Ο θαυμασμός του ΣΥΡΙΖΑ προς την πολιτική του Ομπάμα είναι γνωστός. Τον επανέλαβε ο Αλ. Τσίπρας σε συνέντευξή του στην αυστριακή εφημερίδα «Ντι Πρέσε», η οποία επέλεξε για τίτλο το: «Ο Αλέξης Τσίπρας βλέπει τη χρηματοπιστωτική πολιτική των ΗΠΑ ως πρότυπο για την Ευρώπη».

Οικονομική πολιτική - πρότυπο, αλλά για ποιον; Το ερώτημα αυτό σκοπίμως δεν απαντιέται ποτέ απ' τον ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του, μιας και η απάντηση δεν τους βολεύει. Στον καπιταλισμό δεν υπήρξε, ούτε θα υπάρξει περίπτωση άσκησης πολιτικής που να ευνοεί ταυτόχρονα αντιτιθέμενα και σε διαρκή διαπάλη συμφέροντα, αυτά των καπιταλιστών και αυτά της εργατικής τάξης. Στις ΗΠΑ, η πολιτική «πρότυπο» κατά τον Αλ. Τσίπρα έχει καταφέρει αυτό που επιθυμεί και ο ίδιος να πετύχει όταν και αν του ανατεθεί η αστική διαχείριση. Εχει εκτοξεύσει τα κέρδη μιας χούφτας μονοπωλίων και συγχρόνως καταβυθίσει το επίπεδο ζωής εκατομμυρίων Αμερικανών ανθρώπων του μόχθου.

Το «πρότυπο» του Αλ. Τσίπρα είναι μια πολιτική που θα εκτοξεύσει τα κέρδη της ντόπιας αστικής τάξης και αποσιωπά ότι για να γίνει αυτό απαιτείται να χτυπηθεί ακόμα περισσότερο η εργατική τάξη, η τιμή της εργατικής της δύναμης, τα δικαιώματά της.

Γι' αυτό όπου βρεθεί κι όπου σταθεί, και στη Βιέννη προχτές, μαλλιάζει η γλώσσα του να ζητά «κούρεμα» του χρέους «ώστε να γίνει βιώσιμο», «οι αγορές να μπορούν να ξαναχρηματοδοτήσουν», «η χώρα να πάει σε πολιτικές αναπτυξιακές» κ.λπ. κ.λπ. Χρήμα για τους αστούς ζητά. Κι όποιος τρέφει αυταπάτες ότι με διαχειριστή ΣΥΡΙΖΑ θα περισσέψει μια δεκάρα και για τη φτωχολογιά, πλανάται πλάνην οικτράν... Ας ρίξει μια ματιά στο πρότυπό του.

Τσιράκια των αφεντικών τους, ψεύτες και θρασίμια της νύχτας, ζητούν διαρκώς νέα προνόμια, φοροαπαλλαγές κι επιδοτήσεις για το μεγάλο κεφάλαιο, αναζητούν γι' αυτό πάμφθηνους εργάτες δίχως δικαιώματα κι ασφάλιση. Το έλεγαν άλλωστε από τον Αύγουστο όταν εμφανίστηκαν στη Ζώνη του Περάματος, φωνάζοντας ότι πάνε «μαζί με τους εφοπλιστές μας, γιατί από κει πέρα εξαρτιόμαστε». Το δήλωσαν και σε δημοσιογράφους λίγες μέρες μετά τη δολοφονική επίθεσή τους στο Πέραμα ότι «έχουμε το δικαίωμα, λοιπόν, κι εμείς να κάνουμε ένα σωματείο (σ.σ. εργοδοτικό εντός Ζώνης) και με αυτό το σωματείο, βάσει νόμου, που θα αποτελείται από αρκετά μέλη, θα διαφοροποιήσουμε τα μεροκάματά μας (...) Τα μεροκάματα που παίρναμε πριν δύο, τρία ή τέσσερα χρόνια ήταν πάρα πολύ μεγάλα και υψηλά (...) Θα μπορούσαμε να χαμηλώσουμε τα μεροκάματά μας, να εγγυηθούμε στους Ελληνες εφοπλιστές ότι αν φέρουν τα βαπόρια τους εδώ θα σταματήσουμε τις απεργίες που γίνονταν όλα αυτά τα χρόνια για διάφορους λόγους». Εργάτες χωρίς δικαιώματα και μαστίγιο ώστε να μη βγάζουν κιχ. Αυτό θέλουν οι νεοναζί. Γι' αυτό χτυπούν τους πρωτοπόρους στην ταξική πάλη εργάτες. Γιατί στέκονται βράχος και εμπόδιο απέναντι στις ορέξεις των αφεντικών τους.

