Πέμπτη 26 Ιούλη 2012
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Μακελάρηδες των λαών...

Η είδηση πέρασε στα ψιλά, έχει όμως τη σημασία της. Σύμφωνα με ανακοίνωση του ΓΕΕΘΑ, πραγματοποιήθηκε χτες «τελετή απονομής πιστοποιητικού διασφάλισης ποιότητας κατά το πρότυπο ISO 9001:2008 στο Πολυεθνικό Συντονιστικό Κέντρο Στρατηγικών Θαλασσίων Μεταφορών (ΠΟΣΚΕΣΘΑΜ) (...) από την "Lloyd's Register Quality Assurance - LRQA"». Η «πιστοποίηση» του ΠΟΣΚΕΣΘΑΜ συμπίπτει με την αποκάλυψη από τον «Ριζοσπάστη» το περασμένο Σάββατο ότι Αμερικανοί στρατιωτικοί βρίσκονται ήδη στην Αθήνα και συμμετέχουν σε συσκέψεις στο Κέντρο, ενόψει της επιχείρησης μεταφοράς χιλιάδων ξένων υπηκόων από τη Συρία, πριν από την ανάληψη στρατιωτικής δράσης από τους συμμάχους ιμπεριαλιστές. Αν μη τι άλλο, ο συνδυασμός των δυο παραπάνω πληροφοριών επιβεβαιώνει ότι με ευθύνη της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων μεγαλώνει η εμπλοκή της Ελλάδας όχι μόνο σε ενδεχόμενη επέμβαση στη Συρία ή/και στο Ιράν, αλλά συνολικά στα ιμπεριαλιστικά σχέδια που αφορούν την ευρύτερη περιοχή μας.

... με πιστοποίηση

Την παραπάνω εκτίμηση ενισχύει ο ίδιος ο χαρακτήρας του ΠΟΣΚΕΣΘΑΜ. Το κέντρο ιδρύθηκε το 2004, μετά από απόφαση του ελληνικού υπουργείου Αμυνας, με σκοπό να συμβάλει στην εξεύρεση μέσων στρατηγικών θαλάσσιων μεταφορών για λογαριασμό -κατά κύριο λόγο- του ΝΑΤΟ. Αυτοχαρακτηρίζεται ως ανεξάρτητος Πολυεθνικός οργανισμός και σύμφωνα με όσα έγραφε τότε ο «Ριζοσπάστης», οι υπηρεσίες του καλύπτουν «απαιτήσεις που θα προκύπτουν από διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας με ΝΑΤΟ, ΕΕ, ΟΗΕ και άλλους Διεθνείς Οργανισμούς, καθώς και τις χώρες που συμμετέχουν σε επιχειρήσεις που διεξάγονται κατόπιν εντολής του ΣΑ/ΟΗΕ». Το κερασάκι στην τούρτα, όμως, είναι άλλο: Το ΠΟΣΚΕΣΘΑΜ είχε αναλάβει για λογαριασμό του Νατοϊκού στρατηγείου της Θεσσαλονίκης την αναζήτηση εμπορικών πλοίων, τα οποία, όπως είχε αποκαλύψει ο «Ριζοσπάστης» στις 28/12/2011, θα αναλάμβαναν μέσα στο 2012 την «Ανάπτυξη δυνάμεων επέμβασης του ΝΑΤΟ». Αποστολή τους ήταν να μεταφέρουν από τη Θεσσαλονίκη και την Καβάλα κοντέινερς με καύσιμα και πολεμικό υλικό του ΝΑΤΟ σε λιμάνια κοντινά στη Συρία και το Ιράν. Το Κέντρο δηλαδή, έχει αναλάβει στρατηγικό ρόλο στην εκδήλωση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων για την περιοχή μας και μετά την «πιστοποίησή» του απέκτησε και «πατέντα» στην υποβοήθηση των όσων μακελεύουν τους λαούς.

