ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Πακτωλός κοροϊδίας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Προτού προκηρυχτούν οι εκλογές οι κυβερνητικοί ντελάληδες διαλαλούσαν ότι στην περίοδο 2000-2007 θα διατεθούν στη γεωργία 9 τρισ δραχμές.

Μόλις προκηρύχτηκαν οι εκλογές τα 9 τρισ. έγιναν 12 τρισ. και μέχρι τις εκλογές ίσως διπλασιαστούν... μια και η κυβέρνηση πιστεύει ότι αυξάνοντας ανέξοδα τα τρισ. μπορεί να εξαπατήσει τους αγρότες και να τους υφαρπάσει την ψήφο. Φαίνεται, όμως, ότι η κυβέρνηση δεν πήρε χαμπάρι πως το 2000 δεν είναι 1981. Και αυτό, γιατί όλα αυτά τα χρόνια οι αγρότες απέκτησαν οδυνηρές εμπειρίες από παρόμοιες προεκλογικές εξαγγελίες, αλλά και τις πρακτικές των κυβερνώντων του δικομματισμού. Και όχι μόνο δεν πιστεύουν τέτοιου είδους ψευτοϋποσχέσεις, αλλά θα τιμωρήσουν την κυβέρνηση για την προεκλογική κοροϊδία.

Αντίσταση και αντεπίθεση

Οι φτωχοί και μικρομεσαίοι αγρότες, η μεγάλη, δηλαδή, πλειοψηφία του αγροτικού κόσμου, αναλογίζονται σ' αυτές τις εκλογές τις εξαγγελίες για τα χρυσά κουτάλια της ΕΟΚ, για τη μεγάλη αγορά των 350 εκατομμυρίων, για τον πακτωλό των κοινοτικών κονδυλίων, για τα τρισεκατομμύρια των ΜΟΠ και των πακέτων Ντελόρ και ψάχνουν να βρουν πού πήγαν όλες αυτές οι υποσχέσεις και τα τρισεκατομμύρια. Συγκρίνουν τους πακτωλούς ...των χρημάτων και των εξαγγελιών, με τις ποσοστώσεις και τα πρόστιμα συνυπευθυνότητας, με τις εξευτελιστικές τιμές, με τη χρεοκοπία και τη διάλυση των συνεταιρισμών, με τα χρέη τους τους στην ΑΤΕ, που ξεπερνούν το 1 τρισ. δραχμές, με τα επιδόματα ελεημοσύνης, που οι κυβέρνηση τα ονόμασε αγροτικές συντάξεις, με τα αστρονομικά κέρδη των εμποροβιομηχάνων και των πολυεθνικών και βγάζουν συμπεράσματα: Μαύρο στη μαύρη προπαγάνδα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Αντίσταση και αντεπίθεση στην κοροϊδία και στην πολιτική ξεκληρίσματος, με ισχυρό ΚΚΕ.

Εχει συμφωνήσει;

Παπαγεωργίου Βασίλης

Υποτίθεται, πως η ελληνική κυβέρνηση είναι ενάντια στην οποιαδήποτε αλλαγή συνόρων στα Βαλκάνια. Ο Κ. Σημίτης, ο Ακης Τσοχατζόπουλος, οι άλλοι υπουργοί της κυβέρνησης, δε χάνουν ευκαιρία, να μην το επαναλαμβάνουν σε όλους τους τόνους.

Βέβαια, πώς συμβιβάζεται η θεμελιακή - υποτίθεται - αυτή θέση, με τη συμφωνία και συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης σε όσα έγιναν και γίνονται στο Κοσσυφοπέδιο, τη ΝΑΤΟική κατοχή του, την «αλβανοποίησή» του, κλπ. κλπ. μόνον ο Κ. Σημίτης και οι υπουργοί του μπορούν να το... εξηγήσουν.

