Επανειλημμένα και επίμονα επισημαίνεται και στην τρέχουσα συγκυρία η αναγκαιότητα της υπεράσπισης του άρθρου 16 του Συντάγματος σε συνδυασμό με μια συνεκτική ερμηνεία και απόρριψη των διατάξεων του σχεδίου νόμου για τα λεγόμενα «μη κρατικά» και, επί της ουσίας, ιδιωτικά πανεπιστήμια. Δεν υποτιμώ αυτή την ανάγκη. Εκτιμώ, ωστόσο, ότι ο ευρυγώνιος φακός της μαρξιστικής ανάλυσης πρέπει να παρακολουθεί σταθερά το μεγάλο πλάνο του πανεπιστημιακού ζητήματος. Πρέπει, δηλαδή, να αναζητεί και να αναδεικνύει σταθερά και με διαύγεια αφενός μεν το ιστορικό βάθος, αφετέρου δε, και κατεξοχήν, τη σύγχρονη κοινωνική λειτουργία του πανεπιστημίου ως θεσμού οργανικά συνδεδεμένου με τη συνολική τροχιά και τις επιμέρους διακυμάνσεις του καπιταλιστικού σχηματισμού σε διεθνές και εγχώριο επίπεδο.

Πολύμορφα και ενεργητικά εξελίσσεται η συμβολή του αστικού πανεπιστημίου ως κρίσιμου συντελεστή τόσο της οικονομικής αναπαραγωγής των καπιταλιστικών κοινωνιών, όσο και της ηθικο-πολιτικής ηγεμονίας των αστικών τάξεων. Κατά τη διάρκεια του 19ου και του μεγαλύτερου μέρους του 20ού αιώνα, τα πανεπιστήμια εκπαιδεύουν και διαπαιδαγωγούν τα μελλοντικά στελέχη των οικονομικών, των διοικητικών και των πολιτισμικών δομών του αστικού συστήματος, την ίδια στιγμή που καταρτίζουν και επιμορφώνουν το πολλαπλών ιεραρχικών βαθμίδων επιστημονικό και τεχνικό εργατικό δυναμικό, σύμφωνα με τις λειτουργικές ανάγκες που έχει και τις δομικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η κεφαλαιοκρατική οικονομία.

Θα πρέπει να επισημάνουμε και να αποδώσουμε την ανάλογη βαρύτητα στο γεγονός ότι κάτω και από την ιδεολογικά και πολιτικά συνθλιπτική επίδραση του σοσιαλδημοκρατικού ρεφορμισμού, ακόμη και στις γραμμές του κομμουνιστικού κινήματος της εποχής, επικράτησε σε μείζονα κοινωνική κλίμακα η ψευδαίσθηση ότι η μαζικοποίηση του πανεπιστημίου σηματοδοτούσε αφ' εαυτής τη δημοκρατικοποίησή του και άμβλυνε τον ταξικό χαρακτήρα του ως μηχανισμού του αστικού κράτους. Και όμως! Η συγκριτικά με προηγούμενες εποχές μαζικότερη πρόσβαση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, ενώ ενίσχυσε προς όφελος του αστικού συστήματος εξουσίας την κοινωνική συνοχή και την επιστημονικο-τεχνική επάρκειά του, δεν αρκούσε και δεν αρκεί από μόνη της για να παγιώσει τον δημοκρατισμό στο πανεπιστήμιο. Την πλέον εκκωφαντική απόδειξη αυτής της αλήθειας και την οδυνηρή διάψευση των σοσιαλδημοκρατικών φαντασιώσεων για μια αυτοδιοικούμενη δημοκρατική πανεπιστημιακή κοινότητα εντός του καπιταλισμού - φαντασιώσεις που νεκρανασταίνονται ευκαιριακά στις μέρες μας από τους εγχώριους σοσιαλδημοκράτες του ΠΑΣΟΚ, όψιμους υποστηρικτές της σοσιαλφιλελεύθερης μορφής του λεγόμενου «σκανδιναβικού μοντέλου» ΑΕΙ - επέφερε στα τέλη της δεκαετίας του 1970, μετά και την πετρελαϊκή κρίση του 1973, η αλλαγή υποδείγματος της οργάνωσης και λειτουργίας των καπιταλιστικών οικονομιών από τον κεϊνσιανισμό στον νεοφιλελευθερισμό.