ΣΤΟΠ στην περαίωση

Οι πληροφορίες, που διαρρέει η κυβέρνηση, για νέο φορολογικό εκβιασμό σε βάρος των πολύπαθων αυτοαπασχολούμενων και μικρών επαγγελματοβιοτεχνών και εμπόρων δείχνουν την ταξική ουσία της πολιτικής και του προσανατολισμού της. Τα γεγονότα είναι αναμφισβήτητα. Αυτή ακριβώς την περίοδο οι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ βρίσκονται στη χειρότερη κατάσταση από το 2009 και έπειτα. Τα στοιχεία από την έρευνα που έγινε για λογαριασμό της ΓΣΕΒΕΕ μιλούν για κίνδυνο 190.000 νέων «λουκέτων» και απώλεια 260.000 θέσεων εργασίας το 2012, ενώ το πρώτο εξάμηνο σημειώθηκε νέα μείωση τζίρου για το 85% των μικρών επιχειρήσεων. Οι συνέπειες είναι σκληρές για τους αυτοαπασχολούμενους. Εχουν προηγηθεί πολλά περισσότερα «λουκέτα», ενώ τα χρέη συσσωρεύονται χωρίς να μπορούν να εξοφληθούν ούτε σε δόσεις. Είναι αποκαλυπτικό ότι οι μισοί και πλέον ασφαλισμένοι στον Οργανισμό Ασφάλισης Ελεύθερων Επαγγελματιών (ΟΑΕΕ) χρωστάνε εισφορές στο Ταμείο, με συνέπεια να μένουν χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη οι ίδιοι και οι οικογένειές τους. Επιπρόσθετα, καλούνται να πληρώσουν τέλος επιτηδεύματος, εισφορά αλληλεγγύης, το χαράτσι για τα ηλεκτροδοτούμενα ακίνητα μέσω ΔΕΗ και έναν υψηλό φόρο εισοδήματος. Ολα αυτά απαιτούνται την ίδια περίοδο που δεν υπάρχει δουλειά, δεν βγαίνει το μεροκάματο.

Ακριβώς αυτήν την περίοδο, η κυβέρνηση εξετάζει την επιβολή νέας περαίωσης για τους 200.000 που δεν συμμετείχαν στην προηγούμενη ανάλογη διαδικασία, από την οποία η Εφορία μάζεψε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Ο εκβιασμός είναι παλιός, αλλά δοκιμασμένος. Ο μικρός ΕΒΕ καλείται να πληρώσει το ποσό που προσδιορίζει αυθαίρετα η Εφορία για προηγούμενες οικονομικές χρήσεις, αλλιώς απειλείται με έλεγχο. Εναν έλεγχο που μπορεί να οδηγήσει έτσι κι αλλιώς στην απαίτηση σεβαστών χρηματικών ποσών, όχι επειδή ο ελεγχόμενος είναι φοροφυγάς, αλλά επειδή η Εφορία με δικά της κριτήρια προσδιορίζει το φόρο. Βεβαίως, η περαίωση δεν είναι για όλους «πρόβλημα», ενώ στο παρελθόν τουλάχιστον, τόσο η ΓΣΕΒΕΕ με τον «τρόπο» της, όσο και η ΕΣΕΕ περισσότερο, είχαν επικροτήσει το μέτρο. Γιατί, όσο η περαίωση αποτελεί ένα άδικο μέτρο για την πλειοψηφία των επαγγελματιών και των πολύ μικρών επιχειρήσεων, άλλο τόσο αποτελεί μια «ευκαιρία» για να «ξεπλύνουν» ορισμένοι, οι μεγάλοι, εισοδήματα και κέρδη που δεν μπορούν να δικαιολογήσουν. Με μια περαίωση «ξεμπερδεύουν».

Δεν είναι, ούτε και θα γίνει ποτέ ζητούμενο για τον άνθρωπο του μόχθου, που παλεύει σκληρά να ζήσει την οικογένειά του, αυτού τους είδους οι «διακανονισμοί». Το αίτημα του αγωνιστικού συνδικαλιστικού κινήματος των ΕΒΕ είναι απλό και τίμιο. Κανένας εξωλογιστικός προσδιορισμός εισοδήματος, κανένα «αντικειμενικό» κριτήριο. Φορολόγηση με βάση τα βιβλία και οριστικό κλείσιμο μετά από ένα χρονικό διάστημα. Γιατί υπάρχουν άνεργοι που μπορεί να κληθούν αύριο για περαίωση, όταν έχουν κλείσει το μαγαζί τους εδώ και χρόνια και τους υποχρεώνουν να διατηρούν και να πάνε στην Εφορία όταν κληθούν, όλα τους τα φορολογικά στοιχεία. Ολα τα παραπάνω δείχνουν καθαρά ότι η κυβερνητική πολιτική δεν «σκαμπάζει» από δίκιο και βάσανα. Αν δεν προχωρήσει την περαίωση, θα σκεφτεί κάποιο άλλο χαράτσι. Γι' αυτό χρειάζεται οργανωμένος αγώνας και συσπείρωση σε ένα ρωμαλέο λαϊκό αντιμονοπωλιακό μέτωπο ανατροπής αυτής της πολιτικής.


Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ

Η απανθρωπιά και η χυδαιότητα του καπιταλισμού

Παπαγεωργίου Βασίλης

Στην κρίση του, όταν χάνει κάθε πρόσχημα, ο καπιταλισμός εμφανίζει όλο το μέγεθος της απανθρωπιάς, του κυνισμού, της σαπίλας και της ανήθικης δυσωδίας του. Χαρακτηριστικά που λαμβάνουν τεράστιες διαστάσεις όταν οι αστικές κυβερνήσεις και τα ΜΜΕ τους «διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους» για το «δικαίωμα» στην εργασία... όταν πρόκειται να σπάσουν απεργίες, όπως στην περίπτωση της «Χαλυβουργίας».

Στη γειτονική Ιταλία το κεφάλαιο εμφανίζεται ακόμη πιο «εφευρετικό» στην καταβαράθρωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Εκεί, όπως αναμεταδίδουν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, η πολυεθνική «Nestle» «πρότεινε» στους εργάτες της βιομηχανίας «Perugina» μείωση ωραρίου, υποσχόμενη σε αντάλλαγμα... να προσλάβει τα παιδιά τους! Συγκεκριμένα η εργοδοσία πρότεινε οι εργαζόμενοι που «ενδιαφέρονται», να δεχθούν μείωση του εβδομαδιαίου ωραρίου από 40 στις 30 ώρες ώστε να μπορέσουν να αρχίσουν να απασχολούνται και τα παιδιά τους, με συμβάσεις, σε μια πρώτη φάση, ορισμένου χρόνου.

Φυσικά, «δεν πρόκειται για κίνηση βοήθειας και αλληλεγγύης που φέρνει πιο κοντά τις διάφορες γενιές. Μοιράζεται στα δυο μια θέση εργασίας, χωρίς να μπορεί να δοθεί ούτε ένας αξιοπρεπής μισθός», κατήγγειλε, εύστοχα, ένας εργάτης 52 ετών. Ενώ, νεότεροι συνάδελφοί του θυμίζουν ότι ο μέσος όρος ηλικίας στο εργοστάσιό τους είναι τα 35 χρόνια. Οπότε... «για ποιες προσλήψεις γίνεται λόγος;» αναρωτιούνται.

Ο εμπαιγμός και η χυδαιότητα του μονοπωλίου είναι ολοφάνερα. Οχι μόνο στοχεύει στη γνωστή «σαλαμοποίηση» των θέσεων εργασίας για να μειώσουν κι άλλο τα μεροκάματα - κρατώντας σε εργασιακή αλλά και πολιτική και συνδικαλιστική ομηρία τους εργάτες - αλλά και το κάνει χτυπώντας το ευαίσθητο θέμα των παιδιών τους, της νέας «βάρδιας» της εργατικής τάξης. Βέβαια, η ελληνική κυβέρνηση, προεξέχοντος του πρωθυπουργού, Αντ. Σαμαρά, μετά και τη στάση έναντι του αγώνα των χαλυβουργών, στην παραπάνω απανθρωπιά του μονοπωλίου θα έβλεπαν αυτό που είδε και η «Nestle» με την ανακοίνωσή της: «Πρόκειται για μια σοβαρή, θαρραλέα και υπεύθυνη πρόταση, σε μια φάση δυσκολίας για την οικονομία, όχι μόνο στην περιφέρεια Περούτζια της Ιταλίας αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη»...

