Με σύνθημα «Πανεπιστήμια ανοιχτά και ασφαλή - Δωρεάν σπουδές - Πτυχία με αξία», η Εκτελεστική Γραμματεία του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών απευθύνει κάλεσμα σε όλους τους φοιτητές, τους Φοιτητικούς Συλλόγους, τους εκλεγμένους στα Διοικητικά Συμβούλια των Συλλόγων, για διοργάνωση πανελλαδικής Μέρας Δράσης την Πέμπτη 21 Οκτώβρη.

«Το άνοιγμα των σχολών μάς βρίσκει αντιμέτωπους με παλιά και νέα προβλήματα από την αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης. Η προσπάθεια χιλιάδων φοιτητών να σπουδάσουμε ολοκληρωμένα "πνίγεται" με την πρώτη βροχή, στις εικόνες των πλημμυρισμένων πανεπιστημίων, "σκοντάφτει" πάνω στα μεγάλα μορφωτικά κενά της πανδημίας, τις τεράστιες ελλείψεις καθηγητών και υποδομών, το μεγάλο κόστος σπουδών για σίτιση, στέγαση και αναλώσιμα», αναφέρει το ΜΑΣ στο κάλεσμά του, τονίζοντας:

«Οι φοιτητές δεν συμβιβαζόμαστε με αυτή την κατάσταση!

Ο κάθε Σύλλογος να οργανώσει τις δικές του πρωτοβουλίες και δράσεις διεκδίκησης!

Το κάθε έτος να φτιάξει τη δική του επιτροπή, ο κάθε φοιτητής να πάρει θέση στον αγώνα για:

• Πανεπιστήμια ανοιχτά και ασφαλή με όλα τα αναγκαία μέτρα προστασίας.
• Δωρεάν σπουδές με αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης στο ύψος των αναγκών μας.
• Πτυχία με αξία και δουλειά με δικαιώματα στο αντικείμενο που σπουδάζουμε».

Τα επόμενα βήματα των εκπαιδευτικών καθορίζονται αυτές τις μέρες, μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις και άλλες διεργασίες, μπροστά στη Γενική Συνέλευση των προέδρων των ΕΛΜΕ που προγραμματίστηκε για το Σάββατο 16 Οκτώβρη και την Ολομέλεια των προέδρων των Συλλόγων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης στις 23 του μήνα. Ηδη εκφράζεται από εκπαιδευτικά σωματεία αποφασιστικότητα για συνέχιση του αγώνα με βάση την πείρα του συνδικαλιστικού κινήματος, που με συλλογική αγωνιστική δράση έχει καταφέρει να καταργήσει αντιδραστικούς νόμους και αποφάσεις, με δεδομένο το δίκαιο περιεχόμενο του αγώνα τους.

Η μαζική συμμετοχή στην 24ωρη απεργία της περασμένης Δευτέρας εξέφρασε την αγωνία και αγανάκτηση, τη διεκδίκηση να μη γίνει χειρότερο το σχολείο, να μην εξαρτάται από χορηγούς και την τσέπη των γονιών, να καλύπτει ολόπλευρα τις πραγματικές ανάγκες. Αυτά έγιναν μαζικές διαδηλώσεις σε κάθε μεγάλη πόλη, στα νησιά, με 100.000 απεργούς εκπαιδευτικούς, με χιλιάδες από αυτούς να συναντιούνται με τους μαθητές τους και με γονείς στους δρόμους, καταφέρνοντας αυτό που επιδίωξε να αποφύγει η κυβέρνηση το καλοκαίρι προωθώντας σχεδόν στα κρυφά το νομοσχέδιο που χτυπά την καρδιά του σχολείου. Καταφέρνοντας δηλαδή να ανοίξει πλατιά η συζήτηση ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς, στους γονείς, στους μαθητές, στους εργαζόμενους και τον λαό, για το περιεχόμενο του σχολείου, για όσα πραγματικά αξίζουν στα παιδιά, για τις ανάγκες που μένουν ανικανοποίητες, για τους όρους λειτουργίας, για τη χρόνια κρατική υποχρηματοδότηση που δημιουργεί συνθήκες, πέρα από αντιπαιδαγωγικές, επικίνδυνες για τα παιδιά, όπως αναδείχθηκε με τραγικό τρόπο από τις εικόνες των πλημμυρισμένων σχολείων.

