Για ετεροδημότες από τα νησιά και την Ηπειρο στα 210.3301.289 και 210.3301.953. Από την υπόλοιπη Ελλάδα στα τηλέφωνα 210.5282.554, 210.5282.555 και 210.5245.524.

Επίσης για οποιαδήποτε άλλη πληροφορία μπορούν να απευθύνονται στους:

Αργολίδα: Π. Τζαβάρα - 697.2458.923. Αρκαδία: Κώστα Νικολόπουλο - 210.2289.487 και Μιχάλη Κουλούρη - 210.5222.478. Αρτα: Νίκο Τσιούνη - 210.3301138, 697.6422.459. Γιάννενα: Τάκη Σιουμάλα - 697.3310.207. Ζάκυνθος: Φούλα Μάργαρη - 697.7969.028, 210.6449.676. Ηλεία: Βασίλη Πολυζωγόπουλο - 697.2778.939, 210.2680.527, 210.4620.467 και Αγγελο Μπούζη - 26210.34275 και 26220.22011. Καρδίτσα: Αποστόλη Σιάντο - 697.4917.907. Κέρκυρα: Φίλιππα Σαμοΐλη - 210.8816.730. Κεφαλονιά και Ιθάκη: Ζήσιμο Μελιδόνη - 6932.460.753 και Παναγιώτη Φαρακλό - 6932.455.494. Κρήτη: Μανόλη Ταμπουρατζή - 6974.843.896 και Μιχάλη Μελάκη - 210.6928.754. Κυκλάδες: Κώστα Μουστάκη - 697.7694.146, 210.8839.471. Λακωνία: Μίμη Μουρκάκο - 210.5245.439. Λέσβος: Νίκο Παπαϊωάννου - 697.3310.218 και Παναγιώτη Μαυραντώνη - 697.3310.219. Λευκάδα: Θεόφιλο Λογοθέτη - 694.4848.008, 210.9237.001. Μαγνησία: Αντώνη Ζερμπίνη - 210.2794.864 και Αντώνη Κούρτη - 697.8337.840, 210.3300.518. Μεσσηνία: Βασίλη Καραμπάτσο - 210.2519.312 και Κώστα Πετρόπουλο - 210.3635.418. Πρέβεζα: Ντίνα Κελέση - 697.7936.102. 210.8836.253. Ικαρία: Αλέκο Πούλο - 210.9597.153, 693.6503.626 και Κ. Κουτούφαρη - 2102618585. Σέρρες: Παντούση Καλτσίκη - 697.2272.734, 210.9584.958. Τρίκαλα: Στέλλα Παπανικολάου - 697.4316.951, 210.7658.158. Φθιώτιδα: Λάμπρο Χριστοδούλου - 210.6755.209. Φωκίδα: Ηλία Νανόπουλο - 6944.559.941, 210.7668.133. Θράκη: Ιωσήφ Κανάκη - 210.3478.892, 210.9584.958.

Πραγματοποιήθηκε την περασμένη Δευτέρα η καθιερωμένη μηνιάτικη συνάντηση της Επιτροπής φίλων του ΚΚΕ στη Μελβούρνη της Αυστραλίας. Στη συνάντηση έγινε ανάλυση της ντόπιας και διεθνούς κατάστασης και επακολούθησε συζήτηση.

Ο πρόεδρος της Επιτροπής σ. Παναγιώτης Σταματόπουλος μετέφερε και τα τελευταία νέα που είχε πάρει από το διαδίκτυο σχετικά με την προεκλογική κατάσταση στην Ελλάδα και επισήμανε το μεγάλο αγώνα που κάνουν οι κομμουνιστές και γενικά οι αριστεροί στην Ελλάδα, για να αναδείξουν το ΚΚΕ σαν τη μόνη σταθερή και ανερχόμενη πολιτική δύναμη στην Ελλάδα που με φερεγγυότητα προασπίζεται τα συμφέροντα του Ελληνικού Λαού.

Στη συνάντηση συζητήθηκε και το ζήτημα της οικονομικής εξόρμησης (αναφέρθηκε και η εξόρμηση του «Ριζοσπάστη» της Κυριακής) και αμέσως ανταποκρίθηκαν τα μέλη της Επιτροπής και άλλοι φίλοι του Κόμματος και συγκεντρώθηκε το ποσό των 1.410 δολαρίων για τις ευρωεκλογές.

Ο σ. Νίκος Δημόπουλος, υπεύθυνος Δημοσίων Σχέσεων της Επιτροπής Φίλων του ΚΚΕ στη Μελβούρνη (που ζει στη Μελβούρνη και κατάγεται από την Πάτρα) δήλωσε στο «Ριζοσπάστη»: «Τα χρήματα αυτά τα συγκεντρώσαμε προς τιμήν των μελών και οπαδών του ΚΚΕ στην Ελλάδα, που κάνουν το δύσκολο αλλά όμορφο αγώνα για να αυξηθεί περισσότερο η δύναμη του Κόμματος. Γνωρίζουμε τις δυσκολίες. Γνωρίζουμε πόσες θυσίες κάνουν οι σύντροφοι στην Ελλάδα. Προς τιμήν όλων αυτών που ευλαβικά υπακούουν και πειθαρχούν στο ΚΟΜΜΑ και χτίζουν τη Μεγάλη Αριστερά στην Ελλάδα και την αξιωματική αντιπολίτευση στην Ευρώπη, συγκεντρώσαμε αυτό το μικρό συμβολικό ποσό για το ΚΚΕ. Ολοι αυτοί οι σύντροφοι που με την ακούραστη δουλιά στηρίζουν το καλύτερο, το ισχυρότερο Κομμουνιστικό Κόμμα στον Κόσμο, είναι άξιοι συγχαρητηρίων γιατί μας κάνουν και μας τους μετανάστες στο εξωτερικό να καμαρώνουμε που στην Ελλάδα έχουμε έναν σύγχρονο Παρθενώνα, το ΗΡΩΙΚΟ ΚΑΙ ΤΙΜΗΜΕΝΟ ΚΚΕ».

Μετά τη συνεδρίαση επακολούθησε συνεστίαση και ο Δημήτρης Καλτέκης με την κιθάρα του ανέβασε το θερμόμετρο, με τα προοδευτικά τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη.

Οι παρακάτω φίλοι του ΚΚΕ πρόσφεραν τα ακόλουθα ποσά σε δολάρια Αυστραλίας:

Σταύρος Στρατέας 140, Πάνος Σταματόπουλος 100, Αντώνης Πάσχος 100, Σάββας Λιούπας 100, Καρακλάνης Γιάννης 100, Βλάσης Δημητρίου 100, Νίκος Δημόπουλος 100, Σταύρος Ανδριανόπουλος 50, Βασίλης Γκαγκατσάκης 50, Βασίλης Ακαμάτης 50, Βασίλης Σαργιανίδης 50, Νίκος Σαράντογλου 50, Δημήτρης Καλτέκης 50, Πάνος Αλειφέρης 50, Μανώλης Ασπρίκος 50, Γιάννης Βάλος 50, Παναγιώτης Στρατέας 30, Χριστίνα Παπα 30, Γιάννης Στρατέας 30, Νίκος Παπαμικρουλέας 30, Γιάννης Γκαγκατσάκης 20, Γιάννης Παπαμικρουλέας 20, Πλούταρχος Δεληγιάννης 20, Παναγιώτης Δημόφσκι 20, Κλέων Καλιωνίδης 20.

Κάλεσμα για υπερψήφιση του ευρωψηφοδελτίου του ΚΚΕ και των συνεργαζόμενων ριζοσπαστικών δυνάμεων, απευθύνουν δεκάδες παράγοντες της κοινωνικής, πνευματικής, αθλητικής και πολιτιστικής ζωής της Θεσσαλονίκης που συνυπογράφουν το κείμενο της πανελλαδικής Επιτροπής Στήριξης.

«Συσπειρωμένοι μπορούμε να αλλάξουμε την Ελλάδα και την Ευρώπη», σημειώνουν.

Και ξεκαθαρίζουν πως αν και προέρχονται από διαφορετικούς κοινωνικούς και πολιτικούς χώρους, με ιδιαίτερες ιδεολογικές προσεγγίσεις, διακρίνουν τον εαυτό τους στην απέναντι όχθη από την ΕΕ των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού.

«Ο δικός μας δρόμος είναι η ριζική αντίθεση στην ΕΕ της ανεργίας, της λιτότητας και της ανελευθερίας, καθώς και η αποτίναξη των δεσμεύσεων που επιβάλλονται στους λαούς από τα διευθυντήρια των Βρυξελλών και τις αντιλαϊκές κυβερνήσεις.

Δίνουμε στην αμφισβήτησή μας όραμα και προοπτική, προσβλέποντας μέσα από τη συντονισμένη δράση σε εθνικό και πανευρωπαϊκό πεδίο, στη δημιουργία μιας άλλης Ευρώπης, της συνεργασίας, της ειρήνης και του σοσιαλισμού», σημειώνεται μεταξύ άλλων, στο κείμενο που υπογράφουν οι:

ΒΑΡΕΛΑΣ Ερωτόκριτος, Αναπληρωτής Καθηγητής Πανεπιστημίου Μακεδονίας, ΒΕΛΗΣ Μπάμπης, Κοινοτικός Σύμβουλος Κοινότητας Πεύκων, ΒΟΥΛΑΣΙΚΗΣ Σταύρος, συνταξιούχος Καθηγητής ΤΕΙ, ΒΟΥΣΚΑΣ Σταύρος, πρώην υποψήφιος βουλευτής ΔΗΚΚΙ Β' Θεσσαλονίκης, ΓΕΩΡΓΑΚΑΣ Παναγιώτης, Νευρολόγος Ψυχίατρος, αναπληρωτής Διευθυντής ΕΣΥ, ΓΟΥΝΕΛΑΣ Δημήτρης, Αναπληρωτής Καθηγητής Τμήματος Φιλολογίας ΑΠΘ, ΔΑΡΔΙΛΕΛΗΣ Λουκάς, γιατρός, ΘΕΡΜΟΣ Ηλίας, Καθηγητής Πανεπιστημίου Μακεδονίας, ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ Τρύφων, Αναπληρωτής Καθηγητής Πανεπιστημίου Μακεδονίας, ΚΩΦΙΔΗΣ Σάββας, πρώην Διεθνής Ποδοσφαιριστής, ΛΕΒΕΝΤΗΣ Κώστας, ΓΓ της Ενωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Μακεδονίας, ΛΙΑΚΟΣ Μιχάλης, γιατρός, Διευθυντής Κέντρου Υγείας Θέρμης, ΜΑΥΡΙΔΗΣ Στέφανος, πρόεδρος ΔΣ Σωματείου «Λαμπρόπουλος», ΜΟΣΧΟΝΑΣ Μιχάλης, Δήμαρχος Αγίου Παύλου, ΝΤΑΝΚΑ Πόπη, Πρόεδρος Συλλόγου Προσωπικού Ιδιωτικών Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων Βόρειας Ελλάδας, ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ Χάρης, Νομαρχιακός Σύμβουλος, Πρόεδρος Κέντρου Πολιτισμού Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Θεσσαλονίκης, πρώην Διεθνής Καλαθοσφαιριστής, ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Γιάννης, Καθηγητής Πανεπιστημίου Μακεδονίας, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Δαμιανός, Δημοτικός Σύμβουλος Καλαμαριάς, ΣΑΛΙΑΡΑΣ Δημήτρης, Δημοτικός Σύμβουλος Χορτιάτη, ΣΑΧΙΝΗΣ Αγάπιος, Δημοτικός Σύμβουλος Θεσσαλονίκης, ΤΑΟΥΣΙΑΝΗΣ Ηλίας, Τραπεζοϋπάλληλος, ΤΖΗΚΑΣ Θανάσης, Επιχειρηματίας, ΤΗΛΙΚΙΔΟΥ Ρένα, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, ΤΣΕΛΩΝΗ Ανδρομάχη, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Μακεδονίας, ΤΣΙΑΛΗΣ Παντελής (Λάκης), Διοικητικός παράγοντας ΓΣ «Ηρακλής», ΦΟΡΤΟΥΛΑ Μπλάντεν, Βετεράνος Ποδοσφαιριστής, ΦΟΥΝΤΟΥΛΑΚΗΣ Γιώργος, Τραπεζοϋπάλληλος, ΦΟΥΣΕΚΗΣ Παναγιώτης, Αναπληρωτής Καθηγητής Πανεπιστημίου Μακεδονίας, ΧΑΤΖΗΘΕΟΧΑΡΗΣ Γιώργος, Διευθυντής Α' Χειρουργικής Ιπποκράτειου Νοσοκομείου.

Το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ έδωσε στη δημοσιότητα κατάλογο εκπροσώπων Κομμουνιστικών Κομμάτων από 7 χώρες της Ευρώπης, που θα μιλήσουν σε προεκλογικές συγκεντρώσεις του ΚΚΕ. Πιο συγκεκριμένα:

- Κομμουνιστικό Κόμμα Λουξεμβούργου: Αλοέζ Μπιστόρφ, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής. Θα μιλήσει στην προεκλογική συγκέντρωση στο Αγρίνιο την 1/6.

- Κομμουνιστικό Κόμμα στη Δανία: Λίνε Χάμερ Νονμπόε, μέλος της ΚΕ του Κόμματος. Θα μιλήσει στις 3/6 στην προεκλογική συγκέντρωση στα Γιάννενα. Το Κομμουνιστικό Κόμμα στη Δανία συμμετέχει στο «Λαϊκό Κίνημα ενάντια στην ΕΕ» και στο ευρωψηφοδέλτιό του.

- Σοσιαλιστικό Κόμμα Λετονίας: Σεργκέι Χριστολιούμποβ, αντιπρόεδρος, υπεύθυνος Διεθνών Σχέσεων και υποψήφιος ευρωβουλευτής. Θα μιλήσει στις προεκλογικές συγκεντρώσεις που θα πραγματοποιηθούν στην Πάτρα (4/6) και στη Χαλκίδα (5/6).

- Κομμουνιστικό Κόμμα Βοημίας Μοραβίας: Χασάν Σάρφο, υπεύθυνος Διεθνών Σχέσεων. Θα μιλήσει στις 6/6 στην προεκλογική συγκέντρωση στη Θεσσαλονίκη.

- Ο διευθυντής της Κομμουνιστικής Επιθεώρησης Ιταλίας «Λ' Ερνέστο», Φόσκο Τζιανίνι, θα μιλήσει στην προεκλογική συγκέντρωση στη Θεσσαλονίκη (6/6).

- Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας: Οζγκιουρ Σεν, μέλος της ΚΕ. Θα μιλήσει στις 7/6 σε προεκλογική συγκέντρωση στα Τρίκαλα.

- Πορτογαλικό Κομμουνιστικό Κόμμα: Εμανουέλα Μπερναρντίνο, υπεύθυνη του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων. Θα μιλήσει στην προεκλογική συγκέντρωση στην Αθήνα (9/6).

