ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αναζητώντας «άλλοθι»

Γρηγοριάδης Κώστας

Φυσικά και δεν επανέφερε τυχαία ο υπουργός Εργασίας, Δ. Ρέππας, το θέμα της κυβερνητικής συνεργασίας με την Αριστερά («Το μέλλον ανήκει στην Αριστερά και το μέλλον της Ελλάδας ενώνει την Αριστερά στην προοπτική της διακυβέρνησης», είπε σε συνέντευξή του στο χτεσινό «Εθνος»). Πρωτοπαλίκαρο του «εκσυγχρονισμού» με συγκεκριμένη αποστολή και ρόλο ο Δ. Ρέππας, επιδιώκει να αποπροσανατολίσει από τις αντιλαϊκές επιλογές στο Ασφαλιστικό, οι οποίες θα είναι ακόμα σκληρότερες από αυτές που αρχικά εμφάνισε η κυβέρνηση. Αρκεί να σημειωθεί ότι η εξίσωση προς τα πάνω του ορίου για τη σύνταξη των γυναικών είναι ειλημμένη απόφαση και απλώς η κυβέρνηση επιχειρεί να την περάσει... μέσω Βρυξελλών, αφού αποτελεί και θέση της Κομισιόν. Από την άλλη, ο Δ. Ρέππας γνωρίζει πολύ καλά ότι κάποιοι κατ' όνομα αριστεροί καίγονται στην κυριολεξία για να «κυβερνήσουν». Μέχρι κει φτάνει το «όραμά» τους, αλλά δεν αρκούν πλέον για να δώσουν «αριστερό άλλοθι», το επιθυμητό και αναγκαίο στην κυβέρνηση και στην αντιλαϊκή πολιτική της.

Γενναία στάση

Γενναία, αν μη τι άλλο, θα πρέπει να χαρακτηριστεί η στάση του γνωστού δημοσιογράφου Ρόμπερτ Φισκ της βρετανικής εφημερίδας «Ιντιπέντεντ», ο οποίος όταν δέχτηκε το περασμένο Σάββατο επίθεση από Αφγανούς πρόσφυγες στο Πακιστάν, δεν προσέφυγε σε αναθέματα, ούτε έδωσε τροφή στην προπαγάνδα που «δικαιώνει» τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Αντίθετα δήλωσε ότι «κατανοεί τους πρόσφυγες που του επιτέθηκαν» και πρόσθεσε: «Δε θέλω να θεωρηθεί η περιπέτειά μου ως επίθεση μουσουλμανικού όχλου κατά δυτικού δημοσιογράφου. Εγώ ο ίδιος είμαι επικριτής των αμερικανικών ενεργειών. Καταλαβαίνω την κατάσταση των προσφύγων». «Αν ήμουν στη θέση τους, και εγώ θα μου είχα επιτεθεί», είπε χαρακτηριστικά.

Τα καλά και συμφέροντα...

Στο προσκήνιο και πάλι η αλλαγή του εκλογικού νόμου και, μάλιστα, με πρωτοβουλία της κυβέρνησης, αφού αποτέλεσε το κύριο θέμα δισέλιδης συνέντευξης, χτες στα «Νέα», του υπουργού Εσωτερικών, Κ. Σκανδαλίδη. Και τι είπε ο κ. υπουργός; Πολλά και διάφορα γενικόλογα, άοσμα και άγευστα, για την ανάγκη αλλαγής του εκλογικού νόμου, την ανάγκη ανανέωσης και εκσυγχρονισμού του πολιτικού συστήματος, κλπ., κλπ., αλλά τίποτε το συγκεκριμένο. Ούτε σε ποια βάση σκέπτεται η κυβέρνηση την όποια αλλαγή του εκλογικού νόμου, ούτε καν πώς εννοεί την περιβόητη ανανέωση του πολιτικού συστήματος.

