ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Στρατός υποδαύλισης του πολέμου

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Μακρινό όνειρο» χαρακτήρισε την επίτευξη «μόνιμης ειρήνης και σταθερότητας στην περιοχή των Βαλκανίων», ο Α. Τσοχατζόπουλος, μιλώντας χτες στο Ουρόσεβατς του Κοσσόβου σε συγκέντρωση στρατιωτών της εκεί ελληνικής δύναμης. Δεν εξήγησε όμως γιατί συμβαίνει αυτό δύο χρόνια μετά τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς, που προσυπέγραψε η κυβέρνηση Σημίτη, για να αποκατασταθεί, τάχα, η σταθερότητα και η ειρήνη και πολύ περισσότερο όταν δεν υπάρχει «ο χασάπης των Βαλκανίων», όπως και ο ίδιος τον είχε χαρακτηρίσει. Προτιμά να μην αναφέρει τίποτα ο υπουργός για τις αιτίες της «εύφλεκτης» κατάστασης που υπάρχει στα Βαλκάνια, γιατί δεν μπορεί να κατηγορήσει το ΝΑΤΟ για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, στις οποίες συμμετέχει και η κυβέρνηση μέσω του ΝΑΤΟικού στρατού κατοχής. Αυτός ο στρατός ευθύνεται και για τη διαφαινόμενη νέα ανάφλεξη στη νότια Σερβία. Γιατί υποθάλπει τους ένοπλους εθνικιστές του UCPBM, στους οποίους έχει παραδώσει ουσιαστικά την «ουδέτερη ζώνη» στα σύνορα με το Κόσσοβο, προκειμένου να τη μετατρέψουν σε ορμητήριο για επιδρομές στο εσωτερικό της Σερβίας και πρόκληση γενικότερης σύρραξης. Αποδεικνύεται περίτρανα ότι οι ΝΑΤΟικοί εγκληματίες μόνο την ειρήνη δε θέλουν και γι' αυτό επιβάλλεται να επιστρέψει το ταχύτερο το ελληνικό εκστρατευτικό Σώμα.

Θέλουν «κυριαρχία» στην Κύπρο!

Αυτό, πάλι, τι σας λέει; Η Βρετανία μόλις μυρίστηκε «πετρέλαιο» στα χωρικά ύδατα της Κύπρου έσπευσε να εγείρει θέμα κυριαρχίας επί των χωρικών υδάτων λόγω των στρατιωτικών βάσεων που έχουν στην Κύπρο (Λεμεσό και Δεκέλεια)! Μάλιστα, επικαλούνται τη Συνθήκη Εγκαθιδρύσεως για να υποστηρίξουν ότι έχουν κυριαρχία που επεκτείνεται όχι μόνο στα τρία μίλια, αλλά στα δώδεκα! Δυστυχώς, δεν πρόκειται για κακόγουστη φάρσα, αλλά για τη συνέχεια της γνωστής ιμπεριαλιστικής αρπακτικής τακτικής των Βρετανών στο νησί. Πολύ φοβούμαστε ότι θα υπάρξουν άσχημες εξελίξεις, στο βαθμό μάλιστα που επιβεβαιωθούν τα περί ύπαρξης πετρελαίου.

Η ουσία για τους ρ/σ της ΕΡΑ

Σίγουρα, οι κυβερνώντες και η διοίκηση της ΕΡΤ θα έχουν μπόλικες δικαιολογίες, για το νέο, δραστικό μέτρο συρρίκνωσης του ενημερωτικού ρόλου και χαρακτήρα των 19 περιφερειακών ραδιοφωνικών σταθμών της ΕΡΑ. Οπως σίγουρο είναι ότι οι δικαιολογίες αυτές θα βρίσκονται στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση από παλιότερες δεσμεύσεις και υποσχέσεις, περί ανάπτυξης και ισχυροποίησης των περιφερειακών ρ/σ. Ολ' αυτά, όμως, έχουν μικρή σημασία τελικά και δεν αλλάζουν την ουσία. Και η τελευταία είναι η εξής: Η δραστική συρρίκνωση του ενημερωτικού χαρακτήρα των περιφερειακών ραδιοφωνικών σταθμών της ΕΡΑ συνεπάγεται απολύσεις δημοσιογράφων και άλλων εργαζομένων από τη μια και από την άλλη, ελεύθερο πεδίο δράσης στους ιδιωτικούς ρ/σ.