- ΑΚΕΛ Κύπρου: Εκπρόσωπος του Κόμματος θα μιλήσει στην προεκλογική συγκέντρωση της Αθήνας.

Ημερησιος Κήρυκας Λάρισας

«Εμείς που υπογράφουμε αυτό το κείμενο ανήκουμε σ' εκείνους που βρέθηκαν μαζί με εκατομμύρια εργαζόμενους και νέους όλο το προηγούμενο διάστημα στην Ελλάδα και την Ευρώπη, διαδηλώνοντας την αντίθεσή μας στην ιμπεριαλιστική και αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ. Από την Πράγα, τη Γένοβα και τη Φλωρεντία, μέχρι τη Θεσσαλονίκη το 2003, ορθώθηκε ένα τείχος αντίστασης και αντεπίθεσης απέναντι στο Μάαστριχτ, στη Λευκή Βίβλο, στο Ευρωσύνταγμα και τους απατηλούς μονόδρομους της ευρωυποταγής.

Αλλωστε δε θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά καθώς η συγκεκριμένη πολιτική της ΕΕ, την οποία αποδέχονται πλήρως ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και στηρίζει ο ΣΥΝ, είναι η πολιτική της λιτότητας, της ανεργίας και του αυταρχισμού. Είναι η πολιτική προς όφελος του κεφαλαίου που κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους. Η πλήρης ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, η ανεργία, το ξεκλήρισμα των αγροτών, η διαρκής συρρίκνωση των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων και των λαϊκών ελευθεριών, η καταστροφή του περιβάλλοντος και η ισοπέδωση της πολιτιστικής κληρονομιάς των λαών είναι το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» σήμερα. Είναι η ευρωπαϊκή εκδοχή της «παγκοσμιοποίησης», όπως αυτή διαμορφώθηκε από την κυριαρχία του μονοπωλιακού κεφαλαίου στις συνθήκες της περαιτέρω διεθνοποίησής του.

Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ όλα αυτά τα χρόνια προώθησαν και στήριξαν την πολιτική των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού στην Ελλάδα και την Ευρώπη, καλλιέργησαν τη λογική του μονόδρομου και της ευρωαυταπάτης με την αμέριστη συμπαράσταση του ΣΥΝ. Επιχείρησαν να εξαπατήσουν τον ελληνικό λαό αναγάγοντας την ΕΕ σαν το σωτήρα που θα έλυνε ως διά μαγείας τα εθνικά μας θέματα. Οι πρόσφατες εξελίξεις στο Κυπριακό, αλλά και η διαδικασία στρατιωτικοποίησης της Ευρώπης (ευρωστρατός κλπ.) κατέρριψαν κι αυτό το μύθο. Αυτή η Ευρώπη δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι η δική μας Ευρώπη.

Ο κυπριακός λαός πρόσφατα με το βροντερό του ΟΧΙ έδειξε το δρόμο του αγώνα, της αντίστασης και της ανυπακοής απέναντι στη Νέα Τάξη Πραγμάτων. Στις ευρωεκλογές της 13ης Ιουνίου είναι ξεκάθαρο ότι πρέπει να καταδικαστούν και με την ψήφο μας οι δυνάμεις εκείνες που στηρίζουν τις αντιλαϊκές πολιτικές και την ευρωυποταγή. Θεωρούμε ότι πρέπει να ενισχυθεί ο ριζοσπαστικός πόλος για τη δημιουργία μιας νέας Ευρώπης του σοσιαλισμού, των λαϊκών ελευθεριών και της ειρήνης.

Πιστεύουμε ότι η συστράτευση και η ενίσχυση του ΚΚΕ αποτελεί το καλύτερο εχέγγυο για τους αγώνες των εργαζομένων ενάντια στον ευρωιμπεριαλισμό για ένα καλύτερο αύριο στην προοπτική μιας σοσιαλιστικής Ευρώπης. Γνωρίζουμε ότι με ισχυρό ΚΚΕ και στο Ευρωκοινοβούλιο θα προωθηθούν αποφασιστικά οι λαϊκές διεκδικήσεις με συντονισμένη δράση στο εθνικό και πανευρωπαϊκό πεδίο πάλης. Συνδέουμε άμεσα τη συνεργασία μας με το ΚΚΕ στις ευρωεκλογές και την ισχυροποίησή του, με την προοπτική της συγκρότησης του κοινωνικοπολιτικού Μετώπου. Οσο πιο ισχυρό είναι την επόμενη μέρα το ευρωψηφοδέλτιο του ΚΚΕ και των συνεργαζόμενων ριζοσπαστικών δυνάμεων, τόσο πιο γρήγορα και σίγουρα θα ανοίξει ο δρόμος γι' αυτή τη μεγάλη κοινωνικοπολιτική συμμαχία. Οσοι είχαμε στηρίξει το ΚΚΕ στις εθνικές εκλογές, αλλά και όσοι στις σημερινές συνθήκες αισθανόμαστε την ανάγκη της επανατοποθέτησης, γνωρίζουμε καλά ότι αυτά που μας ενώνουν σήμερα είναι περισσότερα από αυτά που μας ένωναν χτες.

Με αυτή την έννοια, η διατήρηση ιδιαίτερων ιδεολογικών οπτικών όχι μόνο δεν εμποδίζει, αλλά μπορεί να συμβάλει σ' ένα γόνιμο προβληματισμό και στον αγώνα για τα δίκαια των εργαζομένων και την προοπτική προς το σοσιαλισμό. Σ' αυτή την πορεία οι ευρωεκλογές είναι μόνο ένας σταθμός. Ας τον διαβούμε νικηφόρα!

Καλούμε κάθε εργαζόμενο, νέο, αγωνιστή και αγωνίστρια, προοδευτικό και αριστερό πολίτη να συστρατευτεί στην κοινή προσπάθεια και στην υπερψήφιση του ευρωψηφοδελτίου του ΚΚΕ.

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΤΩΝ ΜΟΝΟΠΩΛΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ.

ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ.

Αγριόδημα Παναγιώτα, Δικηγόρος

Αδαμίδης Γιώργος, Συμβολαιογράφος

Ακριτίδου Ολγα, Δικηγόρος

Αθανασιάδης Θανάσης, Φωτογράφος

Αθανασοπούλου Μαρία, Υπάλληλος ΔΟΥ

Αλτάνη Νιννέτα, Δασκάλα

Ανδριώτη Ειρήνη, Ιδ. Υπάλληλος

Αποστολίδου Χαρούλα, Εκπαιδευτικός

Ασλανίδης Μάνθος, Δικηγόρος

Αυγητίδης Στέφανος, Ιδ. Υπάλληλος

Αγριόδημα Χρηίδα, Διακοσμήτρια

Αποστόλου Αγγελική, Νοσοκομειακή Υπάλληλος

Βαλανάς Στέλιος, Δικηγόρος

Βαρδής Φώτης, Εργαζόμενος ΟΤΕ

Βελονάς Ευθύμιος, Μηχανολόγος

Βαλανάς Βασίλης, Οικονομολόγος - Αντιστασιακός

Βεριοπούλου Βασιλική, Εκπαιδευτικός

Βουλγαρίδου Πηνελόπη, Βιολόγος - Ιχθυολόγος

Γκαρίπη Νατάσα, Δικηγόρος

Γλύκα Αργυρώ, Ιδ. Υπάλληλος

Γεωργιάδης Θανάσης, Γεν. Γραμ. ΠΕΑΕΑ Αμπελοκήπων - Θεσσαλονίκης

Διόγος Μάκης, Δημοσιογράφος

Δούκας Κώστας, τ. Δήμαρχος Μήθυμνας Λέσβου

Δούκας Μάνος, Μαθηματικός

Δασόπουλος Ανδρέας, Εμπορος

Δημουλά Εφη, Εκπαιδευτικός

Δεμερτζή Ελένη, Βρεφονηπιοκόμος

Δασκαλόπουλος Γιώργος, Δημοσιογράφος

Ελευθεριάδης Νικόλαος, Οικονομολόγος - τ. Πρόεδρος Δροσιάς

Ελευθεριάδη Γαλήνη, Αρχιτέκτονας

Ευαγγελοπούλου Φανή, Κοινωνική Λειτουργός

Ζήσης Σωτήρης, Μουσικός (BLUES WIRE)

Θεοδωρακάκης Δημήτριος, Γιατρός

Θεοδωρίδης Θωμάς, Ράφτης

Καρακατσάνης Παναγιώτης, Βιβλιοπώλης

Κανέλλης Λευτέρης, Ποιητής

Καραχάλιος Δήμος, Συνταξιούχος - Αντιστασιακός

Καραπάνος Χρήστος, Συνταξιούχος - Αντιστασιακός

Καραπάνου Ελευθερία, Εμποροϋπάλληλος

Κεχαγιάς Ιωάννης, Ιδ. Υπάλληλος

Κωνσταντούλας Δημήτρης, Δικηγόρος

Κωστόπουλος Τρύφων, Λέκτορας Παν/μίου Μακεδονίας

Κωνσταντινίδης Δημήτρης, Δημοσιογράφος

Κλάδη Ρούλα, Τεχνολόγος Συγκοιν. Εργων

Καπετάνη Ειρήνη, Οικιακά

Κεράνης Βασίλης, Σερβιτόρος

Κουτσουλιέρης Κώστας, Τεχνικός τηλεόρασης

Κολόβης Χρόνης, Επαγγελματοβιοτέχνης

Καρακοσμάς Θόδωρος, Χημικός

Κοκκινίδου Δήμητρα, Εκπαιδευτικός

Κολοβού Φωτεινή, Οικονομολόγος

Λειβαδά Ευδοκία, Οικονομολόγος

Λαμπρίδης Θανάσης, Ιδ. Υπάλληλος

Μπουρνούς Δημήτρης, τ. Πρόεδρος ΤΕΔΚ Λέσβου

Μαργανέλης Χρήστος, Ελεύθερος Επαγγελματίας

Μολυβιάτης Νίκος, Δημοσιογράφος - Περιφερειολόγος

Μορφόπουλος Ανδρέας, Δημοσιογράφος

Μπουρνούς Στρατής, Προεδ. Συλ. Γονέων & Κηδεμόνων Πειραμ. Σχολείου Παν. Αθήνας

Μαυρουδή Καίτη, Ειδική Χειρίστρια Η/Υ

Μάρκου Αναστασία, Οικιακά

Μαρνέλλου Κατερίνα, Εκπαιδευτικός

Μπράνης Ιωάννης, Εργάτης

Μαργίδης Λάκης, Χημικός

Μπαμίχας Γεράσιμος, Ιατρός - Νεφρολόγος

Μπόβολη Αρετή, Εκπαιδευτικός

Ντέτσικα Κατερίνα, Πολιτικός Επιστήμων

Ξανθόπουλος Τάκης, Δρ. Περιφερειακής Ανάπτυξης

Παπαδόπουλος Αποστόλης, Εργαζόμενος ΟΤΕ

Παυλόσογλου Ιορδάνης, τ. καθηγητής Παν. Μπέρμπινχαμ

Παπαδάκης Ιωάννης, Δικηγόρος

Πέτσικας Ιωάννης, Ψυχολόγος

Παναγιωταράκης Λουκιανός, Ελεύθερος Επαγγελματίας

Παπαδόπουλος Παναγιώτης, Συνδικαλιστής ΔΕΗ

Πουντίδου - Μάρκου Ειρήνη, Ειδική Χειρίστρια Η/Υ

Πεϊτσίδης Σεραφείμ, Επιπλοποιός

Παρασκευαΐδου - Λιαρούτσου Ελευθερία, Συγγραφέας

Παπαδόπουλος Αναστάσιος, Συνταξιούχος

Ρουσόπουλος Μάνθος, Οικονομολόγος

Ρίζου Βασιλεία, Συνταξιούχος ΙΚΑ

Ρούσου Αθηνά, Οικιακά

Στογιάννης Βαγγέλης, Περιβαλλοντολόγος

Στεφανίδης Κώστας, Βιοτέχνης

Σαράγια Ειρήνη, Δασκάλα

Σιδηρόπουλος Ιωάννης, Εργοδηγός

Σχοινάς Αθανάσιος, Εκπαιδευτικός

Σίσκας Γρηγόρης, Επιγραφοποιός

Σκουνάκη Αρετή, Δικηγόρος

Σταμέλος Βασίλης, Υπάλληλος ΟΤΕ

Σεμάσης Σίμος, Γεωπόνος

Τζαμαλούκας Αντώνης, Ηθοποιός

Ταμπούρη Αμαλία, Ιδ. Υπάλληλος

Τεχλικίδης Γεώργιος, Επιχειρηματίας

Τσιάκα Σαββούλα, Φοροτεχνικός

Τερεμπεΐδης Βασίλης, Συνεργάτης πωλήσεων

Τηλιόπουλος Τηλέμαχος, Ιδ. Υπάλληλος

Φιλίππου Μαρίνα, Οικονομολόγος

Φόρτη Κωνσταντίνα, Δημοσιογράφος

Χαβός Λευτέρης, Επιχειρηματίας

Χαραλαμπίδου Δέσποινα, Επιχειρηματίας

Χατζιώτης Πάνος, Γεωπόνος

Χριστοφορίδης Αναστάσιος, Οικονομολόγος

Χριστοδούλου Δημήτριος, Λογιστής

Ομως, σύντροφοι του ΠΑΣΟΚ, εσείς κι αν πρέπει να διορθώσετε την ψήφο σας, πριν έρθει σαν αόρατη γκιλοτίνα και σας αφαλοκόψει ολότελα από φιλολαϊκές ιδέες που σας παγίδεψαν τόσα χρόνια σε μια «μεγάλη δημοκρατική παράταξη» που συρρικνώνεται ταχύτατα σ' ένα σκληρό αμερικάνικου τύπου αρχηγικό πυρήνα που θυμίζει ολοένα και περισσότερο την παρέα του Γούλφοβιτς στις ΗΠΑ ή το διαβόητο Γιάμπλοκο στη μετασοβιετική Ρωσία.

Ομως, όσο απολίτικες κι αν προσπαθούν να τις παρουσιάσουν αυτές τις ευρωεκλογές, η επικοινωνιακή μεθοδολογία των δύο μεγάλων κομμάτων και του μισού ΣΥΝ-ΡΙΖΑ είναι αποκαλυπτική, ενίοτε δε και εξοργιστική. Ομως, άμα θεοποιείς την αγορά κι ακουμπάς όλα σου τα πολιτικά οράματα στην ...καλή θέληση των ιδιωτών που κυνηγάνε την κερδοφορία, τότε μπορείς και να ιδιωτικοποιείς την παγκόσμια ιστορία με τρόπο βάνδαλο και τυμβωρυχικό.

Μόνο οργή μπορεί να σηκώνει την τρίχα, όταν βλέπεις τον Αϊνστάιν να γυαλίζει ως ΠΑΣΟΚ που θέλει την Παιδεία με «βάουτσερ» και τους φοιτητές τουρίστες της γνώσης. Μελαγχολία να δείχνεις τον Κάρολο Κουν και να βγάζεις κομματική ανακοίνωση για τη Γιουροβίζιον.

