρόσθετη αποφασιστική πολιτική δράση και να αυξήσουν τις προσπάθειές τους για διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στον τομέα των συντάξεων, της υγειονομικής περίθαλψης και της μακροχρόνιας περίθαλψης».

EE - ΗΠΑ - ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Οξυμένοι ανταγωνισμοί, «αβεβαιότητες» και «ισορροπίες» που πληρώνουν οι λαοί

ΕΥΔΑΠ ΑΕ: Παραπέρα εμπορευματοποίηση του νερού, «ανάκτηση κόστους», σύντομα και αυξήσεις

ΚΙΝΑ: Ενας «δρόμος του μεταξιού» στο ηλεκτρικό δίκτυο

ΚΑΤΑΡ - ΠΕΡΣΙΚΟΣ ΚΟΛΠΟΣ - ΑΙΓΥΠΤΟΣ: Ανταγωνισμοί και παζάρια, ένα χρόνο μετά την έναρξη της κρίσης...

Eurokinissi

Πρόκειται για ένα ακόμη αποφασιστικό βήμα στην κατεύθυνση παραπέρα ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών ύδρευσης στη χώρα, κι ενώ ΕΥΔΑΠ ΑΕ και ΕΥΑΘ έχουν ήδη περάσει στο χαρτοφυλάκιο της «Ελληνικής Εταιρείας Συμμετοχών και Περιουσίας ΑΕ», το λεγόμενο και «Υπερταμείο».

Η εν λόγω σύμβαση, προσχέδιο της οποίας έχει στη διάθεσή του ο «Ριζοσπάστης», ανανεώνει το αποκλειστικό δικαίωμα της ΕΥΔΑΠ ΑΕ στην παροχή υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης για τα επόμενα 20 έτη, ορίζοντας τους τρόπους κοστολόγησης και τιμολόγησης, σύμφωνα με τα όσα ορίζει η παραπάνω ΚΥΑ, στην οποία εξειδικεύεται και προσαρμόζεται η πολιτική υδάτων της Ελλάδας, με την Οδηγία 2000/60/ΕΚ.

Πρόκειται για την πλήρη υιοθέτηση της ευρωενωσιακής πολιτικής εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης του νερού, που εξασφαλίζει κέρδη για το κεφάλαιο, δίνοντας κερδοφόρες διεξόδους και στα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια.

Η εφαρμογή της συγκεκριμένης κυβερνητικής απόφασης επιβάλλει το λεγόμενο «περιβαλλοντικό τέλος» για την ύδρευση των λαϊκών νοικοκυριών και την άρδευση της αγροτικής παραγωγής, στο όνομα της «προστασίας» των υδάτων, της «ανάκτησης του κόστους των υπηρεσιών ύδατος» και δήθεν «εξοικονόμησης της κατανάλωσης ύδατος».

Οπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο άρθρο 1, «σκοπός της παρούσας απόφασης είναι η έγκριση γενικών κανόνων κοστολόγησης και τιμολόγησης των υπηρεσιών ύδατος για διάφορες χρήσεις και κανόνων και μέτρων βελτίωσης των υπηρεσιών αυτών, καθώς και ο καθορισμός των διαδικασιών και της μεθόδου ανάκτησης του κόστους των υπηρεσιών αυτών, συμπεριλαμβανομένου του περιβαλλοντικού κόστους και του κόστους υδατικού πόρου...».

Η κυβέρνηση, μέσω του αρμόδιου υπουργείου Περιβάλλοντος, ισχυρίζεται ακόμα ότι σκοπός της σχετικής απόφασης είναι η δημιουργία μιας «πιο δίκαιης και ορθολογικής τιμολογιακής πολιτικής» του νερού. Σύμφωνα δε με τις αλλαγές που προωθήθηκαν, κατά τη διαδικασία τιμολόγησης του νερού θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη το χρηματοοικονομικό κόστος, δηλαδή να προβαίνει σε οικονομική αποτίμηση όλων των έργων κατασκευής, λειτουργίας και συντήρησης των υποδομών που είναι απαραίτητες για τις υπηρεσίες παροχής νερού (δίκτυα, υδραγωγεία κ.λπ.).

