Η διαμονή στην τσιμεντούπολη της Αθήνας έχει γίνει πλέον βραχνάς. Ο ένας στους δύο κατοίκους του Δήμου της Αθήνας δεν είναι καθόλου ευχαριστημένος από την περιοχή που ζει και θα μετακόμιζε με μεγάλη ευχαρίστηση, αν βέβαια εύρισκε δουλιά, σε άλλη περιοχή της Ελλάδας. Αυτό δείχνει έρευνα του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών ανάμεσα σε 1.000 κατοίκους των 7 Δημοτικών Διαμερισμάτων.
Τα μεγάλα προβλήματα που «διώχνουν» τους Αθηναίους, όπως τα «βαθμολογούν οι ίδιοι στην έρευνα, είναι: Το 90% θεωρεί υπ' αριθμόν ένα πρόβλημα το κυκλοφοριακό. Το 81% το πρόβλημα της στάθμευσης. Το 77% την ατμοσφαιρική ρύπανση. Το 52% την έλλειψη πρασίνου, κοινόχρηστων ελεύθερων χώρων, όπως παιδικές χαρές κ.ά. Το ίδιο ποσοστό αναφέρει και το πρόβλημα της εγκληματικότητας...
Προβλήματα, ασφαλώς, που εξέθρεψε και διόγκωσε η πολιτική των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ τα τελευταία χρόνια και οι εκπρόσωποί τους στο Δήμο. Θέλετε παραδείγματα; Αντί να επιλύσουν το κυκλοφοριακό προσφέροντας συχνή και φτηνή δημόσια συγκοινωνία, βάζουν παρκόμετρα στους δρόμους χαρατσώνοντας τους πολίτες. Αντί να ενισχύσουν το πράσινο - βασικό αντίδοτο και για την ατμοσφαιρική ρύπανση - παραδίδουν στο μεγάλο κεφάλαιο τον ένα μετά τον άλλο και τους τελευταίους ελεύθερους χώρους: Τον Ελαιώνα στην ΠΑΕ ΠΑΟ, το Κτήμα Θων στον Βωβό, το Πεδίον του Αρεως στον Κυριακού, το λόφο του Λυκαβηττού στην ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟ ΑΕ και πάει λέγοντας...
Δήμαρχοι στην υπηρεσία της κυβέρνησης
Με εντολή του δημάρχου Γαλατσίου, τα συνεργεία του Δήμου κατέβασαν τις αφίσες και τα υλικά που είχε αναρτήσει το ΠΑΜΕ για την προβολή του συλλαλητηρίου στις 7 Νοέμβρη. Είναι και αυτό ένα ελάχιστο δείγμα για τις υπηρεσίες που προσφέρουν οι εκλεγμένοι με τη ΝΔ (στη συγκεκριμένη περίπτωση), το ΠΑΣΟΚ, αλλά και τον ΣΥΝ δήμαρχοι στην αντιλαϊκή επίθεση της κυβέρνησης, ανεξάρτητα από το μέτωπο στο οποίο αυτή επικεντρώνεται κάθε φορά. Γιατί πώς αλλιώς να εξηγηθεί το γεγονός ότι, την ώρα που κλιμακώνεται η αντιασφαλιστική επιδρομή, κάποιοι δήμαρχοι μετατρέπονται σε αφισοκυνηγούς και προσπαθούν να φιμώσουν τις δυνάμεις εκείνες που πρωτοστατούν στην οργάνωση της πάλης των εργαζομένων. Οπως και να 'χει, το ΠΑΜΕ, με ανακοίνωσή του, δηλώνει προς κάθε κατεύθυνση ότι τέτοιες ενέργειες δε θα περάσουν. Και στις 7 Νοέμβρη θα το καταλάβουν καλά οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, ανεξάρτητα από ποιο πόστο υπηρετούν την κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική.
