ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τι λέει ο κ. Παπαντωνίου;

Γρηγοριάδης Κώστας

Οι λιμενικές διευκολύνσεις που παρέχονται στα συμμαχικά πλοία άπτονται των υφισταμένων συμφωνιών στρατιωτικής συνεργασίας. Αυτά δήλωσε, προχτές και, μάλιστα, για πολλοστή φορά, ο υπουργός Εθνικής Αμυνας, Γ. Παπαντωνίου. Ομως, ακόμη κι αν αφήσουμε κατά μέρος άλλες, πολύ περισσότερο ουσιαστικές πλευρές του όλου θέματος και σταθούμε, αποκλειστικά και μόνο, στις αναφερόμενες από τον υπουργό συμφωνίες στρατιωτικής συνεργασίας, μένουν αναπάντητα ορισμένα κρίσιμα ερωτήματα::

Οι υφιστάμενες συμφωνίες στρατιωτικής συνεργασίας της Ελλάδας με τις ΗΠΑ και τις άλλες «σύμμαχες» χώρες συμπεριλαμβάνουν και τις περιπτώσεις άδικων και επιθετικών πολέμων, όπως, ακριβώς, είναι ο προετοιμαζόμενος ενάντια στο Ιράκ ή αφορούν αποκλειστικά και μόνο - τυπικά τουλάχιστον - τις αμυντικές ανάγκες της Ελλάδας και των «σύμμαχων» χωρών; Εάν, για παράδειγμα, οι ΗΠΑ προχωρήσουν αύριο, παρά την αντίθετη θέση του ΣΑ του ΟΗΕ, σε μονομερή στρατιωτική εισβολή στο Ιράκ, η Ελλάδα θα είναι υποχρεωμένη να συνεχίσει την παροχή των λιμενικών και άλλων διευκολύνσεων; Σε μια τέτοια περίπτωση, το γεγονός αυτό δεν καθιστά αυτομάτως τη χώρα μας συνένοχο των ΗΠΑ στην ωμή και κατάφωρη παραβίαση των αρχών του ΟΗΕ και του διεθνούς δικαίου;

Τι λέει για τα παραπάνω ο κ. Παπαντωνίου;

Διόρθωση «ανωμαλιών»

Περίοδο διόρθωσης των «ανωμαλιών», που είχαν παρατηρηθεί τελευταία, περνά το πολιτικό σκηνικό της Τουρκίας. Ο αρχηγός του κυβερνώντος κόμματος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, εκλέχθηκε βουλευτής και, ήδη, πήρε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από τον Πρόεδρο της γειτονικής χώρας. Πριν ακόμη αναλάβει επισήμως την πρωθυπουργία ο κ. Ερντογάν έκανε δηλώσεις για τη συνέχεια του Κυπριακού και -ταυτιζόμενος πλήρως με τον Ντενκτάς- έθεσε στόχο την αναγνώριση του ψευδοκράτους, ως «ιδρυτικού κράτους με κυρίαρχο και ισότιμο πολιτικό καθεστώς». Και, βέβαια, έκανε καθαρό, πως το συντομότερο δυνατό, θα φέρει και πάλι για ψηφοφορία στην τουρκική εθνοσυνέλευση την πρόταση χορήγησης των στρατιωτικών διευκολύνσεων στις ΗΠΑ, σχετικά με τον πόλεμο στο Ιράκ.

Βέβαια, ορισμένα πράγματα δε «διορθώνονται» ή, τουλάχιστον, δε... διορθώνονται εύκολα. Οπως, για παράδειγμα, το γεγονός, ότι το 98% της τουρκικής κοινής γνώμης τάσσεται ενάντια στον επαπειλούμενο πόλεμο. 'Η, τα σοβαρότατα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, που αντιμετωπίζει η συντριπτικά μεγάλη πλειοψηφία του τουρκικού λαού και οι πάμπολλες υποσχέσεις, για ευημερία και ανάπτυξη, που μοίραζε προεκλογικά ο κ. Ερντογάν και το κόμμα του.