Δύσκολα η κυβέρνηση θα πείσει ότι πασχίζει για την αναβάθμιση του σχολείου και για την προοπτική των παιδιών μετά τον μαζικό «κόφτη» της ΕΒΕ, τα κοντέινερ - νηπιαγωγεία, τις μαζικές συγχωνεύσεις, την υποβάθμιση του περιεχομένου του σχολείου, τα μέτρα που πέρασε μέσα στην πανδημία, κατά την οποία άφησε αθωράκιστα τα σχολεία και τις υπόλοιπες δομές Εκπαίδευσης. Η ίδια η πραγματικότητα έρχεται να απαντήσει για το περιεχόμενο της «αναβάθμισης» που διατείνεται πως φέρνει ώστε να κρύψει τις πραγματικές στοχεύσεις των αναδιαρθρώσεων, αλλά και για το πόσο εχθρική απέναντι στις πραγματικές σύγχρονες ανάγκες είναι η πολιτική της κυβέρνησης.

Με τις συμπτύξεις τμημάτων το υπουργείο Παιδείας επιχειρεί να καλύψει τα χιλιάδες κενά, χωρίς να προχωρήσει σε νέες μαζικές προσλήψεις εκπαιδευτικών, καλώντας με προφορικές οδηγίες τις Διευθύνσεις να διαχειριστούν το πρόβλημα με το υπάρχον προσωπικό. Ετσι, επιλέγει να στοιβάξει τους μαθητές σε 27άρια και 28άρια τμήματα αδιαφορώντας πλήρως τόσο για την υγεία μαθητών και εκπαιδευτικών όσο και για τις αυξημένες μορφωτικές ανάγκες των παιδιών μετά το πολύμηνο lockdown, που απαιτούν ολιγομελή τμήματα για πιο ουσιαστική εκπαιδευτική διαδικασία, για να μπορεί ο εκπαιδευτικός να σκύβει πάνω στις ανάγκες κάθε μαθητή του.

Στην κινητοποίηση της Δευτέρας καλούν Σύλλογοι Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και ΕΛΜΕ, η Ομοσπονδία Γονέων Αττικής, καθώς και τοπικές Ενώσεις και Σύλλογοι Γονέων σχολείων όπου ήδη εφαρμόζεται η απαράδεκτη απόφαση του υπουργείου.

Στο επίκεντρο της κινητοποίησης θα βρεθούν τα αιτήματα:

• Να μην κλείσει ούτε ένα τμήμα! Εγκριση όλων των τμημάτων με βάση τις ανάγκες των μαθητών.
• Προσλήψεις εκπαιδευτικών με βάση τα πραγματικά κενά και τις ανάγκες των σχολείων. Να καλυφθούν τώρα όλα τα κενά.

Παραστάσεις διαμαρτυρίας, συλλογή υπογραφών και διαβήματα σε κατά τόπους Διευθύνσεις Εκπαίδευσης και δήμους έγιναν όλη την προηγούμενη βδομάδα σε όλη τη χώρα από συλλογικά όργανα γονιών και εκπαιδευτικών, που αναδεικνύουν την αδιαφορία του υπουργείου Παιδείας για την ασφάλεια και τη μόρφωση των παιδιών. Αναδεικνύουν την αναλγησία της κυβέρνησης που βαφτίζει «εξορθολογισμό» την απόφασή της να μην προσλαμβάνει όλο το απαραίτητο εκπαιδευτικό προσωπικό, αλλά «κουκουλώνει» το πρόβλημα των κενών δημιουργώντας υπερμεγέθη τμήματα, κάτι που συνιστά αναχρονισμό εν έτει 2021!

Πρόκειται για συνέχεια της πολιτικής που με θράσος νομοθέτησε πέρσι την αύξηση μαθητών ανά τμήμα στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Είναι συνέχεια του κυβερνητικού θράσους με το οποίο η υπουργός ισχυριζόταν ότι τάχα ο μέσος όρος των μαθητών ανά τμήμα είναι 17 και άρα δεν χρειάζεται αραίωση των μαθητών στις τάξεις λόγω πανδημίας... ή του αντίστοιχου θράσους που έδειξε φέτος αρνούμενη (!) ότι υπάρχουν κενά στα σχολεία και ισχυριζόμενη ότι αυτά οφείλονται στις άδειες των εκπαιδευτικών. Πρόκειται τελικά για μια πολιτική που βλέπει «μπακαλίστικα» τους μαθητές στα τμήματα, μόνο ως αριθμούς, αδιαφορώντας για τις τάξεις ελάχιστων τετραγωνικών, που δεν αερίζονται παρά από μικρούς φεγγίτες, άλλες που είναι σε υπόγεια ή σε κοντέινερ ή σε σεισμόπληκτα σχολεία. Θυσιάζει την ασφάλεια και τη μορφωτική διαδικασία στον βωμό του κόστους.

