ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Δεν αρκούν τα λόγια

Γρηγοριάδης Κώστας

«Οσο δε στεγανοποιείται εθνικά η αντιτρομοκρατική υπηρεσία και η υπηρεσία Κρατικής Ασφάλειας της ΕΛ. ΑΣ., η χώρα θα είναι έρμαιο εκβιασμών για την τρομοκρατία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε τις πρόσφατες εκθέσεις του State Department και της Γερουσίας των ΗΠΑ για την τρομοκρατία, όπου η Ελλάδα τοποθετείται στην ίδια γραμμή με την Κολομβία και το Πακιστάν.

Οσο παραμένει διάτρητη η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, όσο ανεχόμαστε μη νόμιμες δραστηριότητες της CIA και άλλων ξένων υπηρεσιών στην Ελλάδα, όσο επιχειρούμε να νομιμοποιήσουμε τις δράσεις αυτές με ειδικούς νόμους, η εθνική μας ασφάλεια θα βρίσκεται στον αέρα. Κανείς δημοσιογράφος, πολιτικός, επιχειρηματίας ή παράγοντας της δημόσιας ζωής δε βρίσκεται στο απυρόβλητο. Κάθε επώνυμος κινδυνεύει στο βωμό της αποσταθεροποίησης και της διπλωματικής σε βάρος της Ελλάδας διαπραγμάτευσης».

Ποιος τα λέει όλ' αυτά; Ο Σήφης Βαλυράκης, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και πρώην υπουργός Δημόσιας Τάξης, σε άρθρο του στη χτεσινή «Ελευθεροτυπία». Χρειάζεται, άραγε, να σημειώσουμε, ότι το ΚΚΕ, χρόνια τώρα -και την περίοδο που ήταν υπουργός ο κ. Βαλυράκης- κάνει αυτές τις εκτιμήσεις και αποκαλύπτει τον τρομοκρατικό ρόλο των ΗΠΑ και των υπηρεσιών τους; Οχι, βέβαια. Πρέπει, να σημειώσουμε, όμως, ότι δεν αρκούν τα λόγια. Χρειάζονται και οι πράξεις...

Τα «προσόντα» της εκπροσώπου

Αντικομμουνίστρια και αντισοσιαλίστρια, δηλώνει περήφανα η εκπρόσωπος Τύπου του Δ. Αβραμόπουλου, Ελ. Βόζεμπεργκ, καταθέτοντας τα διαπιστευτήριά της και τα προσόντα της. Εκτιμάμε την ειλικρίνεια της φιλόδοξης «μαχόμενης» δικηγόρου της συντηρητικής παράταξης. Αλλωστε, δεν την επέλεξε τυχαία ο δήμαρχος για τη θέση του εκπροσώπου του. Αυτά είναι τα στελέχη, που ταιριάζουν στο «νέο» κόμμα του. Η κυρία Βόζεμπεργκ, από την πρώτη στιγμή άλλωστε, φρόντισε να δώσει ευκρινές σήμα για τον αντικομμουνισμό της, με τη μεροληπτική αντιμετώπιση του «Ρ», στο πλαίσιο των καινούριων καθηκόντων της. Κατά τα λοιπά, πέφτουν οι «διαχωριστικές γραμμές», «όλοι είμαστε κεντρώοι», κ.ο.κ.

Ανεργία και «ευαισθησία»

Η κυβέρνηση Σημίτη και τα στελέχη της δε χάνουν ευκαιρία, που να μην εκφράσουν την... «κοινωνική τους ευαισθησία». Πολλές φορές μέχρι σήμερα, έχουμε ακούσει τον πρωθυπουργό, διάφορους οικονομικούς και μη υπουργούς, να δηλώνουν περήφανοι επειδή - όπως υποστηρίζουν - δεν κόβουν τις δαπάνες για την Υγεία, την Παιδεία, την Πρόνοια και άλλες δαπάνες κοινωνικού χαρακτήρα. Τα πολλά λόγια, όμως, περιττεύουν, όταν μιλούν οι αριθμοί. Και, δυστυχώς για την κυβέρνηση των «εκσυγχρονιστών», υπάρχουν ορισμένοι αριθμοί - δείκτες, που σπάνε κόκαλα. Ενας από αυτούς είναι και η ανεργία των νέων στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, σε κάθε 100 νέους, τουλάχιστον οι 23 είναι μακροχρόνια άνεργοι. Μ' αυτό το 23% των μακροχρόνια άνεργων νέων η Ελλάδα κατέχει αισίως τη δεύτερη -υψηλότερη- θέση μεταξύ των 15 χωρών - μελών της ΕΕ. Οπως, επίσης, κατέχει την 2η (ίσως και την πρώτη) θέση, μεταξύ των φτωχότερων χωρών της ΕΕ.

