Γρηγοριάδης Κώστας

Επειδή, όμως, όλα αυτά τα προβλήματα είναι επακόλουθο συγκεκριμένης πολιτικής που ακολούθησαν τα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και στήριξαν οι εκλεκτοί τους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, οι επικείμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές είναι μια «πρώτης τάξης» ευκαιρία για τα λαϊκά στρώματα, να βάλουν φρένο στην εφαρμογή της αντιλαϊκής - αντεργατικής πολιτικής στους δήμους και τις κοινότητες, καταψηφίζοντας υποψήφιους νομάρχες, δημάρχους και κοινοτάρχες - φερέφωνα του δικομματισμού και όσους τον στηρίζουν.

Η χυδαιότητα της εμπορευματοποίησης δεν κάνει διακρίσεις. Κι έτσι χτύπησε και την πόρτα της απεξάρτησης. Σχεδόν 12.000 ευρώ ζήτησε το Ελληνικό Φεστιβάλ από το Σύλλογο Οικογένειας Θεραπευτικού Προγράμματος «Παρέμβαση», προκειμένου να κάνει την ετήσια συναυλία του στο Λυκαβηττό και να αντιμετωπίσει ένα μέρος των δυσβάστακτων εξόδων της λειτουργίας και της μεγάλης προσφοράς του. Το γεγονός είναι ενδεικτικό για το πώς βλέπει η πολιτεία την τιτάνια προσπάθεια χιλιάδων νέων να απεξαρτηθούν απ' τα ναρκωτικά και την ατέλειωτη αγωνία των οικογενειών τους: Ως άλλη μια ευκαιρία άγριας κερδοσκοπίας και εκμετάλλευσης. Οπως κάνει και με τις όποιες άλλες κοινωνικές ανάγκες...

ΥΓ: Για την οικονομική - και την όποια άλλη - συμμετοχή του κράτους στην αντιμετώπιση της σύγχρονης μάστιγας των ναρκωτικών, δε χρειάζεται να πούμε τίποτε. Είναι γνωστά σε όλους...

Η άγρια και εντεινόμενη καταλήστευση των λαϊκών στρωμάτων αποτελεί την κοινή βάση του ιδιωτικοποιημένου - συνέπεια της «απελευθέρωσης» - τραπεζικού συστήματος της χώρας, τα υπερκέρδη του οποίου φαντάζουν προκλητικά, ακόμα και με αστικά κριτήρια. Την προηγούμενη Κυριακή ο «Ρ» δημοσιοποίησε στοιχεία για τα κέρδη α΄ τριμήνου των ελληνικών τραπεζών, τα οποία συνεχίζουν να αυξάνουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Πού στηρίζεται η υπέρ το δέον προκλητική αυτή τραπεζική κερδοφορία; Μερική απάντηση στο ερώτημα αυτό έδωσε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Σύμφωνα με στοιχεία που παρέθεσε η τελευταία, το ελληνικό μέσο μακροπρόθεσμο επιτόκιο στο τέλος Απρίλη αυξήθηκε κατά 0,66 μονάδες βάσης... Μετά την αύξηση αυτή το επιτόκιο αυξήθηκε στο 4,23%, το ακριβότερο στην ευρωζώνη και μεγαλύτερο από τα αντίστοιχα επιτόκια των 8 από τις 10, εκτός ευρωζώνης, χώρες της ΕΕ. Με άλλα λόγια, η ΕΚΤ αύξησε το βασικό επιτόκιο κατά 0,50 μονάδες και το ελληνικό τραπεζικό σύστημα κατά 0,66 μονάδες.

Αυτή κι αν είναι η αποθέωση της αστικής δημοκρατίας και η... δικαίωση των θιασωτών της «ελεύθερης αγοράς». Τρεις τραπεζικοί όμιλοι ρυθμίζουν κατά το δοκούν τα επιτόκια, επιβάλλουν όπου θέλουν κάθε μορφής προμήθειες, ληστεύουν με το έτσι θέλω τους εργαζόμενους και τις μικρές επιχειρήσεις. Και το αστικό πολιτικό σύστημα μαζί με την «εποπτεύουσα αρχή» (Τράπεζα της Ελλάδας) τι κάνουν; Απλώς κρατούν το... φανάρι στους ληστές με το κολάρο...

