Γρηγοριάδης Κώστας

Τα θυμηθήκαμε όλ' αυτά, διαβάζοντας ένα σχετικό ρεπορτάζ στα χτεσινά «Νέα», με τίτλο «Σβήνουν τα Κέντρα Υγείας». Διαβάστε ένα μικρό απόσπασμα: «Απηρχαιωμένα μηχανήματα, ελλείψεις προσωπικού και χαοτική οργάνωση λειτουργίας συνθέτουν μια αποκαρδιωτική εικόνα στα περισσότερα από τα 213 Κέντρα Υγείας της χώρας, τα οποία σχεδιάστηκαν προ εικοσαετίας ως το "καμάρι του ΕΣΥ"».

Λέτε, αυτή η κατάσταση εγκατάλειψης και χάους, να είναι άσχετη με την προετοιμαζόμενη παράδοση του τομέα στο ιδιωτικό κεφάλαιο; Εμείς, πάντως, λέμε πως αποτελούν στοιχεία της γενικότερης, οργανωμένης, σχεδιασμένης και συστηματικής κυβερνητικής πολιτικής υποβάθμισης της δημόσιας Υγείας και παράδοσής της στους μεγαλοεπιχειρηματίες.

«Τα πράγματα, όσον αφορά το ΚΚΕ, βρίσκονται εκεί που ήταν», σημειώνει η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, σε συνέντευξή της στο "Βήμα της Κυριακής", στην ερώτηση του δημοσιογράφου, που αφορούσε στις σχέσεις του ΚΚΕ με το ΔΗΚΚΙ και ορισμένες πρόσφατες κατηγορίες για «υποκλοπή υποψηφίων. Και εξηγεί παραπέρα: «Δηλαδή, συνεργαζόμαστε με το ΔΗΚΚΙ σε κινήματα (ΠΑΜΕ, αγροτικό της ΠΑΣΥ, αντιπολεμικό, κ.ά.). Εκείνο που δεν μπορεί να γίνει είναι μια γενική πολιτική συμφωνία εφ' όλης της ύλης. Εμείς δεν κατηγορούμε το ΔΗΚΚΙ γι' αυτό το γεγονός. Εχει τις δικές του θέσεις. Τώρα, όσον αφορά την... υποκλοπή υποψηφίων, τι να πω; Καμία βάση δεν έχουν τέτοιες κατηγορίες. Ούτε έρχεται με το ΚΚΕ κάποιος υποκλεπτόμενος ούτε το ΚΚΕ διενεργεί αφαιμάξεις. Οπως είπα, όλα τα κάνουμε στο φως».

Στα... πράσα των Σερρών πιάστηκε ο Κ. Σημίτης, γράφαμε προχτές, αποκαλύπτοντας ότι η λειτουργία του νέου νοσοκομείου στην πόλη όχι μόνο δε σήμανε το διπλασιασμό της δυναμικότητας, αλλά τη μείωση των νοσοκομειακών κλινών στο νομό, από τις 345 στις 332, που λειτουργούν σήμερα, όπως κατάγγειλε η ΝΕ Σερρών του ΚΚΕ.

Στη διάρκεια των εγκαινίων, όμως, ο Κ. Σημίτης είπε και τα παρακάτω: «Οι δαπάνες για την υγεία έχουν σχεδόν διπλασιαστεί από το 1995. Εχουν οδηγήσει στη δημιουργία νέων νοσοκομείων σε όλη τη χώρα, σε επενδύσεις σε μέσα και εξοπλισμό, αλλά και στην ενίσχυση του ανθρώπινου δυναμικού: Οι γιατροί στα νοσοκομεία της χώρας αυξήθηκαν κατά 25% και το νοσηλευτικό προσωπικό κατά 18%». Και, βέβαια, δεσμεύτηκε ξανά με τη διαβόητη «Χάρτα Σύγκλισης», μοιράζοντας και πάλι υποσχέσεις για την αύξηση των πόρων στην υγεία, από το 2,7% στο 4% του ΑΕΠ το 2008, κλπ.

