Ποιοι θα κληθούν να πληρώσουν τα τεράστια αυτά ελλείμματα; Πάντως, όχι οι τράπεζες και οι μεγαλομέτοχοι του ΟΤΕ ή οι μελλοντικοί αντίστοιχοι αυτοί της ΔΕΗ. Κι αν πιστέψουμε και τον υπουργό Οικονομίας, Γ. Αλογοσκούφη, που δηλώνει ότι «δε θα επιβαρύνονται το κράτος και οι φορολογούμενοι», τότε ένα και μόνο είναι το συμπέρασμα. Δε θα τα πληρώσει κανένας και, επομένως, το ΙΚΑ θα βουλιάξει στα χρέη του. Εκτός και το γενικότερο σχέδιο της κυβέρνησης για το ασφαλιστικό προβλέπει για το όχι και μακρινό μέλλον ένα ΙΚΑ πολλές φορές περισσότερο τρισάθλιο από το σημερινό, με ανάλογες παροχές και συντάξεις.
Πρώτα ήταν οι ξυλοπόδαροι στην Ερμού. Μετά το «συλλαλητήριο» παρωδία που αναβλήθηκε λόγω της... λεωφορειοπειρατίας. Μετά, ξανά οι ξυλοπόδαροι στην Ερμού. Σήμερα, η 24ωρη «άσφαιρη» απεργία, η οποία αποφασίστηκε μια μόλις βδομάδα πριν και με αίτημα την υπεράσπιση των αντιασφαλιστικών νόμων του ΠΑΣΟΚ. Μια «απεργία» στην οποία, ανάμεσα σε άλλους, καλεί και η διοίκηση της ΟΜΕ - ΟΤΕ (!). Είναι προφανές ότι η συμβιβασμένη συνδικαλιστική ηγεσία προσπαθεί να μετατρέψει τους εργατικούς αγώνες σε ανέξοδο για το κεφάλαιο καρναβάλι. Ξεχνάει όμως ότι πάντα στο τέλος τον βασιλιά καρνάβαλο τον καίνε...
Η κυβέρνηση της ΝΔ, αξιοποιώντας το πρόσφορο έδαφος που είχαν δημιουργήσει οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και, συγκεκριμένα, τον λεγόμενο νόμο Ρέππα, οδηγεί σήμερα τα ασφαλιστικά ταμεία των τραπεζοϋπαλλήλων στο ΙΚΑ, πετσοκόβοντας και εξισώνοντας προς τα κάτω εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Και όχι μόνο, αφού ακόμη και ο διορισμένος από την κυβέρνηση διοικητής του ΙΚΑ δηλώνει, εμμέσως πλην σαφώς, ότι μεταφέρονται δυσβάσταχτα βάρη στο Ιδρυμα και ο κίνδυνος χρεοκοπίας του είναι ορατός. Μάλιστα, το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ υπολογίζει ότι με τις δρομολογούμενες ρυθμίσεις, θα χρειαστεί να διπλασιαστεί η κρατική επιχορήγηση προς το ΙΚΑ, που σήμερα είναι (τουλάχιστον, τυπικά) στο 1% του ΑΕΠ, όπως προβλέπει και πάλι ο νόμος Ρέππα.
Με άλλα λόγια, αποδείχνεται στην πράξη - εκτός των άλλων - ο βαθιά αντιασφαλιστικός και αντεργατικός χαρακτήρας του νόμου Ρέππα. Οι μόνοι που δε θέλουν να το παραδεχτούν και συνεχίζουν να τον υπερασπίζονται - εκτός της ΝΔ - είναι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, ενώ η ηγεσία της ΟΤΟΕ προτιμά να μην ασχολείται με την ουσία του ζητήματος...
Κριτική ασκεί η χτεσινή «Αυγή» στις πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, επειδή απουσίαζαν από την προχτεσινή συνέντευξη Τύπου του «δικού» τους ΙΝΕ, όπου παρουσιάστηκε «μια αρκετά ενδιαφέρουσα πρόταση για την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας», όπως σημειώνει στο σχετικό ρεπορτάζ.
Και η «Αυγή» αναρωτιέται: «Αραγε, με ποια επιχειρήματα, με ποιες προτάσεις θα απευθυνθούν οι συνδικαλιστές στους εργαζόμενους και στη δοκιμαζόμενη ελληνική κοινωνία για να πείσουν ότι τα κυβερνητικά μέτρα δεν αποτελούν μονόδρομο;».