Σε εξυπηρέτηση αυτού του σκοπού, το πανεπιστήμιο μετατρέπεται το ίδιο σε επιχείρηση. Λειτουργεί, όλο και περισσότερο, ως επιχειρηματική μονάδα, έχει πελάτες, πέραν των άλλων, και τους ίδιους τους φοιτητές και τις φοιτήτριές του, υιοθετεί ευρέως μορφές «ελαστικής» και μερικής απασχόλησης για το διδακτικό και διοικητικό προσωπικό του. Σειρά διεθνών συμφωνιών (Μπολόνια - 1998, Πράγα - 2001, Βερολίνο - 2003, Μπέργκεν - 2005, Λονδίνο - 2007, Λουβέν - 2009, Βουδαπέστη, Βιέννη - 2010, Βουκουρέστι - 2012, Ερεβάν - 2015, Παρίσι - 2018, Ρώμη - 2020) και εγχώριων νομοθετημάτων, όπως κατεξοχήν οι νόμοι - πλαίσιο 4009/2011 (νόμος Διαμαντοπούλου), 4485/2017 (νόμος Γαβρόγλου), 4957/2022 (νόμος Κεραμέως), σε πείσμα και σε διάψευση της όποιας (μικρο-)πολιτικής ρητορικής των εισηγητών και υποστηρικτών τους, συνιστούν σταθμούς μιας διαδρομής με αδιαπραγμάτευτο προορισμό: Τη νομική και γενικότερα τη θεσμική θωράκιση του πανεπιστημίου ως επιχείρησης. Δεν απαιτείται, προφανώς, ιδιαίτερη προσπάθεια για να γίνει αντιληπτό ότι και το σχέδιο νόμου περί «μη κρατικών» πανεπιστημίων που προτείνει ο υπουργός Παιδείας, Πιερρακάκης, εντάσσεται αβίαστα σε αυτήν την ακολουθία νομοθετημάτων. Συνεχίζει και αποπειράται να σταθεροποιήσει τη μετατροπή των πανεπιστημίων σε επιχειρήσεις.

Και το φοιτητικό δυναμικό; Με στόχο την απόκτηση ενός συνονθυλεύματος πανεπιστημιακών τίτλων και πιστοποιήσεων χωρίς αντιστοίχιση προς ένα ενιαίο και συνεκτικό επιστημονικό αντικείμενο, διαμέσου ασπόνδυλων προγραμμάτων σπουδών τυποποιημένης και συχνά πλέον απρόσωπης διδασκαλίας και εξέτασης μαθημάτων, με καταχρηστική εφαρμογή της διαδικτυακής τεχνολογίας, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες της εποχής μας επιδιώκεται να «εκπαιδευθούν» ως προπλάσματα ή και συγχρονικές φιγούρες του απασχολήσιμου, προσαρμόσιμου και πειθαρχικού «ανθρώπου - λάστιχου» της εποχής μας. Προς τούτο, με άξονες την αρχή του ατομικού ανταγωνισμού μέχρι τελικής πτώσεως και το δόγμα «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», προωθείται η διάχυση μιας κουλτούρας ατομικιστικής επιβίωσης, απολύτως συμβατής προς το πανεπιστήμιο - επιχείρηση και εξίσου ασύμβατης προς κάθε εκδοχή συλλογικότητας.

Από κάθε άποψη και όσο το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο εδραιώνεται, τόσο ο νέος άνθρωπος δυσχεραίνεται στον αγώνα του να συγκροτηθεί σε ενιαία και πολύπλευρη προσωπικότητα. Εξωθείται, αντίθετα, στην τεχνητή και εκ των ενόντων κατασκευή μιας προσωρινής ταυτότητας, διαθέσιμης ανά πάσα στιγμή να αποδομηθεί, έτσι ώστε να κατασκευαστεί μια άλλη, λειτουργική και προσαρμόσιμη προς τις επιταγές του διαρκούς κεφαλαιοκρατικού εκσυγχρονισμού.

