Τα όσα ακούγονται και λέγονται τούτες τις μέρες από τους μονομάχους του ΠΑΣΟΚ και τους υποστηρικτές τους δεν περιγράφονται. Το πιο αστείο πάντως απ' όλα είναι η προσπάθειά τους να πείσουν τους ψηφοφόρους τους για το ποιος είναι περισσότερο «αριστερός». Αυτός που διαχειρίστηκε (όπως διαχειρίστηκε) την υπόθεση στα Ιμια ή αυτός που έδωσε γην και ύδωρ στους Αμερικανούς «συμμάχους» για την Ολυμπιάδα, που θα ξεχρεώνουμε για πολλές γενιές, που αγόραζε υπερτιμημένα κτίρια στην περιφέρειά του (περίπτωση ξενοδοχείου Μπατατούδη) και πλήρωνε αδρά για ρήσεις - σαχλαμάρες σε λαδόκολλες τους υποστηρικτές του καθεστώτος Σημίτη, στο πλαίσιο της πολιτιστικής πρωτεύουσας. Οι γνωστοί «νταβατζήδες» επιχείρησαν colpo grosso, αλλά δεν τους βγήκε και βρίσκονται σε mega-λο εκνευρισμό. Είναι η πρώτη φορά που όπως όλα δείχνουν δε θα μπορέσουν να επιβάλουν τον δικό τους εκλεκτό στη mega-λη «δημοκρατική» παράταξη (sic). Σε μια μάχη ως γνωστό τα χτυπήματα κάτω από τη μέση είναι αναμενόμενα. Ετσι ξεκίνησαν οι «ερωτήσεις» για τα οικονομικά των μονομάχων, αλλά η καταγγελία παλαιού στελέχους φόρα - παρτίδα για πολλούς που πλούτισαν επί ημερών τους ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Είδατε να αντέδρασε κάποιος από τους τρεις μελλοντικούς ηγέτες; Είδατε μήπως να γίνεται θέμα στα δελτία των οχτώ; Είδατε να παρεμβαίνει κάποιος εισαγγελέας και να ζητά στοιχεία; Μα προφανώς ο πλουτισμός έγινε εν μέσω σοσιαλισμού. Απλά το εισόδημα που αυξήθηκε καρπώθηκαν οι δικοί τους. Οσο για τους υπηκόους, ας κάνουν υπομονή. Σε μια μετα-σοσιαλιστική κοινωνία θα πάρουν το κάτι τι τους κι αυτοί. Ο «σοσιαλισμός» (τους) θέλει θυσίες.

Τα όσα εκτυλίσσονται αυτό το διάστημα στην Ηλεία, με τη διανομή της βοήθειας στους κατοίκους που επλήγησαν, αποδεικνύει την πρεμούρα του «σοσιαλιστικού» ΠΑΣΟΚ η διανομή των χρημάτων να γινόταν από τους τοπικούς πράσινους δημάρχους...

Μπορεί να ξεκίνησαν, αλλά οι ρυθμοί που προχωρούν είναι αργοί. Πρέπει να πνιγούν άνθρωποι για να επιταχυνθούν οι διαδικασίες;

Κυκλοφορεί η τριμηνιαία έκδοση του Ελληνικού Ινστιτούτου Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας με πλούσια ύλη όπως πάντα. Στο συγκεκριμένο τεύχος μπορείτε να διαβάσετε για τους παράγοντες κινδύνου για τις μυοσκελετικές παθήσεις που αυξάνονται αλματωδώς στη χώρα μας. Επίσης δημοσιεύεται το πρώτο μέρος της έρευνας για τις συνθήκες υγιεινής των εργαζομένων στα διαγνωστικά μικροβιολογικά εργαστήρια και τα συμπεράσματα από συνέδριο για την πρόληψη εργατικών ατυχημάτων στο σύγχρονο εργασιακό περιβάλλον.

Γρηγοριάδης Κώστας

Η θεοποίηση της αγοράς, των κανόνων και των επιπτώσεών τους δεν έχει πάτο. Κι αν αυτό είναι κατανοητό για τους ενεργούς πολίτες παραμένει μέγα ζητούμενο η συνειδητοποίηση των πολλών, για το τι ακριβώς συμβαίνει σε όλους τους τομείς της δημόσιας (και ιδιωτικής) ζωής και ο αναπροσανατολισμός τους σε άλλες προοδευτικότερες κατευθύνσεις. Γιατί τα πάντα συνδέονται με την πολιτική και είναι πολιτικά. Ακόμα και περιπτώσεις που συχνά δεν είναι και τόσο εμφανείς με την πρώτη ματιά. Για τους μη υποψιασμένους, φυσικά. Καλοπροαίρετους μεν πολίτες, αλλά άτομα που χρειάζονται απτές αποδείξεις.

