Η καπιταλιστική πραγματικότητα - βαρβαρότητα που βιώνουν τα δισεκατομμύρια των εργαζομένων του πλανήτη, έρχεται από μόνη της να προβάλει την ανάγκη ανατροπής της. Η τεράστια συγκέντρωση πλούτου σε λίγα χέρια προκαλεί στην αντίθεσή της με τη ζωή που κάνουν τεράστιες μάζες εργατών, φτωχολογιάς που παράγουν αυτόν τον πλούτο. Η λύση είναι κοινωνικοποίηση, κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, κεντρικός σχεδιασμός, ικανοποίηση των συνεχώς διευρυνόμενων λαϊκών αναγκών, επαναστατική εξουσία, δηλαδή σοσιαλισμός. Αυτή είναι η απάντηση στην καπιταλιστική οικονομία και ανάπτυξη, την ανταγωνιστικότητα, την αγορά, τις κρατικομονοπωλιακές ρυθμίσεις, τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και τις διακρατικές καπιταλιστικές ενώσεις τύπου ΕΕ.

Η λύση δεν προκύπτει μόνο από τη σημερινή ανάλυση. Εχει σημαντική υποστήριξη από την ίδια την ιστορική εμπειρία. 90 χρόνια μετά την Οχτωβριανή Επανάσταση και ακριβώς με βάση την εμπειρία από το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, απέναντι στον αυταρχισμό, στα εγκλήματα των αστικών κρατών με τους πολέμους τις καταστροφές ακόμα και στη ζωή, το περιβάλλον, την εκμετάλλευση λαών, εργατών, παραμένει ως μόνη απάντηση αυτή του Λένιν: Δημοκρατία πάνω στη βάση της ατομικής ιδιοκτησίας ή πάνω στη βάση για την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας; Ελευθερία και ισότητα για τον εργάτη, για τον εργαζόμενο αγρότη, για το καταπιεζόμενο φύλο. Αυτό είναι το σύνθημά μας, τόνιζε ο Λένιν.

Και για όσους σπεύδουν να αναρωτηθούν με τι δυνάμεις θα πάει ο κόσμος μπροστά, πάλι ο Λένιν έδειχνε το δρόμο: «Μέσα στο "λαό", δηλαδή μέσα στους εργάτες και στους αγρότες που δεν εκμεταλλεύονται ξένη εργασία, υπάρχουν ένα σωρό οργανωτικά ταλέντα. Το κεφάλαιο τα πίεζε, τα έπνιγε, τα πετούσε έξω κατά χιλιάδες, εμείς δεν είμαστε ακόμη σε θέση να τα βρούμε, να τα ενθαρρύνουμε, να τα στήσουμε στα πόδια τους, να τα προωθήσουμε. Μα αυτό θα το μάθουμε, αν το επιδιώξουμε με όλο τον επαναστατικό ενθουσιασμό, που όταν λείπει δεν υπάρχουν νικηφόρες επαναστάσεις».

Στα 90χρονα από τον Οχτώβρη ο «Ριζοσπάστης» συνεχίζει και σήμερα την παρουσίαση υλικών τόσο από τις μέρες του Οχτώβρη, όσο και από τις σύγχρονες επεξεργασίες του ΚΚΕ. Σήμερα παραθέτουμε απόσπασμα από άρθρο του Λένιν για την οργάνωση της άμιλλας και την ομιλία του μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δ. Αρβανιτάκη στην κεντρική εκδήλωση του Κόμματος για τη νεολαία και τον Οχτώβρη.

Με τη λήξη του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, οι χώρες της Αντάντ δυνάμωσαν την επέμβασή τους εναντίον της Σοβιετικής Δημοκρατίας. Η φωτογραφία είναι από την απόβαση των ιαπωνικών στρατευμάτων στο Βλαδιβοστόκ το 1918

Γι' αυτό μελετάμε, υπερασπιζόμαστε, χωρίς να εξωραΐζουμε, χωρίς να κρύβουμε τις αδυναμίες και λάθη που οδήγησαν στην ανατροπή, το σοσιαλισμό που οικοδομήθηκε.

Η νικηφόρα έκβαση της Οχτωβριανής Επανάστασης σήμανε το άνοιγμα του δρόμου για το πέρασμα της ανθρωπότητας από το βασίλειο της ανάγκης στο βασίλειο της ελευθερίας.