Αμ, εκείνοι οι νεοδημοκράτες πού να φανταστούν ότι οι γείτονές μας Τούρκοι συνδαιτυμόνες στο χαλβά θα απορούσαν που ζητάμε ενίσχυση σε ιερόδουλες, για να αντιμετωπίσουμε τη «ζήτηση» στην Ολυμπιάδα τώρα που γυρνάει στην ιστορική της(;) κοιτίδα.

Ποιος απ' όλους όσοι ντράπηκαν για τον Οτσαλάν και για εκείνο το ΝΑΙ το βροντερό στην εισβολή και κατοχή με τη βούλα Ανάν θα πάει να ψηφίσει ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ με τον ιστό του ΝΑΤΟ πάνω απ' το κεφάλι του, ξεχνώντας εκείνο το ευρωδείπνο στην Κολονία το '99, όταν οι ευρωλάγνοι αποφάσιζαν να βομβαρδίσουν τη Σερβία, το Κόσσοβο, τον ύπνο των παιδιών;

Θα υπάρξουν πολλοί. Αμνήμονες. Χαλαροί. Υποταγμένοι. Αδιάφοροι κι ενδιαφερόμενοι να δουν πώς τα καταφέρνουν τα φιλαράκια του Λευκού Οίκου και τα υποπόδια των Βρυξελλών, οι παράπλευροι δικαιούχοι των κοινοτικών πλαισίων στήριξης της υμετέρας πολιτικής να μένουν στον αφρό της εξουσίας των διαχειριστών. Ηρθε ώρα για περισυλλογή και τύψεις. Για αλλαγή πορείας. Κι ανάληψη των ατομικών ευθυνών του καθενός που θέλει να λέγεται και να είναι Ευρωπαίος όντως πολίτης.

ΚΚΕ για να μπορούν οι ευρωπαϊκοί λαοί να αναπνεύσουν χωρίς να καταβάλλουν διόδια εισπνοής - εκπνοής.

Eurokinissi

Η ΝΔ δε διστάζει να ρίξει στο δρόμο της ανεργίας δεκάδες χιλιάδες συμβασιούχους του δημοσίου, στους οποίους είχε υποσχεθεί μονιμοποίηση, προχωρώντας σε ένα ανίερο εμπόριο ελπίδων και αναπαράγοντας το άθλιο καθεστώς πολιτικής ομηρίας

Θεμιτή και αναμενόμενη η εκλογική επιδίωξη της ΝΔ, το ζήτημα όμως που ορθώνεται αδυσώπητα μπροστά στις λαϊκές δυνάμεις είναι ότι όσο δυναμώνει η κυβέρνηση και εδραιώνει την ηγεμονία του συνολικά ο δικομματισμός, τόσο αποδυναμώνονται τα λαϊκά συμφέροντα και χάνονται κατακτήσεις και δικαιώματα δεκαετιών.

Η ηγεσία της ΝΔ χρησιμοποιεί και στις ευρωεκλογές την ίδια δοκιμασμένη και αποτελεσματική στις βουλευτικές εκλογές μέθοδο προσεταιρισμού και υφαρπαγής της λαϊκής ψήφου: Της δημαγωγίας πάνω στα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα, του υπερασπιστή των αδυνάτων, του μοναδικού κόμματος που διαθέτει τις λύσεις για τα λαϊκά προβλήματα.

Κατ' αρχήν, η «νέα οικονομική πολιτική» του Κ. Καραμανλή είναι μύθος και μεγάλη (προπαγανδιστική) φούσκα. Το μόνο νέο στην πολιτική του είναι η αλλαγή φρουράς που έγινε στη διαχείριση της εξουσίας. Κατά τα λοιπά, η νέα κυβέρνηση αποδεικνύεται άξιος συνεχιστής της νεοφιλελεύθερης διαχείρισης. Αυτός προφανώς είναι και ο λόγος που καθόλου δεν ενοχλείται από το ότι εφαρμόζει τον - πλασματικό όπως τον αποκαλούσε -προϋπολογισμό της προηγούμενης κυβέρνησης, ή ότι δεν έχει αφήσει κανένα μέτρο ή εξαγγελία της κυβέρνησης Σημίτη που να μην ανέλαβε με ευχαρίστηση να διεκπεραιώσει.

- Ακρίβεια: Η κυβέρνηση της ΝΔ είτε στρουθοκαμηλίζει ζητώντας και από τα «θύματα» να κάνουν το ίδιο... μήπως και ξεχάσουν(!) το πρόβλημα, είτε αναθέτει στον «ανταγωνισμό» να το λύσει. Αποτέλεσμα; Ο ανταγωνισμός το λύνει με τον μοναδικό τρόπο που μπορεί: ο ανταγωνισμός γεννά τα μονοπώλια και αυτά με τις σειρά τους τις μονοπωλιακές τιμές, τις πιο υψηλές τιμές που μπορούν να υπάρξουν...

- Μισθοί: Ο Κ. Καραμανλής είχε υποσχεθεί σύγκλιση με τους ευρωπαϊκούς, αλλά προχτές, στη συνέλευση των βιομηχάνων, έδωσε τα συγχαρητήριά του στο ΣΕΒ και τη ΓΣΕΕ για τη συλλογική σύμβαση της ντροπής που υπέγραψαν, η οποία το μόνο που εγγυάται είναι παράταση της άγριας λιτότητας. Την ίδια στιγμή εμπαίζει και τους συνταξιούχους, αφού καταργεί μεν την ειδική εισφορά στις συντάξεις, αλλά δεν προχωρεί στην «αναδρομική» καταβολή των κλεμμένων.

- Ανεργία: Αίφνης ο πρωθυπουργός ανακαλύπτει ότι δε διαθέτει «μαγικές λύσεις» και «σπρώχνει» για το τέλος της τετραετίας τα όποια αποτελέσματα. Αναθέτει στην ιδιωτική πρωτοβουλία και την επιχειρηματικότητα τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, υποσχόμενος άφθονο χρήμα, φοροαπαλλαγές και κίνητρα, μέσω των νομοσχεδίων για το φορολογικό και την «ανάπτυξη». Την ίδια στιγμή, δε διστάζει να ρίξει στο δρόμο της ανεργίας και της φτώχειας δεκάδες χιλιάδες συμβασιούχους του δημοσίου, στους οποίους είχε υποσχεθεί μονιμοποίηση, προχωρώντας σε ένα ανίερο εμπόριο ελπίδων και αναπαράγοντας το άθλιο καθεστώς πολιτικής ομηρίας.

- Αγροτικά προϊόντα: Παρά τις περί του αντιθέτου εξαγγελίες και «προσωπικές δεσμεύσεις», ο Κ. Καραμανλής δεν έδωσε και δεν μπορούσε βεβαίως να δώσει στα πλαίσια της ΚΑΠ, καμία μάχη «στις Βρυξέλλες», ενώ καυχάται ότι «κερδίσαμε τη μάχη για τα μεσογειακά αγροτικά προϊόντα», τη στιγμή που γνωρίζει άριστα ότι δεν έκανε ούτε ένα βήμα πιο μπροστά από αυτά που «κέρδισε» ο Γ. Δρυς.

- Εξωτερική πολιτική: Μόνο αγέρωχη και περήφανη δεν ήταν, όπως αποδεικνύεται από τα πρώτα σαφέστατα δείγματα γραφής. Στο Κυπριακό, αντί να αξιοποιήσει το ηχηρό «όχι» των Ελληνοκυπρίων και να αξιώσει «επαναδιαπραγμάτευση» του εκτρωματικού «σχεδίου Ανάν», πρωτοστατεί στην επανεκκίνηση μιας νέας (αμερικανικής) πρωτοβουλίας, με προφανή στόχο την επιβολή του απαράδεκτου σχεδίου του ΓΓ του ΟΗΕ. Γενικότερα, η κυβέρνηση φροντίζει να «εναρμονίζει» τις θέσεις για όλα τα θέματα (Ελληνοτουρκικά, ευρωτουρκικές σχέσεις, Ιράκ, Μέση Ανατολή) με τις επιδιώξεις και τα σχέδια των ΗΠΑ, ισχυριζόμενη, όπως και οι προκάτοχοί της, ότι αυτό επιτάσσει το εθνικό συμφέρον.

Συμφωνία για τη μεταβίβαση προσωπικών δεδομένων επιβατών υπερατλαντικών πτήσεων, υπέγραψαν τελικά προχθές ΗΠΑ και Ευρωπαϊκή Ενωση. Η συμφωνία, όπως είναι γνωστό, υποχρεώνει τις ευρωπαϊκές αεροπορικές εταιρίες να δίνουν πληροφορίες στις αρχές των ΗΠΑ για 34 στοιχεία προσωπικών δεδομένων, όπως οι αριθμοί πιστωτικών κρατών και τηλεφώνου των επιβατών στις πτήσεις προς τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η συμφωνία θα ισχύει για τριάμισι χρόνια και θα τύχει επαναδιαπραγμάτευσης τον τελευταίο χρόνο της λειτουργίας της.

«Πριν από λίγες μέρες, ο επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ενωσης στη Σλοβακία, Ερικ Βαν Ντερ Αΐντεν, σόκαρε την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, με τη δήλωσή του ότι "τα παιδιά των Τσιγγάνων πρέπει να απομακρύνονται από τις οικογένειές τους και να διδάσκονται τις αξίες της φυσιολογικής κοινωνίας".

Αφήνοντας άφωνους τους τηλεθεατές ενός ολλανδικού καναλιού, διευκρίνισε ότι μόνον εσώκλειστα σε σχολεία, μακριά από την επιρροή των γονιών τους, τα παιδιά αυτά θα μπορέσουν να ενταχθούν στην κοινωνία μας. Επικαλέστηκε, ακόμη, την επιτυχή εφαρμογή ενός ανάλογου προγράμματος στη γειτονική Ουγγαρία.

Μία από τις προϋποθέσεις ένταξης της Σλοβακίας, όπου η φυλή των "Ρομά" είναι το 10%, αλλά και των υπόλοιπων κρατών της κεντρικής Ευρώπης στην ΕΕ, ήταν η αναγνώριση και ο σεβασμός των δικαιωμάτων τους ως μειονότητας».

Αφού το τραπέζι με τα «χρυσά κουτάλια» ξεστρώθηκε για τους «Ρομά», πριν καν την επίσημη ένταξη της Σλοβακίας στην ΕΕ (1η Μάη 2004), ήδη από το Μάρτη η κυβέρνηση της χώρας έκοψε τα ειδικά επιδόματα, τώρα πλέον, στην Ευρωπαϊκή Ενωση του «σεβασμού των δικαιωμάτων των μειονοτήτων και της διαφορετικότητας», μιλάμε για εξανδραποδισμό.

Την Τετάρτη, 19/5, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναθεώρησε την οδηγία 93/104, που αφορούσε στη διαχείριση του εβδομαδιαίου ωραρίου εργασίας, προσθέτοντας περισσότερη ελαστικότητα προς όφελος των ...επιχειρήσεων.

Εως τώρα, η ρύθμιση αυτή αφορούσε διάστημα μόνο τεσσάρων μηνών, απόρροια των συγκρούσεων μεταξύ των κυβερνήσεων, των επιχειρηματικών οργανώσεων και των συνδικάτων στις χώρες - μέλη. Αυτή η ρύθμιση είχε απαλλάξει τις επιχειρήσεις από την πληρωμή υπερωριών για την εποχική εργασία. Τώρα όμως, με την αναθεώρηση της οδηγίας και την επέκταση του συνολικού χρόνου ελαστικοποίησης του ωραρίου έως και 12 μήνες, καλύπτονται όλες οι επιχειρήσεις και όχι μόνον όσες έχουν εποχική εργασία.

Ο Ελληνας επίτροπος Σταύρος Δήμας, που έκανε και την εισήγηση στην Επιτροπή, δήλωσε ότι έτσι ...ενισχύεται η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων. Ενα ακόμα δείγμα, προφανώς, της ...«κοινωνικής Ευρώπης»!

Στο μεταξύ, στην προ εικοσαετίας περίοδο, επιστρέφουν σταδιακά οι εργαζόμενοι στις γερμανικές βιομηχανίες, όσον αφορά στις εργασιακές τους σχέσεις. Υπό την πίεση της οικονομικής κρίσης και της φυγής των βιομηχανιών, εκβιάζονται για εγκατάλειψη του 35ωρου που είχαν κερδίσει στη «Siemens», π.χ., μετά από δίμηνη σχεδόν απεργία το '84.

Η ...σύγκλιση των δικαιωμάτων σ' όλο της το μεγαλείο!

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, το Συμβούλιο Κορυφής, όπως και τα Συμβούλια Υπουργών, συγκροτούνται από τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών, που δεν έχουν εκλεγεί γι' αυτόν το ρόλο.

Η επιτροπή συγκροτείται από επιτρόπους που διορίζουν οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών. Επιτρέπεται να διατηρούνται στη θέση τους έστω και αν η κυβέρνηση που τους διόρισε έχει χάσει την εξουσία.

Ολοι αυτοί νομοθετούν και ασκούν την εκτελεστική και ελεγκτική εξουσία στην ΕΕ.

Στο δε ΕΥΡΩΣΥΝΤΑΓΜΑ, που κονταροχτυπιούνται 4 χρόνια τώρα για το ποιος θα ελέγχει τις αποφάσεις, χωρίς να καταλήγουν, προσπαθούν τα πρώτα βιολιά να εξαφανιστεί κάθε δυνατότητα παρέμβασης στις αποφάσεις, των αδύνατων οικονομικά χωρών.

Γιατί, όπως συνηγορεί και ο Pierre Behar¹ στη «Le Monde diplomatique»:²

«Οι πολιτικές που ακολουθεί η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν ήρθαν ουρανοκατέβατες από τις Βρυξέλλες: Συναποφασίστηκαν από τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών. Σ' αυτό ακριβώς το γεγονός έγκειται η σημασία των συμμαχιών και η κατανομή εξουσιών ανάμεσα στα κράτη».

Σ' αυτό, μάλιστα, το Ευρωσύνταγμα, ετοιμάζεται η θεσμοθέτηση της υπαγωγής της Εκπαίδευσης στη Γενική Συμφωνία Εμπορίου - Υπηρεσιών, όπως απαιτεί ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου.

Παρ' ολίγον να κάνουν την Παιδεία ...κοινωνικό δικαίωμα!

Εχει γούστο να ξεμπερδεύαμε με την εκ Βρυξελλών εκπορευόμενη αναγνώριση των πτυχίων των διαφόρων Κέντρων Ελεύθερων Σπουδών και την προσπάθεια εξομοίωσής τους με τα πτυχία των ΑΕΙ και ΤΕΙ!