Και δε γνωρίζουμε, βέβαια, γιατί απουσίαζαν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Ισως, γιατί προτίμησαν, τέτοιες μέρες, να... φυλάξουν τα ρούχα τους. Η «Αυγή», πάντως, ουσιαστικά ομολογεί, ότι ακόμη δεν έχει καταλάβει, πως καπιταλιστική ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα είναι συνώνυμα της αναδιανομής του πλούτου υπέρ του κεφαλαίου, της εντεινόμενης εκμετάλλευσης και ξεζουμίσματος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Απέναντι στον καπιταλιστικό μονόδρομο της πλουτοκρατίας, υπάρχει μόνον ένας, ριζικά διαφορετικός δρόμος, ανάπτυξης: Ο σοσιαλισμός. Ολα τ' άλλα είναι αυταπάτες κι άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε...
Εκτος, αν κάποιοι Ευρωπαίοι ηγέτες (και μάλλον όλοι) θεωρούν ότι οι λαοί «εμπνέονται» από την «απελευθέρωση των αγορών» και τα λογύδρια περί «ανταγωνιστικότητας». Εάν είναι έτσι, είναι μακριά νυχτωμένοι και αυτό αποδείχτηκε περίτρανα με τα πρόσφατα δημοψηφίσματα στη Γαλλία και την Ολλανδία.
Φανταζόμαστε πάντως ότι η έκκληση του Τόνι Μπλερ θα πρέπει να γίνει αποδεκτή με χαρά εδώ στην Ελλάδα μια και ως γνωστόν ο Βρετανός πρωθυπουργός είναι «κεντροαριστερός», τίτλος δηλαδή που είναι περιζήτητος και πολλοί τον διεκδικούν στη χώρα μας.
Βεβαίως ο εν λόγω κύριος είναι και εκφραστής μιας σκληρότατης λιτότητας στη χώρα του, ένθερμος οπαδός της κατάργησης κάθε εργασιακού δικαιώματος και ένας από τους βομβαρδιστές του Ιράκ.
Αυτά όμως είναι μάλλον λεπτομέρειες μπροστά στο ...μεγαλείο της ευρωπαϊκής «κεντροαριστεράς».
ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ των περιπτώσεων είναι τρομακτικά αυτά που διαβάζουμε για τα όσα γίνονται στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ανατέθηκε - λέει - σε ιδιωτική εταιρία να φτιάξει για λογαριασμό των Ενόπλων Δυνάμεων βάση δεδομένων με τους μαθητές των σχολείων της χώρας!
Από εκεί θα επιλέγονται οι κατάλληλοι για τα αμερικανικά στρατεύματα που ως γνωστόν επιχειρούν σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Είναι - κατ' αρχήν - προφανές ότι οι ΗΠΑ σκέφτονται τις επεμβάσεις τους ...πολύ μακροπρόθεσμα.
Ακούγεται πάντως ιδιαίτερα απεχθές το να επιλέγονται έφηβοι εξαρχής προκειμένου να είναι αυτοί που θα γεμίζουν τα φέρετρα που έρχονται καθημερινά στις ΗΠΑ από το Αφγανιστάν, το Ιράκ και ποιος ξέρει πού αλλού. Είναι ενδεικτικό για το πού έχουμε φθάσει.
Αυτή είναι η ποιότητα και ποσότητα των διαφορών τους σε ό,τι αφορά στην πορεία της ευρωένωσης και στην ασκούμενη πολιτική. Ο αντιλαϊκός προσανατολισμός τους είναι κοινός και ενιαίος. Οπως και η δεδηλωμένη πίστη τους στην αναγκαιότητα των καπιταλιστικών διαρθρωτικών αλλαγών. Εχουν διαφορές στους ρυθμούς και τρόπους προώθησης της πολιτικής αυτής. Και, πρωτίστως, ποια πλουτοκρατία θα έχει το «πάνω χέρι»...
«Η διεύρυνση του ωραρίου δε γίνεται για να ζημιώσει τους εργαζόμενους» δήλωσε χτες ο υπουργός Ανάπτυξης, Δ. Σιούφας. Και, προκειμένου να... πείσει και τους πλέον δύσπιστους, συμπλήρωσε: Η εργατική νομοθεσία είναι εδώ και δεν αλλάζει. Εχουμε συνεννοηθεί με το υπουργείο Απασχόλησης, για την ένταση των ελέγχων...
