Μέχρι στιγμής έχουν οριστεί οι εξής απεργιακές συγκεντρώσεις:

Αθήνα: 11 π.μ., Πεδίον Αρεως.

Πειραιάς: 10 π.μ., πλατεία ηλεκτρικού σταθμού.

Θεσσαλονίκη: 11 π.μ., Αγαλμα Βενιζέλου.

Μουδανιά Χαλκιδικής: 11 π.μ., κεντρική πλατεία.

Κοζάνη: 10 π.μ., κεντρική πλατεία.

Πτολεμαΐδα: 10 π.μ., κεντρική πλατεία.

Γρεβενά: 10 π.μ., πλατεία Λαχαναγοράς.

Φλώρινα: 11 π.μ., κεντρική πλατεία.

Καστοριά: 10.30 π.μ., απέναντι από τη Νομαρχία Καστοριάς.

Κατερίνη: 10.30 π.μ. κεντρική πλατεία.

Βέροια: 10 π.μ., πλατεία Ωρολογίου.

Νάουσα: 10 π.μ., Εργατικό Κέντρο.

Γιαννιτσά: 10 π.μ., πλατεία ΕΠΟΝ.

Σέρρες: 11 π.μ., πλατεία Ελευθερίας.

Ξάνθη: 11 π.μ., πλατεία Ελευθερίας.

Καβάλα: 11 π.μ., κεντρική πλατεία.

Δράμα: 11.30 π.μ., κεντρική πλατεία.

Κομοτηνή: 11 π.μ., κεντρική πλατεία.

Αλεξανδρούπολη: 10 π.μ., Δημαρχείο.

Γιάννενα: 10 π.μ., Δημαρχείο.

Αρτα: 10 π.μ., Εργατικό Κέντρο.

Πρέβεζα: 9 π.μ., παλαιό ΚΤΕΛ.

Ηγουμενίτσα: 10 π.μ., Πεζόδρομος.

Αγρίνιο: 10 π.μ., πλατεία Δημάδη.

Μεσολόγγι: 10 π.μ., κεντρική πλατεία.

Ναύπακτος: 10 π.μ., κεντρική πλατεία.

Λάρισα, 10.30 π.μ., κεντρική πλατεία.

Βόλος: 11 π.μ., πλατεία Ελευθερίας.

Τρίκαλα: 10 π.μ., κεντρική πλατεία.

Καρδίτσα: 11.30 π.μ., Αίθριο της Δημοτικής Αγοράς.

Σκόπελος: 10 π.μ., παραλία.

Θήβα: 10.30 π.μ., κεντρική πλατεία.

Λιβαδειά: 11 π.μ., κεντρική πλατεία.

Χαλκίδα: 11.30 π.μ., πλατεία Αγοράς.

Λαμία: 10.30 π.μ., πλατεία Πάρκου.

Αμφισσα: 11 π.μ., πλατεία Λαού.

Αλιβέρι: 9 π.μ., Εργατικό Κέντρο.

Ιστιαία: 10.30 π.μ., κεντρική πλατεία.

Κέρκυρα: 10 π.μ., πλατεία Σαρόκο.

Λευκάδα: 9.30 π.μ., Αγιος Μηνάς.

Πάτρα: 11 π.μ., πλατεία Γεωργίου.

Πύργος: 10 π.μ., πλατεία ΟΤΕ.

Καλαμάτα: 10.30 π.μ., πλατεία 23ης Μάρτη.

Κόρινθος: 10 π.μ., Περιβολάκια.

Αργος: 10.30 π.μ., πλατεία Αγ. Πέτρου.

Τρίπολη: 11 π.μ., κεντρική πλατεία.

Σπάρτη: 10.30 π.μ., κεντρική πλατεία.

Αργοστόλι: 10 π.μ., Εργατικό Κέντρο.

Χανιά: 10 π.μ., πλατεία Νέων Καταστημάτων.

Ηράκλειο: 10 π.μ., Νομαρχία.

Ρέθυμνο: 11 π.μ., Δημαρχείο.

Σάμος: 11 π.μ., Εργατικό Κέντρο.

Ικαρία: 12 μ., λιμάνι Ευδήλου.

Κως: 10.30 π.μ., Εργατικό Κέντρο.

Λήμνος: 11 π.μ., λιμάνι Μύρινας.

Μυτιλήνη: 10.30 π.μ., πλατεία Σαπφούς.

Ρόδος: 10.30 π.μ., Εργατικό Κέντρο.

Χίος: 11.30 π.μ., είσοδος Απλωταριάς.

Στον πόλεμο που κήρυξαν στα δικαιώματά μας απαντάμε με πόλεμο. Και η απεργία της Πέμπτης αποτελεί την κόκκινη κλωστή που δένει όλους τους χώρους δουλειάς, κάθε εργαζόμενο, κάθε μισθωτό σκλάβο, που χτυπιέται από τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, όλα τα σφυριά χτυπούν για τις 17 Δεκέμβρη και στο χώρο των εκπαιδευτικών. Κύριο αίτημα συσπείρωσης και αντεπίθεσης: Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Ούτε ένας άνεργος εκπαιδευτικός, ούτε ένας ανασφάλιστος.

Σ' αυτή την κατεύθυνση το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών απευθύνει κάλεσμα μαζικής συμμετοχής στην απεργία της Πέμπτης. Και ήδη η μάχη της απεργίας δίνεται και οργανώνεται «από τα κάτω». Σύλλογοι εκπαιδευτικών, ΕΛΜΕ, Επιτροπές Αγώνα Ωρομισθίων και Αναπληρωτών, παίρνουν την οργάνωση της πάλης στα χέρια τους, μακριά από την εργατική αριστοκρατία σε ΔΟΕ και ΟΛΜΕ που διαπραγματεύεται τι θα χάσουν και ποιοι. Πραγματοποιούν συνεδριάσεις, συσκέψεις, συνελεύσεις και αποφασίζουν παλικαρίσια τη συμμετοχή τους για τις 17 Δεκέμβρη. Ειδικά στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, επειδή με ευθύνη των ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ η ΔΟΕ κηρύσσει απεργία για τις 16, οι ταξικές δυνάμεις καλούν σε 48ωρη απεργία και στις 16 και στις 17 Δεκέμβρη.

Στην απεργιακή συγκέντρωση στον Πεδίον του Αρεως ο Λάκης Χαλκιάς θα ενώσει τη φωνή του μαζί με τις χιλιάδες των απεργών εργατών και εργατριών, τραγουδώντας τους αγώνες τους.

Συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις για τη διασφάλιση της δουλειάς και την καταβολή των δεδουλευμένων τους, οι εργαζόμενοι στην υποδηματοποιία ELITE που προχτές ξεκίνησαν επίσχεση εργασίας και προχώρησαν σε κατάληψη του εργοστασίου.

Αντιδρώντας στην αβεβαιότητα που γεννά η στάση της εργοδοσίας ( χρωστάει δεδουλευμένα Νοέμβρη, ενώ ανακοίνωσε ότι δε θα καταβάλει μισθό Δεκέμβρη και δώρο Χριστουγέννων, αφήνοντας όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά) οι εργάτες εξέλεξαν εργοστασιακή επιτροπή μαζί με το Συνδικάτο Εργαζομένων Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος, το οποίο, όπως και η Ομοσπονδία του κλάδου, είναι στο πλευρό τους από την πρώτη στιγμή. Την Παρασκευή αποφάσισαν σε Γενική τους Συνέλευση κατάληψη και όρισαν ομάδες περιφρούρησης, ώστε να μη βγει κανένα εμπόρευμα έξω απ' το εργοστάσιο, παρά μόνο για την πληρωμή τους. Αύριο θα προχωρήσουν σε πορεία στις 09.30 π.μ. από το εργοστάσιο προς το υπουργείο Εργασίας, όπου έχει οριστεί τριμερής συνάντηση.

Η εταιρεία ισχυρίζεται ότι βρίσκεται σε «δεινή θέση», αλλά εμφανίζεται να έχει 20% αύξηση στις παραγγελίες για την ερχόμενη καλοκαιρινή σεζόν. Η ELITE είναι μία απ' τις δύο μεγαλύτερες εταιρείες υποδηματοποιίας στη χώρα και ένα «λουκέτο» θα επηρεάσει άμεσα 3.000 εργαζόμενους, όπως βιοτεχνίες - δορυφόρους, διακινητές, κλπ. Είναι ενδεικτικό ότι η εταιρεία δεν έχει καταβάλει το ΦΠΑ στις βιοτεχνίες φασόν για το τελευταίο τρίμηνο και οι βιοτέχνες βρίσκονται σε δύσκολη θέση, αφού στις 20 του Γενάρη πρέπει να το αποδώσουν στην εφορία. Την ολόπλευρη στήριξη του ΚΚΕ μετέφερε ο Γιώργος Μαυρίκος μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής, όπως και αντιπροσωπεία της ΚΟΑ του ΚΚΕ που τους επισκέφτηκαν στο εργοστάσιο, ενώ η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ κατέθεσε σχετική Ερώτηση στη Βουλή.

Παρεμβαίνοντας ενάντια στα προβλήματα που προκύπτουν, ειδικά σε μια περίοδο άγριας επίθεσης της εργοδοσίας, το ΠΑΜΕ συνδέει κάθε ζήτημα που προκύπτει με την ανάγκη να είναι μαζική και αποφασιστική η συμμετοχή στην απεργία. Σ' αυτή την κατεύθυνση, άμεση ήταν η απάντησή του και στη συνάντηση ΓΣΕΕ - ΣΕΒ την περασμένη Τετάρτη, παρά την προσπάθεια να περάσει «στα ψιλά». Το ΠΑΜΕ βρέθηκε επί τόπου έξω από το κτίριο των βιομηχάνων όπου έγινε η συνάντηση με τους εργατοπατέρες, κάνοντας σαφές πως τα όσα απεργάζονται οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες μαζί με τους εργοδότες και την κυβέρνηση, δεν πρόκειται να περάσουν.

Σήμερα, στις 10 π.μ. θα γίνει η Πανθεσσαλονίκια Συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ, στη μεγάλη αίθουσα του Εργατικού Κέντρου.

Την Τρίτη μαζικά κλιμάκια του ΠΑΜΕ θα βρεθούν στη Βιομηχανική Ζώνη στη Μεταμόρφωση, με σημείο συνάντησης των ταξικών συνδικάτων, εργαζομένων το εργοστάσιο της ΦΑΓΕ στις 6.30 το πρωί και στη Βιομηχανική Ζώνη της Βάρης - Κορωπίου, με σημείο συνάντησης την INTRACOM στις 6.30 π.μ.