Φανταστείτε τι θα γινόταν, αν η κυβέρνηση δεν ήταν «κοινωνικά ευαίσθητη»...

Περίεργες... συμπτώσεις

«Ο Εθνικός Απελευθερωτικός Στρατός (ΕΑΣ) έχει ως τελική επιδίωξή του μια "ομοσπονδιοποιημένη" πΓΔΜ, που θα είναι το ελαφρό κάλυμμα για μια ξεχωριστή εθνική αλβανική κρατική ταυτότητα πιθανόν ως μέρος του Κοσσυφοπεδίου». Αυτά λέει, σύμφωνα με το προχτεσινό «Βήμα», η μυστική έκθεση του ΝΑΤΟ, για τους στόχους και τις προοπτικές των ανταρτών Αλβανών στην ΠΓΔΜ.

Παρόμοιες «συμβουλές» και προτάσεις, περί καντονοποίησης, κλπ., της ΠΓΔΜ, μετέφερε πριν λίγες μέρες στην ηγεσία των Σκοπίων, εκ μέρους του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), ο Αλεξ Ράντος, ειδικός σύμβουλος του Ελληνα υπουργού Εξωτερικών, Γ. Παπανδρέου. Αραγε, είναι τυχαία η ολοφάνερη σύμπτωση και, τέλος πάντων, η ελληνική κυβέρνηση τι λέει για όλ' αυτά;

Από παντού κέρδη

Νέο κόλπο για να κλέβουν τους οικονομικά αδύνατους βρήκαν και οι τραπεζίτες και τα... ευαγή ιδρύματα που διοικούν. Θύματα αυτή τη φορά θα είναι οι συντάξεις των εκατοντάδων χιλιάδων συνταξιούχων του ΙΚΑ, που υποχρεωτικά πλέον πληρώνονται μέσω τραπεζικών λογαριασμών.

Μία πλευρά της κλοπής αποκάλυψε προχτές στη Βουλή ο βουλευτής του ΚΚΕ Στ. Σκοπελίτης, που κατάγγειλε ότι οι τράπεζες θα προεισπράττουν (και άρα θα εκμεταλλεύονται) τα τρισεκατομμύρια των συντάξεων 5-7 μέρες πριν από την πληρωμή τους στους δικαιούχους.

Κέρδος όμως, το οποίο είναι αρκετών δισεκατομμυρίων, αναμένεται να βγάζουν και από τους... άτοκους λογαριασμούς καταθέσεων. Για όσους το έχουν ξεχάσει, θυμίζουμε πως σε καμιά τράπεζα δε δίνεται τόκος για καταθέσεις που είναι (ανάλογα με την τράπεζα) από 170 μέχρι και 250 χιλιάδες δραχμές.

Τα ... εμπρηστικά

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΑΝΑΝΕΩΝΕΤΑΙ, λοιπόν, η αμερικανική επιδιαιτησία στα Σκόπια. Με το που φούντωσαν οι πολεμικές επιχειρήσεις, νάτος ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, κ. Ρόμπερτσον, στην ΠΓΔΜ, για να δώσει, λέει, συμβουλές, ιδιαίτερα στη μη χρήση δυσανάλογων μέσων!

Μας προέκυψαν και οπαδοί του δίκαιου πολέμου τώρα οι ΝΑΤΟικοί δηλαδή, λες και όταν βομβάρδιζαν τη Γιουγκοσλαβία εξ αποστάσεως ο πόλεμος γινόταν επί ίσοις όροις.