Με άλλα λόγια, έκανε καθαρό, πως η κυβέρνηση θέλει να έχει ανοιχτό το ζήτημα και να το χειριστεί ανάλογα με τις εξελίξεις και, βέβαια, με πρώτιστο στόχο την εξυπηρέτηση του στενού κομματικού της συμφέροντος και την εξασφάλιση της κυβερνητικής εξουσίας. Αυτή είναι η... ανανεωτική και... εκσυγχρονιστική αντίληψη του κ. υπουργού και της κυβέρνησης. Αυτές είναι οι... αρχές, στις οποίες πιστεύουν και υπακούουν. Ετσι μεταφράζονται οι «μεγάλες κουβέντες», περί δημοκρατίας, περί ισότητας και τόσες άλλες. Στο εξής απλό και παλιό, όσο και όλα τα μέχρι σήμερα εκμεταλλευτικά κοινωνικά συστήματα: Τα καλά και συμφέροντα.

Φιάσκο...

«... Είναι δυνατόν σε κάθε βροχόπτωση να παραλύει η χώρα;» ρωτιέται ο Κ. Σκανδαλίδης -στην ίδια συνέντευξη, στα χτεσινά «Νέα» και απαντά: «Νομίζω ότι η κριτική είναι άδικη. Από θεομηνία σε θεομηνία η κινητοποίηση του κρατικού μηχανισμού γίνεται καλύτερη και αυτό φάνηκε στην τελευταία κακοκαιρία...».

Ισως, βέβαια, αν γνώριζε, πως την ίδια ώρα θα «κοβόταν» ο ένας και μοναδικός ουσιαστικά οδικός άξονας της χώρας, η Εθνική οδός Αθηνών - Θεσσαλονίκης και χιλιάδες άνθρωποι θα ταλαιπωρούνταν, για πολλές ώρες, μέσα στο κρύο και τα χιόνια, να ήταν λιγότερο... αισιόδοξος. Προφανώς, όμως, δεν περίμενε τέτοιο φιάσκο. Κι αυτό, όχι, γιατί είχαν παρθεί κάποια, ελάχιστα έστω, μέτρα. Κάθε άλλο... Στην τύχη το 'χουν ρίξει οι άνθρωποι και -δυστυχώς γι' αυτούς- τούτη τη φορά ήταν άτυχοι...

ΥΓ: Αν δεν πιστεύει εμάς, για την κατάσταση στην Εθνική οδό ή τα όσα μετέδωσαν τα ΜΜΕ, ας ρωτήσει τους Κ. Λαλιώτη, Γ. Δρυ και τους υπόλοιπους του κομματικο - κυβερνητικού κλιμακίου, που επέστρεφαν από τη Θεσσαλία και αποκλείστηκαν, κάπου στα Καμένα Βούρλα...

Συναίνεση και... παραφωνίες

Ηδη από τα προηγούμενα συνέδρια των συλλογικών οργάνων της Τοπικής και της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, (ΚΕΔΚΕ και ΕΝΑΕ) αυτό που προβάλλονταν ως στόχος ήταν η συνδιαχείριση, η ανάληψη, δηλαδή, από την Αυτοδιοίκηση, μεγαλύτερου μεριδίου άσκησης εξουσίας. Η προβολή αυτού του στόχου και η «διεκδίκησή» του, υπέγραφαν και τη θανατική καταδίκη της όποιας σχετικής αυτοτέλειας μπορεί να έχει η Αυτοδιοίκηση, ως μηχανισμός του κράτους. Ταυτόχρονα, την καθιέρωναν ως συνέταιρο στην υλοποίηση της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής, η οποία έρχεται σε σύγκρουση με τη δυνατότητα της Αυτοδιοίκησης, όταν βεβαίως στις διοικήσεις βρίσκονται δυνάμεις που θέλουν να υπηρετήσουν τα λαϊκά συμφέροντα, να χαράσσει μια σχετικά αυτόνομη πολιτική και να συνδιαμορφώνει τις αποφάσεις της με και σε όφελος των δημοτών.