Τώρα, ο Γάλλος Κουσνέρ, ο πολιτικός διοικητής του Κοσσυφοπεδίου, θέλει να καθιερώσει και κοσσοβάρικα διαβατήρια ή «διαβατήρια Κουσνέρ», όπως τα λένε μερικοί. Και όχι μόνο θέλει να τα καθιερώσει, αλλά απαιτεί και από τις γύρω χώρες -κυρίως Αλβανία και Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, αλλά και την Ελλάδα - να αναγνωρίσουν και να δέχονται τα διαβατήρια αυτά. Κάτι τέτοιο, όμως, θα αποτελούσε ένα ακόμη σοβαρό βήμα στη διαμόρφωση του Κοσσυφοπεδίου σε ανεξάρτητο κράτος. Θα 'χουμε, δηλαδή, την επισημοποίηση της αλλαγής συνόρων, που δήθεν απεύχεται η κυβέρνηση. Και όχι μόνον αυτό. Η αναγνώριση των διαβατηρίων αυτών δημιουργεί παραπέρα προβλήματα με τη Γιουγκοσλαβία, που δικαιολογημένα θα αντιδράσει σε μια τέτοια εξέλιξη.

Λοιπόν, τι λέει η κυβέρνηση για όλ' αυτά; Εχει συμφωνήσει με τις νέες πρωτοβουλίες του Κουσνέρ ή όχι;

Εχουν πλήρως ξεσκεπαστεί

Τα διαβατήρια Κουσνέρ, όμως, είναι απλά και μόνον η κορυφή του παγόβουνου. Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δεν έχουν πάψει στιγμή, να ονειρεύονται και να επιδιώκουν την υποταγή ολόκληρης της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Κι ενώ, οι ενδοϊμπεριαλιστικοί (διάβαζε: αμερικανογερμανικοί) ανταγωνισμοί στα Βαλκάνια εντείνονται, άλλο τόσο δυναμώνουν οι αποσταθεροποιητικές τάσεις και οι κίνδυνοι γενικότερης ανάφλεξης. Χαρακτηριστικός είναι ο επίλογος του κύριου άρθρου της «Ουάσιγκτον Ποστ», που αναδημοσιεύτηκε από το χτεσινό «Βήμα»: «Ομως, η προτεραιότητα πρέπει να δοθεί στη χάραξη μιας αξιόπιστης συμμαχικής στρατηγικής, με στόχο την επίτευξη εσωτερικών πολιτικών αλλαγών στο Βελιγράδι. Χωρίς παρόμοια στρατηγική, η πολιτική σταθερότητα εντός και εκτός Κοσσυφοπεδίου δεν είναι εφικτή».

Και μπορεί ο αρθρογράφος της «Ουάσιγκτον Ποστ» να επιχειρεί την επίρριψη όλων των ευθυνών στον Σλ. Μιλόσεβιτς και να θεωρεί την ανατροπή του, ως αναντικατάστατη προϋπόθεση της οποιασδήποτε πολιτικής σταθερότητας, αλλά τα... επιχειρήματα αυτά, δεν τα πιστεύουν, πλέον, ούτε οι Αμερικανοί...

Αν δεν κάνουμε λάθος, τα προηγούμενα χρόνια, που η Καθαρή Δευτέρα δεν έπεφτε μέσα στην προεκλογική περίοδο, δεν είχαμε δει τόσους πολλούς εκπροσώπους του δικομματισμού, να περνάνε τα Κούλουμα με τον απλό λαό και να ...εξασκούνται στο πέταγμα του χαρταετού, πάντα μπροστά στις κάμερες των τηλεοράσεων, βέβαια. Προχτές, στο λόφο του Φιλοπάππου, στου Βεΐκου και ορισμένους ακόμη πολυσύχναστους, λόγω μέρας, χώρους έβρισκες όσους βουλευτές και υπουργούς ήθελες...

Το δικό μας «λίμιτ - απ»

Περί τα μέσα του 1999 οι ιστορίες των χρηματιστηριακών συναλλαγών είχαν εισβάλει στη ζωή μας, στο όνομα των απίθανων κερδών που ορισμένοι φέρονταν πως αποκόμιζαν από τη νέα... επενδυτική ενασχόλησή που πρότειναν στους πολίτες οι εκπρόσωποι του κυβερνώντος κόμματος, η απόλυτη πλειοψηφία των Μέσων Ενημέρωσης, αλλά και η αξιωματική αντιπολίτευση που, θέλοντας να «κόψει» πόντους από τα πολιτικά οφέλη του ΠΑΣΟΚ, μίλαγε για εξελίξεις φυσιολογικές ενόψει της ένταξης στην ΟΝΕ.