Παιχνίδια πολέμου

Ο «Ρ» αποκάλυψε χτες τα σενάρια που επεξεργάζονται οι κυβερνώντες για τις οικονομικές εξελίξεις το 2003. Πρόκειται για σενάρια που εξετάζουν την αύξηση του ΑΕΠ, στο φόντο της τιμής του πετρελαίου, η οποία αναμένεται να αυξηθεί ακόμα περισσότερο εξαιτίας του πολέμου που θα εξαπολύσουν οι ΗΠΑ με τα τσιράκια τους στο Ιράκ. Για να συνειδητοποιήσουμε όμως ακόμα μία πλευρά από τα παιχνίδια που παίζονται στη σκακιέρα της δημιουργίας εντυπώσεων, καλό είναι να έχουμε υπόψη μας δύο πράγματα. Το πρώτο ότι λόγω του υπερδεκαετούς εμπάργκο που ισχύει για τη διάθεση ιρακινού πετρελαίου, η παγκόσμια κατανάλωση σε καύσιμα στις μέρες μας επηρεάζεται ελάχιστα από τις πετρελαιοπηγές του Ιράκ. Το δεύτερο ότι στο όνομα και μόνο της επικείμενης επίθεσης, οι πολυεθνικές εταιρίες πετρελαιοειδών έσπευσαν, χωρίς να υπάρχει μέχρι στιγμής κανένας ουσιαστικός λόγος, μέσα σε λίγες βδομάδες σε ανατίμηση της τιμής του αργού κατά 15%! Κι αν λογαριάσουμε από πέρσι το Γενάρη, σε υπερδιπλασιασμό...!

Και ο νοών νοείτω...

Κουκουλώματα

Τα σύννεφα πάνω από την ελληνική οικονομία δεν είναι τωρινά, αλλά οι παμπόνηροι εγκέφαλοι της κυβέρνησης, τώρα αποφάσισαν να μιλήσουν γι' αυτά. Και μιλούν αξιοποιώντας σαν αφορμή τις συνέπειες από την επικείμενη ιμπεριαλιστική επίθεση στο Ιράκ. Το κακό στην ιστορία είναι ότι τις συνέπειες αυτές δεν τις προβάλλουν μόνο ως αφορμή, αλλά θέλουν να τις παρουσιάσουν και ως αιτία. Γιατί; Μα για να κουκουλώσουν το αυταπόδεικτο, ότι η πολιτική των «μονόδρομων» της ΟΝΕ, η πολιτική δηλαδή εξυπηρέτησης του ντόπιου και ξένου πολυεθνικού κεφαλαίου, αργά ή γρήγορα θα οδηγούσε σε οικονομική επιβράδυνση, κάτι που στις σημερινές συνθήκες για τα λαϊκά στρώματα, ισοδυναμεί με ακόμα μεγαλύτερη όξυνση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν.

Τα αναγνωριστικά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΩΡΑΙΟΤΑΤΑ! Τώρα πλέον, τα ελληνικά αεροσκάφη πρέπει να δίνουν λογαριασμό στους Αμερικανούς, όταν πετάνε ...δίπλα από την Πελοπόννησο. Αυτό τουλάχιστον έγινε χτες, όταν δυο αμερικανικά F-18 «αναγνώρισαν» ελληνικό αεροπλάνο, μια και είχε το θράσος να πετάξει κοντά στο αεροπλανοφόρο «Ρούσβελτ», που βρίσκεται στο Αιγαίο.

Μιλάμε για ένα αεροπλανοφόρο από αυτά που θα συμμετάσχουν στον επικείμενο πόλεμο στο Ιράκ, το οποίο περνάει από ελληνικά χωρικά ύδατα, σταθμεύει σε ελληνικά λιμάνια, εφοδιάζεται από βάσεις σε ελληνικό έδαφος κι όλα τούτα, ενώ η Ελλάδα δε συμμετέχει, ούτε διευκολύνει στις πολεμικές προετοιμασίες...

Αυτά, την ώρα που στη γειτονική Τουρκία οι Αμερικανοί (παρά την περί του αντιθέτου απόφαση του Κοινοβουλίου της Τουρκίας) αποβιβάζονται κανονικότατα στα παράλια και η αστυνομία πυροβολεί εναντίον των διαδηλωτών στο λιμάνι της Αλεξανδρέτας.

Τελικά, φαίνεται ότι ...παρουσία του «θείου Σαμ» αμφότερες οι κυβερνήσεις ξεχνούν τα περί εθνικής κυριαρχίας, εθνικής ανεξαρτησίας, λαϊκής κυριαρχίας, δημοκρατίας και όλα τα σχετικά. Τα θυμούνται μόνον όταν προσπαθούν να μας πείσουν για την αποτελεσματική «προσέγγισή τους».

