ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οι φουσκωμένοι λογαριασμοί της ΔΕΗ...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τα παράπονα των καταναλωτών για τους «φουσκωμένους» λογαριασμούς της ΔΕΗ, πολλαπλασιάζονται, καθώς από τις 2 του Μάη προστέθηκαν νέα τέλη στα, κατά τα άλλα, «παγωμένα» τιμολόγια. Κι αυτό δεν είναι τίποτα.

Πολύ μεγαλύτερες θα είναι οι χρεώσεις για τα λαϊκά νοικοκυριά τους επόμενους μήνες και σε μια συνεχή πορεία, προκειμένου να «συμμορφωθεί» η χώρα με όσα ορίζει η «απελευθέρωση» της αγοράς. Νέα τιμολόγια «μαγειρεύονται» ήδη από τη ΔΕΗ, τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας και την κυβέρνηση. Νέα κόστη θα υπολογίζονται και θα διαμορφώνουν την τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας. Νέες επιβαρύνσεις θα έρθουν να στηρίξουν τα υπερκέρδη των ιδιωτών - και της ΔΕΗ - και τα επενδυτικά προγράμματα. Η ενέργεια είναι ένα εμπόρευμα του οποίου η τιμή θα εκτοξευθεί πάρα πολύ σύντομα.

Οι λόγοι δεν είναι αντικειμενικοί, όσο κι αν θέλουν να τους εμφανίσουν ως τέτοιους οι επιχειρηματίες και οι κυβερνώντες. «Αντικειμενικοί» είναι μόνο στα πλαίσια μιας πολιτικής που θεωρεί δημοσιονομικό πρόβλημα τις αμοιβές των εργαζομένων και λύση τα κέρδη των επιχειρήσεων. Μιας πολιτικής που θεωρεί ως δημοσιονομικό πρόβλημα τις συντάξεις και λύση τα υψηλά ασφάλιστρα υπέρ των ιδιωτικών εταιρειών.

Το ηλεκτρικό ρεύμα θα ανατιμηθεί τόσο πολύ, ώστε να δυσκολεύονται οι οικογένειες να το καταναλώνουν, μόνο και μόνο επειδή έτσι θα κερδίσουν περισσότερα οι ενεργειακές εταιρείες. Μόνο και μόνο επειδή κυριαρχεί η πολιτική της ΕΕ και του ΔΝΤ.

... και η υποκρισία

«Η διασφάλιση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων στους εργολάβους και υπεργολάβους της ΔΕΗ ΑΕ αποτελεί για την επιχείρηση ύψιστη ευθύνη. Πρακτικές εργασιακού μεσαίωνα είναι απαράδεκτο να υπάρχουν και σε καμία περίπτωση δεν συνάδουν με το μοντέλο που εμείς προωθούμε». Τα παραπάνω σημείωσε ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ ΑΕ Α. Ζερβός (σε πρόσφατη διημερίδα με θέμα «Αναπτυξιακό πρόγραμμα ΔΕΗ και τοπική κοινωνία»), προσπαθώντας να ξεπλύνει τις ευθύνες που κατάντησε το ρεύμα πανάκριβο και τους χώρους εργασίας της ΔΕΗ επικίνδυνους για όλο και περισσότερους εργαζόμενους. Συμπλήρωσε μάλιστα πως «ένα καλό και ασφαλές εργασιακό περιβάλλον, η πάγια καταβολή ασφαλιστικών εισφορών από τους εργολάβους καθώς και η σωστή αμοιβή για τις προσφερόμενες υπηρεσίες και εργατοώρες δεν αποτελούν αντικείμενο προς διαπραγμάτευση».