«Είναι τραγικό και βαθιά αντιεκπαιδευτικό εν μέσω σχολικής χρονιάς να κλείνουν και να συγχωνεύουν τμήματα, να μετακινούνται μαθητές, να απαξιώνεται η εκπαιδευτική διαδικασία. Αυτή είναι η αναβάθμιση για την οποία μιλάνε», σχολιάζει δηκτικά η «Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών» την κυβερνητική τακτική και προσθέτει μεταξύ άλλων:

«Η σημερινή αλλά και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις θεωρούν την κάλυψη των κενών κόστος. Δεν ξεχνάμε τις Υπουργικές Αποφάσεις Φίλη του ΣΥΡΙΖΑ που σμπαράλιασαν κυριολεκτικά τη λειτουργία του Ολοήμερου Δημοτικού και Νηπιαγωγείου και πετσόκοψαν χιλιάδες ώρες με τις αλλαγές στα ωρολόγια προγράμματα Γυμνασίου και Λυκείου. Λεφτά για το ΝΑΤΟ και τους εξοπλισμούς, που καμία σχέση δεν έχουν με τις ανάγκες της χώρας, υπάρχουν. Με επιλογή όλων των κυβερνήσεων (ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ) η χώρα μας είναι πρώτη σε δαπάνες για ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς. Αυτές είναι οι προτεραιότητές τους, στις οποίες δεν "χωρούν" οι ανάγκες των μαθητών για δασκάλους, σύγχρονες σχολικές εγκαταστάσεις, ουσιαστικά μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Γι' αυτά λεφτά δεν υπάρχουν! Ετσι εννοούν η κυβέρνηση και το ΥΠΑΙΘ την αναβάθμιση της Εκπαίδευσης!».

Το σχέδιο της κυβέρνησης και του υπουργείου Παιδείας για το σαρωτικό κύμα συγχωνεύσεων καταγγέλλει με ανακοίνωσή της η «Λαϊκή Συσπείρωση» Αθήνας, απαιτώντας και από τη δημοτική αρχή να πάρει θέση.

«Στον δήμο της Αθήνας, μόνο στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, σχεδιάζουν να προχωρήσουν μέσα στον Οκτώβρη σε συγχωνεύσεις τμημάτων σε 46 Γυμνάσια και Λύκεια, κόβοντας 63 τμήματα από όσα έχουν ξεκινήσει να λειτουργούν.

Αντίστοιχη προσπάθεια έγινε και πριν από την έναρξη της σχολικής χρονιάς, όμως σε πολλές περιπτώσεις αποτράπηκε (όπως για παράδειγμα στο 39ο Λύκειο) από την κινητοποίηση εκπαιδευτικών, μαθητών, γονιών.

Το συγκεκριμένο σχέδιο αποτελεί πρόκληση. Θέλουν να στοιβάζουν τα παιδιά σε 27άρια και 28άρια τμήματα (...)

Το Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας δεν μπορεί να σφυρίζει αδιάφορα. Οφείλει να πάρει καθαρή θέση και να μεγαλώσει την πίεση προς την κυβέρνηση ώστε: Να μην κλείσει ούτε ένα τμήμα! (...)

Η δημοτική αρχή να αναλάβει τις πολύ σοβαρές ευθύνες που έχει, για να εξασφαλιστούν εδώ και τώρα κατάλληλες αίθουσες για να αραιώσουν οι μαθητές στις τάξεις.

Καλούμε όλους τους γονείς και τους μαθητές, μαζί με τους εκπαιδευτικούς - οι αγώνες και η απεργία των οποίων έχουν στριμώξει την κυβέρνηση - να εμποδίσουν με τις κινητοποιήσεις τους αυτόν τον άθλιο σχεδιασμό».