Στη διεκδίκηση αυτού του στόχου πρωτοστάτησαν οι προσκείμενες σε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ ηγεσίες της ΚΕΔΚΕ και της ΕΝΑΕ, με επιμέρους διαφοροποιήσεις αντιπολιτευτικής κυρίως τακτικής. Στα φετινά συνέδρια των παραπάνω οργάνων, έπεσαν και οι τελευταίες μάσκες για το... μέλλον που προδιαγράφουν για το θεσμό οι ηγεσίες τους: Η Αυτοδιοίκηση μετατρέπεται σε εκτελεστικό όργανο των κατευθύνσεων που χαράσσει το κράτος - στρατηγείο.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο πρόεδρος της ΚΕΔΚΕ, Π. Κουκουλόπουλος, θεώρησε δεδομένη τη συμβολή της Αυτοδιοίκησης στο «όραμα» της ΟΝΕ - το οποίο οι δήμοι έχουν «πληρώσει» με περίπου 70 δισ. δραχμές - λέγοντας πως έχουν άγνοια όσοι διαφωνούν με αυτό το... όνειρο. Δεν είναι τυχαίο ότι το συνέδριο μονοπώλησαν κυβερνητικοί παράγοντας (15 υπουργοί, υφυπουργοί και στελέχη παρήλασαν από την αίθουσα), κάνοντας σεμινάρια στους αιρετούς για το πώς θα υπηρετήσουν αυτό το «όραμα».

Τα μαθήματα εμπέδωσαν οι σύνεδροι του ΠΑΣΟΚ και όσοι εξέφραζαν τον ΣΥΝ, συντάσσοντας ένα ψήφισμα - αντιγραφή των κυβερνητικών σχεδιασμών για Αυτοδιοίκηση - επιχείρηση, με δυνατότητα επιβολής νέων φόρων και ανάληψης κρατικών αρμοδιοτήτων που διασπούν τον ενιαίο δημόσιο χαρακτήρα τους. Οι της ΝΔ εμπέδωσαν τα μαθήματα του προέδρου τους Κ. Καραμανλή, για αντιπολίτευση και εξέδωσαν ένα ξεχωριστό ψήφισμα που συντηρεί απλώς τις ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές, εμμένοντας όμως στο στόχο της συνδιαχείρισης με επίκεντρο το ποιος είναι καλύτερος να την εφαρμόσει.

Στο ίδιο μήκος κύματος το συνέδριο της ΕΝΑΕ επικύρωσε τη μέχρι τώρα τακτική της ηγεσίας της να συμφωνεί με όλους τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς, αρκεί να της έχει ζητηθεί προηγούμενα η άποψή της.

Ομως στα συνέδρια υπήρξαν και οι... παραφωνίες. Αυτές που υπερασπίζονται μια Αυτοδιοίκηση σε ρόλο σύγκρουσης με την αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική. Μια Αυτοδιοίκηση με βούληση παρέμβασης στα μικρά αλλά κυρίως στα μεγάλα θέματα που απασχολούν το δημότη, ο οποίος και θα είναι στο επίκεντρο της δράσης της. Αυτή την Αυτοδιοίκηση υπερασπίστηκαν οι προσκείμενοι στο ΚΚΕ αιρετοί, καθώς και άλλοι που αντιδρούν στο ρόλο του διαχειριστή του συστήματος. Αυτές οι δυνάμεις, με την ψήφο μας στις ερχόμενες εκλογές, μπορούν να συμβάλουν σε καλύτερες για το λαό και τον τόπο, αλλαγές.

Χριστίνα ΔΙΑΜΑΝΤΗ

Πασαρέλα...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΠΟΛΛΑ ΜΟΝΤΕΛΑ ακούμε για την περίφημη «ασφαλιστική μεταρρύθμιση» του Δημήτρη Ρέππα (πλέον). Σουηδικά μοντέλα, γαλλικά μοντέλα, βρετανικά μοντέλα, ολλανδικά μοντέλα. Ολη η Ευρώπη παρελαύνει στην «πασαρέλα» του προαναγγελθέντος «διαλόγου» για το θέμα.

Αγνωστο είναι, τελικά, ποιο «μοντέλο» θα βγει «Μις Κοινωνική Ασφάλιση 2002». Πάντως, σε όλες τις περιπτώσεις, προβλέπεται αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και χειρότερες συντάξεις για τη μεγάλη πλειοψηφία - τουλάχιστον - των σημερινών εργαζομένων. Οπότε, για διαγωνισμό ασχήμιας μιλάμε και όχι ομορφιάς.