Είναι δηλαδή ηλίου φαεινότερο ότι η απόφαση αυτή έρχεται να λειτουργήσει ως μοχλός και να ενισχύσει ακόμα περισσότερο τη μέχρι τώρα λειτουργία με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και με όρους αγοράς. Οτι στη «ζυγαριά», ακόμα περισσότερο απ' ό,τι πριν, δεν θα βαραίνουν οι λαϊκές ανάγκες για ύδρευση και άρδευση, για φτηνό και ποιοτικό νερό, αλλά ότι και στο ζήτημα των υποδομών εκείνο που θα μπαίνει πρώτο είναι τα κέρδη των μετόχων. Θα ενισχυθεί δηλαδή παραπέρα η λειτουργία με κριτήριο το «κόστος» και τα κέρδη, που προκαλεί φαινόμενα όπως αυτό της πρόσφατης πολυήμερης διακοπής της υδροδότησης της Θεσσαλονίκης, λόγω του «κόστους» για την ανανέωση του υπερσαραντάχρονου δικτύου.

Ενα ακόμη σημείο της εν λόγω ΚΥΑ που δείχνει ξεκάθαρα τίνος τα συμφέροντα εξυπηρετεί είναι η εξαίρεση από την «κοστολόγηση» των υπηρεσιών ύδατος «για ενεργειακή χρήση», δηλαδή για τη χρήση του νερού από τους μονοπωλιακούς ομίλους για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, εξασφαλίζοντάς τους έτσι μηδενικό κόστος για τη χρήση του νερού, ενώ «είναι δυνατόν να εξαιρούνται από τα περιβαλλοντικά τέλη: χρήστες οι οποίοι, με την εφαρμογή κατάλληλων πρακτικών ορθής διαχείρισης, συμβάλλουν στη διατήρηση ή/και βελτίωση της καλής κατάστασης των υδάτων, συμπεριλαμβανομένης της επαναχρησιμοποίησης λυμάτων», δηλαδή βιομήχανοι και μεγαλοξενοδόχοι που έχουν πάρει επιδοτήσεις για αμφίβολης αποτελεσματικότητας βιολογικούς καθαρισμούς.

Το προηγούμενο διάστημα διέρρευσε από πηγές εντός του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΥΔΑΠ, που θέλησαν να διατηρήσουν την ανωνυμία τους, ότι η ενσωμάτωση της συγκεκριμένης ΚΥΑ στη νέα σύμβασή της που θα υπογραφεί με το ελληνικό Δημόσιο εκτοξεύει το λεγόμενο «κόστος ανάκτησης» από τα 19 εκατ. ευρώ, που είναι σήμερα, στα 40 εκατ. ευρώ.

Η διοίκηση της ΕΥΔΑΠ έσπευσε βέβαια να διαψεύσει τις επικείμενες αυξήσεις, ισχυριζόμενη ότι «ουδεμία αύξηση της τιμής του νερού» σχεδιάζει η επιχείρηση, αντίθετα «μελετά το ενδεχόμενο μείωσής της», και δηλώνοντας ότι η κοστολόγηση και τιμολόγηση του ακατέργαστου νερού, δηλαδή του νερού όπως έρχεται από τα φράγματα πριν φτάσει στα διυλιστήρια της ΕΥΔΑΠ, «σε καμία περίπτωση δεν θα περάσει στον καταναλωτή».

Ολα τα παραπάνω βεβαίως μόνο λόγια του «αέρα» μπορούν να χαρακτηριστούν, διότι η ήδη λειτουργούσα με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια ΕΥΔΑΠ ΑΕ, ενόψει και της επικείμενης περαιτέρω ιδιωτικοποίησής της, είναι αδύνατον να μην «αξιοποιήσει» τις δυνατότητες που της παρέχει η ΚΥΑ περί «κοστολόγησης και τιμολόγησης υπηρεσιών ύδατος» για την αύξηση των κερδών της.