Τώρα, μάλιστα, οι μεγαλοεργοδότες θ' αρχίσουν να βλέπουν εφιάλτες κι από τη Δευτέρα δε θα καταπατούν τα ωράρια, θα πληρώνουν κανονικά τα μεροκάματα και τις υπερωρίες, κλπ., κλπ. Ασε, που θα τρέξουν όλοι και θα ασφαλίσουν όσους εργαζόμενους τους απασχολούν τώρα ανασφάλιστους...
Η συνέχιση της απεργίας και η τυχόν ικανοποίηση των αιτημάτων των τραπεζοϋπαλλήλων θα σημάνει τον αφανισμό των επιχειρήσεων και μαζική ανεργία, κραυγάζουν τις μέρες αυτές οι κάθε λογής οπαδοί των «νόμων της αγοράς» και των καπιταλιστικών αντιδραστικών αλλαγών, που προωθεί η κυβέρνηση. Κι αν αναρωτιέστε, γιατί θα αφανιστούν οι επιχειρήσεις, αφού είναι γνωστά τα μέχρι σήμερα τεράστια κέρδη των τραπεζών, όπως η Εθνική, έχουν έτοιμη την απάντηση: Πρώτον, γιατί μια σειρά από τράπεζες πληρώνουν ήδη πολύ χαμηλότερα ασφάλιστρα και, επομένως, έχουν πολύ μεγαλύτερα περιθώρια κερδών (η «προεργασία» που είχαν κάνει οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ για τα όσα γίνονται σήμερα). Και, δεύτερον, γιατί αυτός είναι ο σύγχρονος καπιταλιστικός ανταγωνισμός ή - όπως συνήθως το λένε - αυτό απαιτεί «η σημερινή εποχή των μεγάλων μεταρρυθμίσεων και των κοσμοϊστορικών αλλαγών στην παγκόσμια οικονομία».
Με άλλα λόγια, ομολογούν ότι η επίθεση στα εργασιακά, οικονομικά και κάθε λογής δικαιώματα των εργαζομένων και του λαού αποτελεί μια βασική ανάγκη επιβίωσης του συστήματος και γι' αυτό θα είναι συνεχής και εντεινόμενη. Οπως, ακριβώς, συνεχής και εντεινόμενος είναι κι ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός. Και δεν το λένε, βέβαια, αλλά αναδείχνεται από τα πράγματα: Μόνη διέξοδος για τους εργαζόμενους είναι η ανατροπή του συστήματος και η ριζική αλλαγή πορείας.
Αναρωτιέστε, μήπως, ποιος είναι ο απολογισμός του έργου της Νομαρχίας Αθηνών, στα τρία περίπου χρόνια από τις προηγούμενες εκλογές; Η απάντηση στο ερώτημα, σύμφωνα με το νομάρχη Αθηνών, Γ. Σγουρό, είναι η εξής: Εργα συντήρησης δρόμων και αντιπλημμυρικής προστασίας, κατεδαφίσεις επικίνδυνων κτιρίων, έκδοση διαβατηρίων, ελέγχοι σε καταστήματα για την ποιότητα των τροφίμων, μεταστέγαση υπηρεσιών σε σύγχρονα κτίρια, έκδοση οδηγού υπηρεσιών της Νομαρχίας σε έντυπη και ηλεκτρονική μορφή, κλπ.
Οπως καταλαβαίνετε, η ανεργία, οι απαράδεκτοι μισθοί, μεροκάματα κι ακόμη περισσότερο συντάξεις, η αυξανόμενη φτώχεια και ακρίβεια, οι εργασιακές σχέσεις - λάστιχο, η ανασφάλιστη («μαύρη») εργασία, τα εντεινόμενα συνεχώς προβλήματα στους τομείς της Παιδείας, της Υγείας, κλπ, και, με δυο λόγια, τα πλέον σοβαρά και οξυμένα προβλήματα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, δε συμπεριλαμβάνονται στην ατζέντα της Νομαρχίας. Ή, όσο συμπεριλαμβάνονται, εφαρμόζει τις κατευθύνσεις της κυβέρνησης. Η λογική, που θέλει τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση να λειτουργεί ως διεκπεραιωτικός μηχανισμός - και, μάλιστα, με μπόλικα προβλήματα - της κυβερνητικής πολιτικής είναι τόσο έντονη, που αναρωτιέσαι ποια είναι η διαφορά από την εποχή που οι νομάρχες διορίζονταν. Και, βέβαια, ίδια είναι η κατάσταση και στις άλλες νομαρχίες, είτε είναι «γαλάζιες», είτε «πράσινες» και «ροζ». Κι έτσι θα μείνουν τα πράγματα, όσο υπάρχουν οι σημερινοί συσχετισμοί.