Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα θα συναντηθεί με τους πρυτάνεις των Πανεπιστημίων Αθήνας, Θεσσαλονίκης, Πάτρας και του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου αύριο Δευτέρα, στις 12 το μεσημέρι. Η συνάντηση, που γίνεται μετά από αίτημα των πρυτάνεων, θα πραγματοποιηθεί στην έδρα της ΚΕ στον Περισσό.

Την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, φιλοξενεί ο Κ. Ζούλας στην εκπομπή «PRESS» της ΝΕΤ, σήμερα Κυριακή, σε απευθείας μετάδοση, στις 12.30 το μεσημέρι.

Στην πολύχρονη ιστορία του το ΚΚΕ στεκόταν πάντα, όπως και τώρα, στην πρώτη γραμμή των αγώνων για την Παιδεία. Εξάλλου, η ίδια η κοσμοθεωρία του μαρξισμού - λενινισμού είναι μια επιστημονική κοσμοθεωρία και με βάση αυτή τη θεωρία ο σοσιαλισμός οικοδομείται πάνω στην επιστημονική γνώση της πραγματικότητας. Επομένως οι κομμουνιστές υπερασπίζουν το δικαίωμα των παιδιών της εργατικής τάξης στην ολόπλευρη μόρφωση και αγωνίζονται για την εξασφάλισή του και στις συνθήκες του καπιταλισμού.

Το καθήκον των κομμουνιστών, όμως, δεν μπορεί να εξαντλείται στη συμμετοχή στους αγώνες ή στην οργάνωση των κινητοποιήσεων για άμεσες διεκδικήσεις, όσο κι αν αυτό είναι αναγκαίο και απαραίτητο στις μέρες μας προκειμένου να μπουν εμπόδια στις προωθούμενες αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις. Οι δυνάμεις του ΚΚΕ βεβαίως και βρίσκονται στην πρώτη γραμμή και αυτού του αγώνα. Αλλά, ως πρωτοπορία της εργατικής τάξης, οι κομμουνιστές οφείλουν να αφυπνίζουν και να εξοπλίζουν ολόκληρη την τάξη τους, να βοηθούν ώστε να ωριμάζει η συνείδησή της, να κάνει βήματα μπροστά στο δρόμο για την εκπλήρωση της ιστορικής της αποστολής, δηλαδή του αγώνα για το πέρασμα στη σοσιαλιστική κοινωνία. Και για να παίξουν αυτό το ρόλο, βέβαια, δεν αρκεί να εντοπίζουν απλά τα προβλήματα που υπάρχουν - αυτό μπορεί να το κάνει ο κάθε εργάτης - αλλά χρειάζεται να γνωρίζουν σε βάθος το πρόβλημα, τις παλιές και τις νέες διαστάσεις του και κυρίως τις αιτίες και τη λύση του.

Ολα αυτά ισχύουν στο ακέραιο για το πρόβλημα της Παιδείας σήμερα. Γι' αυτό και το πρώτο ζητούμενο της τρίμηνης καμπάνιας του ΚΚΕ είναι ο ολόπλευρος εξοπλισμός των ίδιων των μελών του Κόμματος και της ΚΝΕ, των οπαδών και των φίλων, η μελέτη των σύγχρονων πλευρών και των θέσεων του Κόμματος για την Παιδεία.

Επομένως, η βαθιά κατανόηση των θέσεων του ΚΚΕ για την Παιδεία βοηθάει παράλληλα να κατανοηθεί συνολικά η πολιτική του Κόμματος, το κάλεσμα σε σύγκρουση και ρήξη με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, η ανάγκη για ριζοσπαστικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας και της οικονομίας. Επίσης, όπως λέει η ΚΕ του ΚΚΕ στην απόφασή της για την τρίμηνη καμπάνια, «το θέμα της Παιδείας αποτελεί κοινό έδαφος για να αναπτυχθεί η αντιιμπεριαλιστική συμμαχία της εργατικής τάξης με τα λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου».

Γιατί, όμως, ειδικά οι θέσεις του ΚΚΕ για την Παιδεία δίνουν μια τέτοια βάση;

Στο πλαίσιο της τρίμηνης καμπάνιας, λοιπόν, το ΚΚΕ αναλύει ακριβώς την ουσία των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση και τη θέση του για την Παιδεία, που συνδέεται με την πρόταση διεξόδου που έχει συνολικά για την κοινωνία, επιδιώκοντας να συμβάλει στη μέγιστη δυνατή συσπείρωση των λαϊκών δυνάμεων στις θέσεις του για την Παιδεία, σε συνδυασμό με τη συσπείρωση στην αντιμονοπωλιακή γραμμή πάλης, στην προοπτική της πολιτικής διεξόδου που προτείνει για το δρόμο του λαού.

Μέσα από αυτή την υπόθεση, το ΚΚΕ θα ισχυροποιηθεί στην ιδεολογική και πολιτική αντιπαράθεση με την άρχουσα τάξη, θα βγει πιο ικανό στο καθήκον του να προετοιμάσει και να ατσαλώσει την εργατική τάξη, ώστε να κάνει δική της υπόθεση την Παιδεία.

Τέτοια φτυσιά στα μούτρα μας όχι ότι έχει καιρό να συμβεί, σύντροφοι, αλλά τούτη η ροχάλα ήταν πολύ στραφτερή και γκλαμουράτη. Η δε... τάχαμου πολιτική διάσταση της λίστας των έτσι κι αλλιώς κλεμμένων από το λαό πολύτιμων αντικειμένων του φυτευτού παλατιού, μόνον ως διαφήμιση προέκυψε τόσο των συμφερόντων, όσο και των εξωφρενικών κερδών πωλητών κι αγοραστών.

Αλλά άμα το μυαλό αιχμαλωτιστεί απ' τις οθόνες και την πολιτική σκοπιμότητα μιας άθλιας μαζικής επικοινωνίας και κλειστεί σε δυο ασημένια βαζάκια μουστάρδας, που πουλήθηκαν όσο 15 χρόνων μισθοί ενός απλού εργαζόμενου του 21ου αιώνα, τότε δύσκολα γίνεται αντιληπτός ο κίνδυνος από τη δηλητηριώδη αντίληψη περί «αρώματος Ισλάμ...».