Στο μεταξύ, υλικά για μετανάστες και γυναίκες ενόψει και της απεργίας στις 17 Δεκέμβρη μπορούν να προμηθεύονται οι συνδικαλιστές και άλλοι εργαζόμενοι στα γραφεία του ΠΑΜΕ (Αγίας Φιλοθέης 5β, πλατεία Μητρόπολης, 2ος όροφος). Συσκέψεις ακόμα διοργανώνουν:

• Σήμερα, η Επιτροπή Αγώνα Ωρομίσθιων - Αναπληρωτών καθηγητών στις 18.00 στην αίθουσα των Λογιστών (Κάνιγγος 27, 5ος όροφος). Ο Σύλλογος Νεολαίας Ικαρίας στην αίθουσα της Πανικαριακής Αδελφότητας (Κάνιγγος 23) στις 7 μ.μ. Η Γραμματεία Χαλκίδας του ΠΑΜΕ, σύσκεψη Εκπαιδευτικών στις 6 μ.μ. στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου της περιοχής.
• Αύριο, σύσκεψη για την προετοιμασία της συμμετοχής των εργαζόμενων φοιτητών στην απεργία διοργανώνουν στις 12 το μεσημέρι, το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών και η Γραμματεία Θεσσαλονίκης του ΠΑΜΕ, στο αμφιθέατρο Τοπογράφων της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ.

Σήμερα Κυριακή, περιοδείες θα γίνουν σε CROWNHOTEL, PRESIDENT. Αύριο, Δευτέρα, σε: «Πιάτσες» μεταναστών σε Ιλιον - Αγ. Δημήτριο - Λ. Μαραθώνος, ΓΕΡΜΑΝΟΣ, ΦΟΙΝΙΚΑΣ, CRETA FARM, τράπεζες Κύπρου και ΑΤΕ, ΙΚΕΑ, ΠΡΑΚΤΙΚΕΡ, Διοικητικό Μέγαρο του ΟΤΕ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΑΤΟΣ, ΚΟΣΜΟΚΑΡ, ΑΡΓΩ-ΙΜΠΕΡΙΟ, ICAP, ΣΙΝΤΛΕΡ, ΕΝΤΕΧΝΟΣ, ΣΤΑΓΕΡ.

To ΠΑΜΕ καλεί σε κοινή δράση κάθε εργατοϋπάλληλο, νέο, γυναίκα, αυτοαπασχολούμενο, τους φτωχούς εμπόρους και βιοτέχνες, τους φτωχούς αγρότες για να διεκδικήσουν μεταξύ άλλων:

• Μαζικές προσλήψεις τώρα - Μονιμοποίηση όλων χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Μόνιμη σταθερή και με δικαιώματα εργασία για όλους.
• 1.400 ευρώ βασικό μισθό, 1.120 ευρώ σύνταξη και επίδομα ανεργίας για όλους τους ανέργους, για όλη τη διάρκεια της ανεργίας.
• Σύνταξη στα 60 για τους άντρες και στα 55 για τις γυναίκες. Μειωμένα όρια κατά 5 χρόνια αντίστοιχα για τα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα.
• Δημόσια δωρεάν αναβαθμισμένη Παιδεία, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης.
• Αποκλειστικά Δημόσια αναβαθμισμένη και δωρεάν Υγεία και Πρόνοια για όλους. Κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης σε αυτούς τους τομείς.
• ΟΧΙ στην ποινικοποίηση των αγώνων. Να σταματήσουν οι διώξεις των συνδικαλιστικών στελεχών στα Εμφιαλωμένα Ποτά και αλλού.

Προσυγκεντρώσεις έχουν οριστεί στις 10.30 π.μ. σε:

• Πλ. Βάθης: Συνδικάτα της Βιομηχανίας και των Τηλεπικοινωνιών.
• Πλ. Κάνιγγος: Συνδικάτα των Κατασκευών, Δημοσίου, Υγείας και ΕΒΕ.
• Πλ. Ομόνοιας: Σωματεία και εργαζόμενοι Τουρισμού, Επισιτισμού, Εμπορίου, Ιδιωτικοί Υπάλληλοι, Μεταφορές, Χρηματοπιστωτικό, Δικηγόροι, Καλλιτέχνες.
• Χαυτεία: Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών, Εκπαιδευτικοί, ΑΕΙ, ΤΕΙ.
• Πλ. Καραϊσκάκη: ΟΤΑ και μαζικοί φορείς 3ου και 4ου διαμερίσματος
• Μοναστηράκι: Μαζικοί φορείς νοτίων συνοικιών.
• Κλαυθμώνος: Μαζικοί φορείς νοτιοανατολικών, ανατολικών και 2ου διαμερίσματος.
• Λ. ΑΛεξάνδρας: Μαζικοί φορείς βορειοανατολικών, ανατολικών συνοικιών και 7ου διαμερίσματος.
• Πλ. Αττικής: Μαζικοί φορείς βορείων και βορειοδυτικών συνοικιών.
• Στ. Λαρίσης: Μαζικοί φορείς δυτικών και νοτιοδυτικών συνοικιών.
• Πλ. Αμερικής: Μαζικοί φορείς 5ου και 6ου διαμερίσματος.

Την κατάργηση της συνταξιοδότησης όπως τη γνωρίσαμε τον προηγούμενο αιώνα και μαζί όλων των δικαιωμάτων που έχουν απομείνει μεθοδεύει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Το «νέο μοντέλο», που βρίσκεται στα σκαριά και προωθείται μέσα από το «διάλογο - απάτη» που έστησε η κυβέρνηση με τους κοινωνικούς εταίρους, προβλέπει την καταβολή μόνο ενός ελάχιστου ποσού για σύνταξη, αφού πρώτα συμπληρωθεί τουλάχιστον το 65ο έτος της ηλικίας και από 'κεί και πέρα όλα επαφίενται στις αγορές.

Το «νέο μοντέλο» δεν αφήνει πέτρα πάνω στην πέτρα της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης. Αυξάνονται τα όρια ηλικίας, μειώνονται οι συντάξεις, συρρικνώνονται οι παροχές, εξασφαλίζεται η μικρότερη χρηματοδότηση κράτους και εργοδοτών και μαζί με αυτά υπονομεύεται το καθεστώς των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων (ΒΑΕ) και οι αναπηρικές συντάξεις. Οχημα όλων των παραπάνω γίνεται η περίφημη «βασική σύνταξη», το σπάσιμο της δημόσιας κοινωνικής σύνταξης, όπως τη γνωρίσαμε, η εξάρτηση του ύψους των συντάξιμων αποδοχών από ολόκληρο τον εργάσιμο βίο, από την τύχη του να εργαστεί κάποιος και πόσο, τις συνολικές αποδοχές του άρα και τις εισφορές του, αλλά κυρίως την απόδοση αυτών των εισφορών από τις «επενδύσεις» που θα γίνονται μέσα από τα συστήματα της επαγγελματικής ασφάλισης στις χρηματαγορές.

Η δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση πετιέται στον Καιάδα. Ολα ανατρέπονται ριζικά. Κανένας δε μένει εκτός των ανατροπών, αφού το σχέδιο προβλέπει σαρωτική ενοποίηση σε τρία Ταμεία κύριας σύνταξης και 5 - 6 Επικουρικά, τα οποία σύμφωνα και με εισηγήσεις που υπάρχουν θα μετατραπούν και αυτά σε επαγγελματικά. Δηλαδή, τα αποθεματικά τους θα καταλήξουν στα χρηματιστήρια, χωρίς να υπάρχει καμιά εγγύηση για το ύψος της σύνταξης που θα δίνουν.

Ολα ρευστοποιούνται στο όνομα της δημοσιονομικής «σταθερότητας» και της «βιωσιμότητας» του Ασφαλιστικού. Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, τα «τρία δεν» του υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων δεν είναι τίποτα άλλο παρά η πιο βάναυση κοροϊδία. Η δήλωση του Α. Λοβέρδου σε ραδιοφωνικό σταθμό ότι «θα πάμε σε δύσκολα μέτρα... Οι προτάσεις που κάναμε εμπεριέχουν πολύ δύσκολα μέτρα...» επιβεβαιώνουν ότι έρχεται αντεργατικό τσουνάμι. Και οι εργαζόμενοι πρέπει να προετοιμάζονται ακριβώς γι' αυτό.

Συγκεκριμένα, οι δομικές αλλαγές προβλέπουν:

• Μειώνουν συντάξεις - αυξάνουν τα όρια ηλικίας καθώς σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές που θα επεξεργαστεί η Επιτροπή των Ειδικών σχεδιάζεται η «θεσμοθέτηση της βασικής σύνταξης ως κοινής αφετηρίας για όλες τις κύριες συντάξεις και στην ενίσχυση της ανταποδοτικής σχέσης εισφορών - παροχών, καθώς και στην ενίσχυση των κινήτρων ασφάλισης και παραμονής στην εργασία (εξάλειψη των κινήτρων για πρόωρη συνταξιοδότηση)». Με τη θεσμοθέτηση της «βασικής σύνταξης», που σήμερα, με όσα έχουν αναφερθεί, την ορίζουν στα 360 ευρώ περίπου (προνοιακή σύνταξη ΟΓΑ), περνάμε στο νέο μοντέλο συντάξεων, το οποίο θα εγγυάται μόνο αυτά τα ελάχιστα όρια. Από εκεί και πέρα το ύψος της σύνταξης θα εξαρτάται από το σύνολο των εισφορών και τα χρόνια εργασίας του ασφαλισμένου. Οχι από τα τελευταία χρόνια (πενταετία) όπως ισχύει σήμερα. Επιπλέον, το μοντέλο αυτό προϋποθέτει και την αλλαγή του ποσοστού αναπλήρωσης που ισχύει (70% ή 80% επί του συντάξιμου μισθού). Κάτι βέβαια για το οποίο η κυβέρνηση σκόπιμα δεν ανοίγει τα χαρτιά της. Με δυο λόγια, το νέο μοντέλο που ωριμάζει στα κυβερνητικά επιτελεία - αν ήδη δεν είναι έτοιμο - διαγράφει όλα τα μέχρι τώρα δεδομένα. Και τα χρόνια ηλικίας συνταξιοδότησης και τα ποσοστά αναπλήρωσης και το ύψος των συντάξιμων αποδοχών.

ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ: Η μόνη απάντηση!