Και αυτή, ακριβώς, η ουσία φανερώνει και τους πραγματικούς στόχους των κυβερνώντων και της διοίκησης της ΕΡΤ, που δεν είναι άλλοι από τη μείωση των δαπανών και την παράδοση της ενημέρωσης στην «ιδιωτική πρωτοβουλία». Ολα τ' άλλα είναι απλώς λόγια...

Πολιτική σχιζοφρένεια

Επιχαίρουν τις τελευταίες μέρες οι τουρκικές εφημερίδες για το επαπειλούμενο -νέο- κλείσιμο του κόμματος που εκφράζει το «πολιτικό Ισλάμ», αυτού της Αρετής («Φαζιλέτ»). Διότι, λέει, το εν λόγω κόμμα απειλεί τις αρχές του «κοσμικού κράτους». Δηλαδή, του ατελούς μορφώματος που δημιούργησε ο Μουσταφά Κεμάλ το 1923 και έχει ένα «δυτικό» προσωπείο, με το στρατό να είναι ο καθοριστικός παράγων «σταθερότητας» (αν κανένας διαφωνεί, οι στρατηγοί απλώς προβαίνουν σε ένα ωραίο πραξικόπημα).

Βέβαια, αν κανείς ξέρει λίγη σύγχρονη πολιτική τουρκική ιστορία, ίσως διατυπώσει κάποιες αμφιβολίες για το κατά πόσον το κόμμα του «πολιτικού Ισλάμ» αποτελεί απειλή για το κοσμικό κράτος και πόσο «λογικός» είναι ο σχετικός θόρυβος. Αρκεί να λεχθεί ότι ο νέος (τότε) πολιτικός Νετσμετίν Ερμπακάν δημιούργησε το κόμμα της Ευημερίας τη δεκαετία του 1960, μετά από υπόδειξη τίνων λέτε; Των στρατηγών φυσικά, που ήθελαν να αποδυναμώσουν με κάθε τρόπο το Κόμμα της Δικαιοσύνης...

Περί ονείρων...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΜΑΚΡΙΝΟ όνειρο χαρακτήρισε την προοπτική της μόνιμης ειρήνευσης στα Βαλκάνια, χτες, από το Κόσσοβο όπου βρίσκεται, ο Ακης Τσοχατζόπουλος. Εμ, βέβαια, λογικό είναι να το λέει και σίγουρα ξέρει πολλά επ' αυτού ο κ. υπουργός. Πώς θα μπορούσε να μην ξέρει, όταν η κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει έχει βάλει το χεράκι της γι' αυτό;

`Η για να είμαστε πιο ακριβείς, την υπογραφή του πρωθυπουργού και τη δική του σε όλες τις αποφάσεις ωμής επέμβασης των ΗΠΑ και της ΕΕ στα Βαλκάνια. Από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, δηλαδή, μέχρι την απόφαση για το βομβαρδισμό της.

Μόνο που δεν πολυ-κολλάει αυτή η δήλωσή του με τα περί της Ελλάδας που είναι «παράγοντας σταθερότητας στην περιοχή» και άλλα τέτοια! Ας μας πουν, λοιπόν, τι πραγματικό ρόλο επιδιώκουν να παίξουν στη Βαλκανική, που, κατά τη γνώμη του κ. Τσοχατζόπουλου, δε θα ειρηνεύσει ποτέ.

Κι επίσης καλό θα ήταν να μας πουν ποιος νομίζουν ότι φταίει γι' αυτό. Εκτός πια κι αν ευθύνονται οι λαοί των Βαλκανίων, που είναι από φυσικού τους φασαριόζοι και πολεμοχαρείς.

