Χιλιάδες αγροτών ξαναβγήκαν από χτες στα μετερίζια, κλιμακώνοντας τον ηρωικό αγώνα τους. Κι αυτό, κόντρα στην τεράστια και οργανωμένη επιχείρηση αποπροσανατολισμού και εξαπάτησης, στις πολύμορφες πιέσεις και εκβιασμούς, που έχουν εξαπολύσει κυβερνητικά και κομματικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, αλλά και η ηγεσία της ΝΔ. Επιχείρηση, που στόχο έχει, πρώτα και κύρια, τον ευνουχισμό του περιεχομένου του αγώνα και των αιτημάτων τους, την πλαγιοκόπηση της ενότητας του αγροτικού κινήματος και την υπονόμευση της κατανόησης και συμπάθειας, που δείχνουν οι εργαζόμενοι των αστικών κέντρων. Οπως, όμως, όλα δείχνουν, ματαιοπονούν οι κάθε λογής, παλιοί και νέοι..., άσπονδοι φίλοι των αγροτών. Για πολλοστή χρονιά, οι αγρότες κατέβηκαν και πάλι στους δρόμους του αγώνα. Κι έχουν πειστεί, μέσα από την ίδια τους την πείρα, ότι ο αγώνας αυτός έχει απέναντί του τις συναποφασισμένες από την ΕΕ και την κυβέρνηση αντιαγροτικές πολιτικές. Είναι αγώνας: Ενάντια στους δραματικούς περιορισμούς που επιβάλλονται σε όλες τις καλλιέργειες, ενάντια στα πρόστιμα συνυπευθυνότητας, στη μείωση των τιμών στα αγροτικά προϊόντα και, γενικότερα, στις πολιτικές που οδηγούν τους μικρούς και μεσαίους αγρότες στο ξεκλήρισμα και στην καταστροφή.

Είναι ένας αγώνας, του οποίου το περιεχόμενο και τα αιτήματα ξεφεύγουν αντικειμενικά από τα αγροτικά πλαίσια. Η υλοποίηση ή όχι, για παράδειγμα, των πολιτικών συρρίκνωσης και ξεκληρίσματος εκατοντάδων χιλιάδων μικρομεσαίων αγροτών, με όλες τις σοβαρές συνέπειες που αυτή θα έχει, ενδιαφέρει άμεσα και τους εργαζόμενους των πόλεων. Οχι μόνο γιατί - σε μια τέτοια περίπτωση - θα προστεθούν νέες μάζες αναζητούντων εργασία στις υπάρχουσες ήδη στρατιές ανέργων. Αλλά και γιατί η φιλομονοπωλιακή και στρεβλή ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας, που προωθούν οι κάθε λογής οπαδοί του «ευρωμονόδρομου», συμφέρει μόνο το μεγάλο κεφάλαιο. Αντίθετα, η ικανοποίηση των αγροτικών αιτημάτων, η εξασφάλιση της δυνατότητας των αγροτών να μείνουν στα χωριά τους και να καλλιεργούν τα χωράφια τους, να παράγουν με χαμηλό κόστος και καλής ποιότητας αγροτικά προϊόντα, δε συμφέρει μόνο τους αγρότες, αλλά και τους εργαζόμενους των πόλεων, όλο το λαό και τη χώρα.

Ουσιαστικά και σε τελευταία ανάλυση, οι αγώνες των αγροτών συγκροτούν - στον ένα ή άλλο βαθμό - το αίτημα μιας φιλοαγροτικής και, γενικότερα, φιλολαϊκής ανάπτυξης της αγροτικής οικονομίας της χώρας. Μιας ανάπτυξης, που έρχεται σε σύγκρουση με τις πολιτικές και τα μέτρα της κυβέρνησης, τις ντιρεκτίβες και οδηγίες της ΕΕ, όπως και τις πολιτικές όλων όσοι στηρίζουν τις κατευθύνσεις αυτές, έστω κι αν παριστάνουν την «αντιπολίτευση». Είναι αγώνες, που έρχονται αντικειμενικά να προστεθούν στο πλάι των αγώνων των εργαζομένων και όλων των άλλων λαϊκών στρωμάτων, για την υπεράσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών, εργασιακών και μισθολογικών δικαιωμάτων, για ουσιαστική, δημόσια και δωρεάν Παιδεία, Ασφάλιση, Υγεία, Πρόνοια, κλπ. κλπ. Σε όλους τους αγώνες, που ζητούν, με τον ένα ή άλλο τρόπο, μια ριζικά διαφορετική πορεία, ωφέλιμη για τους εργαζόμενους και το λαό και όχι για τους λίγους «έχοντες και κατέχοντες».