Απόλυτη συμφωνία
«Η πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης είναι η πιο αριστερή πρόταση που γνωρίζω σήμερα σε σχέση με την πορεία του κόσμου», απεφάνθη η «δεξιά» του Συνασπισμού και η «αριστερά» του έσπευσε να συμπληρώσει ότι «η ευρωπαϊκή αριστερά (...) προτείνει επί της ουσίας την επανίδρυση της Ευρώπης (...) μια εναλλακτική συνθήκη»! Οποιος πιστεύει ότι στο Συνασπισμό οι κυρίαρχες τάσεις «ανανεωτική πτέρυγα» και «αριστερό ρεύμα» διαφωνούν στα κρίσιμα και σημαντικά ζητήματα, μάλλον κάνει λάθος. Στο «ιερό» της Ευρωπαϊκής Ενωσης προσκυνούν γονυπετείς άπαντες - και ο Μ. Παπαγιαννάκης και ο Ν. Χουντής, στους οποίους ανήκουν και οι παραπάνω δηλώσεις (κυριακάτικη «Αυγή»). Με δεδομένες τις γονυκλισίες στην Ευρωένωση των μονοπωλίων, μόνο ως «κωλοτούμπες» σκοπιμότητας μπορούν να ερμηνευτούν τα περί της ανάγκης, απέναντι στις ιδιωτικοποιήσεις, στο ξήλωμα του Ασφαλιστικού, στη νέα φορολογική επιβάρυνση, να υπάρξει «αγωνιστική συστράτευση κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων» όπου ο ΣΥΝ θα είναι «παρών».
Μυστικό ποιοι οργάνωσαν την κινητοποίηση;
Ο λόγος για το «Βήμα» της περασμένης Παρασκευής. Εκεί, σε ρεπορτάζ με τίτλο «Διαμαρτυρίες για το μολυσμένο νερό», αναφέρεται ότι «κάτοικοι της περιοχής» με σύνθημα «Καθαρό και δωρεάν νερό για όλον το λαό» «συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις», για το πρόβλημα του μολυσμένου νερού.
Τώρα, το γεγονός ότι τις κινητοποιήσεις δεν τις έκαναν γενικά και αόριστα κάποιοι «κάτοικοι», αλλά η Επιτροπή Αγώνα για το μολυσμένο νερό του Ασωπού προφανώς είναι μια ...μικρή «λεπτομέρεια» την οποία μάλλον ...ξέχασαν. Μάλιστα, όσο κι αν ψάξαμε στο ρεπορτάζ, ενώ αναφέρονται όλα τα στοιχεία για την κινητοποίηση της Παρασκευής στα Οινόφυτα, δεν αναφέρεται πουθενά ποιοι τη διοργανώνουν. Και όμως αυτό που έχει σημασία είναι το γεγονός πως ακριβώς οι κάτοικοι παίρνουν την υπόθεση στα χέρια τους, οργανώνονται και διεκδικούν. Φαίνεται, όμως, πως αυτό είναι που τρομάζει κάποιους και γι' αυτό αποσιωπάται...
«Μεταρρυθμιστική Συνθήκη» και «αριστερές» αυταπάτες
Η «Μεταρρυθμιστική Συνθήκη», την οποία ενέκρινε την περασμένη βδομάδα η άτυπη Σύνοδος Κορυφής, σπρώχνει την Ευρωπαϊκή Ενωση σε ακόμα πιο αντιδραστική αντιλαϊκή κατεύθυνση. Στις «σελίδες» της κωδικοποιούνται οι προβλέψεις όλων των ευρωενωσιακών Συνθηκών που έχουν προηγηθεί (Μάαστριχτ, Μπολόνια, Λισαβόνας, κ.ά.) και προστίθενται νέες, εξαιρετικά επιζήμιες για τα συμφέροντα των λαών των χωρών - μελών της ΕΕ. Επιταχύνεται έτσι η ολοκλήρωση ενός ευρωενωσιακού νομοθετικού πλαισίου που περιορίζει ακόμη πιο πολύ τα όποια λαϊκά δικαιώματα και ελευθερίες, θωρακίζοντας τα μονοπώλια και ενισχύοντας τους κατασταλτικούς μηχανισμούς της ΕΕ ενάντια στο λαϊκό κίνημα.
Από το ΚΚΕ διατυπώθηκε ευθύς εξαρχής όχι απλά η εναντίωση αλλά η ανάγκη να απαντήσουν οι λαοί με ένα διπλό ενιαίο ΟΧΙ, και στη Συνθήκη αλλά και στην ΕΕ, αφού διαμορφώθηκε κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση της αντιλαϊκής της φύσης. Αποτελεί το απαραίτητο βήμα προς την πολιτική ενοποίηση και τη δημιουργία συνθηκών να δρα πιο αποφασιστικά ως ιμπεριαλιστικό κέντρο. Δεν ήταν, ωστόσο, το ίδιο κατηγορηματική η θέση εκείνων των δυνάμεων που έχουν επιφορτιστεί με το καθήκον στο όνομα της «αριστεράς» να σκορπίζουν αυταπάτες, εξωραΐζοντας τον ταξικό ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της ΕΕ, να συσκοτίζουν για τους λαούς το δρόμο διεξόδου απ' τη ζοφερή κατάσταση που ζουν.
