...Οι συνεταιριστικές οργανώσεις μπορούν με ορισμένες προϋποθέσεις να λειτουργήσουν ανταγωνιστικά προς τους εμποροβιομηχάνους, ενώ οι ΟΠ τους υπηρετούν. Γι' αυτό η λειτουργία των ΟΠ εξ αντικειμένου υπονομεύει τους συνεταιρισμούς που επιδιώκουν να λειτουργήσουν ως μηχανισμοί άμυνας των μικρομεσαίων αγροτών στις ορέξεις των εμποροβιομηχάνων. (φωτ. αρχείου: πορτοκάλια σε αποθήκες συνεταιρισμού στην Αργολίδα)

Τις Ομάδες Παραγωγών (ΟΠ) και τις Διεπαγγελματικές Οργανώσεις (ΔΟ) η ΕΕ, η κυβέρνηση της ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ τις προβάλλουν σαν βασικές οργανώσεις των αγροτών που βελτιώνουν τη διαπραγματευτική τους ικανότητα, απέναντι στους εμποροβιομηχάνους και ενισχύουν το εισόδημά τους.

Ομως οι ΟΠ νωρίτερα και οι ΔΟ αργότερα επιβλήθηκαν από την ΕΕ με τη σύμφωνη γνώμη των ελληνικών κυβερνήσεων μέσα από συγκεκριμένους κανονισμούς σαν εργαλεία υλοποίησης της αντιαγροτικής ΚΑΠ, σαν μηχανισμοί υπονόμευσης των συνεταιρισμών και υποταγής των μικρομεσαίων αγροτών στα συμφέροντα των εμποροβιομηχάνων.

Η πρώτη θεσμοθέτηση των ΟΠ το 1978 με τον κοινοτικό κανονισμό 1360 δε συμπίπτει τυχαία με την έναρξη των μαζικών αποσύρσεων στα οπωροκηπευτικά, των γνωστών χωματερών που αποτέλεσαν για πολλά χρόνια βασικό αντικείμενο των ΟΠ. Δε συμπίπτει τυχαία με την επιβολή των ποσοστώσεων, η διαχείριση των οποίων για μεγάλο χρονικό διάστημα αποτέλεσαν βασικό αντικείμενο των ΟΠ (βιομηχανική τομάτα, καπνός κ.ά.)

Στη χώρα μας, επειδή η μικρομεσαία αγροτιά ήταν επιφυλακτική στο κοινοτικό κατασκεύασμα των ΟΠ, με παρότρυνση και ανοχή των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ονομάστηκαν ΟΠ οι συνεταιρισμοί μέσα από εικονικές καταστατικές συνελεύσεις, για να επιβάλουν τις ποσοστώσεις και να υλοποιήσουν το ρόλο του νεκροθάφτη του ιδρώτα των αγροτών.

Η δραστηριότητα αυτή που ήταν εντελώς ανήθικη, επειδή κατέστρεφε σημαντικές ποσότητες τροφίμων, την ίδια περίοδο που εκατομμύρια ανθρώπων λιμοκτονούσαν, προβλήθηκε από τα κόμματα του ευρωμονόδρομου σα μηχανισμός στήριξης του αγροτικού εισοδήματος. Στην πραγματικότητα, όμως, προετοίμασε το έδαφος για τις μαζικές εκριζώσεις των καλλιεργειών, διέφθειρε συνειδήσεις αγροτών και εργαζομένων και οδήγησε στην ανυποληψία και χρεοκοπία πολλές συνεταιριστικές οργανώσεις, ειδικά εκείνες που είχαν μεταποιητικές βιομηχανίες.

Με τους νέους κανονισμούς της περιόδου 1996 - 2001, η ΕΕ με τη σύμφωνη γνώμη των ελληνικών κυβερνήσεων «εκσυγχρόνισε» το θεσμικό πλαίσιο των ΟΠ, για να ανταποκριθούν στους νέους στόχους της ΚΑΠ μιας και το αντικείμενο των χωματερών περιορίστηκε δραστικά με τις μαζικές εκριζώσεις των καλλιεργειών που επιδοτήθηκαν με δελεαστικά ποσά από τον κοινοτικό προϋπολογισμό.