Αλλά, βέβαια, κανέναν δε βολεύει περισσότερο από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ η διατήρηση και η «ελεγχόμενη συνδαύλιση» αυτής της κατάστασης, οπότε θα κάνουν ό,τι μπορούν για να τη συντηρήσουν. Το «διαίρει και βασίλευε», άλλωστε, είναι πολύ παλιά συνταγή.

Οσο για την ελληνική κυβέρνηση, επιμένει να μας παρουσιάζεται ως έτοιμη για δημιουργικές παρεμβάσεις στην περιοχή. Κι όλ' αυτά, ενώ προσπαθεί να αποσπάσει κάποιο ρολάκι στην όλη υπόθεση.

Η ΔΙΑΣΥΝΔΕΣΗ των Νομαρχιακών Οργανώσεων της ΝΔ στο Ιντερνετ! Αυτό τους μάρανε εκεί στην αξιωματική αντιπολίτευση, ενόψει και του συνεδρίου τους. Μέχρι τώρα, «σφάζονταν» φυσιολογικά, τώρα θα το κάνουν και ...ψηφιακά!

Αλήθεια, πώς θα λέγεται ο συγκεκριμένος δικτυακός τόπος; www.Varonoi.gr μήπως;

Αλλά, αν νομίζει ότι έτσι θα τη γλιτώσει ο Καραμανλής, κάνει λάθος. Ο Μητσοτάκης είναι απόλυτα ικανός να έχει ετοιμάσει από τώρα τους ...ιούς για να προσβάλει το σύστημα. Τα πάει καλά με τις νέες τεχνολογίες. Δε θυμάστε τότε με τις υποκλοπές;

Γρηγοριάδης Κώστας

ΑΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΜΕ ΚΑΛΑ, έτσι όπως μας τα λένε οι μετεωρολόγοι, σ' αυτήν τη χώρα θα έχουμε εφεξής τρεις μήνες χειμώνα και εννέα καλοκαίρι. Γιατί, όταν το Μάρτη έχουμε ήδη 32 βαθμούς Κελσίου, τότε τι θα γίνει τον Ιούλιο και τον Αύγουστο;

Αλλά καλύτερα να μην το σκεφτόμαστε από τώρα γιατί, αν αναλογιστείς τον καύσωνα στην Αθήνα το κατακαλόκαιρο, ιδρώνεις από τώρα!

Σύμμαχος της κυβέρνησης η ΝΔ

Αλλο ένα συνέδριο, το τρίτο μέσα σε έναν περίπου χρόνο, πραγματοποιεί το ερχόμενο Σαββατοκύριακο η ΝΔ. Η σημασία του Ε` συνεδρίου του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν ξεπερνά τα στενά εσωκομματικά όρια και εξαντλείται στην (ανα)διανομή ρόλων και πόστων, ενώ η «παραγωγή πολιτικής» και η συγκρότηση της «εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης» δε θα είναι παρά μόνο ένα «πάρεργο», μια αγγαρεία για τα 4.500 περίπου στελέχη που θα συγκεντρωθούν στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Αυτό που ενδιαφέρει πρώτα και κύρια τα στελέχη είναι η ξαναμοιρασιά της τράπουλας εξουσίας, η διαμόρφωση νέων εσωκομματικών συσχετισμών που θα καθορίσουν το εσωκομματικό παιχνίδι στο επόμενο διάστημα στην πορεία προς τις επόμενες εκλογές και μετά από αυτές. Η σκόπιμη ανάδειξη των εσωκομματικών ζητημάτων στην προσυνεδριακή περίοδο με την ταυτόχρονη υποβάθμιση του πολιτικού σκέλους, δε σημαίνει βέβαια ότι η ηγεσία της ΝΔ δε διαθέτει πολιτικές προτάσεις και θέσεις για όλα τα θέματα της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής.