Οι επαναστατημένοι εργάτες της Ρωσίας μαζί με τους φτωχούς αγρότες, με την πρωτοπόρα θεωρία, δράση και καθοδήγηση του Κομμουνιστικού Κόμματος των μπολσεβίκων, άνοιξαν το δρόμο για το πέρασμα από τον καπιταλισμό σε ένα νέο τύπο οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας, στο σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Ανοιξε ο δρόμος για την κατάργηση της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης της εργατικής τάξης, των λαών από την αστική τάξη, τον καπιταλισμό. Για τη σοσιαλιστική επανάσταση του Οχτώβρη ας αναφέρουμε ορισμένα συμπεράσματα.

Πετρούπολη -διαδήλωση τις πρώτες μέρες μετά την Οχτωβριανή Επανάσταση

Η σοσιαλιστική επανάσταση κατάργησε το αστικό κράτος και τσάκισε τους ματοβαμμένους μηχανισμούς του. Στη θέση του ξεκίνησε την οικοδόμηση του σοβιετικού κράτους.

Το νέο κράτος, της δικτατορίας του προλεταριάτου, που στηρίχτηκε στα Σοβιέτ, γέννημα της αυτενέργειας των μαζών μέσα στη φωτιά της επανάστασης του 1905-1907, αντικατέστησε τον παλιό κρατικό μηχανισμό, που σύντριψε η Οχτωβριανή Επανάσταση.

Υδροηλεκτρικός σταθμός ενέργειας, στο Κρασναγιάρσκ, ένα από τα μεγαλύτερα του κόσμου, συνέβαλε ιδιαίτερα στο ενεργειακό δυναμικό της Σοβιετικής Ενωσης

Δημοκρατία λοιπόν πάνω στη βάση της ατομικής ιδιοκτησίας ή πάνω στη βάση για την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας; Ελευθερία και ισότητα για τον εργάτη, για τον εργαζόμενο αγρότη, για το καταπιεζόμενο φύλο. Αυτό είναι το σύνθημά μας, τόνιζε ο Λένιν.

Σήμερα, 90 χρόνια μετά την Οχτωβριανή Επανάσταση, στον αυταρχισμό, στα εγκλήματα των αστικών κρατών με τους πολέμους, τις καταστροφές ακόμα και στη ζωή, στο περιβάλλον, στην εκμετάλλευση λαών, εργατών, μόνη απάντηση αποτελεί αυτή του Λένιν.

Με τη σοσιαλιστική επανάσταση και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού οι κατακτήσεις των εργατών, των αγροτών, των γυναικών, των νέων ανθρώπων στο πλαίσιο της σοβιετικής εξουσίας, του σοσιαλισμού, αποτελούν άπιαστο όνειρο για την εργατική τάξη μέσα στον καπιταλισμό.

Αμέσως μετά την Οχτωβριανή Επανάσταση επενέβησαν με στρατό 16 καπιταλιστικά κράτη, μαζί τους και η Ελλάδα, για την ανατροπή του σοσιαλισμού. Ηττήθηκαν. Στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με εκατόμβες νεκρών, 22 εκατομμύρια, η ΣΕ και οι κομμουνιστές σε όλες τις χώρες είχαν καθοριστική συμβολή στην πάλη ενάντια στο φασισμό.

Στη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών το φασισμό τον νίκησαν τα εκατομμύρια αντιφασίστες σε όλο τον κόσμο, οι κομμουνιστές σε όλες τις χώρες, ο σοσιαλισμός, ο Κόκκινος Στρατός, η ΣΕ, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ενωσης. Σήμερα, μετά την ανατροπή, προσπαθούν να παραποιήσουν την Ιστορία. Μανιασμένοι αντικομμουνιστές διώκουν κομμουνιστές στην Τσεχία, στην Ουγγαρία και αλλού. Οσα και να κάνουν η αλήθεια δεν κρύβεται. Εχουμε χρέος να την υπερασπίσουμε.