Σύμφωνα με τους νέους κανονισμούς, βασικό αντικείμενο των ΟΠ ήταν η διαμεσολάβηση μεταξύ των αγροτών και των εμποροβιομηχάνων με στόχο να εξασφαλίσουν καλής ποιότητας και συγκεντρωμένη πρώτη ύλη στους εμποροβιομηχάνους. Δηλαδή οι ΟΠ αντικατέστησαν τους μεσίτες που είχαν οι εμποροβιομήχανοι στα χωριά και έφτιαξαν κάποιες υποδομές για να συντηρείται σε καλή κατάσταση η πρώτη ύλη μέχρι να την παραλάβουν οι εμποροβιομήχανοι.

Τη διαμεσολάβηση αυτή η ΕΕ και οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν την εμπιστεύονταν στις συνεταιριστικές οργανώσεις των αγροτών παρά το γεγονός ότι πολλές διοικήσεις τους ήταν πρόθυμες να παίξουν, με το αζημίωτο, αυτό το ρόλο. Και αυτό γιατί όλα τα καταστατικά των συνεταιριστικών οργανώσεων προέβλεπαν την καθετοποίηση της παραγωγής με τη λειτουργία μεταποιητικών εργοστασίων και πολλές συνεταιριστικές οργανώσεις είχαν μεταποιητικά εργοστάσια που εξ αντικειμένου έκαναν αχρείαστους τους εμποροβιομηχάνους.

Σε αντίθεση με τις συνεταιριστικές οργανώσεις οι ΟΠ δε χρηματοδοτούνται και δεν έχουν εργοστάσια μεταποίησης αγροτικών προϊόντων, αλλά χρηματοδοτούνται για να παίζουν το ρόλο του μεσίτη, ανάμεσα στους αγρότες και τους εμποροβιομηχάνους. Δηλαδή, χρηματοδοτούνται για να συγκεντρώσουν τα αγροτικά προϊόντα και να τα παραδώσουν σε καλή κατάσταση στους εμποροβιομηχάνους.

Με δυο λόγια, οι συνεταιριστικές οργανώσεις μπορούν με ορισμένες προϋποθέσεις να λειτουργήσουν ανταγωνιστικά προς τους εμποροβιομηχάνους, ενώ οι ΟΠ τους υπηρετούν. Γι' αυτό, η λειτουργία των ΟΠ εξ αντικειμένου υπονομεύει τους συνεταιρισμούς που επιδιώκουν να λειτουργήσουν ως μηχανισμοί άμυνας των μικρομεσαίων αγροτών στις ορέξεις των εμποροβιομηχάνων. Γι' αυτό η εξίσωση των ΟΠ και των συνεταιρισμών που κάνει ο ΣΥΝ αποτελεί συνειδητή συγκάλυψη του αντιαγροτικού ρόλου των ΟΠ.

Ο ισχυρισμός ότι η συγκέντρωση της αγροτικής παραγωγής από τις ΟΠ ενισχύει τη διαπραγματευτική τους ικανότητα, με αποτέλεσμα να πετυχαίνουν καλύτερες τιμές είναι λογικοφανής αλλά δεν ισχύει στην πραγματικότητα. Και αυτό, γιατί οι εμποροβιομήχανοι που μονοπωλούν τον τομέα της μεταποίησης, επειδή οι ΟΠ δεν μπορούν να έχουν εργοστάσια μεταποίησης, εκβιάζουν τους αγρότες και αγοράζουν κοψοχρονιάς την παραγωγή τους. Ο εκβιασμός αυτός γίνεται αφόρητος και από το γεγονός ότι όλα τα αγροτικά προϊόντα είναι φθαρτά και πρέπει να διατεθούν σε πολύ μικρή χρονική περίοδο. Η εκτίμηση αυτή επιβεβαιώνεται από τις εξευτελιστικές τιμές που «πέτυχαν» οι ΟΠ στα συμπύρηνα ροδάκινα στη βιομηχανική τομάτα και στον καπνό.