Τι καθορίζει το τοπίο αυτό;

• Η εξέλιξη της πανδημίας και τα ανεπαρκή μέτρα της κυβέρνησης για ασφάλεια και υγιεινή στα σχολεία.
• Τα μορφωτικά και ψυχοκοινωνικά κενά που έχουν διαμορφωθεί στους μαθητές μετά από δύο χρόνια με κλειστά τα σχολεία για πολλούς μήνες.
• Οι αλλαγές στην ίδια τη λειτουργία του σχολείου και στο περιεχόμενο της μόρφωσης, ως αποτέλεσμα των αντιεκπαιδευτικών νόμων που ψήφισε η κυβέρνηση. Αλλαγές που κατηγοριοποιούν τα σχολεία, κάνουν τη μόρφωση αποσπασματική και εδραιώνουν την υποχρηματοδότηση της σχολικής μονάδας.
• Τα χιλιάδες κενά σε εκπαιδευτικούς και βοηθητικό προσωπικό (Παράλληλη Στήριξη, σχολικούς νοσηλευτές, προσωπικό καθαριότητας).
• Το κύμα ακρίβειας και η έκφρασή του στην καθημερινή επαφή του γονιού με τη μόρφωση του παιδιού του (σχολική λίστα, εξωσχολικές δραστηριότητες κ.λπ.).

Τα παραπάνω στοιχεία έχουν διαμορφώσει ένα εκρηκτικό μείγμα και χιλιάδες γονείς δικαιολογημένα αισθάνονται οργή, αγανάκτηση, αβεβαιότητα για το μέλλον, τη μόρφωση και την υγεία των παιδιών τους. Αυτά τα στοιχεία κυριαρχούν στις Γενικές Συνελεύσεις των Συλλόγων Γονέων οι οποίες πραγματοποιούνται αυτήν την περίοδο.

Κι όμως, όσο αντικειμενική βάση κι αν έχει αυτή η οργή, είναι στοιχείο που μπορεί να μετατραπεί σε μεγάλη δύναμη και να ανατρέψει αυτήν την αρνητική κατάσταση που βιώνουν τόσο ο γονιός όσο και ο κάθε μαθητής. Μια δύναμη που ξεκινά μέσα από τη μαζική, οργανωμένη δράση για τη διεκδίκηση της μόρφωσης και της ζωής που έχει ανάγκη κάθε παιδί αλλά και που ονειρεύεται κάθε γονιός, που θέλει να βλέπει το παιδί του, συνολικά τη νέα γενιά να ζει καλύτερα από τον ίδιο και τη δική του γενιά.

Τα χρόνια της πανδημίας απέδειξαν ότι η οργάνωση των γονιών σε Συλλόγους, η δράση Ενώσεων Γονέων και Ομοσπονδιών, οι συνεχείς προσπάθειες της Ανώτατης Συνομοσπονδίας Γονέων Μαθητών Ελλάδας (ΑΣΓΜΕ) να παίζει έναν πανελλαδικό συντονιστικό ρόλο που ενώνει αυτήν τη δράση και προβάλλει αιτήματα που απαντάνε στις σύγχρονες ανάγκες, ήταν καταλυτικές. Ανάγκασαν την κυβέρνηση να πάρει μέτρα, να δώσει λύσεις, να πάρει πίσω ακόμα και νομοθετικές ρυθμίσεις που έκαναν χειρότερη τη μόρφωση των μαθητών (π.χ. την κατηγοριοποίηση των μαθητών σε τμήματα ανάλογα με το μορφωτικό τους επίπεδο).

Εξάγεται ένα βασικό συμπέρασμα: Δεν αρκεί μόνο η μαζική δράση, αλλά το κύριο είναι το περιεχόμενο της δράσης του Συλλόγου Γονέων. Πώς ο Σύλλογος Γονέων συσπειρώνει τους γονείς κάθε σχολικής μονάδας τόσο με βάση τα ιδιαίτερα προβλήματα του σχολείου όσο και απέναντι στις όποιες κυβερνητικές επιλογές που βάζουν στο στόχαστρο το μέλλον των μαθητών. Η ίδια η πείρα έχει δείξει ότι μαζικοί Σύλλογοι Γονέων με τακτές Γενικές Συνελεύσεις, με άμεση ενημέρωση των γονιών για τα προβλήματα του σχολείου και με μαζικές αποφάσεις για διεκδίκηση από υπουργείο Παιδείας, Περιφέρεια, δήμο, Περιφερειακές Διευθύνσεις Εκπαίδευσης, έχουν καταφέρει σημαντικά αποτελέσματα ακόμα και μέσα στην «ακινησία» της πανδημίας με κλειστά τα σχολεία. Εχει δείξει επίσης ότι όταν οι Σύλλογοι Γονέων ανοίγουν τη «βεντάλια» των διεκδικήσεών τους όχι μόνο συσπειρώνουν περισσότερους γονείς, αλλά η συσπείρωση αυτή προβάλλει αιτήματα που έχουν άμεση σχέση με τη ζωή και το μέλλον των μαθητών (π.χ. έλλειψη χώρων αθλητισμού, ανάγκη για πολιτιστική δημιουργία, διάδοση της αθώωσης των ναρκωτικών ουσιών στις μαθητικές ηλικίες, εξάρτηση από το διαδίκτυο, απάντηση στον ρατσισμό και την ξενοφοβία κ.λπ.).