ΕΞ ΟΣΩΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ, ο Αμερικανός Πρόεδρος, Τζορτζ Μπους, διαθέτει και επικοινωνιακούς μηχανισμούς, και υπηρεσίες δημοσίων σχέσεων, και, βεβαίως, εκπρόσωπο Τύπου του Λευκού Οίκου καθόλα καταρτισμένο στα επίκαιρα θέματα που αφορούν στο Ιράκ...

Κατ' επέκταση, οι δηλώσεις, του τύπου «δεν μπορούν επ' άπειρον να συνεχίζονται οι προειδοποιήσεις στην κυβέρνηση του Ιράκ», μάλλον καμιά δουλιά δεν έχουν στο στόμα του Ελληνα υπουργού Εξωτερικών, δε νομίζετε;

Ολως περιέργως όμως, αυτή η δήλωση δεν προκάλεσε όχι την αντίδραση, αλλά ούτε καν το σχόλιο του γραμματέα της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ, Κώστα Λαλιώτη, που - ως γνωστόν - είναι φανατικός φιλειρηνιστής και διαδηλώνει όποτε βρει ευκαιρία κατά του πολέμου. Πώς έγινε αυτό; Λέτε να μας ...δουλεύουν επί του θέματος οι ΠΑΣΟΚοι;

Γρηγοριάδης Κώστας

Η άλλη όψη

Η δεκαετία του '90 υπήρξε ιδιαίτερα ευνοϊκή για την ανάπτυξη του ελληνικού καπιταλισμού. Σ' αυτό συνέβαλλε τόσο η κατάσταση του διεθνούς όσο και του εσωτερικού περιβάλλοντος. Την περίοδο αυτή οι διεθνείς τιμές του πετρελαίου για μεγάλο χρονικό διάστημα κυμαίνονται γύρω στα 10 δολάρια το βαρέλι ή και χαμηλότερα. Οι μεγάλες επιχειρήσεις και οι τράπεζες υπήρξαν οι μεγάλοι ωφελημένοι των πολιτικών «απελευθέρωσης των αγορών», των προγραμμάτων λιτότητας, της υποκατάστασης των δραστηριοτήτων του δημοσίου από τον ιδιωτικό τομέα μέσω εκτεταμένων ιδιωτικοποιήσεων, των περικοπών κοινωνικών δαπανών, προς όφελος των επιχειρηματιών στους κλάδους της Υγείας, της Παιδείας, της Κοινωνικής Πρόνοιας. Το ίδιο το καπιταλιστικό κράτος στήριξε άμεσα τις μεγάλες επιχειρήσεις, μέσω των επιχορηγήσεων ύψους εκατοντάδων δισ. δραχμών, ενώ δεν είναι υπερβολή αν λέγαμε ότι τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης με τον πακτωλό των τρισεκατομμυρίων που τα συνόδευσε, ήταν αποκλειστική υπόθεση της οικονομικής ολιγαρχίας. Οι πολιτικές καθήλωσης των μισθών, μαζί με την άθροα εισροή οικονομικών μεταναστών, διασφάλιζαν στους επιχειρηματίες άφθονη και φθηνή εργατική δύναμη, ενώ πολλά τρισ. δραχμές εισέρευσαν στα ταμεία τους από τη χρηματιστηριακή «φούσκα» που με τόση επιμέλεια στήθηκε από τους ίδιους, τους ξένους κερδοσκόπους και την ίδια την κυβέρνηση. Ηταν κυριολεκτικά η χρυσή περίοδος για το ελληνικό κεφάλαιο, κάτι που αποτυπώνεται και στους ισολογισμούς των επιχειρήσεων, αλλά και στις δηλώσεις κυβερνητικών παραγόντων.

Επειδή όμως ο καπιταλισμός εμφανίζεται με δύο όψεις, η συσσώρευση πλούτου στα χέρια λίγων επιχειρηματικών οικογενειών, συνοδεύτηκε με συσσώρευση και εξάπλωση της φτώχειας στην πλευρά των λαϊκών στρωμάτων. Την περίοδο άνθησης του ελληνικού καπιταλισμού, έχουμε άνοδο της ανεργίας σε διψήφια ποσοστά, εφαρμογή πολιτικών που οδήγησαν στη βίαιη απαλλοτρίωση της μικρής γεωργικής ιδιοκτησίας, νέα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας διάβηκαν το κατώφλι της φτώχειας κλπ.