Τώρα, λίγες βδομάδες πριν τις βουλευτικές εκλογές, οι εξελίξεις της οδού Σοφοκλέους είναι και πάλι στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Αυτή τη φορά εξαιτίας της μεγάλης κάμψης του Δείκτη του Χρηματιστηρίου και της βύθισης δεκάδων μετοχών σε ποσοστά που φτάνουν το 80%, με αποτέλεσμα σημαντικές ζημιές - ορισμένοι μιλούν και για καταστροφή - χιλιάδων «μικροεπενδυτών».

Ηπλήρης αβεβαιότητα και ο τρόμος που έχει κυριεύσει δεκάδες χιλιάδες ανυποψίαστους πολίτες για τις προοπτικές και το «αύριο» των μετοχών τους δεν είναι κάτι περίεργο, αν αναλογιστούμε πως οι νεομυημένοι στο χρηματιστηριακό τζόγο είναι αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες. Είναι όλοι αυτοί οι οποίοι, ακούγοντας τις περσινές σειρήνες που υπόσχονταν κέρδη με ουρά, έριξαν όλες τους τις οικονομίες στο βωμό του εύκολου πλουτισμού και τώρα βλέπουν τα χρήματά τους κυριολεκτικά να εξανεμίζονται.

Αν το καλοεξετάσουμε, σε κάθε είδους συναλλαγή, κάποιος κερδίζει και κάποιος χάνει. Ετσι και στο Χρηματιστήριο. Πολύ περισσότερο εδώ είναι με μαθηματική ακρίβεια διαπιστωμένο ότι κερδίζει όποιος έχει στην κατοχή του μεγάλα κεφάλαια και ζημιώνει ο λεγόμενος μικροεπενδυτής. Και πάντα στην πρώτη - πρώτη θέση οι ιδιοκτήτες μεγάλων επιχειρήσεων και τραπεζών (αυτοί που μέσα στο 1999 καταβρόχθισαν περί τα 5 τρισεκατομμύρια δραχμές) και οι λεγόμενοι θεσμικοί επενδυτές, που σε λίγους μήνες πολλαπλασίασαν τα κεφάλαια που διαχειρίζονται και κατ' επέκταση τα κέρδη τους.

Το γεγονός ότι τα δύο κόμματα ερίζουν για το ποιος έχει ευθύνες σε σχέση με την πτώση στο Χρηματιστήριο και παράλληλα διατυπώνουν εκτιμήσεις πως «οι τάσεις μακροπρόθεσμα είναι ανοδικές», μάλλον αφήνει αδιάφορους όσους αποτελούν αντικείμενο λεηλασίας από τους κερδοσκόπους. Πολύ περισσότερο που και σήμερα να «γλιτώσουν», σε κάποια άλλη στροφή του χρηματιστηριακού τζόγου είναι σίγουρο πως θα κινδυνέψουν. Ισως από αυτή την άποψη και με δεδομένο ότι και επίσημα πλέον βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο, καλό είναι να θυμίσουμε τι γράφαμε τον περασμένο Αύγουστο, απευθυνόμενοι στους εργαζόμενους και άλλους απλούς πολίτες που σπρώχνονταν προς τη Σοφοκλέους. « Οφείλουν - τόνιζε ο "Ρ" - πέρα και πάνω από όλα να γνωρίζουν ότι το "καλύτερο χαρτί" γι' αυτούς είναι η ίδια τους η εργασία και ο μισθός που τους εξασφαλίζει. Το δε κέρδος δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο από την πάλη και τον αγώνα για "λίμιτ - απ" στις συνθήκες ζωής, το δικαίωμα στην εργασία, στις καλύτερες αμοιβές, στη διεύρυνση των λαϊκών καταχτήσεων και δικαιωμάτων. Γιατί, αν τα μυαλά μας πάρουν αέρα από τα πρόσκαιρα - και εν πολλοίς απροσδόκητα - κέρδη της οδού Σοφοκλέους, τότε υπάρχει έντονος κίνδυνος το ένα " λίμιτ - ντάουν" να διαδέχεται το άλλο...». Αλλωστε, για να μην ξεχνιόμαστε, αυτός είναι ο καπιταλισμός και τούτες τις μέρες αυτό αποδείχνεται περίτρανα.

