Γρηγοριάδης Κώστας

Ας σταματήσει, λοιπόν, η ηγεσία του ΣΥΝ τις υποκριτικές επικλήσεις. Η κοινωνική και πολιτική αριστερά - τόσο διεθνώς, όσο και στη χώρα μας - ποτέ δεν «προσαρμόστηκε» και δεν υποτάχθηκε στα όποια πλαίσια του συστήματος. Ο ρόλος και οι φιλοδοξίες της δε στρουγκιάστηκαν ποτέ στον εξωραϊσμό και την όποια, τέτοια ή άλλη, διαχείριση της κοινωνικής καταπίεσης και αδικίας. Κι όσες φορές το έκανε, το πλήρωσε ακριβά, έως και χάνοντας την αριστερή της ταυτότητα και αναφορές. Τα παραδείγματα είναι πάμπολλα. Από πολύ παλιά - π.χ. πώς ξεκίνησαν και πού κατέληξαν τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Δυτικής Ευρώπης - μέχρι τα πλέον πρόσφατα, με τις «αριστερές» κυβερνήσεις στην Ιταλία και τη Γαλλία.

Σε όλη την προεκλογική περίοδο ο Γ. Παπανδρέου δεν είπε ουσιαστικά τίποτε για το Κυπριακό. Κι ας ήταν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και προσωπικά ο ίδιος, ως υπουργός Εξωτερικών, που χειρίστηκαν το ζήτημα και φέρνουν σοβαρότατες έως και εγκληματικές ευθύνες, για τα έντονα αδιέξοδα που στέκουν σήμερα μπροστά στον κυπριακό λαό και φέρουν την ονομασία «σχέδιο Ανάν». Κι ας αποτέλεσε το ζήτημα αυτό, την τυπική αιτία, για την κατά λίγες μέρες - επίσπευση των βουλευτικών εκλογών.

Στην προχτεσινή δήλωσή του, όμως, μετά την ανακοίνωση των εκλογικών αποτελεσμάτων, το Κυπριακό κατέχει την πρώτη θέση. Και όχι μόνον. Ο Γ. Παπανδρέου έσπευσε να κάνει απόλυτα καθαρό, πως το ΠΑΣΟΚ, ως αξιωματική αντιπολίτευση πλέον, θα συνεχίσει στην ίδια πορεία και θα στηρίξει την κυβέρνηση της ΝΔ στην επιβολή της αμερικανόπνευστης «λύσης Ανάν».

Προφανώς, τόσο οι σχετικές δεσμεύσεις, όσο και η κρισιμότητα των εξελίξεων, σχετικά με το Κυπριακό, δεν επιτρέπουν την παραμικρή.... αντιπολιτευτική πολυτέλεια.

Παράδοση πάει να γίνει το «μαύρισμα» των εκάστοτε υπουργών Γεωργίας στις εκλογές. Να θυμηθούμε ότι στο παρελθόν από το κοινοβούλιο «εκδιώχτηκαν» με τη λαϊκή ψήφο, πολλοί υπουργοί - όπως οι Γ. Ποττάκης, Γ. Μωραΐτης και Στ. Τζουμάκας του ΠΑΣΟΚ και ο Σ. Χατζηγάκης της ΝΔ - κι ακόμα περισσότεροι υφυπουργοί.

Σε τούτες τις εκλογές «εκδιώχτηκε κακήν - κακώς» ο Γ. Δρυς, ο οποίος έχασε την έδρα του στην Κέρκυρα. Κι ας μην ισχυριστεί ο αποτυχών ότι «έπεσε θύμα του γυναικείου κάλλους», καθώς στη θέση του εκλέχτηκε η Αντζελα Γκερέκου. Η αλήθεια είναι ότι και ο Γ. Δρυς, όπως όλοι, σχεδόν οι προκάτοχοί του στο υπουργείο Γεωργίας πέφτει «θύμα» της «αποκοτιάς» του να «τα βάλει» με την αγροτιά. Κι αυτό θα έπρεπε να το είχε σκεφτεί όταν ευχαρίστως αναλάμβανε τη διαχείριση της αντιαγροτικής πολιτικής, δείχνοντας, μάλιστα, «υπερβάλλοντα ζήλο» στις συγκρούσεις του με τους αγρότες.

Ανάλογη εκλογική τιμωρία φαίνεται να υπέστη και ο Φ. Χατζημιχάλης - ένας εκ των δύο υφυπουργών Γεωργίας - ο οποίος μόλις και μετά βίας κατέλαβε την τρίτη και τελευταία εκλόγιμη θέση στη Λάρισα. Ομως, δεν έχει εξασφαλίσει την είσοδό του στη Βουλή, αφού αυτή εξαρτάται από την απόφαση του Γ. Παπανδρέου να είναι βουλευτής Λάρισας ή Θεσσαλονίκης...