Παρά τις δυσκολίες, την ιμπεριαλιστική περικύκλωση, τις επιθέσεις η Οχτωβριανή Επανάσταση και ο σοσιαλισμός ύψωσαν στα ουράνια της κοινωνικής απελευθέρωσης και δημιουργίας τους καταπιεσμένους. Μέσα σε λίγα χρόνια εξαφανίστηκε η ανεργία. Από το '56 καθιερώθηκε 7ωρη και 6ωρη δουλιά. Εξασφαλίστηκε ελεύθερος χρόνος. Η Κοινωνική Ασφάλιση λύθηκε με τα πρώτα διατάγματα της Οχτωβριανής Επανάστασης. Η χρηματοδότηση των Ταμείων εξασφαλιζόταν από τον κρατικό προϋπολογισμό και τις ασφαλιστικές εισφορές των επιχειρήσεων. Η επανάσταση έδωσε πλήρη δικαιώματα στη γυναίκα. Το σοβιετικό κράτος έκανε συνεχή προσπάθεια για τη λαϊκή Παιδεία. Πάνω από τα 2/3 των εργαζομένων στη ΣΕ απέκτησαν ανώτατη ή πλήρη μόρφωση. Ανθισαν οι επιστήμες. Ας θυμηθούμε την πρώτη πτήση στο Διάστημα του Γιούρι Γκαγκάριν. Η οικοδόμηση της σοσιαλιστικής οικονομίας και η συγκρότηση του σοβιετικού κράτους έγιναν τα θεμέλια και το μέσον για τη διαμόρφωση του νέου ανθρώπου, δημιουργού του σοσιαλιστικού πολιτισμού. Στη ΣΕ δεν ξεχώρισαν μόνο οι μεγάλοι δημιουργοί σε όλους τους τομείς της αισθητικής, ξεχώρισε πάνω απ' όλα η μαζική υψηλή πολιτιστική στάθμη των λαών.

Η σοβιετική εξουσία αντιπαρατέθηκε με τον εθνικισμό, τον τοπικισμό, την ξενοφοβία. Αναγνώρισε το δικαίωμα κάθε λαού στην αυτοδιάθεση. Προώθησε τον αμοιβαίο σεβασμό και την ισοτιμία ανάμεσα στα έθνη και τις εθνότητες, καλλιέργησε και υλοποίησε την ιδέα της εθελοντικής συνένωσης στο ενιαίο πλαίσιο της ΣΕ. Η αποικιοκρατία κλονίστηκε, στην πορεία κατέρρευσε. Η ΣΕ και οι άλλες σοσιαλιστικές χώρες πάλεψαν ενάντια στους πολέμους του ιμπεριαλισμού, στήριξαν εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, έκαναν συνεχή προσπάθεια για την ειρήνη, τη μείωση, κατάργηση των εξοπλισμών. Εδωσαν απλόχερα ανιδιοτελή διεθνιστική βοήθεια σε κινήματα, λαούς, για τη νίκη της επανάστασης στο Βιετνάμ, στην Κούβα, σε άλλες χώρες.

Στην τέταρτη επέτειο της Οχτωβριανής Επανάστασης ο Λένιν έγραφε: «Εμείς αρχίσαμε αυτό το έργο. Πότε ακριβώς, σε πόσο χρονικό διάστημα οι προλετάριοι ποιανού έθνους θα αποτελειώσουν το έργο αυτό δεν είναι ουσιαστικό ζήτημα. Το ουσιαστικό είναι ότι ο πάγος έσπασε, ότι ο δρόμος άνοιξε, ο δρόμος χαράχτηκε».

ΝΑΙ, σύντροφοι. Ο δρόμος χαράχτηκε από το 1917. Οι αντεπαναστατικές ανατροπές δεν ακυρώνουν το χαρακτήρα της εποχής μας ως εποχής περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, που εγκαινίασε η Οχτωβριανή Επανάσταση. Ο σοσιαλισμός παραμένει επίκαιρος, αναγκαίος, μόνη απάντηση στον καπιταλισμό.

Η αναγκαιότητα και η επικαιρότητα του σοσιαλισμού πηγάζουν από τις αντιφάσεις, τις αντιθέσεις του καπιταλιστικού συστήματος. Απορρέουν από το γεγονός ότι ο καπιταλισμός έχει αναπτύξει τόσο τις παραγωγικές δυνάμεις ώστε έγινε αναγκαίο, εφικτό, ρεαλιστικό, επίκαιρο το πέρασμα της ανθρωπότητας στο σοσιαλισμό, όσο και αν αυτό επιβραδύνεται από τον σημερινό αρνητικό συσχετισμό. Οι συσχετισμοί αλλάζουν. Δυσκολίες συναντά το σύστημα και σήμερα σε όλο τον κόσμο. Είμαστε σίγουροι ότι εάν ενισχυθεί, κερδίσει έδαφος στην εργατική τάξη η στρατηγική για το σοσιαλισμό, θα αποδειχτεί στην πράξη ότι ο καπιταλισμός, ο ιμπεριαλισμός, δεν είναι ανίκητοι.