Την υποκρισία αναδεικνύει το Σωματείο Εργατοτεχνιτών και Εργαζομένων στην Ενέργεια (ΣΕΕΕΝ) που με ανακοίνωσή του σημειώνει: «Οι εργολαβίες και υπεργολαβίες στη ΔΕΗ, οι δίμηνες και 8μηνες συμβάσεις που η ΔΕΗ προωθεί όλα αυτά τα χρόνια είχαν σαν αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι με μόνιμη και σταθερή δουλειά στη ΔΕΗ για την περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας να μειωθούν στις 5.000 από τις περίπου 10.000 που ήταν το 1997.

Οι εργαζόμενοι γνωρίζουν ότι καλό και ασφαλές περιβάλλον δεν μπορεί να υπάρξει στις δίμηνες και 8μηνες συμβάσεις, στο δουλεμπόριο και τις εργολαβίες, στα 12ωρα και 16ωρα δουλειάς για τους μόνιμους και έκτακτους εργαζόμενους. Στα 10ωρα και 12ωρα δουλειάς για 6 και 7 μέρες την εβδομάδα για τους εργαζόμενους στους εργολάβους. Σωστή αμοιβή δεν είναι οι άθλιοι μισθοί πείνας των 600 και 900 ευρώ για τους εργαζόμενους στους εργολάβους». Εξάλλου, προσθέτει, τους διαψεύδει η πραγματικότητα. «Σήμερα, 150 εργαζόμενοι στους ΑΗΣ Αμυνταίου και Πτολεμαΐδας είναι απλήρωτοι από τον Δεκέμβρη του 2009, ενώ στους περισσότερους εργαζόμενους δεν αναγνωρίζονται οι 3ετίες»...

Το ΑΛΤΕΡ δίνει ... αυξήσεις

Το βαρύ πυροβολικό φαίνεται πως επιστρατεύουν οι δυνάμεις της αντίδρασης, προκειμένου να κάμψουν τις αντιδράσεις των εργαζομένων ενόψει της κατάργησης του συνταξιοδοτικού συστήματος όπως το γνωρίσαμε μέχρι σήμερα. Είναι, μάλιστα, τόσος ο τρόμος που τους προκαλεί το ενδεχόμενο των λαϊκών κινητοποιήσεων και της αντίδρασης του λαού, που δε διστάζουν μπροστά σε τίποτα.

Σε αυτά τα πλαίσια το κυριακάτικο δελτίο ειδήσεων του ΑΛΤΕΡ «ενημέρωνε» τους τηλεθεατές του ότι ειδικά όσοι έχουν χαμηλές αποδοχές θα πρέπει να πανηγυρίζουν, αφού με τις επερχόμενες αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα, αναμένεται να αυξηθούν, και μάλιστα σε υπολογίσιμα ποσοστά, οι συντάξεις τους.

Τέτοια είναι η κοροϊδία και ο εμπαιγμός, ανάλογη, όμως, πρέπει να είναι και η απάντηση που θα πάρουν από τους εργαζόμενους.

Ανησυχούν και το δείχνουν

Είναι κοινό μυστικό ότι η αστική τάξη και τα επιτελεία της ανησυχούν για τις εξελίξεις στο πεδίο της οικονομίας και τις σοβαρές διεργασίες που γίνονται στο κίνημα εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης. Και είναι απόλυτα λογικό από τη σκοπιά των συμφερόντων τους, να μετράνε τον αντίπαλό τους, το λαό και το κίνημά του, σε κάθε βήμα του, ξέροντας και έχοντας γνωρίσει διαχρονικά από πρώτο χέρι τη δύναμή του. Σήμερα έχουν ένα λόγο παραπάνω να ανησυχούν. Είκοσι σχεδόν χρόνια μετά τις ανατροπές και τη ραγδαία υποχώρηση του εργατικού κινήματος, στην Ελλάδα αναπτύσσεται με χαρακτηριστική σταθερότητα και συνέπεια ένας ισχυρός ταξικός συνδικαλιστικός πόλος με μπροστάρη το ΚΚΕ. Η σφραγίδα του είναι εμφανής στους εργατικούς αγώνες, στο περιεχόμενο και το δυνάμωμά τους. Αλλά κυρίως στην προοπτική που ανοίγεται για την εργατική τάξη, για τα συμφέροντα και τις σύγχρονες ανάγκες της.