Επίσης, μπορούμε να υποθέσουμε με ασφάλεια ότι η κριτική επιτροπή είναι στημένη και να έχουν υπόψιν τους όλες οι πλευρές που σκοπεύουν να συμπράξουν ότι καταγράφονται στα μυαλά των ασφαλισμένων οι συμμετέχοντες.

ΓΙΑ ΑΛΛΗ μία φορά, οι «πρωτοφανείς καιρικές συνθήκες» βάλλουν εναντίον του εκσυγχρονισμού, ενώ ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης αντιπαλεύει με θάρρος και αυταπάρνηση τα στοιχεία της φύσης. Κάπως έτσι θέλουν να μας δώσουν την εικόνα της εποχής τα «επικοινωνιακά» επιτελεία του Μαξίμου.

Τα ίδια, βέβαια, μας έλεγαν και με τις βροχοπτώσεις του Νοέμβρη και για τον καύσωνα του καλοκαιριού και σε τόσες άλλες περιπτώσεις. Το μόνο «πρωτοφανές», πάντως, στην υπόθεση δεν είναι οι καιρικές συνθήκες, αλλά η κυβερνητική αναισθησία.

Και να φανταστείτε ότι όλ' αυτά συμβαίνουν, ενώ αρκετές υπηρεσίες βρίσκονται ακόμη στο δημόσιο έλεγχο. Φανταστείτε τι έχει να συμβεί, όταν θα τις ιδιωτικοποιήσουν κιόλας, όπως σκοπεύουν.

ΝΑ ΞΑΝΑΠΑΕΙ οπωσδήποτε ο Λαλιώτης στα αγροτικά μπλόκα! Μπορεί, βεβαίως, να μην είναι αποτελεσματικός στο να «απορροφήσει» τις αντιδράσεις που προκαλεί η αγροτική πολιτική της κυβέρνησης, όμως είναι ό,τι πρέπει για την ψυχαγωγία τους.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μην πείτε ότι δε διασκεδάσατε, βλέποντάς τον να δηλώνει πως το ΠΑΣΟΚ είναι το κόμμα της αγροτιάς, ότι θα είναι μαζί με τους αγρότες στους αγώνες τους και άλλα τέτοια φτηνά και δημαγωγικά. Είναι πραγματικά διασκεδαστικός.

Βάρβαρη κακοποίηση εννοιών και όχι μόνο...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μιλάνε για την ασφάλεια του πολίτη και εννοούν τον περιορισμό των δημοκρατικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών και δικαιωμάτων. Εξαγγέλλουν μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος, με κοινωνικά κριτήρια και εννοούν το τσεκούρωμα των ήδη θλιβερών ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Ορκίζονται στην εθνική ανεξαρτησία και τη λαϊκή κυριαρχία και εννοούν την τακτική του «γιέσμεν» στις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Τα παραδείγματα είναι πάμπολλα και καθημερινά. Οι λέξεις έχουν χάσει πλέον το νόημά τους και η διγλωσσία έχει πάρει τις διαστάσεις ενός ασύδοτου και βάρβαρου ανορθολογισμού.

Τις προάλλες ήταν η Παγκόσμια Μέρα Εθελοντισμού κι έγιναν διάφορες παράτες και γιορτές. Καλώς, ίσως πείτε, αφού η ιδέα του εθελοντισμού είναι μια σημαντική αξία. Πράγματι, έτσι είναι. Δεν έχει, όμως, καμία σχέση με την απαλλαγή της κυβέρνησης και του κράτους από τις υποχρεώσεις τους σε κοινωνικές δαπάνες και παροχές και, πολύ περισσότερο, με την αποενοχοποίησή τους για την αντικοινωνική τους συμπεριφορά και πολιτική. Δεν έχει απολύτως καμιά σχέση με τη χειραγώγηση της νέας γενιάς ή την εξόφθαλμη και προκλητική υποκρισία περί των «αθάνατων ολυμπιακών ιδεωδών»... της «Κόκα Κόλα» και των πολυεθνικών. Σε λίγο, θα μιλάνε για εθελοντισμό και θα εννοούν «εθελοντές» σύγχρονους μουζίκους και σκλάβους.

Δεσμεύεται για τη διατήρηση...