Ομως ανάμεσα στ' ασημικά και τα τρελά ποσά, «αναλυτές» γνωστοί και μη εξαιρετέοι (σαν τον κ. Δρούγο, λόγου χάρη) πέταξαν το καθοδηγημένο δηλητήριο. Αυτοί οι τρομοκράτες αποπνέουν άρωμα Ισλάμ!.. Ενα κανάλι θυμήθηκε τον Κάρλος και είχε δηλώσεις του ότι οι Παλαιστίνιοι έχουν αποθήκες όπλων στην Ελλάδα και... πυρομαχικών στον ελληνικό στρατό.

Σα να τους επισκέφθηκε όλους στον ύπνο τους ο Μπους, η Κοντολίζα, ο Μίλερ κι όλοι αυτοί οι καλοί άνθρωποι και τους αποκάλυψαν την ισλαμική σχέση της ρουκέτας και πόσο από το Κοράνι εκτοξεύτηκε εναντίον του Αμερικανού γυπαετού.

Την ώρα που το αίμα στην Παλαιστίνη, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στο Λίβανο, στο Σουδάν ρέει εφιαλτικά και γεμίζει τις δεξαμενές της κόλασης, μια θεμελιώδης αλλαγή πολιτικής έρχεται σα θανατηφόρο αέριο μουστάρδας και προετοιμάζει την ιστορικά και δίκαια φιλοπαλαιστινιακή θέση του ελληνικού λαού να δεχτεί τη δαιμονοποίηση κάθε μουσουλμάνου κι εν τέλει των Παλαιστινίων και των αντιστεκόμενων στην αμερικάνικη εισβολή Ιρακινών κι όλου του ισλαμικού κόσμου.

Γιατί, ωρέ σύντροφοι, τι αξία έχουμε εμείς κι ο κάθε ισλαμιστής μπροστά στο βάτραχο των 44 χιλιοστών; Μόνο αν γεμίσουμε τους δρόμους με υψωμένες τις γροθιές και ανοιχτά τα μάτια στην πολιτική απάτη των καιρών, θα φανεί η δύναμη που τρομοκρατεί τους πραγματικούς και φτιαχτούς τρομοκράτες των λαών. Και δε χωράει μήτε σε σουπιέρα, μήτε σε σαλατιέρα, μήτε πληρώνεται μ' όλο το χρυσάφι του ήλιου. Οι έμποροι της νοημοσύνης μας ήταν πάντα οι έμποροι των εθνών, των λαών, των νεκρών και των βολεμένων κι αβόλευτων ζωντανών...

Μια σημαντική συμβολή στη συζήτηση για την Παιδεία κατέγραψε τη βδομάδα που πέρασε η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας, οι εργασίες της οποίας πλουτίζουν τη συζήτηση για το χαρακτήρα των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων που προωθούνται στην Παιδεία. Την κεντρική εισήγηση παρουσίασε η Ντίνα Τσούβα, μέλος του ΔΣ της ΟΓΕ. Ο «Ρ» παρουσιάζει σήμερα εκτενή αποσπάσματα από την κεντρική εισήγηση.

Eurokinissi

Οι αντιδραστικές αυτές μεταρρυθμίσεις προωθούνται σ' όλη την κλίμακα της εκπαίδευσης. Τα μέτρα αυτά αποτυπώνονται στη «Λευκή Βίβλο για την εκπαίδευση και την κατάρτιση» και εξειδικεύονται με αποφάσεις του ΟΟΣΑ και των υπουργών Παιδείας της ΕΕ. Μετά τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, που υιοθέτησε τη «Στρατηγική της Λισαβόνας» και ιδιαίτερα μετά την έναρξη της «διαδικασίας της Μπαλόνια», η πορεία προσαρμογής της εκπαίδευσης στους νόμους της αγοράς του κεφαλαίου επιταχύνεται.

Οι αντιεκπαιδευτικές αυτές μεταρρυθμίσεις βρίσκονται σε αρμονία με τις ρυθμίσεις της Γενικής Συμφωνίας Εμπορίου και Υπηρεσιών και του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου και δηλώνουν την άμεση σχέση που προωθείται μεταξύ εκπαίδευσης και οικονομίας και την αναζήτηση νέων χώρων για να αποκομίσει περισσότερα κέρδη το κεφάλαιο.

Οι αναδιαρθρώσεις αυτές στη χώρα μας προωθούνται από το 1997 (νόμοι 2525/97 και 2640/98) και έχουν χρονικό ορίζοντα το 2010. Καθιστούν την εκπαίδευση έναν από τους πιο βασικούς συντελεστές για:

• Αύξηση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων και ενδυνάμωση της εξουσία τους.
• Αμεση σύνδεση της εκπαίδευσης με την οικονομία και την παραγωγή, εισβολή της ιδιωτικοποίησης.
• Συμβολή της εκπαίδευσης στην αναπαραγωγή της ευέλικτης και φτηνής εργατικής δύναμης, όπως την απαιτούν οι επιχειρήσεις.
• Την πλήρη υποταγή της επιστήμης στο σχεδιασμό των οικονομικών και ιμπεριαλιστικών οργανισμών (NATO, ΕΕ), με τον καθορισμό για το συμφέρον τους του ερευνητικού έργου των Πανεπιστημίων και των ερευνητικών ιδρυμάτων, εξοβελίζοντας κάθε ιδεολογία που ανατρέπει τα σχέδιά τους και το κοινωνικό σύστημα στο οποίο αυτοί ευδοκιμούν.

Ετσι η Παιδεία υποτάσσεται στη γραμμή της ανταγωνιστικότητας και του κέρδους των επιχειρήσεων. Σχολεία και Πανεπιστήμια θα λειτουργούν ως Ανώνυμες Εταιρείες.

