1930 Στην Πράγα κατεβαίνουν σε διαδήλωση ενάντια στην πείνα 120.000 εργάτες.

1970 Μια νέα χούντα ανατρέπει την παλιά στην Αργεντινή, καθώς οι αρχηγοί του στρατού αποφασίζουν την ανατροπή του Προέδρου Χουάν Κάρλος Ογκόνια, που οι ίδιοι είχαν φέρει στην εξουσία πριν από τέσσερα χρόνια.

1973 Μετά από 34 χρόνια στρατιωτικοφασιστικής δικτατορίας στην Ισπανία, ο στρατηγός Φρανσίσκο Φράνκο παραδίνει τα ηνία της διακυβέρνησης στον Λουίς Μπλάνκο. Ο Φράνκο παραμένει «αρχηγός του κράτους».

1986 Ο υποψήφιος των Συντηρητικών, πρώην Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Κουρτ Βαλντχάιμ, συγκεντρώνει το 53,98% των ψήφων και εκλέγεται Πρόεδρος της Αυστρίας. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου αποκαλύφθηκε ότι ο Βαλντχάιμ ήταν αξιωματικός των ναζί και μάλιστα πήρε μέρος στο πογκρόμ κατά των Εβραίων της Θεσσαλονίκης.

1999 Το G-8 καταλήγει σε σχέδιο ψηφίσματος, που έχει την υπογραφή και της Ρωσίας και στο οποίο γίνεται λόγος για «διεθνή παρουσία» στο Κοσσυφοπέδιο.

Κι ο τελευταίος, να

κλείσει το πορτ-Ακη...

Πρώτον: Το όνομα του κ. Ξυνίδη, του γραμματέα του ΠΑΣΟΚ, ενεπλάκη κι αυτό στην υπόθεση του Βατοπεδίου.

Ο κ. Ξυνίδης υποστηρίζει ότι η επιχείρηση εμπλοκής του αφορά σε πολιτικό εκβιασμό, αλλά - νομίζουμε - πιο ενδιαφέρουσα είναι η άλλη τοποθέτησή του, σύμφωνα με την οποία, ως μέλος του συμβουλίου που γνωμοδότησε υπέρ της Μονής όσον αφορά την κυριότητα εκτάσεων στο Πόρτο Λάγος, δε θα μπορούσε να πράξει διαφορετικά, από τη στιγμή που υπήρχε η προηγούμενη υπουργική απόφαση του κ. Δρυ, με την οποία δικαιώνονταν οι διεκδικήσεις της Μονής.

Επομένως, τι λέει ο κ. Ξυνίδης; Οτι δεδομένης της κυβερνητικής απόφασης, που είχε προηγηθεί, πώς θα μπορούσε αυτός - ως δικηγόρος τότε - να παρανομήσει;...

*

Δεύτερον: Στο σημείο αυτό, ας συνδυάσουμε όσα σημειώνει ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ με τα όσα έχει δηλώσει στο παρελθόν ο κ. Δρυς. Ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ, αρνούμενος ότι «παραπλανήθηκε» όταν υπέγραψε υπέρ των διεκδικήσεων του Βατοπεδίου, με δήλωσή του («Ελευθεροτυπία», 19/10/2008) είχε υποστηρίξει:

«Δεν παραπλανήθηκα ούτε απ' τον Εφραίμ ούτε από κανέναν άλλο, όπως λέει ο κ. Σανιδάς. Γνώριζα απολύτως τι υπέγραφα, αλλά δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά από τη στιγμή που το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο είχε ομόφωνα αποφασίσει υπέρ της μονής Βατοπεδίου, και μάλιστα χωρίς την παραμικρή επιφύλαξη από κανένα μέλος του. Τι άλλα περιθώρια είχα; (...). Με ρωτάτε αν θα το ξανάκανα. Με τέτοια απόφαση Γνωμοδοτικού στα χέρια μου, πάλι θα ήμουν υποχρεωμένος να βάλω την υπογραφή μου».

Επομένως, τι ισχυριζόταν ο κ. Δρυς; Οτι άπαξ και τα γνωμοδοτικά όργανα της Πολιτείας είχαν αποφανθεί υπέρ της Μονής, πώς θα μπορούσε αυτός να πάει κόντρα στις νομικές τους αποφάσεις; Να παρανομήσει;...

*

Τρίτον: Σε όλα τα προηγούμενα, έρχονται να προστεθούν και όσα αναφέρουν οι παράγοντες του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου.