ΑΛΗΘΕΙΑ, πού τα βρήκε τα στοιχεία της η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία «Ευρω-Βαρόμετρο», σύμφωνα με τα οποία οι Ελληνες στηρίζουν την πολιτική της ΕΕ; Γιατί εμείς, αν θυμόμαστε καλά, 90%, για παράδειγμα, είχαν ταχθεί κατά των επεμβάσεων στη Γιουγκοσλαβία.

Επίσης, αν δε μας απατά η μνήμη μας, οι αγρότες τάσσονται κατά των προστίμων και των ποσοστώσεων, τα συνδικάτα κατά της ελαστικοποίησης της εργασίας και των νέων αντιδραστικών εργασιακών σχέσεων και γενικώς όλος ο κόσμος κατά της λιτότητας!

Μάλλον ευσεβείς πόθους εκφράζουν κάτι τέτοιες έρευνες. Εκτός και αν ως πεδίο διεξαγωγής της σχετικής δημοσκόπησης είχαν το Μέγαρο Μαξίμου.

Γρηγοριάδης Κώστας

«Δανεισμός» ή «ενοικίαση» ή δουλεμπόριο

Πριν μερικές εκατοντάδες χρόνια, ο σιδερόφραχτος στρατιώτης του φεουδάρχη πλησίασε τη φτωχή καλύβα και φώναξε τον πατέρα της οικογένειας να βγει έξω. Η προσταγή του αφέντη ήταν να πάει στο διπλανό φέουδο, μαζί με άλλους άντρες του χωριού που διαφέντευε ο άρχοντας και να δουλέψει όπου του πουν. Ο φτωχός δουλευτής της γης, ιδιοκτησία του άρχοντα, ήταν η συνεισφορά σε μια εύθραυστη συμμαχία. Χρειάζεται λίγο να «μαλακώσει» το μυαλό μας, να ξεφύγει από αυτό που σήμερα έχουμε κατακτήσει και που νομίζουμε ότι κανείς δεν πρόκειται να μας το πάρει πίσω. Τότε θα είναι πιο εύκολο να καταλάβουμε ότι πρόκειται για μια «μεσαιωνική» μορφή «δανεισμού» ή «ενοικίασης» εργαζόμενου.

Πριν μερικά χρόνια, μια γραμματέας σήκωσε το τηλέφωνό της και κάλεσε στο γραφείο του προέδρου της επιχείρησης ένα διευθυντικό στέλεχος. Το στέλεχος αυτό, υψηλά αμειβόμενο και καταρτισμένο, θα αναλάμβανε να συντονίσει μια συγκεκριμένη δουλιά που είχε αναλάβει μια συνεργαζόμενη επιχείρηση. Μια ομάδα στελεχών της επιχείρησης αυτής θα έμπαινε κάτω από τις οδηγίες του για μερικούς μήνες. Οταν η δουλιά θα τέλειωνε, το διευθυντικό στέλεχος θα επέστρεφε στην εταιρία του, για να συνεχίσει τη δουλιά που έκανε, στην ίδια θέση, με τον ίδιο μισθό, που, εξάλλου, δε θα σταματούσε ούτε για μια στιγμή να του καταβάλλεται από τη δική του εταιρία. Είναι πιο εύκολο να καταλάβουμε πως πρόκειται, επίσης, για μια περίπτωση «δανεισμού». Μόνο, που εδώ οι όροι είναι καλύτεροι και η επιστροφή εξασφαλισμένη.