Είναι αυταπάτη να αποδίδεται μια τέτοια Συνθήκη, επιβεβλημένη από τις σημερινές ανάγκες του κεφαλαίου, στις «μειωμένες ικανότητες μάθησης των ηγετών της ΕΕ», όπως υποστηρίζει το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ), οι βασικές δυνάμεις του οποίου στήριξαν τις Συνθήκες στις οποίες βασίστηκε η λεγόμενη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη. Είναι το λιγότερο αποπροσανατολισμός να απευθύνεσαι στους λαούς λέγοντάς τους ότι αρκεί ένα «νέο σύμφωνο αλληλεγγύης» για να μειωθεί το «χάσμα μεταξύ φτωχών λαών και περιφερειών», χώρια που «πλούσιοι λαοί» δεν υπάρχουν. Είναι τουλάχιστον καιροσκοπισμός να στηλιτεύεις τον «ελεύθερο ανταγωνισμό» και την ίδια στιγμή να πίνεις νερό στο όνομα των τεσσάρων «ελευθεριών» του Μάαστριχτ.
Ιδιαίτερα στη χώρα μας, ο ΣΥΡΙΖΑ/ΣΥΝ, ως ο εν Ελλάδι εκπρόσωπος του ΚΕΑ, εξέφρασε απόψεις όπως ότι η νέα Συνθήκη διαμορφώνει μιαν Ευρώπη «που αποδομεί το δημόσιο τομέα και το κοινωνικό κράτος, της ανεξέλεγκτης αγοράς», ότι η «πολιτική ενοποίηση της ΕΕ» είναι η πιο αριστερή πρόταση σήμερα, κ.ά. Ομως, σήμερα είναι οπισθοδρόμηση να υπερασπίζεσαι ουσιαστικά ένα δημόσιο τομέα όπως τον γνωρίσαμε, αφού δεν αναδεικνύεις τη σύγχρονη αναγκαιότητα να περάσει αυτός στον εργατικό, λαϊκό έλεγχο. Είναι οπισθοδρόμηση να υπερασπίζεσαι την ...ελεγχόμενη αγορά και την παραπέρα ισχυροποίηση της ΕΕ. Ριζοσπαστικό και αριστερό είναι να αναδεικνύεις τον επιτακτικά αναγκαίο δρόμο της αντίστασης, της ανυπακοής και της ρήξης με τις ευρωενωσιακές επιλογές, με το ίδιο το ιμπεριαλιστικό οικοδόμημα της ΕΕ.
Τοποθετήσεις σαν αυτές του ΣΥΡΙΖΑ/ΣΥΝ αποδυναμώνουν την τόσο απαραίτητη σήμερα ανάπτυξη της λαϊκής πάλης στη μόνη κατεύθυνση που υποδεικνύουν τα λαϊκά συμφέροντα, αυτή της αποδυνάμωσης της ΕΕ, με το να δέχεται πλήγματα η αντιλαϊκή πολιτική, αφήνοντας το λιγότερο ανοιχτή την προοπτική της συνολικής ρήξης με αυτήν και τις πολιτικές της. Ασφαλώς πρόκειται για τοποθετήσεις μάλλον αναμενόμενες από τις δυνάμεις που έχουν κάνει σκοπό της ύπαρξής τους την υπεράσπιση της ΕΕ.
Βάσω ΝΙΕΡΡΗ
Βροχοπτώσεις...
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΞΕΡΟΥΜΕ ΞΈΡΟΥΜΕ, ας μην μπουν στον κόπο οι κυβερνώντες να απαντήσουν. Ηταν «πρωτοφανή», «πρωτόγνωρα» και «ακραία φυσικά φαινόμενα» οι βροχοπτώσεις του Σαββατοκύριακου. Γι' αυτό είχαμε πλημμυρισμένους δρόμους και προβλήματα στην ηλεκτροδότηση σε όλη τη χώρα.
Πώς να προβλέψει ο κρατικός μηχανισμός, δηλαδή, ότι κάποια στιγμή μέσα στο φθινόπωρο θα βρέξει; Ας μην είμαστε απαιτητικοί. Πού να φανταστεί, επίσης, ότι θα δημιουργούνταν μεγάλα προβλήματα στις περιοχές που είχαμε φωτιές πριν από μερικούς μήνες...
