Γρηγοριάδης Κώστας

Με απλά λόγια, οι μεγαλοτραπεζίτες τα θέλουν μονά ζυγά δικά τους. Και δεν έχουμε καμία αυταπάτη ότι η κυβέρνηση θα φροντίσει να ικανοποιήσει τα «αιτήματά» τους.

Νέο εργαλείο επέμβασης στα εσωτερικά των βαλκανικών χωρών βάζει σε λειτουργία η κυβέρνηση Σημίτη. Πρόκειται για το Διεθνές Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης, το οποίο εγκαινιάζει αύριο η Β. Παπανδρέου στη Θεσσαλονίκη. Αποστολή του Κέντρου, σύμφωνα με το σχετικό δελτίο Τύπου, είναι «να παρέχει τεχνογνωσία στις χώρες της Βαλκανικής, της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και της Κοινοπολιτείας Ανεξάρτητων Κρατών σε θέματα δημόσιας διοίκησης». Με άλλα λόγια, πρόκειται για κέντρο που θα μαθαίνει τους «ιθαγενείς και απαίδευτους» των γειτονικών χωρών, πώς να εφαρμόζουν τις νεοφιλελεύθερες συνταγές του ΔΝΤ για «λιγότερο κράτος», «κράτος - επιτελείο», και άλλα παρόμοια που ήδη εφαρμόζουν οι «προηγμένες» χώρες.

Η Παγκόσμια Σύνοδος έληξε, κι όπως ομολόγησε ο πρόεδρός της δεν κατέληξε πουθενά. «Η διάσκεψη του ΟΗΕ για την αύξηση της θερμοκρασίας στον πλανήτη απέτυχε», σημείωσε ο Ολλανδός υπουργός Περιβάλλοντος και πρόεδρος της Συνόδου.

Εγινε έτσι φανερό, για μια ακόμη φορά, ο επικίνδυνος και απάνθρωπος χαρακτήρας του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού, με τη μια ή την άλλη μορφή του. Αποκαλύπτεται ο αξεπέραστος χαρακτήρας των εντεινόμενων αντιφάσεων και των εντονότερων αδιεξόδων του, που πληρώνουν βαριά οι λαοί και η φύση. Αναδείχνεται η αντιιμπεριαλιστική πάλη ως η μοναδική διέξοδος. Συμπεράσματα, που βάζουν τους λαούς και ιδιαίτερα τις δημοκρατικές, ριζοσπαστικές και προοδευτικές δυνάμεις, μπροστά σε σοβαρότατες ευθύνες.

«Απαιτείται αναπροσανατολισμός της πορείας οικοδόμησης της Ευρώπης σε κατεύθυνση πιο δημοκρατική, κοινωνική και οικολογική», τονίζουν τα αριστερά και οικολογικά κόμματα της Ευρώπης, που συμμετέχουν στο Φόρουμ της Νέας Ευρωπαϊκής Αριστεράς και συναντήθηκαν στη Ρώμη στο πλαίσιο της 19ης Συνόδου τους». Η είδηση γράφτηκε στην προχθεσινή «Αυγή», έτσι όπως την αναφέρουμε και τη σημειώνουμε, γιατί μας δημιούργησε ορισμένες απορίες:

Τι σημαίνει το «πιο δημοκρατική»; Μήπως, λιγότερο αντιδημοκρατική, δηλαδή... λιγότερο ηλεκτρονικό φακέλωμα και... μισή Σένγκεν ή... λιγότερο βαριές ανισότιμες και εκμεταλλευτικές σχέσεις μεταξύ των χωρών - μελών της κοινότητας; 'Η, το «πιο κοινωνική» σημαίνει λιγότερο αντικοινωνική απ' ό,τι είναι σήμερα;