Σε μια έρευνα του ινστιτούτου IFOP, που δημοσιεύεται από την εβδομαδιαία εφημερίδα Le Journal du Dimanche, η δημοτικότητα του Ολάντ σημειώνει πτώση πέντε μονάδων από τον περασμένο μήνα, στο 23%. Μέχρι τώρα, το χαμηλότερο ποσοστό δημοτικότητας που είχε ο Ολάντ ήταν 25%, τον Απρίλη. Με βάση την έρευνα, λιγότεροι από το ένα τέταρτο των ψηφοφόρων του Ολάντ είναι ικανοποιημένοι από τις ενέργειές του. Το σημερινό ποσοστό της δημοφιλίας του, βρίσκεται κοντά στο χαμηλότερο επίπεδο δημοτικότητας που είχε ποτέ Γάλλος Πρόεδρος και το οποίο ήταν το 22% που είχε το 1991 ο Φρανσουά Μιτεράν. Βασικές αιτίες της λαϊκής δυσαρέσκειας είναι τα αντιλαϊκά μέτρα διαχείρισης της κρίσης και η υποστήριξη της κυβέρνησης στα ιμπεριαλιστικά σχέδια ενάντια στη Συρία. Αυτός είναι ο Ολάντ και η κυβέρνηση των Γάλλων σοσιαλδημοκρατών, για τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε πριν τις γαλλικές εκλογές τον Απρίλη του 2012, ότι θα φέρουν «νέο αέρα» στην Ευρώπη, αν τότε κέρδιζαν -όπως και έγινε- τον «δεξιό» Σαρκοζί. Ενάμιση χρόνο μετά, αποδεικνύεται ότι αυτός ο «αέρας» ήταν δηλητηριώδης για τα εργατικά λαϊκά δικαιώματα και οι πρώτοι που το ζουν στο πετσί τους είναι οι Γάλλοι εργαζόμενοι και ο λαός.

Να πάνε, λοιπόν, οι εργάτες να κινητοποιηθούν, ζητώντας «ανταγωνιστικότητα», «ανάπτυξη», κερδοφορία για τις επιχειρήσεις, όπως ακριβώς προτρέπει η πλειοψηφία με τις αποφάσεις του 35ου συνεδρίου της. Η ΑΠ όχι μόνο βγάζει λάδι την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, αλλά δεν έχει κανένα πρόβλημα να τους βάλει να υποταχτούν στα κελεύσματα του κεφαλαίου. Ετσι καταλαβαίνει τη «ριζοσπαστικοποίηση» του κινήματος για το οποίο δήθεν κόπτεται. Μόνο που αυτό δεν είναι ριζοσπαστικοποίηση, αλλά ο νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός, με νέα αμφίεση, που επιχειρεί να ενταφιάσει για άλλη μια φορά τους πόθους, τις προσδοκίες και τους αγώνες της εργατικής τάξης.