«6 δεσμεύσεις για τις αλλαγές στο ασφαλιστικό» τιτλοφορούσε το χτεσινό «Εθνος» τη συνέντευξή του με τον υπουργό Εργασίας, Δ. Ρέππα. Διαβάσαμε με προσοχή, λοιπόν, τη συνέντευξη, για να δούμε τις δεσμεύσεις και σας τις μεταφέρουμε:

1. Το ασφαλιστικό σύστημα πρέπει να χαρακτηρίζεται από οικονομική αυτάρκεια και κοινωνική επάρκεια.

2. Διασφάλιση του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης.

3. Ικανή χρηματοδότησή του.

4. Εγγύηση των σημερινών κατώτατων ορίων συντάξεων.

5. Κατοχύρωση των ώριμων δικαιωμάτων ή, όπως λέει ο κ. Ρέππας, «οι όποιες αποφάσεις δεν αφορούν τους σημερινούς συνταξιούχους» και το ίδιο, για όσους «θα συνταξιοδοτηθούν ή θα θεμελιώσουν δικαίωμα για σύνταξη μέχρι 31.12.2006».

6. Προτάσσεται η διαδικασία του διαλόγου και της συναίνεσης.

Εσείς τι συμπεράσματα βγάζετε απ' όλ' αυτά, πέραν του ότι, ακριβώς τα ίδια έλεγε και ο τέως υπουργός Τ. Γιαννίτσης, την περασμένη άνοιξη και συνάντησε την κατακραυγή του συνόλου των εργαζομένων;

... της ελεημοσύνης

Πάντως, και πέρα απ' όλα τ' άλλα, οι «δεσμεύσεις» του υπουργού είναι αρκούντως αποκαλυπτικές. Και δεν εννοούμε, μόνον ή κυρίως, ότι δύο και μόνον είναι στην πραγματικότητα οι δεσμεύσεις του: Πρώτον, η κατοχύρωση των σημερινών κατώτατων και, ταυτόχρονα, εξευτελιστικών ορίων σύνταξης (γύρω στις 150.000 δραχμές μαζί με το ΕΚΑΣ) και δεύτερον, πως οι όποιες αποφάσεις δε θα αφορούν όσους θεμελιώσουν δικαίωμα σύνταξης μέχρι τις 31.12.2006.

Εννοούμε, πρώτα και κύρια, ότι ο κ. Ρέππας και η κυβέρνηση κατ' επέκταση, θεωρούν, προφανώς, ότι όλες οι υπόλοιπες συνταξιοδοτικές παροχές των εργαζομένων είναι λίγο - πολύ υπερβολικές και, τέλος πάντων, υπερβαίνουν τα όρια της «οικονομικής αυτάρκειας και κοινωνικής επάρκειας». Εννοούμε, ακόμη, ότι ο κ. Ρέππας μιλά για «ικανή χρηματοδότηση», αλλά δεν προσδιορίζει με σαφήνεια την πηγή της, ούτε το βαθμό αυτής, της... ικανότητάς της. Εννοούμε, τέλος, ότι μπορεί να μιλά για «διασφάλιση του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα», αλλά αναφέρεται σε μια ασφάλιση... μεγέθους ελεημοσύνης.

Οσο για το... διάλογο και τη... συναίνεση, καλύτερα να μη μιλήσουμε...

Κοινός ο αγώνας

Χιλιάδες αγροτών ξαναβγήκαν από χτες στα μετερίζια, κλιμακώνοντας τον ηρωικό αγώνα τους. Κι αυτό, κόντρα στην τεράστια και οργανωμένη επιχείρηση αποπροσανατολισμού και εξαπάτησης, στις πολύμορφες πιέσεις και εκβιασμούς, που έχουν εξαπολύσει κυβερνητικά και κομματικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, αλλά και η ηγεσία της ΝΔ. Επιχείρηση, που στόχο έχει, πρώτα και κύρια, τον ευνουχισμό του περιεχομένου του αγώνα και των αιτημάτων τους, την πλαγιοκόπηση της ενότητας του αγροτικού κινήματος και την υπονόμευση της κατανόησης και συμπάθειας, που δείχνουν οι εργαζόμενοι των αστικών κέντρων. Οπως, όμως, όλα δείχνουν, ματαιοπονούν οι κάθε λογής, παλιοί και νέοι..., άσπονδοι φίλοι των αγροτών. Για πολλοστή χρονιά, οι αγρότες κατέβηκαν και πάλι στους δρόμους του αγώνα. Κι έχουν πειστεί, μέσα από την ίδια τους την πείρα, ότι ο αγώνας αυτός έχει απέναντί του τις συναποφασισμένες από την ΕΕ και την κυβέρνηση αντιαγροτικές πολιτικές. Είναι αγώνας: Ενάντια στους δραματικούς περιορισμούς που επιβάλλονται σε όλες τις καλλιέργειες, ενάντια στα πρόστιμα συνυπευθυνότητας, στη μείωση των τιμών στα αγροτικά προϊόντα και, γενικότερα, στις πολιτικές που οδηγούν τους μικρούς και μεσαίους αγρότες στο ξεκλήρισμα και στην καταστροφή.