Σήμερα όμως η οικονομική επιβράδυνση κτυπά την πόρτα και της ελληνικής οικονομίας. Σε μια περίοδο μάλιστα έξαρσης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, ενώ οι ΗΠΑ επιχειρούν μέσω της επέμβασης στο Ιράκ και όπου αλλού, να εξάγουν τη δική τους κρίση, σε όλους τους άλλους. Και μπροστά στην προοπτική εξάπλωσης της κρίσης, έχουν αρχίσει να μιλάνε για την ανάγκη λήψης μέτρων στην κατεύθυνση της αντιμετώπισής της. Δε μιλούν, βέβαια, για μέτρα που θα ελαφρύνουν το πουγκί εκείνων που τόσα χρόνια λήστευαν τον ελληνικό λαό, αλλά για μέτρα που θα φορτώνουν και τις νέες συνέπειες στις πλάτες του λαού. Ηδη έχουν πέσει οι πρώτες ιδέες για μεγάλες περικοπές κοινωνικών δαπανών, συγκράτηση των μισθών και των συντάξεων, μέτρα που αποτελούν κλασική πλέον μέθοδο ξεπεράσματος των οικονομικών κρίσεων, χωρίς να θιγούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Εμείς απλώς να τους υπενθυμίσουμε ότι οι πολιτικές επιλογές ένταξης του ελληνικού καπιταλισμού στο σύστημα της «παγκοσμιοποίησης» είναι αποκλειστικά δική τους επιλογή και ευθύνη και φυσικά να τους επιστρέψουμε το λογαριασμό. Γιατί την κρίση πρέπει να την πληρώσει η ολιγαρχία που τη δημιούργησε!

Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ

Ξυλοσχίστες και βαποράκια

«Γλώττα λανθάνουσα τ' αληθή λέγει. Για "παράπλευρες απώλειες" μίλησε ο κ. Κουφοντίνας, ακριβώς όπως για παράπλευρες απώλειες μιλούσαν και οι Αμερικανοβρετανοί κατά τους βομβαρδισμούς στη Σερβία...

Αλλά, τη χοντρή ύβρη αμόλησε με χάρη ξυλοσχίστη ο κ. Ραχιώτης - δεν ξέρω ποια υπερασπιστική γραμμή θα ακολουθήσει, ούτε με ενδιαφέρει, αλλά τις μπαλαφάρες περί "κυνηγημένης Αριστεράς" που μετατράπηκε σε "κυνηγό" ας τις αφήσει στην άκρη, εκτός κι αν τις προορίζει για αδαείς, υστερικούς (ή κυβερνητικά βαποράκια) - που πολύ θα ήθελαν να σπιλώσουν την Αριστερά.

Η Αριστερά με την τρομοκρατία έχει καθαρίσει τους λογαριασμούς της από καιρό και κατ' επανάληψη. Ούτε χρειάζεται η μαρτυρία Ξηρού "εγώ δεν ήμουν ποτέ αριστερός ή κομμουνιστής" για να αποδειχθεί η ασυνάφεια της Αριστεράς με την τρομοκρατία (διότι, θα μπορούσε ο δυστυχής να θεωρεί τον εαυτόν του αριστερό, όπως ίσως κάποιοι εκ των άλλων που έχουν αποδεχτεί ευθύνη για φόνους)...

Ας το νομίζουν...

Η κοινωνία να μην το νομίσει (όπως πολύ θα ήθελαν διάφορα βαποράκια)...

Η μόνη σχέση που θα μπορεί να έχει η έλλογη Αριστερά κάθε είδους με την τρομοκρατία, είναι αυτή που μπορεί να είχε και με τον Μουσολίνι!»