Η τεράστια συγκέντρωση πλούτου σε λίγα χέρια δε συμβιβάζεται με τις τεράστιες μάζες εργατών, φτωχολογιάς που τον παράγουν. Η λύση είναι κοινωνικοποίηση, κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, κεντρικός σχεδιασμός, ικανοποίηση των συνεχώς διευρυνόμενων λαϊκών αναγκών, επαναστατική εξουσία, δηλαδή σοσιαλισμός. Αυτή είναι η απάντηση στην καπιταλιστική οικονομία και ανάπτυξη, στην ανταγωνιστικότητα, στην αγορά, στις κρατικομονοπωλιακές ρυθμίσεις, στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και στις διακρατικές καπιταλιστικές ενώσεις, τύπου ΕΕ.

Θεωρούμε κορυφαίο καθήκον μας να δουλέψουμε να αποκατασταθεί η αλήθεια για το σοσιαλισμό του 20ού αιώνα και την Οχτωβριανή Επανάσταση, ιδιαίτερα στη νεολαία.

Ο Οχτώβρης υπήρξε ώριμο τέκνο της ιστορικής εξέλιξης, απέδειξε τη ρεαλιστικότητα της κομμουνιστικής προοπτικής. Δεν ισχύει ότι ήταν ουτοπία ή ανώριμο ιστορικά εγχείρημα, όπως ισχυρίζονται οι διάφοροι οπορτουνιστές. Η ίδια η ζωή διαμόρφωσε τις συνθήκες για να ξεκινήσει η σοσιαλιστική επανάσταση. Η ζωή διαμόρφωσε την επαναστατική κατάσταση που είναι αντικειμενικό γεγονός και υπάρχει όταν συντρέχουν ταυτόχρονα ορισμένες προϋποθέσεις. Οπως αδυναμία των κυρίαρχων τάξεων να διατηρήσουν σε αναλλοίωτη μορφή την κυριαρχία τους, τα καταπιεσμένα στρώματα όχι μόνο να μη θέλουν τους πάνω που τους καταπιέζουν αλλά και να επιδεινώνεται ακόμα περισσότερο η ζωή τους. Να υπάρχει ανεβασμένη δραστηριότητα των μαζών.

Ενώ ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος διαρκούσε οι μπολσεβίκοι δεν άφησαν τις επαναστατημένες μάζες στην επιρροή των αστικών κομμάτων που είχαν την εξουσία μετά την επανάσταση του Φλεβάρη το '17. Δεν πήραν μέρος σε αστικές κυβερνήσεις. Η τελευταία αστική κυβέρνηση δεν ήταν σε θέση να λύσει τα ώριμα ζητήματα που κινητοποιούσαν εκατομμύρια ανθρώπους. Το σύνθημα «όλη η εξουσία στα Σοβιέτ» κέρδισε την πλειοψηφία της εργατικής τάξης και γρήγορα εκατομμύρια αγρότες και στρατιώτες που καθαιρούσαν αντιδραστικούς αξιωματικούς. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Ούτε φυσικά ισχύει η άποψη ορισμένων ότι μετά την Οχτωβριανή Επανάσταση οικοδομήθηκε καταπιεστικό καθεστώς. Ολες αυτές οι θεωρίες χύνουν νερό στο μύλο της αντίδρασης, ενισχύουν τους απολογητές του καπιταλιστικού συστήματος.

Επιδιώκουν να χτυπήσουν, να αμαυρώσουν τις σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής και την επαναστατική εξουσία, που καθιέρωσε η Οχτωβριανή Επανάσταση, που απελευθέρωσε την εργατική τάξη από τα δεσμά της εκμετάλλευσης. Στερείται από κάθε επιστημονική υπόσταση η τροτσκίζουσα άποψη ότι μετά τον Οχτώβρη θα μπορούσε μόνο να οικοδομηθεί ένα ακαθόριστο κοινωνικο-οικονομικό σύστημα και ένα «μεταβατικό», όπως λένε, κράτος και να αναμένεται η παγκόσμια επανάσταση.

Οι αρνητές του σοσιαλισμού, αυτοί που χειροκρότησαν την ανατροπή του, όπως ο ΣΥΝ, σε εκδηλώσεις που οργανώνουν για την Οχτωβριανή Επανάσταση καταγγέλλουν το σοσιαλισμό που οικοδομήθηκε. Μιλάνε σήμερα ότι χρειάζεται κάποιος δημοκρατικός σοσιαλισμός, προτείνουν σοσιαλδημοκρατικές συνταγές, γνωστές από παλιά, που θα «εξανθρωπίσουν» δήθεν το καπιταλιστικό σύστημα. Ομως, η ιστορική πραγματικότητα είναι ότι η Οχτωβριανή Επανάσταση και η εργατική τάξη στη Ρωσία νίκησαν, γιατί γύρισαν την πλάτη σε παρόμοιες ιδέες της χρεοκοπημένης 2ης Διεθνούς, που στήριξε τον πόλεμο και την αστική τάξη σε κάθε χώρα. Υπάρχει χάσμα αγεφύρωτο ανάμεσα στο επαναστατικό κίνημα και στη σοσιαλδημοκρατία.