Συμπληρωματικά οι ΟΠ, σύμφωνα με τους σχετικούς κανονισμούς μπορούν να υλοποιήσουν ορισμένα επιχειρησιακά προγράμματα με αντικείμενα τον εξοπλισμό των γραφείων τους και των εργαστηρίων τους, αν έχουν, την προστασία του περιβάλλοντος από τα υλικά συσκευασίας των φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων κ.ά.

Αυτά τα επιχειρησιακά προγράμματα υλοποιήθηκαν σε πολύ μικρό ποσοστό στη χώρα μας επειδή, είναι ασήμαντη η προσφορά τους και στόχο έχουν να συγκαλύψουν τον πραγματικό ρόλο των ΟΠ, ως μεσιτών των εμποροβιομηχάνων και υπονομευτών των συνεταιριστικών οργανώσεων.

Τον αντιαγροτικό ρόλο των ΟΠ τον έχουν αντιληφθεί οι μικρομεσαίοι αγρότες της ΕΕ και της χώρας μας, γι' αυτό παρά τα δελεαστικά κοινοτικά και εθνικά κίνητρα, η συμμετοχή τους είναι τυπική και ιδιαίτερα μικρή. Το ποσοστό των οπωροκηπευτικών που πέρασαν από τις ΟΠ ήταν μόλις 14% στην Ελλάδα και 33% στην ΕΕ. Την άρνηση των μικρομεσαίων αγροτών να συμμετέχουν στις ΟΠ, η ΕΕ, με τη συμφωνία των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, την αντιμετώπισε με τον προηγούμενο και τον πρόσφατο κανονισμό για τα οπωροκηπευτικά με τον πιο αυταρχικό τρόπο. Με την υποχρεωτική ένταξη στις ΟΠ και των μη μελών αγροτών μιας περιοχής, αν στην ΟΠ συμμετέχει το 50% των αγροτών και συγκεντρώνει το 60% του αγροτικού προϊόντος της περιοχής.

Συνέχεια της λογικής και του ρόλου των ΟΠ αποτελούν οι Διεπαγγελματικές Οργανώσεις (ΔΟ) που δημιουργούνται σε κάθε προϊόν και έχουν μέλη όλους όσοι ασχολούνται με αυτό το προϊόν σε οποιαδήποτε φάση, από την παραγωγή του μέχρι την κατανάλωση. Δηλαδή, στις διεπαγγελματικές οργανώσεις μπορούν να συνυπάρχουν οι οργανώσεις των αγροτών, των εμποροβιομηχάνων, των πολυεθνικών των μεταφορικών εταιρειών κ.ά.

Η συνύπαρξη αυτή, σύμφωνα με την ΕΕ και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου δικαιολογείται από το γεγονός ότι στα πλαίσια της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης ταξικοί αντίπαλοι και εκμεταλλευτές των μικρομεσαίων αγροτών δεν είναι οι εμποροβιομήχανοι και οι πολυεθνικές που μεταποιούν και εμπορεύονται τα αγροτικά προϊόντα, αλλά οι αγρότες άλλων κρατών που παράγουν φθηνότερα και ανταγωνιστικότερα αγροτικά προϊόντα. Στα πλαίσια αυτής της λογικής, επιβάλλεται οι μικρομεσαίοι αγρότες να παραβλέψουν τις ταξικές τους αντιθέσεις με τους εμποροβιομηχάνους και να συνεργαστούν σε κοινή επαγγελματική οργάνωση με στόχο να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα και τα οφέλη, τα οποία ως διά μαγείας θα μοιραστούν ισόποσα στους αγρότες και τους εμποροβιομηχάνους.