• Μειώνουν την κρατική χρηματοδότηση. Τη δημιουργία αυτού του νέου μοντέλου έρχεται να εξυπηρετήσει και ο «λογιστικός διαχωρισμός των προνοιακών από τις ασφαλιστικές παροχές», αφού η κυβέρνηση θεωρεί ότι ένα σημαντικό τμήμα από τις σημερινές συντάξεις, και ιδιαίτερα στις κατώτερες, δεν προέρχεται από τις πραγματικές εισφορές των ασφαλισμένων, αλλά σε αυτές εμπεριέχεται και το λεγόμενο «προνοιακό» κομμάτι. Εδώ η απάτη της κυβέρνησης είναι εξόφθαλμη. Γιατί, αφού με τους νόμους τους μείωσαν τις συντάξεις σε επίπεδα κάτω και απ' αυτά των κατώτερων, στη συνέχεια τις συμπλήρωσαν με το λεγόμενο «προνοιακό» τμήμα για να μην πεθαίνουν οι συνταξιούχοι από την πείνα. Τώρα, λοιπόν ισχυρίζονται ότι π.χ. ένας συνταξιούχος με 4.500 ένσημα στο ΙΚΑ δεν εξασφαλίζει από τις εισφορές του ούτε την κατώτερη σύνταξη, που σήμερα είναι 486 ευρώ και πως ένα μέρος απ' αυτά είναι «προνοιακή» παροχή, είναι δηλαδή χάρισμα από το κράτος. Τι δε μας λένε: Οτι ένας συνταξιούχος ακόμα και με 4.500 ένσημα, δικαιούται περισσότερα, μεγαλύτερη σύνταξη από αυτή που παίρνει σήμερα, αλλά δεν του τα δίνουν γιατί διαμόρφωσαν τον υπολογισμό της σύνταξης όπως αυτοί θέλουν. Να θυμίσουμε μόνο ότι κατάργησαν από τον υπολογισμό της σύνταξης τα δώρα (Χριστουγέννων, Πάσχα), με αποτέλεσμα οι συντάξεις για εκατοντάδες χιλιάδες να κατρακυλήσουν κάτω και από τα κατώτερα όρια. Σημειώνεται πως σύμφωνα με σχετικές μελέτες η μέση σύνταξη του ΙΚΑ σήμερα (αν δεν του είχαν λεηλατήσει τα αποθεματικά του) θα 'πρεπε να ξεπερνά τα 1.170 ευρώ. Κι αυτό με εξασφαλισμένη την οικονομική βιωσιμότητα του ΙΚΑ για πολλές δεκαετίες. Ομως το 2009 η μέση σύνταξη του ΙΚΑ ήταν μόλις 662,86 ευρώ, ενώ το Ταμείο του είναι άδειο! Συμπέρασμα: Ολα αυτά τα περί «προνοιακού» τμήματος στις συντάξεις είναι μια φιλολογία για να ανοίξει το παράθυρο σε κάτι άλλο. Στον στόχο που έχει η κυβέρνηση για μείωση της κρατικής χρηματοδότησης, η οποία δε θα καλύπτει πλέον τις συντάξεις συνολικά, αλλά μόνο εκείνο το τμήμα που αφορά το «προνοιακό κομμάτι» ή στην καλύτερη περίπτωση τη λεγόμενη «βασική σύνταξη». Να, γιατί τους είναι αναγκαίος ο «λογιστικός διαχωρισμός».

• Σε κίνδυνο η δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση

  Αυξάνουν τα χρόνια που κάποιος πρέπει να δουλεύει για να πάρει σύνταξη, με την «ενίσχυση των κινήτρων εθελοντικής παραμονής στην εργασία, μετά τη θεμελίωση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος». Αυτός είναι ο δεύτερος τρόπος αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης και μάλιστα των ανώτερων ορίων (65ο έτος), με το «καρότο» των κινήτρων. Μόνο που η παραμονή αυτή θα καταστεί με το χρόνο υποχρεωτική καθώς το νέο σύστημα οδηγεί ντε φάκτο σε χαμηλότερες συντάξεις από τις σημερινές. Πολύ περισσότερο που ήδη η ανεργία και η ευελιξία, όποιο και αν είναι τυπικά το ανώτερο ηλικιακό όριο, οδηγεί κατ' ανάγκη σε δραματική αύξηση των ορίων ηλικίας.

• Επεκτείνουν τα «επαγγελματικά ταμεία» - ενισχύουν τον κεφαλαιοποιητικό χαρακτήρα της Ασφάλισης καθώς «θα αναζητηθούν φορολογικά κίνητρα προκειμένου να ενθαρρυνθεί η κλαδική επαγγελματική ασφάλιση, ώστε να ενισχυθούν οι συμπληρωματικές παροχές προς τους ασφαλισμένους». Τα Ταμεία Επαγγελματικής Ασφάλισης ήδη έχουν νομοθετηθεί με το νόμο 3029/2002 του ΠΑΣΟΚ. Στο φόντο όμως του νέου μοντέλου, όπου η δημόσια σύνταξη θα συρρικνωθεί, η επαγγελματική ασφάλιση αποκτά επείγοντα χαρακτήρα για να αναπληρώσει σε κάποιο βαθμό τις χαμένες συνταξιοδοτικές αποδοχές. Μόνο που αυτό σημαίνει πρόσθετες εισφορές από τους εργαζόμενους κι από πάνω χωρίς να υπάρχει καμιά εγγύηση για το ύψος των συντάξεων που θα δίνουν αυτά τα Ταμεία. Ολα πλέον θα εξαρτώνται από την απόδοση των εισφορών στα χρηματιστήρια. Επιπλέον, τα επαγγελματικά ταμεία θα γίνουν οι τροφοδότες των χρηματαγορών άρα και των επιχειρήσεων που ψάχνουν εκεί άντληση νέων κεφαλαίων. Η τοποθέτηση του Χρ. Πρωτόπαππα στη συζήτηση στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής ότι πρέπει να πάμε σε ένα «μεικτό σύστημα με κεφαλαιοποιητικά στοιχεία» είναι ενδεικτική.
• Μειώνουν τις παροχές μέσω ενοποιήσεων των Ταμείων με «Ενοποιήσεις των ταμείων κύριας ασφάλισης με κατεύθυνση τη συγκρότηση τριών ομάδων, Μισθωτοί, Αυτοαπασχολούμενοι, Αγρότες... Στο πλαίσιο αυτό είναι απαραίτητη η αναζήτηση βιώσιμων σχημάτων για την επικουρική ασφάλιση». Οι μέχρι τώρα ενοποιήσεις οδήγησαν σε συρρίκνωση των παροχών. Μέσα από τις συγχωνεύσεις έγινε και γίνεται «συγχώνευση» ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Το ΠΑΣΟΚ, μετά το νόμο Πετραλιά, κάνει το τελευταίο βήμα με τη δημιουργία τριών (3) Ταμείων κύριας ασφάλισης. Που σημαίνει ότι π.χ. όλοι οι μισθωτοί θα καταλήξουν σε ένα Ταμείο και εννοείται αργά ή γρήγορα θα ακολουθήσει και η «ενοποίηση» προς τα κάτω όλων των ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Οσον αφορά στα επικουρικά και εδώ αναζητούνται «βιώσιμα σχήματα», δηλαδή το τσουβάλιασμα σε 5-6 επικουρικά ταμεία, όπως προβλέπεται και στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ. Στόχος, τα πλεονασματικά Ταμεία να καλύψουν όσα Ταμεία παρουσιάζουν σήμερα οικονομικά προβλήματα. Η εξέλιξη αυτή θα κάνει πιο εύκολη και την εφαρμογή της πρόβλεψης του νόμου Πετραλιά, να μειωθούν οι επικουρικές συντάξεις στο 20%, καθώς ακόμα και εκείνα τα Ταμεία που σήμερα είναι πλεονασματικά, σιγά - σιγά θα φορτωθούν τα ελλείμματα κάποιων άλλων. Ετσι οι ασφαλισμένοι και πάλι θα φορτωθούν τα βάρη που δεν αναλαμβάνουν το κράτος και οι εργοδότες.

• Καταργούν το καθεστώς των ΒΑΕ με τη «θέσπιση ενιαίου καθεστώτος για τα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα και την επικαιροποίησή του...». Ηδη η κυβέρνηση της ΝΔ, με το πόρισμα της Επιτροπής Μπεχράκη, έχει κάνει την κατάλληλη προετοιμασία, αφού αποχαρακτηρίζει τη συντριπτική πλειοψηφία από τα επαγγέλματα και τις ειδικότητες που σήμερα ανήκουν στο καθεστώς αυτό. Η εφαρμογή του θα απαλλάξει πρωτίστως την εργοδοσία από το επασφάλιστρο, ενώ την ίδια στιγμή θα αυξήσει τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης 5-7 χρόνια, για τους εργαζόμενους στα επαγγέλματα που θα αποχαρακτηριστούν.
• Πετσοκόβουν τις αναπηρικές συντάξεις με τη «θέσπιση ενιαίου καθεστώτος απονομής συντάξεων με αναπηρία σε όλα τα ταμεία». Δεδηλωμένη θέση όλων των μέχρι τώρα κυβερνήσεων ήταν ο δήθεν υψηλός αριθμός αναπηρικών συντάξεων και μάλιστα τη στιγμή που το κράτος δεν κάνει τίποτα για να περιοριστούν έστω τα εργατικά δυστυχήματα, ενώ οι επαγγελματικές ασθένειες θερίζουν, χωρίς βέβαια ποτέ να καταγράφονται οι πραγματικές αιτίες που τις προκαλούν. Με δεδομένο μάλιστα ότι μέχρι τώρα οι νομοθετικές παρεμβάσεις που έχουν γίνει χειροτερεύουν τους όρους απονομής αναπηρικής σύνταξης, είναι βέβαιο ότι η κυβέρνηση θα κινηθεί στην ίδια κατεύθυνση. Οι γκαιμπελίσκοι σηκώνουν κουρνιαχτό για τις αναπηρικές συντάξεις, όταν σήμερα στον μεγαλύτερο ασφαλιστικό οργανισμό, στο ΙΚΑ, η δαπάνη του γι' αυτές είναι μόλις το 9,2% των συνολικών δαπανών για τις συντάξεις του και ενώ η μέση αναπηρική σύνταξη είναι 528,9 ευρώ (πηγή: Προϋπολογισμός ΙΚΑ 2010). Γι' αυτά τα 500 ψωροευρώ αφρίζουν, όταν δίπλα μας τα κέρδη των επιχειρήσεων συσσωρεύονται προκλητικά.
• Διατηρούν τις αδικίες στη διαδοχική ασφάλιση αφού κύριος στόχος της είναι «να διευκολυνθεί η κινητικότητα στην αγορά εργασίας». Η μέχρι τώρα επεξεργασία που έχει γίνει, καθώς και το πόρισμα από την επιτροπή που είχε συστήσει η προηγούμενη κυβέρνηση, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι τα μερεμέτια που θα γίνουν θα αυξήσουν τις συντάξεις κατά ένα 5% έως 8%, όταν οι πραγματικές απώλειες των ασφαλισμένων σε περισσότερα από ένα Ταμείο κατά τη διάρκεια του εργάσιμου βίου τους, φτάνουν μέχρι και 30% της σύνταξής τους και όταν πρόκειται για ασφαλισμένους σε περισσότερα από δύο Ταμεία, οι απώλειες ξεπερνούν και το 50%! Να, γιατί ο πραγματικός στόχος του όψιμου αυτού ενδιαφέροντος δεν είναι η αποκατάσταση των αδικιών, αλλά η ενίσχυση της εργασιακής περιπλάνησης των εργαζομένων, στην οποία μέχρι τώρα το νομοθετικό πλαίσιο της διαδοχικής ασφάλισης σηκώνει σοβαρά εμπόδια και αποτρέπει τους εργαζόμενους από το να αλλάζουν εύκολα εργασία και ταμείο ασφάλισης, όπως δηλαδή απαιτεί σήμερα η αγορά.