Με την Οχτωβριανή Επανάσταση επιβεβαιώθηκαν οι θέσεις του επιστημονικού κομμουνισμού για τον ιστορικό ρόλο της εργατικής τάξης και του κόμματός της. Η ανάγκη υψηλής θεωρητικής στάθμης και στρατηγικής ικανότητας του ΚΚ ώστε να διεξάγει αποτελεσματική πάλη κατά της αστικής ιδεολογίας, των διαφόρων ρεφορμιστικών και οπορτουνιστικών θεωριών. Πριν την Οχτωβριανή Επανάσταση είχε προηγηθεί η ολόπλευρη θεωρητική προετοιμασία του Κόμματος των μπολσεβίκων υπό την ηγεσία του Λένιν, που οδήγησε στη νίκη.

Επιβεβαιώθηκε και ισχύει η οργανωτική - πολιτική και ιδεολογική αυτοτέλεια του Κομμουνιστικού Κόμματος. Η λενινιστική πείρα και η πείρα μας αποδεικνύουν ότι αυτή η θέση δεν αποκλείει τις συμμαχίες. Αντίθετα, αυτή η αρχή βοηθάει τις συμμαχίες, τον απεγκλωβισμό δυνάμεων από τα κόμματα του κεφαλαίου.

Επιβεβαιώθηκε η ανάλυση των μπολσεβίκων για τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου και η στρατηγική τους για μετατροπή αυτού του πολέμου σε πόλεμο εναντίον των κυρίαρχων τάξεων για την ανατροπή τους.

Επιβεβαιώθηκε η λενινιστική θεωρία για τον αδύνατο κρίκο στο σύστημα του ιμπεριαλισμού. Η θέση για τη δυνατότητα νίκης της σοσιαλιστικής επανάστασης σε ορισμένες ή και σε μια χωριστά χώρα παραμένει, ισχύει και σήμερα.

Επιβεβαιώθηκε η ανάγκη για ισχυρό ΚΚ, εξοπλισμένο με τη θεωρία μας, το μαρξισμό - λενινισμό, ικανό να τη μεταδώσει στην εργατική τάξη, ως συνειδητή οργανωμένη πρωτοπορία της.

Ορισμένοι μιλάνε ότι σε συνθήκες «παγκοσμιοποίησης», δηλαδή ιμπεριαλισμού, ξεπερνιέται ο ρόλος της εργατικής τάξης. Διαψεύδονται από την πραγματικότητα. Η μόνη τάξη που αυξάνει αριθμητικά, αλλά και ο ρόλος της, είναι η εργατική τάξη. Οι άλλες τάξεις μειώνονται, φεύγουν. Την αστική τάξη, μια χούφτα πλουτοκρατών και τους μηχανισμούς της θα τους σαρώσει η νέα ανερχόμενη τάξη των εργατών. Αυτή που παράγει τον πλούτο, που δεν έχει ιδιοκτησία. Μόνο αυτή μπορεί να απελευθερώσει όλους τους καταπιεσμένους. Ακόμη και στη νεολαία, μεγάλο τμήμα της ανήκει σ' αυτή, μεγάλο τμήμα φοιτητών - σπουδαστών αύριο θα γίνουν εργαζόμενοι.