Ομως στις, νεοφιλελεύθερες, αυτές θέσεις υπάρχει απόλυτη συμφωνία και ταύτιση μεταξύ του συνόλου των στελεχών, σε σημείο που τυχόν συζήτησή τους θα προκαλούσε ατέλειωτο χασμουρητό, βοηθούντος και του πρώιμου καλοκαιριού, στις αίθουσες του ΣΕΦ. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η ηγεσία της ΝΔ δεν έκανε καν το κόπο να δημοσιοποιήσει οποιεσδήποτε «θέσεις» για τον προσυνεδριακό διάλογο. Ομως οι θέσεις αυτές υπάρχουν και εκφράζονται καθημερινά στην πράξη, επιβεβαιώνοντας τον βαθιά αντιλαϊκό χαρακτήρα της πολιτικής που υποστηρίζει η ηγεσία της ΝΔ, η οποία έχει αποδειχτεί ο πιο φερέγγυος και αποτελεσματικός σύμμαχος της κυβέρνησης Σημίτη. Ο Κ. Καραμανλής καλεί συχνά ανοιχτά την κυβέρνηση να στηριχτεί «πάνω μας», όταν πρόκειται να προχωρήσουν με ταχύτερο και πιο αποτελεσματικό ρυθμό οι νεοφιλελεύθερες επιλογές (ιδιωτικοποιήσεις, απελευθερώσεις αγορών, ελαστικοποίηση εργασιακών σχέσεων, κ.ο.κ.). Παίζοντας το ρόλο του κράχτη από θέση δήθεν «αντιπολίτευσης», φροντίζει να ευλογεί και πλειοδοτεί σε τέτοιες επιλογές, προσφέροντας την πολιτική συναίνεση που απαιτείται για την παγίδευση των λαϊκών μαζών στα πλέον σκληρά αντιλαϊκά μέτρα. Ταυτόχρονα, πρωτοστατεί στη δημιουργία ενός πανίσχυρου σιδηρόφρακτου κρατικού μηχανισμού στον τομέα της καταστολής των λαϊκών αγώνων και δεν είναι τυχαίο ότι χρόνια τώρα πιέζει για την εφαρμογή του τρομονόμου, εκφράζοντας την ικανοποίησή της γιατί τελικά η κυβέρνηση Σημίτη τη «δικαίωσε».

Από την άλλη, ποια είναι η «κριτική» που ασκεί στην κυβέρνηση; Το μόνο που ανησυχεί την ηγεσία της ΝΔ είναι μήπως η κυβέρνηση «δεν κυβερνά», μήπως «κουράστηκε», μήπως ο πρωθυπουργός «έχασε τον έλεγχο»(!) κ.ο.κ., μεταφέροντας πάντα, όπως και για όλα τα ζητήματα φροντίζει να κάνει, τις «ανησυχίες» που υπάρχουν στους κύκλους της άρχουσας τάξης. Με λίγα λόγια η ηγεσία της ΝΔ καθημερινά δίνει εξετάσεις στα μεγάλα αφεντικά, πασχίζοντας να πείσει ότι είναι πανέτοιμη για την αλλαγή φρουράς στην εξουσία, ώστε να δώσει «νέα πνοή» στη συντηρητική διαχείριση, όπως λέει, της κυβέρνησης Σημίτη.

Από αυτή την άποψη μόνο ως κακόγουστο αστείο ακούγονται τα απεγνωσμένα φραστικά «ανοίγματα» του Κ. Καραμανλή προς τους ψηφοφόρους των άλλων κομμάτων, προκειμένου να ελαχιστοποιήσει αντιδεξιά ανακλαστικά, αλλά και να σπείρει σύγχυση και αυταπάτες για την εξίσου απάνθρωπη με το ΠΑΣΟΚ πολιτική που υπερασπίζεται το κόμμα του, κυρίως σε τμήματα φτωχών λαϊκών στρωμάτων που έχουν «μπουχτίσει» από την πασοκική διακυβέρνηση και αναζητούν απεγνωσμένα κάποια άλλη λύση. Την αντιλαϊκή πολιτική που επαγγέλλεται και η ΝΔ πρέπει να έχουν στο στόχαστρο οι εργαζόμενοι με τους αγώνες τους, ώστε, εκτός των άλλων, να ξεσκεπάζουν την προσπάθεια εξαπάτησης και παραπλάνησης των λαϊκών μαζών από την ηγεσία της ΝΔ, που τάχα εμφανίζεται «άφθαρτη» και «χωρίς εξαρτήσεις».