Συνυπεύθυνοι...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Στη ΔΗΜ.ΑΡ. πρέπει να αντιληφθούν ότι δεν μπορούν να κοροϊδέψουν κανέναν παριστάνοντας την αντιπολίτευση στον ...εαυτό τους. Το λέμε γιατί χτες ο υπεύθυνος ευρωπαϊκής και εξωτερικής πολιτικής του κόμματος Γ. Γεωργάτος, έκανε μια δήλωση σχετικά με την υποβάθμιση της οικονομικής προοπτικής ευρωπαϊκών κρατών και περιφερειών από τον οίκο «Moody's», όπου μεταξύ άλλων ανέφερε: «Είναι εδώ και καιρό φανερό ότι τα αποσπασματικά πυροσβεστικά μέτρα και η παρατεινόμενη περιοριστική πολιτική που επιβάλλουν οι δεξιές συντηρητικές κυβερνήσεις στην Ευρώπη, αναπαράγουν και βαθαίνουν το αδιέξοδο, χωρίς να αποκαθιστούν την περίφημη "εμπιστοσύνη" των αγορών. Χρειάζεται διαφορετικό πολιτικό σχέδιο για αλληλέγγυα αντιμετώπιση της κρίσης, με ευρωομόλογο αμοιβαιοποίησης του χρέους, επιβολή ρυθμιστικού πλαισίου και φορολόγηση των χρηματαγορών, ενίσχυση της πραγματικής οικονομίας και της ανάπτυξης, με προώθηση της πολιτικής ενοποίησης και διεύρυνση της δημοκρατίας στη λειτουργία της Ενωσης».

Του διέφυγε ότι σε μια τέτοια κυβέρνηση, όχι «δεξιά - συντηρητική» όπως αναφέρει, αλλά μια κυβέρνηση που εκπροσωπεί πολιτικά το μεγάλο κεφάλαιο και μεριμνά για τα συμφέροντά του -κάτι που έκαναν και κάνουν με την ίδια αποτελεσματικότητα κι άλλες κυβερνήσεις σοσιαλδημοκρατικές, κεντροαριστερές κ.λπ.- συμμετέχει και η ΔΗΜ.ΑΡ. Συνεπώς, συναποφασίζει και εφαρμόζει πολιτική σαν αυτή που καταγγέλλει το στέλεχός της, αφαίμαξης του λαού, καρατόμησης δικαιωμάτων του. Θα ήταν προτιμότερο λοιπόν να σιωπούν οι της ΔΗΜ.ΑΡ. και να μην προκαλούν το λαό που γονατίζουν με την πολιτική που εφαρμόζουν.