Δημιουργείται μέσω της «διαδικασίας της Μπολόνια» μια αγορά ανοιχτή στον ανταγωνισμό στον τομέα της Παιδείας. Με το πρόσχημα της «αναβάθμισης της ποιότητας της παρεχόμενης γνώσης» και της «κινητικότητας» αναπτύσσεται ο ανταγωνισμός και εμφανίζεται από τη μια ένας μικρός αριθμός υψηλού επιπέδου Πανεπιστημίων και σχολείων που συγκεντρώνει τους οικονομικά πιο εύρωστους και πιο «ανταγωνιστικούς» σπουδαστές και από την άλλη η μεγάλη πλειοψηφία των ιδρυμάτων και σχολείων, χαμηλότερης στάθμης με ελάχιστη χρηματοδότηση. Το αποτέλεσμα; «Κινητικότητα» και «ποιότητα» για τους πλούσιους και ακινησία και χαμηλή ποιότητα για τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα και φυσικά για την πλειοψηφία των γυναικών που ανήκουν σ' αυτά τα στρώματα.

Οι φορείς της «διά βίου εκπαίδευσης» είναι το ΥΠΕΠΘ, τα Ιδρύματα Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, η Γενική Γραμματεία Εκπαίδευσης Ενηλίκων, η ΓΣΕΕ, τα Κέντρα Επαγγελματικής Κατάρτισης, ο ΟΑΕΔ, Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις, Τοπική Αυτοδιοίκηση, που τις περισσότερες φορές συνεργάζονται με επιχειρήσεις που επενδύουν προς όφελός τους στην Εκπαίδευση. Ολα τα προγράμματα είναι ενταγμένα στη λογική της αγοράς και του κέρδους.

Τα προγράμματα, που προωθούνται από την ΕΕ, ΞΕΡΙΖΩΝΟΥΝ τον κοινωνικό ρόλο της εκπαίδευσης και της επιστήμης. Γιατί ενισχύεται η σχέση σχολείων και επιχειρήσεων, με στόχο την εύκολη ένταξη των νέων σ' αυτές ως απασχολήσιμων με μηδενικό κόστος.

- Οι μαθητές αναλώνουν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους σε διάφορες δραστηριότητες - διαδικασίες υποταγής.

- Οι επιχειρήσεις ωφελούνται πολλαπλά από τις δράσεις των προγραμμάτων, ενώ οι μαθητές μαζί με τους εκπαιδευτικούς μετατρέπονται σε άβουλα και άψυχα εξαρτήματα της σύγχρονης βαρβαρότητας.

Σ' αυτό το νέο ρόλο του σχολείου και στη διά βίου κατάρτιση η γυναίκα υφίσταται τις μεγαλύτερες συνέπειες. Είναι απασχολήσιμη, καταρτίσιμη, μισοάνεργη, μισοαναλφάβητη, φτηνό εργατικό δυναμικό στα χέρια των εργοδοτών. Αλλωστε, η λέξη «ευελφάλεια», γένους θηλυκού, αναφέρεται στη διά βίου κατάρτιση και επανακατάρτιση, στις ευέλικτες σχέσεις εργασίας και στη δουλιά εφ' όρου ζωής.

Η ΑΝΑΦΟΡΑ του «Ρ» στα προχτεσινά «Διακριτικά» στη «Δίκη των τόνων», με το άρθρο του σ. Ηρ. Κακαβάνη, μας φέρνει στο νου μια δύσκολη στιγμή της χιτλεροφασιστικής Κατοχής, που όλα μπορούσαμε να τα λογαριάζουμε στον αγώνα μας, όχι, όμως, πως θα άρχιζε τότε, από τους σκοταδιστές του Πανεπιστημίου της Αθήνας, το άγριο κυνηγητό στον καθηγητή Γιάννη Κακριδή για την κατάργηση των τόνων.

Ο ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΣ είχε ξεχειλίσει στη Φιλοσοφική και η γνωστή ομάδα των Ν. Εξαρχόπουλου, Λογοθέτη, Αντ. Χατζή κι άλλων είχαν επιβάλει στη Σχολή το δικό τους καθεστώς, που ήταν καλά συντονισμένο με τους μηχανισμούς της βασιλομεταξικής δικτατορίας. Τις αίθουσες της Φιλοσοφικής αλώνιζαν οι χαφιέδες του Μανιαδάκη, που αρκετές φορές «παρακολουθούσαν» και τις παραδόσεις των καθηγητών, κρατώντας με επιμέλεια και σημειώσεις!!!

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ του καθηγητή Γιάννη Κακριδή (είχε έρθει από τη Θεσσαλονίκη το 1939) είναι ευνόητο πως δεν είχε γίνει αποδεκτή από τα γκεσέμια αυτά της Φιλοσοφικής και επιζητούσαν ευκαιρία για να τον χτυπήσουν και να τον εκπαραθυρώσουν από την έδρα του. Τους ενοχλούσε ιδιαίτερα η ανταπόκριση που είχε στους φοιτητές, όχι μόνο της Φιλοσοφικής, αλλά και των άλλων σχολών, που πλημμύριζαν την αίθουσα τις ώρες που έκανε μάθημα.

ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ, φυσικά, η στιγμή που ο δάσκαλος Γιάννης Κακριδής δίδασκε πάνω στο κείμενο του «Επιτάφιου» του Περικλή και το αμφιθέατρο ήταν από πολύ νωρίς ασφυχτικά γεμάτο. Η διδασκαλία του Κακριδή εκείνη τη στιγμή ακουγόταν σαν φωνή ενάντια στον αυταρχισμό, στη δικτατορία, κραυγή που έφθανε από τα βάθη αιώνων στην αίθουσα της οδού Σόλωνος.

Η ΖΩΝΤΑΝΙΑ που ήταν πια ολοφάνερη με τη διδασκαλία του Κακριδή είχε δημιουργήσει μέσα στη Φιλοσοφική μια πλατιά αποδοχή και στήριξη, που έκανε τους γλωσσαμύντορες να θέλουν την εκκαθάριση του λογαριασμού... Και βρήκαν τους τόνους και με τη διαδικασία του Πειθαρχικού της Σχολής στο «άψε - σβήσε» του επέβαλαν δίμηνη παύση.

Ο Κ. ΒΑΡΝΑΛΗΣ επώνυμα, στο χρονογράφημά του στην «Πρωία», έκανε τη δική του εκτίμηση, γράφοντας ότι: «Δεν υπάρχει σχεδόν άνθρωπος, που να μην έγινε σοβαρός με τις σημερινές συνθήκες της ζωής και δεν υπάρχει επίσης άνθρωπος, που να συγχύζει τα ζωτικά προβλήματα με τις μπακατέλες...».