Ομως, υπάρχουν άπειρα παραδείγματα που οι εμποροβιομήχανοι, που τάχα ενδιαφέρονται για την ανταγωνιστικότητα και την προώθηση των ελληνικών προϊόντων στις διεθνείς αγορές έκαναν αθρόες εισαγωγές αγροτικών προϊόντων σε χαμηλές τιμές για να αυξήσουν τα κέρδη τους. Εισαγωγές που μείωσαν κατακόρυφα τις τιμές των ελληνικών προϊόντων και σε ορισμένες περιπτώσεις δημιούργησαν σοβαρά προβλήματα διάθεσης της εγχώριας παραγωγής, με αποτέλεσμα τη χρεοκοπία των μικρομεσαίων αγροτών και τη διπλή κερδοσκοπία των εμποροβιομηχάνων σε βάρος των αγροτών και των καταναλωτών.

Με τις εισαγωγές αυτές, οι εμποροβιομήχανοι και οι πολυεθνικές εκμεταλλεύονται ταυτόχρονα τους μικρομεσαίους αγρότες των φτωχών χωρών από τους οποίους αγοράζουν πάμφθηνα τα προϊόντα τους, αλλά και τους μικρομεσαίους αγρότες των ανεπτυγμένων κρατών που τους εξαναγκάζουν να πωλούν κοψοχρονιάς την παραγωγή τους. Γι' αυτό αντίπαλοι των Ελλήνων αγροτών δεν είναι οι αγρότες των φτωχών χωρών. Είναι σύμμαχοι απέναντι στον κοινό αντίπαλο που είναι οι εμποροβιομήχανοι, τα μονοπώλια και οι πολυεθνικές.

Την πραγματικότητα αυτή τα κόμματα του ευρωμονόδρομου και η ΕΕ που αποτελούν τους πολιτικούς εκφραστές των εμποροβιομηχάνων και των πολυεθνικών προσπαθούν να τη συγκαλύψουν με την ξαναζεσταμένη θεωρία της ταξικής συνεργασίας.

Ξεκάθαροι στόχοι αυτής της θεωρίας και των ΔΟ που την υλοποιούν είναι η ιδεολογική, θεσμική και πρακτική υποταγή των εκμεταλλευόμενων στους εκμεταλλευτές τους. Δηλαδή των μικρομεσαίων αγροτών στους εμποροβιομήχανους και στις πολυεθνικές, όπως επίσης και η υπονόμευση της αλληλεγγύης ανάμεσα στους μικρομεσαίους αγρότες των διάφορων χωρών που εξ αντικειμένου έχουν κοινά συμφέροντα.

Ομως οι μικρομεσαίοι αγρότες που έχουν τεράστια αρνητική εμπειρία από τις καθημερινές τους δοσοληψίες με τους εμποροβιομηχάνους δε θα πρέπει να πέσουν στην παγίδα των ΔΟ και των ΟΠ.

Μπορούν και πρέπει στις επερχόμενες εκλογές να τιμωρήσουν με την ψήφο τους τα κόμματα του ευρωμονόδρομου που με τους διάφορους μηχανισμούς των ΟΠ και των ΔΟ προσπαθούν να τους υποτάξουν στα συμφέροντα των εμποροβιομηχάνων. Με τους αγώνες τους, την ψήφο τους και τη συστράτευσή τους με το ΚΚΕ να ανοίξουν το δρόμο για να αναπτυχθεί η αγροτική οικονομία προς όφελος του λαού μέσα από τους παραγωγικούς συνεταιρισμούς των μικρομεσαίων αγροτών.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ετσι, ωμά, χωρίς περιστροφές, ο κ. Τόρες παρουσίασε τις κατευθύνσεις του ΟΟΣΑ για την απασχόληση: Ελευθερία στην κίνηση των κεφαλαίων, ελευθερία στην κίνηση του εργατικού δυναμικού, ελευθερία στην κίνηση των προϊόντων, ελευθερία στην κίνηση των υπηρεσιών...