Εν πάση περιπτώσει, το μεγάλο πλάνο που επιχείρησα να προβάλω, στον βαθμό που αποδίδει ορθά τις τάσεις της αστικής πραγματικότητας του καιρού μας στον χώρο της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, υποδεικνύει μια αρνητική απάντηση στο κρίσιμο ερώτημα αν μπορεί να υπάρξει στο πλαίσιο του σύγχρονου καπιταλισμού ένα δημόσιο, στην κυριολεξία του όρου, πανεπιστήμιο. Η πραγματική αναβάθμιση και αναδιάρθρωση του δημόσιου ως κοινωνικοποιημένου πανεπιστημίου μόνο διαμέσου του αγώνα για ριζικό κοινωνικό μετασχηματισμό μπορεί βάσιμα να επιδιωχθεί.

Αν έτσι έχουν τα πράγματα, μόνο ένα εκπαιδευτικό κίνημα που αναπτύσσει δυναμική συνάντησης σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση με την εργατική και τις άλλες υποτελείς τάξεις και τα κινήματά τους, μπορεί να υπερβεί ανατρεπτικά και γόνιμα το ολοένα και πιο περιοριστικό πλαίσιο μιας μάχης οπισθοφυλακών. Μια τέτοια σύνθεση κινημάτων με στρατηγικό στόχο τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό προϋποθέτει τον διευθυντικό ρόλο του σύγχρονου πολιτικού ηγεμόνα, του Κομμουνιστικού Κόμματος των νέων καιρών.

Εκδήλωση με θέμα το σχέδιο νόμου για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και τις επιπτώσεις του στα δημόσια πανεπιστήμια, την πρόσβαση στην Ανώτατη Εκπαίδευση και τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, το εθνικό απολυτήριο, τις συνέπειες που θα έχουν στην καθημερινότητα των μαθητών και των οικογενειών τους, διοργανώνει η Ομοσπονδία Γονέων και Κηδεμόνων Κεντρικής Μακεδονίας την Κυριακή 25/2 στις 11 π.μ. στο κλειστό Δημοτικό Θέατρο Νεάπολης.

Θα μιλήσουν οι: Θανάσης Κοκονάς, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γονέων Κ. Μακεδονίας, Γιώργος Τσακλίδης, καθηγητής Τμήματος Μαθηματικών ΑΠΘ, Σταύρος Τριλυράκης, πρόεδρος Ενωσης Γονέων Πεύκων, Γιώτα Κορομπόκη, μέλος ΔΣ Ενωσης Γονέων Συκεών.

Απέναντι στην επιμονή της κυβέρνησης να προωθήσει το νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια παρά την αντίθεση του συνόλου της πανεπιστημιακής κοινότητας, η Εκτελεστική Γραμματεία της ΠΟΣΔΕΠ (Ομοσπονδία των πανεπιστημιακών) με ομόφωνη απόφασή της καλεί την πανεπιστημιακή κοινότητα σε αγωνιστική εγρήγορση και προκηρύσσει απεργιακές κινητοποιήσεις. Συγκεκριμένα, σημειώνει:

«Θεωρούμε αναγκαία την προκήρυξη απεργίας για την Τρίτη 27 Φλεβάρη, ημέρα που ξεκινά η συζήτηση του νομοσχεδίου στη Διαρκή Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, και καλούμε τους συλλόγους μελών ΔΕΠ να πάρουν αποφάσεις για κινητοποιήσεις (απεργία, στάση εργασίας, εκδηλώσεις κ.λπ.), καθώς και για πολύμορφες δράσεις ενημέρωσης και ενεργοποίησης θεσμικών και κοινωνικών φορέων και ολόκληρης της κοινωνίας.

Συμμετέχουμε στην 24ωρη πανελλαδική απεργία την Τετάρτη 28 Φλεβάρη για το έγκλημα των Τεμπών, όπως αποφασίστηκε στο συνέδριό μας.

