Αλλο ένα συνέδριο, το τρίτο μέσα σε έναν περίπου χρόνο, πραγματοποιεί το ερχόμενο Σαββατοκύριακο η ΝΔ. Η σημασία του Ε` συνεδρίου του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν ξεπερνά τα στενά εσωκομματικά όρια και εξαντλείται στην (ανα)διανομή ρόλων και πόστων, ενώ η «παραγωγή πολιτικής» και η συγκρότηση της «εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης» δε θα είναι παρά μόνο ένα «πάρεργο», μια αγγαρεία για τα 4.500 περίπου στελέχη που θα συγκεντρωθούν στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Αυτό που ενδιαφέρει πρώτα και κύρια τα στελέχη είναι η ξαναμοιρασιά της τράπουλας εξουσίας, η διαμόρφωση νέων εσωκομματικών συσχετισμών που θα καθορίσουν το εσωκομματικό παιχνίδι στο επόμενο διάστημα στην πορεία προς τις επόμενες εκλογές και μετά από αυτές. Η σκόπιμη ανάδειξη των εσωκομματικών ζητημάτων στην προσυνεδριακή περίοδο με την ταυτόχρονη υποβάθμιση του πολιτικού σκέλους, δε σημαίνει βέβαια ότι η ηγεσία της ΝΔ δε διαθέτει πολιτικές προτάσεις και θέσεις για όλα τα θέματα της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής.

Ομως στις, νεοφιλελεύθερες, αυτές θέσεις υπάρχει απόλυτη συμφωνία και ταύτιση μεταξύ του συνόλου των στελεχών, σε σημείο που τυχόν συζήτησή τους θα προκαλούσε ατέλειωτο χασμουρητό, βοηθούντος και του πρώιμου καλοκαιριού, στις αίθουσες του ΣΕΦ. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η ηγεσία της ΝΔ δεν έκανε καν το κόπο να δημοσιοποιήσει οποιεσδήποτε «θέσεις» για τον προσυνεδριακό διάλογο. Ομως οι θέσεις αυτές υπάρχουν και εκφράζονται καθημερινά στην πράξη, επιβεβαιώνοντας τον βαθιά αντιλαϊκό χαρακτήρα της πολιτικής που υποστηρίζει η ηγεσία της ΝΔ, η οποία έχει αποδειχτεί ο πιο φερέγγυος και αποτελεσματικός σύμμαχος της κυβέρνησης Σημίτη. Ο Κ. Καραμανλής καλεί συχνά ανοιχτά την κυβέρνηση να στηριχτεί «πάνω μας», όταν πρόκειται να προχωρήσουν με ταχύτερο και πιο αποτελεσματικό ρυθμό οι νεοφιλελεύθερες επιλογές (ιδιωτικοποιήσεις, απελευθερώσεις αγορών, ελαστικοποίηση εργασιακών σχέσεων, κ.ο.κ.). Παίζοντας το ρόλο του κράχτη από θέση δήθεν «αντιπολίτευσης», φροντίζει να ευλογεί και πλειοδοτεί σε τέτοιες επιλογές, προσφέροντας την πολιτική συναίνεση που απαιτείται για την παγίδευση των λαϊκών μαζών στα πλέον σκληρά αντιλαϊκά μέτρα. Ταυτόχρονα, πρωτοστατεί στη δημιουργία ενός πανίσχυρου σιδηρόφρακτου κρατικού μηχανισμού στον τομέα της καταστολής των λαϊκών αγώνων και δεν είναι τυχαίο ότι χρόνια τώρα πιέζει για την εφαρμογή του τρομονόμου, εκφράζοντας την ικανοποίησή της γιατί τελικά η κυβέρνηση Σημίτη τη «δικαίωσε».

Από την άλλη, ποια είναι η «κριτική» που ασκεί στην κυβέρνηση; Το μόνο που ανησυχεί την ηγεσία της ΝΔ είναι μήπως η κυβέρνηση «δεν κυβερνά», μήπως «κουράστηκε», μήπως ο πρωθυπουργός «έχασε τον έλεγχο»(!) κ.ο.κ., μεταφέροντας πάντα, όπως και για όλα τα ζητήματα φροντίζει να κάνει, τις «ανησυχίες» που υπάρχουν στους κύκλους της άρχουσας τάξης. Με λίγα λόγια η ηγεσία της ΝΔ καθημερινά δίνει εξετάσεις στα μεγάλα αφεντικά, πασχίζοντας να πείσει ότι είναι πανέτοιμη για την αλλαγή φρουράς στην εξουσία, ώστε να δώσει «νέα πνοή» στη συντηρητική διαχείριση, όπως λέει, της κυβέρνησης Σημίτη.

Από αυτή την άποψη μόνο ως κακόγουστο αστείο ακούγονται τα απεγνωσμένα φραστικά «ανοίγματα» του Κ. Καραμανλή προς τους ψηφοφόρους των άλλων κομμάτων, προκειμένου να ελαχιστοποιήσει αντιδεξιά ανακλαστικά, αλλά και να σπείρει σύγχυση και αυταπάτες για την εξίσου απάνθρωπη με το ΠΑΣΟΚ πολιτική που υπερασπίζεται το κόμμα του, κυρίως σε τμήματα φτωχών λαϊκών στρωμάτων που έχουν «μπουχτίσει» από την πασοκική διακυβέρνηση και αναζητούν απεγνωσμένα κάποια άλλη λύση. Την αντιλαϊκή πολιτική που επαγγέλλεται και η ΝΔ πρέπει να έχουν στο στόχαστρο οι εργαζόμενοι με τους αγώνες τους, ώστε, εκτός των άλλων, να ξεσκεπάζουν την προσπάθεια εξαπάτησης και παραπλάνησης των λαϊκών μαζών από την ηγεσία της ΝΔ, που τάχα εμφανίζεται «άφθαρτη» και «χωρίς εξαρτήσεις».