Τι είναι αυτό που τους τρομάζει; Είναι το γεγονός ότι το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα αρνείται να ενσωματωθεί στην κυρίαρχη λογική που θέλει τους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους συνομιλητές και συνοδοιπόρους του κεφαλαίου και των κομμάτων του. Πολύ περισσότερο, τους ανησυχεί το γεγονός ότι η στρατηγική του ταξικού κινήματος έχει συμβάλει καθοριστικά στην απαξίωση του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού. Αυτός είναι και ο βασικότερος λόγος για τον οποίο η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ δυσκολεύονται να παίξουν το ρόλο που έπαιξαν και συνεχίζουν να παίζουν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες άλλων χωρών στην ενσωμάτωση και τελικά την ήττα του εργατικού κινήματος.

Επειδή το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ δεν τα «βάζουν στο χέρι», δεν έχουν άλλη διέξοδο από το να λοιδορήσουν, να συκοφαντήσουν, να προσπαθήσουν να απαξιώσουν και τελικά να καταστείλουν το ταξικό εργατικό κίνημα. Γι' αυτό τα ολοσέλιδα άρθρα για τη ζημιά που δήθεν κάνει στον τουρισμό το αντιπάλεμα του καμποτάζ από το ΠΑΜΕ και τους ναυτεργάτες, ή τα πανό του ΚΚΕ στην Ακρόπολη. Γι' αυτό και οι βαθυστόχαστες «αναλύσεις» στρατευμένων δημοσιολόγων και «καθηγητών» Πανεπιστημίου, κονδυλοφόρων του αστικού Τύπου, με τον έναν να προσπαθεί να πείσει ότι ο συνδικαλισμός είναι - ούτε λίγο ούτε πολύ - κομματική διαστροφή ενάντια στο κοινωνικό σύνολο και με τον άλλο να επιχειρεί να ταυτίσει την υπεράσπιση του δίκιου της εργατικής τάξης με τον κάθε λογής θρησκευτικό φονταμενταλισμό. Προστάτες του συστήματος και υπέρμαχοι της κρατικής βίας κατά του λαού, προσπαθούν να διαμορφώσουν ψυχολογία αποστροφής των εργαζομένων στο ταξικό κίνημα, χαρακτηρίζοντας «κουλτούρα βίας» την υπεράσπιση των αγώνων, αυτοί που τρομοκρατούν πολύμορφα και καθημερινά τους εργάτες.

Δεν κρύβουν τα λόγια τους, ούτε το σκοπό τους. Η πολιτική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ και η απήχηση που αυτή συναντά στο εργατικό κίνημα είναι αυτό που τους ανησυχεί. Ξέρουν ότι η δεδομένη λαϊκή αγανάκτηση, αν συναντηθεί με τη στρατηγική του ΚΚΕ, μπορεί να τους σαρώσει. Τους ενοχλεί που το ΠΑΜΕ βάζει τον πήχη πολύ ψηλότερα από την οικονομική πάλη, τη διαπραγμάτευση για το πόσα θα χάσει η εργατική τάξη. Δεν μπορούν να καταπιούν το γεγονός ότι στους καθημερινούς αγώνες το ταξικό κίνημα «ζυμώνει» την προοπτική της ριζικής αλλαγής στο επίπεδο της εξουσίας, για να δουλέψουν τα μέσα παραγωγής χωρίς καπιταλιστές. Η προοπτική αυτή είναι που τους τρομάζει, ξέροντας πως ιστορικά δεν είναι στο χέρι τους να την αποτρέψουν.

Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

Υποκρισία για τον εμπορευματοποιημένο αθλητισμό...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΑΠΟ ΟΡΓΗ ΚΑΙ ΔΑΚΡΥΑ για τη βία στα γήπεδα (με αφορμή τα επεισόδια στον τελικό της Α1 στο Μπάσκετ), οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι χορτάσαμε ήδη...

Τα περί «ανεγκέφαλων», «βαρβάρων», «ηλίθιων» ειπώθηκαν με κάθε πιθανή εκδοχή. Αποδόθηκαν ευθύνες στην «πολιτεία», στην «αστυνομία», στους «πολιτικούς προϊστάμενους» και όλα όσα συνήθως ακούμε.

Μόνον ένας δε φταίει για όλα αυτά: Οι εταιρείες και οι μεγαλοσχήμονες, που ελέγχουν τον επαγγελματικό αθλητισμό. Αντιθέτως, είναι ...θύματα που επενδύουν τα λεφτά τους σε έναν απολίτιστο λαό!

Φυσικά, εντελώς τυχαία, οι άνθρωποι των συνδέσμων και των λεγόμενων «οργανωμένων» είναι άνθρωποι των εκάστοτε εταιρειών. Ομως, αυτό δε φαίνεται να απασχολεί κανέναν!

Μιλάμε για τους «επενδυτές», που έχουν διασφαλισμένα άμεσα ή έμμεσα κέρδη από την εμπλοκή τους στον αθλητισμό. Κι αν τυχόν δεν τους «βγει» το επιχειρηματικό πλάνο, τότε ...υπάρχουν πάντα οι ρυθμίσεις χρεών.

Τις οποίες πληρώνει, φυσικά, αυτός ο «απολίτιστος» λαός, που του κάνουν την χάρη να επενδύουν στον αθλητισμό του.

ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ αγχώνονται για το πολιτικό σύστημα της χώρας, τέρμα οι ανησυχίες. Το είπε ο ίδιος ο υπουργός Εσωτερικών, ο Γιάννης Ραγκούσης...

Με το νέο εκλογικό νόμο που θα φέρει και με τις καινούριες περιφέρειες, θα μπει «τέλος στη διαφθορά και στην απαξίωση της πολιτικής».

Γιατί αυτό ήταν το πρόβλημα τόσον καιρό, βρε παιδί μου. Οχι το περιεχόμενο των πολιτικών που ασκούνταν, αλλά ...οι περιφέρειες.

Τώρα που θα αλλάξουν, θα μπει τέρμα στη λιτότητα, στην ανεργία, στην κατεδάφιση του Ασφαλιστικού και τη συρρίκνωση (μέχρι εξαφάνισης) των εργασιακών δικαιωμάτων.

Οσο για το ότι «τελειώνει η μεταπολίτευση» που περήφανος δήλωσε ο υπουργός, τι να πούμε; Ο νέος εκλογικός νόμος θα είναι, μήπως, ...απαγορευτικός για τη διαιώνιση του δικομματισμού;