Οι θεωρίες για δημιουργία νέων οργανωτικών υποκειμένων, τύπου Φόρουμ, που μιλούν για κανόνες ρύθμισης και εξανθρωπισμού της «παγκοσμιοποίησης» υπέρ των φτωχών, αποσκοπούν να αποτρέψουν αυτό που αντικειμενικά ισχύει και σήμερα. Οτι η ταξική πάλη, η πάλη ενάντια στα μονοπώλια, στον ιμπεριαλισμό έχει στην πράξη αντικαπιταλιστικό χαρακτήρα, οδηγεί στο σοσιαλισμό, στη σοσιαλιστική επανάσταση. Δεν υπάρχει κανένα ενδιάμεσο κοινωνικό σύστημα και εξουσία, κανένας τρίτος δρόμος μεταξύ καπιταλισμού και σοσιαλισμού. Ωρύονται γι' αυτό οι ηγέτες του ΣΥΝ. Μας καταγγέλλουν ότι παραπέμπουμε τα πάντα στο σοσιαλισμό. Οχι. Εμείς δεν παραπέμπουμε πρώτα απ' όλα το σοσιαλισμό στις ελληνικές καλένδες. Γι' αυτό είμαστε αποτελεσματικοί, πρωτοστατούμε με προσφορά και θυσίες στην ενιαία οργάνωση της οικονομικής, πολιτικής και ιδεολογικής πάλης για όλα τα λαϊκά προβλήματα. Γι' αυτό έχουμε καθορίσει στο Πρόγραμμα του Κόμματος «Ο ελληνικός λαός θα απαλλαγεί από τα δεσμά και τις συνέπειες της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, της ιμπεριαλιστικής καταπίεσης και εξάρτησης, όταν η εργατική τάξη, με τους συμμάχους της, πραγματοποιήσει τη σοσιαλιστική επανάσταση και προχωρήσει στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού. Οι εσωτερικές εξελίξεις, που μεσολάβησαν στη χώρα, και οι αλλαγές στη θέση της στο σύστημα του ιμπεριαλισμού, στη δεκαετία του '80 και την πρώτη πενταετία του '90 συνέβαλαν στο να ωριμάσουν περισσότερο οι υλικές προϋποθέσεις για το σοσιαλισμό στη χώρα μας. Στην εποχή μας, εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, η πάλη των τάξεων κατευθύνεται στη λύση της βασικής αντίθεσης κεφαλαίου - εργασίας.

Η επαναστατική αλλαγή στην Ελλάδα θα είναι σοσιαλιστική.

Στα ντοκουμέντα της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης τον Ιούλη 1995 για τις αιτίες ανατροπής του σοσιαλιστικού συστήματος στην Ευρώπη κάνουμε μια πρώτη προσέγγιση για τις αιτίες ανατροπής.

Η ανατροπή του σοσιαλισμού αποτελεί αντεπανάσταση γιατί έφερε την κοινωνική οπισθοδρόμηση. Απορρίπτουμε τον όρο «κατάρρευση» επειδή προσδίδει το χαρακτήρα νομοτέλειας. Παίρνουμε υπόψη δυσκολίες στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού, όπως την ιμπεριαλιστική επίθεση και περικύκλωση. Παίρνουμε επίσης υπόψη ότι η επαναστατική εργατική εξουσία πρέπει να ανατρέψει ριζικά και να αναμορφώσει όλες τις κοινωνικές σχέσεις που κληρονόμησε από τον καπιταλισμό, να οικοδομήσει συνειδητά τον νέο τρόπο παραγωγής, λύνοντας τις κοινωνικές αντιθέσεις προς όφελος της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Γι' αυτό συναντά μεγάλες δυσκολίες στην οικοδόμηση, επέκταση, πλήρη ανάπτυξη και κυριαρχία των νέων σχέσεων παραγωγής και κατανομής.

Παίρνουμε υπόψη ότι η σοσιαλιστική κοινωνία φέρνει σε όλα τα επίπεδα έντονα τα σημάδια της καπιταλιστικής κοινωνίας από την οποία προέκυψε. Στο σοσιαλισμό εξαλείφεται η ταξική εκμετάλλευση αλλά όχι και η διαστρωμάτωση που αντανακλάται στη συνείδηση, στη στάση ζωής. Στη σοσιαλιστική οικοδόμηση πρέπει να εξαλειφθούν οι διαφορές ανάμεσα στην πόλη και στο χωριό, στη χειρωνακτική και στην πνευματική εργασία. Γι' αυτό υπάρχουν αντιφάσεις, αντιθέσεις. Ο σοσιαλισμός δεν είναι αυτοτελής κοινωνία, αλλά η πρώτη φάση της κομμουνιστικής κοινωνίας. Δεν είναι συνεπώς απαλλαγμένος από αντιθέσεις, ανταγωνισμούς. Με τη νίκη της επανάστασης δε σταμάτησε η ταξική πάλη. Στο βαθμό που η πολιτική της σοσιαλιστικής εξουσίας δεν έλυνε προς όφελος της σοσιαλιστικής οικοδόμησης τις αντιθέσεις, αυτές εξελίχθηκαν σε ανταγωνιστικές. Σε αυτό το καθήκον, της συνεχούς ενίσχυσης των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής, δεν αντεπεξήλθαν με επιτυχία τα κόμματα εξουσίας.