Πώς είναι δυνατόν εμείς - λένε - να πάμε ενάντια σε χρυσόβουλα, σε φιρμάνια και σε χοτζέτια, αφ' ης στιγμής όλα αυτά είναι χαρτιά και τίτλοι που γίνονται αποδεκτά από τους νόμους του ελληνικού κράτους; Να παρανομήσουμε;...

***

Το ιδιότυπο γαϊτανάκι μετάθεσης ευθυνών είναι πρόδηλο.

Πρόδηλη και η «σοβαρότητα» των συμμετεχόντων σ' αυτό το αντιαισθητικό «γύρω γύρω όλοι» του πολιτικού κατεστημένου.

Ενα πολιτικό κατεστημένο, που, όταν βυθίζεται στο έλος των πεπραγμένων του, επιλέγει να υποβιβάζει την έννοια της πολιτικής σε κάτι που προσομοιάζει με τη... «μακριά γαϊδούρα», όπου για όλα φταίει πάντα ο προηγούμενος.

*

Στο διά ταύτα, όμως; Πού, τελικά, καταλήγουμε; Σύμφωνοι, να ψάξουμε, να αποκαλύψουμε και να τιμωρήσουμε αυτούς που ενδεχομένως έβαλαν το δάκτυλο στο μέλι.

Αλλά, από κει και πέρα; Πώς θα θωρακιστεί ο τόπος από το εμπόριο πάνω στη δημόσια περιουσία;

Δεν απαιτείται να κατέχεις διδακτορικό στη Νομική:

Αν κάποιος θέλει, όντως, να προασπιστεί τη δημόσια περιουσία,

και μέσω αυτής της αδιαπραγμάτευτης πολιτικής επιλογής να εξαρθρώσει μονομιάς τους δαιδαλώδεις δρόμους του βρώμικου χρήματος, της μίζας, της διαπλοκής, των πολιτικών «διευκολύνσεων» κ.ο.κ.,

γιατί δεν προχωρά στο εξόχως απλό, ευθύβολο και λυσιτελές μέτρο:

*

Γιατί δεν καταργεί τα χρυσόβουλα, τα φιρμάνια και τα χοτζέτια;

*

Γιατί, δηλαδή

(άλλωστε το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και τα υπόλοιπα κόμματα, διαθέτουν υπέρλαμπρους συνταγματολόγους και εξίσου υπέρλαμπρους νομομαθείς)

δεν καταργείται η αντικειμενική βάση επί της οποίας εγείρονται απαιτήσεις πάνω στη δημόσια περιουσία;

Γιατί, με δύο λόγια, κανένα κόμμα μέχρι τώρα δεν έχει συμφωνήσει με τη θέση του ΚΚΕ, η οποία επαναδιατυπώθηκε και με αφορμή τη λειτουργία της εξεταστικής για το Βατοπέδι:

Εδώ και τώρα κατάργηση των περίφημων χρυσόβουλων. Εδώ και τώρα επιστροφή στο Δημόσιο όλων των κτημάτων που κατέχουν μοναστήρια με το έτσι θέλω.

Το έργο στο οποίο πρωταγωνιστεί ο τελευταίος «Σούπερμαν» του δημόσιου βίου της χώρας, μέχρι προχτές κυκλοφορούσε ως «δράμα» και παιζόταν από τα τηλεοπτικά αποχαυνωτήρια υπό τον ρωμαλέο τίτλο: «Ο Λοβέρδος αντιστέκεται!»...

Μέσα σε ένα 24ωρο, το ίδιο πάνω κάτω έργο, ελαφρώς διασκευασμένο, περιφέρει στα κανάλια τις ξεφτισμένες κόπιες του, αλλά τώρα πια ως «κωμωδία» και υπό τον - επίσης θριαμβευτικό - τίτλο: «Ο Λοβέρδος νίκησε!»...

*

Ο,τι είχε ξεμείνει στο παλιατζίδικο της επικοινωνιακής παραμόρφωσης το ξεθάψανε. Και ενώ πάσχισαν να μας εμφανίσουν ότι έχουμε μια κυβέρνηση που «μάχεται» τους αφορεσμένους της «τρόικας», νάσου ο Επίτροπος Ολι Ρεν να αποκαλύπτει ότι

το υπουργείο Εργασίας έχει μετατραπεί σε υπουργείο... Δουλέματος του ελληνικού λαού.

