Παπαγεωργίου Βασίλης

Γράφει λοιπόν: «Το Κομμουνιστικό Κόμμα έχει περιθωριοποιηθεί πολιτικά μετά τις διπλές εκλογές Μαΐου και Ιουνίου. Και τείνει να εκλείψει. (...)». Συνεχίζει σε άλλο σημείο: «Μάλιστα, οι άνεμοι που φυσούν στην κοινωνία είναι πολύ περίεργοι. Την άνοιξη το ΠΑΜΕ πήγαινε στα εργοστάσια -όσα έχουν μείνει- ζητώντας να κάνει ενημέρωση με το στανιό στους εργαζόμενους. Το φθινόπωρο η Χρυσή Αυγή πάει στα εργοστάσια και στις επιχειρήσεις ζητώντας να μάθει αν απασχολούν ξένους και επανέρχεται ζητώντας πιεστικά την απόλυσή τους». Και κλείνει: «Το ΚΚΕ έφυγε αργά - αλλά ξαφνικά και απότομα».

Ο αρθρογράφος εκφράζει την ...αγωνία της αστικής τάξης, των καπιταλιστών και διαστρεβλώνει σκόπιμα την πραγματικότητα. Η πολιτική δραστηριότητα του ΚΚΕ για τα λαϊκά προβλήματα βρίσκει έκφραση στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές, παντού όπου ζει και εργάζεται η εργατική τάξη, οι λαϊκές οικογένειες. Μέσα στη Βουλή με την κοινοβουλευτική δύναμη που έχει κάνει παρεμβάσεις, με χαρακτηριστικότερη αυτή της πρότασης νόμου για την κατάργηση των μνημονίων, του μεσοπρόθεσμου και της δανειακής σύμβασης. Στο περιθώριο επιχειρούν να βάλουν το ΚΚΕ, οι μηχανισμοί του αστικού κράτους και οι υποστηρικτές του, ένας εκ των οποίων είναι και η εφημερίδα του αρθρογράφου. Κάτι που το επιχειρούν διαχρονικά αλλά δεν τούς έχει περάσει ούτε και πρόκειται.

Οσον αφορά τα εργοστάσια για τα οποία κάνει λόγο ο ίδιος: η δράση του ΚΚΕ και των ταξικών δυνάμεων πυκνώνει και μια ματιά στις πρόσφατες απεργιακές κινητοποιήσεις θα του ανοίξουν τα μάτια. Γι' αυτό ακριβώς το λόγο έχει αναλάβει δράση η αιχμή του δόρατος του συστήματος, το δημιούργημά τους που λέγεται Χρυσή Αυγή και που προσπαθεί να υποδαυλίσει τους εργατικούς αγώνες, τις διεκδικήσεις και τα δικαιώματα, παίζοντας το ρόλο του ντίλερ των αφεντικών. Ομως, ούτε αυτό θα τους περάσει.

«Η δική μου εντύπωση από συζητήσεις με Γερμανούς επιχειρηματίες είναι πως θεωρούν ότι μπορούν να βγάλουν χρήματα στην Ελλάδα». Κάθε άλλο παρά στον αέρα βρίσκεται η παραπάνω «εντύπωση» του Γερμανού πρέσβη στην Ελλάδα Βόλφγκρανγκ Ντόλντ, ο οποίος στη συνέντευξή του στην κυριακάτικη «Καθημερινή», επισημαίνει ακόμα ότι «στην πλειοψηφία τους οι γερμανικές επιχειρήσεις έμειναν εδώ, ενώ για νέες επενδύσεις θα πρέπει να περιμένουμε να γίνουν τα απαραίτητα βήματα στην κατεύθυνση της δημοσιονομικής πειθαρχίας». Πράγματι, οι γερμανικές επιχειρήσεις πατάνε σε «στέρεο και κυρίως γόνιμο έδαφος», ακριβώς επειδή έχουν διασφαλιστεί οι προϋποθέσεις για μια απρόσκοπτη και εγγυημένη κερδοφορία. Τέτοιες προϋποθέσεις είναι η φτηνή εργατική δύναμη, η σχεδόν τζάμπα εκμετάλλευση (διάβαζε λεηλασία) των πλουτοπαραγωγικών πηγών, η φορολογική ασυλία, κ.ο.κ. Επιπλέον, αισθάνονται και ασφαλείς γιατί όπως λέει σε άλλο σημείο της συνέντευξης ο Γερμανός πρέσβης «έχουμε πλέον ένα εταίρο πρόθυμο για μεταρρυθμίσεις», «επίτευγμα» που αποδίδει προσωπικά στον πρωθυπουργό. Αυτό που περιμένουν τώρα δεν είναι μόνο να γίνουν «τα απαραίτητα βήματα στην κατεύθυνση της δημοσιονομικής πειθαρχίας», ώστε να διασφαλιστεί ότι ολοένα και περισσότερα κεφάλαια θα κατευθυνθούν στις επιχειρήσεις αντί να πηγαίνουν σε συντάξεις, επιδόματα, παιδεία, υγεία, αλλά και τις αντιδραστικές διαρθρωτικές αλλαγές που συμπιέζουν την τιμή της εργατικής δύναμης σε ακόμα πιο χαμηλά -ανταγωνιστικά για τα μονοπώλια- επίπεδα. Μόλις πριν μερικές βδομάδες άλλωστε ο πρόεδρος των Γερμανών βιομηχάνων ζήτησε κυνικά να μετατραπεί ολόκληρη η χώρα σε μια απέραντη Ειδική Οικονομική Ζώνη (ΕΟΖ), δηλαδή σε ένα επίγειο παράδεισο για τα γερμανικά αλλά και εγχώρια μονοπώλια και άρα σε ζωντανή κόλαση για τους εργαζόμενους και το λαό. Από αυτή την κόλαση, ας μην υπάρχουν αυταπάτες, δε θα βγει, όσο το πάνω χέρι, δηλαδή την οικονομική και πολιτική εξουσία, την έχουν τα μονοπώλια.