Πριν μερικούς μήνες, ένας άνεργος ηλεκτροτεχνίτης άκουσε το τηλέφωνό του να κουδουνίζει. Ηταν από το ιδιωτικό γραφείο εύρεσης εργασίας, στο οποίο είχε δώσει πρόσφατα το βιογραφικό του. Είχε βρεθεί δουλιά γι' αυτόν και έπρεπε να περάσει από τα γραφεία τους. Οταν πήγε, υπέγραψε μια σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου. Το ιδιωτικό γραφείο τού είχε εξασφαλίσει δουλιά σε μια τεχνική εταιρία για ένα χρόνο. Στη συνέχεια, κάλεσε τον ηλεκτροτεχνίτη και τον προσέλαβε το ίδιο, αντί να τον στείλει στην ενδιαφερόμενη εταιρία. Μόλις τέλειωνε ο χρόνος, ο ηλεκτροτεχνίτης θα ήταν πάλι άνεργος και κάποιος άλλος θα έπαιρνε τη θέση του, για λίγο ή περισσότερο.

Η τεχνική εταιρία δεν ήθελε να προσλάβει τον εργαζόμενο και να αναγκαστεί μετά να τον κρατήσει και να δημιουργηθούν απαιτήσεις για επιδόματα προϋπηρεσίας και ό,τι άλλο προβλέπουν ο νόμος και η κλαδική συλλογική σύμβαση εργασίας πως πρέπει να παρέχει στους εργαζομένους της. Δεν ήθελε να έχει ένα μόνιμο εργαζόμενο, ο οποίος θα μπορούσε να συνδικαλιστεί στο κλαδικό σωματείο, ή, ακόμη χειρότερα, να συμβάλει στη δημιουργία ενός επιχειρησιακού σωματείου. Με λίγα λόγια, δεν ήθελε «φασαρίες». Ηταν μια ακόμη περίπτωση «ενοικίασης» εργαζόμενου. Ενός εργαζόμενου, που, σε διαφορετική περίπτωση, θα είχε μια σταθερή θέση εργασίας σε μια τεχνική εταιρία.

Πριν λίγες μέρες, ο υφυπουργός Εργασίας, Χρ. Πρωτόπαππας, κατέθεσε στη Βουλή την άποψη ότι η δραστηριότητα των ιδιωτικών γραφείων εύρεσης εργασίας είναι νόμιμη, συμπεριλαμβανομένου και του «δανεισμού». Επικαλέστηκε τρία άρθρα του Αστικού Κώδικα, για να επιβεβαιώσει τον ισχυρισμό του. Εκ των υστέρων, φάνηκε ότι τα άρθρα αυτά ήταν αόριστα και γενικόλογα, για παράδειγμα, αφορούσαν τον ορισμό της ...σύμβασης εργασίας. Ωστόσο, για τον ηλεκτροτεχνίτη, όπως και για τον φτωχό δουλοπάροικο, δεν έχει καμία σημασία, αν είναι νόμιμο ή παράνομο το δουλεμπόριο. Γιατί, είτε νόμιμο, είτε νομότυπο, είτε παράνομο, το αποτέλεσμα γι' αυτόν είναι το ίδιο.

Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ

Εξετάσεις αντικομμουνισμού...

Γρηγοριάδης Κώστας

Θαυμάστε εύρος και βάθος... σκέψης καθηγητή στο Τμήμα Οινολογίας του ΤΕΙ Αθήνας. Ιδού η ερώτηση που έβαλε σε σπουδαστές του: «Γιατί ο συνεργατισμός απέτυχε στα κράτη του Σοβιετικού Μπλοκ και του τρίτου κόσμου και πέτυχε στην Ευρώπη και την Αμερική» (3 μονάδες)...

Κατά τον ίδιο «απέτυχε» διότι κατάφερε να φέρει στην πρώτη γραμμή χώρες από την καθυστέρηση, να εξαφανίσει την πείνα, να ανοικοδομήσει σε χρόνο ρεκόρ την ΕΣΣΔ μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και να εξαλείψει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Ενώ στην Αμερική και την Ευρώπη «πέτυχε» διότι οι συνεταιρισμοί μαράζωσαν ή τους κατάπιε το μεγάλο κεφάλαιο ή γίνανε μοχλός για το ξεκλήρισμα της φτωχής αγροτιάς.