Μια ματιά, όμως, στα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Υγείας αποδείχνει ότι και πάλι ο κ. Σημίτης... ρίχνει άδεια για να πιάσει γεμάτα. Οι συνολικές δαπάνες υγείας αυξήθηκαν, βέβαια, στη χώρα μας, αλλά τούτο έγινε μόνο και μόνο επειδή αυξήθηκαν οι λεγόμενες ιδιωτικές δαπάνες, ενώ πέφτει το ποσοστό των κρατικών δαπανών. Συγκεκριμένα, οι ιδιωτικές δαπάνες έχουν φθάσει στο 44%. Δηλαδή απ' τις 100 δραχμές ή ευρώ τα 44 βγαίνουν απ' την τσέπη του ασφαλισμένου. Αυτή είναι η δήθεν δημόσια και δήθεν δωρεάν Υγεία, που εξασφαλίζει η κυβέρνηση και η πολιτική της.

Στα πράσα πιάνεται, όμως, ο Κ. Σημίτης και στο θέμα του προσωπικού των νοσοκομείων. Σύμφωνα, με τα κυβερνητικά, επίσημα στοιχεία, το 1993, το νοσηλευτικό προσωπικό ήταν 30.800 άτομα και το 2003 το υπουργείο Υγείας τους ανεβάζει σε 37.000. Κάνοντας όμως το εξής κόλπο: Συνυπολογίζοντας τις 3.000 προσλήψεις του 2002 - που ενώ ολοκληρώθηκαν οι προκηρύξεις και οι σχετικές διαδικασίες δεν τοποθετήθηκε ακόμη ούτε ένας στα νοσοκομεία - και λογαριάζοντας άλλες 1.700 προσλήψεις για το 2003, που έπρεπε να έχουν γίνει, αλλά δεν έχει παρθεί ακόμα ούτε καν η απόφαση προκήρυξης των σχετικών θέσεων.

Τουτέστιν οι υπάρχουσες -λογιστικά τουλάχιστον- πληρωμένες θέσεις νοσηλευτών είναι 32.300 το 2003, έναντι 30.800 του 1993. Ητοι αύξηση 4,8% σε μια δεκαετία (!), όταν υπάρχουν τουλάχιστον 25.000 κενές οργανικές θέσεις στο λεγόμενο ΕΣΥ. Οσον αφορά στο λοιπό -πλην ιατρών- προσωπικό αυτό έμεινε καθηλωμένο κοντά στις 29.000 άτομα, ενώ εκχώρησαν τις υπηρεσίες φύλαξης, καθαριότητας, πλυντηρίων, κλπ. σε ιδιώτες - επιχειρηματίες. Προφανώς για να κατατροπώσουν την επάρατο Δεξιά, που θέλει την ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ..!

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οι άνθρωποι κάνουν ρουσφέτια, κατ' αρχήν, επειδή αυτό ξέρουν να κάνουν και, κατά δεύτερον, επειδή τους φαίνεται το ...πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο. Μια αυτονόητη διαδικασία για κάθε «πράσινο» κομματάρχη, δήμαρχο, περιφερειάρχη ή «επιτροπάρχη» παντός τύπου.

Γιατί δεν εξηγείται αλλιώς το φαινόμενο, ο δήμαρχος Στυρέων Ευβοίας, Ζάχος Λέκκας, να επιβεβαιώνει δημοσίως και χωρίς κανέναν δισταγμό το πρωτοσέλιδο του «Κυριακάτικου Ριζοσπάστη», που αναφέρεται και σε επιστολή του προς τον υφυπουργό Ανάπτυξης Χ. Θεοδώρου για «βόλεμα» συγκεκριμένων «ημετέρων».

Κι αυτή είναι, φυσικά, μια από τις χιλιάδες περιπτώσεις, που μπορεί κανείς να διακρίνει, στην περιοχή του, στη δουλιά του, στο δήμο του, στο χωριό του, ακόμα και στη γειτονιά του.