Οσο για τη ΔΕΗ και την ηλεκτροδότηση, φαίνεται ότι αυτοί που τη διοικούν το μόνο που ξέρουν είναι να ζητάνε αυξήσεις 22%. Περί εκσυγχρονισμού και συντήρησης δικτύου, δεν έχουν ακούσει...
Αλλά, σύμφωνα με τις επιταγές των καιρών, αυτά τα αφήνουμε στην ...ιδιωτική πρωτοβουλία, που σιγά σιγά αναπτύσσεται και σ' αυτόν το χώρο.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΠΕΙΤΕ, ...«γενεές δεκατέσσερις» το πέρασαν το παρελθόν του ΠΑΣΟΚ, με συνεντεύξεις και δηλώσεις τους, οι τρεις υποψήφιοι για την προεδρία. Μιλάμε για ...αμείλικτη κριτική.
Και τι δεν ακούσαμε. Για «εξουσιο-λαγνεία», για «αδιαφορία» απέναντι στα προβλήματα του κόσμου, για «κλίκες» και «ομάδες», που δε σκέφτονταν το «δημόσιο καλό», για «καθεστωτικές νοοτροπίες». Ποιος ξέρει τι άλλο θα ακούσουμε ακόμα.
Γρηγοριάδης Κώστας
Να υποθέσουμε ότι όσο καιρό γίνονταν αυτά τα φοβερά και τρομερά πράγματα στη χώρα, οι Παπανδρέου, Βενιζέλος και Σκανδαλίδης ήταν ...στη Νότιο Αμερική ή την Αφρική για διακοπές;
Πάντως, μέσα στο όλο βρισίδι, φροντίζουν κάπου κάπου να διευκρινίζουν ότι επί τόσα χρόνια το ΠΑΣΟΚ «παρήγαγε έργο». Βλέπετε, τις ίδιες πολιτικές θα ακολουθήσουν και μετά τις εκλογές τους. Οπότε φροντίζουν μέσα στο χαμό κάπου να το έχουν δηλώσει...
«Φέρτε πίσω τα κλεμμένα»
Γρηγοριάδης Κώστας
Αφού άφησε να «παίξει» για ένα τριήμερο, η αναλογιστική έκθεση του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας για το ΙΚΑ και τον ΟΓΑ, η κυβέρνηση φρόντισε χτες να κρατήσει «αποστάσεις ασφαλείας». «Για τη μελέτη, όπως θυμάστε, δε βγήκε το υπουργείο να πανηγυρίσει ότι περιμένει μια μελέτη ή έρχεται μια μελέτη ή φτάνει μια μελέτη. Μια σειρά από δημοσιεύματα έγραφαν γι' αυτήν τη μελέτη», δήλωσε χτες ο Θ. Ρουσόπουλος, συμπληρώνοντας ότι «η κυβέρνηση δεν έδειξε καμία "πρεμούρα" γι' αυτήν τη μελέτη. Μάλλον τα δημοσιεύματα είναι εκείνα τα οποία την ανέβασαν σε κάποια ύψη»(!). Η αλήθεια βρίσκεται μάλλον αλλού. Η μελέτη ήταν τόσο εξόφθαλμα αντιεπιστημονική και τόσο φανερά προπαγανδιστική - στόχος ήταν να προκαλέσει ένα σοκ περί κατάρρευσης των Ταμείων, ώστε να δικαιολογηθεί η λήψη άμεσων μέτρων - ώστε μάλλον αποδείχτηκε άχρηστη ακόμα και στην κυβέρνηση. Σε κάθε περίπτωση, οι εργαζόμενοι δεν περιμένουν τις μελέτες για να μάθουν αυτό που γνωρίζουν άριστα: ότι δε χρωστάνε σε κανέναν και πριν από οποιαδήποτε «λύση» του Ασφαλιστικού πρέπει να τους γυρίσουν πίσω τα κλεμμένα...