• Γαλλία - Γερμανία πάνε ...Αφγανιστάν («ΗΜΕΡΗΣΙΑ» 14/5)

«Μια σημαντική απόφαση στον τομέα της στρατιωτικής συνεργασίας επιφύλασσε η χτεσινή συνάντηση του Παρισιού. Συγκεκριμένα, αποφασίστηκε η γαλλογερμανική ταξιαρχία, το λεγόμενο Eurocorps, να αναλάβει από τον Αύγουστο την ηγεσία της διεθνούς δύναμης που βρίσκεται στο Αφγανιστάν. Η Ευρώπη μπορεί, σύμφωνα με τους ειδικούς, να αναπτύξει άμεσα μια δύναμη περίπου χιλίων στρατιωτών στην περιοχή, ενώ σταδιακά αυτή μπορεί να φτάσει και τους 5.500, ειδικά εφόσον υπάρξει συνδρομή και άλλων χωρών, όπως για παράδειγμα το Βέλγιο, που ήδη έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον να συμμετάσχει.

Το Eurocorps, του οποίου η ίδρυση αποφασίστηκε το 1993, έχει την έδρα του στο Μίλχαϊμ της Γερμανίας και στη δύναμή του συγκαταλέγονται, θεωρητικά, περίπου 60.000 στρατιώτες από τη Γαλλία, τη Γερμανία, το Βέλγιο, την Ισπανία και το Λουξεμβούργο. Θα αντικαταστήσει δε στην ηγεσία της ISAF τους Καναδούς».

• Ολοι μαζί πάνε ...Κόσσοβο

Στην ίδια συνάντηση, αποφασίστηκε η σημαντική ενίσχυση της ευρωπαϊκής στρατιωτικής παρουσίας στα Βαλκάνια, για τα οποία βέβαια, σύμφωνα με πληροφορίες του «ΒΗΜΑΤΟΣ», της 23ης Μάη, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ «έχει διαμορφώσει ιδέες για μια ενεργητικότερη παρουσία των ΗΠΑ στα Δυτικά Βαλκάνια, στο πλαίσιο των αλλαγών που προκαλεί η ένταξη της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας στο ΝΑΤΟ. Στη Διάσκεψη Κορυφής της Συμμαχίας τον Ιούλη, ο Πρόεδρος Μπους θα ανακοινώσει σχετικό πρόγραμμα για την εμπέδωση της ασφάλειας».

Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας...

• Και η ελληνική κυβέρνηση πιέζεται να πάει ...ΙΡΑΚ, μετά τους Ολυμπιακούς θα τα πούμε.
• Ο τελευταίος αυτός «φιλειρηνικός» κύκλος κλείνει με:

- Την απόφαση για ένταση των προσπαθειών Γαλλίας - Γερμανίας για εκτόξευση νέων δορυφόρων προς στρατιωτική αποκλειστικά χρήση.

- Την ταύτιση της ΕΕ με την αμερικανική πολιτική της ωμής επέμβασης στην Κούβα.

- Και την άρνηση να σταματήσουν με μια σειρά μέτρα (εμπάργκο, διακοπή διπλωματικών σχέσεων π.χ.), τη γενοκτονία των Παλαιστινίων από το Ισραήλ.

ΕΕ και ΗΠΑ ξαναμοιράζουν την πίτα στα Βαλκάνια, συνεπικουρούμενες από την ελληνική κυβέρνηση. Η κυβέρνηση της ΝΔ, εφαρμόζοντας τη «γνήσια» πλέον πολιτική στήριξης του μεγάλου κεφαλαίου, ανακοινώνει στο 10ο Thessaloniki Forum³ (23-24/5) την προς τα πάνω αναπροσαρμογή του ποσοστού του Ελληνικού Σχεδίου Οικονομικής Ανασυγκρότησης προς τους ιδιώτες. Εως τώρα αφορούσε το 20% των 500 δισ. δρχ. (από τις πλάτες μας), αλλά τους έπεφτε λίγο...

Αξίζει να σημειώσουμε πως βασικός χορηγός αυτού του φόρουμ, που για πρώτη φορά φέτος τελεί υπό την αιγίδα του ΥΠΕΞ, είναι η ALUMIL, άρτι επεκταθείσα στο Μπαχρέιν, ενώ πριν από λίγες μέρες ανακοίνωσε την εξαγορά βοσνιακής βιομηχανίας διέλασης αλουμινίου⁴.

Οι πρωταθλητές του ευρωμονόδρομου δε φείδονται υποσχέσεων, σαν να 'ρχόμαστε μόλις ...απ' την Ινδία. Ετσι το ΠΑΣΟΚ, που πάλι μας «κοιτά στα μάτια»⁵ ξανακλίνοντας το σοσιαλισμό σ' όλες τις πτώσεις αγωνίζεται⁶: «Για την κοινωνική Ευρώπη, που προσφέρει σε όλους αδιακρίτως τους πολίτες της σιγουριά, δικαιοσύνη, ασφάλεια, παιδεία, ευκαιρίες ανάπτυξης, προόδου και απασχόλησης». Οραματίζεται⁷: «Την Ευρώπη των λαών που βρίσκεται κοντά στους πολίτες της και τους σέβεται». Ενδιαφέρεται⁸: «Για την Ευρώπη της οικολογικής ευαισθησίας, που σέβεται όχι μόνο την παρούσα, αλλά και τις επόμενες γενιές», έχοντας ήδη σερβίρει στο πιάτο μας απεμπλουτισμένο ουράνιο και μεταλλαγμένα...

Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ τιτλοφορεί τη Διακήρυξή του: «Για μια Ευρώπη Ενωμένη, Δημοκρατική, Κοινωνική, Οικολογική, Φεμινιστική, Ειρηνική» (τη μετάλλαξη της υπάρχουσας Ενωσης του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού υπόσχεται, ήταν που ήτανε στραβό το κλήμα...).

Η δε Νέα Δημοκρατία ήταν παρούσα στο συνέδριο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, όντας μέλος του, που ενέκρινε ψήφισμα με το οποίο απαιτεί από τα όργανα της ΕΕ, για την πρόσληψη υπαλλήλων από νέες χώρες - μέλη ή για την αξιολόγησή τους, να εξετάζεται το ...κομμουνιστικό παρελθόν τους.

Ομως, στις 13 Ιούνη, ο λαός μας έχει τη δύναμη να τιμωρήσει αυτούς που καθημερινά χαλκεύουν τις αλυσίδες του για να μεγαλώνουν τα δικά τους κέρδη.

Εχει τη δύναμη να κάνει ένα βήμα μπροστά, να φέρει πιο κοντά το δικό του «καιρό», την ώρα που θα τις σπάσει, για να μπορεί ν' ανακράξει μαζί με το Γύφτο του Ποιητή στους μαντατοφόρους των βασιλιάδων:

«...

γιορτάζουμε

το συντριμμό των αλυσίδων,

ό,τι κι αν είναι, από διαμάντια ή από σίδερα

...

Ολος ο κόσμος, ένας κόσμος, γύφτος,

σε δόξας θρόνο απάνω, πλάστης,

με το σφυρί του και με το βιολί,

της αψεγάδιαστης Ιδέας^. η πλάση

σε περιβόλι του Μαγιού ένα πανηγύρι,

και μια πατρίδα η Γη»⁹

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

1. Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Σάαρ, στο Ινστιτούτο Ευρωπαϊκών Σπουδών του Παν/μίου Παρίσι VIII και στη Διπλωματική Ακαδημία της Βιέννης

2. Αναδημοσίευση, «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» 23/5

3. 10ο Thessaloniki Forum: Διοργάνωση ΣΒΒΕ, Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο, παρόντες κυβερνητικοί και επιχειρηματικοί παράγοντες απ' όλη τη ΝΑ Ευρώπη, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, τη Ρωσία και τις ΗΠΑ, όπως ο κ. Μίλερ, που τον ενδιαφέρουν ακόμα και τα ...σκουπίδια

4. ΗΜΕΡΗΣΙΑ 24/5

5, 6, 7, 8. Από τη Διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ για τις ευρωεκλογές του 2004

9. Από το «Δωδεκάλογο του Γύφτου» του Κωστή Παλαμά.

Για τους εργαζόμενους της χώρας μας, για τους λαούς της Ευρώπης η θέση της Αντίστασης - Ανυπακοής - Απειθαρχίας αποτελεί την ελάχιστη γραμμή άμυνας στην ΕΕ.

Η ΕΕ, ως συνασπισμός καπιταλιστικών κρατών, ενισχύει και γιγαντώνει το ευρωπαϊκό κεφάλαιο, την κρατική καταστολή και βία, τη στρατιωτικοποίηση, συμμετέχει στους πολέμους.

Οι λαοί όμως θέλουν να ζήσουν καλύτερα, διεκδικώντας την πλήρη ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών τους. Θέλουν σταθερή και μόνιμη δουλιά, πλήρη Κοινωνική Ασφάλιση, ελεύθερο χρόνο, δωρεάν Παιδεία και Υγεία, υψηλού επιπέδου πολιτιστική ζωή, γενικότερη μόρφωση και καλλιέργεια, θέλουν ανάπαυση και αναψυχή, θέλουν να ζήσουν και να απολαύσουν με βάση τον πλούτο που παράγουν.

Είναι σαν να παραχωρεί το κεφάλαιο τα κέρδη και την εξουσία του, σαν να υπονομεύει τους μοχλούς ανάπτυξής του. Γι' αυτό και δεν μπορούν οι λαοί να ζήσουν μέσα στην ΕΕ τη δική τους πραγματικότητα με βάση τις δικές τους ανάγκες, δε χωρούν στην ΕΕ.

Μόνο η ανατροπή αυτής της πολιτικής σε κάθε χώρα μπορεί να δώσει διέξοδο σε όφελος των λαών, να οδηγήσει στην Ευρώπη των λαών, του σοσιαλισμού. Κάθε προσανατολισμός σε άλλη κατεύθυνση (π.χ., ΕΕ με κοινωνικό πρόσωπο, όπως προβάλλει ο ΣΥΝ, μιλώντας υπέρ της ΕΕ, αλλά ενάντια στις συνέπειες από την πολιτική της και προτείνοντας μια πολιτική αναδιανομής εισοδημάτων και περισσότερο κοινωνικό κράτος, δηλαδή μια ένωση ιμπεριαλιστών που εφαρμόζει φιλολαϊκή πολιτική, αν είναι δυνατόν!), αν δεν εκφράζει ουτοπική αντίληψη, είναι σκόπιμος αποπροσανατολισμός του λαϊκού κινήματος, για την υποταγή των λαϊκών μαζών στη στυγνή εκμετάλλευση.

Του είπαν ότι με την είσοδο στην ΟΝΕ και τη χρήση του ευρώ θα δημιουργηθούν δυνατότητες ώστε να εξισωθούν μισθοί και κοινωνικές παροχές στην ΕΕ, αλλά σε όλες τις χώρες της ΕΕ η εξίσωση γίνεται προς τα κάτω. Αυτή η τάση είναι γενική, σε όλους τους τομείς. Μόνο οι δείκτες της ανεργίας και της φτώχειας ανεβαίνουν.

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ υποστηρίζουν το μονόδρομο της ΕΕ, κρύβοντας ότι πρόκειται για μονόδρομο των μεγαλοεπιχειρηματιών, των μονοπωλίων, συνολικά των δυνάμεων του κεφαλαίου.

Ο ΣΥΝ, που αυτοπροβάλλεται ως δύναμη της Αριστεράς, μιλά για λαϊκά προβλήματα, αλλά τα χρεώνει αποκλειστικά και μόνο στην κυβερνητική πολιτική, ενώ η κυβερνητική πολιτική εφαρμόζει με τη θέλησή της βέβαια τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Και αυτό προκειμένου να «βγάλει λάδι» την ΕΕ, ή τη στρατηγική του υπέρ της ΕΕ, την οποία προσδοκά να εξανθρωπίσει!

Αυτό προτείνει και σήμερα ως εναλλακτική διέξοδο, και συνδέει το ζήτημα της ρήξης και αποδέσμευσης από την ΕΕ με την προοπτική της λαϊκής εξουσίας, σε συνδυασμό με την κοινή πάλη των λαών των χωρών της ΕΕ, είναι μονόδρομος για τα λαϊκά συμφέροντα.

Σ' αυτή τη βάση διεκδικεί την ψήφο των λαϊκών δυνάμεων,αλλά και όλων όσων αντιστέκονται και διεκδικούν, όλων όσοι μπορεί να έχουν δυσπιστία, να μη συμφωνούν με τη θέση για αποδέσμευση, για ρήξη, όμως καταλαβαίνουν ότι το ΚΚΕ εγγυάται συνεπή αντίσταση και διεκδίκηση, ενισχύει την πάλη τους.

Μόνο έτσι μπορεί να αρχίσει να σχηματίζεται ο πόλος της συνεργασίας χωρών και κυβερνήσεων που, αποδεσμευμένες από την ΕΕ, θα χτίσουν μια εντελώς διαφορετική συνεργασία σε μορφή και περιεχόμενο, προς όφελος των λαών.

Τις προσεχείς μέρες θα πραγματοποιηθούν οι παρακάτω συγκεντρώσεις και περιοδείες.

-- Στις 8 μ.μ. η Αλέκα Παπαρήγα θα μιλήσει σε συγκέντρωση στη Σαλαμίνα στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης (Σιντριβάνι). Θα χαιρετίσει ο Σωτήρης Παπασωτηρίου, συνεργαζόμενος με το ΚΚΕ, υποψήφιος στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές.

-- Στις 2.30 μ.μ. στο ξενοδοχείο «ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΤΑΝ» θα περιοδεύσει ο Θανάσης Παφίλης.

-- Περιοδεία σε ξενοδοχεία του Λασιθίου θα πραγματοποιήσει ο Δήμος Κουμπούρης στις περιοχές Μακρύ Γιαλού και Ιεράπετρας. Στις 8.30μ.μ. θα μιλήσει σε συνεστίαση που οργανώνει η ΝΕ Λασιθίου του ΚΚΕ.

-- Η Αλέκα Παπαρήγα θα μιλήσει στην Αρτέμιδα στην πλατεία Ελ. Βενιζέλου (Λούτσα) στις 8 μ.μ. Θα χαιρετίσει η ηθοποιός Ελένη Γερασιμίδου.

-- Στις 11π.μ. στο «ΙΑΣΩ» θα περιοδεύσει η Διαμάντω Μανωλάκου.

-- Η Αλέκα Παπαρήγα θα μιλήσει σε συγκέντρωση στην πλατεία Δημοκρατίας στο Αγρίνιο στις 9 μ.μ. Θα χαιρετίσουν ο υποψήφιος ευρωβουλευτής Κ. Αλυσσανδράκης και ο Αλοέζ Μπιστόρφ, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του ΚΚ Λουξεμβούργου.

-- Στις 8.30 μ.μ. στην κεντρική πλατεία Μεγάρων θα μιλήσει ο Σπύρος Χαλβατζής.

-- Στις 8μ.μ. σε συγκέντρωση στο τρίγωνο του Εφραιμίδη, στη Δραπετσώνα, θα μιλήσει ο Γιώργος Μαρίνος. Θα χαιρετίσει ο Ιορδάνης Παυλόσογλου, από την επιτροπή στήριξης του ευρωψηφοδελτίου του ΚΚΕ.

