Γρηγοριάδης Κώστας

Ειδικά επί κυβέρνησης ΝΔ οι έμμεσοι φόροι, τα χαράτσια στη βενζίνη, στα ποτά, στα τσιγάρα, στα τέλη κινητής τηλεφωνίας, κ.ο.κ., είναι η εύκολη λύση και όταν δεν τους «βγαίνει» ο προϋπολογισμός το πρώτο μέτρο είναι οι «έκτακτοι» φόροι. Το εξοργιστικό είναι ότι επιχειρεί να ρίξει στάχτη στα μάτια των μισθωτών και των συνταξιούχων ισχυριζόμενη ότι με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο θα πάρουν «ανάσα», ενώ είναι γνωστό ότι οι χαμηλόμισθοι θα πληρώσουν ακόμη περισσότερα... Κι όμως, ο Γ. Αλογοσκούφης χτες βράδυ στη Βουλή μίλησε για «δικαιότερη κατανομή των φορολογικών βαρών»... Αλήθεια, πιστεύουν ότι εξαπατούν κανέναν;

Μήπως, τις μέρες αυτές, έχετε περισσότερο έντονη την αίσθηση, ότι μοιάζετε με εκτιθέμενη πραμάτεια σε κάποιο παζάρι της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης; Αν ναι, δεν έχετε άδικο. Σας πληροφορούμε ότι ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, Γ. Αλογοσκούφης, συνοδευόμενος απ' όλους όσοι είναι απαραίτητοι για την ανάδειξη της εγχώριας πραμάτειας μας (υφυπουργοί, γενικοί γραμματείς, επικεφαλής του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων, των Αποκρατικοποιήσεων, των ΣΔΙΤ, του Χρηματιστηρίου, διευθυντικά στελέχη δημόσιων οργανισμών, τραπεζών και επιχειρήσεων), θα βρίσκονται την Παρασκευή στη Νέα Υόρκη, όπου θα πάρουν μέρος στο 8ο ετήσιο Συνέδριο με θέμα: «Η Ελλάδα στην εποχή των μεταρρυθμίσεων - Επενδύσεις και επιχειρηματικές ευκαιρίες στη σημερινή Ελλάδα».

Με τις ίδιες τις πράξεις της, η κυβέρνηση επιβεβαιώνει ότι το θέμα των συμβασιούχων είναι πολιτικό και όχι νομικό που θα κριθεί από τις αποφάσεις δικαστηρίων. Χτες ο υπουργός Εσωτερικών, Πρ. Παυλόπουλος, ανακοίνωσε ότι οι συμβασιούχοι θα λάβουν τα δεδουλευμένα τους. Μάλιστα, διαβεβαίωσε ότι οι συμβασιούχοι δε χρειάζεται να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη και υποσχέθηκε ότι οποιοδήποτε πρόβλημα προκύψει με την απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου θα ξεπεραστεί με ειδική νομοθετική ρύθμιση. Κι όμως, η απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου όριζε ότι δεν έπρεπε οι συμβασιούχοι να λάβουν τα δεδουλευμένα. Προφανώς, η κυβέρνηση την «αγνόησε», επειδή ήταν κατάφωρα άδικη. Αλλά γιατί δεν είναι το ίδιο άδικη και η απόφαση, ότι δεν πρέπει να μονιμοποιηθούν οι συμβασιούχοι, όταν, μάλιστα, καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες κι ακόμη περισσότερο για χρόνια; Ας αφήσει, λοιπόν, τις υπεκφυγές και τα μικροπολιτικά παιχνίδια η κυβέρνηση που μαζί με το ΠΑΣΟΚ δημιούργησαν το πρόβλημα και να μετατρέψει άμεσα και χωρίς όρους όλες τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου σε αορίστου. Αν όμως ήθελε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα στη ρίζα του, θα 'πρεπε να σταματήσει τις προσλήψεις συμβασιούχων, αφού όλοι τους καλύπτουν μόνιμες ανάγκες των δημόσιων υπηρεσιών.