Του Στάθη από το χθεσινό «Ναυτίλο» του στην «Ελευθεροτυπία»

Συμπαιγνία σε βάρος των υγειονομικών

Δεν έχει τέλος η κοροϊδία και η συμπαιγνία της πλειοψηφίας της ηγεσίας της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ) σε βάρος των υγειονομικών. Ενώ στηρίζει την κυβέρνηση στα ζητήματα του βρώμικου πολέμου στο Ιράκ και στα ζητήματα που αφορούν τα προβλήματα των υγειονομικών στήνοντας συμπαιγνίες στις πλάτες τους, βγήκε χτες να ανακοινώσει πρόγραμμα «αγωνιστικών» κινητοποιήσεων.

Αρνούμενη η πλειοψηφία της ΠΟΕΔΗΝ να αναδείξει τις ευθύνες και την εμπλοκή της ελληνικής κυβέρνησης στον βρώμικο πόλεμο, δεν αποδέχτηκε την πρόταση της «Αγωνιστικής Συσπείρωσης Υγειονομικών» (ΑΣΥ) για 24ωρη απεργία την πρώτη μέρα του πολέμου και συγκέντρωση στην αμερικάνικη πρεσβεία και ανακοίνωσε σειρά ψευτοκινητοποιήσεων στα πλαίσια των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ.

Πέραν των άλλων επιβεβαιώνεται και η καταγγελία της ΑΣΥ πως κοροϊδεύουν τους υγειονομικούς όταν μιλούν για διεκδίκηση των 176 ευρώ, αφού είχαν συμφωνήσει με την κυβέρνηση να μην τα διεκδικήσουν. Η επιβεβαίωση έρχεται με τις χτεσινές απαντήσεις του υφυπουργού Οικονομικών Γ. Φλωρίδη σε ερώτηση της Λ. Μεθωνιού, στελέχους της ΑΣΥ. Το προεδρείο της ΠΟΕΔΗΝ έκανε χτες παράσταση στο γραφείο του υφυπουργού, επιχειρώντας να επιδείξει... αγωνιστικές διαθέσεις. Ο υφυπουργός όμως «άδειασε» τους συνδικαλιστές των ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και της «Υγειονομικής Πρωτοβουλίας», κατηγορώντας τους ότι στο παρελθόν είχαν δεσμευτεί απέναντι στην κυβέρνηση να μη διεκδικήσουν τα 176 ευρώ!

Και μετά από αυτά, η ΠΟΕΔΗΝ καλεί τους υγειονομικούς να πάρουν μαζικά μέρος στην 24ωρη απεργία που προκήρυξε για τις 3 Απρίλη...

Συναγερμός!

Ολα δείχνουν πως η ώρα για το νέο ματοκύλισμα του λαού του Ιράκ πλησιάζει. Προκαλεί φρίκη και μόνον η σκέψη γύρω από τις ψυχρές προβλέψεις των στρατιωτικών επιτελείων για τις απώλειες σε χιλιάδες και χιλιάδες ανθρώπινες ζωές. Ταυτόχρονα, προκαλούν αγανάκτηση οι επίσης ψυχροί υπολογισμοί για το πόσο, πότε και ποιους συμφέρει αυτός ο πόλεμος. Η ίδια η επικέντρωση της συζήτησης για τον πόλεμο σαν μια στρατιωτική επιχείρηση, που την επιδιώκει δήθεν μόνον κάποιος παρανοϊκός Μπους με σύμμαχό του τον Μπλερ, δηλώνει απύθμενη - επικίνδυνη για τους λαούς - υποκρισία εκ μέρους όλων αυτών που ενώ προετοιμάζονται για τον πόλεμο μιλάνε για ειρήνη.

Λένε από δω κι από κει για τη στέρηση νομιμότητας που έχει αυτός ο πόλεμος. Σαν η συζήτηση να αφορά στη νόμιμη λειτουργία ενός σφαγείου. Λένε διάφορα μισά λόγια, κάνουν υπολογισμούς για το κόστος στην παραγωγή, ψελλίζουν κάτι για τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας. Κι οι πιο αναίσχυντοι βρίσκουν ευκαιρία να υπερασπίσουν τους καλούς σφαγείς. Αυτούς που «νόμιμα» βομβάρδιζαν τη Γιουγκοσλαβία, αλλά δεν έχουν αποφασίσει ακόμα με ποιο τρόπο θα πάρουν μέρος στο νέο πλιάτσικο. Ομως, ο πόλεμος είναι αδίστακτος. Οταν σκοτώνεται ένα παιδί, φονιάς δεν είναι μόνον ο πιλότος του βομβαρδιστικού. Είναι κι αυτός που δίνει «γην και ύδωρ», κακιά η ώρα σαν την ελληνική κυβέρνηση και τους συμμάχους της. Στον πόλεμο δεν υπάρχουν ουδέτεροι.

