«Η Ελλάδα με την ύπαρξη του Ενιαίου Φορέα Ελέγχου Τροφίμων (ΕΦΕΤ) θεωρείται πρωτοπόρος, καθώς συγκαταλέγεται μέσα στις πρώτες πέντε ευρωπαϊκές χώρες που έχουν δημιουργήσει αρμόδιο φορέα, ο οποίος ασχολείται με τον έλεγχο της ποιότητας τροφίμων»! Αυτό αναφέρει μεταξύ άλλων χτεσινό δελτίο Τύπου του ΕΦΕΤ και εμείς αναρωτιόμαστε: ποιους ελέγχους, πού και με ποιους τους κάνει ο ΕΦΕΤ, αφού πέρα από το προεδρείο του, που έχει διοριστεί εδώ και ένα χρόνο, δε διαθέτει τίποτα άλλο; Αλλά και να είχε την απαραίτητη υλικοτεχνική υποδομή, όπως και το αναγκαίο προσωπικό, τι επιπέδου ελέγχους μπορεί να κάνει, αφού αυτόν το τομέα (του ελέγχου) τον έχουν αναλάβει οι βιομηχανίες τροφίμων;

Πάντως, αν αυτός ο φορέας, όπως ο ΕΦΕΤ, είναι πρότυπο για την ασφάλεια των τροφίμων και των καταναλωτών και για τις άλλες χώρες της Ευρώπης, τότε... σωθήκαμε.

Πριν λίγους μήνες είχε βγει βουλευτής και είπε ότι έτσι όπως πάει το πράγμα σε λίγο οι κοινοβουλευτικές ομάδες των αστικών κομμάτων θα χωρίζονται σε «ομάδα του χ επιχειρηματία», «ομάδα του ψ επιχειρηματία» κ.ο.κ.

Το θυμηθήκαμε μετά την πληροφορία πως το κείμενο της πρότασης νόμου των 53 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ που «εμπνεύστηκε» ο Θ. Τσουκάτος άρχισε να κυκλοφορεί από τις αρχές Οκτώβρη... Και ξέρετε, εκείνη η περίοδος ήταν ολίγον «περίεργη»: Και «κότερα» είχε, και Σαλαλέδες που φύγανε από το ΠΑΣΟΚ για να πάνε στον Κόκκαλη είχε και άλλα τέτοια «διαπλοκίστικα» είχε.

Τι να σκεφτεί κανείς, λοιπόν; Οτι υπήρξε ώθηση προς κάποιους βουλευτές να προβούν σε μια κίνηση που θα δημιουργούσε «πρόβλημα» στο ΠΑΣΟΚ και το έπραξαν εν είδει «μηνύματος» προς την ηγεσία του κόμματος εκ μέρους κάποιου επιχειρηματία; Υπάρχουν άραγε επιχειρηματίες που έχουν στο τσεπάκι τους βουλευτές ή υπάρχουν βουλευτές που παίζουν παιχνίδια επιχειρηματιών; Και ότι αυτή η προεργασία κράτησε δυο μήνες; Εμείς απάντηση δεν έχουμε. Ας απαντήσουν αυτοί που ξέρουν και κυρίως αυτοί που υπέγραψαν την πρόταση νόμου. Είναι άλλωστε γνωστοί όλοι τους για τις... κοινωνικές τους ευαισθησίες.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Και στην προκειμένη περίπτωση να βοηθήσει τον πρωθυπουργό θέλει - έστω και αν δίνει στην πρωτοβουλία κάποιο... προσωπικό χρώμα - δίνοντάς του την ευκαιρία να δείξει το φιλολαϊκό του πρόσωπο. Επειδή, όμως, ο Κ. Σημίτης αρνείται να του απαντήσει στο τηλέφωνο και δεν του μιλάει όταν ανταμώνουν στο ασανσέρ της Χαριλάου Τρικούπη, αναγκάστηκε να επικοινωνήσει μαζί του, καταθέτοντας, μαζί με άλλους, σχέδιο νόμου στη Βουλή. Και μπορεί, βέβαια, να δυσαρεστήθηκε ο πρωθυπουργός, αλλά αυτό οφείλεται σε άλλους λόγους. Η πρωτοβουλία του «στρατηγού» βρίσκεται στα πλαίσια της κυβερνητικής πολιτικής, όπως παραδέχτηκαν και οι αρμόδιοι. Επομένως, ένα είναι το ερώτημα: Ποιοι οι λόγοι της έντονης δυσαρέσκειας;