Οι θέσεις και οι αξιώσεις του τραπεζικού κεφαλαίου και των μεγαλοεπιχειρηματιών σκιαγραφήθηκαν στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου από τον διοικητή της Alpha Bank Γ. Κωστόπουλο. Λέγοντας ότι τα «δυο κόμματα συμφωνούν σε πολλούς τομείς» προδιέγραψε, από τότε, το συναινετικό κλίμα που απαιτεί η πλουτοκρατία, προκειμένου να περάσουν ευκολότερα τα σχεδιαζόμενα αντιλαϊκά μέτρα. Και δεν είπε μόνον αυτά. Βρήκε την ευκαιρία να ανοίξει μέτωπο σε βάρος των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, αξιώνοντας να «λύσουμε το ασφαλιστικό κάποια στιγμή, να καταστήσουμε την αγορά εργασίας περισσότερο ευέλικτη, να κάνουμε τολμηρά βήματα στις ιδιωτικοποιήσεις». Απαίτησε, επίσης, τη «μείωση του φορολογικού βάρους, την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, τον εμπλουτισμό των υποδομών, τη μείωση της γραφειοκρατίας», δηλαδή τη θεσμοθέτηση γκάμας μέτρων και ρυθμίσεων που αποσκοπούν στην περαιτέρω ενδυνάμωση των ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων.

Η ηγεσία της ΝΔ, όπως και της λεγόμενης «δημοκρατικής παράταξης» έχουν ήδη δεσμευτεί στις παραπάνω κατευθύνσεις. Οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι, οι αγρότες και οι ΕΒΕ, τα λαϊκά στρώματα της χώρας πρέπει να αντιτάξουν τα δικά τους όπλα, τη συσπείρωσή τους, την ενίσχυση του αγωνιστικού τους προσανατολισμού, τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους.

Και οι άλλοι τον αποπήραν: «Τι 'ναι αυτά που λες». «Δεν ντρέπεσαι». «Ου να χαθείς αχαΐρευτε».

Μόνο ο μπαρμπα-Γιάννης τον ρώτησε σοβαρά: «Γιατί τα λες αυτά Αριστείδη;».

Και εξίσου σοβαρά του απάντησε και ο Αριστείδης: «Γιατί η μάνα μου δεν εκτιμά το γέρο τώρα που ζει. Την αξία του θα την καταλάβει όταν της λείψει».

Ο Π. Φασούλας είπε ότι είναι άδικο από τη σκοπιά της ιδέας της «συμμετοχής του λαού» και δήλωσε ότι θα καταφύγει στα δικαστήρια ενάντια στον εκλογικό νόμο!

Τόσα χρόνια το ΠΑΣΟΚ, ως κυβέρνηση, διατηρούσε ως κόρη οφθαλμού τον άδικο νόμο της ΝΔ - που το ΠΑΣΟΚ είχε καταψηφίσει ως αντιπολίτευση - και με τον οποίο τα δυο πρώτα κόμματα κατάκλεβαν τα υπόλοιπα κόμματα και οι εκλεγέντες βουλευτές τους καμάρωναν σαν γύφτικα σκεπάρνια για το ...σταυρό του λαού! Αν ίσχυε το σύστημα της απλής αναλογικής τότε με βάση τα ποσοστά των εκλογών της 7.3.2004 η δύναμη των κομμάτων θα έπρεπε να είναι - περίπου- η εξής: ΝΔ 136 έδρες (έναντι 165), ΠΑΣΟΚ 122 (έναντι 117), ΚΚΕ 18 (έναντι 12), ΣΥΝ 10 (έναντι 6), ΛΑΟΣ 6 (έναντι 0), ΔΗΚΚΙ 5 (έναντι 0), ενώ τρεις ακόμα έδρες θα τις έπαιρναν άλλοι μικρότεροι σχηματισμοί.

Βλέπετε, οι ...βολευτές της καλπονοθείας δεν εξεγείρονται κατά του άδικου εκλογικού νόμου, αλλά γιατί δε λειτούργησε στα μέτρα τους!!!

Ενίοτε όμως συμβαίνουν και αυτά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Καλύτερα, να ασχοληθούν με το νέο κυβερνητικό στιλ, το οποίο - πρέπει να ομολογήσουμε - παρουσιάζει μια ...αξιοσημείωτη ποικιλία!

Μιλάμε για μια κυβέρνηση, που ξεκινά από το «ευρω-κυριλέ» προφίλ των Μολυβιάτη - Βαληνάκη - Γιαννάκου, περνά από το κλασικό «δεξιό» των Βουλγαράκη - Παυλόπουλου - Σιούφα και καταλήγει στο ...«λαϊκοδεξιό» των Παναγιωτόπουλου - Γιακουμάτου.