Οχι, δεν παίζουμε το γνωστό «παιγνίδι», με το μισογεμάτο και μισοάδειο ποτήρι. Αλλοι το παίζουν... Απλά, θέλουμε να σημειώσουμε δυο πράγματα. Πρώτον, για να γίνει λιγότερο αντιδημοκρατική, αντικοινωνική και αντιοικολογική η σημερινή ΕΕ, δε χρειάζεται «αναπροσανατολισμός της πορείας οικοδόμησής της». Αυτό μπορεί να γίνει και στα πλαίσια των σημερινών κατευθύνσεών της, αρκεί να δυναμώσει ουσιαστικά η πάλη των εργατικών και άλλων μαζικών λαϊκών κινημάτων. Δεύτερον: Μια ενωμένη Ευρώπη, όμως, που συμφέρει τους λαούς, θα είναι τελικά μια Ευρώπη του σοσιαλισμού, όπως σημειώνουν και οι θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ, για το 16ο Συνέδριο.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αλλα πώς γίνεται, άραγε, να είσαι υπέρ της ιδιωτικοποίησης και κατά των απολύσεων; Γιατί βέβαια στην ερώτηση μόνο διευκρινίσεις ζητούνται, δεν εκφράζεται καμιά αντίθεση στην πολιτική λογική της κυβέρνησης. Δεν ξέρουν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ότι το ένα συνεπάγεται το άλλο; Δεν είναι δα και λίγες οι επιχειρήσεις που ξεπούλησε η κυβέρνηση για να επικαλεστούν έλλειψη εμπειρίας!

Ομως, για να είμαστε και λίγο σοβαροί, όποιος πραγματικά θέλει να πει όχι στις κυβερνητικές επιδιώξεις για την «Ολυμπιακή Αεροπορία» και να μην έχει την αυταπάτη, πως μπορεί να πατάει σε δύο βάρκες, ξέρει πολύ καλά πως μπορεί να το κάνει...

ΤΟ ΑΚΟΥΣΑΜΕ και αυτό χτες από τον υπουργό Εργασίας, Τάσο Γιαννίτση: Οτι ο ΣΕΒ διαφωνεί με το νομοσχέδιό του για τις εργασιακές σχέσεις. Γεγονός, το οποίο παρουσίασε ως ένδειξη φιλολαϊκότητας του νομοσχεδίου!

Ετσι όπως μας τα λέει δηλαδή μην απορήσετε κιόλας, αν δείτε τους βιομηχάνους να διαδηλώνουν στους δρόμους με πανό και όλα τα σχετικά!

Ο ΣΕΒ - έτσι για να τον πληροφορήσουμε- πάντα βρίσκει τρόπους να ζητάει από τις κυβερνήσεις ακόμα μεγαλύτερη διεύρυνση της προάσπισης των συμφερόντων του κι αυτό βέβαια δε λέγεται διαφωνία.

Είναι επίσης φυσικό, όταν έχουμε μια κυβέρνηση που του κάνει όλα τα χατίρια όλο και περισσότερο να ανοίγει η όρεξή του. Κι αυτό βέβαια μόνο απόδειξη φιλολαϊκότητας δεν είναι.

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο «τέως», σε μια προσπάθεια να συγκινήσει τους λίγους εναπομείναντες «δικούς» του και να πείσει για το «δίκιο» του τους υπάρχοντες αφελείς, εμφανίζεται, «κλαίων και θρηνών» στα ΜΜΕ, να παρακαλεί: «Δώστε πίσω το σπίτι μου». Η κυβέρνηση, εκμεταλλευόμενη τα αντιμοναρχικά αισθήματα και τις δημοκρατικές πεποιθήσεις του λαού μας, εμφανίζεται δημοσίως - μέχρι στιγμής, διότι ουδείς γνωρίζει «τι τεύξεται η επιούσα» - «άσπλαχνη και σκληρή» να δηλώνει, διά στόματος πρωθυπουργού, ότι δε διαπραγματεύεται με τον έκπτωτο βασιλιά. (Ετσι έλεγε κι ο σχωρεμένος ο Α. Παπανδρέου, έτσι έλεγε κι ο Κ. Μητσοτάκης, όμως, όχι μόνο διαπραγματεύτηκαν μαζί του, αλλά τα «είχαν βρει» κιόλας. Και κανείς δεν ξέρει αν τα «βρήκαν» μόνο σε ό,τι αφορά στην περιουσία ή και σε άλλα...).