Καλούμε σε κινητοποίηση τον κλάδο τις ημέρες συζήτησης και ψήφισης του νομοσχεδίου στην Ολομέλεια της Βουλής (προκήρυξη απεργίας για τις 7 και 8 Μάρτη με αποφάσεις των συλλόγων) και οργανώνουμε, σε συντονισμό και με άλλους φορείς, πανελλαδικό συλλαλητήριο στην Αθήνα με συγκέντρωση στο Σύνταγμα την ημέρα ψήφισής του».

Τον δρόμο της κοινοβουλευτικής διαδικασίας παίρνει το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, σύμφωνα με τον υπουργό Παιδείας, που την Παρασκευή δήλωσε ότι την ίδια μέρα αναμενόταν η κατάθεσή του στη Βουλή. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό της κυβέρνησης, η συζήτησή του στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής αναμένεται να αρχίσει την ερχόμενη Τρίτη, με ορίζοντα μέχρι το τέλος της πρώτης βδομάδας του Μάρτη να ολοκληρωθεί η διήμερη συζήτησή του στην Ολομέλεια.

Ο υπουργός Παιδείας, μιλώντας την Παρασκευή στο ραδιόφωνο του «ΣΚΑΪ», είπε ότι στο νομοσχέδιο ενσωματώνονται προτάσεις και παρατηρήσεις που κατατέθηκαν αυτό το διάστημα στη διαβούλευση και γενικότερα, λέγοντας ότι μια από αυτές θα είναι η κινητροδότηση των ξένων παραρτημάτων να εγκατασταθούν σε επαρχιακές πόλεις, αφού οι χρηματικές εγγυήσεις που θα καλούνται να καταβάλλουν για την ίδρυσή τους θα είναι στα 2 εκατομμύρια ευρώ για το Λεκανοπέδιο και τη Θεσσαλονίκη και στο 1 εκατομμύριο για τις υπόλοιπες πόλεις και περιοχές της χώρας. Το παραπάνω αποτελεί καταφανέστατα μια προσπάθεια της κυβέρνησης να πιέσει το ΠΑΣΟΚ, το οποίο παρόλο που συμφωνεί με την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων, δηλώνει πως δεν θα ψηφίσει, ζητώντας γεωγραφική διασπορά των ιδιωτικών ΑΕΙ πέραν του λεκανοπεδίου. Μάλιστα, ο υπουργός πρόσθεσε ότι αυτό είναι ένα κίνητρο προς αυτή την κατεύθυνση, που το... πρόσθεσε στις εστίες που δρομολογούνται με ΣΔΙΤ και στο επίδομα στέγης που λαμβάνουν κάποιες χιλιάδες φοιτητές. Αφησε δηλαδή ανοιχτό το παράθυρο να «πριμοδοτούνται» από αυτά τα στεγαστικά μέτρα - ψίχουλα και οι φοιτητές των ιδιωτικών πανεπιστημίων!

Είναι εξάλλου γνωστό το επιχείρημα που προβάλλουν πολλοί πανεπιστημιακοί, γνώστες τού πώς λειτουργεί η «αγορά» Ανώτατης Εκπαίδευσης στις χώρες που ήδη λειτουργούν και δημόσια και ιδιωτικά πανεπιστήμια, που λένε ότι τα ιδιωτικά διεκδικούν κρατική χρηματοδότηση στο όνομα της ισότητας στον ανταγωνισμό τους με τα δημόσια. Και μπορεί τώρα ο υπουργός να αρνείται ότι θα τους δώσει κρατική χρηματοδότηση, όταν ιδρυθούν όμως θα έχουν κάλλιστα τη δυνατότητα να τη διεκδικήσουν με βάση το ευρωενωσιακό δίκαιο. Αντίστοιχα ερωτήματα δημιουργούνται για το αν θα έχουν και οι φοιτητές των ιδιωτικών τη δυνατότητα να διεκδικήσουν τις ίδιες παροχές που δικαιούνται οι φοιτητές των δημόσιων πανεπιστημίων.