-- Στις 9π.μ. σε συγκέντρωση στην Ακαδημία Εμπορικού Ναυτικού Ασπροπύργου, θα μιλήσει ο Γιώργος Τούσσας. Ενώ στις 6.30μ.μ. θα περιοδεύσει στις γειτονιές της Αγ. Σοφιάς και των Μανιάτικων.

-- Στις 9 π.μ. στον «Ευαγγελισμό» θα περιοδεύσει ο Θανάσης Παφίλης.

-- Στις 8 π.μ. στην «ΚΟΚΑ - ΚΟΛΑ» θα περιοδεύσει η Διαμάντω Μανωλάκου.

-- Στις 8 μ.μ. στην κεντρική πλατεία Μάνδρας θα μιλήσει ο Δήμος Κουμπούρης.

Ιδιαίτερα αυτόν τον καιρό συνέβησαν τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο σημαντικά γεγονότα, που πρέπει να προβληματίσουν κάθε πολίτη της χώρας μας. Μέχρι σήμερα αυτό που ισχυρίζονται οι λάτρεις της ΕΕ είναι ότι αποτελεί μονόδρομο, ότι παρέχει εθνική ασφάλεια, ότι είναι η Ευρώπη των λαών της, επομένως εκεί ανήκει κάθε πολίτης αυτής της ηπείρου.

Ομως έχει καταδειχτεί με τον πλέον πειστικό, δυστυχώς και δραματικό, τρόπο ότι αυτό απέχει πάρα πολύ από την αλήθεια. Καταδείχτηκε μέσα από το ρόλο της ΕΕ σε όλες αυτές τις θηριωδίες που προκλήθηκαν στο βαλκανικό χώρο, στο Ιράκ, σ' όλη την έκταση του πλανήτη. Είδαμε ότι ο ιμπεριαλισμός δεν έχει πρόσωπο μόνο αμερικανικό. Εχει τη γνήσια έκφρασή του και μέσα από τις μεγάλες δυνάμεις της ΕΕ, οι οποίες σκόπιμα, συνειδητά και με συγκεκριμένους στόχους δημιούργησαν την ΕΕ. Γίναμε όλοι μάρτυρες της νέας περιπέτειας της Κύπρου και του ρόλου που διαδραμάτισε η ΕΕ σ' αυτή την κατεύθυνση. Είναι, λοιπόν, σαφές ότι η ΕΕ δεν παρέχει καμία από κείνες τις ψευδεπίγραφες εγγυήσεις που χρόνια αναφέρουν προσπαθώντας να πείσουν τον ελληνικό λαό για να δικαιολογήσουν τη θέση της Ελλάδας μέσα σε αυτό το ασφυκτικό και αντιδραστικό πλαίσιο.

Οι επιπτώσεις είναι σοβαρές. Και όχι μόνο σε πολιτικό -κοινωνικό επίπεδο. Επιπτώσεις στην καθημερινή ζωή μας. Οικονομικές επιπτώσεις τεράστιες. Τις νιώθει κάθε Ελληνας εργαζόμενος όπως αντανακλώνται στις τιμές, στους μισθούς, στην ασφάλιση, στην περίθαλψη, στην εκπαίδευση και σε όλα όσα δρομολογούνται και τα οποία πρέπει να εμποδίσουμε να εφαρμοστούν.

Στη χώρα μας το ΚΚΕ και οι θέσεις του για την ΕΕ, τις οποίες από χρόνια προβάλλει, έχουν πλέον επαληθευτεί και επιβάλλεται να υποστηριχτούν. Προβάλλοντας αντίσταση και άρνηση αποδοχής του μέλλοντος που μας επιφυλάσσουν οι πολυεθνικές της Ευρώπης των λίγων.

Πολιτικές που έχουν άμεσο αντίχτυπο στη ζωή των εργαζομένων, αφού με το πρόσχημα της ανταγωνιστικότητας, προωθούν την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων των κρατών - μελών της ΕΕ.

Σημαία της πολιτικής αυτής αποτελεί το περιβάλλον των μεταφορών και πιο ειδικά ο χώρος των αερομεταφορών. Στις ευρωεκλογές θεωρώ ότι οι εργαζόμενοι δεν μπορούν παρά να στηρίξουν τις δυνάμεις, που είναι ενάντια στις αντεργατικές πολιτικές της ΕΕ. Εκτιμώ ότι το σύνθημα «Ανυπακοή στην Ευρωένωση» αφορά το σύνολο των εργαζομένων της χώρας μας.

Η στήριξη του ευρωψηφοδελτίου του ΚΚΕ είναι μονόδρομος για μας - τους εργαζόμενους στην «Ολυμπιακή» - που νιώσαμε στο πετσί μας τι σημαίνει εφαρμογή των επιλογών της ΕΕ. Τι σημαίνει «απελευθέρωση» των αερομεταφορών, που είναι συνώνυμο του άκρατου ανταγωνισμού, ο οποίος υπονομεύει εργατικές κατακτήσεις δεκαετιών.

Motion Team

Μια σειρά από κεκτημένα της εργατικής τάξης - ωράριο εργασίας, Ασφαλιστικό, εργασιακές σχέσεις κλπ. - τα οποία έχουν κατακτηθεί με αγώνες και αίμα, έχουν μπει στο στόχαστρο της πλουτοκρατίας και των πολιτικών τους εκφραστών, που μετά το Μάαστριχτ έχουν αποθρασυνθεί παντελώς και με την ανοχή των κυβερνώντων θέλουν να μας γυρίσουν πίσω σε συνθήκες Μεσαίωνα.

Τον τελευταίο καιρό ζούμε μέρες που κυριαρχεί η ανεξέλεγκτη ακρίβεια, η αδικία, η ανασφάλεια και γενικά μια κατάσταση όπου ο απλός πολίτης είναι έρμαιο των κυκλωμάτων που λυμαίνονται τη χώρα και ένα κράτος το οποίο μένει άπραγο.

Εμείς οι εργαζόμενοι στον κλάδο των Εμφιαλωμένων Ποτών, την τελευταία ειδικά πενταετία, δεχόμαστε μια άνευ προηγουμένου για τα συνδικαλιστικά χρονικά της πατρίδας μας επίθεση από την εργοδοσία, που με στημένες και πλαστές δίκες εναντίον συνδικαλιστικών μας στελεχών προσπαθεί να κάμψει το αγωνιστικό μας φρόνημα και τις διεκδικήσεις μας.

Δεν τους αρέσει που έχουμε εφαρμόσει μονομερώς το 39ωρο στον κλάδο μας, ούτε ότι ζητάμε και διεκδικούμε καλύτερες αμοιβές και συνθήκες εργασίας και βέβαια γιατί έχουμε σταθερή, έντιμη και ταξική κατεύθυνση.

Τέλος, οι εργαζόμενοι έχουν μνήμη και γνώση και ξέρουν να εκτιμούν σωστά ποιοι τους συμπαρίστανται στους δύσκολους και άνισους αγώνες τους και ποιοι πραγματικά ενδιαφέρονται για τα προβλήματά τους.

Ως γνωστόν, η ψήφος - η κάθε ψήφος - αρχίζει και τελειώνει στα όρια που καθορίζει το πλαίσιο. Κι όταν αυτό το πλαίσιο δεν είναι η κοινωνία, με τη διαρκή κίνησή της και την πάλη των αντιθέτων, αλλά εφεύρημα των κυρίαρχων κύκλων - κι εδώ εννοούμε την υφιστάμενη Ευρωπαϊκή Ενωση - τότε η ψήφος είναι επόμενο να σκοντάφτει στα όρια του τεχνητού πλαισίου, δηλαδή στις διατάξεις του Ευρωπαϊκού Διευθυντηρίου.

Να μετρήσει, λοιπόν, ελεύθερα και αποτελεσματικά η ψήφος του Ευρωπαίου Πολίτη, δεν είναι δυνατόν - ως γνωστόν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει περιορισμένες αρμοδιότητες. Επομένως; Ψηφίζουμε ή δεν ψηφίζουμε;

Ρητορικό το ερώτημα, γιατί η θέση, βέβαια, είναι ένα βήμα πιο μπροστά από την άρνηση. Κι αυτό καλούμαστε να κάνουμε. Να ψηφίσουμε με αντίθεση, που να μην καταγράφεται ως αδιέξοδη άρνηση, αλλά ως θέση που έχει δυναμική να κάνει την υπέρβαση - έστω και στο επίπεδο του οράματος στην παρούσα φάση - όπως προτείνει το ΚΚΕ. Με μια ψήφο προς την κατεύθυνση της πραγματικής Ενωσης των λαών της Ευρώπης και όχι μόνο.

Οι εκλογές της 13ης Ιουνίου 2004 για την ανάδειξη των βουλευτών του λεγόμενου Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου προσφέρουν στοιχειώδη, έστω, δυνατότητα για να διακηρυχτεί η ανάγκη αποδέσμευσης από την Ευρωπαϊκή Ενωση και να καταγγελθεί μια από τις πλέον απάνθρωπες εκδοχές της καπιταλιστικής ολοκλήρωσης, αυτής που επιχειρείται στις μέρες μας από τα ευρωπαϊκά κέντρα ταξικής εξουσίας και πολιτικής.

Από αυτή την άποψη, πιστεύω ότι η εκλογική υποστήριξη του ευρωψηφοδελτίου του ΚΚΕ αποτελεί ελάχιστη συμβολή στην οικοδόμηση μιας αποτελεσματικής άμυνας απέναντι στις εξοντωτικές πολιτικές που προωθεί το ευρωπαϊκό κεφάλαιο εναντίον του προλεταριάτου των κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Ψήφο, λοιπόν, στο ΚΚΕ, με την ελπίδα ότι η ενίσχυσή του στις επικείμενες ευρωεκλογές θα προσδώσει στο Κόμμα την κρίσιμη ώθηση για κοινωνικές, πολιτικές και ιδεολογικές πρωτοβουλίες, που είναι απαραίτητες προκειμένου να αναπτυχθεί τόσο στην Ελλάδα, όσο και διεθνώς, ένα αυθεντικό αντικαπιταλιστικό κίνημα, ένα κίνημα με σαφή κομμουνιστική ταυτότητα και προοπτική.

Παράλληλα, στο βωμό του κέρδους, με αποφάσεις των οργάνων της ΕΕ, θυσιάζονται αγαθά που χαρακτηρίζουν την ποιότητα της ζωής, όπως το περιβάλλον, ενώ με διάφορες προφάσεις επιχειρείται καθημερινά το ψαλίδισμα των ατομικών ελευθεριών.

Στην αντεπίθεση αυτή συμμετέχουν συνειδητά τα άλλα κόμματα της Βουλής και συγκεκριμένα το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και ο Συνασπισμός. Μόνο το ΚΚΕ δεν υπακούει στις εντολές των Βρυξελλών, αλλά αντιστέκεται και πολεμά με συνέπεια και συνέχεια.

Να γιατί όλοι μας, ανεξάρτητα από τις όποιες διαφωνίες σε επιμέρους θέματα, πρέπει όχι μόνο να ψηφίσουμε ΚΚΕ, αλλά και να συμπαραταχτούμε ενεργά με αυτό.

ΕΝΑ πρόσφατο γραφτό στα «Διακριτικά» του «Ρ», η «εκπόρνευση» της Αυτοδιοίκησης του σ. Παύλου Ριζαργιώτη, μας δίνει την αφορμή να θυμηθούμε σήμερα το λαογέννητο αυτό θεσμό, που άνθισε στα μεγάλα και δοξασμένα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης. Σωστές όλες οι παρατηρήσεις για τα «σκανδαλιστικά» του Αλμυρού που μάθαμε, όπως κι η επισήμανση πως τα τελευταία χρόνια έχουμε μια συνεχή και ταχεία πτώση του κύρους των «αρχόντων» της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ο δήμαρχος, που παλιότερα ήταν πρόσωπο αξιοσέβαστο κι αγαπητό, μετατρέπεται σε εξουσιαστή, που δεν αξίζει της εμπιστοσύνης του λαού...

ΕΙΝΑΙ οι στερνές μέρες του Μάη του 1944 και το Εθνικό Συμβούλιο προχωρεί γοργά στις εργασίες του. Στην εισήγησή του ο Γ. Σιάντος, γραμματέας των Εσωτερικών στο Εθνικό Συμβούλιο, τόνιζε: «... Αν με τη συγκρότηση του Εθνικού Συμβουλίου βάλαμε ένα λιθάρι, με την Τοπική Αυτοδιοίκηση βάζουμε πολλά λιθάρια για τη Λαϊκή Δημοκρατία. Η Αυτοδιοίκηση, που θέλουμε εμείς, που κτίζουμε εμείς, που επιθυμεί ο ελληνικός λαός δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με τη λεγόμενη παλιά αυτοδιοίκηση, που οι κοινοτάρχες ήταν τοποτηρητές των παλιών κυβερνήσεων, που άλλαζαν όταν άλλαζαν οι κυβερνήσεις, και που στα κοινοτικά γραφεία ήταν ζήτημα αν είχαν μια καρέκλα και 5 κόλλες χαρτί...

ΕΙΝΑΙ εντελώς άλλο πράμα η Αυτοδιοίκηση που θέλουμε εμείς, Αυτοδιοίκηση συμμετοχής στη διοίκηση του τόπου. Θέλουμε - τόνισε ο Γ. Σιάντος - να κάνουμε το λαό νοικοκύρη και διευθυντή στο σπίτι του. Αυτό ζητάμε με την Αυτοδιοίκηση που αρχίσαμε και που διαρκώς θα την τελειοποιούμε, ώσπου να την ολοκληρώσουμε. Η Αυτοδιοίκησή μας είναι μοχλός δραστηριοποίησης ολόκληρου του ελληνικού λαού. Η δραστηριοποίηση του λαού, η παλλαϊκή συμμετοχή στην πολιτική ζωή μόνο διά μέσου μιας ζωντανής Αυτοδιοίκησης μπορεί να μπει σε κίνηση και δράση, και τώρα αλλά και μεταπολεμικά, για την ανοικοδόμηση της χώρας. Η ανεξάντλητη δραστηριότητα των λαϊκών μαζών...».

ΣΤΗΝ ιστορική εκείνη εισήγηση του Γ. Σιάντου θα γίνει επίσης ευρύτερος λόγος για το ρόλο και τη συμβολή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην ανάπτυξη και την πρόοδο της χώρας. Η Αυτοδιοίκηση μπορεί να κάμει κάθε είδους κοινωφελή έργα - αρδευτικά, αποξηραντικά, αντιπλημμυρικά, μικρών δρόμων. Θέλουμε ακόμη την Αυτοδιοίκηση μέσο προστασίας της υγείας, πρόνοιας και πολιτισμού των πόλεων και των χωριών. Η παλιά κατάσταση να μην υπάρχει ένα μαιευτήριο για να γεννήσει μια γυναίκα, να μην υπάρχει μια ένεση, ένα νοσοκομείο με δυο κρεβάτια και όλοι να πηγαίνουν στην Αθήνα ή να πεθαίνουν, ήταν φοβερή...