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Μάθαμε και τα ... λίμιτ

ΤΙΕΧΕΙ,ΒΡΕΠΑΙΔΙΑ, ο Σημίτης; Πολύ στα «λίμιτ ντάουν» του, τον βλέπουμε τελευταία. Περίεργο, γιατί εμείς αλλιώς τον ξέραμε, ήταν φημισμένος για σκληρό καρύδι, ή, μάλλον, ...σκληρό χαρτί.

Εμ, έτσι είναι, κύριοι εκσυγχρονιστές. Αμα στηρίζεις την πολιτική επιρροή σου στον τζόγο, ε, πάντα υπάρχει η πιθανότητα να την πατήσεις και ο συνηθέστερος χρόνος για κάτι τέτοιο είναι ...η τελευταία στιγμή.

Ωραία, όμως, την ανοίξανε την προεκλογική περίοδο: Με τους λεγόμενους μικροεπενδυτές να ωρύονται και τον Παπαντωνίου και τον Ρέππα να προσπαθούν να μαζέψουν τα αμάζευτα.

Τέλος πάντων, δικό τους πρόβλημα είναι αφού με το υποτιθέμενο «κόμμα του Χρηματιστηρίου» εμείς δεν ασχολούμαστε και τώρα μπορούν με την ησυχία τους να ...φάνε τα μουστάκια τους (αν και δεν έχουν ούτε ο Σημίτης, ούτε ο Καραμανλής).

ΝΑΤΑΔΙΕΥΚΡΙΝΙΖΟΥΝ αυτά τα πράγματα τα κανάλια, όταν αναγγέλλουν τα θέματα που θα μας παρουσιάσουν. Δεν μπορεί χτες να μας λένε ότι θα μας δείξουν ένα «υποψήφιο καρτούν» και μετά να μας λένε ότι αυτό έγινε στην Αμερική!

Περιμέναμε κι εμείς να δούμε τι θα πει ο Σημίτης, περιμέναμε και, τελικά, απογοητευτήκαμε. Είχαν τουλάχιστον υποχρέωση να μας το διευκρινίσουν. Αλλωστε, εμάς αυτά δε μας εντυπωσιάζουν, θα τα βλέπουμε κάθε μέρα από εδώ και στο εξής.

Γιατί, μην ξεχνάμε ότι καρτούν είναι ένα κινούμενο σχέδιο, που λέει και πράττει ό,τι θέλουν αυτοί που το κατασκεύασαν και το προβάλλουν. Δε βρίσκετε ότι μοιάζει πολύ με τη σχέση «Σημίτη - Διαπλεκομένων»;

Οσο για τον πρόεδρο της ΝΔ, προφανώς έχει κι αυτός τα στηρίγματά του, αλλά δεν έχουμε ακόμα επαρκή στοιχεία για να τον αποκαλέσουμε ...αρχι-καρτούν.

Αυταρχισμός στο όνομα της ... ισότητας

Ερωτάται και για το μέγα... πρόβλημα των διαδηλώσεων, που «προκαλούν μια απίστευτη ταλαιπωρία στους Αθηναίους», ο Κ. Σημίτης στη συνέντευξή του στο «Βήμα»... Και εκεί είναι που διαρρηγνύει τα ιμάτιά του και δείχνει όλη την «πυγμή» του, καθώς διαπιστώνει «επικίνδυνη κατάχρηση δικαιωμάτων, που απαξιώνει στην κοινή συνείδηση την έννοια των δικαιωμάτων»! «Ασφαλώς και θα ληφθούν μέτρα», διαβεβαιώνει. «Είμαστε αποφασισμένοι να προστατεύσουμε τα δικαιώματα όλων των πολιτών. Γιατί κανείς δεν μπορεί να στερεί τα δικαιώματα των άλλων εν ονόματι των δικών του. Κανείς δεν έχει περισσότερα δικαιώματα από τον άλλο στη δημοκρατία. Αυτή είναι μια προϋπόθεση ισότητας...»!