Τα χρόνια της πανδημίας έφεραν στην επιφάνεια και άλλο ένα σημαντικό στοιχείο στις διεκδικήσεις των Συλλόγων Γονέων, το οποίο πρέπει να ενισχυθεί ακόμα περισσότερο: Είναι η συντονισμένη δράση γονιών - εκπαιδευτικών - μαθητών μέσα από τις κοινές διεκδικήσεις τους για το σχολείο των σύγχρονων αναγκών. Οι μεγάλες μαθητικές κινητοποιήσεις των δύο τελευταίων ετών και το περιεχόμενο των αιτημάτων τους «αγκαλιάστηκαν» από χιλιάδες γονείς, που έβλεπαν τα παιδιά τους να έχουν τις ίδιες αγωνίες με εκείνους για το μέλλον τους. Οι κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών ενάντια στο «νέο σχολείο», που κατηγοριοποιεί τη μόρφωση και τους μαθητές, έχουν τη συμπαράσταση των γονιών ακριβώς γιατί όλοι οι γονείς αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορεί να υπάρχει μαθητής που δεν θα λαμβάνει τη μόρφωση που δικαιούται.

Η φετινή σχολική χρονιά θα είναι μια «χειρότερη» σχολική χρονιά ως αποτέλεσμα του «νέου σχολείου». Διαμορφώνεται το σχολείο της αποσπασματικής μόρφωσης, της αντικατάστασης της ολόπλευρης γνώσης από δεξιότητες, της κατηγοριοποίησης σχολείων και μαθητών, της εδραίωσης της χρόνιας υποχρηματοδότησης. Η σημερινή κυβέρνηση έχει πάρει επάξια τη «σκυτάλη» από τις αντιεκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων και βάζει τις βάσεις για αναδιαρθρώσεις που μαυρίζουν τη ζωή και το μέλλον της νέας γενιάς.

Αλήθεια, ποιος γονιός ανέχεται:

• Να βλέπει το παιδί του στοιβαγμένο σε ένα κοντέινερ 25 τ.μ. μαζί με άλλους 20 συμμαθητές του, αντί να είναι σε ένα σύγχρονο και ασφαλές σχολείο;
• Να πληρώνει για ηλεκτρονικά μέσα για την τηλεκπαίδευση, αντί να λαμβάνονται μέτρα και στήριξη από το κράτος για τη μόρφωση κάθε μαθητή;
• Να πληρώνει για rapid και self test λόγω των υγειονομικών πρωτοκόλλων υπερμετάδοσης της COVID-19 στα σχολεία, αντί της συγκροτημένης κρατικής ευθύνης για δωρεάν μαζικά τεστ στις σχολικές μονάδες;
• Να βλέπει το παιδί του δύο μήνες μετά το «πρώτο κουδούνι» να κάνει 4ωρα και 5ωρα επειδή δεν υπάρχει εκπαιδευτικό προσωπικό, αντί των μέτρων που όφειλε να πάρει η κυβέρνηση για μόνιμους - μαζικούς διορισμούς εκπαιδευτικών, καλύπτοντας όλα τα κενά, ώστε να ικανοποιηθούν και οι αυξημένες μορφωτικές ανάγκες από το κλείσιμο των σχολείων για δύο χρόνια;
• Να ακριβοπληρώνει σε ιδιώτες (π.χ. ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, αδιόριστους εκπαιδευτικούς, νοσηλευτές) για παράλληλη στήριξη, επειδή η κυβέρνηση μετρά τη μόρφωση και την υγεία των μαθητών ως «κόστος» και δεν διορίζει το απαραίτητο βοηθητικό προσωπικό που έχει ανάγκη το κάθε παιδί με βάση τις ιδιαιτερότητές του;
• Να αναγκάζεται να ακριβοπληρώνει τα φροντιστήρια για μαθήματα που πρέπει να δώσει ένας μαθητής για τις πανελλήνιες και πλέον δεν διδάσκονται στο σχολείο (π.χ. Σχέδιο), αντί για ένα εξεταστικό σύστημα που θα βασίζεται στην ολόπλευρη στήριξη του μαθητή να ενταχθεί στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση;
• Να βλέπει το παιδί του μετά από κόπους ετών να μένει εκτός Ανώτατης Εκπαίδευσης, ακόμα κι αν έχει γράψει καλά στις πανελλαδικές, λόγω της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής;
• Να αναγκάζεται να πληρώνει για φροντιστήρια από πολύ μικρή ηλικία, λόγω της Τράπεζας Θεμάτων;
• Να ακριβοπληρώνει για ταξί επειδή δεν έχουν παρθεί μέτρα για τη σχολική μεταφορά, και ακόμα κι εκεί που υπάρχουν σχολικά λεωφορεία δεν υπάρχουν υγειονομικά μέτρα και οι μαθητές στοιβάζονται σαν τις σαρδέλες;