Αλλωστε, η ίδια η πορεία της «απελευθέρωσης», κομμάτι της οποίας είναι και η θέσπιση των νέων κανόνων τιμολόγησης, αποκαλύπτει ότι η πορεία αυτή οδηγεί νομοτελειακά σε αύξηση του κόστους για την εργατική - λαϊκή οικογένεια: Το κόστος του νερού για τα λαϊκά στρώματα έχει αυξηθεί ήδη κατά 150% σε σχέση με το 1999, ενώ σε κάποιες άλλες υπηρεσίες, όπως η αποχέτευση κ.λπ., περισσότερο από 100%. Στην ημερήσια διάταξη εξάλλου είναι και οι εντολές διακοπής νερού, που είναι χιλιάδες κάθε μήνα και γίνονται ακόμα και για οφειλή 100 ευρώ.

Εξάλλου, ήδη στον αγροτικό χώρο, εξαιτίας της συγκεκριμένης ΚΥΑ, έχει επιβληθεί το λεγόμενο «περιβαλλοντικό τέλος», ένα ακόμη «πράσινο χαράτσι» που καλούνται να καταβάλλουν οι αγρότες για τη χρήση νερού στις καλλιέργειές τους και είναι θέμα χρόνου το πότε θα αρχίσει και να εισπράττεται, αφού η κυβέρνηση, για να αποφύγει τις αντιδράσεις, έχει απλά παρατείνει την είσπραξη του. Ανάλογο «ελιγμό» φέρεται να ετοιμάζει και για την περίπτωση της ΕΥΔΑΠ, κάτι που δεν θα αλλάξει βέβαια σε τίποτα το γεγονός ότι έχει ψηφίσει όλο εκείνο το αντιδραστικό πλαίσιο που απαιτείται για να έλθουν νέες αυξήσεις στο εγγύς μέλλον, περίπου ως... προίκα στους υποψήφιους επενδυτές που θα εισέλθουν στο μετοχικό κεφάλαιο της ΕΥΔΑΠ.

Είναι προφανές ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως και οι προκάτοχοί της, αντιμετωπίζουν το νερό και τη χρήση του ως εμπόρευμα και όχι ως κοινωνικό αγαθό, στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης της Ελλάδας και της διαχείρισης των υδατικών πόρων σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων.

Η λύση για την εργατική τάξη και το λαό δεν μπορεί να αναζητηθεί σε μάχες οπισθοφυλακών για τη διατήρηση της σημερινής κατάστασης, όπου η υπό δημόσιο - υποτίθεται - έλεγχο ΕΥΔΑΠ, ακριβώς λειτουργώντας με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, έχει ως στόχο μόνο την αύξηση του ποσοστού κέρδους της. Ούτε βέβαια σε μάταιες αναζητήσεις της δήθεν «λιγότερο επώδυνης διαχείρισης», μεταξύ μοντέλων όπως είναι η πλήρης ιδιωτικοποίηση, η σύμπραξη δημόσιου - ιδιωτικού τομέα, η σύμπραξη δημοτικών φορέων και ΜΚΟ, «εναλλακτικές» που, όπως δείχνουν και οι νέες αυτές αποφάσεις, έχουν ως κοινό παρανομαστή την αποδοχή της θυσίας των λαϊκών αναγκών στο βωμό της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.

Η διαχείριση του νερού ως κοινωνικού αγαθού, προς όφελος του λαού, προϋποθέτει έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, τη γη, επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και εργατικό έλεγχο. Στο πλαίσιο αυτό οι υδάτινοι πόροι, τα εργοστάσια επεξεργασίας νερού, τα δίκτυα ύδρευσης - άρδευσης, η υποδομή αποχέτευσης και επεξεργασίας λυμάτων, οι υδροηλεκτρικοί σταθμοί, θα αποτελούν κοινωνική κρατική ιδιοκτησία και ο Ενιαίος Κρατικός Φορέας Διαχείρισης του Νερού θα μπορεί να κατοχυρώνει το νερό ως κοινωνικό αγαθό, να προβλέπει και να ικανοποιεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών και στον συγκεκριμένο τομέα.