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

Το πρόβλημα του νερού...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Παγκόσμια Μέρα για το Νερό είχαμε τις προάλλες και τα διάφορα στοιχεία που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας φανερώνουν πως το απολύτως απαραίτητο και αναντικατάστατο για τη ζωή και την οποιαδήποτε ανάπτυξη φυσικό αυτό αγαθό μετατρέπεται παγκοσμίως, και με γρήγορους μάλιστα ρυθμούς, σε «είδος εν ανεπαρκεία». Ιδιαίτερα δυσμενείς ήταν οι προβλέψεις που καταγράφηκαν σε πρόσφατο διεθνές συνέδριο επιστημόνων, που πραγματοποιήθηκε στη Σιγκαπούρη. Τρία δισεκατομμύρια άτομα, σε 48 χώρες, θα αντιμετωπίσουν προβλήματα νερού, μέχρι το 2025, εκτίμησαν οι επιστήμονες, ενώ μέχρι το 2050 το νούμερο αυτό θα ανέλθει στα 4 δισεκατομμύρια άτομα. Με άλλα λόγια δηλαδή, ένα πολύ μεγάλο μέρος του τότε παγκόσμιου πληθυσμού.

Οι απανταχού ειδικοί επιστήμονες, βέβαια, όπως και διάφορες διεθνείς οργανώσεις, κινήματα, κλπ., δεν κρούουν μόνο τον κώδωνα του κινδύνου. Αναζητούν και τις αιτίες του κρίσιμου και σοβαρότατου αυτού προβλήματος. Προτείνουν επίσης λύσεις και μέτρα για την έγκαιρη και αποτελεσματική αντιμετώπισή του. Τόσο οι πρώτες, όμως, όσο και οι δεύτερες, έρχονται σε σύγκρουση - στον έναν ή άλλο βαθμό - με τις λογικές και πολιτικές της «παγκοσμιοποίησης», το ασύδοτο κυνηγητό των κερδών και την αυξανόμενη συσσώρευση του παγκόσμιου πλούτου από μια χούφτα πολυεθνικές, τον ανταγωνισμό και τους «νόμους της αγοράς».

... είναι κυρίως πολιτικό

Γίνεται φανερό, έτσι και, μάλιστα, μέσ' από την ίδια τη ζωή και τις εξελίξεις, ότι σήμερα, ακόμη και το πρόβλημα του νερού έχει στην πραγματικότητα βαθύτατα πολιτικό και ταξικό περιεχόμενο. Αποτελεί μια ακόμη, χεροπιαστή απόδειξη της ορθότητας των εκτιμήσεων του 16ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, που σημείωνε σχετικά: «Στο κατώφλι του 21ου αιώνα οι διεθνείς εξελίξεις σημαδεύονται από τη βάρβαρη και απάνθρωπη επιχείρηση του ιμπεριαλισμού να επιβάλει τη "νέα τάξη πραγμάτων" σε όλο τον κόσμο. Η ανθρωπότητα ζει ζοφερές στιγμές, εξαιτίας της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, που εκδηλώνεται σε έκταση και βάθος στην οικονομία, στις εργασιακές σχέσεις, στην κοινωνική πολιτική, στο πολιτικό σύστημα, στον ιδεολογικό, πολιτιστικό τομέα, στις διεθνείς σχέσεις, στο περιβάλλον».

Εχει κανείς ακόμη και την πραγματική αμφιβολία, ότι μόνον η αποφασιστική ενίσχυση και συντονισμός της πάλης των λαών μπορεί να αποσοβήσει τα ακόμη χειρότερα, να δώσει λύσεις σε προβλήματα και να ανοίξει δρόμους προς όφελος των εργαζομένων;

Η αναζήτηση των αιτιών...

Πρόβλημα νερού, όμως, δεν αντιμετωπίζουν μόνον πολλές χώρες του λεγόμενου τρίτου κόσμου, αλλά και πολλές αναπτυγμένες καπιταλιστικά χώρες, ανάμεσά τους και η δική μας. Τουλάχιστον, αυτό λένε οι αρμόδιοι. Τα όσα στοιχεία, όμως, έρχονται στη δημοσιότητα οδηγούν σε ορισμένα κρίσιμα ερωτήματα. Βάζουν την επιτακτική ανάγκη της αναζήτησης των βαθύτερων αιτιών του όποιου προβλήματος νερού έχει η χώρα μας και απαιτούν τις ανάλογες προτάσεις και μέτρα.