Εκείνο που είναι φανερό είναι ότι «νομοθετείται η αδικία», αφού το νομοσχέδιο καταργεί τον ενιαίο τρόπο εισαγωγής στα πανεπιστήμια, η πρόσβαση στην Ανώτατη Εκπαίδευση γίνεται με βάση το πορτοφόλι της οικογένειας. Υποβαθμίζονται συνολικά τα πτυχία, αφού οι 3ετείς σπουδές ιδιωτικών πανεπιστημίων και κολεγίων θα έχουν αντίστοιχη ακαδημαϊκή και επαγγελματική αναγνώριση με τα πτυχία των 4ετών, 5ετών των δημόσιων ελληνικών πανεπιστημίων. Επιβάλλεται η υποστελέχωση των δημοσίων ΑΕΙ, αφού έως το 2030 η αναλογία αποχωρήσεων - προσλήψεων θα είναι 1:1, κι αυτό ενώ από το 2009 έως το 2020 χάθηκαν 7.904 θέσεις εργασίας εκπαιδευτικού προσωπικού. Θεσμοθετούνται νέα δίδακτρα και ...τιμολόγηση των σπουδών στα δημόσια πανεπιστήμια, ακόμα και στα ελληνόγλωσσα προπτυχιακά προγράμματα, που ήταν τα μόνα μέχρι τώρα που διατηρούνταν δωρεάν.

Και μαζί με όλα αυτά εντείνεται στο έπακρο η εμπορευματοποίηση της Ανώτατης Εκπαίδευσης και η ενίσχυση της επιχειρηματικής λειτουργίας των δημόσιων πανεπιστημίων, τόσο μέσω των διατάξεων ενίσχυσης της «εξωστρέφειάς» τους (τους ανοίγει τον δρόμο για εμπορικές συμφωνίες με ιδρύματα του εξωτερικού και για νέα κοινά προγράμματα σπουδών με δίδακτρα), όσο και με το 1 δισ. που τάζει ότι θα δώσει εφάπαξ φέτος για την ενίσχυση των δημόσιων ΑΕΙ. Γιατί, να μην ξεχνάμε, από τη μια αυτό το 1 δισ. δεν ισοφαρίζει σε τίποτα τις απώλειες 6,1 δισ. στη χρηματοδότηση της Ανώτατης Εκπαίδευσης από το 2008 έως το 2021, από την άλλη τα υποπρογράμματα που αθροίζει η κυβέρνηση σε αυτό αφορούν τις εστίες με ΣΔΙΤ που θα θησαυρίσουν οι ιδιώτες και θα τις πληρώνουν οι φοιτητές και μια σειρά άλλα προγράμματα που ενισχύουν είτε απευθείας τις επιχειρήσεις είτε τα ιδρύματα, για να συμπράττουν με αυτές και να εμπορεύονται τα αποτελέσματα της έρευνάς τους.

Για όλους αυτούς τους λόγους το νομοσχέδιο έχει ήδη απορριφθεί από τη συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου της εκπαίδευσης, που έχει καταδείξει ότι αυτό συνιστά οπισθοδρομική τομή στην Ανώτατη Εκπαίδευση της χώρας μας.

«Ξεπεράσαμε τον ένα μήνα κινητοποιήσεων και καταλήψεων των φοιτητικών συλλόγων σε όλη την Ελλάδα! Χαιρετίζουμε τη μαζική κινητοποίηση στην Αθήνα, όπως και τις κινητοποιήσεις σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας». «Είναι ξεκάθαρο πως το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω, κόντρα στις απειλές και τους εκβιασμούς του υπουργείου και της κυβέρνησης. Ετσι θα συνεχίσουμε! Ολη η κοινωνία βροντοφωνάζει παντού πως τα σχέδια της κυβέρνησης θα ανατραπούν! Να αποσυρθεί το νομοσχέδιο!», τονίζουν χαιρετίζοντας τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις των αγροτών, τις διαδηλώσεις και τις αγωνιστικές αποφάσεις του λαού σε όλη τη χώρα, ενώ καταγγέλλουν για μία ακόμα φορά τις προσπάθειες τρομοκράτησης από την κυβέρνηση απέναντι στον αγώνα των φοιτητών και φοιτητριών.