Ολα τα ρολόγια, πλέον, μετρούν αντίστροφα. Και ξεχωρίζουνε την ήρα από το στάρι. Αλλο όμως είναι το κύριο τώρα: Μπορούμε ακόμα να τους σταματήσουμε! Μπορούμε να τους εμποδίσουμε! Ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος! Κι αυτό δεν είναι σύνθημα. Από μας εξαρτάται να πλημμυρίσει η οργή γύρω απ' το Πεντάγωνο αύριο το απόγευμα. Από μας εξαρτάται το Σάββατο, από τα Προπύλαια έως την πρεσβεία των φονιάδων να μην υπάρχει σπιθαμή γης ακάλυπτη. Από μας εξαρτάται με την πρώτη βόμβα να σταματήσουν όλα. Να βγουν οι μαθητές απ' τα σχολειά. Οι σπουδαστές να αφήσουν τα εργαστήρια κι οι φοιτητές να βγουν απ' τα αμφιθέατρα. Από μας εξαρτάται να σημάνουν όλες οι καμπάνες σε κάθε γειτονιά κείνη την ώρα. Από μας εξαρτάται να σφυρίξουν λήξη βάρδιας οι μπουρούδες στα εργοστάσια. Να βγουν στα μπαλκόνια γιατροί και νοσοκόμες, μαζί κι οι άρρωστοι στα νοσοκομεία. Να φωνάξουν - κραυγή να βγάλουν: Σταματήστε! Κανείς δεν μπορεί - δε δικαιούται εκείνη την ώρα να σταθεί αδιάφορος. Τούτος ο πόλεμος «δεν είναι ο πρώτος, μα ούτε ο τελευταίος», είναι όμως ένας πόλεμος τον οποίο μπορούμε να ...πολεμήσουμε!

Ιδιαίτερα οι μάνες. Ιδιαίτερα οι γιοι και οι θυγατέρες. Ιδιαίτερα οι εργάτες. Ιδιαίτερα ...όλοι. Ολοι μα όλοι που πρέπει να βγούνε στο δρόμο. Απέναντι είναι ο εχθρός κι από δω η διαδήλωση.

Παίζουν με τον ανθρώπινο πόνο

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Ετος για Ατομα με Αναπηρίες» είναι το 2003 και η ηγεσία του υπουργείου Υγείας δε χάνει φιέστα για φιέστα. Οταν, όμως, έρχεται η ώρα της πράξης, «άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε». Χτες, για μία ακόμα φορά, οι γονείς που έχουν αυτιστικά παιδιά προσπάθησαν να εξασφαλίσουν έστω μια συνάντηση με τον αρμόδιο υπουργό, αλλά ούτε καν αυτό έγινε δυνατό. Από τις 4 Φλεβάρη κρατάει αυτή η κοροϊδία, όχι για λύση στο πρόβλημα, αλλά για μία και μόνο συνάντηση...

Την ίδια ώρα, ο υπουργός Υγείας, απαντώντας σε Ερώτηση βουλευτών του ΚΚΕ, παρουσιάζει ειδυλλιακή την κατάσταση στο σχετικό τομέα. Η αλήθεια, όμως, είναι πολύ διαφορετική. Οι υπάρχουσες δομές καλύπτουν όλα κι όλα μόνο 200 αυτιστικά άτομα, ή, με άλλα λόγια, το 1% των υπαρχουσών αναγκών. Οι εξαγγελίες της κυβέρνησης και του ίδιου του πρωθυπουργού, από το 1995 - 1997, για τη δημιουργία έξι κέντρων για τον αυτισμό, μειώθηκαν σε τρία, με το νόμο 2646/98 και τώρα δε λειτουργεί ούτε ένα!

Ολ' αυτά, βέβαια, δεν αποτελούν κάτι το καινοφανές, για την κυβέρνηση και την πολιτική της, είτε στον προαναφερόμενο τομέα, είτε σε οποιονδήποτε άλλο, που έχει σχέση με λαϊκές ανάγκες. Είναι καιρός, όμως, να βγάλουν συμπεράσματα και οι γονείς.