ΚΑΙ πραγματικά μπακατέλες ήταν όλη αυτή η ιστορία που έστησε η Φιλοσοφική Σχολή, που, κατά τον Βάρναλη, θυμήθηκε τα δημοκοπικά κλέη της μιστριωτικής εποχής «και εξεστράτευσε εναντίον του Ι. Κακριδή, επειδή ο κ. καθηγητής εφόνευσε ασπλάχνως τους τόνους και τα πνεύματα της ελληνικής γραφής...».

ΑΛΛΑ στη Φιλοσοφική Σχολή, παρόλη τη ζοφερή αυτή ατμόσφαιρα που είχαν δημιουργήσει οι γλωσσαμύντορες, υπήρχε και στα χρόνια της Μεταξικής δικτατορίας, αλλά και στην Κατοχή μια επίσης μικρή όαση στα μαθήματα που έκανε τότε ο καθηγητής, ο σοφός Νίκος Βέης, που κάθε χρόνο οι παραδόσεις του είχαν ένα πολυπληθές ακροατήριο και που ποτέ δεν παρέλειπε να ανταμώνει ο λόγος του το σήμερα.

Η ΑΙΘΟΥΣΑ, με κομμένη την ανάσα, παρακολουθούσε το μάθημα και του καθηγητή, που έχει πια αφήσει την έδρα του και περπατά ανάμεσα στους φοιτητές, να ανοίγει τις μεγάλες σελίδες της εθνικής μας ιστορίας, να μας φέρνει μηνύματα από το Βελιγράδι και τον αχό της πολιορκίας του Μεσολογγίου.

Η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ μπότα την ίδια στιγμή ακουγόταν συχνά στην αίθουσα, καθώς χτυπούσε στο κοντινό πεζοδρόμιο. Και ο καθηγητής συνταίριαζε το λόγο του, τη φωνή του, απαγγέλλοντας Σολωμό. Στην αίθουσα, πάντα κοσμοπλημμύρα... Και πάνω στην έδρα του κ. καθηγητή, τα μπουκέτα με τα κοτσάνια μόνο... Γιατί ο Ν. Βέης συνήθιζε να τα αποκόβει τα λουλούδια και να τα ρίχνει στους νέους, που παρακολουθούσαν το μάθημα. Σ' αυτούς ταιριάζουν τα λουλούδια.

Προωθείται η «διαθεματική» προσέγγιση της γνώσης και της αυτενέργειας των μαθητών. Ετσι:

• Μεγάλο μέρος των μαθημάτων αντικαθίσταται από «θέματα» τα οποία προσεγγίζονται κάτω από το πρίσμα διαφόρων θεμάτων (Διαθεματικότητα). Στην πράξη σημαίνει μηχανιστική συνένωση σκόρπιων πληροφοριών που θα εντείνουν τη σύγχυση του πνεύματος και θα αυξήσουν τα ποσοστά του λειτουργικού αναλφαβητισμού.
• Καταργείται ο όποιος ενιαίος χαρακτήρας του σχολικού προγράμματος και το πρόγραμμα της ευέλικτης ζώνης διαμορφώνεται σε κάθε σχολείο εξασφαλίζοντας χρηματοδότες - χορηγούς που θα καθορίζουν και το πρόγραμμα.
• Τα νέα βιβλία χαρακτηρίζονται από:

1. Αποσπασματικότητα.

2. Αντιεπιστημονικότητα.

3. Ιδεολογική μεροληψία και μονομέρεια.

4. Περιορισμό της ανάπτυξης της γλώσσας και του λόγου.

5. Προσπάθεια παραχάραξης της ιστορίας όπως φαίνεται μέσα από:

• Διαστρέβλωση των ιστορικών γεγονότων.
• Λήθη της ιστορίας της αντιιμπεριαλιστικής πάλης των λαών και του σοσιαλισμού.
• Αποκοπή των λαών και των κινημάτων από τη δράση, γιατί αυτή εμπνέει και τους σημερινούς αγώνες για την ανατροπή της εκμεταλλευτικής κοινωνίας.
• Διαμόρφωση μιας νεολαίας που όχι μόνο ζει στην άγνοια, αλλά εμπεδώνει το ψέμα και το πιστεύει ως αληθινό.

Ολα αυτά ενισχύονται με τα Ευρωπαϊκά Προγράμματα που αναλαμβάνουν και διάφορες επιχειρήσεις να υλοποιήσουν. Εισάγεται η ωφελιμιστική αντίληψη για τη γνώση, η εκπαίδευση σε επικοινωνιακές δεξιότητες σε βάρος της Γενικής Παιδείας. Το εκπαιδευτικό σύστημα κάνει ό,τι μπορεί για να συσκοτίσει την πραγματικότητα, να προετοιμάσει τον «ενεργό πολίτη», θύμα του συστήματος της εκμετάλλευσης που θα το αποδέχεται και θα το υποστηρίζει, να μάθουν οι μαθητές τη λέξη «αγορά», «ανταγωνιστικότητα», «εμπόριο», «κέρδος», «χρήμα», ενώ θα έπρεπε να μαθαίνουν το συναγωνισμό, την άμιλλα, την προσπάθεια για το καλύτερο, την κοινωνική ισοτιμία, τον αγώνα για την ανατροπή της εκμετάλλευσης.

Εχουν χρέος οι γυναίκες ως γονείς να αντιδράσουν για τον τύπο του ανθρώπου που σχεδιάζεται και ως εκπαιδευτικοί να αντισταθούν στην υποβάθμιση του μορφωτικού ρόλου του σχολείου και να αρνηθούν το ρόλο του διαμεσολαβητή στην ημιμάθεια των μαθητών.

Στην ίδια γραμμή πλεύσης βρίσκονται και οι αλλαγές στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.

1. Με μια σειρά μέτρα (ευέλικτη ζώνη, σχέδιο της Επιτροπής του ΕΣΥΠ για τη Β/θμια Εκπαίδευση, Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα) προετοιμάζουν το έδαφος για το «αποκεντρωμένο» σχολείο που σημαίνει:

- Σχολείο χωρίς ή με ελάχιστους κρατικούς πόρους.