Αν και από τα ίδια τα λόγια του πρωθυπουργού μπορεί κανείς να συμπεράνει πόση δημοκρατία και τι είδους ισότητα έχουμε σ' αυτή τη χώρα, όπως και πώς αντιλαμβάνεται τα δικαιώματα ο κ. Σημίτης, το ζήτημα είναι αλλού. Οτι, δηλαδή, μετά τις εκλογές οι θεματοφύλακες των δικαιωμάτων της πλουτοκρατίας, και όχι των πολιτών ασφαλώς, ετοιμάζουν και νέα αυταρχική επέλαση, που θα περιλαμβάνει μέτρα κατά των διαδηλώσεων, αρχής γενομένης από την πρωτεύουσα! Είναι, εξάλλου, ένα θέμα για το οποίο ετοιμάζουν το έδαφος εδώ και χρόνια...

«Διατηρησιμότητα» θα πει...

Λόγος ...σαφής και απόλυτα ...κατανοητός γύρω από τη βαθύτερη έννοια της λέξης «διατηρησιμότητα», με την επανειλημμένη χρήση της οποίας ο πρωθυπουργός δικαιολόγησε την πρόωρη διάλυση της Βουλής και τη διεξαγωγή των εκλογών της 9ης Απρίλη. Λέει, λοιπόν, ο ίδιος ο κ. Σημίτης στην τετρασέλιδη(!) συνέντευξή του στο «Βήμα» της Κυριακής: «Θέση μας κατ' αρχήν δεν είναι ότι κινδυνεύει η ένταξη στην ΟΝΕ. Θέση μας είναι ότι υπάρχει τον Απρίλιο και τον Αύγουστο μια σημαντική διαπραγμάτευση, όπου θα κριθεί η λεγόμενη διατηρησιμότητα των μεγεθών, θα συζητηθεί δηλαδή η πολιτική μας τα επόμενα χρόνια. Εμείς επιδιώκουμε, αναλύοντας τα επιτεύγματά μας, να διατηρήσουμε τη μεγαλύτερη δυνατή ευχέρεια κινήσεων και πρωτοβουλιών για τη χώρα...».

Ομως - συνεχίζει ο πρωθυπουργός - αν ο Καραμανλής «προσέλθει στη διαπραγμάτευση με όσα έχει ήδη υποσχεθεί, αν πει στους εταίρους "εγώ εφαρμόζω αυτά", τις προεκλογικές του δηλαδή υποσχέσεις, τότε πράγματι κινδυνεύει η ΟΝΕ...».

Με άλλα λόγια, «διατηρησιμότητα» θα πει διατηρησιμότητα της κυβέρνησης Σημίτη, αλλά κυρίως διατηρησιμότητα της ίδιας βαθιά αντιλαϊκής πολιτικής, που δε σηκώνει καμιά «ευχέρεια», όχι μόνο σε κινήσεις, αλλά ούτε σε εξαγγελίες - φούσκες, όπως αυτές του κ. Καραμανλή.

Θα κλάψουν μανούλες

Γρηγοριάδης Κώστας

«Εχουμε ξεκαθαρίσει τη θέση μας στο ασφαλιστικό. Δεν πρόκειται να υπάρξουν αιφνιδιασμοί, όπως έκανε η ΝΔ με το νόμο Σιούφα. Δεν πρόκειται σε καμιά περίπτωση να θιγούν ώριμα ασφαλιστικά δικαιώματα», δήλωσε ο Κ. Σημίτης στο «Βήμα» της περασμένης Κυριακής. Ο υπουργός Εργασίας, όμως, Μ. Παπαϊωάννου, την προπερασμένη Κυριακή, δήλωσε πάλι στο «Βήμα» ότι «ώριμα δικαιώματα» έχουν εκείνοι, που θα βγουν στη σύνταξη μέχρι το 2005, ενώ ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας -περισσότερο... πονηρός - απαντούσε στην «Καθημερινή», για το ίδιο ζήτημα, ως εξής: «Δεν μπορώ να δεσμευτώ γι' αυτό τώρα. Θα γίνει μελέτη και ακολούθως κοινωνικός διάλογος. Από αυτές τις διαδικασίες θα προκύψουν τα όρια της ωριμότητας των ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Δεν μπορώ να πω τίποτε άλλο αυτή τη στιγμή».