Κατά τα άλλα, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν κάποιες επισημάνσεις στην έκθεση του ΟΟΣΑ για τις προοπτικές της απασχόλησης. Οπως, παραδείγματος χάριν, ότι τα τελευταία τριάντα χρόνια, εξαιτίας των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και των «μεταρρυθμίσεων», το μερίδιο των μισθών στο συνολικό εθνικό εισόδημα μειώθηκε σημαντικά, ενώ κατά το ίδιο ποσοστό αυξήθηκε το ποσοστό των καπιταλιστικών κερδών.

Στην έκθεση αναφέρεται συγκεκριμένα ότι το ποσοστό των μισθών στο ΑΕΠ μειώθηκε στην Ιαπωνία κατά 30%, στην Ευρωπαϊκή Ενωση κατά 13% και στις ΗΠΑ κατά 7%.

Με απλά λόγια, έστω και αν τα αποφεύγουν οι συντάκτες της έκθεσης, το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας που ονομάστηκε «παγκοσμιοποίηση» ήταν να μεγαλώσει η «πίτα» του συνολικά παραγόμενου πλούτου, να μειωθεί το μερίδιο των εργαζόμενων που τον παράγουν και να αυξηθεί το κομμάτι των καπιταλιστικών κερδών. Ηταν και είναι μια τεραστίων διαστάσεων επιχείρηση αναδιανομής του εισοδήματος εις βάρος της εργατικής τάξης και υπέρ του κεφαλαίου.

Η εικόνα της απόλυτης και της σχετικής εξαθλίωσης της εργατικής τάξης στις συνθήκες της «παγκοσμιοποίησης» συμπληρώνεται με τη διαπίστωση της ίδιας έκθεσης ότι η μείωση του μεριδίου των μισθών στο εθνικό προϊόν συνοδεύτηκε και από τη διεύρυνση του χάσματος μεταξύ των πλουσιότερων και των φτωχότερων, η οποία ερμηνεύεται «από τις απότομες αυξήσεις του εισοδήματος στο πλουσιότερο 10% του πληθυσμού, σε συνδυασμό με τις μειώσεις του εισοδήματος στο κατώτατο άκρο της κλίμακας αποδοχών».

Και μετά τις διαπιστώσεις, οι συντάκτες της έκθεσης του ΟΟΣΑ προχωρούν στις συστάσεις για την αντιμετώπιση της κατάστασης, οι οποίες συμπυκνώνονται σε μία λέξη: ευελιξία!

Εν ολίγοις, «ευελιξία» στις εργασιακές σχέσεις, «ευελιξία» στους μισθούς, «ευελιξία» στην ασφάλιση, είναι η συνταγή του ΟΟΣΑ για τις κυβερνήσεις των χωρών - μελών του Οργανισμού.

Με έναν ωμό εκβιασμό σε βάρος των εργαζομένων και με τη «συνδρομή» της ηγεσίας του συνδικάτου VERD.DI, η γερμανική εταιρεία τηλεπικοινωνιών «Ντόιτς Τέλεκομ» πέτυχε τη μείωση των μισθών και την αύξηση των ωρών εργασίας.

Ως «αντάλλαγμα», η διοίκηση της εταιρείας υποσχέθηκε ότι δε θα πραγματοποιήσει τις απολύσεις που ανακοίνωσε και δε θα πωλήσει τη θυγατρική «Τ- Service».

Η διοίκηση του συνδικάτου στον τομέα των υπηρεσιών VERDI.DI ανακοίνωσε ότι η συμφωνία που υπέγραψε με την εργοδοσία περιλαμβάνει την περικοπή των μισθών κατά 6,5% και την αύξηση των ωρών εργασίας από 34 σε 38 ώρες τη βδομάδα!

Για να πετύχει αυτή τη συμφωνία, η διοίκηση της «Ντόιτς Τέλεκομ» ανακοίνωσε την πρόθεσή της να μειώσει κατά 50.000 τον αριθμό των εργαζομένων στην προβληματική θυγατρική της εταιρεία.

