Τετάρτη 17 Σεπτέμβρη 2003
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
«Γράμματα» από τη Σουηδία

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τα μηνύματα και τα πολιτικά συμπεράσματα που βγαίνουν από το ηχηρό χαστούκι των σουηδικού λαού ενάντια στο ευρώ, κυριολεκτικά ζεματάνε τόσο το Διευθυντήριο των Βρυξελλών όσο και τους θιασώτες της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Κατ' αρχήν το γεγονός ότι το «όχι» επικράτησε με διαφορά 14 μονάδων (56% -41%) παρά το γεγονός ότι με το στρατόπεδο του «ναι» ήταν οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, τα ΜΜΕ, το σύνολο σχεδόν της διανόησης και τα μεγαλύτερα κόμματα της Κεντροαριστεράς και Κεντροδεξιάς, δείχνει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων έχει ταυτίσει την ΕΕ και το ευρώ με τη χειροτέρευση του βιοτικού επιπέδου τους. Δεν περιμένουν τίποτα καλύτερο, αντίθετα φοβούνται «σύγκλιση προς τα κάτω». Η ΕΕ, και όχι μόνο για τους Σουηδούς, έχει αρχίσει να αποκαλύπτεται και να ταυτίζεται στα μάτια ευρύτερων λαϊκών μαζών ως «στρατηγείο» για την κατεδάφιση των έως σήμερα κοινωνικών κατακτήσεων, της παράτασης του εργάσιμου βίου, της μερικής απασχόλησης, της λιτότητας, των ιδιωτικοποιήσεων κ.ο.κ. Τόσα χρόνια οι λαοί διαπιστώνουν ότι μόνο δεινά προέρχονται από τις Βρυξέλλες και τους κάθε λογής θιασώτες των ευρω-μονόδρομων.

Σε κάθε περίπτωση, οι τριγμοί ακούγονται πιο έντονα στο οικοδόμημα των πολυεθνικών μετά και το «όχι» του σουηδικού λαού (βιομηχανικοί εργάτες, νέοι, γυναίκες, συνταξιούχοι και συνδικάτα πρωτοστάτησαν στον αγώνα). Το κίνημα των λαών, που αντιστέκεται στην ΕΕ των πολυεθνικών και του πολέμου, αντλεί δύναμη και προχωρά για νέες νίκες.

Γιατί σε δραχμές;

Ακόμη σε δραχμές κάνει τους λογαριασμούς ο κ. Χριστοδουλάκης, είκοσι και πλέον μήνες μετά την είσοδο του ευρώ στη ζωή μας; Και δε λέμε, να το κάνει αυτό ένας απλός εργαζόμενος, θα το καταλαβαίναμε, αλλά κοτζάμ υπουργός Οικονομίας, να δηλώνει στις τηλεοπτικές κάμερες, προχθές το βράδυ, ότι η κυβέρνηση αποφάσισε να δώσει συνολική αύξηση στις αποδοχές των εκπαιδευτικών από 40.000 έως 57.000 δραχμές είναι απαράδεκτο. Τι παράδειγμα δίνει..; 'Η, μήπως,... ντρεπόταν να πει, ότι η προαναφερόμενη αύξηση κυμαίνεται από 118 έως 167 ευρώ το μήνα (ανάλογα με τα χρόνια υπηρεσίας) και, επομένως, απέχει πολύ απ' τα οικονομικά αιτήματα των εκπαιδευτικών, που έχουν χαρακτηριστεί απ' όλες τις πλευρές δικαιολογημένα (αύξηση 20% στις αποδοχές και το επίδομα των 176 ευρώ);

Περί πρωτείων...

«Τα πρωτεία στην τηλεφωνική εξυπηρέτηση του πολίτη - μεταξύ δημοσίων οργανισμών και φορέων - κατέκτησε το ΙΚΑ το 2003, μέσω του "184"», ανακοίνωσε χτες το Γραφείο Τύπου του Ιδρύματος. Επίσης, ο διοικητής του ΙΚΑ Μ. Νεκτάριος σε συνέντευξή του στα χτεσινά «Νέα» υποστηρίζει ότι δεν υπάρχουν πια ουρές στα ιατρεία του ΙΚΑ.