Οχι φυσικά σαν αυτές που παρουσιάζει στην ομώνυμη εκπομπή του ο γνωστός τηλεμαρκουτσοφόρος σταρ, ο οποίος σκοπό δεν έχει να καταγγείλει τα κακώς κείμενα της περί αγοράς θεωρίας, αλλά να μας πείσει ότι υπάρχουν λίγοι και κακοί επιχειρηματίες που δεν τηρούν δήθεν τους νόμους, αποσιωπώντας ότι οι νόμοι δεν είναι ουδέτεροι, ούτε αναφέρονται στο «γενικό καλό», αλλά είναι προϊόν που υποδηλώνει τους συσχετισμούς δύναμης και εξυπηρετούν, στην παρούσα φάση, την οικονομική ελίτ, που κυριαρχεί σε πολιτικό επίπεδο και την εκφράζει πλήρως ο υπάρχων δικομματισμός. Τα παραπάνω αυτονόητα, φυσικά, όχι απλά πνίγονται στα δελτία - κουρελούδες των οχτώ και στις κίτρινες απογευματινές φυλλάδες του συστήματος, αλλά αν μετά από έρευνες ή σημαντικά γεγονότα εξαναγκάζονται να ψελλίσουν δυο λόγια, στρογγυλεύουν καταστάσεις και συμβάντα, κατασυκοφαντώντας παράλληλα και όποιον «τολμήσει» να διατυπώσει μια διαφορετική άποψη με τις γνωστές λασπολόγες ρετσέτες περί «δογματισμού», «αναχρονισμού» και δυο - τριών επιθέτων ακόμα, μια και τα τρισβάρβαρα ελληνικά τους δεν τους επιτρέπουν να χρησιμοποιούν πλουσιότερο (και ευρηματικότερο) λεξιλόγιο.

Αφορμή για τα παραπάνω αποτέλεσαν έρευνες που είδαν το φως της δημοσιότητας και αφορούσαν τα εμφιαλωμένα νερά και γενικά την ποιότητα των υδάτων. Ζήτημα που είχαμε αναδείξει στη στήλη μας πριν αρκετά χρόνια, ύστερα από έρευνα ειδικού επιστήμονα, ο οποίος κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μεταξύ δώδεκα εμφιαλωμένων και του νερού της βρύσης (σ.σ. αναφερόταν στην Αθήνα) το δεύτερο είναι προτιμότερο από τα πρώτα. Ουσιαστικά, όπως διαπιστώθηκε και πρόσφατα, πίνουμε νερό της βρύσης. Απλά το πίνουμε πληρώνοντας πολύ ακριβότερα! Οι ελάχιστες εξαιρέσεις που υπάρχουν απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Ομως, ο τρόπος διακίνησης των συσκευασιών από τα εργοστάσια στην αγορά, χωρίς τις απαιτούμενες συνθήκες υγιεινής, κυρίως ως προς τις απαιτούμενες θερμοκρασίες (18 βαθμούς Κελσίου) ιδιαίτερα τους θερινούς μήνες πολλαπλασιάζουν τα προβλήματα με τους επιβλαβείς οργανισμούς που εμφανίζονται στις φιάλες. Επιπροσθέτως, να σημειώσουμε και τους χώρους αποθήκευσης που κάθε άλλο παρά οι πρέποντες είναι.

Ενα από τα προβλήματα που δημιουργούνται από τα εμφιαλωμένα νερά είναι οι χώροι που καταλήγουν οι πλαστικές συσκευασίες τους. Σύμφωνα με εκτιμήσεις το 80% - 90% των φιαλών, που είναι στο μεγαλύτερο ποσοστό τους πλαστικό, οδηγείται στις χωματερές. Ας λάβουμε καταρχήν στα υπόψη μας ότι η διάρκεια ζωής του πλαστικού είναι 100 με 200 χρόνια, ανάλογα με τις επικρατούσες συνθήκες. Εύκολα μπορεί να αναλογιστεί κανείς πώς μεταφράζεται αυτό περιβαλλοντικά. Κι επειδή μιλάμε για χωματερές που συχνά αυτοαναφλέγονται να υπενθυμίσουμε ότι η καύση του πλαστικού συνδέεται με την έκλυση διοξινών, που είναι αναμφισβήτητα και επιστημονικά διαπιστωμένο καρκινογόνες. Και μιλάμε για μια ποσότητα που προσεγγίζει το ένα δισεκατομμύριο φιάλες. Το βέβαιο είναι ότι η συγκεκριμένη αγορά αυξάνεται με ετήσιους ρυθμούς 10% και καμία μέριμνα δεν υπάρχει για την ανακύκλωση του πλαστικού, με ευθύνη των εταιρειών που τις πουλούν ή της πολιτείας και κυρίως για τον προσανατολισμό: το εμφιαλωμένο νερό να διατίθεται αποκλειστικά σε γυάλινα μπουκάλια. Οσο, μάλιστα, οι περιοχές που κάνουν χρήση είτε λόγω έλλειψης, είτε εξαιτίας κακών δικτύων ή κακής ποιότητας υπόγειων νερών τόσο το ζήτημα θα οξύνεται. Αλλη μια περιβαλλοντική νάρκη απασφαλισμένη, όπως θα έλεγε και ο όψιμος αντάρτης και λάτρης των ιπτάμενων ζαρντινιέρων κύριος Βύρωνας.

Η ασυδοσία της αγοράς δεν έχει ούτε όρους, ούτε πολύ περισσότερο όρια. Δε διστάζουν να βάλουν σε περιπέτειες την υγεία μας ως καταναλωτών και να υπονομεύσουν το περιβάλλον της χώρας μας. Και τα ζητήματα αυτά δεν ανήκουν στην αποκλειστική σφαίρα των καταναλωτικών ή περιβαλλοντικών οργανώσεων. Είναι βαθύτατα πολιτικά και απαιτείται η παρέμβαση του κινήματος. Διαφορετικά, αν αφήσουμε ελεύθερες τις εταιρείες, ανενόχλητη την εκάστοτε κυβέρνηση και τις ΜΚΟ να διαχειριστούν τα παραπάνω, μόνο καλύτερες μέρες δεν μπορούμε να περιμένουμε.