Λίγες μέρες πριν την πρόσφατη Σύνοδο της ΕΕ, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζ. Μ. Μπαρόζο δήλωσε πως «χρειάζεται να εξισορροπήσουμε τις σημαντικές προσπάθειες για την αποκατάσταση υγιών δημοσιονομικών με τα σωστά μέτρα ώστε να έχουμε πολιτικές αύξησης της ανάπτυξης». Επανέλαβε δηλαδή αυτό που πολλές φορές έχει ειπωθεί από αξιωματούχους της ΕΕ και του ΔΝΤ, ότι τα μέτρα λιτότητας για τους λαούς πάνε πακέτο με μέτρα για την ανάπτυξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Σχεδόν ταυτόχρονα, η Α. Μέρκελ πρότεινε τη σύσταση ενός νέου ευρωπαϊκού ταμείου «για τη χρηματοδότηση επενδυτικών προγραμμάτων στις χώρες που δυσκολεύονται να συνδυάσουν τη δημοσιονομική προσαρμογή με την υλοποίηση επενδυτικών προγραμμάτων (...) για να δώσουμε σε όλες τις χώρες - μέλη την ευκαιρία να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητά τους και να είναι πραγματικά σε θέση να εφαρμόσουν τις δεσμεύσεις». Μάλιστα δήλωσε ότι το ταμείο αυτό μπορεί να χρηματοδοτηθεί απ' το φόρο στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές (αυτό έρχεται από παλιά ως «φόρος Τόμπιν»). Πρόκειται για κοροϊδία στο τετράγωνο, αφού όποιος υποτυπώδης φόρος κι αν μπει στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές θα μετακυληθεί από τις τράπεζες στους εργαζόμενους, ενώ τα λεφτά που θα σωρευτούν, θα επιστρέψουν στα μονοπώλια με τη μορφή των άμεσων ή έμμεσων επιδοτήσεων.

Προτάσεις όπως αυτές, όμως, δεν βρίσκουν ένθερμους υποστηριχτές μόνο μεταξύ των Ευρωπαίων σοσιαλδημοκρατών και «νεοφιλελεύθερων», αλλά τις στηρίζει και το ΚΕΑ, στο οποίο συμμετέχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Τον περασμένο χρόνο, με διακήρυξή του το ΚΕΑ ζητούσε «να ιδρυθεί ένα ευρωπαϊκό δημόσιο ταμείο ή τράπεζα με σκοπό την κοινωνική, οικολογική και αλληλέγγυα ανάπτυξη», ενώ παραμένει θιασώτης του φόρου Τόμπιν. Μπορεί να μιλάνε για άλλο μείγμα διαχείρισης της κρίσης, αλλά στην πραγματικότητα θέλουν να οδηγήσουν το λαό στον ίδιο καταστροφικό για τα συμφέροντά του δρόμο της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Εκεί πάνω συναντιούνται οι κάθε είδους διαχειριστές της αστικής εξουσίας και με αυτό το κριτήριο πρέπει να τους βλέπει ο λαός.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Είναι φανερό πως, κάθε φορά που ζορίζονται, αρχίζουν τις ...υπερπαραγωγές και τα σενάρια μαζικής καταστροφής. Μόνο που τα έχουν εξαντλήσει όλα αυτά και τελικά αναλώνονται στα ίδια και στα ίδια.

Τους θυμίζουμε ότι αυτά που περιγράφουν ως ... ζοφερό μέλλον για πάρα πολύ κόσμο είναι καθημερινή πραγματικότητα. Κι αυτή η πραγματικότητα είναι αποτέλεσμα της δικής τους πολιτικής.