Απολύτως ...φυσιολογική βρίσκουν οι πολιτικοί προϊστάμενοι του υπουργείου Ανάπτυξης την τιμή της πατάτας, που έφτασε τις προηγούμενες μέρες ακόμα και το 1 ευρώ το κιλό! Καλομάθαμε, λένε, που πέρσι ήταν «εξευτελιστικά χαμηλή» η τιμή και μας κάνει εντύπωση το γεγονός πως φέτος επανήλθε στα ...φυσιολογικά για την εποχή - λόγω, όπως ισχυρίζονται, της μειωμένης παραγωγής - επίπεδα!

Εμείς τι να πούμε; Προφανώς, οι κυβερνώντες και συνολικά οι θιασώτες της ασυδοσίας της «ελεύθερης αγοράς» έχουν καλομάθει και τώρα θέλουν σώνει και καλά να μας πείσουν ότι η ακρίβεια και η κερδοσκοπία είναι απολύτως φυσιολογικά φαινόμενα, ακόμη και στις ακραίες μορφές τους. Ας τα βλέπουν αυτά οι εργαζόμενοι κι ας κανονίσουν ανάλογα τη στάση και την ψήφο τους στις τοπικές εκλογές του Οκτώβρη.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μπορεί, βέβαια, να μην έχει τη συναίνεση των ενδιαφερόμενων, δηλαδή των φοιτητών, των μαθητών, των σπουδαστών, των γονιών και των καθηγητών κάθε βαθμίδας, όμως δε φαίνεται να είναι αυτό που την ενδιαφέρει.

Αλλωστε, η σύμφωνη γνώμη του ελληνικού λαού σε αυτές τις υποθέσεις - όπως και γενικώς σε όλη την ιστορία των κάθε είδους «μεταρρυθμίσεων» - κάθε άλλο παρά αποτελεί προϋπόθεση για την προώθησή τους.

Οι κυβερνώντες, λοιπόν, έχουν τη συναίνεση της Ευρωπαϊκής Ενωσης που έχει δώσει τις σχετικές κατευθύνσεις, όπως και αυτή του ΣΕΒ και, φυσικά, όλων των «διαπλεκόμενων», που θέλουν να «επενδύσουν» σε μιαν ακόμη αγορά, όπως αυτή της γνώσης.

Σε πολιτικό επίπεδο, επίσης, δεν είναι λίγο να έχει κανείς την πλήρη συναίνεση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Γιατί, βέβαια, αντιπαράθεση του είδους «αποσύρτε το νομοσχέδιο και φέρτε το αργότερα πιο "καλοφτιαγμένο"», όπως αυτή που κάνει το ΠΑΣΟΚ, μόνον ως συμφωνία μπορεί να εκληφθεί.

Είναι και η υπόθεση της αναθεώρησης του Συντάγματος για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, όπου η σύμπραξη ΝΔ - ΠΑΣΟΚ είναι κάτι παραπάνω από ξεκάθαρη...

Εν ολίγοις ...αυτοί τα βρήκαν. Το θέμα, πλέον, είναι να «τα βρουν μπαστούνια» από τη λαϊκή αντίδραση.

ΤΙ ΩΡΑΙΑ, ΠΟΥ ΤΟ έθεσε, όμως, η Βάσω Παπανδρέου. `Η πουλάμε φθηνά την Εμπορική, ή αγοράσαμε ακριβά τη Φινάνσμπανκ, τόνισε και κάλεσε την κυβέρνηση να πάρει θέση στο ερώτημα.

Δηλαδή, το ενδεχόμενο να πουλιέται φτηνά η Εμπορική Τράπεζα και να πληρώνεται ακριβά η Φινάνσμπανκ δεν εξετάζεται; Ο,τι και να 'γινε, πάντως, οι εργαζόμενοι μόνο ζημιές μετράνε...

Γρηγοριάδης Κώστας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Λογικό κι αναμενόμενο. Αλλωστε, η μόνη ουσιαστική διαφορά μεταξύ της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στο ποιος κάθεται στις καρέκλες της εξουσίας, είτε της κεντρικής είτε της τοπικής. Κατά τ' άλλα, η πολιτική και των δύο κινείται στην ίδια αντιλαϊκή κατεύθυνση...