Ηταν προδιαγεγραμμένο πως θα φθάναμε εδώ, να συλλάβουν, δηλαδή, γιατρό επειδή, σεβόμενη την επιστήμη της, αρνήθηκε να νοσηλεύσει ασθενή στην ψυχιατρική κλινική του νοσοκομείου «Σωτηρία», επειδή χρειαζόταν κλειστή νοσηλεία και η κλινική είναι ακατάλληλη για τέτοιου είδους περιστατικά. Είναι γνωστό ότι η κυβέρνηση, αντί να εξασφαλίσει κατάλληλες νοσοκομειακές κλινικές και χώρους νοσηλείας ψυχικά ασθενών, προσπαθεί να επιβάλει με το ζόρι τη νοσηλεία τους σε ακατάλληλους για τα ανάλογα περιστατικά χώρους στα νοσοκομεία. Ετσι, ούτε η απαραίτητη νοσηλεία μπορεί να γίνει, ενώ δημιουργούνται και επικίνδυνες καταστάσεις και για τη νοσηλεία των άλλων ασθενών και το νοσηλευτικό προσωπικό. Για παράδειγμα, είναι συχνές οι περιπτώσεις που τέτοιοι ασθενείς εξαφανίζονται αφού δεν υπάρχει η κατάλληλη υποδομή (φύλαξη κλπ.). Το μόνο που ενδιαφέρει την κυβέρνηση φαίνεται είναι να «αποθέσει» σε κάποιο ράντζο αυτούς τους δύστυχους συμπολίτες μας, αδιαφορώντας για τις πραγματικές ανάγκες της νοσηλείας τους. Εκσυγχρονιστικές πρακτικές...

Πρώτον, το γεγονός ότι η «άσπρη τρύπα» ύψους 400 δισ. δραχμών, που ανακάλυψε ο Γ. Παπαντωνίου στα μέσα της δεκαετίας του '90, ήταν ένα τέχνασμα - μια αλχημεία που αξιοποίησε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με την ανοχή των άλλων ευρωκυβερνητών - για να περιορίσει στα χαρτιά το ύψος των δημοσιονομικών ελλειμμάτων, η μείωση των οποίων αποτελούσε ένα από τα κριτήρια του Μάαστριχτ για την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Το γεγονός ότι δεν υπήρχε «άσπρη τρύπα», το ομολογεί η ίδια η κυβέρνηση, που προχτές μας πληροφόρησε για τη...«μαύρη τρύπα» στο ΙΚΑ.

Δεύτερον, οι κυβερνήσεις του «παλιού» και «νέου» ΠΑΣΟΚ, ασκούσαν τη λεγόμενη κοινωνική πολιτική τους - την απροκάλυπτη δηλαδή ψηφοθηρία - όχι με πόρους του κρατικού προϋπολογισμού, αλλά βάζοντας «φέσια» εκατοντάδες δισεκατομμύρια στο ΙΚΑ, επαναφέροντας έτσι, με άλλη μορφή, το καθεστώς λεηλασίας του ΙΚΑ, που ίσχυε τη δεκαετία του '80. Αν στη δεκαετία του '80, το «παλιό» ΠΑΣΟΚ υποχρέωνε το ΙΚΑ να καταθέτει τα κεφάλαια (που συγκέντρωνε από εισφορές των εργοδοτών και των εργαζομένων) ΑΤΟΚΑ στις τράπεζες, το «νέο» ΠΑΣΟΚ των «εκσυγχρονιστών» ανέθετε στο ΙΚΑ υποχρεώσεις, χωρίς να καταβάλλει και τα αναγκαία ποσά.

Τρίτον, τόσο με την απαράδεκτη τακτική του «παλιού» ΠΑΣΟΚ στη δεκαετία του '80, όσο και με την «εκσυγχρονιστική» πολιτική του, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Το ΙΚΑ αναγκαζόταν και συνεχίζει να δανείζεται από τις τράπεζες υπέρογκα ποσά, για να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, με τοκογλυφικά επιτόκια. Αυτό, όμως, έχει ως συνέπεια να αναπαράγεται φαύλος κύκλος της αύξησης των ελλειμμάτων και του χρέους του ΙΚΑ και φυσικά να υποβαθμίζονται οι παροχές του προς τους ασφαλισμένους του.

Θα τα καταφέρει; Αυτό σε μεγάλο βαθμό θα εξαρτηθεί και από την ετοιμότητα των εργαζομένων να αντισταθούν και να ανατρέψουν με τους αγώνες τους αυτή την πολιτική.