Δεύτεροι και καταϊδρωμένοι
Οι φραστικοί λεονταρισμοί των υποψηφίων για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ κατά των συγκροτημάτων των ΜΜΕ και οι διακηρύξεις περί «αυτονομίας της πολιτικής», ασφαλώς και δε λαμβάνονται σοβαρά υπόψη από κανέναν και δικαιολογημένα. Πρώτα απ' όλα, γιατί δε συνοδεύονται από κάποιο χειροπιαστό και συγκεκριμένο μέτρο που να κάνει πράξη όλα αυτά τα εύηχα. Δεύτερον, γιατί όλοι γνωριζόμαστε σε αυτό τον τόπο και άρα οι πάντες γνωρίζουν πολύ καλά τις «στενές» σχέσεις των συγκροτημάτων των ΜΜΕ με τις κυβερνήσεις και την εκάστοτε ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Η ρητορική λοιπόν κατά των συγκροτημάτων αλλού στοχεύει, στον εγκλωβισμό των δυσαρεστημένων ψηφοφόρων. Πρόκειται για την αντιγραφή της μεθόδου που χρησιμοποίησε ο Κ. Καραμανλής με τον «πόλεμο κατά της διαπλοκής», προκειμένου να κάνει πιο πιστευτή τη δημαγωγία του και να δώσει μια επίφαση φιλολαϊκότητας στην αντιλαϊκή πολιτική του. Ολοι γνωρίζουν πλέον ότι από τη σημαία κατά των διαπλεκομένων του πρωθυπουργού δεν έχουν παραμείνει παρά μόνο τα κουρέλια της. Το ΠΑΣΟΚ λοιπόν στο συγκεκριμένο μάλλον έρχεται έρχεται δεύτερο και καταϊδρωμένο, αλλά έτσι είναι τα κόμματα της δικομματικής εναλλαγής. Αργά ή γρήγορα το ένα αντιγράφει το άλλο στις τακτικές αρκεί να μένει αλώβητη η ουσία της πολιτικής υπέρ του κεφαλαίου
Οι πράξεις... εκθέτουν
Στην ώρα της κρίσης και της πράξης οι πάντες αποκαλύπτονται. Στην Αρκαδία, μια ομάδα με την επωνυμία Επιτροπή Πρωτοβουλίας Πολιτών που πρόσκειται στον ΣΥΝ, μεταξύ των θεμάτων που ...πραγματεύεται είναι και η ...εκδήλωση συμπαράστασης στους πυρόπληκτους κατοίκους της περιοχής, υπό τη σκέπη των «θεσμών». Ετσι, στελέχη της, αφού, δεν κατάφεραν πριν από περίπου δέκα μέρες να αλλοιώσουν το πλαίσιο που κατάρτιζε η κυοφορούμενη Επιτροπή Αγώνα, απέτυχαν να την εμβολίσουν με τη συμμετοχή σε αυτήν πρασινογάλαζων δημάρχων της περιοχής, αποφάσισαν να αναβαθμίσουν τις ενέργειές τους.
Σε μια αποθέωση της διάσπασης του αγώνα, όχι μόνο δε θα συμμετάσχουν στο συλλαλητήριο της ερχόμενης Πέμπτης που διοργανώνουν από κοινού οι Επιτροπές Αγώνα Αρκαδίας, Μεσσηνίας, Λακωνίας στην έδρα της Περιφέρειας στην Τρίπολη, αλλά την ίδια στιγμή - με δική τους πρωτοβουλία - σε αγαστή συνεργασία με δημάρχους της περιοχής (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ), αποφάσισαν από κοινού τη διανομή ζωοτροφών στα χωριά της περιοχής την ίδια μέρα και ώρα του συλλαλητηρίου!
Είναι απλό: Δε γνωρίζουμε αν θα κάνουν τους οδηγούς στα φορτηγά που θα μεταφέρουν τις ζωοτροφές ή θα φορτώσουν τις «μπάλες» (αμφιβάλλουμε αν γνωρίζουν και το σχήμα τους) στους εναπομείναντες στάβλους. Αυτό που σίγουρα γνωρίζουμε είναι πως αυτοί οι τύποι δεν είναι απλά ...γυμνοί, αλλά και έκθετοι με τη ...στάση τους απέναντι στους πυρόπληκτους, όταν ο μόνος αγώνας στον οποίο επιδίδονται είναι να βρίσκονται ...πίσω από αυτούς που φέρουν μερίδιο ευθύνης για ό,τι έγινε...
Ο εκβιασμός θα πάρει απάντηση
Στην ομιλία του στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής της ΝΔ το περασμένο Σάββατο ο Κ. Καραμανλής είπε ανάμεσα σε άλλα για το Ασφαλιστικό και τον «κοινωνικό διάλογο»: «Μ' αυτές τις θέσεις, θέσεις πολιτικής και κοινωνικής ευθύνης, επιδιώξαμε και επιδιώκουμε να προχωρήσουμε με συναινετικά βήματα (...). Αυτή είναι η στρατηγική που δίνει στέρεες λύσεις στα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα. Αυτή είναι η προοδευτική, η πραγματικά κοινωνική αντίληψη. Τα προβλήματα (...) αντιμετωπίζονται υπεύθυνα με συμμετοχή, με διάλογο, με σύνθεση απόψεων (...). Η φυγή δεν υπηρετεί παρά μόνον τους βολεμένους και τους προνομιούχους. Η άρνηση είναι επιλογή συντηρητισμού, ακινησίας, αδιεξόδου. Είναι η πιο αντιλαϊκή επιλογή. Είναι αδιαφορία και υπονόμευση στο μέλλον της νέας γενιάς».