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο λαός τούς παίρνει χαμπάρι

Γρηγοριάδης Κώστας

Το ΚΚΕ καταστρέφει την οικονομία, ωρυόταν χτες από τον ΑΝΤΕΝΝΑ ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Χρ. Πρωτόπαππας, αναμασώντας τα ξοφλημένα περί «Ζενίθ» και τουρισμού. Μόλις στριμωχτούν στα τηλεοπτικά παράθυρα από κάποιον εκπρόσωπο του ΚΚΕ, αρχίζουν να πιπιλίζουν το ίδιο επιχείρημα. Οτι οι εργατικοί αγώνες, και το ΚΚΕ που πρωτοστατεί στην οργάνωσή τους, καταστρέφουν την οικονομία. Το πρόβλημα για τον Πρωτόπαππα, το κόμμα του και την τάξη που όλοι μαζί υπηρετούν, είναι ότι ολοένα και περισσότεροι εργαζόμενοι τους γυρνάνε κατάμουτρα την πλάτη αφού η πολιτική τους καταστρέφει κατακτήσεις και δικαιώματα, την ίδια τη ζωή της λαϊκής οικογένειας. Γιατί ξέρουν πως ο εργατόκοσμος και οι αυτοαπασχολούμενοι του Πειραιά, δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από καράβια χωρίς ναυτεργάτες με συγκροτημένα μισθολογικά και εργασιακά δικαιώματα ή από τουρίστες "άρπα - κόλλα", που αγοράζουν μέχρι και την τσίχλα από το καράβι που τους αποβιβάζει για λίγες ώρες στα ελληνικά λιμάνια. Ξέρουν πως τον τουρισμό τον καταστρέφουν τα χαμηλά μεροκάματα και η αδυναμία των λαϊκών στρωμάτων να κάνουν διακοπές, επειδή εκεί τους οδήγησε η πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Εχουν όμως τέτοιο θράσος, που για να ξεφύγουν από τη λαϊκή κατακραυγή προσπαθούν να κάνουν το άσπρο μαύρο. Οσα περισσότερα χαστούκια θα δέχεται η στρατηγική τους από τους ταξικούς εργατικούς αγώνες και την ενίσχυση του ΚΚΕ, τόσο πιο δύσκολο θα είναι για τα κάθε είδους παπαγαλάκια να διαλαλούν τη συκοφαντική πραμάτεια τους από τα τηλεπαράθυρα, προσπαθώντας να φοβίσουν, να ρίξουν στάχτη στο λαό, να τον βάλουν στη γωνία.

«Από καθέδρας» υποταγή

«Οσο και αν θεωρώ μερικά από τα πρόσφατα μέτρα ανάλγητα, θα προτιμήσω να σιωπήσω, γιατί δεν έχω τίποτα να αντιπροτείνω». Η τοποθέτηση αυτή, στην κυριακάτικη «Καθημερινή», του καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου Ν. Αλεβιζάτου απέναντι στα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα, που συνυπέγραψε η κυβέρνηση με την τρόικα (ΔΝΤ - ΕΕ - ΕΚΤ), είναι «αντιπροσωπευτική» μιας μεγάλης μερίδας των καθεστωτικών διανοουμένων απέναντι στην καπιταλιστική κρίση. Τη στιγμή που η πλουτοκρατία έχει εξαπολύσει έναν πόλεμο κατά του λαού, τσακίζοντας τα δικαιώματά του και σπρώχνοντάς τον σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας, οι αποκαλούμενοι και «οργανικοί» διανοούμενοι όχι απλώς έχουν συνθηκολογήσει με την πλουτοκρατία, αλλά συμμετέχουν ενεργά στις πολεμικές επιχειρήσεις κηρύσσοντας στις λαϊκές μάζες το «ρεαλισμό» και την υποταγή. Αποστολή τους είναι να επινοούν κάθε φορά τις κατάλληλες δικαιολογίες. Ο εν λόγω καθηγητής επικαλείται ότι «δεν έχει τίποτα να αντιπροτείνει» στην αντιλαϊκή λαίλαπα και γι' αυτό επιλέγει τη σιωπή, δηλαδή το σκύψιμο του κεφαλιού. Ευτυχώς οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες, έχουν να αντιπροτείνουν συγκεκριμένη και ρεαλιστική πρόταση: Την κοινωνικοπολιτική συμμαχία τους με στόχο την ρήξη με τα μονοπώλια και τις κυβερνήσεις τους και στόχο τη λαϊκή εξουσία. Βέβαια, η πρόταση αυτή είναι απέναντι από τις «ιδέες» που υπερασπίζεται ο καθηγητής και άλλοι διανοούμενοι.

