1714 Ξαναρχίζει ο πόλεμος ανάμεσα στην Τουρκία και τις Αυστρία, Ρωσία και Βενετία. Το αποτέλεσμα ήταν να εκδιωχθούν οι Βενετσιάνοι από την Πελοπόννησο και η χώρα να υποταχτεί στους Τούρκους.
1824 Στον περουβιανό πόλεμο της Ανεξαρτησίας, 9.300 Ισπανοί υπό τον Λασέρνα ηττώνται από τους Περουβιανούς πατριώτες υπό τον Σικρ, στη μάχη του Αγιακούτσο. Η νίκη οδήγησε στην ανεξαρτησία του Περού.
1917 Στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, τα τουρκικά στρατεύματα παραδίδουν την Ιερουσαλήμ στα βρετανικά.
1929 Ο ναύαρχος Κουντουριώτης παραιτείται από Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
1943 Οι Γερμανοί δολοφονούν ομαδικά πατριώτες στην Πελοπόννησο. Το όργιο του αίματος συνεχίστηκε έως τις 13 Δεκέμβρη και ολοκληρώνεται με μια από τις φοβερότερες θηριωδίες του ναζισμού, το ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων.
1987 Ξεσπούν στη Λωρίδα της Γάζας, οι πρώτες εκδηλώσεις της «Ιντιφάντα», της άοπλης εξέγερσης των Παλαιστινίων.
1994 Η Βρετανία και το Σιν Φέιν, η πολιτική πτέρυγα του IRA, αρχίζουν τις πρώτες, μετά από 70 χρόνια, επίσημες συνομιλίες τους.
|
«Συμπαρίσταται». «Συλλυπείται». Και αποχωρεί. Κυριολεκτικά...
ΕΛ.ΑΣ. - Πραιτόρων -
Προβοκατόρων
«Αυτό που συνέβη είναι απίθανο». «Αυτό που συνέβη είναι απίστευτο». «Αυτό που συνέβη είναι πρωτοφανές». Πρόκειται για φράσεις που κατά κόρον επαναλαμβάνονται από το βράδυ του περασμένου Σαββάτου, όταν γνωστοποιήθηκε η δολοφονία του 15χρονου παιδιού στα Εξάρχεια.
Ευτυχώς, πάντως, τούτη τη φορά δεν ακούσαμε ότι κάποιοι «έπεσαν από τα σύννεφα». Ισως, επειδή η απώλεια μιας τόσο νεανικής ζωής θέτει όρια ακόμα και στην επίδειξη υποκρισίας. Ισως, πάλι, γιατί αυτό που συνέβη στην Ελλάδα, στο κέντρο της Αθήνας στις 6 Δεκέμβρη του 2008 - στην πραγματικότητα - ΔΕΝ είναι κάτι το πρωτοφανές. Ακριβώς το ίδιο είχε συμβεί πριν από 23 χρόνια. Και τότε, στις 17 Νοέμβρη του 1985, ένας αστυνομικός πυροβόλησε. Και τότε ένας 15χρονος έπεσε νεκρός. Ηταν ο Καλτεζάς...
*
Αυτό που συνέβη στις 6 Δεκέμβρη του 2008, δεν είναι ούτε κάτι το «απίστευτο», ούτε κάτι το «απίθανο», με την έννοια ότι πρόκειται για ένα συμβάν που δε θα μπορούσε να προβλεφτεί.
Η εκτέλεση στα Εξάρχεια αποτελεί ένα τραγικό γεγονός που θα έπρεπε να αναμένεται με μαθηματική βεβαιότητα. Είναι το αποτέλεσμα ενός εμπεδωμένου κλίματος αυθαιρεσίας και κατασταλτικής ατιμωρησίας. Είναι η κτηνώδης αποθέωση της δράσης ενός μηχανισμού που εκπαιδεύεται να αντιμετωπίζει τον πολίτη, δηλαδή τον εργαζόμενο, τον αγρότη, τον ναυτεργάτη, τον φοιτητή, τον μαθητή, δηλαδή το λαό, σαν «εχθρό».
Ο στυγερός φόνος του 15χρονου είναι γέννημα της πολιτικής.
Ο αναγνώστης διαπιστώνει από τον παραπάνω κατάλογο - που δεν είναι ολοκληρωμένος, είναι απλώς ενδεικτικός - ότι δεν αναφέρουμε ποιος κυβερνούσε στη μια ή στην άλλη περίπτωση, η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ. Δεν το κάνουμε τυχαία. Πιστεύουμε ότι έχει ελάχιστη σημασία. Αυτούς τους συμψηφισμούς τους αφήνουμε στους άθλιους εκπροσώπους των δύο κομμάτων που διαγκωνίζονται στα τηλεπαράθυρα για το ποιος είναι περισσότερο ή λιγότερο αθώος του αίματος. Σε ό,τι μας αφορά, εμμένουμε σε μια βασική διαπίστωση: Το κράτος στο οποίο αναφερθήκαμε παραπάνω δεν είναι ούτε «γαλάζιο» ούτε «πράσινο». Είναι «γαλαζοπράσινο».