Να μην εγκρίνει τις κυοφορούμενες τσουχτερές ανατιμήσεις στα φάρμακα καλεί την κυβέρνηση... ποιος; Το ΠΑΣΟΚ! Μάλιστα, από τη θέση της αντιπολίτευσης πλέον, το ΠΑΣΟΚ κατηγορεί την κυβέρνηση ότι οι αυξήσεις των τιμών στα φάρμακα θα είναι μια ακόμα επιλογή στήριξης των συμφερόντων των «ολίγων ισχυρών εις βάρος των πολιτών και του κοινωνικοασφαλιστικού μας συστήματος»!! Και να πει κανείς ότι δεν ήταν το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση που απαξίωσε το ρόλο του φαρμάκου ως κοινωνικού αγαθού. Μήπως δεν ήταν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ που διέλυσαν την κρατική φαρμακοβιομηχανία και την κρατική φαρμακαποθήκη; Δεν ήταν οι ίδιες που χάριζαν απλόχερα αλλεπάλληλες αυξήσεις τιμών στους φαρμακοβιομήχανους; Αυτές οι ανατιμήσεις δεν εξυπηρετούσαν τα «συμφέροντα των ολίγων εις βάρος των πολιτών και του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος»;

Προφανώς, οι λέξεις υποκρισία, διγλωσσία, ντροπή, τσίπα και όλα τα συνώνυμά τους έχουν πάψει να κυκλοφορούν στη Χαριλάου Τρικούπη...

Στην προχτεσινή εκδήλωση στο Ζάππειο, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Εθελοντή Αιμοδότη, ο υπουργός Υγείας, Δ. Αβραμόπουλος, έδωσε έμφαση στο «εθελοντικό αιμοδοτικό κίνημα», το οποίο χαρακτήρισε ως «την κοινωνική συνείδηση του 21ου αιώνα», ενώ, κάνοντας δηλώσεις σε μέσα ενημέρωσης, το συνδύασε με την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη (ΕΚΕ). Δηλαδή, τις κάθε λογής «φιλανθρωπικές» και «κοινωνικές» δραστηριότητες των μεγάλων επιχειρήσεων, που γίνονται - όπως οι ίδιες ομολογούν - για ιδιοτελείς λόγους και, συνήθως, για να διαφημιστούν και για να ρίξουν στάχτη στα μάτια των εργαζομένων τους οποίους πολύμορφα εκμεταλλεύονται.

Προφανώς, ο συνδυασμός δεν ήταν τυχαίος. Ομολογούμε, επίσης, ότι είναι γενικά σωστός. Ο προωθούμενος «εθελοντισμός» από τα κόμματα της πλουτοκρατίας και τις κάθε λογής «θεραπαινίδες» του καπιταλιστικού συστήματος έχει τον ίδιο στόχο με την ΕΚΕ, την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου.

Σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, ο καρκίνος του δέρματος φαίνεται να δείχνει ιδιαίτερη «προτίμηση» στους αγρότες, που εργάζονται στο ύπαιθρο. Κι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι γεωργοί, οι κτηνοτρόφοι και οι ψαράδες είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν, πολλές ώρες, στον ήλιο και να δέχονται την ηλιακή ακτινοβολία, η οποία και ευθύνεται για το 90% των δερματικών καρκίνων. Τα στοιχεία δείχνουν ότι, τη δεκαετία 1988-1998, το 56% των ασθενών με καρκίνο του δέρματος, που νοσηλεύτηκαν στο νοσοκομείο της Λάρισας, ήταν αγρότες. Ταυτόχρονα, παρατηρείται συνεχής αύξηση των κρουσμάτων δερματικού καρκίνου και από 1,36 ανά 100.000 ασθενείς που ήταν το 1988, το 1998 έφτασαν σε 5,2 ανά 100.000.

Κι ενώ διαπιστώνεται ότι ο καρκίνος του δέρματος «χτυπάει» αλύπητα τους αγρότες, το κράτος και οι αρμόδιοι φορείς του αδιαφορούν και δε λαμβάνουν μέτρα. Δεν υπάρχουν προγράμματα ενημέρωσης των αγροτών για τους κινδύνους που συνεπάγεται η έκθεσή τους στον ήλιο, ούτε και για τα μέτρα προφύλαξης από την ηλιακή ακτινοβολία που απαιτούνται, ενώ ο ΟΓΑ δεν επιδεικνύει καμιά ειδική μέριμνα και φροντίδα για τους ασφαλισμένους και τους συνταξιούχους του, που πάσχουν από καρκίνο του δέρματος και χρειάζονται θεραπευτική αντιμετώπιση στη χώρα μας, ή και στο εξωτερικό...