• Παγιώνουν τις χαριστικές ρυθμίσεις προς τις επιχειρήσεις με την «καθιέρωση πάγιου συστήματος ρύθμισης των οφειλών των επιχειρήσεων προς τα ταμεία...». Την ώρα που δήθεν κόπτονται για την εισφοροδιαφυγή και την εισφοροαποφυγή, επεξεργάζονται να παγιώσουν ένα σταθερό και πάγιο σύστημα χαριστικών ρυθμίσεων για τις οφειλές των εργοδοτών. Δηλαδή οι εργοδότες θα μπορούν να παρακρατούν τις εισφορές των εργαζομένων και να μην τις αποδίδουν, αφού θα μπορούν με αυτό το πάγιο σύστημα να ρυθμίζουν σύμφωνα με το συμφέρον τους τις οφειλές τους. Αποκαλύπτεται έτσι η τεράστια υποκρισία κυβέρνησης και εργοδοτών και γι' αυτό το ζήτημα. Αλλωστε, παρά τις χαριστικές ρυθμίσεις π.χ. στο ΙΚΑ, το ποσό των βεβαιωμένων εισφορών που δεν καταβάλλεται αντί να μειώνεται αυξάνεται με ραγδαίους ρυθμούς. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, οι βεβαιωμένες εισφορές που δεν έχουν καταβληθεί στον Οργανισμό το 2009 ανέρχονται στο ποσό των 4,7 δισεκατομμυρίων ευρώ από τα 1,7 δισ. ευρώ το 2003, αύξηση κατά 176,5%!
• Υποχρηματοδοτούν την Κοινωνική Ασφάλιση με την «Ανασύσταση του Εθνικού Κεφαλαίου Αλληλεγγύης των Γενεών με χρηματοδότηση από την άμεση φορολογία, την αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας και άλλες πηγές...». Οι βαρύγδουποι τίτλοι δεν μπορούν να κρύψουν την ουσία. Και η ουσία είναι όχι πως θα χρηματοδοτηθεί το σύστημα της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης, αλλά πως το κράτος και οι εργοδότες θα πληρώνουν όλο και λιγότερα. Πουθενά δεν υπάρχει η δέσμευση ότι το κράτος θα χρηματοδοτεί το δημόσιο σύστημα σύμφωνα με τις ανάγκες του. Το αντίθετο, η επίκληση της δημοσιονομικής σταθερότητας, αλλά και η χρόνια πρακτική των κυβερνήσεων προεξοφλεί την πάγια υποχρηματοδότηση της Κοινωνικής Ασφάλισης και στο μέλλον. Και ένα τέτοιο σύστημα επεξεργάζονται σήμερα με το διάλογο - απάτη που έστησαν.

Η πρόσβαση στις υπηρεσίες Υγείας θα εξαρτάται πια απ' τη δυνατότητα που έχει ο ασθενής να πληρώνει

«Ηδη ασκούμε πολιτικές για τη μείωση της σπατάλης στα φάρμακα και θα ασκήσουμε πολιτικές δραστικού περιορισμού της σπατάλης για τα αναλώσιμα υλικά και τις ιατρικές υπηρεσίες...», αναφέρεται στις κατευθυντήριες γραμμές του διαβόητου διαλόγου για το Ασφαλιστικό, που συνεχίστηκε την περασμένη Τρίτη. Στη συνέχεια - και εν μέσω ανακοινώσεων των φαρμακοποιών για αναστολή της επί πιστώσει χορήγησης φαρμάκων λόγω χρεών των Ταμείων - έγινε γνωστό ότι είναι έτοιμες οι διατάξεις για τη λίστα φαρμάκων και την εκχώρηση των νοσοκομειακών φαρμάκων στα ιδιωτικά φαρμακεία. Εκ πρώτης όψεως, η απόφαση για τη μεταφορά στα φαρμακεία δείχνει ότι θα έχει ευεργετικό αποτέλεσμα, καθώς προβλέπει μείωση της τιμής των φαρμάκων κατά 13%, όπως δίνονται και στα νοσοκομεία. Ομως αφήνει στο απυρόβλητο την κερδοφορία της φαρμακοβιομηχανίας - που είναι η κύρια αιτία της εκτίναξης των φαρμακευτικών δαπανών - καθώς γι' αυτούς δεν αλλάζει τίποτε και το βάρος μετατίθεται στις πλάτες του μικρομεσαίου φαρμακείου, καταργώντας και τη Λιανική Τιμή, που είναι καθιερωμένη με αγορανομική διάταξη. Την ίδια ώρα, τα λαϊκά στρώματα εκτός απ' τους περιορισμούς στα φάρμακα θα έχουν και την ταλαιπωρία να εξασφαλίσουν τη συνταγή με τα φάρμακα της λίστας και μόνο...

Οι επιλογές αποτελούν πλευρές του λεγόμενου «βασικού πακέτου παροχών» για την Υγεία, την ελάχιστη υποχρέωση της κυβέρνησης, που θα παρέχεται με τη «σύσταση και λειτουργία ενιαίων τοπικών μονάδων Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, σε συνεργασία με το Υπουργείο Υγείας, ώστε να καλύπτεται το σύνολο του πληθυσμού από τις μονάδες αυτές», σύμφωνα με τις δηλώσεις του υπουργού Εργασίας Ανδρέα Λοβέρδου. Με βάση το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης αλλά και όσες επεξηγήσεις έδωσε η υπουργός Υγείας Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου οι ενιαίες τοπικές μονάδες θα αποτελούν μια «συνέργεια και δικτύωση όλων των δομών παροχής της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας». Δηλαδή, από δημόσιους, δημοτικούς, ιδιωτικούς φορείς και με την εμπλοκή των ΜΚΟ, ενισχύοντας έτσι τη δικτύωση με την εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών Υγείας, που θα σημάνει χαράτσια για τους ασφαλισμένους και τα ασφαλιστικά ταμεία. Χαρακτηριστικό είναι παλιότερο μνημόνιο μεταξύ του υπουργείου Υγείας και του δήμου Αθηναίων, που διαθέτει μονάδες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας. Οπως δήλωσε ο δήμαρχος Αθηναίων προσδοκά μέσα απ' τη σύμπραξη να εισπράττει και το δημόσιο νοσήλιο απ' τα ασφαλιστικά ταμεία.

Οι υπηρεσίες αυτές πέρα απ' τον περιορισμένο και υποβαθμισμένο χαρακτήρα παρέχονται, ήδη, τμηματικά και έχουν ημερομηνία λήξης, καθώς συνήθως βασίζονται σε προγράμματα με τη συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Το αποτέλεσμα, πέρα απ' την υποκατάσταση της κρατικής υποχρέωσης για παροχή δωρεάν υπηρεσιών απ' το κράτος οδηγεί και σε διάσπαση της ενιαίου χαρακτήρα της ΠΦΥ, με αποτέλεσμα περαιτέρω παράδοση στην εμπορευματοποίηση.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ακολουθεί την πεπατημένη των προηγούμενων κυβερνήσεων του κεφαλαίου που οδήγησαν τα λαϊκά στρώματα σε άγρια χαράτσια με κάθε μέλος των νοικοκυριών να πληρώνει 722 ευρώ το χρόνο για υπηρεσίες υγείας. Συνολικά, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του ΟΟΣΑ, οι ιδιωτικές δαπάνες υγείας στη χώρα μας είναι 39,7% - με μέσο όρο στον ΟΟΣΑ 26,5% - με αποτέλεσμα η Ελλάδα να καταλαμβάνει την πέμπτη θέση στον κόσμο.

Αλλά και απ' το υπόλοιπο 60,3% που υπολογίζει ως δημόσιες δαπάνες ο ΟΟΣΑ μόνο το 30% καλύπτονται απ' το κράτος και 30,3% απ' τα ασφαλιστικά ταμεία.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση και οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) λειτουργούν ήδη ως «Κερκόπορτα» για: Εισβολή ιδιωτών στον τομέα της Υγείας και της Πρόνοιας. Λειτουργία της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ) με εθελοντές. Κατάργηση του ενιαίου και σταθερού χαρακτήρα των δομών Υγείας και υποβάθμιση των υπηρεσιών αυτών για όλους. Συνεπώς, εμπορευματοποίηση, αφού ανάλογα με το «πορτοφόλι» του ο καθένας θα έχει και την αντίστοιχη ποιότητα ΠΦΥ και πρόληψης. Από μια τέτοια εξέλιξη θίγονται πρώτα τα φτωχά λαϊκά στρώματα, οι άνεργοι, οι άποροι, οι μετανάστες, οι χαμηλοσυνταξιούχοι, τα ΑμΕΑ, οι εργαζόμενοι με ελαστικές μορφές εργασίας, οι ανασφάλιστοι κλπ.

Το Διαδημοτικό Δίκτυο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης ΟΤΑ παίζει το δικό του ρόλο σε αυτή την κατεύθυνση, προωθώντας τον εθελοντισμό και την ανάθεση σε ΜΚΟ και πολυεθνικές προγραμμάτων που σχετίζονται με ιατρικές, κοινωνικές, ψυχολογικές Δομές Υγείας στα πλαίσια των ΟΤΑ (Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης), καθώς και με ανάπτυξη μηχανισμών πρόληψης της υγείας. Οπως στο Δήμο Αμαρουσίου, όπου στο πολυϊατρείο του απασχολούνται και εθελοντές γιατροί και νοσηλευτές.

Η ανάθεση σε ΜΚΟ και εθελοντές της ΠΦΥ και της πρόληψης - πέρα από προθέσεις - μόνο υποβάθμιση μπορεί να σημαίνει, πολύ απλά γιατί δεν υπάρχει σταθερότητα, καθολικότητα, υψηλή ποιότητα και ενιαίος χαρακτήρας για όλους. Αρκεί να μην ξεχνάμε, ότι εθελοντισμός σημαίνει «προσφέρω στον ελεύθερο χρόνο μου»...