ΑΛΛΑ για να έχουμε μια Αυτοδιοίκηση σαν αυτή, το «πρώτο που χρειάζεται να δώσουμε σ' αυτήν είναι τα οικονομικά μέσα. Χωρίς αυτά δε γίνεται τίποτε. Τι έχουμε κάνει εμείς; Το 20% από όλους τους φόρους, που θα δίνει μια κοινότητα ή ένας δήμος στο Δημόσιο, θα μένουν στο ταμείο τους... Και το ποσό αυτό, όπως είπε ο Γ. Σιάντος, δεν είναι μικρό ποσό για σήμερα (1944).

ΑΛΛΑ Αυτοδιοίκηση ζωντανή και με αποστολή να εξυπηρετεί δεν είναι, δεν πέφτει ουρανοκατέβατη. Χρειάζονται οι άνθρωποι, οι καινούριοι άνθρωποι, που θα δουλέψουν. Ο Γ. Σιάντος τονίζει στην εισήγησή του πως «το ίδιο το περιεχόμενο, που δίνουμε στην Αυτοδιοίκηση φτιάχνει τους καινούριους ανθρώπους. Επειδή η Αυτοδιοίκηση θα έχει να κάνει σοβαρά έργα, θα προσέξει πολύ ο καθένας ποιους θα εκλέξει. Ολος ο κόσμος θα ενδιαφερθεί και θα φροντίσει να βγάλει τους καλύτερους. Μα αυτό δε φτάνει. Και γι' αυτό καθιερώνουμε δύο ελέγχους. Εναν απ' τα κάτω και έναν από τα πάνω...».

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ βάσταξε για λίγο χρόνο η πρακτική, της λειτουργίας των λαογέννητων αυτών θεσμών τόσο στην Ελεύθερη Ελλάδα όσο και στις κατεχόμενες περιοχές, αλλά ο σπόρος της έπεσε τότε γόνιμος και σε πολλές μεγάλες και μικρές πόλεις βγήκαν αγωνιστές δήμαρχοι και πρόεδροι σε κοινότητες, που πάλεψαν υπερνικώντας τρομερές δυσκολίες, για να δώσουν το λαογέννητο νόημα στην Αυτοδιοίκηση, που άνθισε πλούσια στα χρόνια του ΕΑΜ. Γράψανε ιστορία οι κομμουνιστές δήμαρχοι. Και σε πολλούς τόπους γίνεται σήμερα καταλυτική η σύγκριση με τη δική τους λαογέννητη προσφορά τους στο δημότη, στον άνθρωπο, στη νέα ζωή που έρχεται. Τίποτε δεν πάει χαμένο.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Στη συνεδρίαση της 14ης Γενάρη του 2003 ο Αλ. Αλαβάνος καλωσορίζει τον προεδρεύοντα της ΕΕ, Κώστα Σημίτη, λέγοντας: «Υπάρχει μια θετική κληρονομιά των προεδριών που έγιναν από το ΠΑΣΟΚ, με τότε πρωθυπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου, δηλαδή μια μαχητική στάση, πολλές φορές κόντρα στο ρεύμα, πάνω στα θέματα της ειρήνης. Θέλω να πιστεύω ότι αυτή η θετική παράδοση, που είναι παράδοση και της χώρας μας και του κυβερνητικού κόμματος, αν θέλετε, θα ακολουθηθεί και σήμερα, και ειδικά στο ζήτημα του Ιράκ».

Στις 12 Μάρτη του 2003 σημείωνε: «Ετυχε στην κυβέρνηση της πατρίδας μου να πιει αυτό το πικρό ποτήρι (σ.σ. πόλεμος εναντίον του Ιράκ). Είναι δύσκολα τα πράγματα, έχουμε όμως δυνατότητες, έχουμε παραδόσεις, είναι οι παραδόσεις των προηγούμενων ελληνικών προεδριών, των κυβερνήσεων του μακαρίτη του Α. Παπανδρέου που ήταν σταθερά υπέρ της ειρήνης»και«καμιά προεδρία δεν είχε το προνόμιο οι λαοί της Ευρώπης να είναι στους δρόμους και να έχουν κοινή θέση και θα πρέπει να έχουν σημείο αναφοράς όχι μόνο τον κ. Σρέντερ, τον κ. Σιράκ αλλά και τον κ. Σημίτη, τον επικεφαλής της ελληνικής προεδρίας».

Ας υπενθυμίσουμε πως ήταν ο Κ. Σημίτης ως προεδρεύων της ΕΕ αυτός που συγκάλεσε έως και έκτακτη Σύνοδο Κορυφής, προκειμένου να βρεθεί λύση συμβιβασμού στις ευρωατλαντικές αντιθέσεις, που εκδηλώθηκαν με αφορμή τον πόλεμο στο Ιράκ, υπέρ του πολέμου. Πράγμα που ευοδώθηκε σε επόμενη άτυπη Σύνοδο Κορυφής επί ελληνικής προεδρίας με ανακοίνωση των «15», με την οποία στήριξαν τον πόλεμο.

Κατά τα λοιπά φαίνεται - σύμφωνα με τον κ. Αλαβάνο - ότι οι νεκροί όχι μόνο «δεδικαίωνται μετά θάνατον», αλλά αποκτούν και χαρακτηριστικά που ουδέποτε είχαν εν ζωή. Αλήθεια, πότε το ΠΑΣΟΚ - ιδιαίτερα αυτής της τελευταίας δεκαετίας - αγωνίστηκε για την ειρήνη; Οι αγωνιστικές περγαμηνές που ο κ. Αλαβάνος με τόση ευκολία καταθέτει στο Ευρωκοινοβούλιο υπέρ του ΠΑΣΟΚ, πότε και πού αποκτήθηκαν; Δυστυχώς γι' αυτόν, είναι νωπή ακόμα στη συλλογική μνήμη η στάση του ΠΑΣΟΚ στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους της τελευταίας δεκαετίας, τους οποίους στήριξε με κάθε τρόπο, παρέχοντας κάθε απαιτούμενη από τους επιτιθέμενους διευκόλυνση.

Το να ταυτίζει ο κ. Αλαβάνος το αντιπολεμικό αντιιμπεριαλιστικό φρόνημα του ελληνικού λαού με μια κυβέρνηση που το περιφρόνησε πλήρως, συνιστά λαθροχειρία πρώτου μεγέθους και μέγιστη πρόκληση η προτροπή του προς τους λαούς της Ευρώπης να αποκτήσουν σημείο αναφοράς τους Σιράκ και Σρέντερ, που τα χέρια τους στάζουν γιουγκοσλάβικο αίμα. Οπως πρόκληση συνιστά και η αναγωγή των μεγαλειωδών αντιπολεμικών κινητοποιήσεων στην Ευρώπη σε «προνόμιο» υπέρ των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και του ανταγωνισμού τους με τις ΗΠΑ για τη μοιρασιά της λείας, λες και οι λαοί διαδήλωναν γιατί τα ευρωπαϊκά μονοπώλια εμποδίστηκαν να λαφυραγωγήσουν στο Ιράκ.

Δυστυχώς, τέτοιες τοποθετήσεις δεν έμειναν εντός της αιθούσης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, έγιναν μπούσουλας πολιτικής πρακτικής συνολικά για την ηγεσία του ΣΥΝ. Είναι νωπή ακόμα στη μνήμη η εικόνα της να διαδηλώνει με τα στελέχη μιας κυβέρνησης που απέσπασε τα εύσημα του Μπους για τη συμβολή της στην επέμβαση στο Ιράκ, στηλιτεύοντας συγχρόνως το συνεπές αντιιμπεριαλιστικό αντιπολεμικό κίνημα γιατί δε δέχτηκε να πράξει το ίδιο, γιατί αρνήθηκε να λειτουργήσει ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ για το ξέπλυμα των ευθυνών του ΠΑΣΟΚ.

Ας δούμε μια άλλη παρέμβαση του Αλ. Αλαβάνου. Στις 26 Μάρτη του 2003, απηύθυνε στον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το αίτημα: «Κύριε πρόεδρε, πάντα ήσασταν ιδιαίτερα ευαίσθητος όταν είχαμε θύματα, έστω κι ένα θύμα, από πολιτική βία σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου. Θέλω να σας προτείνω, παίρνοντας αφορμή από το σημερινό θάνατο 15 αθώων στην αγορά της Βαγδάτης αλλά και το θάνατο στρατιωτών και από τις δύο πλευρές, να τηρήσουμε ενός λεπτού σιγή για τα θύματα του πολέμου αυτού στο Ιράκ».

Ας αντιπαρέλθουμε τα ελεγχόμενα για την ακρίβειά τους περί των... ευαισθησιών του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ας έρθουμε στο κύριο. Τι είδους αριστερή λογική και αντίληψη επιτρέπει την εξίσωση θύτη και θύματος; Οχι ότι ξαφνιάζει. Κατά καιρούς έχει εκφραστεί συνολικά από την ηγεσία του ΣΥΝ, για το Παλαιστινιακό (ευθύνονται και οι Παλαιστίνιοι τρομοκράτες), για τους ΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία (ευθύνεται και η γιουγκοσλάβικη ηγεσία που προέβη σε εθνοκάθαρση), για το Αφγανιστάν (όχι στην τρομοκρατία - όχι στον πόλεμο, λες και η τρομοκρατία δεν εκπορεύεται από τον ιμπεριαλισμό). Μόνο που πρόκειται για μια εξίσωση ανατριχιαστικά κυνική, που τοποθετεί στο ίδιο τσουβάλι δικαίους και αδίκους. Μια λογική ισοπέδωσης, που στην προέκτασή της φτάνει στην παραγραφή ευθυνών και γιατί όχι σε καταστάσεις όπως αυτές στις χώρες της Βαλτικής, όπου στήνονται μνημεία υπέρ των συνεργατών των ναζί, την ένταξη των οποίων στην ΕΕ ο κ. Αλαβάνος υπερψήφισε.

Στις συνεδριάσεις της 4ης Ιούνη και της 1ης Ιούλη του 2003 οπότε και ολοκληρώνεται η ελληνική προεδρία, ο Αλ. Αλαβάνος δηλώνει: «Αν μπορούσα να κάνω μια ευχή σ' αυτήν τη συζήτηση θα ήταν να μείνει ο κ. Σημίτης άλλο ένα εξάμηνο στην προεδρία. Την ίδια ευχή θα έκανα αν τύχαινε προεδρεύων να είναι ο κ. Καραμανλής. Η ελληνική προεδρία κατά τη γνώμη μου έδειξε μεθοδικότητα και είχε κάνει μια σοβαρή ετοιμασία. Θέλω να συγχαρώ τον κ. Γιαννίτση για τον τρόπο που στάθηκε η προεδρία στη συνεργασία της με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο» και «θέλω να ευχηθώ να περάσει μετά από λίγα χρονιά πάλι Ελληνας Πρωθυπουργός από το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Να ευχαριστήσω τον κ. Γιαννίτση για την καλή συνεργασία που είχαμε».

Προσπερνάμε τις αβροφροσύνες και τις κολακείες, αν και στην πολιτική έχουν κι αυτές την αξία τους, ούσες ικανές να διαμορφώσουν εντυπώσεις. Το κύριο εδώ είναι πως ο Αλ. Αλαβάνος καταθέτει τα σέβη του στην ελληνική κυβέρνηση για τον τρόπο που διαχειρίστηκε την προεδρία της ΕΕ, τρόπο που τον βρίσκει προφανώς απόλυτα σύμφωνο, πλην όμως τρόπο πολύ ξένο για όποιον θέλει να λέγεται και πιστεύει ότι είναι «αριστερός» και σε κάθε περίπτωση πολύ ξένο για τα λαϊκά συμφέροντα. Η Ελληνική Προεδρία διαχειρίστηκε - ως όφειλε - ζητήματα προς όφελος των συμφερόντων του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Τι άραγε επικροτεί ο Αλ. Αλαβάνος; Τη στάση της Ελληνικής Προεδρίας στον πόλεμο κατά του Ιράκ; Το δόγμα του προληπτικού πολέμου; Τον ευρωτρομονόμο και την απόφαση για το ευρωφακέλωμα, τις αποφάσεις που αποτυπώνουν την αντιμεταναστευτική πολιτική της ΕΕ, που επί των ημερών της προωθήθηκαν; Δεν περιμένουμε, βέβαια, απάντηση.

Ας θαυμάσουμε τώρα εξ αριστερών κριτική στο Ευρωσύνταγμα: «Το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο έρχεται πίσω και από την ευρωπαϊκή επιτροπή σε κορυφαία θεσμικά θέματα, όπως ο αριθμός και ο ρόλος των επιτρόπων ή η προεδρία του Συμβουλίου. Ετσι, παρά τις χρήσιμες ιδέες που έχει το ψήφισμα σε θέματα όπως ο ρόλος του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου και των εθνικών κοινοβουλίων, η ανάπτυξη της κοινωνικής πολιτικής ή τα δημοψηφίσματα, στην τελική ψηφοφορία έκανα αποχή».

Να θυμίσουμε σ' αυτό το σημείο πως ο έτερος ευρωβουλευτής του ΣΥΝ ψήφισε υπέρ. Ο Αλ. Αλαβάνος προφανώς ταλαντεύτηκε ανάμεσα στο υπέρ και το κατά και αδυνατώντας να κρίνει αν τελικά είναι καλό ή κακό το Ευρωσύνταγμα, επέλεξε την αποχή. Το πρόβλημά του έχει να κάνει με θεσμικά ζητήματα όπως λέει, ως εκ τούτου η επιλογή της αποχής μπορεί να εκληφθεί ως «ναι» με κάποιες επιμέρους ενστάσεις. Ωστόσο, τα «θεσμικά θέματα» είναι παρωνυχίδα σε ένα Ευρωσύνταγμα που ενσωματώνει όλες τις έως τώρα αντιλαϊκές αντιδραστικές συνθήκες της ΕΕ και τις ξεπερνά σε αντιδραστικότητα. Τις βασικότερες απ' αυτές ο Συνασπισμός τις έχει υπερψηφίσει.

Στις 9 Απρίλη του 2003 ο Αλ. Αλαβάνος αιτιολογεί την αρνητική ψήφο του στην ένταξη της Πολωνίας στην ΕΕ. Καταψήφισε - λέει - διότι η Πολωνία δεν επιτρέπει τις αμβλώσεις! Δεν είχε, βέβαια, τις ίδιες ευαισθησίες, όπως προαναφέραμε, για τις χώρες της Βαλτικής όπου τα Κομμουνιστικά Κόμματα είναι παράνομα, όπου αγωνιστές του αγώνα κατά του φασισμού διώκονται και τιμούνται οι συνεργάτες των ναζί, όπου μεγάλα τμήματα του πληθυσμού δεν αναγνωρίζονται ως πολίτες. Ολα αυτά είναι ψιλά γράμματα συγκρινόμενα με την απαγόρευση των αμβλώσεων. Στην ίδια τοποθέτηση συναντάμε και ψήγματα αντικομμουνισμού, καθώς ο Αλ. Αλαβάνος δηλώνει πως θα πρέπει να κλείσει η εποχή που αυτή η χώρα χρησιμοποιούνταν ως δορυφόρος από τις ΗΠΑ σήμερα, από τη Ρωσία ή τη Γερμανία χτες... Δεν περιμέναμε από τον ευρωβουλευτή ενός κόμματος που μηδενίζει την προσφορά του σοσιαλισμού, που στο πρόγραμμά του εκτιμά πως ο σοσιαλισμός συνιστά βαρίδι για την «Αριστερά» από το οποίο πρέπει να απαλλαγεί, δηλαδή εχθρό του, να διακρίνει τη διαφορά μεταξύ των σχέσεων δύο σοσιαλιστικών χωρών και των σχέσεων που διαμορφώνονται σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής αποχαλίνωσης.