Είναι ένας αγώνας, του οποίου το περιεχόμενο και τα αιτήματα ξεφεύγουν αντικειμενικά από τα αγροτικά πλαίσια. Η υλοποίηση ή όχι, για παράδειγμα, των πολιτικών συρρίκνωσης και ξεκληρίσματος εκατοντάδων χιλιάδων μικρομεσαίων αγροτών, με όλες τις σοβαρές συνέπειες που αυτή θα έχει, ενδιαφέρει άμεσα και τους εργαζόμενους των πόλεων. Οχι μόνο γιατί - σε μια τέτοια περίπτωση - θα προστεθούν νέες μάζες αναζητούντων εργασία στις υπάρχουσες ήδη στρατιές ανέργων. Αλλά και γιατί η φιλομονοπωλιακή και στρεβλή ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας, που προωθούν οι κάθε λογής οπαδοί του «ευρωμονόδρομου», συμφέρει μόνο το μεγάλο κεφάλαιο. Αντίθετα, η ικανοποίηση των αγροτικών αιτημάτων, η εξασφάλιση της δυνατότητας των αγροτών να μείνουν στα χωριά τους και να καλλιεργούν τα χωράφια τους, να παράγουν με χαμηλό κόστος και καλής ποιότητας αγροτικά προϊόντα, δε συμφέρει μόνο τους αγρότες, αλλά και τους εργαζόμενους των πόλεων, όλο το λαό και τη χώρα.

Ουσιαστικά και σε τελευταία ανάλυση, οι αγώνες των αγροτών συγκροτούν - στον ένα ή άλλο βαθμό - το αίτημα μιας φιλοαγροτικής και, γενικότερα, φιλολαϊκής ανάπτυξης της αγροτικής οικονομίας της χώρας. Μιας ανάπτυξης, που έρχεται σε σύγκρουση με τις πολιτικές και τα μέτρα της κυβέρνησης, τις ντιρεκτίβες και οδηγίες της ΕΕ, όπως και τις πολιτικές όλων όσοι στηρίζουν τις κατευθύνσεις αυτές, έστω κι αν παριστάνουν την «αντιπολίτευση». Είναι αγώνες, που έρχονται αντικειμενικά να προστεθούν στο πλάι των αγώνων των εργαζομένων και όλων των άλλων λαϊκών στρωμάτων, για την υπεράσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών, εργασιακών και μισθολογικών δικαιωμάτων, για ουσιαστική, δημόσια και δωρεάν Παιδεία, Ασφάλιση, Υγεία, Πρόνοια, κλπ. κλπ. Σε όλους τους αγώνες, που ζητούν, με τον ένα ή άλλο τρόπο, μια ριζικά διαφορετική πορεία, ωφέλιμη για τους εργαζόμενους και το λαό και όχι για τους λίγους «έχοντες και κατέχοντες».

Αγροτικό... ροκ!

Στο ροκ ο Κώστας έλεγε

άλλον δεν έχει ταίρι.

Και κόνεψε στη Λάρισα

με τσίπουρο στο χέρι.

Με το μπαμπάκι έσφαξε

τη Δεξιά ο Κωστάκης,

κι ήθελε - λέει - να 'τανε

μαζί του κι ο Πατάκης.

Αλληλεγγύη μοίρασε

στους δόλιους τους αγρότες,

κι έχει, τους είπε, ανοιχτές