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της ΜΚΟ «Πράξις» που συνεχίζει να λειτουργεί τα δύο πολυιατρεία (Αθήνα, Θεσσαλονίκη) των «Γιατρών Χωρίς Σύνορα». Οπως ο ίδιος ο πρόεδρος του ΔΣ της «Πράξις», Τζ. Αντύπας, αποκαλύπτει («Καθημερινή», 18/4/2009) «τέθηκε το ερώτημα αν τα ιατρεία θα έκλειναν ή αν θα έπρεπε να συνεχίσουν να λειτουργούν στο πλαίσιο μιας άλλης ΜΚΟ», όταν το 2004 η ΜΚΟ «Γιατροί Χωρίς Σύνορα» αποφάσισε να αποχωρήσει από τον «αναπτυγμένο» κόσμο και να δράσει πιο συστηματικά στον «αναπτυσσόμενο». Δηλαδή, μπορεί και να έκλειναν.

Στα πολυιατρεία συνεργάζονται εθελοντικά γιατροί όλων των ειδικοτήτων, συνήθως μέχρι να ξεκινήσουν την ειδικότητά τους. Επειτα, αν βρουν κανονική δουλειά ενδέχεται να αποχωρίσουν, άρα δεν υπάρχει σταθερή σχέση γιατρού - ασθενή. Σ' αυτά τα ιατρεία μπορεί να απευθύνεται το σύνολο των ανασφάλιστων πολιτών, μετανάστες κλπ. Επιπλέον, χορηγούνται και φάρμακα από δωρεές εταιρειών ή ιδιωτών. Στην ουσία πρόκειται για ανάθεση στην ιδιωτική πρωτοβουλία (ΜΚΟ, εταιρείες) δομών της ΠΦΥ, ενώ σήμερα υπάρχει περισσότερο από ποτέ η δυνατότητα για αναβαθμισμένες, δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας για όλους.

Η ΜΚΟ «Γραμμή Ζωής» δραστηριοποιείται από το 2006 για πρακτικά ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι ηλικιωμένοι. Στόχος της ΜΚΟ είναι η παροχή φροντίδας, προστασίας και ασφάλειας στους ηλικιωμένους μέσω της υπηρεσίας «Τηλε-ειδοποίηση». Ο ηλικιωμένος πατώντας κόκκινο κουμπί, που φορά στο χέρι ή στο λαιμό του επικοινωνεί με το Συντονιστικό Κέντρο Διαχείρισης Κλήσεων και τότε νοσηλευτές, κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι, γιατροί και εθελοντές γείτονες, ανταποκρίνονται στο αίτημα του ηλικιωμένου ή ειδοποιείται συγγενικό πρόσωπο, εθελοντής γείτονας, ασθενοφόρο, Αμεση Δράση, Πυροσβεστική κλπ. Το κόκκινο κουμπί μπορεί να προμηθευτεί καθένας με σειρά προτεραιότητας βάσει των συνθηκών διαβίωσης.

Η υποβάθμιση και ο περιορισμένος χαρακτήρας δε μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν. Αρκεί να πούμε ότι σήμερα (δελτίο Τύπου 9/11/2009) μόλις 345 ηλικιωμένοι από όλη την Ελλάδα έχουν αποκτήσει «κόκκινο κουμπί», «μέχρι το τέλος του έτους στόχος της ΜΚΟ είναι να εξυπηρετεί 2.400 ηλικιωμένους», ενώ «η επιτυχία του στόχου, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη συμβολή και την ευαισθησία εταιρειών, ιδιωτών και άλλων φορέων», αναφέρεται σε σχετικό δελτίο Τύπου. Το πρόγραμμα στηρίζεται κυρίως σε χορηγίες («Αλφα Μπανκ», «Αllianz», ΟΠΑΠ, Ιδρυμα «Μποδοσάκη», «Praktiker», «Σκλαβενίτης» κ.ά.) και σε εθελοντές. Το πρόγραμμα «Εθελοντή Γείτονα» σημαίνει: «Σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης του ηλικιωμένου η Γραμμή Ζωής θα επικοινωνήσει μαζί σου (σ.σ. με το γείτονα!) για να σταθείς δίπλα του μέχρι να φτάσει η απαραίτητη βοήθεια».

Την ίδια στιγμή, το πρόγραμμα «τρέχει» ανάλογα με την ανάγκη των πολυεθνικών να φτιάξουν το προφίλ τους, να δείξουν υποτιθέμενη κοινωνική υπευθυνότητα. Για παράδειγμα, «τα φετινά Χριστούγεννα, η ασφαλιστική εταιρεία Allianz επέλεξε αντί να στείλει δώρα στους συνεργάτες της, να "υιοθετήσει" 30 ηλικιωμένους και να τους προσφέρει το κόκκινο κουμπί».

Κόντρα στην επανάπαυση που καλλιεργούν οι δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, εκατοντάδες πρωτοβάθμιες και δευτεροβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις παρεμβαίνουν, σχεδόν σε όλο το φάσμα των κλάδων, αντιπαλεύοντας το συμβιβασμό. Εργάτες κι εργάτριες σε κλάδους με αρνητικό συσχετισμό δύναμης επιδιώκουν να προσπεράσουν τα εμπόδια που βάζουν ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - «Αυτόνομη Παρέμβαση».

Το απεργιακό κάλεσμα φτάνει σε χιλιάδες εργαζόμενους, μπαίνει αποφασιστικά ακόμα σε χώρους δουλειάς όπου δεν έχει γίνει απεργία εδώ και χρόνια. Οι συσκέψεις, περιοδείες, συζητήσεις είναι καθημερινές, κόντρα στις προσπάθειες τρομοκράτησης της εργοδοσίας αλλά και των εργατοπατέρων.

Η πρωτοπόρα και επίμονη παρέμβαση των ταξικών δυνάμεων οπλίζει με θάρρος πολλούς εργαζόμενους, αναλαμβάνονται πρωτοβουλίες ώστε να προσπεραστούν τα εμπόδια που βάζουν οι ξεπουλημένες ηγεσίες. Για παράδειγμα, την Τετάρτη, η Γενική Συνέλευση της Ενωσης Νοσοκομειακών Γιατρών Θεσσαλονίκης (ΕΝΙΘ) αποφάσισε συμμετοχή στην απεργία, ανατρέποντας την αντίθετη απόφαση της πλειοψηφίας - ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ - του ΔΣ. Στην Αρκαδία, πάνω από 100 εκπαιδευτικοί ζητούν με υπογραφές τους να γίνει ΓΣ με θέμα την απεργία, αντιδρώντας στη στάση της διοίκησης του σωματείου τους.

Τα ίδια τα επιχειρήματα που προβάλλουν οι παρατάξεις της υποταγής δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για το στρατόπεδο με το οποίο έχουν συστρατευτεί. Γιατί την ώρα που καταργείται ο ίδιος ο κοινωνικός χαρακτήρας της Ασφάλισης και ακόμα και η έννοια της σταθερής εργασίας, εκείνες ισχυρίζονται ότι δε χρειάζονται κινητοποιήσεις. Τέτοια ήταν η απάντηση της ΠΑΣΚΕ (στη ΓΣΕΕ, στη ΔΟΕ και αλλού), την ίδια ώρα που πρωτοστατούσε για ενίσχυση της στενής της σχέσης με το ΣΕΒ, σπεύδοντας την Πέμπτη σε συνάντηση για την υπογραφή «κοινωνικού συμβολαίου», για τη χάραξη «κοινής γραμμής άμυνας» και «συνεργασίας».

Ακόμα και σε χώρους όπου οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν ραγδαίες και δραματικές εξελίξεις, αυτές οι δυνάμεις τους καλούν ουσιαστικά να μείνουν με τα χέρια σταυρωμένα. Στο λιμάνι του Πειραιά η ΟΜΥΛΕ καλεί τους εργαζόμενους να στέκουν παρατηρητές της βεβήλωσης των δικαιωμάτων τους που ετοιμάζει η COSCO. Αντίστοιχη ηττοπάθεια καλλιεργεί η στάση της ΟΤΟΕ παρά τη συστηματική υπονόμευση των ΣΣΕ από τους τραπεζίτες, η στάση της ΑΔΕΔΥ παρά το χτύπημα της μονιμότητας που σηματοδοτεί και το νέο νομοσχέδιο, κτλ.

Η δράση των ταξικών δυνάμεων φέρνει στην επιφάνεια τις στοχεύσεις και την κατάντια στην οποία θέλουν να βουλιάξουν το εργατικό κίνημα (διαλυτική κατάσταση, κτλ.). Υπάρχουν χώροι όπου οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ καλούν σε σύγκληση Γενικών Συνελεύσεων, αλλά οι συνδικαλιστές των παρατάξεων που πλειοψηφούν είναι χαμένοι, με δική τους ευθύνη ακόμα και τα ΔΣ έχουν μήνες να συνεδριάσουν.

Δεν είναι τυχαίο ότι, αναζητώντας ελιγμούς για ν' αποφύγουν τις ευθύνες τους, οι παρατάξεις της ενσωμάτωσης είπαν ότι το ΠΑΜΕ δεν είναι θεσμός, επιχειρώντας να θέσουν ζήτημα «νομιμότητας» της απεργίας. Δεν είναι η πρώτη φορά που επιστρατεύουν τέτοια επιχειρήματα, όπως κάνουν συχνά όταν απειλείται η «κοινωνική συνοχή» (έτσι βαφτίζουν οι δυνάμεις του ευρωμονόδρομου την ταξική ειρήνη). Ακριβώς γιατί η ριζοσπαστικοποίηση των συνειδήσεων και η πολιτικοποίηση των αγώνων των εργαζομένων «χτυπούν» κατευθείαν στη ρίζα του το πρόβλημα.

Καλούν, δηλαδή, τους εργάτες να υποταχθούν στη «νομιμότητα» που διαμορφώνουν νομοθετήματα όπως ο Ν. 2639/98, που επέβαλε την εκ περιτροπής και τη μερική απασχόληση (δηλαδή, να δουλεύουν οι εργάτες όσο, όποτε και όπως βολεύει την εργοδοσία), όπως η κοινοτική οδηγία... 104/2008 που διαιωνίζει την «ενοικίαση» εργαζομένων λες και είναι οι σκλάβοι που στο Μεσαίωνα οι φεουδάρχες αγόραζαν απ' τα σκλαβοπάζαρα. Φτάνει πια! Η απεργία της Πέμπτης δίνει καθαρό σύνθημα απειθαρχίας στη «νομιμότητα» του δικαιώματος του κεφαλαίου να ξεζουμίζει και να ληστεύει όσους παράγουν τον πλούτο.