Σύμφωνα, λοιπόν, με έρευνα της εταιρίας «Metron Analysis», αναφορικά με το βαθμό ικανοποίησης των καλούντων πολιτών, «προκύπτει η σαφής επιβράβευση των προσπαθειών του ΙΚΑ με ποσοστό κάλυψης των αξιολογικών κριτηρίων κατά 71,5 %, ενώ ο μέσος όρος της χώρας είναι 55,8 %».

Οι ουρές, βέβαια, δεν εξαφανίστηκαν, όπως έχουν επισημάνει πολλές φορές οι γιατροί. Απλά έχουν μεταφερθεί πια στα σπίτια. Είναι ανόητο να περιμένει κανείς στα ιατρεία όταν δεν έχει ραντεβού, ενώ τα επείγοντα κατά βάση περιστατικά προωθούνται στα δημόσια νοσοκομεία. Επειτα το κλείσιμο των ραντεβού είναι ένας μόνος δείκτης και πρέπει να συνεκτιμηθεί με το σύνολο των υπηρεσιών και παροχών του Ιδρύματος. Εκτός του ότι δεν έχει γίνει καμιά τέτοια έρευνα, αν ανοίξει την καρδιά του ο κοσμάκης κανείς δεν ξέρει τι βαθμός αγανάκτησης θα καταγραφεί.

... στα ψηφοθηρικά παιγνίδια

Φαίνεται, όμως, ότι πέρα από τον επιχειρούμενο εξωραϊσμό, το ΙΚΑ μπαίνει για τα καλά στο προεκλογικό παιγνίδι. Ετσι ο διοικητής του επανέλαβε και χτες, ότι θα αρχίσει από τις μονάδες του ΙΚΑ στη Θεσσαλονίκη η «δωρεάν» υγειονομική κάλυψη των αγροτών, αφού το «αντίστοιχο κόστος θα το πληρώνει ο ΟΓΑ στο ΙΚΑ».

Με άλλα λόγια, και προεκλογικές υποσχέσεις και με πληρωμή, αφού δε συμπεριλαμβάνεται στην ευθύνη του κράτους η παροχή της υγειονομικής κάλυψης των αγροτών.

Δεν είναι μονόδρομος

Τελικά, δηλαδή, δεν είναι μονόδρομος; Το ερώτημα είναι ρητορικό γιατί ο λόγος γίνεται για το κλουβί της Οικονομικής Νομισματικής Ενωσης (ΕΥΡΩ), με αφορμή το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη Σουηδία. Εμείς ξέρουμε πως υπάρχουν και άλλοι δρόμοι, όπως φαίνεται ότι ξέρουν και οι λαοί της Δανίας και τώρα της Σουηδίας. Αλλοι είναι αυτοί που σώνει και καλά θέλησαν να φορέσουν στους λαούς παρωπίδες για να μη διακρίνουν καμιά άλλη κατεύθυνση.

Τίποτα καινούριο και σε αυτή τη μέθοδο της αστικής τάξης. Πάντα τα συμφέροντά της τα παρουσιάζει σαν τα μοναδικά «καθολικά εθνικά συμφέροντα». Μιλάει, για παράδειγμα, για την ανάπτυξη των δικών της κερδών και την παρουσιάζει σαν «ανάπτυξη» που θα ωφελήσει όλο το λαό. Λες και είναι ποτέ δυνατόν τα συμφέροντά της να ταυτίζονται με τα λαϊκά συμφέροντα και να μη βρίσκονται αντιμέτωπα. Αυτός ο παραλογισμός είναι δυνατόν να παρουσιάζεται σαν «λογική» από τους εκπροσώπους της αστικής τάξης με δεδομένους τους μηχανισμούς εξουσίας και τα μέσα προπαγάνδας που διαθέτουν. Το ότι παρουσιάζεται όμως με αυτό τον τρόπο δε σημαίνει πως καταργεί και την πραγματικότητα, που υπάρχει ανεξάρτητα από τις επιθυμίες, αλλά και τη δράση της αστικής τάξης και των εκπροσώπων της.