Αντιγράφει ό,τι καταδικάζει

«Είναι απαραίτητο να εμφανίσουμε τις ιδέες μας. Να προσπαθήσουμε να κερδίσουμε προβάλλοντας τις ιδέες μας, όχι...ξεγελώντας τους "ταλαντευόμενους"». Την «γενναία» αυτή προτροπή έκανε προς τα στελέχη της ΝΔ ο Αντ. Σαμαράς στην πολυθεματική προσυνεδριακή εκδήλωση του κόμματός του. Ο ίδιος όμως στην ομιλία του όχι μόνο δεν την τήρησε αλλά έκανε αυτό ακριβώς που καυτηρίαζε: προσπάθησε να ξεγελάσει τους «ταλαντευόμενους». Για του λόγου το αληθές θα αναφέρουμε δύο παραδείγματα. Πρώτον, υποστήριξε ότι «η ΝΔ είναι κόμμα λαϊκό, όχι ταξικό»(!). Με άλλα λόγια συνέχισε την παράδοση των προκατόχων του, που κατηγόρησε ότι δεν πρόβαλαν την ιδεολογία του κόμματος χάρη της «πολυσυλλεκτικότητας». Αραγε τι διαφορετικό πράττει ο Αντ. Σαμαράς όταν εμφανίζει το «κατ' εξοχήν αστικό κόμμα» (δική του έκφραση) και παραδοσιακό κόμμα της αστικής τάξης, ως δήθεν λαϊκό; Δεύτερον, επανέλαβε ότι ιδεολογία της ΝΔ είναι ο «κοινωνικός φιλελευθερισμός». Ο ίδιος ο όρος είναι ο ορισμός της αντίφασης, γιατί «κοινωνικός φιλελευθερισμός», όπως έχει εύστοχα επισημανθεί, είναι κάτι σαν «σοσιαλιστικός καπιταλισμός». Είναι ολοφάνερο ότι στόχος αυτής της ιδεολογίας είναι να εξωραΐσει το αντιδραστικό πρόσωπο της κυρίαρχης πολιτικής και να δημιουργήσει σύγχυση στα λαϊκά στρώματα για το ρόλο της ΝΔ, ώστε να εγκλωβίσει και καρπωθεί τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Οσο λοιπόν και αν προσπαθεί ο Αντ. Σαμαράς να καλλιεργήσει την εικόνα ότι η πολιτική του κόμματός του τάχα διαφέρει από αυτήν που εφαρμόζει η κυβέρνηση, δεν μπορεί να το καταφέρει γιατί τον διαψεύδει η ίδια η πραγματικότητα.

Η αθλιότητα και η προοπτική

Οι αθλιότητες των κυβερνώντων δεν έχουν τέλος. Αφού ψήφισαν το Μνημόνιο που προβλέπει κατάργηση των συντάξεων, κατάργηση της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης, αφού αλυσόδεσαν εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες και εργάτριες δημόσιους υπάλληλους και αυτοαπασχολούμενους στο μαγγανοπήγαδο για 40 ολόκληρα χρόνια, αφού μετέτρεψαν τις συντάξεις σε προνοιακά επιδόματα, για να κρύψουν το έγκλημα προχώρησαν στη δεύτερη αθλιότητα. Στην καθημερινή και χωρίς προσχήματα κοροϊδία των εργαζομένων. Σε μια ομοβροντία από ανακοινώσεις, συνεντεύξεις, διαρροές, επιστολές, για να μας πείσουν ότι μάχονται υπέρ των εργαζομένων... Και αφού δήθεν έδωσαν «μάχες», αφού αναμετρήθηκαν με τους «κακούς» του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τώρα επανήλθαν εκεί από όπου ξεκίνησαν: Στην απαρέγκλιτη εφαρμογή του μνημονίου και όσα ακριβώς είχαν συνομολογήσει και συνυπογράψει ως κυβέρνηση με την «τρόικα» πριν ένα μήνα.