Οπως καταλαβαίνετε, δεν μπορούμε να είμαστε τόσο ...φιλόδοξοι και να ισχυριστούμε ότι έχουμε τη δυνατότητα να συλλάβουμε σε όλο του το μεγαλείο το ρουσφετολογικό μηχανισμό των κυβερνώντων. Ενα τέτοιο εγχείρημα απαιτεί τις ...άνευ ορίων δυνάμεις της φαντασίας. Μιας ...πραγματικά μεγάλης φαντασίας.

ΙΣΩΣ, ΕΧΟΥΝ δίκιο οι Αμερικανοί. Θα γίνει και ...δεύτερη επίθεση στο Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας. Ομως, είναι μάλλον απίθανο να προέρχεται από οποιαδήποτε ...μυστική οργάνωση, γιατί απλούστατα την έκαναν οι ίδιοι.

Οπως και να το δει κανείς, δέκα χιλιάδες Αμερικανοί στρατιώτες στην περιοχή δεν αποτελούν, σε καμιά περίπτωση, «μέτρα ασφάλειας». Αποτελούν κατάκτηση της πόλης, και μάλιστα με ακήρυχτο πόλεμο.

Πάντως, τα γεγονότα στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και των αραβικών χωρών είναι, μάλλον, περισσότερο περίπλοκα και δυσεξήγητα, απ' όσο θέλουν να μας τα παρουσιάζουν τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία.

Γρηγοριάδης Κώστας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πόσο ήταν πραγματική, όμως, η δικαίωση αυτή και όχι μόνο λόγια; Επαψε πραγματικά η επίσημη Ελλάδα να θεωρεί βασικό και κύριο τον «από βορρά κίνδυνο» και εχθρό τις τότε σοσιαλιστικές βαλκανικές χώρες; Αντί άλλης απάντησης, σας παραθέτουμε τα όσα είπε προχτές ο υπουργός Αμυνας Γ. Παπαντωνίου, σχετικά με τις προωθούμενες αλλαγές στις Ενοπλες Δυνάμεις της χώρας.

Πέντε είναι οι κρίσιμες αλλαγές της τελευταίας δεκαετίας -σύμφωνα με τον Γ. Παπαντωνίου - που υποχρέωσαν σε βαθιές τομές και αλλαγές. Και η πρώτη - πάντα σύμφωνα με τον υπουργό - είναι «ότι εξέλιπε ο από βορρά κίνδυνος. Πράγμα που σημαίνει, ότι η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει πλέον κίνδυνο επίθεσης από τα βόρεια σύνορά της».

Με άλλα λόγια, δηλαδή, έπρεπε να ανατραπεί ο σοσιαλισμός, για να μην υφίσταται ο «από βορρά κίνδυνος». Κι ενώ οι ανατροπές αυτές και οι πολύμορφες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις εμφάνισαν και πάλι - μετά από πολλές δεκαετίες ειρήνης - τον πολεμικό όλεθρο στα Βαλκάνια, ο «από βορρά κίνδυνος εξέλιπε»..!

Ωστε βαρίδι στα πόδια του ΠΑΣΟΚ είναι η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης και όσοι την ασκούν... Αυτά έγραφε τις προάλλες ο Γ. Πρετεντέρης στο «Βήμα» και αφού διατύπωνε την εκτίμηση πως ό,τι και να πει η ηγεσία, δεν μπορεί να πείσει, όσο οι ίδιοι άνθρωποι βρίσκονται επικεφαλής των οικονομικών επιτελείων, έθετε στη συνέχεια το ερώτημα, εάν το ΠΑΣΟΚ θα πάει με βαρίδια στις εκλογές. Δε χρειάζεται, βέβαια, να πούμε ότι το «βαρίδι», που «φωτογράφιζε» ο Πρετεντέρης, είναι ο πρώτος τη τάξει υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Ν. Χριστοδουλάκης, για τον οποίο, ουσιαστικά, ζητά την κεφαλή επί πίνακι.

