Τι κάνει κάποιον να θέλει να ζήσει μιαν άλλη ζωή, έστω κι αν πρόκειται για εικονική πραγματικότητα; Σε όσους σπεύδουν να πουν ότι είναι «απλώς ένα παιχνίδι», η απάντηση των ειδικών είναι ότι, αφ' ενός, οι αξίες και οι σκοποί της κάθε κοινωνίας αντανακλώνται και στα παιχνίδια και, αφ' ετέρου, ότι κάθε παιχνίδι καλύπτει πολύ συγκεκριμένες ανάγκες των ανθρώπων. Οταν, δε, μιλάμε για εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο (κυρίως στις ΗΠΑ, στην Ευρώπη και την Ασία), που όχι απλά ταυτίζονται με μια τρισδιάστατη εικονική ζωή, αλλά τοποθετούν σε δεύτερη μοίρα την πραγματικότητα, τα συμπεράσματα που βγαίνουν αποκτούν άλλη βαρύτητα...

Το «Second Life» (Δεύτερη Ζωή) είναι ένα παιχνίδι στο Διαδίκτυο. Πρόκειται για έναν εικονικό κόσμο που δημιουργείται από τους ίδιους τους παίχτες, οι οποίοι δημιουργούν έναν τρισδιάστατο χαρακτήρα, όπως τον επιθυμούν, ή, καλύτερα, όπως θα ήθελαν να είναι. Στο παιχνίδι, με μια συνδρομή περίπου 10 δολάρια το μήνα, κινείσαι στην πόλη που έχει δημιουργηθεί - μέχρι σήμερα έχει 1,86 εκατ. κατοίκους - μιλάς, επικοινωνείς, δίνεις συνεντεύξεις για δουλιά, φλερτάρεις με άλλους παίχτες - κατοίκους, μέσω μηνυμάτων (chat) στο Διαδίκτυο.

Η προσομοίωση με την πραγματική ζωή είναι εκπληκτική. Σε τέτοιο βαθμό, μάλιστα, που η πλειοψηφία των παικτών να θεωρούν ως πραγματικότητα αυτό που συμβαίνει στο παιχνίδι. Μέσω πιστωτικής κάρτας, αγοράζεις «ψεύτικα» χρήματα. Μπορείς να αγοράσεις γη ή σπίτι, αυτοκίνητο, όμορφα ρούχα, ή να διαμείνεις σε πολυτελή ξενοδοχεία. Ολα έχουν δημιουργηθεί από παίχτες. Ετσι, σ' αυτήν την εικονική πραγματικότητα, υπάρχουν και δραστηριοποιούνται «κάτοικοι - παίχτες», που μπορεί να είναι επιχειρηματίες, εργαζόμενοι, ιδιοκτήτες καταστημάτων, κλπ. Το κοινωνικό προφίλ και η επιτυχία εξαρτώνται άμεσα από την κοινωνική σου θέση μέσα στο παιχνίδι, από την περιουσία που έχεις, από το αν πηγαίνεις σε πολλά πάρτι κλπ. Οπως και στην πραγματικότητα.

Η επίδραση του παιχνιδιού στην ψυχολογία των παιχτών και η ικανοποίηση που προσφέρει, όσον αφορά την τόνωση της αυτοπεποίθησης, του «ονείρου που πραγματοποιείται», είναι προφανής. Σ' αυτήν την εικονική πραγματικότητα ένας άνεργος μπορεί να είναι εργοδότης, μια νοικοκυρά, πετυχημένη κι ανεξάρτητη «γυναίκα καριέρας», μια φοιτήτρια σούπερ μόντελ, ένας εργάτης μεγιστάνας!

Βέβαια, αυτά ονειρεύεται ένας άνθρωπος που σε όλη του τη ζωή βιώνει την πιο άγρια εκμετάλλευση και υπομένει καρτερικά όλα τα «χαστούκια» που δέχεται. Το χειρότερο δεν είναι οι αξίες και οι ανάγκες - άλλες εικονικές, άλλες πραγματικές - που διαμορφώνονται σ' αυτό το εκμεταλλευτικό και πανάθλιο σύστημα. Το πιο άθλιο είναι ότι και οι πιο βασικές ανθρώπινες ανάγκες τείνουν να ικανοποιούνται πια μόνο στην εικονική πραγματικότητα. Στην εικονική πραγματικότητα ενός παιχνιδιού στο Διαδίκτυο ή στην εικονική πραγματικότητα που παρουσιάζεται από τα κάθε λογής «στοιχεία» ως ισχύουσα.