- Αυτοχρηματοδοτούμενο με πόρους από επιχειρηματίες - χορηγούς, δίδακτρα από γονείς, εμπορικές δραστηριότητες.

Ανοίγει ο δρόμος για σχολεία διαφορετικών ταχυτήτων και κατηγοριών ανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητες της τοπικής κοινωνίας και τις διαχειριστικές ικανότητες κάθε σχολικής μονάδας.

Ο ορισμός οικονομικού υποδιευθυντή που προωθείται για τα σχολεία με πάνω από 100 μαθητές και η διαχείριση των πόρων από τους συλλόγους θα προσδώσουν στα σχολεία χαρακτήρα ανταγωνιστικής επιχείρησης με ό,τι αυτό σημαίνει για το μέλλον τους (κλείσιμο ή υπολειτουργία σε σχολεία αγροτικών και εργατικών περιοχών).

2. Καταργείται σταδιακά ο όποιος ενιαίος χαρακτήρας του σχολικού προγράμματος καθώς η συγκρότηση και χρηματοδότηση του 1/3 των προγραμμάτων του Δημοτικού (ευέλικτη ζώνη) και του Γυμνασίου (ελεύθερη ζώνη) σχεδιάζουν να ανατεθεί στη σχολική μονάδα σε συνεργασία με τις επιχειρήσεις, την Τοπική Αυτοδιοίκηση και τους συλλόγους γονέων. Δηλαδή, τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων που προορίζονται για εργάτες θα μαθαίνουν διαφορετικά πράγματα από τα παιδιά των πλουσίων οικογενειών που προορίζονται για αφεντικά.

3. Με σκληρά εξεταστικά μέτρα και άλλες δοκιμασίες που προβλέπεται να ξεκινούν από το Δημοτικό και να κορυφώνονται στο Λύκειο εντείνονται οι φραγμοί στη μόρφωση για τους κοινωνικά αδύναμους μαθητές με σκοπό τη μαζική εξώθησή τους το νωρίτερο στη διά βίου κατάρτιση και ψευτοαπασχόληση.

4. Ο διαχωρισμός σε Γενικά Λύκεια και ΕΠΑΛ και ΕΠΑΣ διευρύνει την ανισότητα. Τα ΕΠΑΛ ανακυκλώνουν την υποβάθμιση της τεχνικής εκπαίδευσης, ενώ οι Επαγγελματικές Σχολές αποτελούν το σύγχρονο Καιάδα των αυριανών ανέργων.

Ολα αυτά αποτελούν κομμάτια του παζλ των αναδιαρθρώσεων στην Παιδεία και επιβεβαιώνουν:

α. Τη μετατροπή του σχολείου σε εργαλείο της οικονομίας των επιχειρήσεων για την αύξηση των κερδών τους.

β. Την ενίσχυση των φραγμών στη μόρφωση των παιδιών των λαϊκών στρωμάτων και κατ' επέκταση των γυναικών.

γ. Την ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησης και το γρήγορο βηματισμό προς την κατάργηση της δωρεάν Εκπαίδευσης.

δ. Αναπαραγωγή ενός φτηνού, ευέλικτου και πειθήνιου εργατικού δυναμικού με χειρότερους όρους εργασίας, αμοιβής και ζωής.

Οπως όλα τα στοιχεία μαρτυρούν (λειτουργικός, αναλφαβητισμός, κόστος εκπαίδευσης) και με τη λειτουργία των νέων μέτρων, η μόρφωση των γυναικών θα σταματά στην υποχρεωτική εκπαίδευση.

Με την καθιέρωση της βάσης του 10 για την εισαγωγή στα AEI και TEI, ένα στα δύο παιδιά μένει εκτός ΑΕΙ - TEI. Η πλειοψηφία των παιδιών αυτών είναι από την εργατική τάξη, την αγροτιά και τα άλλα λαϊκά στρώματα και στράφηκαν σε χαμηλού επιπέδου ΙΕΚ, Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών κ.α. και με υψηλό οικονομικό κόστος χωρίς ανάλογη εργασιακή προοπτική. Το εμπόριο ελπίδας ανθεί ιδιαίτερα σ' αυτά τα άτομα που, λόγω της οικονομικής θέσης, δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο τεράστιο κόστος της προετοιμασίας για την εισαγωγή σε σχολές AEI και ΤΕΙ.

• Τα στοιχεία του 2003 δείχνουν ότι 3 δισεκατομμύρια ευρώ απομυζώνται από το εισόδημα του εργαζομένου το χρόνο για την κατ' ευφημισμό «δωρεάν» εκπαίδευση.
• Τα φροντιστήρια Μέσης Εκπαίδευσης έχουν υπερδιπλασιαστεί την τελευταία δεκαετία, ξεπερνούν τις 5.000 με 350.000 μαθητές, χωρίς να υπολογίζονται άλλες μορφές ιδιωτικής εκπαίδευσης π.χ. «ιδιαίτερα» μαθήματα.
• Τα φροντιστήρια ξένων γλωσσών σ' όλη την Ελλάδα ξεπερνούν τις 13.000 με 1.000.000 μαθητές.
• Σύμφωνα με έρευνα του Τμήματος Ηλεκτρονικών Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Πολυτεχνείου της Κρήτης, το μέσο κόστος απόκτησης πτυχίου στο τμήμα αυτό φτάνει τα 50.000 ευρώ, ενώ το μέσο κόστος προετοιμασίας των μαθητών για την εισαγωγή σ' αυτό το τμήμα πλησιάζει τα 8.000 ευρώ.

Τα ποσά είναι τεράστια, το βάρος για την οικογένεια είναι δυσβάστακτο, ιδιαίτερα για τη γυναίκα, όταν την ίδια στιγμή η ΓΣΕΕ υπογράφει μαζί με την κυβέρνηση αυξήσεις στους μισθούς μόλις 0,77 ευρώ. Και η κυβέρνηση παρέχει μόλις το 3,48% του προϋπολογισμού για την Παιδεία.

Από την άλλη το σχολείο όλο και πιο πολύ ξεκόβει από το ρόλο του, να παρέχει δηλαδή ολόπλευρη μόρφωση.

Τα κείμενα είναι αποσπάσματα από την κεντρική εισήγηση που παρουσιάστηκε στην ημερίδα της ΟΓΕ για την Παιδεία.