Σε αυτήν την κατεύθυνση, επείγει να δυναμώσει η πάλη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, διεκδικώντας αποφασιστικά και άμεσα φτηνό, ελεγμένο, ποιοτικό νερό για το λαό, με άμεση μείωση των τιμολογίων κατά 30% σε ανέργους, χαμηλόμισθους, χαμηλοσυνταξιούχους, κατάργηση του νομοθετικού πλαισίου εφαρμογής της κοινοτικής Οδηγίας για το νερό και της σχετικής επιχειρηματικής δραστηριότητας, άμεση υλοποίηση αναγκαίων τεχνικών έργων εξασφάλισης επάρκειας και ορθολογικής διαχείρισης του νερού χωρίς ΣΔΙΤ, συμβάσεις παραχώρησης και ολοκληρωμένη διαχείριση και προστασία δασών και δασικών εκτάσεων αποκλειστικά από το κράτος, αποκλειστικά κρατική, ολοκληρωμένη διαχείριση των υδατικών πόρων, που θα αφορά την έρευνα, την προστασία, τη διασφάλιση επάρκειας και την αξιοποίησή τους κατά υδατικό διαμέρισμα, πλήρη και σταθερή εργασία για το σύνολο των εργαζομένων στον κλάδο.

2017 The Day Publishing Compan

Τη διασύνδεση τεράστιων υποδομών παραγωγής και διανομής Ενέργειας ανά τον κόσμο προβλέπει το κινεζικό σχέδιο

Από γιγαντιαία αιολικά πάρκα στην Αρκτική, μέχρι ηλιακά πάρκα γύρω από τον Ισημερινό, υδροηλεκτρικούς σταθμούς, αξιοποίηση κάθε νέας τεχνολογίας και «πράσινης» Ενέργειας με μεγάλες υποδομές σε διάφορες χώρες, η πρωτοβουλία είναι ιδιαίτερα φιλόδοξη και «αναδιαμορφώνει τον κόσμο». Η διείσδυση της Κίνας στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία ξεπερνά τα στενά οικονομικά όρια, καθώς τα δίκτυα ηλεκτρικού ρεύματος είναι μια εξαιρετικά κρίσιμη και στρατηγική υποδομή.

Η πρωτοβουλία «Global Energy Interconnection» (Παγκόσμια Ενεργειακή Διασύνδεση) προσδιορίζει ως «εθνική στρατηγική» τη δημιουργία «του πρώτου παγκόσμιου ηλεκτρικού δικτύου στον κόσμο». Πίσω από την πρωτοβουλία είναι η κινεζική εταιρεία «State Grid Corporation of China» (SGCC).

Η πραγματοποίηση της Παγκόσμιας Ενεργειακής Διασύνδεσης αναμένεται να ολοκληρωθεί έως το 2050, σε τρεις φάσεις: Μέχρι το 2020, θα προωθηθεί η περιφερειακή δικτύωση με επενδύσεις σε εγχώρια ενεργειακά δίκτυα και σε άλλες χώρες. Μέχρι το 2030 η επέκταση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Μέχρι το 2050, θα έχει ολοκληρωθεί η διηπειρωτική διασύνδεση, με διασύνδεση ευρωπαϊκών, ασιατικών και αφρικανικών δικτύων, κάτι που σταδιακά θα πραγματοποιείται όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Το πρώτο βήμα είναι ήδη σε πλήρη εξέλιξη, σύμφωνα με το ρεπορτάζ των «Financial Times». Από το 2013, η «State Grid» και άλλες κινεζικές εταιρείες έχουν αγοράσει ηλεκτρικά δίκτυα σε όλο τον κόσμο, επενδύοντας περίπου 123 δισ. δολάρια. Αντίστοιχες συμφωνίες έχουν γίνει, μεταξύ άλλων, σε Χιλή, Βραζιλία, Ρωσία, Πορτογαλία, Νιγηρία, Νότια Αφρική, Πακιστάν, Αυστραλία και τις Φιλιππίνες, αναφέρει η εφημερίδα, βασιζόμενη σε μελέτη της συμβουλευτικής εταιρείας «RWR Advisory» της Ουάσιγκτον.

Οι κινεζικές εταιρείες ανακοίνωσαν - τα τελευταία πέντε χρόνια - επενδύσεις ύψους 102 δισ. δολαρίων για την κατασκευή ή την απόκτηση περιφερειακών δικτύων ηλεκτρικής ενέργειας, συνολικά για 83 έργα σε Λατινική Αμερική, Αφρική, Ευρώπη. Τα υπόλοιπα 21 δισ. δολάρια έχουν δοθεί από τους Κινέζους παγκοσμίως ως δάνεια για τέτοια έργα. Εάν προστεθούν όλες οι επενδύσεις σε σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, το ποσό ανέρχεται στα 452 δισ. δολάρια.

Οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις οξύνονται και υπάρχει έντονος ανταγωνισμός στην απόκτηση δικτύων Ενέργειας. Καθόλου τυχαία, στην ΕΕ υπάρχει μια ολόκληρη συζήτηση για μια κοινή στάση απέναντι στην Κίνα, η οποία θα πρέπει να βρίσκει «τείχος» στην προσπάθειά της για απόκτηση στρατηγικών τομέων της ευρωπαϊκής οικονομίας. Φυσικά, κάθε ευρωπαϊκό κράτος - μέλος διαπραγματεύεται και συνεργάζεται με την Κίνα ανάλογα με τα ιδιαίτερα συμφέροντά του, σε ανταγωνισμό με τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά.

Σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό «Spiegel», η «State Grid» προσπάθησε τον περασμένο Φλεβάρη να «πατήσει πόδι» στη Γερμανία και να αναλάβει ποσοστό 20% στην εταιρεία παροχής ηλεκτρικού ρεύματος «50Hertz». Αυτό προκάλεσε δυσαρέσκεια στη γερμανική κυβέρνηση, καθώς τα δίκτυα Ενέργειας θεωρούνται ιδιαίτερα «ευαίσθητες» υποδομές. Το μερίδιο πήγε τελικά στη βελγική εταιρεία «Elia», η οποία αύξησε τη συμμετοχή της στην «50Hertz» από 60% σε 80%, εμποδίζοντας έτσι τους Κινέζους να εισέλθουν στη γερμανική εταιρεία.

Ο Πρόεδρος της Κίνας, Σι Τζινπίνγκ, ήδη από τον Σεπτέμβρη του 2015, πριν από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, είχε διεξαγάγει μια «εκστρατεία» υπέρ ενός παγκόσμιου ενεργειακού δικτύου, υποτίθεται για τη «διανομή της ευημερίας» και ως «μια συμβολή στην παγκόσμια ειρήνη», προσπαθώντας να αντικρούσει αυτούς που λένε ότι στόχος της Κίνας είναι να κατέχει και να λειτουργεί ηλεκτρικά δίκτυα ανά τον κόσμο.

Φυσικά, τόσο οι σκοποί της Κίνας είναι ολοφάνεροι όσο και οι ανησυχίες των ανταγωνιστών της - ΗΠΑ, Γερμανία, ΕΕ κ.ά. - αναμενόμενες. Οι υπόλοιπες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις βλέπουν τις μεγάλες κινεζικές επενδύσεις ως ένα «συμπλήρωμα» της φιλόδοξης πρωτοβουλίας «Μια Ζώνη, Ενας Δρόμος», με στόχο να συνδεθεί στενότερα η Κίνα με άλλες χώρες και ηπείρους κατά μήκος των παλιών εμπορικών οδών του «δρόμου του μεταξιού». Περίπου 900 δισ. δολάρια υπολογίζεται ότι θα επενδυθούν σε περισσότερες από 80 χώρες από κινεζικά και άλλα μονοπώλια για την κατασκευή αγωγών, σταθμών ηλεκτροπαραγωγής, δρόμων, σιδηροδρόμων, λιμένων και αεροδρομίων.

Εξάλλου, πάντα η Κίνα επενδύει «στρατηγικά» και «είναι γνωστό ότι συνυφαίνει τις οικονομικές, διπλωματικές και στρατηγικές πρωτοβουλίες της», σημειώνουν στελέχη της αμερικανικής «RWR Advisory» και συμπληρώνουν: Ετσι, η επέκτασή της στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας, έναν τομέα από τον οποίο εξαρτάται άμεσα η λειτουργία της βιομηχανίας, μέχρι και η καθημερινή ζωή των ανθρώπων, στοχεύει σε πολιτική και γεωπολιτική επιρροή, πέρα από τα οικονομικά οφέλη.