Εχουμε πολλές φορές χαρακτηρίσει την Αθήνα ως ανθρωποβόρα πόλη. Χαρακτηρισμός, που δικαιώθηκε πλήρως προχτές από τον πρόεδρο της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας και καθηγητή της Ψυχιατρικής, κ. Γ. Χριστοδούλου, ο οποίος κατάγγειλε ότι οι συνθήκες ζωής και εργασίας στην πρωτεύουσα της χώρας τραυματίζουν την ψυχική υγεία των κατοίκων της. Σύμφωνα με τα στοιχεία, που έδωσε ο κ. Χριστοδούλου, περισσότεροι από ένας στους τρεις «τυχερούς» (το 35%), που ζουν στην πρωτεύουσα του άγχους και της ανασφάλειας, παρουσιάζουν δύσπνοια, εφιδρώσεις στις παλάμες, ταχυκαρδία κι ένα γενικό αίσθημα δυσφορίας, καταστάσεις δηλαδή που εμπίπτουν στην ψυχιατρική συμπτωματολογία. Η κάθε λογής ρύπανση, η άναρχη δόμηση, το κυκλοφοριακό και πολλά άλλα, τα οποία μας «βασανίζουν» καθημερινά και, βέβαια, πρώτα και κύρια, οι γενικότερες συνθήκες των συνεχώς οξυνόμενων οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων, του αυξανόμενου άγχους και της ανασφάλειας, που εντείνονται όλο και περισσότερο, όσο οι «νόμοι της αγοράς» και ο ανταγωνισμός βάζουν πιο βαριά τη σφραγίδα τους στην κοινωνική πραγματικότητα, αποτελούν τις βασικές αιτίες.

Ενας ακόμη και αρκετά σοβαρός λόγος, μάλιστα, για να πάρουν τα μέτρα τους τα εκατομμύρια των εργαζομένων, που οι κερδοσκοπικές ορέξεις του μεγάλου κεφαλαίου και οι εκάστοτε πολιτικοί «υπηρέτες» τους τους έχουν στοιβάξει σ' αυτό που ονομάζεται πολεοδομικό συγκρότημα πρωτεύουσας.

Γρηγοριάδης Κώστας

Εξι χρόνια είναι δήμαρχος ο κ. Αβραμόπουλος. Χρόνος όχι λίγος. Και δεν το σημειώνουμε, μόνον ή κυρίως, επειδή πιστεύουμε ότι στη χρονική αυτή περίοδο μπορούσαν να είχαν αντιμετωπιστεί αρκετά από τα προβλήματα της πρωτεύουσας. Το σημειώνουμε, γιατί, στα έξι αυτά χρόνια, ο κ. Αβραμόπουλος έχει δώσει πάμπολλες αποδείξεις ότι είναι ένθερμος οπαδός των αντιλαϊκών πολιτικών, που έχουν κάνει την Αθήνα αβίωτη πόλη. Εχει δώσει πάμπολλες αποδείξεις ότι παθαίνει... αλλεργία και μόνον που σκέφτεται το ενδεχόμενο της κινητοποίησης των εργαζομένων για τη διεκδίκηση λύσεων. Και μπορεί, χρόνια τώρα, η άρχουσα τάξη και τα ελεγχόμενα απ' αυτή συγκροτήματα των ΜΜΕ να φιλοτεχνούν το «ατσαλάκωτο προφίλ» του κ. Αβραμόπουλου, αλλά η πραγματικότητα οδηγεί στα ακριβώς αντίθετα συμπεράσματα.

Και μια και ασχολούμαστε με το δήμαρχο της Αθήνας και, μάλιστα, όχι με τα όσα δηλώνει - τα λόγια ήταν πάντα ανέξοδα - αλλά με τα όσα πράττει, ας σημειώσουμε και το τελευταίο... κατόρθωμά του. Προχτές, η πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου, κατόπιν σχετικής εισήγησης της δημοτικής αρχής, επέβαλε νέα χαράτσια στους δημότες. Ετσι, τα τέλη τραπεζοκαθισμάτων - τέλη κατάληψης κοινοχρήστων χώρων - αυξάνονται έως 100%, ενώ τα τέλη των ηλεκτροδοτούμενων χώρων αυξάνονται κατά 15%.