Μπράβο κ. καθηγητά. Μπράβο κ. Βογιατζή, πήρατε άριστα! Και σε ανώτερα! Μόνο που μας δυσκόλεψε στην απάντηση, αυτό το «Σοβιετικό Μπλοκ» και το «Ευρώπη» σας. Προφανώς η ΕΣΣΔ και οι άλλες ευρωπαϊκές πρώην σοσιαλιστικές χώρες δεν ανήκαν σε αυτή (ίσως στον «τρίτο κόσμο», όπως υπονοείτε...). Εξάλλου από το μάθημα του «συνεργατισμού» μέχρι το μάθημα «ψυχροπολεμικής γεωγραφίας» και την «επιστήμη» του αντικομμουνισμού, η απόσταση φαίνεται πως δεν είναι μεγάλη...

Εκ του ασφαλούς «αντιδιαπλεκόμενοι»

Υποκριτική, δημαγωγική και εκ του ασφαλούς η στάση της ηγεσίας της ΝΔ, κατά τη διάρκεια της συζήτησης των άρθρων 14, 15 (ασυμβίβαστο ιδιοκτητών ΜΜΕ και προμηθευτών του δημοσίου), αλλά και του 24 (για τα δάση και το περιβάλλον) του Συντάγματος. Η ΝΔ, αφού συμφώνησε να αναθεωρηθούν τα συγκεκριμένα άρθρα, γεγονός που σημαίνει ότι χρειάζεται πλέον μια απλή πλειοψηφία 151 βουλευτών για να περάσουν οι αντιδραστικές διατάξεις, τώρα επιχειρεί εκ του ασφαλούς να το «παίξει» ασυμβίβαστος αντίπαλος των διαπλεκομένων και υπερασπιστής του περιβάλλοντος και των δασών. Γνωρίζει, βέβαια, πολύ καλά ότι οι ψήφοι του κυβερνώντος κόμματος αρκούν για να γίνει η βρώμικη δουλιά και γι' αυτό προσπαθεί η ίδια να φανεί «καθαρή» απέναντι στην «κοινή γνώμη». Η τελευταία όμως δε μασάει κουτόχορτο. Γνωρίζει πολύ καλά ότι η ηγεσία της ΝΔ είναι βουτηγμένη μέχρι το λαιμό στη διαπλοκή και έχει εμπλακεί ευθέως στις διαμάχες της, με στόχο τη μοιρασιά της πίτας. Ανεξάρτητα, όμως, απ' αυτό, η πολιτική που υποστηρίζει είναι πολιτική εκχώρησης των πάντων στο κεφάλαιο. Στα Μέσα Ενημέρωσης ή στα δάση θα σταματήσει;

Το συνέδριο

«Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε στο Κέντρο Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ το τρίτο διεπιστημονικό συνέδριο για τα Βαλκάνια που διοργανώνει το Πρόγραμμα Κόκκαλη για τη Νοτιοανατολική και Κεντροανατολική Ευρώπη». Αυτά έγραφε προχτεσινή ανακοίνωση του ιδρύματος Κόκκαλη από τη Βοστόνη. Για τη συμμετοχή στο συνέδριο υποβλήθηκαν 200 αιτήσεις από πανεπιστήμια της Αμερικής και της Ευρώπης και επιλέχτηκαν 22.

Οσο για τα θέματα του συνεδρίου, σύμφωνα με την ανακοίνωση, συζητήθηκαν:1. Η οικονομική ανασυγκρότηση, δημόσια διοίκηση και εκδημοκρατισμός. 2. Κοινωνία πολιτών και ανθρώπινα δικαιώματα. 3. ΜΜΕ και δημοκρατία 4. Παραδοσιακά και νέα ζητήματα ασφάλειας. 5. Εγκληματικότητα και διαφθορά.