Το σχέδιο για τη δημιουργία ενός παγκόσμιου δικτύου ηλεκτρικής ενέργειας μπορεί να καταστεί δυνατό μόνο με μια νέα τεχνολογία, στην οποία η Κίνα κατακτά ολοένα και περισσότερο την υπεροχή. Πρόκειται για τη λεγόμενη τεχνολογία εξαιρετικά υψηλής τάσης (UHV), στην οποία μεταφέρονται 800.000 βολτ μέσω καλωδίων DC (συνεχές ρεύμα) ή έως και 1,1 εκατ. βολτ μέσω συστημάτων AC (εναλλασσόμενο ρεύμα). Αυτή η τεχνολογία επιτρέπει τη μεταφορά Ενέργειας σε πολύ μεγάλες αποστάσεις με συγκριτικά χαμηλές απώλειες. Ενώ οι γερμανικές εταιρείες ακόμα εργάζονται σε τέτοιες λύσεις, τα καλώδια UHV χρησιμοποιούνται εδώ και χρόνια στην Κίνα σε μεγάλη κλίμακα.

Η τεχνολογία UHV επέτρεψε στην Κίνα να προχωρήσει στην κατασκευή φράγματος στη δυτική ορεινή ενδοχώρα της και στη συνέχεια να μεταφέρει ηλεκτρική ενέργεια χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, στη βιομηχανική ανατολική ακτή της. Μόλις ολοκληρώθηκε το φράγμα και άλλα έργα υποδομής, η δυτική Κίνα είχε πλεόνασμα Ενέργειας, έτσι η «State Grid» πρότεινε το 2016 να χρησιμοποιήσει την τεχνολογία UHV για να εξάγει Ενέργεια, τόσο μακριά όσο η Γερμανία. Ακόμη ένα παράδειγμα είναι το γειτονικό Λάος, όπου κινεζικές επενδύσεις στο ηλεκτρικό δίκτυο δεν στοχεύουν στην περιορισμένη εγχώρια αγορά, αλλά στο να καταστεί η χώρα περιφερειακός κόμβος Ενέργειας, από όπου θα εξάγεται ηλεκτρική ενέργεια προς την υπόλοιπη Νοτιοανατολική Ασία.

Χαρακτηριστική της μεγάλης βαρύτητας που έχει η ανάπτυξη αυτής της παραγωγικής ικανότητας της Κίνας είναι η δήλωση του πρώην υπουργού Ενέργειας των ΗΠΑ και νομπελίστα Φυσικού, Στίβεν Τσου. Αποκάλεσε την «επανάσταση» στην τεχνολογία UHV της Κίνας «ένα φαινόμενο Σπούτνικ». Δηλαδή όπως το 1957, όταν οι Ρώσοι έστειλαν τον πρώτο δορυφόρο στο διάστημα - πριν από τους Αμερικανούς και συγκλονίζοντας όλο τον κόσμο - έτσι σήμερα οι Κινέζοι έχουν αποκτήσει ένα αντίστοιχης σημασίας τεχνολογικό προβάδισμα στα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας.

Εντονες παρασκηνιακές διαβουλεύσεις καταβάλλονται μεταξύ των χωρών - μελών του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου και τις ΗΠΑ, ώστε να εκτονωθεί η ένταση στις σχέσεις με το Κατάρ...

Η κρίση, που ξέσπασε στις 5 Ιούνη του 2017, με τις κατηγορίες σε βάρος του Εμιράτου μεταξύ άλλων για υποστήριξη της «ισλαμικής τρομοκρατίας» και «προσπάθεια αποσταθεροποίησης» της περιοχής λόγω των στενότερων σχέσεων με το σιιτικό Ιράν, δημιούργησε νέα δεδομένα.

Θυμίζουμε ότι στην κορύφωση της κρίσης, η Σαουδική Αραβία, το Μπαχρέιν, η Αίγυπτος και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα προχώρησαν σε αποκλεισμό και εμπάργκο του Κατάρ, επιδίδοντας ταυτόχρονα στην Ντόχα τελεσίγραφο με 13 όρους, προκειμένου να αποκατασταθούν ξανά οι σχέσεις τους.

Μεταξύ άλλων, απαιτούσαν το κλείσιμο του τηλεοπτικού δικτύου «Al Jazeera», την παύση των σχέσεων με το Ιράν, να αποχωρήσουν οι Τούρκοι στρατιώτες που έσπευσε να στείλει η Αγκυρα στο πλαίσιο των καλών σχέσεων με το Κατάρ, να διακόψει τις σχέσεις με τους «Αδελφούς Μουσουλμάνους» στην Αίγυπτο και με τη «Χαμάς».