Από το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ, το 1956 και μετά, για την επίλυση τέτοιων προβλημάτων υιοθετήθηκαν σταδιακά λαθεμένες θεωρητικές προσεγγίσεις και εφαρμόστηκαν οπορτουνιστικές πολιτικές στην οικονομία, που επεκτάθηκαν στη σοσιαλιστική εξουσία και στις διεθνείς σχέσεις. Ταυτόχρονα, με πρόσχημα την καταπολέμηση της «προσωπολατρίας» ξεδιπλώθηκε μια αχαλίνωτη εκστρατεία κατά της πολιτικής του σοβιετικού κράτους επί Στάλιν, άνοιξε ο δρόμος για τη μεγάλη δεξιά οπορτουνιστική στροφή του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος.

Στα ντοκουμέντα της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ, τον Ιούλη του 1995, για τις «αιτίες της ανατροπής του σοσιαλιστικού συστήματος στην Ευρώπη», αναφέρεται ότι «προοδευτικά εξασθένισε ο πρωτοποριακός ρόλος του Κόμματος. Στην περίοδο της "περεστρόικα" η κατάσταση στο Κόμμα έφθασε στον εκφυλισμό». Αποδείχτηκε ο αντεπαναστατικός χαρακτήρας της περιβόητης «περεστρόικα».

Εχοντας σήμερα ως Κόμμα αποκτήσει μεγαλύτερη ωριμότητα και γνώση ιστορικών πηγών, αλλά και παρακολουθώντας και προβληματισμούς που αναπτύσσονται σε διεθνές επίπεδο, μπορούμε να μελετήσουμε πιο βαθιά τις αιτίες της αντεπαναστατικής ανατροπής και σ' αυτό να συμβάλουμε όλοι.

Σε ένα χρόνο το Κόμμα μας θα έχει 9 δεκαετίες ζωής και ιστορίας. Σ' αυτή τη θυελλώδη και δύσκολη πορεία η αντοχή του ΚΚΕ, των κομμουνιστών, οφείλεται στο ακράδαντο δίκιο, στην πίστη στην ιδεολογία μας, το μαρξισμό - λενινισμό, στην εμπιστοσύνη μας στις εργατικές μάζες, στη φτωχολογιά.

Ο Λένιν μετά την Οχτωβριανή Επανάσταση έλεγε: «Η πρώτη αυτή νίκη δεν είναι ακόμη τελειωτική νίκη και η Οχτωβριανή Επανάσταση την πέτυχε με πρωτοφανέρωτες δυσκολίες, με πρωτάκουστα βάσανα, με μια σειρά τεράστιες αποτυχίες και λάθη. Δε φοβόμαστε να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας και θα τα αντικρίζουμε ψύχραιμα για να μάθουμε να τα διορθώνουμε».

Γι' αυτό και εμείς, σήμερα, μετά την ανατροπή, με μεγαλύτερο πείσμα, αντοχή, αποφασιστικότητα, μπορούμε να δώσουμε τη μάχη. Υποστηρίζουμε το σοσιαλισμό που οικοδομήθηκε, την αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

Γνωρίζουμε το μίσος των αντιπάλων μας, της αστικής τάξης, των οπορτουνιστών απέναντι στην ιδεολογία μας, τη σοσιαλιστική επανάσταση.

Ξέρουμε τη βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού, τις θηριωδίες του με τους πολέμους και με την εκμετάλλευση σε βάρος της εργατικής τάξης.

Οσα και να κάνει όμως θα χαθεί. Εκεί οδηγεί η εξέλιξη της ιστορίας, η πάλη των τάξεων. Εμείς αντέχουμε.

Θα συνεχίσουμε πιο μαχητικά, το ΚΚΕ και η ΚΝΕ, καθημερινά να γινόμαστε οργανωτές, εμψυχωτές, εμπνευστές της πάλης των εργατών, των αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων, της νεολαίας. Για τον απεγκλωβισμό των μαζών από τα κόμματα του κεφαλαίου. Για την ισχυροποίηση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Για το κτίσιμο γερών Κομματικών Οργανώσεων στους τόπους δουλιάς και κατοικίας της εργατικής τάξης.

Είμαστε πεισμένοι ότι στο νέο αιώνα που ζούμε θα έχουμε νέες επαναστάσεις, εξεγέρσεις, ανασύνταξη του επαναστατικού κινήματος. Το σύνθημα «το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος ο σοσιαλισμός» θα γίνει πράξη.