Οσο για το σχέδιο που προτείνει, αυτό κάθε άλλο παρά «διαφορετικό» είναι. Βασικές του πλευρές υιοθετούνται από μερίδες της πλουτοκρατίας αλλά και από άλλα κόμματα όπως π.χ. τον ΣΥΡΙΖΑ. Ενδεχομένως στο πλαίσιο της αναζήτησης τρόπων διαχείρισης της κρίσης προς όφελος των μονοπωλίων, να εφαρμοστούν πλευρές του ή και ολόκληρο αλλά από μια τέτοια εξέλιξη ο λαός δεν έχει να προσδοκά τίποτα απολύτως. Καμία λύση δε θα υπάρξει σε κανένα απ' τα λαϊκά προβλήματα απ' τους ίδιους που τα προκαλούν και τα οξύνουν. Λύσεις μπορεί να επιβάλλει ο λαός με την οργάνωσή του και την πάλη του για ζητήματα που επείγουν, σταθερά όμως προσανατολισμένη στο στόχο της εκρίζωσης της αιτίας του προβλήματος, στο στόχο της αποδέσμευσης απ' την ΕΕ, με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, μονομερή διαγραφή του χρέους.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Τα καλά της «απελευθέρωσης»...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δεν τους φτάνει ότι κάθε χρόνο «τσεπώνουν» περί τα 100 εκατομμύρια ευρώ κρατική επιχορήγηση. Ούτε ότι έχουν αυξήσει τα εισιτήρια πάνω από 300% τα χρόνια της «απελευθέρωσης» με αποτέλεσμα να είναι απαγορευτικό να μετακινούνται στα νησιά οι κάτοικοι, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, η νεολαία. Δεν τους φτάνουν οι απολύσεις ναυτεργατών, οι μειώσεις μισθών, οι πάσης φύσεως φοροαπαλλαγές και μειώσεις «φόρων υπέρ τρίτων»... Τώρα απαιτούν νέα αύξηση της κρατικής επιχορήγησης κατά 25-30%(!). Ο λόγος, όπως ασφαλώς έγινε αντιληπτό, για τους ακτοπλόους εφοπλιστές που για ακόμα μια φορά, προκειμένου να πετύχουν τους στόχους τους, εκβιάζουν ότι θα αφήσουν τα νησιά χωρίς ακτοπλοϊκή σύνδεση. Ιδού, για του λόγου το αληθές, τι γράφει η χτεσινή «Καθημερινή»: «Αύξηση των επιδοτήσεων κατά 25% έως 30% στις άγονες γραμμές εξετάζουν να προτείνουν στο υπουργείο Ναυτιλίας οι ακτοπλόοι, προκειμένου να αντιμετωπιστεί ο κίνδυνος να μείνουν στα νησιά χωρίς ακτοπλοϊκή σύνδεση μετά τον ερχόμενο Οκτώβριο». Σύμφωνα με κύκλους της ακτοπλοΐας που επικαλείται η εφημερίδα, «εάν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα, εταιρείες ενδέχεται να "δέσουν" πλοία τους ή κάποια άλλα να τα πωλήσουν ώστε να εξασφαλίσουν ρευστότητα»... Κι όμως πριν από δέκα χρόνια όταν εφαρμόστηκε η πολιτική της πλήρους απελευθέρωσης στην ακτοπλοΐα είχαν κάνει πλύση εγκεφάλου στο λαό ότι χάρη στην απελευθέρωση και τον ανταγωνισμό οι τιμές των εισιτηρίων θα πέσουν, οι υπηρεσίες θα βελτιωθούν, ο φορολογούμενος δε θα πληρώνει τίποτα από την τσέπη του και άλλα τέτοια παραμύθια που έχουν προ πολλού χρεοκοπήσει. Περιττό να σημειωθεί ότι δεν έχουμε την παραμικρή ψευδαίσθηση για το ποια θα είναι η απάντηση της συγκυβέρνησης στο «αίτημα» των εφοπλιστών. Αν ήταν ναυτεργάτες θα τους έστελναν τα ΜΑΤ και τα κανάλια της άτιμης προπαγάνδας να τους κατηγορούν ότι «πλήττουν την οικονομία και τον τουρισμό»...

Δεκάρα τσακιστή για το δικαίωμα στην εργασία

Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους ετοιμάζεται να πετάξει στο δρόμο της ανεργίας και της πείνας η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ την ίδια στιγμή που ο πρωθυπουργός εμφανίζεται υποκριτικά και ξεδιάντροπα προστάτης των ανέργων και θεματοφύλακας του «ιερού δικαιώματος της εργασίας»! Το αμέσως επόμενο διάστημα, όπως αναφέρει σε χτεσινό δημοσίευμα ο «Αδέσμευτος Τύπος», προχωρά στην απόλυση ουσιαστικά περίπου 70-80.000 εργαζομένων που απασχολούνται στο Δημόσιο με διάφορες συμβάσεις χρόνου. Στο πλαίσιο του «μνημονιακού» στόχου για μείωση του αριθμού των εργαζομένων στο Δημόσιο κατά 150.000 μέχρι το 2015, η κυβέρνηση δεν πρόκειται να προχωρήσει στην ανανέωση των συμβάσεων σε εργαζόμενους που υπηρετούν στο Δημόσιο και καλύπτουν βέβαια πάγιες ανάγκες, με αποτέλεσμα δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι να προστεθούν, μόλις λήγουν οι συμβάσεις τους, στις ατέλειωτες ουρές της ανεργίας και της απόλυτης φτώχειας. «Εχουμε απόλυτο σεβασμό στα δικαιώματα των εργαζομένων. Κυρίως για το πιο ιερό: το δικαίωμα στην εργασία», διακήρυξε ανερυθρίαστα ο Α. Σαμαράς, για να δικαιολογήσει την άνανδρη επίθεση των ΜΑΤ κατά των ηρωικών απεργών της «Χαλυβουργίας», αλλά και για να θέσει ουσιαστικά εκτός νόμου το δικαίωμα της απεργίας. Ομως οι δεκάδες χιλιάδες συμβασιούχοι στο Δημόσιο δεν είναι εργαζόμενοι; Πώς προστατεύει το «ιερό δικαίωμά τους στην εργασία» ο πρωθυπουργός και η τρικομματική κυβέρνηση; Πως προστατεύει ακόμα το δικαίωμα στην εργασία για 15.000 εργαζόμενους που πρέπει να περάσουν φέτος σε καθεστώς εργασιακής εφεδρείας, δηλαδή στον προθάλαμο της απόλυσης; Δεκάρα τσακιστή δε δίνει για το δικαίωμα της εργασίας ο Α. Σαμαράς και η κυβέρνησή του. Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την ανάκαμψη και την επανεκκίνηση της κερδοφορίας των μονοπωλίων, δηλαδή να υπάρχουν φτηνοί και υπάκουοι εργάτες. Ολα τ' άλλα είναι ψέματα, υποκρισία και κοροϊδία.