• Παραχωρούνται σχολικά κτίρια σε ιδιώτες για αξιοποίηση.
• Υπογράφονται Συμπράξεις Δημοσίου - Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) για την κατασκευή σχολικών μονάδων με επιχείρημα τη χρόνια κρατική υποχρηματοδότηση και το αυξανόμενο ενδιαφέρον επιχειρηματιών για την εκπαίδευση. Η ανάληψη κατασκευής, χρηματοδότησης και συντήρησης των κτιρίων δίνεται στους ιδιώτες για 25 χρόνια, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο οι ιδιώτες να ελέγχουν το εκπαιδευτικό προσωπικό, τις κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών και μαθητών, να καθορίζουν τη χρήση των κτιρίων και μετά το πέρας του σχολικού μαθήματος.
• Εχουν αναλάβει τους παιδικούς σταθμούς βάζοντας τροφεία.
• Εχουν αναλάβει τη συντήρηση των σχολικών κτιρίων και συμβάλλουν στην αντιλαϊκή πολιτική της συμπίεσης του κόστους της εκπαίδευσης στα κατώτατα δυνατά όρια, συγχωνεύοντας σχολεία και συμπτύσσοντας τμήματα με 30 ή 35 μαθητές.
• Εφαρμόζουν προγράμματα διαχείρισης της ανεργίας δημιουργώντας εταιρείες ή δημοτικές επιχειρήσεις ή συνεργαζόμενοι με AEI ή TEI ή επιχειρήσεις (π.χ. ΚΕΚ, Τοπικές Πρωτοβουλίες Απασχόλησης, προγράμματα STAGE, Πρωτοβουλία EQUAL), που παρέχουν ληξιπρόθεσμη και μηχανιστική κατάρτιση, δημιουργούν την ψευδαίσθηση στον άνεργο ότι έτσι λύνεται το πρόβλημα της ανεργίας, προσφέρουν σε επιχειρηματίες φτηνό και ευέλικτο προσωπικό, χωρίς ασφάλιση, χαλιναγωγούν τη διογκούμενη δυσαρέσκεια των ανέργων.

Κυρίως αυτά τα προγράμματα απευθύνονται στις αποκαλούμενες «ευπαθείς» ομάδες, όπως μακροχρόνια ανέργους, γυναίκες, άτομα με ειδικές ανάγκες, τρέφοντας ψεύτικες ελπίδες για καταπολέμηση της ανεργίας.

• Εχουν αναλάβει το «σχολείο δεύτερης ευκαιρίας». Πρόκειται για σχολεία που απευθύνονται σε άτομα που δεν έχουν ολοκληρώσει τη στοιχειώδη εκπαίδευση και καλούνται να παρακολουθήσουν μαθήματα καταρτισιακού χαρακτήρα, προσαρμοσμένα στις ανάγκες της «αγοράς». Είναι μια προσπάθεια συρρίκνωσης της εννιάχρονης βασικής εκπαίδευσης και λειτουργεί σε βάρος του Εσπερινού Γυμνασίου και Λυκείου. Παρατηρείται αύξηση του αριθμού των συμμετεχόντων, κυρίως γυναικών, με την ελπίδα μιας απασχόλησης. Αρκετοί δήμοι διοργάνωσαν εκδηλώσεις με τοπικούς επιχειρηματίες που υποτίθεται ότι θα προσλάβουν τους απόφοιτους.
• Αρκετοί δήμοι δήλωσαν την πρόθεση να «εισαχθούν» στην «αγορά» της Ανώτατης Εκπαίδευσης ή δίνουν άδειες σε ξένα ινστιτούτα ή πανεπιστήμια.
• Αναλαμβάνουν τη διδασκαλία μουσικής, χορού, αθλημάτων επί πληρωμή, ως ιδιώτες.

Συμπεράσματα:

1. Η σχέση της ΤΑ με την εκπαίδευση αποκτά πιο στενό χαρακτήρα. Το επόμενο διάστημα θα δυναμώσει και θα διευρυνθεί σε όλες τις βαθμίδες.

2. Το κράτος παραχωρεί στην ΤΑ όλες τις διαχειριστικές λειτουργίες. Αργότερα η ΤΑ θα καθορίζει και την πρόσληψη του εκπαιδευτικού προσωπικού με ό,τι αυτό συνεπάγεται (ανατροπή εργασιακών σχέσεων, ομηρία εκπαιδευτικών, περιορισμός προσλήψεων, υποβάθμιση εκπαίδευσης).

3. Οι τοπικοί εκφραστές - όχι άμοιροι ευθυνών - επικαλούμενοι την οικονομική δυσπραγία επιβάλλουν δίδακτρα, εισάγουν χορηγούς και επιχειρηματίες.

4. Ο αποκλεισμός των φτωχότερων μαθητών από το αγαθό της εκπαίδευσης είναι το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής. Πρώτα θύματα οι γυναίκες. Ετσι θα πολλαπλασιαστούν τα σχολεία β΄ ευκαιρίας και τα κάθε λογής προγράμματα κατάρτισης. Οι γυναίκες πρέπει να απορρίπτουν και να αντιπαλεύουν τα σχέδια του εκπαιδευτικού κατακερματισμού και του περιορισμού των μορφωτικών δικαιωμάτων. Να παλεύουν για δημοτικές αρχές που να υπηρετούν τον ενιαίο σκοπό της βασικής εκπαίδευσης, την καλλιέργεια ολοκληρωμένης προσωπικότητας κάθε γυναίκας χωρίς φυλετικές και κοινωνικές διακρίσεις.