Ο Λένιν κατά τη διάρκεια εθελοντικής εργασίας

Υστερα από το πέρασμα της πολιτικής εξουσίας στα χέρια του προλεταριάτου, ύστερα από την απαλλοτρίωση των απαλλοτριωτών η κατάσταση αλλάζει ριζικά και - σύμφωνα μ' εκείνο που τόνισαν πολλές φορές οι πιο επιφανείς σοσιαλιστές - η δύναμη του παραδείγματος αποκτά για πρώτη φορά τη δυνατότητα να ασκήσει τη μαζική της επίδραση. Οι υποδειγματικές κομμούνες πρέπει να σταθούν και θα σταθούν παιδαγωγοί, δάσκαλοι, κίνητρα για τις καθυστερημένες κομμούνες. Ο Τύπος πρέπει να γίνει όργανο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, κάνοντας γνωστές σε όλες τους τις λεπτομέρειες τις επιτυχίες που έχουν οι υποδειγματικές κομμούνες, μελετώντας τις αιτίες της επιτυχίας τους, τις μεθόδους του νοικοκυριού τους και βάζοντας, από το άλλο μέρος, «στο μαύρο πίνακα» τις κομμούνες εκείνες που διατηρούν επίμονα «τις παραδόσεις του καπιταλισμού», δηλαδή την αναρχία, την τεμπελιά, την αταξία, την κερδοσκοπία. Στην καπιταλιστική κοινωνία η στατιστική ήταν αποκλειστικό προνόμιο ορισμένων «επίσημων προσώπων», η ενός στενού κύκλου ειδικών. Εμείς πρέπει να τη μεταφέρουμε στις μάζες, να την εκλαϊκεύσουμε για να μάθουν σιγά σιγά οι εργαζόμενοι να καταλαβαίνουν μόνοι τους και να βλέπουν πώς και πόσο πρέπει να δουλεύουν, πώς και πόσο μπορούν να ξεκουράζονται, έτσι που να γίνει η σύγκριση των πρακτικών αποτελεσμάτων της οικονομίας στις διάφορες κομμούνες αντικείμενο γενικού ενδιαφέροντος και μελέτης, για να αμείβονται αμέσως οι κομμούνες που διακρίνονται (με την ελάττωση για ορισμένη περίοδο της εργάσιμης ημέρας, με την αύξηση της αμοιβής, με την παροχή περισσότερων αγαθών και αξιών του πολιτισμού και της τέχνης κλπ.).

Χρειάζονται, φυσικά, όχι εβδομάδες, αλλά πολλοί μήνες και χρόνια για να μπορέσει η νέα κοινωνική τάξη, και μάλιστα μια τάξη που ως τώρα καταπιεζόταν και καταπνιγόταν από την ανέχεια και την αμορφωσιά, να εξοικειωθεί με τη νέα κατάσταση, να προσανατολιστεί, να στρώσει τη δουλιά της, να αναδείξει τους δικούς της οργανωτές. Είναι ευνόητο ότι το Κόμμα που καθοδηγεί το επαναστατικό προλεταριάτο, δεν μπορούσε να έχει αποκτήσει την πείρα και τη συνήθεια μιας μεγάλης οργανωτικής δουλιάς, που αγκαλιάζει εκατομμύρια και δεκάδες εκατομμύρια πολίτες, ότι χρειάζεται πάρα πολύς καιρός για να αλλάξουν οι παλιές, σχεδόν αποκλειστικά προπαγανδιστικές συνήθειες. Εδώ όμως δεν υπάρχει τίποτε το αδύνατο, και όταν θα έχουμε σαφή επίγνωση ότι η αλλαγή είναι απαραίτητη, όταν θα είμαστε σταθερά αποφασισμένοι να την πετύχουμε, όταν θα δείξουμε επιμονή στην επιδίωξη του μεγάλου και δύσκολου σκοπού, τότε θα την πραγματοποιήσουμε. Μέσα στο «λαό», δηλαδή μέσα στους εργάτες και στους αγρότες που δεν εκμεταλλεύονται ξένη εργασία, υπάρχουν ένα σωρό οργανωτικά ταλέντα. Το κεφάλαιο τα πίεζε, τα έπνιγε, τα πετούσε έξω κατά χιλιάδες, εμείς δεν είμαστε ακόμη σε θέση να τα βρούμε, να τα ενθαρρύνουμε, να τα στήσουμε στα πόδια τους, να τα προωθήσουμε. Μα αυτό θα το μάθουμε, αν το επιδιώξουμε με όλο τον επαναστατικό ενθουσιασμό, που όταν λείπει δεν υπάρχουν νικηφόρες επαναστάσεις.