«Εχθροί της κοινωνίας οι δάσκαλοι επειδή τα οκτακόσια ζητούσαν να τα κάνουν χίλια διακόσια ευρώ. Εχθροί και οι δικαστικοί που φιλοδώρησαν τον εαυτό τους με αυξήσεις πλουσιοπάροχες και βουλευτικές. Εχθροί φυσικά και οι φοιτητές που μέσα στην απελπισία τους κλειδαμπαρώσανε τον πρύτανη και τους καθηγητές. Εχθροί της κοινωνίας οι λιμενεργάτες. Εχθροί και οι αστυνομικοί που ζητούν, μέσω Πολύδωρα, μεταχείριση προνομιακή. Καθένας με ό,τι έχει πολεμάει. Με εφόδους, τούρτες, γιαούρτια, καταλήψεις, απειλές, με το Μισθοδικείο, την ομηρία, με το κόψιμο της Εθνικής, με απεργίες, διαδηλώσεις, πορείες, με ό,τι βρει, ό,τι μπορεί. Το αποτέλεσμα εντελώς φιλοκυβερνητικό. Αντί όλοι εναντίον αντιλαϊκής πολιτικής, εργαζόμενος συκοφαντεί εργαζόμενο και αδελφός να βγάλει τα μάτια του αδελφού. Εχθρός δεν είναι ο δάσκαλος, ο λιμενικός, ο δικαστικός. Εχθρός είναι αυτός ο αόρατος, ο βουλημικός αχόρταγος, ο εσαεί - από όλες τις κυβερνήσεις - προστατευόμενος άπληστος, ολιγοπωλιακός καπιταλισμός!». Του Δημήτρη Δανίκα από τη χτεσινή «στήλη άλατος» των «Νέων».

Μία έκθεση, η οποία εγκρίθηκε και που...τίμησαν με την ψήφο τους και οι ευρωβουλευτές ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, των κομμάτων που κόπτονται για την προσήλωσή τους στις αρχές της «δημοκρατίας» και της ελεύθερης κίνησης των ιδεών...

Επικαλούμενη το απαράδεκτο ψήφισμα - θέση πλέον του Ευρωκοινοβουλίου - η Α. Μουσολίνι επικαλείται ότι εξακολουθούν να δρουν στην Ευρώπη «κινήματα και κόμματα που ταυτίζονται με το κομμουνιστικό όνειδος, εξυμνώντας και διεκδικώντας τα αιματηρά του εγχειρήματα σε όλο τον κόσμο, περιφρονώντας τις πλέον στοιχειώδεις αρχές της δημοκρατίας και της ελευθερίας». Ωμός αντικομμουνισμός δηλαδή. Θεωρεί δε η ευρωβουλευτής, που υπεραμύνεται της ελευθερίας και της δημοκρατίας, ότι «η εξύμνηση του κομμουνισμού ισοδυναμεί με την άρνηση του οποιουδήποτε πολιτικού δικαιώματος, καθώς και με εξύμνηση του ολοκληρωτισμού, της βίας και της υποδούλωσης των λαών» και «καλεί επίμονα την Επιτροπή να αναλάβει κάθε δυνατή πρωτοβουλία έναντι των κρατών - μελών προκειμένου να εμποδιστεί η συγκρότηση και η δραστηριότητα κομμάτων, που ταυτίζονται σαφώς με τον κομμουνισμό».

Ωστόσο, όλες οι κινήσεις αυτού του είδους, επιχειρούν να παραχαράξουν την ιστορία, να χαρακτηρίσουν την κομμουνιστική ιδεολογία ως βάρβαρη, ταυτίζοντάς τη με το ναζισμό. Εκφράζουν το φόβο όσων οραματίζονται τη διαιώνιση του βάρβαρου εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος. Γι' αυτό και εχθρεύονται μέχρι θανάτου την κομμουνιστική ιδεολογία και δράση, που γέννησε τις μεγαλύτερες κοινωνικές επαναστάσεις, και που θα γεννήσει νέες. Για μια κοινωνία ελεύθερη από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αν στην αποπροσανατολιστική συζήτηση περί πανεπιστημιακού ασύλου, που άνοιξαν τελευταία, θέλουν τώρα να προσθέσουν και τη γνωστή «επεισοδιολογία» τότε και μόνο τότε μπορεί να εξηγηθεί η τακτική τους.