Και δε λέμε, πως οι τίτλοι δεν προκαλούν ενδιαφέρον, αλλά πολύ θα θέλαμε, να γνωρίζαμε το αναλυτικό περιεχόμενο των θεμάτων. Μήπως, ας πούμε, παρουσιάστηκαν τα όσα τραγικά έγιναν και γίνονται τα τελευταία χρόνια στη Γιουγκοσλαβία, αλλά και τις άλλες πρώην σοσιαλιστικές χώρες της Βαλκανικής ή της Ανατολικής Ευρώπης γενικότερα, ως υποδείγματα εκδημοκρατισμού;

Η ξεφτίλα της TV

Ο εκμαυλισμός συνειδήσεων είναι μόνιμος στόχος των καναλιών που ελέγχονται από τους μεγαλοϊδιοκτήτες και παντός τύπου εργολάβους που συνδέονται και «διαπλέκονται» πολύμορφα με τη σημερινή πολιτική χτυπήματος των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Τα «φρούτα» των ημερών είναι πολλά και ευδοκιμούν σε όλα τα τηλεοπτικά κανάλια, ιδιαίτερα στα ιδιωτικά. Τι να πει κανείς για τα δελτία «ειδήσεων»; Στην καλύτερη περίπτωση, ειδήσεις που έχουν ένα κάποιο περιεχόμενο και ενδιαφέρον καταλαμβάνουν ελάχιστο χρόνο, ενώ μια σαβούρα ψευτοειδήσεων και «καλλιτεχνικών γεγονότων» κυριαρχεί, δίνοντας τον τόνο της αποχαύνωσης.

Αυτά στα δελτία ειδήσεων. Εκεί, όμως, που ίσως γίνεται η πιο «επιστημονική» και ύπουλη παρέμβαση είναι στα λεγόμενα ψυχαγωγικά προγράμματα, την ώρα της χαλάρωσης στον καναπέ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το βραδάκι της Κυριακής, που σε ένα τέτοιο σόου πολύ... υψηλής αισθητικής, δύο ομάδες που συμμετείχαν στο εν λόγω παιχνίδι, οι «νύφες» και οι «πεθερές», έφτασαν στο σημείο να εμφανιστούν με εσώρουχα και ρόμπες, προκειμένου να κερδίσουν την... εύνοια του, καλεσμένου στο στούντιο,... εκστασιασμένου κοινού.

Αναφέρουμε όλ' αυτά, γιατί το δικαίωμα στην ενημέρωση αποτελεί - υποτίθεται - ένα στοιχειώδες δημοκρατικό δικαίωμα. Οπως και αυτό μιας αξιοπρεπούς τουλάχιστον ψυχαγωγίας. Δικαιώματα, τα οποία πρέπει να υπηρετούν - υποτίθεται - οι καναλάρχες. Και μπορεί, βέβαια, να αντιτείνουν κάποιοι ότι υπάρχει και το κουμπί του «οφ». Δε λέμε, είναι κι αυτό μια λύση. Πολύ καλύτερη όμως είναι η αγωνιστική διεκδίκηση και επιβολή του σεβασμού των προαναφερομένων δικαιωμάτων. Με ό,τι αυτό χρειάζεται ή συνεπάγεται.

Αρχή εκτροπής;

Κινήσεις εντυπωσιασμού ή προλείανση του εδάφους για «ανώμαλες» εκτροπές; Σε κάθε περίπτωση, οι προωθούμενες από την κυβέρνηση ρυθμίσεις, που αφορούν στον έλεγχο των οικονομικών των κομμάτων, προκαλούν - και όχι αδικαιολόγητα - έντονη ανησυχία για τις συνέπειες που θα επιφέρουν και τις οποίες, βέβαια, θα υποστούν κόμματα «μη αρεστά» στην κρατούσα άποψη, που θα βρεθούν, από τη μια στιγμή στην άλλη, στο μικροσκόπιο και υπό τον έλεγχο εκείνων, τους οποίους αντιπαλεύουν.