Είναι γνωστό, βέβαια, από αρχαιοτάτων χρόνων, πως όταν το σκάφος βουλιάζει, επιχειρείται η προσωποποίηση των συλλογικών πολιτικών ευθυνών. Και αφού οι τελευταίες φορτωθούν σε ορισμένα πρόσωπα - τα οποία συνήθως είχαν την ...τύχη να διαχειρίζονται τις συλλογικές πολιτικές - κατόπιν «θυσιάζονται» για το γενικό κομματικό καλό. Δε λέμε ότι ο Σημίτης θα θυσιάσει σώνει και καλά τον κ. Χριστοδουλάκη. Απλώς, αυτή η ιστορία μοιάζει καταπληκτικά με αυτά που συνέβησαν το καλοκαίρι του 1993, όταν πολιτικοί παράγοντες της ΝΔ μετακυλούσαν τις συλλογικές πολιτικές ευθύνες της κυβέρνησης τους στο πρόσωπο του τότε υπουργού Οικονομίας, Στ. Μάνου. Οι τότε «Πρετεντέρηδες» ζητούσαν επιμόνως από τον Κ. Μητσοτάκη, την αποπομπή του Στ. Μάνου για να σωθεί η παράταξη...

Βέβαια, από την παραπάνω ιστορία δεν προκύπτει μόνο η μεγάλη ομοιότητά της με την αντίστοιχη του 1993. Ακόμη μεγαλύτερη σημασία έχει το δίδαγμα, που προσφέρει η όλη υπόθεση. Στις εκλογές του 1993 οι ψηφοφόροι δεν καταδίκασαν μόνο τον Στ. Μάνο, αλλά και την κυβέρνηση της ΝΔ, φέρνοντας και πάλι στην κυβερνητική εξουσία το ΠΑΣΟΚ. Ποιος, άραγε, δε βλέπει σήμερα, ότι δέκα χρόνια τώρα συνεχίζεται η ίδια και χειρότερη πολιτική; Η λύση και η διέξοδος, επομένως, δε βρίσκεται στη στροφή των εκάστοτε δυσαρεστημένων ψηφοφόρων στον άλλο πόλο του δικομματισμού. Γιατί με τον τρόπο αυτό διαιωνίζουν τη συμπαιγνία και κοροϊδία σε βάρος τους. Αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι η καταδίκη του δικομματισμού στο σύνολό του και η ανάδειξη ενός ισχυρού ΚΚΕ. Ολα τα άλλα απλώς κατατείνουν στην αναπαλαίωση των αντιλαϊκών πολιτικών του δικομματισμού και στη χειροτέρευση της θέσης των εργαζομένων και του λαού.

«...Οι Αμερικανοί παραμένουν - μέρα και νύχτα - κλεισμένοι στη "λευκή ζώνη". Πρόκειται για μια τεράστια έκταση στις όχθες του Τίγρη, στα γνωστά παλάτια του Σαντάμ Χουσεΐν. Εχτισαν μάλιστα και τείχη από τεράστια τσιμεντένια μπλοκ. Κάθε βράδυ ακούγονται εκρήξεις τριγύρω. Τις νύχτες γίνονται επιθέσεις, με ρίψη στο εσωτερικό των τειχών χειροβομβίδων και όλμων.

Κίνδυνο δε διατρέχουν μόνον οι Αμερικανοί. Ενας αδιόρατος φόβος επικρατεί σε όλους όσοι ζουν στην πόλη. "Οι Αμερικανοί μερικές φορές τρελαίνονται και πυροβολούν. Οταν βγαίνουν περίπολο, υπάρχουν πολλοί νεκροί και τραυματίες. Επιπλέον μπορεί να τους χτυπήσουν κι εμείς να βρισκόμαστε κοντά τους. Αν αστοχήσουν; Μπορεί να σκάσει δίπλα μας ένα αυτοκίνητο με εκρηκτικά"... Ορισμένοι κίνδυνοι, που αποτελούν πλέον μέρος της καθημερινότητας των κατοίκων...».

Τα παραπάνω αποτελούν ορισμένες, αλλά χαρακτηριστικές εικόνες της Βαγδάτης, όπως τις μεταδίδει η συνάδελφος Γεωργία Δάμα, απεσταλμένη της «Ελευθεροτυπίας». Κι ακόμη βρισκόμαστε στον έκτο μόνο μήνα της κατοχής...