Σε περίπτωση, πάντως, που ο υπουργός Δημόσιας Τάξης θέλει να μας θυμίσει ότι η Αθήνα είναι μια πόλη - στρατόπεδο που ένστολοι και ένοπλοι «διαφυλάττουν την τάξη» (τη ...δική τους τάξη) τσάμπα μπήκε στον κόπο.

Το ξέρουμε πολύ καλά και το διαπιστώνουμε κάθε φορά που βλέπουμε κάμερα - χαφιέ στους δρόμους, ιδιωτικούς φρουρούς που δρουν ανεξέλεγκτα στο μετρό και στα καταστήματα, δημοτικούς αστυνομικούς με δερμάτινα που περιπολούν και «ειδικούς φρουρούς» με αυτόματα.

Ας γνωρίζει πάντως και ο Β. Πολύδωρας και η κυβέρνηση ότι όσο περισσότερο επιδεικνύουν τις κατασταλτικές δυνατότητες, τόσο περισσότερο δείχνουν πόσο φοβούνται τη δράση των εργαζομένων. Αυτούς είναι που στην πραγματικότητα τρέμουν, κι ας συνεχίζουν να μιλοούν για «κουκουλοφόρους» και άλλα τέτοια.

ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΙΛΑΜΕ όμως για το κέντρο της Αθήνας, ας πούμε και για την περίφημη «ελεγχόμενη στάθμευση» που θέλει να εφαρμόσει ο Δήμος της Αθήνας. Με λίγα λόγια, το να ...πληρώνεις για να παρκάρεις στο δρόμο μερικές ώρες.

Ενα είναι το ερώτημα: Γιατί πρέπει να πληρώσει ο δυστυχής που θέλει και πρέπει να πάει στο κέντρο; Αυτός ευθύνεται μήπως για τη μη αποκέντρωση των υπηρεσιών; Αυτός φταίει για τα προβλήματα στις συγκοινωνίες; Αυτός ευθύνεται για την ακατάσχετη προβολή δανείων για αυτοκίνητα;

Γρηγοριάδης Κώστας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τι σημαίνουν όλ' αυτά; Πρώτον, μπορεί να μην έχει καταλήξει ακόμη η ηγεσία της ΝΔ στη διενέργεια πρόωρων εκλογών ή την ημερομηνία τους, αλλά το ενδεχόμενο έχει πλέον ενταχθεί στο σχεδιασμό της. Δεύτερον και το σπουδαιότερο, η καλλιεργούμενη εκλογολογία βολεύει την κυβέρνηση και το δικομματισμό γενικότερα, αφού επιχειρεί τον αποπροσανατολισμό των λαϊκών στρωμάτων και τη διευκόλυνση της υλοποίησης των αντιλαϊκών μέτρων και των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων. Κι όχι μόνο. Ο κουρνιαχτός της εκλογολογίας πηγαίνει χέρι χέρι με την ενίσχυση της ανούσιας και τεχνητής δικομματικής αντιπαράθεσης μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Οχι τυχαία, βέβαια. Σύμφωνα, με όσα συμβουλεύουν οι εκλογομάγειροι, οι επόμενες εκλογές πρέπει να γίνουν μέσα σε κλίμα έντονης δικομματικής πόλωσης, για να αποσοβηθεί η ευρεία έκφραση στην κάλπη της λαϊκής δυσαρέσκειας και αγανάκτησης.