Ομως αρκετά κράτησε αυτό το παιχνίδι της κυβέρνησης. Αρκετά οι εργαζόμενοι ανέχτηκαν τις προσβολές και την κοροϊδία. Γιατί δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η κυβέρνηση ούτε διαπραγματεύεται ούτε διαβουλεύεται με κανέναν. Και αυτό γιατί το μνημόνιο και όσα προβλέπονται εκεί για το Ασφαλιστικό δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας έκτακτης ανάγκης, ούτε της επιβλήθηκε από κανέναν. Το μνημόνιο και οι ανατροπές είναι στρατηγική επιλογή, μιας αστικής κυβέρνησης, για λογαριασμό των συμφερόντων που υπηρετεί. Είναι το απόγειο μιας συνεχόμενης 20χρονης επίθεσης και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Είναι ένας στόχος που υπηρετήθηκε με συνέπεια και επιμονή - και παρά τους ελιγμούς - όλα τα τελευταία χρόνια μέσα από αλλεπάλληλες νομοθετικές παρεμβάσεις. Μήπως άραγε τα προηγούμενα χρόνια και πριν εκδηλωθεί η κρίση, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, αύξησαν τις συντάξεις; Μήπως μείωσαν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης; Μήπως βελτίωσαν τις παροχές Υγείας και την Πρόνοια;

Οι εργαζόμενοι γνωρίζουν ότι εφαρμόστηκε ακριβώς το αντίθετο. Κάθε νέα «φουρνιά» που συνταξιοδοτείται εδώ και μερικά χρόνια, παίρνει μικρότερη σύνταξη, χειροτερεύει η θέση της. Ολοι γνωρίζουν ότι κάθε γενιά που μπαίνει στην παραγωγή, μπαίνει με χειρότερους όρους από την προηγούμενη, υποχρεώνεται να δουλεύει περισσότερα χρόνια, με χειρότερες εργασιακές σχέσεις, να πληρώνει μεγαλύτερες εισφορές και της προεξοφλούν μικρότερη σύνταξη στο μέλλον. Και αυτό, ανεξάρτητα αν η οικονομία κινούνταν με μεγάλους ρυθμούς ανάπτυξης ή βρισκόταν σε φάση ύφεσης. Εννοείται, ότι το κεφάλαιο, η άρχουσα τάξη και οι κυβερνήσεις του, σε συνθήκες κρίσης, δεν έχασαν την ευκαιρία να προχωρήσουν στο πιο αποφασιστικό βήμα. Να ξεμπερδεύουν μια και έξω με τις συντάξεις και τα Ταμεία, συνολικά με τη δημόσια κοινωνική ασφάλιση.

Μπροστά σε αυτή την πρόκληση βρίσκονται σήμερα όλοι οι εργαζόμενοι, όλοι οι άνθρωποι του μόχθου. Και απέναντι σε αυτή την πρόκληση πρέπει να ορθώσουν το ανάστημά τους. Οχι μόνο για να εμποδίσουν τον αντιασφαλιστικό οδοστρωτήρα, όχι μόνο για να μην περάσουν τα μέτρα, αλλά και για να διεκδικήσουν συντάξεις και κοινωνική ασφάλιση που έχουν ανάγκη. Γι' αυτούς και τα παιδιά τους. Υπάρχει ο πλούτος, υπάρχουν οι προϋποθέσεις. Αλλά όσο κουμάντο σε αυτό τον πλούτο κάνει η τάξη των καπιταλιστών, τόσο θα χειροτερεύει σχετικά και απόλυτα η θέση των εργαζομένων. Τόσο οι συντάξεις και η κοινωνική ασφάλιση θα σπρώχνονται στον Καιάδα. Τον φαύλο αυτό κύκλο μπορεί να τον σπάσει μόνο ο αγώνας των εργαζομένων, η λαϊκή πάλη, που μπορεί και πρέπει να επιβάλει και αλλαγή καπετάνιου και αλλαγή πορείας στο καράβι.