Ολα τα παραπάνω είναι μερικά μόνο από τα δεκάδες παραδείγματα που συνθέτουν την καθημερινότητα την οποία βιώνουν γονείς και μαθητές. Είναι στοιχεία που κάνουν να αγανακτούν χιλιάδες γονείς, που πολλές φορές ο καθένας με διαφορετικό τρόπο εκφράζει ότι «δεν πάει άλλο», «κάτι πρέπει να γίνει». Ολα τα παραπάνω είναι μια καθημερινότητα που δεν αρμόζει στα παιδιά μας, δεν μπορούμε να την ανεχόμαστε. Ειδικά όταν βλέπουμε πακτωλό χρημάτων να σκορπίζεται από τις κυβερνήσεις, αλλά για τη μόρφωση και την υγεία των παιδιών μας διαχρονικά να μην περισσεύει τίποτα και η μόνιμη επωδός είναι να βάζουμε εμείς οι γονείς όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη.

Για κάθε γονιό που δεν ανέχεται να βλέπει το μέλλον του παιδιού του να γίνεται όλο και χειρότερο, η αγωνία του, η αγανάκτησή του, η αβεβαιότητά του μπορούν και πρέπει να μετατραπούν σε οργανωμένη δράση. Ο δρόμος αυτός της μαζικής, οργανωμένης διεκδίκησης για το μέλλον που ονειρευόμαστε για κάθε παιδί, αντικειμενικά περνά μέσα από τους Συλλόγους Γονέων, ένα «όπλο» για κάθε γονιό.

Σήμερα είναι επιτακτικότερο από κάθε άλλη εποχή να μαζικοποιηθούν οι Σύλλογοι Γονέων και να αποκτήσουν διεκδικητικό περιεχόμενο στη δράση τους. Κάθε γονιός που δεν χαρίζει το μέλλον του παιδιού του πρέπει να βρει τη θέση του μέσα στη δράση του Συλλόγου Γονέων. Κάθε γονιός που αγωνιά για τη μόρφωση του παιδιού του πρέπει να γίνει μέρος της μεγάλης αλυσίδας των χιλιάδων γονιών που μέσα από τους Συλλόγους Γονέων διεκδικούν και κερδίζουν καλύτερες συνθήκες μόρφωσης. Κάθε Σύλλογος Γονέων πρέπει να γίνει το αποκούμπι για κάθε γονιό και μαθητή που έχει ανάγκη στήριξης και αλληλεγγύης.

Μαζικοποιούμε τους Συλλόγους Γονέων, συμμετέχουμε μαζικά σε όλες τις δράσεις τους, καλούμε κάθε γονιό να μπει στη δράση για το μέλλον του παιδιού του. Κάνουμε πράξη και μέσα από τους Συλλόγους Γονέων το σύνθημα «Κανένας μόνος του - όλοι για έναν και όλοι μαζί για το μέλλον κάθε μαθητή».

Μαζικοποιούμε τις εκλογικές διαδικασίες των Συλλόγων Γονέων, για μαζικότερες Ενώσεις και Ομοσπονδίες Γονέων. Πρωτοστατούμε και ιδρύουμε Ενώσεις και Ομοσπονδίες όπου δεν υπάρχουν ακόμα, ώστε να αποκτά ακόμα καλύτερο συντονισμό η δράση μας σε κάθε πόλη και σε όλη τη χώρα.

Οι γονείς δίνουμε το χέρι σε μαθητές και εκπαιδευτικούς, και ακόμα πιο οργανωμένα και μαζικά μπαίνουμε στο προσκήνιο για ένα δημόσιο και δωρεάν σχολείο που θα καλύπτει τις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες. Για ένα σχολείο που δεν θα μας κοιτά στην τσέπη και δεν θα μαυρίζει τα όνειρα και το μέλλον των παιδιών μας.