Το 'να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο μαζί το πρόσωπο, λέει η γνωστή λαϊκή παροιμία. Στην περίπτωσή μας θα μπορούσαμε να την παραφράσουμε λίγο και να πούμε... και τα δυο μαζί το σύστημα. Για την πρόσφατη απόφαση του Μισθοδικείου μιλάμε, την αντίδραση της κυβέρνησης, όπως και αυτή του ΠΑΣΟΚ. Η απόφαση, βέβαια, ξεπερνά τα όρια της πρόκλησης, αφού θέλει να αμείβονται οι πρόεδροι των ανωτάτων δικαστηρίων με μηνιαίες αποδοχές της τάξης των 10.000 ευρώ, αλλά είναι απολύτως νόμιμη και σύμφωνη με τις συνταγματικές επιταγές και τις νομοθετικές ρυθμίσεις, που έχουν επιβάλλει κατά καιρούς το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Και μπορεί, ο κ. Αλογοσκούφης, για λόγους σκοπιμότητας και μόνο, να μιλά για τις διαβόητες αντοχές της οικονομίας και να δηλώνει ότι εξετάζει νομικά το θέμα, ώστε να μην εφαρμοστεί η απόφαση του Μισθοδικείου, αλλά η ουσία δεν αλλάζει. Αλλωστε, η ίδια κυβέρνηση και ο Γ. Αλογοσκούφης προσωπικά έχουν πάρει αποφάσεις και δίνουν μισθούς κατά πολύ υψηλότερους και ακόμη προκλητικότερους κι απ' αυτόν της απόφασης του Μισθοδικείου. Και τούτο δε συμβαίνει για πρώτη φορά. Πάντοτε ήταν προκλητικά υψηλές οι αμοιβές του πολιτικού προσωπικού της άρχουσας τάξης, όπως και όλων όσοι φρόντιζαν από θέσεις κλειδιά την εξουσία και τα συμφέροντα της τελευταίας. Βλέπετε, η «βρώμικη δουλιά» θέλει και τις ανάλογες αποδοχές...

Ο πρόεδρος του ΔΣ του ΟΤΕ έχει μηνιαίο μισθό 22.000 ευρώ. Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας 20.000 ευρώ. οι πρόεδροι της Εθνικής Τράπεζας, της Εμπορικής Τράπεζας και του Χρηματιστηρίου Αθηνών από 17.600. Ο πρόεδρος του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου 14.673, ενώ ο πρόεδρος της ΔΕΗ 13.200 ευρώ. Ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου 5.495 και ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ 5.419 ευρώ. Δεν τα λέμε εμείς, αλλά ο φιλοκυβερνητικός «Ελεύθερος Τύπος». Κι όλοι αυτοί έχουν διοριστεί από την κυβέρνηση. Την ίδια κυβέρνηση που δηλώνει καθημερινά και σε όλους τους τόνους, ότι η οικονομία δεν αντέχει την παραμικρή ουσιαστική αύξηση στους μισθούς πείνας και τις εξευτελιστικές συντάξεις.

Και δεν είναι μόνο αυτά. Το ύψος αποδοχών του γενικού διευθυντή του υπουργείου Οικονομίας, των γενικών διευθυντών του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και άλλων διευθυντικών στελεχών του δημοσίου, ορίζονται με αποφάσεις του υπουργού Οικονομίας, οι οποίες δε δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Κι όχι μόνον αμείβονται όλοι οι παραπάνω με υψηλότατες και προκλητικές αποδοχές, αλλά στα ποσά αυτά προστίθενται και τα λεγόμενα «Δικαιώματα Βεβαίωσης και Είσπραξης Εσόδων Υπέρ Τρίτων» (ΔΙΒΕΕΤ). Με άλλα λόγια, παίρνουν και μπόνους για την αποτελεσματικότερη εφαρμογή της αντιλαϊκής φορολογικής πολιτικής της κυβέρνησης. Να σημειωθεί ακόμη, ότι το Μισθοδικείο ζήτησε τις καταστάσεις με τις αναλυτικές αποδοχές των προηγούμενων, αλλά το υπουργείο Οικονομίας δεν τις έστειλε.

Πλάι σε αυτούς οι στρατιές των ανέργων και των υποαπασχολούμενων επιβεβαιώνουν ότι οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου όχι μόνο δεν μπορούν να εξασφαλίσουν το δικαίωμα στην πλήρη και σταθερή εργασία για όλους, αλλά και εφαρμόζουν αντεργατικές πολιτικές που στόχο έχουν το χτύπημά του.