Μια και αναφερθήκαμε σε πρώην σοσιαλιστικές χώρες, ας δούμε πώς τοποθετείται στις 11/2/2003 στο Ευρωκοινοβούλιο ο Αλ. Αλαβάνος για τη Λευκορωσία: «Εχει οδηγηθεί σε αυτοαπομόνωση λόγω της αυταρχικής πολιτικής που ακολουθεί το καθεστώς, με τις διώξεις σε βάρος της αντιπολίτευσης, τους περιορισμούς στο δημοσιογραφικό λειτούργημα, τα ελλείμματα στις συνδικαλιστικές ελευθερίες, τις φυλακίσεις, κακομεταχείριση και εξαφανίσεις πολιτικών αντιπάλων, την εφαρμογή θανατικής ποινής. Οφείλει να κάνει βήματα προς τον εκδημοκρατισμό προκειμένου να δημιουργηθούν σύντομα οι προϋποθέσεις για την επικύρωση της συμφωνίας εταιρικής σχέσης και συνεργασίας με την ΕΕ».

Το κύριο εδώ δεν είναι πως ο κ. Αλαβάνος ξεδιάντροπα χρησιμοποιεί δύο μέτρα και δύο σταθμά. Αλλα για τη Λευκορωσία και άλλα για την Εσθονία ή τη Λετονία για παράδειγμα. Το κύριο είναι πως χωρίς αιδώ αναμασά την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα για τη Λευκορωσία, που δέχεται συντονισμένα πυρά, επειδή αρνείται να βγάλει στο σφυρί τον πλούτο της, να παραδοθεί προς άλωση στα ευρωπαϊκά ή αμερικάνικα μονοπώλια, να καταθέσει διαπιστευτήρια υποταγής στο ΝΑΤΟ ή την ΕΕ, όπως έπραξαν άλλες πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Ο κ. Αλαβάνος θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικός, πριν άκριτα υιοθετήσει τέτοιες κατηγορίες.

Τελευταία, όχι όμως λιγότερο σημαντική, η παρέμβασή του στις 12 Μάρτη του 2003 για το θέμα της απασχόλησης. Τα μέτρα που προτείνει: ΠΡΩΤΟ, η αποτροπή του πολέμου στο Ιράκ αφού θα «δημιουργήσει ένα ενθαρρυντικό πλαίσιο για τις επενδύσεις παγκοσμίως αλλά και στην ΕΕ». ΔΕΥΤΕΡΟ, «μια ελαστικοποίηση του Συμφώνου Σταθερότητας». ΤΡΙΤΟ, «ο ορισμός των δεικτών για την απασχόληση, όπως και με τους οικονομικούς δείκτες, για να ελέγχεται και να ενισχύεται η πολιτική χωρών μελών κατά της ανεργίας». ΤΕΤΑΡΤΟ, «μέτρα φορολογικού συντονισμού για τις Μικρο-Μεσαίες Επιχειρήσεις, αντιμετώπισης του κοινωνικού αποκλεισμού και της παράνομης εργασίας».

Η αποθέωση της λογικής «διαχείριση στο σύστημα». Αν τώρα εμείς πούμε τίποτα περί ταξικής πάλης, θα χαρακτηριστούμε παρωχημένοι και δογματικοί. Μόνο που, αρέσει δεν αρέσει στον κ. Αλαβάνο και τον Συνασπισμό, η ελπίδα των εργαζομένων για δουλιά με δικαιώματα δε βρίσκεται παρά στην ένταση της ταξικής πάλης, με διεκδικητικό πλαίσιο που να απαντά στις σύγχρονές τους ανάγκες και σε σύγκρουση με τις ευρωενωσιακές επιλογές. Αν χρειάζονται αποδείξεις, πέραν όσων παρέχει η ιστορία του εργατικού κινήματος, αρκεί να κάνει κάποιος τον απολογισμό της στάσης των δυνάμεων του ΣΥΝ στο συνδικαλιστικό κίνημα, πολύ πρόσφατα, όταν στο όνομα της υπεράσπισης εργασιακών δικαιωμάτων στήριξαν τον «κοινωνικό εταιρισμό», τη «συναίνεση», τους στημένους «κοινωνικούς διαλόγους», επιλογές που τις πληρώνει πολύ ακριβά η εργατική τάξη της χώρας μας.

Είναι επιπλέον χαρακτηριστική η γνώμη του Αλ. Αλαβάνου για τα όσα συμφωνήθηκαν στη Λισαβόνα. Στο Ευρωκοινοβούλιο έκανε λόγο για «προοπτικές και προσδοκίες της Λισαβόνας που δυστυχώς βρίσκονται σε απόσταση από την πραγματικότητα στην Ευρώπη». Τι όμως αποφασίστηκε στη Λισαβόνα το 2000; Ας δούμε: «Να γίνει η οικονομία της ΕΕ ανταγωνιστικότερη των ΗΠΑ», δηλαδή να εξασφαλίσουν τα ευρωπαϊκά μονοπώλια όρους που θα τους επιτρέπουν να αυξάνουν τα κέρδη τους και να κινούνται από καλύτερες θέσεις στις εθνικές και διεθνείς αγορές. Στην κατεύθυνση αυτή η Λισαβόνα προβλέπει: Σκληρή και παρατεταμένη λιτότητα. Επέκταση της απασχολησιμότητας. Μεγαλύτερη προτεραιότητα στη λεγόμενη «διά βίου μάθηση», στην οποία θα οδηγούνται άνεργοι και εργαζόμενοι, για να πάρουν, υποτίθεται, εφόδια.

Οι αποφάσεις της Λισαβόνας αφορούν και στην Κοινωνική Ασφάλιση, στα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, στην Υγεία και την Πρόνοια. Κάνουν λόγο για μέτρα διασφάλισης της βιωσιμότητας των ασφαλιστικών συστημάτων. Η βιωσιμότητα είναι ο Δούρειος Ιππος για τις ανατροπές δικαιωμάτων και την οικοδόμηση ενός αντεργατικού συστήματος, το οποίο όχι μόνο δεν μπορεί να καλύψει τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων, αλλά θα τους φορτώνει συνεχώς και νέα βάρη, θα χειροτερεύει την κατάστασή τους.

Μετά τη Λισαβόνα ακολούθησαν άλλες Σύνοδοι που έκαναν προσαρμογές, συμπληρώσεις στις αποφάσεις της. Στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες, το Μάρτη του 2004, έγινε έλεγχος για την πορεία υλοποίησης των αποφάσεων της Λισαβόνας. Οι αρχηγοί των κρατών - μελών, ομόφωνα, αποφάσισαν: Τη γενίκευση της μερικής και της προσωρινής απασχόλησης, πράγμα που σημαίνει γενίκευση της μερικής αμοιβής, της μερικής ασφάλισης. Την αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης, με στόχο τη συνταξιοδότηση στα 70 χρόνια. Την παραπέρα εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της Υγείας. Μείωση του λεγόμενου μισθολογικού και μη μισθολογικού κόστους των επιχειρήσεων, δηλαδή καθήλωση των μισθών, απαλλαγή των εργοδοτών από ασφαλιστικές εισφορές, φοροαπαλλαγές, γενικότερα νέα προνόμια στο μεγάλο κεφάλαιο και άλλα.

Αυτές τις «προοπτικές» άνοιξε η Λισαβόνα, ενισχύοντας τις «προσδοκίες» του ευρωπαϊκού κεφαλαίου για μεγαλύτερη κερδοφορία στις πλάτες των ευρωπαίων εργαζομένων. Τώρα, το γιατί τις επικροτεί ο κ. Αλαβάνος, είναι νομίζουμε κατανοητό κι απ' όλα τα προηγούμενα. Για διαχείριση εντός της ΕΕ πασχίζουν οι άνθρωποι και όχι για τα λαϊκά συμφέροντα.

Ο πληθωρισμός, η ανεργία, η δημοσιονομική πολιτική, η ανάδειξη πλασματικών δεικτών, τα οικονομικά σκάνδαλα και η μεγάλη διόγκωση του δημόσιου χρέους αποτελούν μέρος των καθημερινών και μεσοπρόθεσμων προβλημάτων της οικονομίας.

Αφού παραθέτει σειρά στατιστικών στοιχείων που έδειχναν (και δείχνουν) την «έλλειψη οικονομικού προγράμματος συνοχής, συνέπειας και συνέχειας», ο Αγγελος Θ. Αγγελόπουλος αναφερόταν σε «μιαν άλλη συνολική αντίληψη ανάπτυξης, που θα στήριζε ο ελληνικός λαός, όπως έδειξαν οι αγώνες του κατά την περίοδο της Εθνικής Αντίστασης».

«Στις πόλεις και τα βουνά, αυτός ο λαός, μετά το έπος στα αλβανικά βουνά, συνέχισε, την ηρωική εκείνη εθνική αντίσταση, κάτω από την αφάνταστη τρομοκρατία, με ανείπωτες στερήσεις και κακουχίες».

«Σήμερα ακόμη πολλοί δε γνωρίζουν ότι η Κοινή Αγορά θα ξεριζώσει τα αγροτικά νοικοκυριά, θα παρασύρει και θα εξαφανίσει βιομηχανίες, θα συντρίψει βιοτεχνίες, θα πλήξει θανάσιμα τα μεσαία στρώματα, θα δημιουργήσει εξοντωτικό ανταγωνισμό των Ελλήνων επαγγελματιών με τους ξένους στους οποίους θ' ανοίξουμε διάπλατα τις πόρτες, θα σκλαβώσει τη χώρα μας στο ξένο κεφάλαιο με απροσμέτρητες συνέπειες, θα γίνεται μέρα με τη μέρα φτωχότερη, γιατί θα παράγει λιγότερα, αφού δε θα μπορεί να αντέξει στο γεωργικό και βιομηχανικό ανταγωνισμό, αλλά θα κατακλυστεί από ξένα προϊόντα.

Η σύνδεση θα έχει μέγιστο ανασταλτικό αντίκτυπο στην εξέλιξη της ελληνικής βιομηχανίας, ότι θα δυσχεράνει σε μέγιστο βαθμό κάθε προσπάθεια, όχι μόνο της βαριάς βιομηχανίας, την οποία οριστικά θα ματαιώσει, αλλά και της ελαφράς των μέσων καταναλώσεως, την οποία σοβαρότατα θα περιορίσει, ότι θα επηρεάσει δυσμενέστατα και τη γεωργική παραγωγή, η οποία επίσης θα συμπτυχθεί στα όρια που επιτρέπουν τα συμφέροντα των χωρών που παράγουν όμοια γεωργικά προϊόντα και ότι η βιοτεχνία μας θα συντριβεί.

Σκοπός, λοιπόν, της συνδέσεως με την ΕΟΚ είναι πολιτικός και όχι οικονομικός. Μεταβαλλόμεθα σε μια επαρχία της Δύσεως και το κάνουμε αυτό με άπειρη αγαλλίαση, διότι θα έχουμε την τιμή να είμαστε οι "πτωχοί συγγενείς" των εξ.

Η αγάπη των "υψηλών μας συγγενών" είναι γνωστή από το παρελθόν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το ιστορικό της γερμανικής υψικαμίνου που μας δόθηκε το 1948 αντί πολεμικής αποζημιώσεως. Αφού έμεινε αρκετό καιρό αζήτητη στο Αμβούργο ξεπουλήθηκε σε ευτελή τιμή».

Τα χρόνια 1945 - 1960, η εκβιομηχάνιση της χώρας μας συνάντησε λυσσώδη αντίσταση των βιομηχανικών χωρών της Ευρώπης, κυρίως του Βελγίου και της Μεγάλης Βρετανίας, αλλά και των Ηνωμένων Πολιτειών, εξαιτίας της οικονομικής αυτοτέλειας της Ελλάδας που θα έφερνε ύστερα από λίγα χρόνια. Περισσότερο ακόμη αντέδρασαν οι βιομηχανικές χώρες, γιατί θα έπαυαν να παίρνουν για το τίποτα τα πλούσια μεταλλεύματά μας.

Ετσι η Ελλάδα, θυσίασε τις επιδιώξεις της, υποχώρησε στην αξίωση των συμμάχων και φίλων να παραμείνει αυτή χωρίς βασικές και ιδίως μεταλλουργικές βιομηχανίες. Επίσης, η αμερικανική αποστολή στην Αθήνα δήλωνε: «Η Ελλάς είναι χώρα γεωργική και οφείλει να παραμείνει γεωργική. Δεν είναι δυνατόν να ιδρύσει εργοστάσια ικανά να συναγωνιστούν τα εργοστάσια των βιομηχανικών χωρών, εκτός αν τα προϊόντα τους προστατευτούν δασμολογικά και τούτο αντιβαίνει προς τις γενικές αντιλήψεις μας. Εκτός τούτου, το πρόγραμμα είναι πρόγραμμα αυτάρκειας και τούτο επίσης δεν είναι ανεκτόν».

Βλέπουμε σήμερα πόσο πετυχημένα είχε προβλέψει η τότε αριστερά για τα τόσα κακά που έρχονταν από τη σύνδεση της Ελλάδας με την ΕΟΚ και τις μετεξελίξεις της, όπως η ΕΕ, το Μάαστριχτ κλπ. Ετσι επαληθεύτηκαν αυτά τα οποία έγραφε ο καθηγητής.

Σήμερα, η ΕΕ με τα διάφορα πακέτα που δήθεν ενισχύουν οικονομικά διάφορα μεγάλα τής επιλογής τους έργα, τα οποία δεν είναι από μόνα τους αναπτυξιακά, ενώ, αντίθετα, η βιομηχανική ανάπτυξη με τη στήριξη της βαριάς βιομηχανίας και βιοτεχνίας μας, οι οποίες ουσιαστικά έχουν σβήσει ή σβήνουν σταδιακά με την ενσωμάτωση των εθνικών οικονομιών με τις ιδιωτικοποιήσεις, γεγονός που οδηγεί στην απαξίωση των αναπτυξιακών δυνατοτήτων των χωρών.