Προφανώς, σ' αυτήν την κατηγορία, δεν εντάσσονται - και το ξέρουν - κόμματα, όπως η ΝΔ και ο ΣΥΝ, οι εκπρόσωποι των οποίων, άλλωστε, στη Διακομματική Επιτροπή της Βουλής δεν είχαν κανένα πρόβλημα να συναινέσουν με τις κυβερνητικές προτάσεις. «Παραφωνία» σ' αυτήν την «τρικομματική» ομόνοια, ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ, ο οποίος επισήμανε τους κινδύνους που εγκυμονούν τα προωθούμενα μέτρα.

Αρκεί μόνο να μνημονευτεί η πρόταση να καταγράφονται, μέσα από τραπεζικούς λογαριασμούς, τα ονόματα όσων χρηματοδοτούν ή συναλλάσσονται με τα κόμματα! Μια σύγχρονη μέθοδος φακελώματος, για την οποία ουδείς μπορεί να προεξοφλήσει το πώς και από ποιους θα χρησιμοποιηθούν οι ιδιότυπες αυτές «λίστες». Από μόνη της, η πρόταση αυτή είναι αρκετός λόγος, για να προσκρούσουν συνολικά οι προωθούμενες ρυθμίσεις στην αντίσταση κάθε προοδευτικού ανθρώπου, κάθε δημοκράτη. Πόσο μάλλον, που η ιστορία αυτού του τόπου βρίθει από διώξεις, περιορισμούς και απαγορεύσεις και είναι άκρως διδακτική για το πού μπορούν να οδηγήσουν τέτοιου είδους μεθοδεύσεις.

Ποιος μπορεί να δώσει επαρκείς εγγυήσεις ότι τα παραπάνω σενάρια δε θα γίνουν πραγματικότητα; Μπορεί, άραγε, η κυβέρνηση να εγγυηθεί ότι η παρεμβολή δικαστών και ορκωτών λογιστών στον έλεγχο των οικονομικών των κομμάτων δε θα σηματοδοτήσει σφίξιμο της μέγκενης στην ίδια τους τη λειτουργία; Και οι όποιες τέτοιες εγγυήσεις δε θα ισοδυναμούσαν με «ακάλυπτες επιταγές», αφού είναι γνωστές οι δυνατότητες ποδηγέτησης και της Δικαιοσύνης και των ελεγκτικών μηχανισμών;

Σε ό,τι, δε, αφορά στην πάταξη της διαπλοκής και της στήριξης των κομμάτων από μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, που επικαλείται η κυβέρνηση για την προώθηση των σχεδίων της, μόνο ειρωνικό μειδίαμα μπορούν να προκαλέσουν και απευθύνονται μάλλον σε αφελείς. Η διαπλοκή είναι φαινόμενο αναπόσπαστο του πολιτικοοικονομικού συστήματος σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες και δεν αντιμετωπίζεται με ένα πιο αυστηρό νομοθετικό πλαίσιο, το οποίο, συν τοις άλλοις, θεσπίζει μια κυβέρνηση, η οποία προάγει τα συμφέροντα ακριβώς αυτού του συστήματος. Υπάρχει, άλλωστε, και αντίστοιχη εμπειρία από άλλες χώρες, που συνθλίβει το σαθρό υπόβαθρο στο οποίο στηρίζονται οι κυβερνητικές προτάσεις.

Το προαναφερθέν «απόστημα» δεν πρόκειται να σπάσει. Κι αυτό οφείλει να το κατανοήσει κάθε πολίτης αυτού του τόπου και να μην παρασυρθεί από τις εντυπωσιοθηρικές κινήσεις της κυβέρνησης. Και οφείλει να μην παρασυρθεί, όχι μόνο γιατί αυτές δεν πρόκειται να επιτελέσουν το σκοπό που διακηρύσσει η κυβέρνηση και λειτουργούν περίπου ως «στάχτη στα μάτια του κόσμου», αλλά και γιατί μπορεί να αποδειχτούν άκρως επικίνδυνες για τις λαϊκές ελευθερίες και τα λαϊκά δικαιώματα.