Η μέση ετήσια βροχόπτωση στην Ελλάδα ανέρχεται σε 115.000 εκατομμύρια κυβικά. Απ' αυτά, κάτι πάνω από 50.000 εκατ. κυβικά «μένουν» στην επιφάνεια και μόνο 18.700 εκατ. απορροφώνται και εμπλουτίζουν τον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα. Το άθροισμά τους αποτελεί το σύνολο των υδάτινων πόρων της χώρας, ενώ τα υπόλοιπα εξατμίζονται. Την ίδια στιγμή, η συνολική κατανάλωση νερού στη χώρα μας ανέρχεται σήμερα σε 8.000 περίπου εκατ. κυβικά, με τις αγροτικές αρδεύσεις να βρίσκονται στο 85% περίπου της ποσότητας αυτής. Επομένως, νερό υπάρχει και μάλιστα αρκετό. Το θέμα βρίσκεται στις πολιτικές, με τις οποίες οι μέχρι σήμερα κυβερνώντες αντιμετωπίζουν τον αναντικατάστατο αυτό φυσικό πλούτο.

... και οι απαντήσεις

Χρειάζεται ή όχι, για παράδειγμα, ένα πανελλαδικό και επιστημονικά επεξεργασμένο, μακροπρόθεσμο σχέδιο διαχείρισης των υδάτινων πόρων της χώρας; Με ποια κοινωνικά, περιβαλλοντικά, οικονομικά, κλπ., κριτήρια πρέπει να οικοδομηθεί; Μπορεί ή όχι, στα πλαίσια αυτού του σχεδίου, να έχουμε μια σοβαρή αύξηση των νερών, που εμπλουτίζουν τον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα; Πρέπει ή όχι, να παρασχεθούν όλες οι απαραίτητες διευκολύνσεις (οικονομικές, επιστημονικές, τεχνικές, κλπ.) στους φτωχούς και μικρομεσαίους αγρότες, ώστε να αντικαταστήσουν τα σημερινά συστήματα ποτίσματος με «στάγδην» και να υπάρξει μια σοβαρή οικονομία νερού; Πρέπει ή όχι, να υπάρχει μια συστηματική και αποτελεσματική συντήρηση των δικτύων ύδρευσης, ώστε να μη χάνονται τεράστιες ποσότητες νερού; Πρέπει ή όχι, να υπάρξει μια πραγματικά αυστηρή νομοθεσία και, ιδιαίτερα, αυστηρή εφαρμογή της, σχετικά με τη μόλυνση των επιφανειακών και υπόγειων υδάτων; Και για όλ' αυτά - και πολλά ακόμη, εξίσου αναγκαία - θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι της πόλης και του χωριού, οι συνταξιούχοι και γενικότερα ο λαός ή όσοι συσσωρεύουν χρόνια τώρα αμύθητα πλούτη, εκμεταλλευόμενοι τους εργαζόμενους και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές - μαζί και το νερό;

Δίνοντας ο καθένας απαντήσεις στα παραπάνω -και σε πολλά άλλα παρόμοια - ερωτήματα, περιγράφει ουσιαστικά την πολιτική νερού, που θεωρεί απαραίτητη και αναγκαία. Μπορεί, επίσης, να κρίνει την αντίστοιχη πολιτική της σημερινής κυβέρνησης.

Κανένας εφησυχασμός

Ο κύβος για την κοινωνική ασφάλιση ερρίφθη. Κυβέρνηση και εργοδοσία έχουν πάρει τις αποφάσεις τους. Εχουν οριστικοποιήσει τους στόχους τους. Η οικονομία της μετάΟΝΕ εποχής, πλάι στο μοντέλο του «απασχολήσιμου» απαιτεί και ένα άλλο μοντέλο, αυτό του «ασφαλίσιμου». Μια «κοινωνική ασφάλιση», μόνο κατ' όνομα, ένα σύστημα, σκιά του σημερινού, ένα απομεινάρι του 20ού αιώνα, κολοβό και λειψό. Ενα αδειανό πουκάμισο για να ντύσουν το νέο εργασιακό μεσαίωνα. Αυτός είναι ο στόχος της κυβέρνησης και η επιδίωξη του μεγάλου κεφαλαίου. Απ' αυτό το στόχο η κυβέρνηση δεν υποχωρεί ούτε πόντο. Παραμένει προσηλωμένη με θρησκευτική ευλάβεια στις νεοφιλελεύθερες επιταγές. Αυτές υπηρετεί, αυτές εξυπηρετεί. Καμία σημασία δεν έχει αν όλα αυτά, τα επιχειρήσει με το πρώτο κύμα της «μεταρρύθμισης» ή αν θα πνίξει τις κατακτήσεις των εργαζομένων τμηματικά και με δόσεις. Το τελικό αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο δυσβάσταχτο για την εργατική και λαϊκή οικογένεια.