Ακόμη και στη Μ. Βρετανία, το προοδευτικό κίνημα αντέδρασε εναντίον της ΕΟΚ και στο δημοψήφισμα του 1976, για το εάν θα μπουν στην ΕΟΚ, η αριστερά πτέρυγα του Εργατικού Κόμματος τοποθετήθηκε και αγωνίστηκε εναντίον της σύνδεσης με την ΕΟΚ με επικεφαλής τον τότε υπουργό βιομηχανίας Tony Benn της εργατικής κυβέρνησης, ο οποίος έλεγε στις συζητήσεις που γίνονταν στην τηλεόραση ότι «μέχρι τώρα οι βασιλιάδες με τα σαρίκια και τις χλαμύδες τους έρχονταν από τις αποικίες για να μας εκλιπαρήσουν για την οικονομική και πολιτική ανεξαρτησία τους, τώρα, εάν συνδεθούμε με την ΕΟΚ θα πηγαίνουμε εμείς στους Γερμανούς και στους Γάλλους για να ζητήσουμε την οικονομική και πολιτική ανεξαρτησία μας».

Βλέπουμε ακόμη και σήμερα ότι οι Εγγλέζοι αντέδρασαν και αντιδρούν στα θέματα της ΟΝΕ, του Ευρώ κλπ.

Τα ίδια ισχύουν και στη γεωργία μας με τα αντίστοιχα πακέτα (κονδύλια) από την ΕΕ, που είχαν τελικό σκοπό τον περιορισμό της αγροτικής απασχόλησης και της συγκέντρωσης της γης σε λίγα χέρια. Ηδη ξεκληρίστηκαν 176.000 περίπου αγροτικά νοικοκυριά και περιορίστηκε σημαντικά η αγροτική μας παραγωγή.

Ο μεγαλύτερος όμως κίνδυνος για την αγροτιά μας, την οικονομία και τον πληθυσμό της χώρας μας, είναι η επερχόμενη λαίλαπα και επέλαση των μεταλλαγμένων προϊόντων και καλλιεργειών, με τη βούλα της ΕΕ, που θα πλημμυρίσουν τις αγορές και τα σπίτια μας.

Τα μεταλλαγμένα αγροτικά προϊόντα είναι το νέο «μοντέρνο» προϊόν των μεγάλων πολυεθνικών της χημικής γεωργίας, αλλά και των μεγαλύτερων φαρμακευτικών εταιριών του κόσμου.

Οπως στην πράσινη επανάσταση εισήγαγαν τα χημικά λιπάσματα και φυτοφάρμακα, μεταβάλλοντας το αγροτικό αγαθό σε εμπορικό προϊόν και το δημιουργό αγρότη σε εργάτη βιομηχανοποιημένης γεωργίας, έτσι και τώρα, με τη χρήση πανάκριβης τεχνολογίας, εισάγουν οι πολυεθνικές νέους οργανισμούς, γενετικά τροποποιημένους, για να υποδουλώσουν όχι μόνο τον αγρότη, αλλά και τον καταναλωτή.

Το θέμα των μεταλλαγμένων δεν είναι μόνο ηθικό. Δε μας ενοχλεί μόνο το γεγονός ότι κατασκευάζουν και απελευθερώνουν στη φύση και στο πιάτο μας οργανισμούς που η φύση ποτέ δε θα μπορούσε να δημιουργήσει.

Ούτε είναι μόνο αισθητικό. Διότι, ακόμη και τα τερατουργήματα που παράγουν οι πολυεθνικές, όπως οι τριπλάσιοι σε μέγεθος σολομοί ή οι πλαστικές τομάτες μπορεί και να τα συνηθίσουμε.

Ούτε είναι μόνο ένα θέμα αποκλειστικά περιβαλλοντικό. Γιατί ως τέτοιο θέμα το αντιμετωπίζουν όλοι οι σύμμαχοι των πολυεθνικών που βέβαια διστακτικά και διακριτικά το υποστηρίζουν (βλ. ΠΑΣΟΚ, ΝΔ). Και θέλουν να το αντιμετωπίζουν σαν ένα θέμα επιστημονικό, που δήθεν ο κοσμάκης δεν καταλαβαίνει, και με τη βοήθειά τους θα το καταλάβουμε... Και έτσι μας αποπροσανατολίζουν από την πραγματική ουσία και έκταση του θέματος:

Τα μεταλλαγμένα προϊόντα είναι ένα θέμα κυρίως ΤΑΞΙΚΟ. Είναι ο απόλυτος έλεγχος του αγρότη και του καταναλωτή. Δηλαδή ΟΛΩΝ ΜΑΣ. Και αυτό διότι:

- Η μετάλλαξη που προκαλείται στον οργανισμό είναι μόνιμη και μη αντιστρέψιμη.

- Η μετάλλαξη αυτή προσδίδει ένα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό (θετικό όπως ισχυρίζονται οι πατέρες των «Μοσάντο» και «Μπάγερ»), το οποίο στην ουσία είναι χρήσιμο μόνο στην τσέπη τους. Για παράδειγμα, το ζωικό γονίδιο που τοποθετούν στο φυτό της σόγιας και καλλιεργείται σήμερα σχεδόν σε όλη την Αμερική και τον Καναδά, δεν προσδίδει απολύτως κανένα ποιοτικό χαρακτηριστικό στο νέο φυτό - τέρας. Παρά μόνον του προσδίδει αντοχή στο χημικό - συνθετικό ζιζανιοκτόνο που εντελώς τυχαία παράγει η ίδια πολυεθνική. Ετσι, ο παραγωγός που καλλιεργεί σήμερα μεταλλαγμένη σόγια είναι αναγκασμένος να αγοράζει το συγκεκριμένο φάρμακο της εταιρίας.

Το νέο αυτό γονίδιο, που φέρει ο μεταλλαγμένος οργανισμός, διασπείρεται σε όλα τα μήκη και πλάτη, μολύνοντας και τα μη μεταλλαγμένα φυτά. Ετσι, ακόμη και ο αγρότης που δεν καλλιεργεί μεταλλαγμένα, πολύ σύντομα θα μολυνθεί η φυτεία του, και θα είναι και αυτός υποχρεωμένος να χρησιμοποιεί τα ίδια χημικά σκευάσματα. Συμπερασματικά, λοιπόν, ο στόχος των πολυεθνικών είναι ένας: Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ, Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΓΕΝΟΥΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΩΣ Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ.

Και εάν μας λένε σήμερα οι ευαίσθητες και καλοκάγαθες πολυεθνικές φαρμάκων ότι το κάνουν για να μην υποσιτίζεται ο κόσμος, τότε απλώς μας δουλεύουν. Γιατί οι επιστημονικές μελέτες που δημοσιεύονται για το θέμα του επισιτισμού καταμαρτυρούν ότι σήμερα παράγουμε στον πλανήτη διπλάσια ποσότητα θερμίδων απ' αυτήν που είναι αναγκαία για να ζήσουμε.

Αρα, δε μας είναι καθόλου αναγκαία τα μεταλλαγμένα, για να παράγουμε μεγαλύτερες ποσότητες τροφίμων. Αντιθέτως, θα μπορούσαμε να ζήσουμε και με πολύ λιγότερα, αρκεί να τα μοιράζαμε δίκαια. Αρκεί να μην τα πετάγαμε στις χωματερές. Αρκεί να σεβόμασταν τη φύση και να την αφήναμε αβίαστη να παράγει αυτά που ξέρει πολύ καλύτερα από εμάς.

Νομίζω, λοιπόν, πως πρέπει να αντιμετωπίσουμε μ' αυτόν τον τρόπο το θέμα των μεταλλαγμένων. Να συνειδητοποιήσουμε πως τα μεταλλαγμένα αποτελούν το μεγαλύτερο και πιο ακριβό όπλο του καπιταλισμού. Ελεγξαν το πετρέλαιο και τα καύσιμα του πλανήτη, αγόρασαν όλα τα κοιτάσματα ουρανίου για πυρηνική ενέργεια, τώρα το τελευταίο που τους μένει να ελέγξουν είναι η γη και το φαγητό μας. Δυστυχώς, η Ευρωπαϊκή Ενωση υπέκυψε στην τεράστια πίεση των εταιριών, όχι μόνο αμερικανικών, και ενώ αρχικά αντιμετώπιζε το θέμα των μεταλλαγμένων με σκεπτικισμό, σήμερα το δέχεται και επιτρέπει τόσο την καλλιέργεια των φυτών αυτών όσο και την κυκλοφορία προϊόντων με μεταλλαγμένες πρώτες ύλες.

Ο μόνος περιορισμός που τίθεται, αν και αστείος, είναι η υποχρεωτική σήμανση των προϊόντων αυτών στην ετικέτα τους. Περιορισμός που θα καταργηθεί στο άμεσο μέλλον, αφού ήδη οι εταιρίες των ΗΠΑ εκδήλωσαν την έντονη αντίθεση στη σήμανση αυτή.

Δηλαδή, μας δηλώνουν ευθέως ότι θέλουν και να το κρύψουμε από τον κόσμο το ποιο προϊόν είναι και ποιο όχι μεταλλαγμένο.

Γεγονός, πάντως, είναι ότι με την απόφαση αυτή της ΕΕ ελευθερώνεται ο δρόμος για την παραγωγή και κατανάλωση γενετικά τροποποιημένων προϊόντων. Ελευθερώνεται ο δρόμος για το μεγαλύτερο έγκλημα του πλανήτη και για την επιβλητικότερη υποδούλωση της πρωτογενούς παραγωγής στο κεφάλαιο των πολυεθνικών.

Η επίθεση, όμως, συνεχίζεται και κατευθύνεται τώρα αποκλειστικά, στο πιο ευαίσθητο τμήμα της κοινωνίας μας, στα παιδιά μας, στη νεολαία μας, στη μόρφωσή τους, στην Παιδεία:

Η πρόσφατη επιδρομή της ΕΕ για την αναγνώριση των Ινστιτούτων (Κέντρων Σπουδών) σαν πανεπιστήμια είναι ένα χτύπημα για την υποβάθμιση των πανεπιστημιακών σπουδών στην Ελλάδα, για μαζική παραγωγή στελεχών που θα επανδρώσουν τη βιομηχανία και τις επιχειρήσεις με φθηνό προσωπικό.

Σε καμία χώρα της Ευρώπης δε συμβαίνει αυτό, ούτε στην Αγγλία, ούτε στη Γερμανία κλπ. Οι «εγκέφαλοι» της ΕΕ πήραν μια απόφαση για να εξυπηρετήσουν τους επιχειρηματίες των ιδιωτικών κέντρων σπουδών και να περάσουν στην Ελλάδα την ιδέα των ιδιωτικών πανεπιστημίων από το «παράθυρο» και ιδιαίτερα βοηθούμενοι από τη ΝΔ (βλ. θέσεις ευρωβουλευτή Χατζιδάκη), αλλά και του ΠΑΣΟΚ. Επίσης, μετατρέπουν σχετικά τα ΑΕΙ και ΤΕΙ σε θυγατρικές των επιχειρήσεών τους.

Και στο καθαρά εθνικό μας θέμα, το Κυπριακό, η ΕΟΚ και η ΕΕ είχαν και έχουν αρνητική και ιμπεριαλιστική δράση που φαίνεται και από τα παρακάτω:

Πριν από περίπου 50 χρόνια, επίκεντρο της κρίσης που διερχόταν το ελληνικό έθνος ήταν η Κύπρος (χάρη στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Κυπρίων).

Η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ ήταν η μεγάλη «ελπίδα» της αστικής τάξης, για να βγει ο ελληνικός καπιταλισμός από τα αδιέξοδά του, αλλά τελικά διαψεύστηκε.

Η τοποθέτηση του ΚΚΕ, και των συνεργαζομένων με αυτό, στο ξεκάθαρο ΟΧΙ στη συμφωνία του Ανάν ήταν ένα δείγμα δουλιάς στο χώρο της δημιουργίας του κοινωνικοπολιτικού μετώπου, που καταξίωσε τις δυνάμεις αυτές, ξεσκεπάζοντας το ρόλο των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, και ΣΥΝ, που είχε ως αποτέλεσμα τη διάσπαση της βάσης τους, αλλά και των στελεχών τους.

Η μόνη λύση είναι να βγει ισχυρό το ΚΚΕ με τις συνεργαζόμενες ριζοσπαστικές δυνάμεις από τις εκλογές της 13ης Ιούνη, για ν' ανοίξει ο δρόμος για τη μεγάλη κοινωνικοπολιτική συμμαχία, η οποία θα είναι η μόνη αντιπολίτευση μέσα στην ΕΕ με την εφαρμογή της απειθαρχίας, ανυπακοής και αντίστασης στην ΕΕ και την αντιδραστική, αντιλαϊκή βαρβαρότητα αυτής και των κομμάτων της.

Και ήταν τότε, αρχές της δεκαετίας του '80, που, ενήλικες πια, ελπίσαμε πως με την είσοδό μας στην ΕΟΚ θα μπορούσε το όραμά μας να γίνει πράξη, με την παιδεία κοινωνικό αγαθό, αυτονόητο και κατακτημένο.

Ηταν τότε, που μερικοί πιστέψαμε, πως μετά την πολύχρονη σκληρή λιτότητα θα ξημέρωναν καλύτερες μέρες για την πατρίδα μας και για τους λαούς της Ευρώπης, στην Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) της ευημερίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ειρήνης και των δημοκρατικών ελευθεριών.

Με την αποδοχή των κυβερνήσεων, οι οδηγίες της ΕΕ έγιναν νόμοι του κράτους και άλωσαν ή και διέλυσαν νευραλγικούς τομείς της οικονομίας της πατρίδας μας, προχώρησαν σε μαζικές ιδιωτικοποιήσεις, επέτρεψαν το κλείσιμο ή τη μεταφορά σε άλλες χώρες παραδοσιακών καλλιεργειών εθνικών προϊόντων, οδηγώντας στη φτώχεια εκατοντάδες ελληνικά αγροτικά νοικοκυριά, συρρίκνωσαν το κράτος πρόνοιας, έδωσαν τη δυνατότητα υπερκερδοφορίας στο μεγάλο κεφάλαιο, χωρίς παράλληλη αύξηση των θέσεων εργασίας, εμπορευματοποίησαν και οδηγούν στην πλήρη ιδιωτικοποίηση την υγεία και την παιδεία. Η πρόσφατη απόφαση της Επιτροπής Ανταγωνισμού της ΕΕ για την αναγνώριση ίσων επαγγελματικών δικαιωμάτων στους αποφοίτους ιδιωτικών και κερδοσκοπικού χαρακτήρα Κέντρων Ελεύθερων Σπουδών με τους πτυχιούχους των ΑΕΙ, πέρα από τη γενικότερη υποβάθμιση της ανώτατης παιδείας, αποσκοπεί στην υποβάθμιση των εργαζομένων επιστημόνων, αφού πολυπληθείς, ευάλωτοι και απασχολήσιμοι θα αποτελούν πλέον στα χέρια των επιχειρηματιών, νου-προϊόν που εύκολα θα μπορούν να προωθούν ή να αποσύρουν, ανάλογα με τις ανάγκες τους. Είναι αυτή η ΕΕ της ευημερίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.