Απανωτές είναι οι ανακοινώσεις - πρόκληση από COSCO και ΟΛΠ, που δείχνουν ότι μπροστά στα μάτια του πειραιώτικου λαού, σε περιοχές όπως το Πέραμα που σφαδάζουν από την ανεργία, τη φτώχεια και την ανέχεια, γίνεται ένα τρελό φαγοπότι από τους μονοπωλιακούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στις μεταφορές και την κρουαζιέρα. Ενα φαγοπότι πάνω στις υποδομές που χτίστηκαν από τον ιδρώτα του λαού.

Είναι χαρακτηριστική η ανακοίνωση του ΟΛΠ, σύμφωνα με την οποία εγκρίθηκε το έργο που αφορά την επέκταση του επιβατικού λιμανιού και συγκεκριμένα το τμήμα του λιμανιού που καταπλέουν τα κρουαζιερόπλοια, προϋπολογισμού 120 εκ. ευρώ «το οποίο χρηματοδοτείται κατά 95% από ευρωπαϊκά διαρθρωτικά ταμεία (113,9 εκ. ευρώ)». Χώρια τα εκατομμύρια που δόθηκαν για την κατασκευή της προβλήτας που παραδόθηκε στην COSCO.

Με άλλα λόγια, κυβέρνηση και Ευρωπαϊκή Ενωση, για να ενισχύσουν τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων, με τα αντεργατικά τους μέτρα τούς προσφέρουν απανωτά τα εκατομμύρια, τα οποία είναι σφραγισμένα από την άγρια εκμετάλλευση, το μόχθο και τον κόπο των εργαζομένων των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της Ελλάδας. Ετσι, την ώρα που στο κατώφλι του Περάματος, στην προβλήτα που λυμαίνεται η COSCO στο Ικόνιο, χορεύουν τα εκατομμύρια, τα παιδιά του Περάματος λιποθυμούν στα σχολεία από την ασιτία.

Το ίδιο «ποίημα» επαναλαμβάνει με κάθε ευκαιρία ο υπουργός Υγείας: Κάθε περικοπή στις παροχές των ασφαλισμένων, κάθε νέα πληρωμή που επιβάλλεται γίνεται - λέει - για το καλό κάποιας άλλης ομάδας, όπως οι ανασφάλιστοι, οι ασθενείς με χρόνιες και σπάνιες παθήσεις κ.ά. Ετσι, είπε χτες για τη συμμετοχή 25 ευρώ για κάθε εισαγωγή σε δημόσιο νοσοκομείο: «Το μέτρο των 25 ευρώ (...) ούτως ή άλλως είναι να εφαρμοστεί από την 1/1/2014 (...) Εάν το διατηρήσουμε - γιατί μπορούμε να επαναδιαπραγματευθούμε - θα το διατηρήσουμε μόνο με τέτοιους όρους, ώστε τα χρήματα να πηγαίνουν για τους ανασφάλιστους».

Δηλαδή, θα χαρατσώσει εκ νέου εκατομμύρια ασφαλισμένους για να δώσει κατιτίς στους ανασφάλιστους που ξεπερνούν τα 3 εκατ. και δεν έχουν καμία παροχή, κανένα δικαίωμα ιατροφαρμακευτικής κάλυψης. Η πραγματικότητα δείχνει πως οι ασφαλισμένοι βάζουν από την τσέπη τους χρήματα για εισιτήριο στα δημόσια νοσοκομεία, συμμετοχή σε φάρμακα, εξετάσεις, νοσήλια και από την άλλη ορισμένοι ελάχιστοι ανασφάλιστοι - περίπου 15.000 - πήραν το κατάπτυστο κουπόνι Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας για 3 επισκέψεις σε 4 μήνες. Την ίδια ώρα η κυβέρνηση λέει στους ασφαλισμένους πως κοστίζουν πολύ στα Ταμεία και στους ανασφάλιστους πως δεν είναι φυσιολογικό να δικαιούνται τις ίδιες παροχές με τους ασφαλισμένους. Βάρος δηλαδή και οι δυο κατηγορίες, παρότι έχουν πληρώσει και πληρώνουν με φόρους, εισφορές, απευθείας πληρωμές.