Πάλη ενάντια στην ιδιωτικοποίηση

Είναι γεγονός ότι στο πλαίσιο της «ανάπτυξης» και του «ανταγωνισμού» στην ελληνική αγορά σχεδιάζεται η πώληση μονάδων της ΔΕΗ σε ιδιώτες. Τέτοια σχέδια μιλούν είτε για δημοπρασίες πώλησης λιγνιτικής - υδροϋλεκτρικής ισχύος σε ενεργοβόρες βιομηχανίες και προμηθευτές ηλεκτρισμού, με την υποχρέωση των τελευταίων να τη διαθέτουν απευθείας στους πελάτες τους με χαμηλότερα τιμολόγια (γαλλικό μοντέλο), είτε για ιδιωτικοποίηση με πώληση μονάδων σε ιδιώτες (ιταλικό μοντέλο).

Ωστόσο, μέχρι την ολοκλήρωση αυτών των σχεδίων ήδη προωθείται καθιέρωση μόνιμου μηχανισμού αναπροσαρμογής των τιμολογίων ανά 6 μήνες, κατάργηση της κλίμακας 0-800 kWh, εξομάλυνση του τρόπου κατανομής των χρεώσεων ΥΚΩ, πλήρη απεμπλοκή από τα τιμολόγια των χρεώσεων υπέρ τρίτων (Δημοτικός φόρος, ΕΡΤ, ΔΕΤΕ, ΕΕΤΗΔΕ κλπ.). Σχέδια που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε περαιτέρω αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ αλλά και στο ξεπούλημα λιγνίτη, νερών, μονάδων της ΔΕΗ κλπ.

Το μόνο που έχει να περιμένει ο λαός από αυτά τα σχέδια είναι ακόμα μεγαλύτερα βάρη στις πλάτες της εργατικής λαϊκής οικογένειας που θα καλείται να πληρώνει υπέρογκα ποσά για να μπορέσει να ζήσει. Γι' αυτό το λόγο πρέπει να παλέψει ενάντια στην πλήρη ιδιωτικοποίηση - να μην πουληθεί καμιά μονάδα της ΔΕΗ, κανένα λιγνιτωρυχείο, να μη διαχωριστούν πλήρως τα δίκτυα στη Μεταφορά και τη Διανομή. Καμιά διακοπή ρεύματος για χρέος σε άνεργους, χαμηλοσυνταξιούχους. Κατάργηση του τέλους για τις ΑΠΕ. Κατάργηση των ελαστικών μορφών απασχόλησης. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Η μόνη φιλολαϊκή λύση είναι ενιαίος αποκλειστικά κρατικός φορέας Ενέργειας ο οποίος θα αποτελεί λαϊκή περιουσία και θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Πάλη για τις σύγχρονες ανάγκες

«

Πάνω απ' όλα, πρέπει να καταλάβουν ορισμένοι ότι οι μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις που μπορούσαν να παρουσιάζονται και να είναι, τέλος πάντων, μέχρι και συζητήσιμες πριν από 4 - 5 χρόνια, σήμερα φαίνονται εξωπραγματικές». Αυτό δήλωσε, τις προάλλες, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, με αφορμή την απεργία των Χαλυβουργών. Τι θεωρεί «μαξιμαλισμό» η κυβέρνηση; Το αίτημα να έχουν δουλειά όλοι οι εργαζόμενοι, που απολύθηκαν επειδή δεν χωράνε στα επιχειρηματικά σχέδια της εργοδοσίας για διατήρηση και αύξηση της κερδοφορίας της. Να αμείβονται οι εργαζόμενοι με αξιοπρεπείς μισθούς και να μην παίζουν τη ζωή τους κορόνα γράμματα στο εργοστάσιο. Να μην επιβληθεί η εκ περιτροπής εργασία, που οδηγεί την εργατική οικογένεια να έχει ψωμί στο τραπέζι τις μισές μέρες της βδομάδας και τις υπόλοιπες όχι.