Ξεχωρίζει, βεβαίως, και η «ολυμπιακή» τριάδα των Καραμανλή - Σουφλιά - Αβραμόπουλου, που μάλλον έχει πιο βραχυπρόθεσμο έργο, μια και στη ΝΔ δηλώνουν, ήδη, αγχωμένοι για το θέμα των Αγώνων.

ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ, στο μεταξύ, ορκίζονται πως δε θα αναλωθούν στην εσωστρέφεια, προκειμένου να εξηγήσουν τη βαριά ήττα, αλλά ...ποιος τους πιστεύει! Ακόμα κι αν προσπεράσουμε τα πρωτοσέλιδα των «πρασινόφρονων» εφημερίδων, περί του πόσο κακός ήταν ο Σημίτης, είναι και αντικειμενικό το πρόβλημα.

Πώς να το κάνουμε, μπορεί ο Γιώργος Παπανδρέου να «διαρρέει» ότι δεν πρόλαβε να τα αλλάξει όλα, όμως και στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ οι «καθεστηκυίες δυνάμεις» δε φαίνονται διατεθειμένες να καθίσουν να τους ...αλλάξουν τα φώτα.

Και μπορεί η πλευρά των «γιωργακικών» να έχει να λέει για το ένα εκατομμύριο ψήφους που πήρε ο αρχηγός, όμως και οι 5 ποσοστιαίες μονάδες της ήττας έχουν κι αυτές το βάρος τους και μετράνε στις εσωκομματικές διαδικασίες.

Φυσικά, το μόνο που δεν απασχολεί τη σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ είναι το πώς θα αντιπολιτευτεί τις κεντρικές επιλογές της Νέας Δημοκρατίας. Αλλωστε, θα είναι σαν να μάχεται τον προηγούμενο εαυτό της...

Γρηγοριάδης Κώστας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οι παραπάνω αντιλήψεις δεν είναι καινούριες. Αρκετά χρόνια τώρα αποτελούν τα ιδεολογικο-πολιτικά θεμέλια του Τ. Μπλερ και του Γκ. Σρέντερ και το όχημα προώθησης των αντιλαϊκών πολιτικών και αντεργατικών μέτρων των αντίστοιχων κυβερνήσεων. Μια γεύση τους έχουμε, ήδη, πάρει και στην Ελλάδα, με την πολιτική «εκσυγχρονισμού» των κυβερνήσεων Σημίτη.

Στην προεκλογική περίοδο οι αντιλήψεις αυτές εμφανίστηκαν - με τον έναν ή άλλο τρόπο - από τον Γ. Παπανδρέου και ορισμένους στενούς συνεργάτες του, όπως η κ. Διαμαντοπούλου. Αποτέλεσαν, επίσης, την κύρια βάση της συνεργασίας και σύμπλευσης του ΠΑΣΟΚ με τους Μάνο - Ανδριανόπουλο - Ανδρουλάκη - Δαμανάκη. Κι απ' ό,τι φαίνεται, στην επόμενη περίοδο, θα αποτελέσουν το ιδεολογικό όχημα της παραπέρα μετεξέλιξης του ΠΑΣΟΚ στη «μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη».

Τρεις είναι οι βασικοί λόγοι που οδήγησαν στην εκλογική ήττα του ΠΑΣΟΚ ή στις τέτοιες διαστάσεις της, κατά τον Ι. Κ. Πρετεντέρη. Πρώτον, η υπόθεση «Πόρτο Καρράς» και ο χειρισμός της, γιατί νομιμοποίησε τη μομφή της διαφθοράς. Δεύτερον, η διεύρυνση στους Μάνο - Ανδριανόπουλο, γιατί νομιμοποίησε «τη βασική κριτική που δεχόταν από τ' αριστερά του». Τρίτον, επειδή «οργάνωσε και ένα φιλικό ντιμπέιτ μεταξύ όλων, μήπως και οι ψηφοφόροι δεν έχουν πιάσει το υπονοούμενο "ότι όλοι ίδιοι είμαστε"».

Κι αφού σημειώσει όλα τα παραπάνω, κλείνει το σημείωμά του με τα εξής: «Από τη στιγμή που οι εκλογές είναι ένα δίλημμα, τη στιγμή των εκλογών το ΠΑΣΟΚ είχε καταργήσει εμπράκτως όλα τα διλήμματα που παραδοσιακά του επέτρεπαν να κερδίζει τις εκλογές. Ισως είχε χάσει ούτως ή άλλως. Είναι το πιθανότερο ενδεχόμενο. Αλλά το βέβαιο είναι ότι, ακόμη κι έτσι, θα είχε χάσει διαφορετικά».