Η επιχείρηση «εθνικό καθολικό συμφέρον» στήθηκε με τον ίδιο κλασικό τρόπο και στη Σουηδία. Την ευνόησε και η συναισθηματική φόρτιση που προκάλεσε η δολοφονία της Ανα Λιντ. Μάλιστα, αν και έπαιξε προς στιγμήν το σενάριο αναβολής του δημοψηφίσματος, οι εκπρόσωποι της αστικής τάξης στη Σουηδία, με πρώτη την κυβέρνηση, δεν ήθελαν ούτε για αστείο, να ακούσουν πιθανότητα, να χάσουν τη μοναδική ευκαιρία να εμφανίσουν το «ΝΑΙ» σαν χρέος, κάτι σαν «φόρο τιμής»...

Η πραγματικότητα όμως δίδασκε επίσης το λαό. Ο λαός της Σουηδίας αποδείχτηκε πως είχε πλήρη συνείδηση των κοινωνικών κατακτήσεων, που θα χάσει στο κλουβί του ΕΥΡΩ, όπως επίσης είχε χειροπιαστή την εμπειρία των ήδη «κλειδωμένων» χωρών. Η απάντησή του ήταν ένα ηχηρό 56% υπέρ του «ΟΧΙ».

Βέβαια πάλι, όπως αναμενόταν, οι εκπρόσωποι της αστικής τάξης όλης της Ευρώπης έπεσαν σαν τα κοράκια να αποκλείσουν τις δυνατότητες διαφορετικού δρόμου. Προχτές πρώτη μέρα μετά το δημοψήφισμα.., όλως τυχαίως, δέχτηκε αφόρητες πιέσεις το εθνικό νόμισμα, η κορόνα. Οι Επίτροποι της ΕΕ έβγαινε ο ένας μετά τον άλλο και έφερναν την καταστροφή. Ακόμα και ο «δικός μας» υπουργός Οικονομικών μπήκε στη «χορωδία» των απειλών και των μαθημάτων «ευρωπαϊκής προοπτικής». Για ποιον δουλεύουν όλοι τους τους κάρφωσε ο ίδιος ο πρόεδρος της «Ερικσον», που δεν κρατήθηκε και απείλησε με «απώλεια των ξένων επενδύσεων». Η εμπειρία όμως διδάσκει πως εκτός από το στενό δρομάκι της ΕΕ του κεφαλαίου υπάρχει δυνατότητα για μια Ευρώπη των ισότιμων σχέσεων, της συνεργασίας, της ειρήνης και της ανάπτυξης σε όφελος του λαού.


Παύλος ΑΛΕΠΗΣ

Τα ... δύσκολα

Γρηγοριάδης Κώστας

ΔΥΣΚΟΛΑ τα πράγματα για όσους εργαζόμενους ψηφοφόρους είναι ακόμη εγκλωβισμένοι στις λογικές των «ευρωμονοδρόμων», στα διάφορα ψεύτικα διλήμματα και τα τεχνητά σύνδρομα. Αντε να διαλέξουν ποιον από τους δυο θα ψηφίσουν οι άνθρωποι, όταν, ακόμη και στα λόγια, οι δυο «μονομάχοι» μοιάζουν τόσο πολύ μεταξύ τους...

«Οικονομική ανάπτυξη με κοινωνική συνοχή», υπόσχεται ο Κ. Σημίτης και το ΠΑΣΟΚ. «Οικονομική ανάπτυξη με κοινωνική αλληλεγγύη», υπόσχεται ο Κ. Καραμανλής και η ΝΔ. Ανταγωνισμός, παραγωγικότητα, σύγκλιση, οι στόχοι του ενός. Τους ίδιους ακριβώς θέτει και ο άλλος. Εκσυγχρονισμό επαγγέλλεται ο Σημίτης. Νέα πολιτική και νέα πρόσωπα ο Καραμανλής.

Η μόνη τους διαφορά στα όσα λένε βρίσκεται στο εξής: Ο Κ. Σημίτης καμαρώνει και περηφανεύεται για το μέχρι σήμερα έργο των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, ενώ ο Κ. Καραμανλής αναφέρεται στα υπαρκτά, σοβαρά και οξυμένα λαϊκά προβλήματα.

Προφανώς, όμως, η διαφορά αυτή δε βοηθά και τόσο τους προαναφερόμενους ψηφοφόρους. Υποψιάζονται - τουλάχιστον - ότι αν ήταν σήμερα στην αντιπολίτευση το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ στην κυβέρνηση, τα ίδια ακριβώς θα έκαναν οι Σημίτης και Καραμανλής.