Να ξέρουν ότι, αν συνεχίσουν έτσι, μόνο ένα σενάριο καταστροφής τελικά θα επαληθευθεί: Της δικής τους. Γιατί όσο και να προσπαθούν για το αντίθετο ο λαός σκέφτεται και συμπεραίνει.

Α, ΔΕΝ ΤΟ ΣΥΖΗΤΑΜΕ! Τα πάντα γίνονται για την εξυπηρέτηση του πολίτη. Μπορεί να υπάρχουν ζόρια, αλλά η κυβέρνηση μας το αποδεικνύει καθημερινά.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι λογαριασμοί της ΔΕΗ. Θα έρχονται λέει εφεξής σε ένα μόνον φύλλο. Τέρμα οι δύο και τρεις σελίδες.

Αυτό το σύστημα είναι πιο χρηστικό για τον καταναλωτή διότι θα βλέπει εύκολα πόσο πρέπει να πληρώσει αλλά και πιο ...φιλικό προς το περιβάλλον. «Με ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια».

Το ότι ο ...μονοσέλιδος λογαριασμός θα περιέχει υπέρογκες χρεώσεις, χαράτσια, φόρους για τις εταιρείες εναλλακτικών πηγών ενέργειας που δεν μπορεί ο κόσμος να πληρώσει είναι φυσικά μια μικρή λεπτομέρεια.

Σημασία όμως έχει η αισθητική και το στιλ. Κι εδώ η ΔΕΗ «δίνει τα ρέστα της», γιατί ακολουθεί μια προφανή τακτική εκσυγχρονισμού και προσαρμογής στις ανάγκες του κόσμου. Μπράβο!!!

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί το λαό να σηκώσει τις σημαίες των επιχειρηματικών ομίλων και να διεκδικήσει την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών απευθείας από τους μηχανισμούς της ΕΕ, προκειμένου τα συγκεκριμένα δάνεια, για τα οποία εγγυάται το αστικό κράτος, να μην επιβαρύνουν λογιστικά το χρέος. Εκτός του ότι παρουσιάζει το χρέος σαν αιτία της κρίσης και των μέτρων, κοροϊδεύει ότι αν οι τράπεζες ανακεφαλαιοποιηθούν απευθείας από τους μηχανισμούς της ΕΕ, ο λαός θα ζήσει καλύτερα, θα σταματήσουν τα αντιλαϊκά μέτρα.

Πουθενά δεν έγινε αυτό, ούτε πρόκειται να γίνει. Η Ισπανία που πέτυχε μια τέτοια ρύθμιση για τις τράπεζές της, φέρνει το ένα πακέτο μέτρων μετά το άλλο, ενώ ετοιμάζεται να μπει σε μνημόνιο για δάνεια που αφορούν συνολικά την εξυπηρέτηση του χρέους της και όχι μόνο τις τράπεζες. Για να προσπεράσει τον σκόπελο που βάζει η ίδια η πείρα του ελληνικού και των άλλων λαών από την αστική διαχείριση της κρίσης, ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι οι ίδιες αποφάσεις σε μια «άλλη» ΕΕ θα μπορούσαν να είναι υπέρ του λαού, πράγμα που δε συμβαίνει τώρα, επειδή η συνταγή είναι προσαρμοσμένη στη νεοφιλελεύθερη διαχείριση. Καλεί, μάλιστα, το λαό να κυνηγάει χίμαιρες και να παλέψει για αλλαγή των συσχετισμών στην ΕΕ, σε βάρος των δυνάμεων του νεοφιλελευθερισμού.

Η επιδίωξή τους να υποτάσσουν το λαό στο σύστημα, βγάζει μάτι. Πρώτον: Επειδή στις «αντινεοφιλελεύθερες» δυνάμεις, ο ΣΥΡΙΖΑ συγκαταλέγει κόμματα και πολιτικούς όπως ο Ολάντ, τον οποίο εκθείαζε προεκλογικά και τώρα τσακίζει με λιτότητα και μέτρα ό,τι έχει απομείνει όρθιο από τα δικαιώματα των Γάλλων εργαζομένων. Δεύτερον: Επειδή, ανεξάρτητα, από το μοντέλο διαχείρισης, αυτό που καθορίζει τη στρατηγική της ΕΕ είναι τα συμφέροντα των μονοπωλίων σε κάθε κράτος - μέλος και οι μεταξύ τους ανταγωνισμοί - συμβιβασμοί - συσχετισμοί. Το να λες ότι η ΕΕ θα γίνει φιλολαϊκή με τα μονοπώλια σε κάθε χώρα ακλόνητα στην εξουσία και την οικονομία, ισοδυναμεί κυριολεκτικά με παραπομπή στη «δευτέρα παρουσία» κάθε ελπίδας να ευημερήσει ο λαός.