Είναι φανερό ότι οι επισημάνσεις του πρωθυπουργού ελάχιστα αφορούν στο ΠΑΣΟΚ και στους τακτικισμούς του απέναντι στον «κοινωνικό διάλογο». Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ποτέ δε δήλωσε ότι αποχωρεί από το «διάλογο» της απάτης, ποτέ δεν τον αρνήθηκε. Ιδιαίτερα μετά τη δημοσιοποίηση της αναλογιστικής μελέτης την περασμένη Παρασκευή, τόσο το ΠΑΣΟΚ, όσο και οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ διαθέτουν πλέον μέχρι και το τελευταίο πρόσχημα που ζητούσαν προκειμένου να δηλώσουν ξανά «παρών» στην επόμενη συνεδρίαση των Επιτροπών της Βουλής για το Ασφαλιστικό. Πού στρέφει επομένως τα πυρά της η κυβέρνηση;
Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση στοχοποιεί τις δυνάμεις εκείνες του εργατικού και του λαϊκού κινήματος που καταδικάζουν την «κοινωνική συναίνεση» και πρωτοστατούν στην οργάνωση της πάλης. Οχι μόνο για να αποτραπούν τα νέα μέτρα. Αλλά και για να έρθουν στο προσκήνιο του αγώνα οι σύγχρονες και πραγματικές ανάγκες της εργατικής λαϊκής οικογένειας. Αυτές τις δυνάμεις προσπαθεί να συκοφαντήσει κάνοντας το άσπρο μαύρο.
Παρουσιάζει σαν δήθεν «φιλολαϊκή» στάση τη συμμετοχή σ' έναν «κοινωνικό διάλογο» που μόνο στόχο έχει να νομιμοποιήσει προαποφασισμένες ανατροπές σε βάρος όσων από τα ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά και εργασιακά δικαιώματα έχουν απομείνει. Παρουσιάζει προκλητικά σαν στοιχείο «προόδου» την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και την παραπέρα συρρίκνωση των ήδη πενιχρών συντάξεων, την ώρα που το σημερινό επίπεδο της κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης και ο παραγόμενος πλούτος δε δικαιολογεί τίποτα λιγότερο από τη δραστική μείωση των ορίων, από παροχές και συντάξεις στο ύψος των σύγχρονων αναγκών των εργαζόμενων και των οικογενειών τους.
Η κυβέρνηση θέλει να σύρει στο ίδιο τραπέζι το θύτη και το θύμα. Μιλάει και εκβιάζει σαν να πρόκειται η πολιτική της να είναι αταξική. Σαν να μην είναι υποταγμένη στα συμφέροντα του κεφαλαίου, την κερδοφορία του οποίου επιδιώκουν να εξυπηρετήσουν και οι προωθούμενες αλλαγές. Αυτή τη βαθιά ταξική πολιτική θέλει να επιδοκιμάσουν οι εργαζόμενοι, να βάλουν μόνοι τους το κεφάλι στον αντιασφαλιστικό ντορβά.
Και βρίσκει το θράσος να χαρακτηρίζει «βολεμένους» και «προνομιούχους» όσους αποκαλύπτουν ότι το κεφάλαιο και οι εργάτες δεν είναι δυνατόν να έχουν κοινά συμφέροντα. Οτι η ένταση της ταξικής σύγκρουσης και όχι η αποδοχή της «ταξικής συναίνεσης» είναι αυτή που μπορεί να περιφρουρήσει και να διευρύνει τα δικαιώματα των εργαζομένων, να βγάλει την εργατική τάξη στην αντεπίθεση. Το εργατικό κίνημα και η ταξική πρωτοπορία του έχουν πλούσια πείρα από τέτοιου είδους συκοφαντικές και επικίνδυνες επιθέσεις. Και θα δώσουν την απάντησή τους. Με πρώτο μαζικό σταθμό την 7η του Νοέμβρη και τα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ.
Feeds