Κατά τ' άλλα, οι εκλογές είναι η «γιορτή της δημοκρατίας», όπου ο κυρίαρχος λαός εκφράζει ελεύθερα και αβίαστα τη θέλησή του... Στην προεκλογική περίοδο τα κόμματα και, πρωτίστως, η εκάστοτε κυβέρνηση κάνουν τον απολογισμό τους και παρουσιάζουν τις θέσεις και τις προτάσεις τους... Τα έντυπα και ηλεκτρονικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης φροντίζουν για την ουσιαστική και ολόπλευρη ενημέρωση των πολιτών κλπ., κλπ...

Ο Συνασπισμός έδωσε χτες ένα πρώτο δείγμα γραφής του πώς εννοεί την «εποικοδομητική και προγραμματική αντιπολίτευση» που θα ασκήσει. Σε ανακοίνωσή του για το σχηματισμό της νέας κυβέρνησης, επί της ουσίας της έδωσε περίοδο χάριτος, λέγοντας - σαν να μην είναι δεδομένο και στον πλέον αδαή το περιεχόμενο της πολιτικής που θα ασκήσει η ΝΔ - πως «η νέα κυβέρνηση θα κριθεί από το έργο της»! Και αφού μπήκε στον κόπο να εκδώσει ανακοίνωση, σωστό θα ήταν αυτή να εμπεριέχει και μια αντιπολιτευτική νότα. Ετσι, εστίασε στο «πολυπληθές» του κυβερνητικού σχήματος, το οποίο ερμήνευσε ως «μια πρώτη ένδειξη υποχωρητικότητας στις πιέσεις και τις απαιτήσεις των κομματικών στελεχών και διάθεσης διατήρησης ισορροπιών». Ακόμα όμως κι εδώ ο ΣΥΝ μετρίασε την κριτική του συμπληρώνοντας «και τα δύο αυτά στοιχεία, εάν τελικώς επιβεβαιωθούν, δεν είναι θετικά».

Οτι η βλακεία είναι ανίκητη, είναι γνωστό και παλιό. Δεν παύει, ωστόσο, να ενοχλεί η επανάληψη μιας βλακώδους άποψης, όταν μάλιστα αυτοί που την εκφέρουν θέλουν να τους αναγνωριστεί και κάποια στοιχειώδης ευφυία. Κι αν μεν πρόκειται για τύπους σαν τον Χατζησωκράτη του ΣΥΝ, τα πράγματα είναι απλά. Ξέρεις πως όταν χαρακτηρίζει «αυτιστικό» το ΚΚΕ, το κάνει απλά την ώρα που κοιτάζει τον καθρέφτη. Οταν, όμως, τον ίδιο χαρακτηρισμό τον υπογράφει ο Β. Μουλόπουλος του συγκροτήματος Λαμπράκη και αξιώνει να του το αναγνωρίσεις ως εξυπνάδα ενός πρώην μαοϊκού, τότε δεν μπορείς παρά να απαντήσεις «άντε ρε πάγαινε και συ και το ΠΑΣΟΚ σου». Αντε μπράβο. Γιατί, είναι άλλο πράγμα να επιδιώκεις να τσουβαλιάσεις τους πάντες υπό τη σκέπη ενός τέτοιου ή άλλου ΠΑΣΟΚ, θεμιτό, θεμιτότατο στην πολιτική, κι άλλο, άμα δε σου κάθεται η δουλιά, να ξερνάς τον εμετό σου και να αξιώνεις από πάνω να καταπιούν οι αναγνώστες το ξέρασμα. Υπάρχουν μερικά όρια και στον αντικομμουνισμό. Ας το πάρουν χαμπάρι και στο συγκρότημα: Το ΚΚΕ στο τσεπάκι δεν το βάζουν! Οσο για τους χαρακτηρισμούς, τους ανήκουν αυτούσιοι.

Αλλος μαέστρος

άλλη ορχήστρα,

μα μένει ίδια

η παρτιτούρα

κι έτσι κι οι νέοι

οι μουζικάντες

θα παιανίζουν

τράκες και «κούρα»!

***

Αλλοι θα παίζουν

όργανα πλέον, βιόλα,

τρομπόνι μπάσο κιθάρα,

μα ο σκοπός τους

θα 'ναι ολόιδιος

μ' αυτόν που βάραγε

κι η πρώην φάρα!

***

Αλλος μαέστρος,

άλλη ορχήστρα,

μα παραμένουν

οι φάλτσες νότες

πείνα, ακρίβεια

για τους εργάτες

κι απελπισία

για τους αγρότες!