Στο ίδιο μήκος κύματος η αστική τάξη και τα επιτελεία τους μιλούν για το «εφικτό» και το «ρεαλιστικό», καλώντας τους εργάτες να φανούν σώφρονες και να στηρίξουν τις επιχειρήσεις γιατί αλλιώς θα χαθούν κι εκείνοι, έτσι υπαγορεύουν ολημερίς κι ολονυχτίς τα αστικά ΜΜΕ. Καμιά σχέση δεν έχει το «εφικτό» για τον εργάτη και το «εφικτό» για τον εργοδότη, γιατί το συμφέρον του καθενός επιβάλλει την οργάνωση και αξιοποίηση της παραγωγής από αντίθετη κατεύθυνση. Γιατί λοιπόν ο εργάτης που ζει στον 21ο αιώνα και παράγει ο ίδιος τον κατά πολύ πολλαπλάσιο από τους προηγούμενους αιώνες κοινωνικό πλούτο, να μη θεωρεί ρεαλιστικό αλλά και επιβεβλημένο το να έχουν όλοι δουλειά, να εργάζεται λιγότερες ώρες, να έχει περισσότερο ελεύθερο χρόνο, να έχουν όλοι πρόσβαση σε δωρεάν και καλύτερη Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια που μπορεί να διασφαλίσει η σημερινή άνοδος της παραγωγικότητας;

Από τους «διαλόγους» στους οποίους καλούν οι δυνάμεις του ευρωμονόδρομου, οι εργάτες βγήκαν και χαμένοι και αποδυναμωμένοι. Οι εργάτες έχουν τεράστια πείρα από τις συνέπειες στις οποίες οδηγεί ο δρόμος της ενσωμάτωσης, η στρούγκα της υποταγής στην οποία θέλουν να τους μαντρώσουν. Μετά από κάθε «κοινωνικό διάλογο» οι εργάτες μετρούσαν νέο, βαρύ πλήγμα, όπως φάνηκε και στη δεύτερη συνάντηση «διαλόγου» για το Ασφαλιστικό που έγινε την περασμένη Τρίτη, όπου μπήκε μπουρλότο σε ό,τι έχει απομείνει.

Η ματοβαμμένη αλλά νικηφόρα ιστορία της ταξικής πάλης δείχνει καθαρά πως, όταν οι εργάτες σημείωσαν κατακτήσεις, όταν έβαλαν εμπόδια, όταν ανέτρεψαν αντεργατικά σχέδια, το κατόρθωσαν δουλεύοντας σε γραμμή σύγκρουσης και ρήξης με την πλουτοκρατία. Γι' αυτό είναι μονόδρομος για κάθε εργάτη η πάλη για την ισχυροποίηση του ΠΑΜΕ, του οποίου η δράση όσο δυναμώνει τόσο αναδεικνύονται πιο καθαρά και οι δυσκολίες, οι οποίες θα αυξάνονται σε μορφές και θα οξύνονται σε ένταση, όσο δυναμώνει η ταξική σύγκρουση. Μαζί όμως δυναμώνει και η δύναμη της εργατικής τάξης, όσο κάθε εργάτης ανταποκρίνεται στο ταξικό του καθήκον που αναδεικνύει κι η ίδια η πλούσια πείρα από το άνοιγμα μπροστά στην απεργία:

• Η αρχή «όλοι για έναν και ένας για όλους» δεν έχει κανένα στοιχείο συναισθηματισμού, είναι αρχή δομημένη πάνω στην πάλη των τάξεων. Δεν είναι φιλανθρωπία να απολύεται ο διπλανός σου και να ξεσηκώνεσαι, είναι ζήτημα ωρίμανσης ταξικής συνείδησης, προϋπόθεση για να θεριέψει η αντίσταση και να διασφαλιστούν οι προϋποθέσεις που απαιτεί η ταξική αντεπίθεση.
• Καμιά μάχη, για κανένα πρόβλημα του εργάτη και της οικογένειάς του δεν μπορεί να είναι ξεκομμένη από το γενικό πολιτικό ζήτημα που απαντά στο ερώτημα «ανάπτυξη, δηλαδή οικονομία, σχεδιασμένη από ποιον και προς όφελος ποιανού;»
• Ο φόβος και η τρομοκρατία που το κεφάλαιο κι οι υπηρέτες του προσπαθούν να διασπείρουν θα δυναμώνουν όσο περισσότερο δυναμώνουν το κίνημα και η οργάνωση των εργαζομένων στη σωστή κατεύθυνση. Οσο περισσότερο θα τρομοκρατούνται από την άνοδο του κινήματος τόσο περισσότερο θα προσπαθούν να τρομοκρατούν τους εργάτες. Γι' αυτό και γίνεται όλο και πιο επιτακτική η ιδεολογικοπολιτική θωράκιση, η αποφασιστική ένταξη στην πάλη για την ολόπλευρη ισχυροποίηση του ΠΑΜΕ, η ενίσχυση της πάλης για την ανασυγκρότηση του κινήματος και την αλλαγή του συσχετισμού δύναμης, για την αντιμονοπωλιακή - αντιιμπεριαλιστική συμμαχία έτσι ώστε ο λαός να βάλει πλώρη για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.

Αντάμα χαίρονται οι «κοινωνικοί εταίροι», πρωταγωνιστές στη χειραγώγηση της εργατικής τάξης ώστε να δέχεται αγόγγυστα την καταλήστευσή της

Σ' αυτή την κατεύθυνση και μόλις μια μέρα μετά την ανακοίνωση των προτάσεων της κυβέρνησης που τίναζαν στον αέρα τα ίδια τα θεμέλια της Κοινωνικής Ασφάλισης, ΣΕΒ και ΓΣΕΕ, που με ικανοποίηση είχαν υποδεχτεί τα αντιασφαλιστικά σχέδια της κυβέρνησης, συναντήθηκαν στα «μουλωχτά» για να συμφωνήσουν στη «συνυπογραφή ενός πραγματικού κοινωνικού συμβολαίου από τις δυνάμεις της εργασίας, που θα θωρακίζει τα κοινά τους συμφέροντα και θα διασφαλίζει την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή», όπως διευκρίνισε ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δημ. Δασκαλόπουλος. Το περιεχόμενο του «κοινωνικού συμβολαίου», όπως φαίνεται από τα όσα επισημαίνει σε σχετική επιστολή του ο ΣΕΒ, δεν αναζητά μόνο τις βάσεις για μια Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) που θα ανταποκρίνεται στα συμφέροντα του κεφαλαίου. Επιδιώκει μια συνολική και καλή στερέωση της «εργασιακής ειρήνης». Το αντεργατικό περιεχόμενο και της νέας ΕΓΣΣΕ προδιαγράφεται από τα προσχήματα που ήδη χρησιμοποιούν. Και οι δύο πλευρές συμφώνησαν πως υπάρχουν «πρωτόγνωρες συνθήκες» που απαιτούν «πρωτόγνωρες δράσεις», κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου για την εργατική τάξη. Το τι ετοιμάζουν για την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα οι «κοινωνικοί εταίροι» γίνεται αντιληπτό από τα όσα ήδη έχουν δρομολογήσει τα προηγούμενα χρόνια, όταν δεν υπήρχαν η «οικονομική κρίση» και ο κίνδυνος της «εθνικής πτώχευσης».

Αυτό που σήμερα έχει ειδική σημασία είναι το σχέδιο και οι προτεραιότητες με τις οποίες ΣΕΒ και ΓΣΕΕ προσπαθούν να «θολώσουν τα νερά», να εμποδίσουν την εργατική τάξη να βγάλει ουσιαστικά συμπεράσματα. Ετσι: Κρύβουν ότι η μεταξύ τους συνεργασία δεν είναι συγκυρία δήθεν «πρωτόγνωρων» συνθηκών που επιβάλλει η αντιμετώπιση της κρίσης, αλλά προϊόν συνειδητής, σταθερής επιλογής. Κρύβουν ότι τα βάσανα των εργατών δε θα τελειώσουν όταν αναθερμανθεί η αγορά, αφού όπως πληρώνουν την «κρίση» πληρώνουν και την «ανάπτυξη» που διαμορφώνεται στο καπιταλιστικό σύστημα. Κρύβουν ότι καμιά απολύτως εγγύηση δεν προσφέρει στους εργάτες η «καλή διάθεση», οι υποχωρήσεις, που τους ζητούν, αφού ανεξάρτητα από το αν οι δείκτες της κερδοφορίας κινούνται ανοδικά ή καθοδικά, οι εργάτες στο σύστημα της εκμετάλλευσης θα είναι οι μόνοι χαμένοι.

Μια σύντομη αναδρομή στις ΕΓΣΣΕ που υπογράφτηκαν τα τελευταία εννέα χρόνια, από το 2000 έως και το 2009, δείχνει ανάγλυφα ότι η στάση της ΓΣΕΕ στις διαπραγματεύσεις και η Σύμβαση που τελικά υπογράφει αποτελούν στρατηγική επιλογή προς όφελος των εργοδοτών, του κεφαλαίου.