Οσο, λοιπόν, θα πλησιάζει η μετα-ΟΝΕ εποχή, όλο και περισσότερο τα δικαιώματα των εργαζομένων θα γίνονται πιο... ώριμα για πετσόκομμα. Θα κλάψουν μανούλες στην κυριολεξία και από εκείνους που έχουν την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να τη σκαπουλάρουν.

Υ.Γ. Κι ας αφήσουν τις αιτιάσεις για τον «αιφνιδιασμό της ΝΔ». Ξέφτισαν πια. Αλλωστε, τον αντιασφαλιστικό αυτό νόμο εφαρμόζουν εφτά χρόνια τώρα.

Γιατί δεν το κάνουν;

Γρηγοριάδης Κώστας

Οι κατώτερες συντάξεις από τα 20 ημερομίσθια του ανειδίκευτου εργάτη (ΗΑΕ), που ήταν το 1990, έπεσαν περίπου στα 16 ΗΑΕ, ομολόγησε ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, μιλώντας τις προάλλες σε εκπομπή του «Αλτερ», για να προσθέσει: «Ομως, με το ΕΚΑΣ, που φτάνει μέχρι τις 21.000 το μήνα, οι συντάξεις ξεπέρασαν τα 20 ΗΑΕ»!!!

Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς; Το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ ενώ το 1990 διακήρυττε ότι θα καταργήσει τον αντιασφαλιστικό νόμο της ΝΔ - βάσει του οποίου οι κατώτερες συντάξεις αποδεσμεύτηκαν από τα 20 ΗΑΕ, με αποτέλεσμα τον αποδεκατισμό τους - ήρθε και τον εφάρμοσε με το νι και με το σίγμα; `Η την ολοφάνερη αλχημεία του υπουργού, αφού το ΕΚΑΣ το παίρνει ένα μικρό μέρος των συνταξιούχων, ενώ κι αυτοί που το παίρνουν σε καμιά περίπτωση δεν προσεγγίζουν τα 20 ΗΑΕ;

Αλλά, αν ο υπουργός επιμένει ότι έτσι έχουν τα πράγματα, γιατί ο ίδιος και η κυβέρνησή του αρνούνται πεισματικά ακόμα και τη συζήτηση πάνω στο βασικό αίτημα των συνταξιούχων, που είναι η επανασύνδεση των κατώτερων συντάξεων με το 20 ΗΑΕ; Γιατί δεν το κάνουν, αφού - κατά τον κ. Παπαϊωάννου - θα τους κοστίζει και λιγότερο;

Βρε, μπας και χρηματοδοτούνται πολιτικοί από επιχειρηματίες; Μήπως υπάρχει «διαπλοκή» μεταξύ πολιτικής εξουσίας και οικονομικών συμφερόντων; Σώπα βρε αδερφέ! Τι σκέψεις είναι αυτές; Αλλωστε, ούτε ο Ε. Βενιζέλος είναι σίγουρος για κάτι τέτοιο... Οπως λέει σε συνέντευξη του στη χτεσινή «Εξουσία», απλώς... «νομίζει», ότι «ως ένα βαθμό υπάρχει» αυτή η διαπλοκή.

Πάλι καλά που δε διέγνωσε... ανυπαρξία διαπλοκής.

«Χαμένη ψήφος» και «συνεργασία»

Καθώς διανύουμε πλέον την επίσημη προεκλογική περίοδο έρχονται και πάλι στην επιφάνεια επιχειρήματα και τεχνάσματα, που προέρχονται από τα δύο μεγάλα κόμματα, κυρίως από το ΠΑΣΟΚ, με στόχο τη μείωση της δύναμης των άλλων κομμάτων. Το πιο γνωστό και από το παρελθόν σχετικό επιχείρημα είναι αυτό της «χαμένης ψήφου». Στηριζόμενο στον εκλογικό νόμο, που η ίδια η κυβέρνηση ψήφισε και εφαρμόζει και με τον οποίο ληστεύεται ένα σημαντικό μέρος της κοινοβουλευτικής δύναμης των μικρότερων κομμάτων, το κυβερνών κόμμα επαναλαμβάνει ότι η ψήφος στα κόμματα αυτά «αφαιρεί» από τις δικές του δυνάμεις και «προσθέτει» στις δυνάμεις της ΝΔ. Μάλιστα, τώρα τελευταία το ίδιο επιχείρημα επανέρχεται με ελαφρώς τροποποιημένη μορφή. Ούτε λίγο - ούτε πολύ ζητούν το λόγο από τα μικρότερα κόμματα γιατί, όπως λένε, δεν κατάφεραν να συνεργαστούν μεταξύ τους και επομένως η ψήφος σ' αυτά είναι για έναν παραπάνω λόγο «χαμένη». Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο βασικός στόχος αυτών των μεθοδεύσεων είναι το ΚΚΕ, αφού αυτό κατηγορούν ότι δε θέλει τη συνεργασία.