Και όχι μόνο απέδειξε, για μια ακόμη φορά, πόσο καλά γνωρίζει να εφαρμόζει την πολιτική της μονόπλευρης λιτότητας, αλλά απέρριψε και την πρόταση της «Συμπαράταξης για την Αθήνα», να βγει ψήφισμα συμπαράστασης προς τους έξι πολίτες, που δικάζονταν χτες, επειδή κρέμασαν δύο πανό έξω από το χώρο της Ακρόπολης, δηλώνοντας την αντίθεσή τους στην ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 από την Αθήνα. Αποδείχνοντας έτσι -και πάλι για πολλοστή φορά - ότι συμπλέει με την κυβερνητική πολιτική και στο θέμα των δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Μεταξύ των άλλων σημαντικών που αποφασίζονται στη Σύνοδο Κορυφής στη Νίκαια δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη η απόφαση των «15» με την οποία ουσιαστικά τάσσονται υπέρ της αλλαγής των συνόρων, κυρίως στα Βαλκάνια. Στο κεφάλαιο των συμπερασμάτων, που φέρει τον τίτλο «Δυτικά Βαλκάνια»(!), επισημαίνεται ότι «η Σύνοδος Κορυφής του Ζάγκρεμπ της 24ης Νοεμβρίου χαιρετίζει τις ιστορικές μεταβολές που επήλθαν στα δυτικά Βαλκάνια, κατ' αρχάς στην Κροατία και στη συνέχεια στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας. Η δημοκρατία, η περιφερειακή συμφιλίωση και συνεργασία, που βασίζονται στο σεβασμό των διεθνών υποχρεώσεων, αφ' ενός, και η προσέγγιση καθεμιάς από τις χώρες αυτές με την ΕΕ, αφ' ετέρου, αποτελούν ενιαίο σύνολο». Λέξη για το σεβασμό των συνόρων, τα οποία ήδη τα έχουν αλλάξει, αλλά είναι φανερό ότι θα συνεχίσουν να το κάνουν, είτε στο Μαυροβούνιο είτε αλλού. Και αυτό το κείμενο το υπέγραψε και η κυβέρνηση Σημίτη, παρόλο που γνωρίζει ότι ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου και του πολέμου στην ευρύτερη περιοχή. Προσδοκά όμως ότι η παντοδύναμη νέα τάξη θα επιβάλει κάθε φορά την «τάξη»...

Η λήξη της μαζικής και δυναμικής πανελλαδικής πανεργατικής 24ωρης απεργίας ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο, βρίσκει τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα τους σε αγωνιστική επαγρύπνηση, καθώς ο αγώνας βρίσκεται σε εξέλιξη, έχει μεγάλους στόχους και νέες απαιτήσεις. Οι ταξικές δυνάμεις του συνδικαλιστικού κινήματος, το ΠΑΜΕ, έχει ήδη καθορίσει τον επόμενο αγωνιστικό σταθμό, σε αντίθεση με την πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ, που διατηρεί στάση σιωπής και αναμονής, διευκολύνοντας, έτσι, την κυβέρνηση να ασκήσει την πολιτική της. Οι εργαζόμενοι, όμως, έχουν άλλη γνώμη και το έδειξαν για μια ακόμη φορά στην πράξη. Η συμμετοχή τους στην απεργία της Πέμπτης ήταν αντίστοιχη με αυτή στις 10 Οκτώβρη, το αίτημα που κυριάρχησε ήταν αυτό της απόσυρσης του νομοσχεδίου, οι απεργιακές συγκεντρώσεις έδειξαν το μαχητικό τόνο και αυτής της κινητοποίησης. Το μήνυμα που έστειλαν οι εργαζόμενοι, παρά την τεράστια και ποικιλόμορφη εκστρατεία παραπληροφόρησης, αποπροσανατολισμού και υπονόμευσης του αγώνα τους, δεν μπορεί να το αγνοήσει κανένας. Οποιος το κάνει, θα περάσει δύσκολες μέρες, είτε είναι η κυβέρνηση, είτε οι εργοδότες, είτε οι άνθρωποι του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού.

Γιορτές σε λίγο

έρχονται, καιρός,

λοιπόν,

ν' αρχίσω,

το σκυθρωπό

το σπίτι μου

λιγάκι να στολίσω.

*

Λέω, εκεί

στη σάλα μου,

στο βορεινό

ντουβάρι

να δέσω την ανέχεια

και το διπλό

«ζωνάρι!

*

Μετά, στον τοίχο,

απέναντι,

που έχω το γραφείο,

θα μπει

η ανεργία μου

με το ψηλό

λοφίο!

*

Κι ο γιορτινός

«διάκοσμος»

τελείως για να «δέσει»

θε να κρεμάσω

από ψηλά

και της ΕΟΚ

το «φέσι»!