Εξαιτίας του γεγονότος ότι οι σχέσεις μεταξύ των κρατών του Κόλπου επιδρούν άμεσα στο συσχετισμό και στις γενικότερες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, το τελευταίο διάστημα, με την «ενθάρρυνση» και την «εποπτεία» των ΗΠΑ, εντείνονται τα παζάρια στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο για τον επαναπροσδιορισμό των σχέσεων του Κατάρ με τις τρεις μοναρχίες και την Αίγυπτο, με βασικό διαμεσολαβητή το Κουβέιτ.

Ο Κουβεϊτιανός υφυπουργός Εξωτερικών Χάλεντ αλ Τζαράλα επιβεβαίωσε πρόσφατα τις έντονες διαβουλεύσεις στο παρασκήνιο, ανακοινώνοντας ότι οι «τελευταίες ιδέες» θα παρουσιαστούν τον ερχόμενο Σεπτέμβρη στη Σύνοδο Κόλπου - ΗΠΑ «ώστε να ξεπεραστεί η κρίση».

Ενδεικτικό των έντονων ζυμώσεων και διαβουλεύσεων είναι το γεγονός πως η Σύνοδος Κόλπου - ΗΠΑ είχε προγραμματιστεί αρχικά για τον περασμένο Απρίλη, αλλά αναβλήθηκε με την προσδοκία πως έως τότε θα έχουν καρποφορήσει οι προσπάθειες για εκτόνωση της έντασης.

Ο Πρόεδρος Τραμπ από την περασμένη άνοιξη φαίνεται πως επικοινωνεί τακτικά και με τον Καταριανό εμίρη αλ Θάνι και με τον Σαουδάραβα βασιλιά Σαλμάν, παρά το γεγονός ότι αρχικά είχε υποστηρίξει την κρίση στις σχέσεις του Κατάρ με τις άλλες χώρες του Κόλπου, όλες συμμάχους των ΗΠΑ...

Το διάστημα που μεσολάβησε από πέρυσι, η καταριανή κυβέρνηση του εμίρη Χαμάντ μπιν Χαλίφα αλ Θάνι αξιοποίησε την τεράστια αεροπορική βάση Αλ Ουντέιντ, όπου φιλοξενούνται οι περισσότεροι (από οπουδήποτε αλλού στην περιοχή) Αμερικανοί στρατιωτικοί, για να αναπτύξει στενότερες σχέσεις με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.

Το Γενάρη του τρέχοντος έτους, ΝΑΤΟ και Κατάρ υπέγραψαν συμφωνία «ασφαλείας» για την ανταλλαγή απόρρητων πληροφοριών. Στις 7 Μάρτη 2018 ΝΑΤΟ και Κατάρ υπέγραψαν στρατιωτική συμφωνία που θα επιτρέψει σε ΝΑΤΟικές δυνάμεις να μπουν και να κάνουν στάση στη βάση Ουντέιντ και ενδεχομένως και άλλες περιοχές του Κατάρ.

Επιδιώκοντας να διατηρήσει και να διευρύνει τα ερείσματά της στην περιοχή, αξιοποιώντας και την αναβάθμιση των σχέσεων με το Ιράν, η Ρωσία προσπάθησε να αναπτύξει αντίρροπη δράση στην αμερικανοΝΑΤΟική παρέμβαση, προκαλώντας άμεσες αντιδράσεις.

Ετσι, στις 26 του περασμένου Μάρτη ο εμίρης αλ Θάνι συνάντησε τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν στη Μόσχα, μήνες αφότου άρχισαν τα παζάρια για την αγορά ρωσικών αντιαεροπορικών πυραύλων «S-400», τα οποία έχουν ανακοινώσει πως θέλουν να αγοράσουν και η Σαουδική Αραβία και η Αίγυπτος...

Το διάστημα της συνάντησης αλ Θάνι - Πούτιν ανακοινώθηκε η αγορά μειοψηφικού πακέτου μετοχών του τρίτου (σε επιβατική κίνηση) αεροδρομίου της Μόσχας Βνούκοβο από την καταριανή αεροπορική εταιρεία «Qatar Airways».