H εναγώνια προσπάθεια μέσα από τα «μπιλιετάκια» του Μαξίμου, πως οι ανατροπές δε θα θίξουν τα «ώριμα δικαιώματα». Οτι θα αφήσουν απ' έξω από την αντιασφαλιστική λαίλαπα, τον άλφα ή βήτα κλάδο, δεν πρέπει να ξεγελά κανέναν. Είναι ο λάκκος της «εκσυγχρονιστικής φάβας». Ισα - ίσα όλες αυτές οι διαρροές, οι δηλώσεις και τα δημοσιεύματα ενισχύουν τους φόβους και την πεποίθηση, ότι μπροστά σ' αυτή την επίθεση δεν πρόκειται να υπάρξουν «οάσεις» ασφαλιστικές. Κανένας δε μένει στο απυρόβλητο. Γι' αυτό τώρα δε χωρά κανένας εφησυχασμός, καμιά αυταπάτη, καμία αναμονή.

Αλλωστε η εμπειρία του πρόσφατου εργασιακού νομοσχεδίου δίνει απαντήσεις. Η κυβέρνηση, ενώ στην αρχή «έριξε» τις αποφάσεις της, στη συνέχεια μέσα από τα τερτίπια του «διαλόγου» επιχείρησε να κατευνάσει τις αντιδράσεις, για να νομοθετήσει στη συνέχεια το αντεργατικό τερατούργημα, ατόφιο και χωρίς να παίρνει και το ελάχιστο πίσω από την ουσία των αρχικών τις διακηρύξεων. Το ίδιο «επικοινωνιακό» σενάριο ακολουθεί και σήμερα με το Ασφαλιστικό. Στόχος αυτού του επικοινωνιακού πολέμου, η εξουδετέρωση ή η ουδετεροποίηση τμημάτων των εργαζομένων, η σαλαμοποίηση των αντιδράσεων, η διάσπαση του αγώνα.

Αυτή την κρίσιμη ώρα, την ώρα της μάχης, οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να μείνουν μόνο στην αμφισβήτηση, να βουλιάξουν στην ανησυχία και στο φόβο του επερχόμενου κακού. Πολύ περισσότερο που σήμερα, βρίσκονται αντιμέτωποι με μια συνολική επίθεση. Με τον τρομονόμο, τα σχέδια για απαγόρευση των διαδηλώσεων, την ασυδοσία στους εργασιακούς χώρους. Ολα αυτά είναι αρκετά σημάδια μιας δεκαετίας συνολικής αντιδραστικής επίθεσης, που δεν πρέπει να υποτιμηθούν.

Τώρα είναι η ώρα της πάλης. Η ώρα της πιο πλατιάς και μαχητικής συσπείρωσης. Τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια στις 14 Μάρτη, σε 46 πόλεις της Ελλάδας, δείχνουν ότι υπάρχουν οι δυνάμεις που μάχονται, που συνεγείρουν, που συγκρούονται. Είναι στους δρόμους, και στους δρόμους του αγώνα καλούν και στις 5 Απρίλη. Καλούν τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους συνταξιούχους, τους ελεύθερους επαγγελματίες και τους αγρότες, και προειδοποιούν πως αν τώρα υποκύψουν στη λογική του «λιγότερου κακού», τότε αύριο θα εισπράξουν το χειρότερο.

Τα έργα τους

Υμνούν τα έργα

που 'χουν κάνει,

τα δισ. που ρίξαν

για βιτρίνα,

νισάφι όμως

το λιβάνι,

γιατί εκτός

από εκείνα,

έργα δικά σας

είναι «διάνοι»

κι η ανεργία