Η κυβέρνηση «παίζει» εκ του ασφαλούς με το θέμα του Γλύξμπουργκ. Διότι: Αν μεν καταφέρει να τελειώσει τη «δουλιά» χωρίς να φανεί ότι διαπραγματεύεται μαζί του, θα κερδίσει τις εντυπώσεις, καθώς η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού δε θέλει «αλισβερίσια» και «δούναι λαβείν» με τον «τέως». Αλλά κι αν ακόμα διαπραγματευτεί μαζί του - είτε εξ ιδίας βουλήσεως, είτε λόγω πιέσεων από τη ΝΔ και την ΕΕ - και καταλήξουν, από κοινού, σε μια λύση για την περιουσία, θα βγει και θα πει: «Δώσαμε κάτι για να τον ξεφορτωθούμε για πάντα από το κεφάλι μας». Είναι «μανούλες» σε τέτοιες «ντρίπλες» οι κυβερνώντες. Εδώ θέλησαν να παρουσιάσουν σαν «νίκη» την απαράδεκτη και προκλητική απόφαση του ευρωπαϊκού δικαστηρίου υπέρ του Γλύξμπουργκ, σ' αυτό θα «κωλώσουν»;

Πολύμορφες, τις μέρες αυτές, «οι αντιδράσεις των επενδυτών, αλλά και ευρύτερων οικονομικών κύκλων, οι οποίοι ερμηνεύουν την πτώση της Σοφοκλέους ως απόρροια της ατολμίας του ΥΠΕΘΟ να προχωρήσει στις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές και απελευθερώσεις αγορών, όπως του υποδεικνύουν όλοι οι διεθνείς οργανισμοί», όπως έγραφε και το χτεσινό πρωτοσέλιδο θέμα της εφημερίδας «Το Βήμα». «Στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού, αφού διευκρίνιζαν ότι ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Γ. Παπαντωνίου χαίρει της απολύτου εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού - οργίασαν όλη τη μέρα οι φήμες περί παραίτησής του - τόνιζαν με έμφαση ότι "είμαστε αναγκασμένοι να πέσουμε στη θάλασσα και να κολυμπήσουμε"», σημείωνε το πρωτοσέλιδο θέμα της χτεσινής «Καθημερινής».

Τι συμβαίνει στ' αλήθεια; Οι μεγαλοβιομήχανοι και η ολιγαρχία γενικότερα, τόσο ως σύνολο όσο και ως επιμέρους ομάδες συμφερόντων, δεν είναι ικανοποιημένοι από τους ρυθμούς παράδοσης των πάντων στις ασύδοτες ορέξεις τους. Θέλουν ακόμη περισσότερα, πιο γρήγορα, πιο τολμηρά και αποφασιστικά. Και πιέζουν με κάθε τρόπο... Και δεν έχει ουσιαστικές αντιρρήσεις, βέβαια, η κυβέρνηση και προσωπικά ο Γ. Παπαντωνίου γι' αυτό. Αλλωστε, την πολιτική των «απελευθερώσεων» προωθεί και εφαρμόζει. Μόνο, που οι κυβερνώντες είναι υποχρεωμένοι να παίρνουν υπόψη τους και μια σειρά από άλλους παράγοντες. Οπως, για παράδειγμα, την ογκούμενη συνεχώς λαϊκή δυσαρέσκεια και αγανάκτηση.