Παρ' όλα αυτά, στις αρχές του περασμένου Ιούνη η γαλλική εφημερίδα «Λε Μοντ», επικαλούμενη απόρρητη επιστολή του Σαουδάραβα βασιλιά Σαλμάν προς τον Γάλλο Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, μετέφερε τις προσπάθειες του πρώτου να πείσει το Παρίσι να πιέσει τη Ρωσία να μην πουλήσει τους «S-400» στο Κατάρ.

Στην ίδια επιστολή ο Σαουδάραβας μονάρχης, σε μία προσπάθεια να γίνει πιο πιστευτός, απείλησε ακόμη και με στρατιωτική επίθεση το Κατάρ, σε περίπτωση που δεν αποτραπεί η πώληση των «S-400».

Ανεξάρτητα από την εξέλιξη των μεταξύ τους σχέσεων, αυτό που καταγράφεται ως αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα είναι η αύξηση των εξοπλισμών συνολικά από τις χώρες του Κόλπου, αποτέλεσμα της συνολικότερες όξυνσης των ανταγωνισμών στην περιοχή.

Σε περσινή έκθεση του σουηδικού Ινστιτούτου Ερευνών για την Ειρήνη (SIPRI: Stockholm International Peace Research Institute) επισημαίνεται πως η Σαουδική Αραβία εισήγαγε την τελευταία πενταετία 212% περισσότερα όπλα από το αντίστοιχο προηγούμενο διάστημα, ανεβάζοντάς την από την 11η στη 2η θέση της παγκόσμιας κατάταξης της περιόδου 2007 - '11.

Το Κατάρ αύξησε τις αγορές όπλων το ίδιο διάστημα κατά 245%, το Κουβέιτ κατά 175% και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα κατά 63%. Οι εξοπλισμοί εντάθηκαν εξαιτίας και της ιμπεριαλιστικής επέμβασης που ξεκίνησαν το Μάρτη του 2015 στην Υεμένη οι περισσότερες χώρες του Κόλπου και άλλες μουσουλμανικές χώρες, που αποτελούν το λεγόμενο «αραβικό ΝΑΤΟ».

Το τελευταίο διάστημα, το Κατάρ έχει εξασφαλίσει συμφωνία για ενίσχυση της Πολεμικής του Αεροπορίας (που κάποτε περιοριζόταν σε 12 γαλλικά μαχητικά «Μιράζ 2000») με 36 αμερικανικά «F-15 E Strike Eagle» της «Boeing» έναντι 6 δισ. δολαρίων. Εχει επίσης υπογράψει συμφωνία για την αγορά 36 γαλλικών μαχητικών αεροσκαφών «Rafale» έναντι περίπου 11 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Τον περασμένο Δεκέμβρη, έκλεισε επίσης συμφωνία για την αγορά 24 βρετανικών μαχητικών «Typhoon eurofighters» έναντι περίπου 8 δισ. δολαρίων. Τον περασμένο Μάρτη, ανακοίνωσε ότι θα αγοράσει έξι τουρκικά οπλισμένα μη επανδρωμένα αεροσκάφη τύπου «Bayraktar TB2», συμπεριλαμβανομένων συστημάτων ελέγχου εδάφους, λοιπό εξοπλισμό και προσομοιωτή εκπαίδευσης, ενώ η τουρκική εταιρεία ΒMC ετοιμάζεται να πουλήσει και 50 τουρκικά οχήματα τύπου «BMC Kirpi» και άλλα 35 ελαφρά τεθωρακισμένα τετρακίνητα οχήματα τύπου «BMC Amazon».

Από τις μελλοντικές ενισχύσεις του καταριανού οπλοστασίου δεν λείπουν ούτε τα κινεζικά όπλα. Τον περασμένο Δεκέμβρη, το Κατάρ επιβεβαίωσε την απόκτηση κινεζικού συστήματος βαλλιστικών πυραύλων εδάφους - εδάφους «SY-400». Από την Ιταλία τέλος το Κατάρ έχει παραγγείλει 7 πολεμικά πλοία, εκ των οποίων 4 μεγάλες κορβέτες και ένα αμφίβιο αποβατικό πλοίο, συνολικής αξίας περίπου 6 δισ. δολαρίων.