Σε πλήρη γνώση και αγαστή συνεργασία, φυσικά, με την ΕΕ και την Κομισιόν!

*

Κυβέρνηση και ΕΕ, Λοβέρδος και Ολι Ρεν, αφού μοίρασαν τους ρόλους, τώρα... αλληλοσυγχαίρονται πίσω από την πλάτη των «ιθαγενών».

Φαντασιώνονται, οι έρμοι, πως κατόρθωσαν να διεκπεραιώσουν τον κραυγαλέο εξωραϊσμό του Ασφαλιστικού.

Η αλήθεια είναι ότι θα υποστούν τα επίχειρα των απελπισμένων τους φαντασιώσεων. Παρά την φιλότιμη υποστήριξη των καθεστωτικών ΜΜΕ, οι εγχώριοι «σωτήρες» και «μεσίες» Κομισάριοι,

θα βρεθούν - πολύ σύντομα - αντιμέτωποι με την κινούμενη άμμο της λαϊκής οργής.

Προσπάθησαν να παραμυθιάσουν έναν ολόκληρο λαό ότι τα σχέδια για την εξόντωσή του ήταν προϊόν κάποιας «παρεξήγησης»! Και τώρα, που λύθηκε η «παρεξήγηση», ο ελληνικός λαός καλείται να πανηγυρίσει:

Οι ντόπιοι και ξένοι «ποιμένες» του, πήραν την απόφαση:

Δεν θα τον εκτελέσουν επιτόπου (αλληλούια!), «μόνο» θα τον... ακρωτηριάσουν και θα τον αφήσουν να πάει από ακατάσχετη αιμορραγία!

*

Μετά τις τόσες «μάχες» του Λοβέρδου, μετά την τέτοια «συγκατάβαση» του Ολι Ρεν, το έπαθλο για τον ελληνικό λαό είναι:

Οποιος καταφέρει να έχει δουλειά για 40 χρόνια αδιαλείπτως και όποιος καταφέρει να φτάσει στα 65 του χρόνια, τότε θα παίρνει «πλήρη σύνταξη».

Οπου «πλήρης σύνταξη» σημαίνει ότι

όποιος σήμερα παίρνει 1.000 ευρώ, τότε, μετά από 5 χρόνια, η σύνταξή του θα έχει γίνει 700 ευρώ (στην καλύτερη περίπτωση), κι όποιος σήμερα παίρνει 700 ευρώ, μετά το Ασφαλιστικό, θα παίρνει (στην καλύτερη περίπτωση) 490 ευρώ!

Οσο για τους υπόλοιπους, τους νέους, τους άνεργους, τους «απασχολήσιμους», τους απολυμένους, το Μνημόνιο της κυβέρνησης και των υπολοίπων, δεν εγγυάται ούτε καν αυτήν την κατ' ευφημισμό «πλήρη σύνταξη» - μνημόσυνο!

*

Αυτό είναι το «κατόρθωμα» της κυβέρνησης:

Μας έλεγε ότι μετά τις «πιέσεις» από το ΔΝΤ και την ΕΕ, στους Ελληνες θα κοπεί η μισή από τη σημερινή εξευτελιστική σύνταξη.

Αλλά κατόπιν της δικής της «ανυποχώρητης» στάσης, από τους Ελληνες (όσους Ελληνες κατορθώσουν να στοιχειοθετήσουν οψέποτε δικαίωμα συνταξιοδότησης) δεν θα κοπεί το 50%, αλλά

θα κοπεί... μόνο (!) το 30% και το 40% της σημερινής - εξευτελιστικής - σύνταξης!

*

Η ευγενική επιχείρηση εξαπάτησης του ελληνικού λαού, στην οποία επιδόθηκε η κυβέρνηση διά του αρμοδίου υπουργού, θυμίζει εκείνη την παλιά ταινία:

«Τι έκανες στον πόλεμο μπαμπά;».

Σύμφωνα με το σενάριο, στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, μια ομάδα Αμερικανών στρατιωτών φτάνει σ' ένα χωριό της Σικελίας και επιδίδεται σε γλέντια, σε ερωτικές περιπέτειες και σε επίδειξη διονυσιακού πνεύματος. Οταν πλησιάζουν οι Γερμανοί, οι Αμερικανοί και οι Ιταλοί σκηνοθετούν μια εικονική μάχη, μόνο και μόνο για να μη γίνουν όλοι ρεζίλι...

Τελικά, έγιναν ρεζίλι. Ξεφτιλίστηκαν. Ολοι...