Από πρόσφατη κινητοποίηση στο Πολυτεχνείο

Συνεπώς ιδιωτικοποίηση της έρευνας σημαίνει ουσιαστικά και ιδιωτικοποίηση της εύρεσης, ιδιωτικοποίηση της αποκάλυψης, ιδιωτικοποίηση της υπεράσπισης και ιδιωτικοποίηση της διάδοσης της Αλήθειας, με άλλα λόγια ιδιωτικοποίηση αυτής τούτης της Αλήθειας. Με αυτόν τον τρόπο είναι σαφές ότι απειλείται η Αρχή της «έρευνας για το δημόσιο συμφέρον» και επίσης η «ελεύθερη ανταλλαγή ιδεών στους κόλπους της επιστημονικής κοινότητας». Ετσι, η επιστήμη χάνει την αξιοπιστία της, διότι πολλές μελέτες θα είναι παραπλανητικές, όπως θα δούμε παρακάτω, και η μυστικότητα θα θέτει σε κίνδυνο την υπόληψη της επιστήμης, καθώς επίσης και το στόχο της. Οι πανεπιστημιακοί καθηγητές που θα αμείβονται από τις βιομηχανίες θα παρουσιάζονται ως ειδικοί, ως εμπειρογνώμονες στο κράτος και τους οργανισμούς ελέγχου χωρίς να φαίνονται πάντα οι δεσμοί τους με τις επιχειρήσεις. Τα επιστημονικά τμήματα των πανεπιστημίων θα δημιουργούν με μεγάλη μυστικότητα δεσμούς με τις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Τα ιατρικά, φαρμακευτικά, χημικά, βιοχημικά, κλπ. περιοδικά δε θα μπορούν να αποκαλύπτουν τις συγκρούσεις συμφερόντων των συγγραφέων τους. Η ανιδιοτελής έρευνα, η αναζήτηση της γνώσης, η πνευματική περιέργεια δεν είναι πια πρώτη προτεραιότητα, υποβιβάζονται σε δεύτερη μοίρα. Οι πρόεδροι των τμημάτων των πανεπιστημίων θα παίζουν στο εξής το ρόλο του «εμπορικού αντιπροσώπου» και θα κρίνονται για την εκλογή τους κυρίως από την ικανότητά τους να συγκεντρώνουν χρήματα και όχι τα επιστημονικά και διοικητικά τους προσόντα. Παλιότερα, ίσχυε η συμφωνία ότι οι δωρεές από τις βιομηχανίες ή από οποιοδήποτε ιδιώτη πραγματοποιούνταν χωρίς να τίθενται περιορισμοί και υποχρεώσεις από μέρους των αποδεκτών των δωρεών. Είχαν απλά φοροαπαλλαγή από το κράτος. Σήμερα, αυτοί που θα ζητούν χρηματική ενίσχυση οφείλουν να έχουν συγκεκριμένες υποχρεώσεις απέναντι στους χρηματοδότες τους. Οι υποχρεώσεις αυτές, τα ανταλλάγματα δηλαδή μπορεί να είναι: η διαφήμιση, δωρεάν φυσικά, τα εγκώμια, η διάθεση των ανακαλύψεων στο εμπόριο με τα απαραίτητα οφέλη κ.ά. Εννοείται, βέβαια, πως κάθε παραβίαση θα συνεπάγεται κυρώσεις. Δηλαδή, οι δωρεές των επιχειρήσεων θεωρούνται πια επενδύσεις.

Οι ωφελημένοι τομείς θα είναι εκείνοι που κερδίζουν χρήματα, που μελετούν το χρήμα ή προσελκύουν το χρήμα, δηλαδή ο κόσμος του εμπορικού πανεπιστημίου. Οι υπόλοιποι τομείς θα παραμεληθούν, μπορεί ακόμα και να εγκαταλειφθούν πλήρως.

Παραδείγματα και είδη εξαρτήσεων: Το 1998 το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ δέχτηκε στο τμήμα της μικροβιολογίας του, δωρεά 25 εκατομμυρίων δολαρίων δηλαδή 9,4 δισεκατομμυρίων δραχμών από τον ελβετικό κολοσσό, τη φαρμακευτική εταιρεία «Νοβάρτις». Το αντάλλαγμα που έδωσε το δημόσιο πανεπιστήμιο ήταν η παραχώρηση στην ελβετική εταιρεία του δικαιώματος να ιδιοποιηθεί πάνω από το 30% των ανακαλύψεων που γίνονται από τους ερευνητές του τμήματος (συμπεριλαμβανομένων και των ανακαλύψεων που χρηματοδοτήθηκαν από την πολιτεία της Καλιφόρνιας), όπως επίσης και τη διαπραγμάτευση των δικαιωμάτων ευρεσιτεχνίας που προέρχονται από αυτές. Επιπλέον, το πανεπιστήμιο παραχωρούσε στην εταιρεία τον έλεγχο των δύο από τις πέντε θέσεις της Επιτροπής Ερευνών του τμήματος, η οποία επιτροπή είχε αναλάβει την κατανομή των κονδυλίων για την έρευνα. Φαίνεται ξεκάθαρα από τα παραπάνω, η μεγάλη εξάρτηση του τμήματος μικροβιολογίας από το χρηματοδότη.

Παραδείγματα κυρώσεων, λόγω παραβίασης των υποχρεώσεων: Η εταιρεία Nike διέκοψε τη χρηματοδότηση που έδινε σε τρία πανεπιστήμια του Ορεγκον, Μίσιγκαν και Μπράουν, επειδή οι φοιτητές των πανεπιστημίων αυτών είχαν επικρίνει ορισμένες από τις θέσεις / τις πρακτικές της σε φτωχές χώρες κυρίως σε θέματα που άπτονταν της παιδικής εργασίας.

Αλλοτρίωση των καθηγητών: Οι καθηγητές πια δε θα είναι οι ακαδημαϊκοί δάσκαλοι / λειτουργοί, αλλά θα είναι καθηγητές - επιχειρηματίες. Για να καταφέρουν να μείνουν σε ένα πανεπιστήμιο πρέπει να γίνουν καλοί επιχειρηματίες με προοπτικές γρήγορου και εύκολου πλουτισμού τους. Θα αφιερώνουν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους στις εμπορικές τους δραστηριότητες και διαπραγματεύσεις και όχι στα εκπαιδευτικά και ερευνητικά τους καθήκοντα, θα έχουν τη δυνατότητα να ιδιωτικοποιούν τα έσοδα και να κοινωνικοποιούν τις δαπάνες, θα εκμεταλλεύονται, θα ιδιοποιούνται τη δουλιά των φοιτητών τους (ερευνητική δουλιά για διδακτορικά ή διπλώματα ειδίκευσης) ή / και των συνερευνητών τους. Αυτές οι πρακτικές θα διαδοθούν πολύ και θα γίνουν τρόπος δουλιάς στο πανεπιστήμιο, αντί να επικρίνονται. Οι επιχειρηματίες - καθηγητές θα είναι οι διάσημες «κορυφές», των οποίων οι πρωτοβουλίες θα έχουν θετικές συνέπειες, αφού θα ωφελήσουν το πανεπιστήμιο με τα λεφτά που θα φέρνουν.