Μετά την μαχητική πορεία φοιτητικών συλλόγων της Αθήνας, την περασμένη Πέμπτη, τις αντίστοιχες πορείες σε άλλες πόλεις, πραγματοποιήθηκε συντονισμός χαράσσοντας τα επόμενα αγωνιστικά βήματα. Μεγάλος σταθμός κλιμάκωσης είναι η συμμετοχή στις απεργιακές κινητοποιήσεις στις 28 Φλεβάρη - στη μεγάλη πανελλαδική απεργία τη μέρα που συμπληρώνεται ένας χρόνος από το έγκλημα στα Τέμπη, στις 10.30 π.μ. στα Προπύλαια, μαζί με τα εργατικά σωματεία και τους μαζικούς φορείς. «Το έγκλημα αυτό δεν θα ξεχαστεί!», δηλώνουν και με τη συγκέντρωση φοιτητικών συλλόγων στα Τέμπη το Σάββατο 24 Φλεβάρη.

Οι φοιτητικοί σύλλογοι προχωρούν σε νέο γύρο Γενικών Συνελεύσεων την επόμενη βδομάδα, νέο γύρο πολυήμερων καταλήψεων σε όλες τις σχολές, διοργανώνουν πανελλαδικό συλλαλητήριο τη μέρα ψήφισης του νομοσχεδίου και προωθούν πανελλαδικό συντονισμό φοιτητικών συλλόγων. «Καμία εκπαιδευτική λειτουργία των ιδρυμάτων, να παραλύσουν τα πανεπιστήμια και να βρεθούμε φοιτητές, καθηγητές, διοικητικό προσωπικό όλοι μαζί στους δρόμους!», καλούν.

«Θα πλημμυρίσουμε όλη τη χώρα στις μεγάλες απεργιακές διαδηλώσεις στις 28 Φλεβάρη, θα βουλιάξουμε την Αθήνα με νέα πανελλαδική κινητοποίηση τη μέρα ψήφισης του νομοσχεδίου», σημειώνουν οι φοιτητικοί σύλλογοι, τονίζοντας: «Ο αγώνας που δίνουμε είναι δίκαιος, διεκδικούμε το αυτονόητο. Αυτό που θέλουμε είναι ένα αποκλειστικά δημόσιο και πραγματικά δωρεάν πανεπιστήμιο, χωρίς αποκλεισμούς και "κόφτες", πτυχία με αξία για να εργαστούμε με δικαιώματα». «Η κυβέρνηση βρίσκεται απομονωμένη από την κοινωνία προχωρώντας προς την ψήφιση και αυτό το έχουν καταφέρει το φοιτητικό κίνημα και οι μαζικές κινητοποιήσεις. Στην πολιτική αυτή διαχρονικά έχουν ευθύνη και άνοιξαν τον δρόμο για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο όλα τα κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα. Αυτό αποδεικνύεται από τις δηλώσεις του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, που συμφωνούν με τα δίδακτρα, τα "μη κρατικά" πανεπιστήμια και ζητάνε ακόμα και την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος».

Την Πέμπτη 29 Φλεβάρη προχωρούν σε νέο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στις 12 το μεσημέρι στα Προπύλαια και συντονισμό Γενικών Συνελεύσεων και καταλήψεων των φοιτητικών συλλόγων.

Παράλληλα, ξεδιπλώνουν καθημερινές δράσεις το επόμενο διάστημα, με αποκλεισμούς ιδρυμάτων, δρόμων και άλλων σημείων επιχειρηματικής λειτουργίας των ιδρυμάτων, εξορμήσεις σε σχολεία και γειτονιές, κεντρικά σημεία της Αθήνας. Μη μένοντας θεατές απέναντι στη σφαγή του Παλαιστινιακού λαού, δηλώνουν στήριξη στις διαδηλώσεις αλληλεγγύης των σωματείων, της Παλαιστινιακής Αρχής, στηρίζουν τις κινητοποιήσεις ενάντια στην εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.