Η κυβέρνηση έχει ακέραιη την ευθύνη για την επίθεση στους απεργούς και τις αυθαιρεσίες του Μάνεση. Από τη σκοπιά της πλουτοκρατίας κρίνει τα αιτήματα των απεργών. Για το κεφάλαιο είναι ανήκουστο οι εργάτες να διεκδικούν αξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς και αμοιβής, να αντιπαλεύουν τα μέτρα που τους χαντακώνουν. Πολύ περισσότερο, είναι απαγορευτικό να γαλουχούνται και να γαλουχούν με το σύνθημα «εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά», που είναι η πηγή της αντοχής τους, ο εμπνευστής της τιτάνιας μάχης τους, της πρωτοφανούς αλληλεγγύης που δέχονται. Σε συνθήκες κρίσης, η κυβέρνηση στην Ελλάδα και σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο είναι εδώ για να διασφαλίσει ότι θα προχωρήσουν ταχύτατα και ανεμπόδιστα τα μέτρα που φτηναίνουν τον εργαζόμενο και τα οποία έχουν προαποφασιστεί εδώ και χρόνια στα κονκλάβια της ΕΕ.

Ιδια όμως είναι η αποστολή τους και σε συνθήκες ανάπτυξης. Αλήθεια, σε ποια περίοδο οι διεκδικήσεις των εργαζόμενων και ιδιαίτερα του ταξικού κινήματος θεωρούνταν «συζητήσιμες» από την όποια κυβέρνηση; Μήπως την οκταετία των τρελών ρυθμών μεγέθυνσης της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας, όταν κυβέρνηση, εργοδότες και εργατοπατέρες χαιρέτιζαν τις «αυξήσεις» στους μισθούς του ενός ευρώ και των 77 λεπτών την ημέρα; Μήπως την περίοδο που αποφάσιζαν την ανατροπή των ασφαλιστικών δικαιωμάτων με το σχέδιο Γιαννίτση και οι εργαζόμενοι ξεσήκωναν τον κόσμο με διαδηλώσεις και απεργίες; Μήπως όταν οι ναυτεργάτες απεργούσαν μέρες ολόκληρες το 2002, το 2006 και το 2009 για τα στοιχειώδη δικαιώματά τους και η κυβέρνηση απαντούσε με επιστράτευση και ΜΑΤ;

Ας αφήσουν τα «σάπια». Σε συνθήκες ταξικού πολέμου, οι διεκδικήσεις των εργατών δεν ήταν ποτέ συζητήσιμες, εκτός αν προέρχονταν από τις συνδικαλιστικές εκείνες πλειοψηφίες που ήταν διαχρονικά το μακρύ χέρι της κυβέρνησης και της εργοδοσίας στο κίνημα. Δηλαδή, διεκδικήσεις που βόλευαν τα αφεντικά για να χειραγωγούν και να υπερεκμεταλλεύονται. Εδώ βρίσκεται η ουσία. Στην προσπάθεια της εργοδοσίας, των πολιτικών και συνδικαλιστικών της εκπροσώπων να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους και το λαό, να ρίξουν ακόμα πιο κάτω τον πήχη των διεκδικήσεων, καλλιεργώντας την δηλητηριώδη πεποίθηση ότι είναι «μαξιμαλισμός» να θέλεις να ζήσεις με αξιοπρέπεια, την εποχή που η κοινωνική και τεχνολογική εξέλιξη δημιουργούν προϋποθέσεις για πραγματική λαϊκή ευημερία. Ποιος την εμποδίζει; Το γεγονός ότι η τάξη του Μάνεση έχει στα χέρια της τα μέσα παραγωγής και ασκεί διαχείριση με τα κόμματά της. Εκεί πάνω πρέπει να προβληματιστεί ο λαός. Να δράσει για την ανατροπή τους, με στόχους πάλης που απαντούν στο ρεαλισμό των σύγχρονων αναγκών του.



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