Παρεκτροπές της εξαρτώμενης από χορηγούς έρευνας: Εκτός από τα θέματα ηθικής που είναι το σοβαρότερο ζήτημα στο θέμα που εξετάζουμε, το πρότυπο του πανεπιστημίου, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, θέτει και θέματα πολιτικής τάξης/ συμπεριφοράς. Τα οικονομικά συμφέροντα των ειδικών θα μπορούν να διαμορφώνουν και τα δημόσια πράγματα. Για να γίνει κατανοητό αυτό, παραθέτουμε ένα πραγματικό γεγονός. Καθηγητής εγκληματολογίας στο πανεπιστήμιο της Φλόριδα είχε διατρίψει ιδιαίτερα ως ειδικός στην ιδιωτικοποίηση των φυλακών. Συμμετείχε σε επιτροπές της Γερουσίας, αρθρογραφούσε σε μεγάλα μέσα ενημέρωσης υποστηρίζοντας τη θέση του και οι συστάσεις/ προτάσεις του υιοθετήθηκαν και στη Φλόριδα και σε άλλες πολιτείες. Δυστυχώς, αποκαλύφθηκε τελικά ότι ο φημισμένος ειδικός αμειβόταν από τις κυριότερες ιδιωτικές σωφρονιστικές επιχειρήσεις!

Μπορεί να φανταστεί κανείς και πάρα πολλά άλλα σοβαρά θέματα, στα οποία οι χρηματοδότες μπορεί να οδηγήσουν στα επιθυμητά γι' αυτούς αποτελέσματα. Παραδείγματα: εταιρείες καπνού που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τα συμπεράσματα ερευνών για την επικινδυνότητα του καπνού. Αλλες εταιρείες να επηρεάσουν αποτελέσματα για την επικινδυνότητα και τις παρενέργειες του άλφα ή βήτα φαρμάκου κλπ., θα μπορούσαν κι εδώ οι «ειδικοί» να καταλήξουν στο συμπέρασμα που θα ικανοποιεί τους χρηματοδότες τους!

Από έρευνα αμερικανικής εφημερίδας αποκαλύφθηκε ότι περίπου τα μισά άρθρα που είχαν δημοσιευτεί κατά τη διάρκεια τριών συγκεκριμένων χρόνων σε μόνιμη στήλη για φαρμακευτική αγωγή σε ένα έγκυρο ιατρικό περιοδικό είχαν γραφτεί από γιατρούς που αμείβονταν από τους παραγωγούς των φαρμάκων τα οποία τους είχε ανατεθεί να αξιολογήσουν. Είναι σχεδόν βέβαιον ότι όλοι οι «ειδικοί» εξαρτώνται με κάποιον τρόπο από τη φαρμακοβιομηχανία. Γνωστό γεγονός, όταν στην Ευρωπαϊκή Ενωση συζητούνταν το θέμα των συμπληρωμάτων διατροφής, δηλαδή βιταμινών, ιχνοστοιχείων, κλπ. οι φαρμακοβιομηχανίες οι οποίες αντιτίθενται στο θέμα των συμπληρωμάτων διατροφής, γιατί θα βελτιώνουν την υγεία των ανθρώπων, πράγμα που δε συμφέρει σε αυτές, έκαναν προπαγάνδα όπου ξόδεψαν εκατομμύρια δολάρια, για να εξαγοράσουν ευρωβουλευτές, ούτως ώστε να ψηφίσουν προς το συμφέρον τους.

Ο κόσμος του Εμπορικού Πανεπιστημίου: Τα κτίρια θα είναι γεμάτα από λογότυπους επιχειρήσεων, αντί των αγωνιστικών αφισών κατά των πολέμων, της ακρίβειας, της ανεργίας κλπ. Οι αίθουσες θα ονομάζοντα προς τιμήν του ευεργέτη τους, επιχείρησης ή ατόμου ή οτιδήποτε άλλου. Ετσι οι αίθουσες «Αρχιμήδης», «Πυθαγόρας» κλπ. στο Μαθηματικό τμήμα, η αίθουσα «Αϊνστάιν» στο Φυσικό, η αίθουσα «Μαρία Κιουρί» στο Χημικό θα μετονομαστούν σε αίθουσες π.χ. του χρηματοδότη Χάας (κληρονόμοι του δημιουργού των μπλουτζίν Λέβι Στράους). Ορισμένες μεγάλες επιχειρήσεις στην Αμερική χρηματοδότησαν ήδη έδρες. Ετσι, η περίφημη έδρα π.χ. Καραθεοδωρή του μεγάλου Ελληνα Φυσικοχημικού θα μπορούσε να μετονομαστεί σε έδρα της «Bank of America».

Μερικά Ερωτήματα: Εάν ένας φοιτητής στο πανεπιστήμιο που χρηματοδοτείται από την εταιρεία Nike θέλει να φορέσει παπούτσια άλλης φίρμας π.χ. addidas τι θα γίνει; Προφανώς δε θα μπορεί. Ακόμα δηλαδή και το ντύσιμο και η συμπεριφορά θα επηρεάζεται από τις επιθυμίες του χορηγού!

Ετσι, η αρχή της ανιδιοτελούς αναζήτησης της Αλήθειας δε θα έχει πια θέση στα πανεπιστήμια.

Πολίτης - Οπλίτης: Ομως, είναι γνωστό ότι η λέξη πολίτης προέρχεται από αναγραμματισμό της λέξης οπλίτης και αυτό σήμαινε στην Αρχαία Ελλάδα ότι ο πολίτης έπρεπε να είναι και οπλίτης, δηλαδή αγωνιζόμενος. Ετσι και εμείς ως πολίτες θα πρέπει να γίνουμε και οπλίτες, δηλαδή να αγωνιστούμε για τη μη ιδιωτικοποίηση της έρευνας, τη μη ιδιωτικοποίηση της Αλήθειας, γιατί τότε δε θα είναι Αλήθεια.