Αν έχετε αγωνία πώς κάνει «ρεπορτάζ»... ο Ν. Μπερνς, διαβάστε το χτεσινό άρθρο στο «Βήμα» του έγκυρου περί αυτά Α. Παπαχελά: «Στο σπίτι του Ν. Μπερνς θα συναντήσετε συχνά την κυρία Ντόρα Μπακογιάννη, τον δήμαρχο Δ. Αβραμόπουλο και τον Α. Τσοχατζόπουλο. Θέμα συζήτησης οι αμερικανικές εκλογές, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις και βέβαια το τι συμβαίνει στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό. Ο κ. Μπερνς έχει πολλές προσωπικές επαφές με επιχειρηματίες, εκδότες, ώστε να μπορεί να διαμορφώνει τη δική του εκτίμηση». Φυσικά, ο Ν. Μπερνς δε χρησιμοποιεί αυτές τις επαφές μόνο για να ενημερώνεται από τους φίλους του πολιτικούς και άλλους παράγοντες, αλλά και να εκφράσει τη γνώμη του για τα πάντα, η οποία γνωρίζει εκ των προτέρων πολύ καλά ότι θα εισακουστεί με θρησκευτική ευλάβεια...

Πολλά, βέβαια, μπορεί να πει κανείς για την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, τα αδιέξοδά της και το σκηνικό «πιέσεων», που στήνεται τις μέρες αυτές από το πολιτικό-οικονομικό κατεστημένο. Στα στενά περιθώρια, όμως, ενός σχολίου περιοριζόμαστε στην ανάδειξη κάποιων εξόφθαλμων και χαρακτηριστικών αντιφάσεων της «πιεστικής επιχειρηματολογίας». «Πτώση 2,98% και αδικαιολόγητος πανικός των μικροεπενδυτών - Σοφοκλέους τραγωδία!.. - Ψευδείς φήμες ρίχνουν το Χρηματιστήριο - Ανήσυχη η κυβέρνηση σχεδιάζει τώρα κινήσεις για τη στήριξη της αγοράς. Επιταχύνονται οι διαδικασίες ιδιωτικοποίησης ή μετοχοποίησης δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών». Αυτός ήταν ο χτεσινός πρωτοσέλιδος τίτλος του «Βήματος». Κι εμείς αναρωτιόμαστε: Αφού η πτώση του χρηματιστηρίου οφείλεται σε «ψευδείς φήμες», δηλαδή είναι πτώση τεχνητή, γιατί «ανησυχεί η κυβέρνηση» και «σχεδιάζει κινήσεις για την ενίσχυση της αγοράς»; Απλώς, αναρωτιόμαστε...

Μάλιστα, η περίπτωση του βαμβακιού -από τις δυναμικότερες καλλιέργειες της χώρας μας- αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της αντιδραστικής πολιτικής της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων. Περιορίζουν την καλλιέργεια, ενώ η Κοινότητα είναι ελλειμματικότατη στο συγκεκριμένο προϊόν. Προτιμά, δηλαδή, η ΕΕ, όπως επισημαίνει ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ στην έκθεσή του, να εισάγει από την Αμερική βαμβάκι περισσότερο απ' όσο επιτρέπει να καλλιεργείται στις χώρες της Κοινότητας. Καταστρέφει τους Ελληνες και Ισπανούς αγρότες και ενισχύει τους Αμερικανούς μεγαλοπαραγωγούς, που ενισχύονται πολλαπλάσια, επίσης, από την αμερικάνικη κυβέρνηση. Κι όλα αυτά, για να αυξάνονται ανεμπόδιστα τα κέρδη των βιομηχάνων της κλωστοϋφαντουργίας...

«Αύξηση»

δυο τοις εκατό

θα πάρω

το Γενάρη

και θα ξεσφίξω

παρευθύς

το τρίδιπλο «ζωνάρι»

κι απ' τη χαρά μου

την πολλή,

που φράγκα

θα γεμίσω,

γλέντι τρικούβερτο,

γερό στο σπίτι μου

θα στήσω!

* * *

Και στη βεγγέρα

την τρελή

που πρόκειται

να κάνω,

προσκαλεσμένους

τον Κωστή θα έχω

και το Γιάννο,

«φάτε, αφέντες,

θα τους πω,

αυτά, ετούτα,

εκείνα,

έχω απ' όλα τα καλά,

φτώχεια, μιζέρια

πείνα»!