Αλλωστε, το ίδιο ακριβώς έργο το έχουν ξαναδεί. Τρία όλα κι όλα χρόνια είχε κρατήσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη και, μάλιστα, μετά από 8 ολόκληρα χρόνια διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και ο Ανδρέας Παπανδρέου, πρόεδρος τότε του Κινήματος, έλεγε πολύ περισσότερα σε βάρος της ΝΔ, απ' όσα λέει σήμερα ο Κ. Καραμανλής σε βάρος της κυβέρνησης.

Κατηγορούσε τον Μητσοτάκη για πολιτική σκληρής μονόπλευρης λιτότητας, επιχείρηση ξεπουλήματος του ΟΤΕ και άλλων δημοσίων επιχειρήσεων, τον αντιασφαλιστικό νόμο του Σιούφα, κλπ., κλπ.

Κι έγινε κυβέρνηση το 1993. Και ξανακέρδισε τις εκλογές το ΠΑΣΟΚ το 1997 και το 2000. Κι όλ' αυτά τα χρόνια συνεχίστηκαν, επεκτάθηκαν και εντάθηκαν η σκληρή μονόπλευρη λιτότητα, η πολιτική ξεπουλήματος των δημοσίων επιχειρήσεων και περιουσίας, οι αντεργατικές μεταρρυθμίσεις στο Ασφαλιστικό, στην Υγεία, στην Παιδεία, κλπ., κλπ.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Θα συμβουλεύαμε, λοιπόν, τους ψηφοφόρους αυτούς το εξής: Αν θέλουν να συνεχιστεί το «κάθε φέτος και χειρότερα», ας ρίξουν την ψήφο τους σ' έναν από τους δυο, χωρίς να παιδεύονται να βρουν ποιος είναι ο λιγότερο κακός. Είναι μάταιος ο κόπος τους. Αν δε θέλουν, όμως, να χαραμίσουν τη δύναμη της ψήφου τους, τότε πρέπει να τους γυρίσουν την πλάτη και να τη ρίξουν δαγκωτή στο ΚΚΕ.

Εύλογη απορία

Γρηγοριάδης Κώστας

Κυριακή βράδυ, στη διασταύρωση Πειραιώς και Θεσσαλονίκης της Αθήνας, τρεις πάνοπλοι άνδρες των σωμάτων διαφύλαξης της τάξης, ζητούν από τους διερχόμενους αστυνομικές ταυτότητες, παρότι στην περιοχή επικρατεί απόλυτη ηρεμία και δεν υπάρχει κάτι που να δικαιολογεί αυτήν την άξαφνη εγρήγορση. Κι όχι μόνον αυτό, αλλά επιδίδονται και σε σωματικούς ελέγχους, άνευ προφανούς αιτίας. Και τα πράγματα γίνονται ακόμη περισσότερο περίεργα, όταν ασκούν και «διακρίσεις», ανάλογα με τον τόπο κατοικίας των ελεγχομένων, ακόμη κι όταν οι τελευταίοι τυχαίνει να μην έχουν μαζί τους την αστυνομική ταυτότητα. Δηλαδή, αν κατοικείς π.χ. στα Πετράλωνα, υπόκεισαι σε σωματικό έλεγχο ακόμη και αν έχεις ταυτότητα, ενώ αν κατοικείς π.χ. στην Κηφισιά ακόμη και αν δεν έχεις ταυτότητα, η διεύθυνσή σου και μόνο αποτελεί εγγύηση νομιμοφροσύνης και εντιμότητας;

Εκτός απ' αυτήν τη «μικρή ανισότητα» στην αντιμετώπιση, φαίνεται ότι οι «φύλακες» της τάξης είχαν και πνευματικές λογοτεχνικές ανησυχίες. Γιατί, πώς αλλιώς μπορούν να αιτιολογηθούν οι επίμονες ερωτήσεις τους για τα βιβλία που οι ελεγχόμενοι είχαν μαζί τους, για το περιεχόμενο και τη χρησιμότητά τους, για τις σπουδές τους (με εξονυχιστικές λεπτομέρειες όπως πανεπιστημιακό έτος, σχολή, ακριβές αντικείμενο κλπ); Εντάσσονται όλες αυτές οι ερωτήσεις, και πολύ περισσότερο η προαναφερόμενη συμπεριφορά, στο πλαίσιο ενός τυπικού ελέγχου στοιχείων και στη διαφύλαξη της τάξης και της ασφάλειας των πολιτών; Είναι μια εύλογη απορία νομίζουμε...