• Από το 2000 υπογράφτηκαν πέντε διετείς Συμβάσεις, μια μορφή σύμβασης που εφαρμόζεται κατά κόρον από το 1994. Με δεδομένο τις αυξήσεις - ψίχουλα που προέβλεπαν και οι οποίες εξανεμίζονταν κάθε φορά από τον πληθωρισμό, η διετής διάρκειά τους εξασφάλισε στους εργοδότες φθηνά εργατικά χέρια και κλίμα εργασιακής ειρήνης για ένα ικανοποιητικό χρονικό διάστημα. Ταυτόχρονα, έθεταν τεράστια εμπόδια στη διεκδίκηση των κλαδικών Συμβάσεων.
• Μπροστά στην ένταση της επίθεσης στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα αξίζει να μνημονεύσουμε την ΕΓΣΣΕ των ετών 2000-2001. Λίγο πριν ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ συναντάται με κλιμάκιο του ΟΟΣΑ και το διαβεβαιώνει ότι δε θα μπει σε αμφισβήτηση η ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ. Επίσης, σε έκθεση της Κομισιόν δίνονται τα εύσημα επειδή η προηγούμενη διετής ΕΓΣΣΕ (1998 - 1999) «οδήγησε σε επιβράδυνση των ονομαστικών αμοιβών των μισθωτών και του κόστους εργασίας», και πιο κάτω σημειώνεται: «Μια νέα διετής σύμβαση θα συνέβαλλε στη συγκράτηση του κόστους εργασίας. Η κυβέρνηση δεσμεύτηκε να προωθήσει μια τέτοια ρύθμιση». Αποστολή εξετελέσθη. Το μεροκάματο στα τέλη του 2000 διαμορφώθηκε στα 20,5 ευρώ μεικτά (μετατροπή από δραχμές) και το 2001 στα 21,18 ευρώ. Αντίστοιχα ο μισθός στα 457,65 και στα 472,88 ευρώ.
• Στην ίδια σύμβαση η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ ανοίγει το δρόμο για την επίθεση στην Κοινωνική Ασφάλιση, που εκδηλώνεται αρχικά με το νομοσχέδιο Γιαννίτση το 2001 και ολοκληρώνεται δύο χρόνια μετά με το νόμο 3029 του 2002. Στο άρθρο 13 της σύμβασης, πλειοψηφία και εργοδότες «υπογραμμίζουν την ανάγκη αναμόρφωσης του συστήματος κοινωνικών ασφαλίσεων» και προτείνουν μεταξύ άλλων «την ενοποίηση των ομοειδών ταμείων κύριας σύνταξης» - χωρίς καν να θέτουν όρους - αλλά και τη «συγκρότηση στην κοινωνική ασφάλιση ενός συστήματος κεφαλαιοποιητικών και διανεμητικών στοιχείων». Είναι πλέον φανερές οι τεράστιες ευθύνες της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ στους σημερινούς αντιασφαλιστικούς σχεδιασμούς.
• Για να φθάσουμε στην τελευταία ΕΓΣΣΕ των ετών 2008-2009 που έδωσε μεσοσταθμική αύξηση 98 λεπτά για το 2008 και 87 λεπτά για το 2009. Και βέβαια οι ευθύνες της ΓΣΕΕ δεν εξαντλούνται μόνο στην υπογραφή κατάπτυστων ΕΓΣΣΕ αλλά και στην απλόχερη στήριξη που προσφέρει όλα αυτά τα χρόνια στο πέρασμα μιας σειράς αντεργατικών νόμων.

Την ώρα που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ο ΣΕΒ κινδυνολογούν για τις επιπτώσεις από την οικονομική κρίση και τα δημοσιονομικά ελλείμματα, τα κέρδη του κεφαλαίου αυγαταίνουν, αποτέλεσμα και των κατάπτυστων ΕΓΣΣΕ που υπογράφτηκαν μειώνοντας παραπέρα την τιμή της εργατικής δύναμης. Αυτό δείχνουν:

• Οι εξαγωγές κεφαλαίου στο εξωτερικό: «Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, δυναμώνει μετά το 2004 τόσο η τάση εκροής εγχώριου κεφαλαίου στη διεθνή καπιταλιστική αγορά, όσο και η τάση εισροής ξένου κεφαλαίου στην Ελλάδα. Σε απόλυτο σωρευτικό μέγεθος οι εκροές Αμεσων Ξένων Επενδύσεων (ΑΞΕ) από την Ελλάδα ξεπέρασαν πλέον τα 20 δισ. ευρώ, ενώ το 2004 ήταν μόλις 10 δισ. ευρώ. Οι τοποθετήσεις Ελλήνων κατοίκων στο εξωτερικό (σε καταθέσεις και ρέπος) έφτασαν τα 15,8 δισ. ευρώ το 2007 έναντι 5,5 δισ. ευρώ το 2006. Αντίστοιχα αυξήθηκαν και οι επενδύσεις χαρτοφυλακίου στο εξωτερικό (ομόλογα, έντοκα γραμμάτια κλπ.) που έφτασαν στα 16 δισ. ευρώ το 2007 έναντι 7 δισ. ευρώ το προηγούμενο έτος»¹.
• Η αναζήτηση νέων αγορών και επενδυτικών πεδίων: «Στην ανοδική πορεία του ελληνικού καπιταλισμού συνέβαλε η αξιοποίηση από την ελληνική αστική τάξη της βαλκανικής αγοράς και γενικότερα των αναγκών επέκτασης της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής αγοράς στη ΝΑ Ευρώπη που οδήγησε στη διευρυμένη ΕΕ των " 27". Τα ελληνικά κεφάλαια που έχουν επενδυθεί στα Βαλκάνια και γενικότερα στη ΝΑ Ευρώπη ξεπερνούν πλέον συνολικά τα 14 δισ. ευρώ. Η Ελλάδα κατέχει την 3η θέση των ξένων επενδυτών στη Ρουμανία και τη Βουλγαρία. Αποτελεί επίσης το μεγαλύτερο ξένο επενδυτή στην Αλβανία. Οι επιχειρήσεις ελληνικού ή μεικτού κεφαλαίου που είναι εγκατεστημένες στη Βαλκανική έφτασαν τις 4.000 και απασχολούν 200.000 εργαζόμενους. Στις ξένες επενδύσεις του τραπεζικού τομέα, η Ελλάδα κατέχει πλέον τη 2η θέση στη Ρουμανία και τη Βουλγαρία. Η "απελευθέρωση" της σχετικής αγοράς, με την εφαρμογή της Συνθήκης για την Ενεργειακή Κοινότητα της ΝΑ Ευρώπης, αξιοποιείται επίσης με επενδυτικές προτάσεις της ΔΕΗ ΑΕ και επενδύσεις του ομίλου ΕΛΠΕ σε Βουλγαρία, Σερβία, Κύπρο, Μαυροβούνιο, Αλβανία, ΠΓΔΜ. Ισχυρή άνοδο σημείωσαν και οι εξαγωγές εμπορευμάτων προς τη ΝΑ Ευρώπη, όπου το μερίδιο εξαγωγών το 2007 ανέρχεται στο 22% του συνόλου των ελληνικών εξαγωγών έναντι 7,5% το 1997»².
• Εξίσου αποκαλυπτικά είναι και τα στοιχεία για τα επίσημα καθαρά κέρδη των κερδοφόρων επιχειρήσεων. Ετσι, το 2005 οι επιχειρήσεις και οι τράπεζες κατέγραψαν κέρδη πάνω από 13 δισεκατομμύρια ευρώ και το 2007 ξεπέρασαν τα 21 δισεκατομμύρια ευρώ. Σε συνθήκες κρίσης το 2008 το «πάμφτωχο» κεφάλαιο κατάφερε να εξασφαλίσει κέρδη «μόνο» 16 δισεκατομμυρίων ευρώ..!

Σημειώσεις

1. Θέσεις του ΚΕ του ΚΚΕ για το 18ο Συνέδριο

2. ό. π.

Μετά τον ορυμαγδό των τελευταίων βδομάδων για τους κινδύνους πτώχευσης που είχαν ζώσει την ελληνική οικονομία, τώρα το γύρισαν στο ότι τη ...σκαπουλάραμε. Το νέο τροπάρι λέει ότι μπορεί να γλιτώνουμε τη χρεοκοπία, απαιτείται όμως τώρα «εθνική συστράτευση», για να αντιμετωπιστούν οι συνέπειες της τρέχουσας οικονομικής κρίσης, αλλά και να επιλυθούν τα πολυπροβαλλόμενα «δομικά προβλήματα» της οικονομίας συνολικά. Ολα αυτά, με δυο λόγια, σημαίνουν ότι οι εργαζόμενοι θα πρέπει να πληρώσουν και πάλι τη νύφη. Και μάλιστα πολύ ακριβά.

Οι συμφωνίες της κυβέρνησης στην ΕΕ, αλλά και οι εργασίες της Συνόδου Κορυφής τις μέρες που μας πέρασαν, πιο ωμά από ποτέ άλλοτε, κατονομάζουν τα θύματα των νέων διαρθρωτικών παρεμβάσεων και προδιαγράφουν ότι οι όποιες αλλαγές θα αφορούν τις αποδοχές των εργαζομένων, την παραπέρα αποσύνδεση της ανάγκης για πλήρη και σταθερή εργασία με μορφές ελαστικής και περιστασιακής απασχόλησης, την αντικατάσταση του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος με γενικές συντάξεις των 500 ευρώ, και πάει λέγοντας. Ο κυνισμός τους έφτασε, μάλιστα, στο σημείο να βγαίνει αυτός ο άθλιος Γιούνγκερ, ο πρόεδρος του Γιούρογκρουπ, να προκαλεί τους εργαζόμενους της χώρας μας να επιδείξουν «κουράγιο και υπομονή, γιατί τα μέτρα θα είναι σκληρά».

Το γεγονός ότι κάποιος μπορεί να αναφωνήσει «πόσο περισσότερο κουράγιο οφείλουν να δείξουν, βρε μασκαρά, αυτοί που ζουν με 800 ευρώ το μήνα», δεν πτοεί κανέναν. Ούτε την ΕΕ, ούτε τα όρνεα των χρηματαγορών που επιδιώκουν να αφαιμάξουν ακόμα υψηλότερα επιτόκια από τις πωλήσεις των κρατικών ομολόγων, ούτε τους ντόπιους κεφαλαιοκράτες. Αυτοί, αξιοποιώντας το πολιτικό τους προσωπικό, τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, δεν έχουν να χάσουν τίποτα. Μπορεί, πολλοί από αυτούς, αφού εκμεταλλεύτηκαν την ικμάδα των εργαζομένων να τους πέταξαν στο δρόμο και να έβαλαν λουκέτο στις επιχειρήσεις που είχαν, πήραν όμως τα κλεμμένα από την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης και τώρα το παίζουν αφεντικά σε γειτονικές ή και πιο μακρινές χώρες.

Ετσι είναι αυτά. Μπορεί τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας να οφείλονται αποκλειστικά στο γεγονός ότι τα πάντα είναι υποταγμένα στην εξυπηρέτηση του κεφαλαίου και την ανάγκη να εξασφαλίζονται όλο και υψηλότερα κέρδη για τους εκπροσώπους του, όταν όμως έρχεται η ώρα του ταμείου, για την «τρύπα» που προκαλείται από αυτή τη λεηλασία, τότε το βλέμμα των κυβερνώντων, πριν της ΝΔ και τώρα του ΠΑΣΟΚ, πέφτει πάνω στους εργαζόμενους. Αυτοί, με τους χαμηλούς μισθούς, με τις ελαστικές σχέσεις απασχόλησης, με τις συντάξεις πείνας, με τη συνεχή ακρίβεια στην αγορά, πλήρωσαν την πολιτική στήριξης του κεφαλαίου μέχρι τώρα, αυτοί πρέπει να καλύψουν και τα ελλείμματα που δημιουργήθηκαν εξαιτίας αυτής ακριβώς της πολιτικής. Πώς θα πληρώσουν αυτή τη φορά; Με την ακόμα μεγαλύτερη μείωση των μισθών, με τη μεγαλύτερη επιδείνωση των συνθηκών απασχόλησης, με την κατάργηση των συντάξεων, με την απόλυτη χειροτέρευση των συνθηκών διαβίωσης.