Από τη συμφωνία αυτή, υπολογίζεται ότι η «Ντόιτς Τέλεκομ» θα εξοικονομήσει 500 - 900 εκατομμύρια ευρώ έως το 2010.

Εργοδοτικοί εκβιασμοί αυτού του τύπου δε συμβαίνουν πρώτη φορά στη Γερμανία. Πριν από τρία χρόνια, η εργοδοσία της «Φολκσβάγκεν» πέτυχε ανάλογη συμφωνία με την ηγεσία του γερμανικού συνδικάτου της αυτοκινητοβιομηχανίας. Και ενώ πέτυχε τη μείωση των μισθών και την αύξηση των ωρών εργασίας, δε δίστασε να προχωρήσει, έναν χρόνο αργότερα, στις απολύσεις που υποσχέθηκε ότι ...δε θα κάνει.

Με τη συμφωνία μεταξύ της «Ντόιτς Τέλεκομ» και της ηγεσίας του συνδικάτου VERDI.DI η σοσιαλδημοκρατική συνδικαλιστική ηγεσία προσθέτει μια ακόμη μεγάλη προσφορά στα εργοδοτικά συμφέροντα και την «ταξική συνεργασία».

ΗΠΑ - ΑΠΟΘΕΜΑΤΑ Απόδειξη ότι οι ΗΠΑ κρατούν το «κλειδί» των διεθνών τιμών του πετρελαίου είναι η μείωση της τιμής του αργού κατά 2 δολάρια το βαρέλι, μόλις ανακοινώθηκε η αύξηση των αμερικανικών αποθεμάτων πετρελαίου και βενζίνης. Η εξέλιξη αυτή σημειώθηκε την περασμένη Τετάρτη όταν η αμερικανική Υπηρεσία Ενημέρωσης για την Ενέργεια ανακοίνωσε ότι τα αποθέματα αργού αυξήθηκαν κατά 6,9 εκατομμύρια βαρέλια και τα αποθέματα βενζίνης κατά 1,8 εκατομμύρια βαρέλια, ήτοι δύο φορές περισσότερο από τα προβλεπόμενα.

ΤΡΑΠΕΖΕΣ - ΚΕΡΔΗ Συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς η κερδοφορία των μεγάλων διεθνών τραπεζικών ομίλων. Η πρώτη μεγάλη τράπεζα που ανακοίνωσε τον ισολογισμό της για το δεύτερο τρίμηνο του 2007 είναι η «Μόργκαν Στάνλεϊ», η οποία ανακοίνωσε αύξηση κερδών κατά 40%. Τα κέρδη της «Μόργκαν Στάνλεϊ», το δεύτερο τρίμηνο, έφθασαν τα 2,58 δισεκατομμύρια δολάρια, έναντι 1,84 δισ. δολαρίων του αντίστοιχου περσινού διαστήματος. Ενας ακόμη χρηματοπιστωτικός οίκος, ο «Λέμαν Μπράδερς», ανακοίνωσε σημαντική αύξηση των κερδών του.

ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ - ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ Σε κλείσιμο 16 υποκαταστημάτων και περικοπή 900 θέσεων εργασίας στο Βέλγιο προχωρεί η δεύτερη μεγαλύτερη αλυσίδα σούπερ μάρκετ στον κόσμο Carrefour. Η εταιρεία που εδρεύει στη Γαλλία ανακοίνωσε ότι πρέπει να προβεί σε αλλαγές, «προκειμένου να αντιμετωπίσει τον αυξανόμενο ανταγωνισμό». Η Carrefour διαθέτει 78 υποκαταστήματα στο Βέλγιο και απασχολεί 5.502 εργαζόμενους. Αλλη μία μεγάλη πολυεθνική εταιρεία, η βρετανική εταιρεία γλυκισμάτων και αναψυκτικών Cadbury Schweppes, ανακοίνωσε ότι θα προχωρήσει σε 7.500 απολύσεις και το κλείσιμο εννέα εργοστασίων.