Μοιρασιά και... μπούκωμα

Η βιομηχανία Ολυμπιακών Αγώνων φαίνεται ότι ανθεί τόσο πολύ στην Αυστραλία που κάνει και... «εξαγωγές». Σύμφωνα με το ΑΠΕ όλο και περισσότερες αυστραλιανές εταιρίες κερδίζουν συμβόλαια στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Δημοσιεύματα αυστραλιανών εφημερίδων ισχυρίζονται πως η εταιρία «TAFE Global» εξασφάλισε ένα συμβόλαιο για να εκπαιδεύσει δεκάδες χιλιάδες εθελοντές των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Ο Αυστραλός υπουργός Εμπορίου, Μαρκ Βέιλ, με δηλώσεις του αναφέρει ότι αρκετές αυστραλέζικες εταιρίες έχουν υπογράψει συμβόλαια με την «Αθήνα 2004» των οποίων η συνολική αξία ξεπερνά τα 120 εκατομμύρια δολάρια (Αυστραλίας). Τη μερίδα του λέοντος φέρεται να την κερδίζει η εταιρία «Concept Sports» που ειδικεύεται στην προμήθεια αθλητικού εξοπλισμού. Αλλη μια εταιρία, η «Sportswork», που ειδικεύεται στη φιλοξενία, φέρεται να εισπράττει 15 εκατομμύρια δολάρια για την παροχή «προϊόντων και υπηρεσιών». Αξίζει να σημειωθεί ότι η εταιρία «Jack Morton Worlwide» που επιλέχτηκε για τις τελετές έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, επιλέχτηκε και για τις τελετές των Κοινοπολιτειακών Αγώνων του 2006 που θα γίνουν στη Μελβούρνη...

Φαίνεται λοιπόν πως αυτές οι μοιρασιές της πίτας ήταν σε εξέλιξη όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα και γι' αυτό και τα «παιχνιδάκια» με τα διάφορα δημοσιεύματα. Πάντως το αποτέλεσμα μάλλον αποκαλύπτει τον τρόπο που τους «μπούκωσε» η ελληνική κυβέρνηση...

Προεκλογικά τερτίπια

«Απορεί (παρ' ότι συνήθως τα ξέρει όλα) ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος για τις "αριστερές ευαισθησίες" της Νέας Δημοκρατίας. Γιατί όμως; Τόσο δεξιά που έχει τραβηχτεί το κόμμα του, δεν είναι παράξενο να βλέπει τη δεξιά στα αριστερά του.

Πάντως, έχει γενικώς γούστο ο δικομματισμός στην προεκλογική περίοδο! Οσο δεξιά θέλει να το πάει μετεκλογικώς, τόσον αριστερά το παίζει προεκλογικώς! Και τα δύο κόμματα του ίδιου (κάλπικου) νομίσματος προεκλογικώς μετατίθενται "αριστερά"! ανακαλύπτουν τα προβλήματα του Μήτσου του κεντρώου, γίνεται η θεία μου η Φωτούλα πολύφερνος νύφη (μη σας πω και αεί παρθένος), η παιδεία γίνεται περί πολλού, η υγεία εκ των ων ουκ άνευ, το κράτος πάει σχεδόν για λαϊκή δημοκρατία, και ο λαός αναγορεύεται σε Λαό, σε Υπατο, Δήμαρχο, Ανθύπατο, Καίσαρα, Αύγουστο, Αυτοκράτορα κι ό,τι άλλο θέλει - ακόμα σε Βασίλισσα αν τη βρίσκει ούτω πως!

Κολακεύουν καλύτερα τις μάζες, όσοι τις θεωρούν (και τις κρατούν) όχλον».

Του Στάθη, από το «Ναυτίλο» του της χτεσινής «Ελευθεροτυπίας».