Τα κουκιά που έχει να μοιράσει μια κοινωνία είναι μετρημένα. Οπως ακριβώς συμβαίνει με τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς, έτσι περίπου γίνεται και σε επίπεδο κοινωνίας. Αν επιχειρήσει κάποιος να το δει, σε πολύ γενικές αναλογίες, η εικόνα είναι πάνω - κάτω η εξής: Οπως για μια οικογένεια τα περιουσιακά της στοιχεία είναι ό,τι κατάφερε να αποκτήσει με εργασία των μελών της, δηλαδή το σπίτι, το αυτοκίνητο, το εξοχικό, ο υπολογιστής κ.ο.κ., έτσι και η κοινωνία ολόκληρη, συλλογικά, με την εργασία του συνόλου των εργαζομένων και μόνον αυτών, έχει δημιουργήσει το σύνολο των υποδομών, το σύνολο κτιρίων, το σύνολο των εργοστασίων, το σύνολο των μηχανών, ό,τι υπάρχει και αποτελεί αποτέλεσμα εργασίας. Μόνο που στα πλαίσια του εκμεταλλευτικού συστήματος που ζούμε, σε επίπεδο κοινωνίας, αν και ό,τι υπάρχει είναι αποτέλεσμα της εργασίας των εργαζομένων, αντί να ανήκουν σε όλους τους εργαζόμενους, νομικά ανήκουν στους καπιταλιστές. Κι όχι μόνο τα εργοστάσια. Στις σημερινές συνθήκες εξέλιξης του συστήματος, στους καπιταλιστές ανήκουν - χάριν της εξουσίας που διαθέτουν - και οι δρόμοι, και οι παραλίες, και τα λιμάνια, και οι λίμνες, και τα νησιά και ό,τι, κανονικά, ανήκει σε όλους, αλλά μπορεί να αποφέρει κέρδος στο κεφάλαιο. Πέρα από όλα τα παραπάνω, που είναι τα ...πάγια περιουσιακά στοιχεία, στην μία περίπτωση των οικογενειών, στην άλλη της κοινωνίας, υπάρχει και κάτι ακόμα. Για τις οικογένειες, είναι το μηνιάτικο ή το ετήσιο εισόδημα, με οποίο μπορεί να ζήσει αγοράζοντας προϊόντα και καλύπτοντας τις άλλες ανάγκες της. Για την κοινωνία, αντίστοιχα, υπάρχει το ΑΕΠ, που ανεξάρτητα από τον τρόπο που το υπολογίζουν οι αστοί, εν πολλοίς αποτελεί το ετήσιο εισόδημα της κοινωνίας. Είναι αυτό που με μια κουβέντα και πολύ γενικά, ονομάζουμε παραγόμενο πλούτο. Οπως ακριβώς η οικογένεια δεν μπορεί να ξεφύγει και να ξοδέψει παραπάνω από το δικό της εισόδημα, έτσι και η κοινωνία πρέπει να κάνει τα κουμάντα της κινούμενη μέσα στα όρια του ΑΕΠ. Πρόκειται για κάτι, που, στα όρια του καπιταλισμού, είναι εντελώς ακατόρθωτο, αφού οι αξιώσεις του κεφαλαίου να καταβροχθίζει όλο και μεγαλύτερο μέρος από τον παραγόμενο πλούτο - το ΑΕΠ που λέγαμε - προκαλεί ανισορροπίες, ελλείμματα, χρέη, «τρύπες» κ.λπ.

Το ΑΕΠ της χώρας, το 2009 εκτιμάται ότι διαμορφώθηκε στα 240 δισ. ευρώ. Αυτός ήταν ο πλούτος που παρήγαγαν οι εργαζόμενοι, δηλαδή αυτό ήταν το ποσό (αφού αφαιρεθούν οι δαπάνες για τη συντήρηση του κράτους και οι αναγκαίες αποταμιεύσεις) που μπορούσε να μοιραστεί. Κοιτάξτε όμως τι γίνεται. Από αυτά τα 240 δισ.:

• 50 δισεκατομμύρια ευρώ δόθηκαν επίσημα προς τους εκπροσώπους διαφόρων επιχειρηματικών ομίλων, προκειμένου να αντιμετωπίσουν, όπως είπαν, τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης. Εδώ συμπεριλαμβάνονται: τα 28 δισ. ευρώ προς τις τράπεζες. Τα 7,2 δισ. ευρώ στα πλαίσια του νέου Επενδυτικού Νόμου. Τα 6 δισ. ευρώ που δίνονται σε επιλεγμένες ομάδες της πλουτοκρατίας μέσω των περίφημων «Συμπράξεων» του Δημοσίου με το ιδιωτικό κεφάλαιο. Επιχειρηματικά δάνεια ύψους 3,2 δισ. ευρώ, με κρατική εγγύηση. 3,2 δισ. ευρώ, με το λεγόμενο Σχέδιο Στήριξης της Απασχόλησης. 1,5 δισ. ευρώ στο όνομα της ενίσχυσης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. 1,3 δισ. ευρώ προς διάφορες επιχειρήσεις, με την ενεργοποίηση του προγράμματος «Επιχειρηματικότητα και Ανταγωνιστικότητα». Τα δισεκατομμύρια που εισπράττουν, σε ετήσια βάση, μια χούφτα κατασκευαστικοί όμιλοι που λυμαίνονται τις εθνικές οδούς, τσεπώνοντας τις εισπράξεις των διοδίων.
• 11,8 δισ. ευρώ, με βάση τα στοιχεία του 9μηνου Γενάρη - Σεπτέμβρη, καταβροχθίστηκαν, με τη μορφή της επίσημης κερδοφορίας, από τους 166 κερδοφόρους επιχειρηματικούς ομίλους στο Χρηματιστήριο.
• 41,2 δισ. ευρώ έφυγαν αμέσως - αμέσως, με τη μορφή των τοκοχρεολυτικών δόσεων, προς τους τραπεζίτες που δανείζουν το ελληνικό δημόσιο.
• 10 δισ. ευρώ το κονδύλι που καρπώθηκαν διάφοροι επιχειρηματικοί όμιλοι στα πλαίσια του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων.
• 6,5 δισ. ευρώ, οι στρατιωτικές δαπάνες, όπως αυτές υπαγορεύονται από τις ανάγκες της ΕΕ και τις στρατηγικές του ΝΑΤΟ.
• 2,5 δισ. ευρώ αποτελούν οι αποδόσεις προς την ΕΕ (συνδρομές, συνεισφορές, συμμετοχές).
• 2,2 δισ. ευρώ για να πληρωθούν τα επίσημα προγράμματα του υπουργείου Εθνικής Αμυνας.
• 2 δισ. ευρώ τα κεφάλαια που Ελληνες επιχειρηματίες σήκωσαν από τη χώρα και τα τοποθέτησαν σε κερδοφόρες δραστηριότητες στο εξωτερικό.

Να κάνουμε έναν πρώτο λογαριασμό; Το άθροισμα των παραπάνω ποσών ξεπερνά τα 126 δισεκατομμύρια ευρώ! Από τον πλούτο που παράχθηκε, δηλαδή, ολόκληρη τη χρονιά, το 53% έγινε φτερό στον άνεμο, για να γιγαντώσουν ακόμα περισσότερο οι περιουσίες μιας χούφτας επιχειρήσεων και των εκπροσώπων της άρχουσας τάξης, κι αυτό πριν καν τα εκατομμύρια των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων βάλουν στην τσέπη τους έστω και 1 ευρώ.

Αν επιχειρήσει κάποιος να προχωρήσει τους υπολογισμούς στις δαπάνες που απαιτούνται για τη λειτουργία και τη συντήρηση του μηχανισμού του αστικού κράτους και των υποδομών του, διαπιστώνει ότι ο πλούτος που παράγουν οι εργαζόμενοι κατασπαταλάται με τέτοιον τρόπο που μπορεί να φτάνει για όλα, όταν αφορά το κεφάλαιο και τις πολιτικές στήριξής του, αλλά, σύμφωνα με την αντίληψη εκείνων που διαχειρίζονται τα οικονομικά, δεν είναι επαρκής για να ζήσουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι αξιοπρεπώς. Ετσι, μπορεί το κατά κεφαλήν εισόδημα να ξεπερνά τις 22.000 ευρώ, όμως τελικά η λεηλασία του πλούτου από τους κεφαλαιοκράτες υποχρεώνει τους εργαζόμενους να ζουν με εισοδήματα πείνας και τα δημόσια οικονομικά να παρουσιάζουν ελλείμματα. Και ενώ ο δανεισμός για την κάλυψη των ελλειμμάτων γίνεται αποκλειστικά για να εξακολουθήσει να κερδίζει το κεφάλαιο, τώρα που η θηλιά έφτασε στον κόμπο, κοιτάνε και πάλι να αρπάξουν από τα λαϊκά εισοδήματα και τα εναπομείναντα λαϊκά δικαιώματα, ώστε να μείνουν ανέγγιχτοι οι μηχανισμοί ενίσχυσης και χρηματοδότησης του κεφαλαίου.

Το αποτέλεσμα είναι γνωστό: Την ώρα που κάποιοι θησαυρίζουν από την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης, εκατομμύρια εργαζομένων εξαναγκάζονται να επιβιώνουν με μισθούς των 600 και 700 ή και 1.000 ευρώ το μήνα. Η συντριπτική πλειοψηφία των συνταξιούχων έχουν σύνταξη μέχρι τα 500 ευρώ. Το 22% του πληθυσμού ζει κάτω από τα όρια ακόμα και αυτής της επίσημης φτώχειας. Η εργατική τάξη και ιδιαίτερα η νεολαία και οι γυναίκες μαστίζονται από την ανεργία. Τα λαϊκά νοικοκυριά δεν μπορούν να σηκώσουν κεφάλι.

Κι έρχεται τώρα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που πριν από τις εκλογές κατακεραύνωνε τη ΝΔ, επειδή θα «πάγωνε» τις αυξήσεις στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και έχει ήδη τροχιοδρομήσει μια άνευ προηγουμένου αντιλαϊκή επίθεση.

Ε, μάλλον, πάει πολύ να υποκύψουμε στις απειλές και τους εκβιασμούς τους. Η κοινωνία και συσσωρευμένη «περιουσία» διαθέτει και παράγει κάθε χρόνο τόσο πλούτο που είναι ικανός να εξασφαλίσει ανθρώπινους όρους εργασίας και διαβίωσης για το λαό. Αρκεί να παραμεριστούν οι ελάχιστοι άρπαγες της εργασίας των πολλών!