Βέβαια, το ΠΑΣΟΚ όπως και η Νέα Δημοκρατία είναι οι αποκλειστικοί υπεύθυνοι για τη μόνιμη νόθευση της ετυμηγορίας του ελληνικού λαού. Τα καλπονοθευτικά τους συστήματα έχουν μόνιμο στόχο τη διατήρηση του δικομματισμού και την αφαίμαξη των άλλων πολιτικών δυνάμεων. Η καθιέρωση της απλής αναλογικής είναι ο μοναδικός τρόπος για την αυθεντική αποτύπωση των εκλογικών ποσοστών στην κοινοβουλευτική εκπροσώπηση όλων των κομμάτων. Και στο θέμα της απλής αναλογικής όλα τα κόμματα της «ελάσσονος αντιπολίτευσης» συνεργάστηκαν διατυπώνοντας κοινή πρόταση, που την απέρριψαν οι εταίροι του δικομματισμού, για να έχουν τη δυνατότητα να εκβιάζουν τους ψηφοφόρους.

Στο άλλο σκέλος της δικομματικής επιχειρηματολογίας, στα περί συνεργασιών, έχουμε να πούμε ότι αυτές οι απόψεις διατυπώνονται εκ του πονηρού. Για το ΚΚΕ η πολιτική των συνεργασιών είναι θέμα πρωταρχικής σημασίας. Αυτό, εξάλλου, φαίνεται και από το ότι η βασική του πολιτική γραμμή είναι η συγκρότηση του Λαϊκού Μετώπου, ενός Μετώπου όπου συναντώνται κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες κατ' αρχήν εναντιώνονται στη σημερινή κυβερνητική πολιτική, έχουν όμως και μια κοινή, στον έναν ή άλλο βαθμό, προοπτική ρήξης με τις κυρίαρχες πολιτικές επιλογές. Επιλογές κοινές για το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ.

Με λίγα λόγια, το πραγματικό ερώτημα δεν είναι αν «συνεργάζονται τα κόμματα», αλλά τι είδους συνεργασία είναι αυτή, αν προωθεί το λαϊκό συμφέρον και δεν το χαραμίζει στέλνοντας τη λαική ψήφο και εμπιστοσύνη στο σακούλι του ΠΑΣΟΚ, σε κεντροαριστερά ή κεντροδεξιά ξοφλημένα σχήματα. Για το ΚΚΕ η συνεργασία δεν είναι για τη συνεργασία. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε τον αφοπλισμό του κινήματος. Και επειδή οι εκλογές γίνονται μέσα στις συγκεκριμένες συνθήκες, πρέπει να σημειωθεί ότι η όποια συνεργασία δεν μπορεί παρά να αναγνωρίζει ότι μια από τις βασικές αιτίες των σημερινών προβλημάτων της χώρας και των εργαζομένων είναι οι επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι επιλογές του ΝΑΤΟ και της «νέας τάξης».

Επομένως, η ψήφος στο ΚΚΕ είναι η μόνη κερδισμένη ψήφος για όσους θέλουν να πουν «όχι» στην πολιτική της κυβέρνησης, αλλά και σε όποια άλλη παραλλαγή της. Είναι μια ψήφος με αντίκρισμα στην ενίσχυση του Λαϊκού Μετώπου, στην πολιτική για την ευρύτερη μαχητική συμπαράταξη και συνεργασία όλων εκείνων που θέλουν μια άλλη πορεία για τη χώρα και τον ελληνικό λαό.

H... «σαραΚωστή»

Αντε «καλή

σαρακοστή»

ατέλειωτη,

μεγάλη,

εάν την ψήφο

σε Κωστή

τη δώσετε

και πάλι!

***

Αντε «καλή

σαρακοστή»