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Η απάτη των τιμών

Μετά τα «πακέτα» και τις «χάρτες», εμφανίστηκε και το «πάγωμα» των τιμών στην αγορά, για να ενισχύσει την κυβερνητική προεκλογική προπαγάνδα. Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση φαντάστηκε πως βρήκε την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί τις διαφημιστικές καμπάνιες των μεγαλοεπιχειρηματιών, προκειμένου να πείσει για το απίθανο. Οτι, δηλαδή, δεν υπάρχει ακρίβεια και ότι τάχα οι τιμές ελέγχονται!

Ομως, ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται. Ετσι και στην προκειμένη περίπτωση. Πριν αρχίσει να εφαρμόζεται το περίφημο «πάγωμα» των τιμών, αποκαλύφτηκε σε όλο της το μεγαλείο η στημένη απάτη κυβέρνησης και μεγαλοεπιχειρηματιών. Αποδείχτηκε στην πράξη ότι όλη η φιλολογία περί «παγώματος» δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα επιχειρηματικό τρικ για την προσέλκυση πελατών, που καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα. Κι αυτό γιατί, όπως παραδέχονται και οι ίδιοι οι επιχειρηματίες - και για λόγους που συνδέονται με το μεταξύ τους ανταγωνισμό - από τον Αύγουστο μέχρι σήμερα δεν έμεινε σχεδόν ούτε ένα είδος χωρίς να ακριβύνει. Χώρια το συνεχές μπαράζ των ανατιμήσεων από τις αρχές του χρόνου.

Η νέα φάση της κυβερνητικής πρόκλησης σε σχέση με την ακρίβεια ξεκίνησε από τότε που ο Κ. Σημίτης έχρισε τον Κ. Κουλούρη επικεφαλής της ...κυβερνητικής προπαγάνδας, για τη δήθεν βούληση των κυβερνώντων να ελέγξουν τις τιμές στην αγορά. Μια καλοστημένη απάτη, που πρέπει να πάρει τέλος. Η κυβέρνηση γνωρίζει ότι μεσοβέζικες λύσεις στο θέμα της διαμόρφωσης των τιμών δεν υπάρχουν. Αυτό είναι «αξίωμα» της «ελεύθερης αγοράς». Τέτοια αγορά με «κανόνες», όπως επιχειρεί να πείσει ο υφυπουργός Ανάπτυξης ότι προσπαθεί να διαμορφώσει, δεν μπορεί να υπάρξει. Οτιδήποτε άλλο προβάλλεται αυτές τις μέρες δεν είναι τίποτα άλλο από κυβερνητικά φληναφήματα τα οποία δεν έχουν να κάνουν με πραγματικό έλεγχο των τιμών, αλλά αποτελούν μια επιχείρηση εντυπωσιασμού και παραπλάνησης των λαϊκών στρωμάτων.

Η εξέλιξη των τιμών στην αγορά και το πορτοφόλι του λαϊκού νοικοκυριού, που αδειάζει όλο και πιο γρήγορα, έχουν στενέψει τα περιθώρια και για τους κυβερνώντες. Τα παραμύθια περί «παγώματος» των τιμών όχι μόνο δεν πιάνουν, αλλά προκαλούν αγανάκτηση και θυμηδία. Αυτό που σε τελευταία ανάλυση ενδιαφέρει τους εργαζόμενους δεν είναι τα κόλπα και τα παιχνίδια της κυβέρνησης με διάφορες επιχειρηματικές ομάδες. Αυτό που ενδιαφέρει είναι να πάψουν να είναι θύματα των συνεχών ανατιμήσεων και της φοβερής ακρίβειας. Κι απ' αυτή την άποψη προβάλλουν και διεκδικούν μιαν άλλη εισοδηματική πολιτική, που να προστατεύει την αγοραστική τους δύναμη, ενταγμένη σε μια δέσμη μέτρων και στόχων που θα ανοίγουν το δρόμο προς τα μπρος. Μόνον που όλα αυτά δε χαρίζονται από καμιά αστική κυβέρνηση. Διεκδικούνται, ωριμάζουν οι συνθήκες και οι συσχετισμοί και ανατρέπονται τελικά και τα αντιλαϊκά μέτρα και οι κυβερνήσεις τους!



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