«Υπάρχουν δύο δρόμοι για την οικονομία: αυτή που προτείνει η κυβέρνηση Παπαδήμου ή αυτή που προτείνει το ΚΚΕ...». Τη δήλωση αυτή έκανε χτες (στο «Realfm») ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ Ν. Δένδιας όταν κλήθηκε να απαντήσει στο ερώτημα αν η ΝΔ θα ψηφίσει τα προωθούμενα σκληρά μέτρα που χρεοκοπούν μόνιμα και εξαθλιώνουν το λαό. Το συμπέρασμα δεν είναι μόνο ότι η ηγεσία της ΝΔ ταυτίζεται απόλυτα και θα συνεχίσει να στηρίζει την αντιλαϊκή επίθεση, αλλά ότι όσο ζορίζουν τα πράγματα και φαίνεται πιο καθαρά στα μάτια του κόσμου η αδυναμία της αστικής τάξης και του πολιτικού προσωπικού της να διαχειριστεί την κρίση, υποχρεώνονται οι εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας να ομολογούν ότι δεν υπάρχει ούτε το παραμικρό περιθώριο να ασκηθεί μια διαφορετική πολιτική εντός των πλαισίων του καπιταλισμού ούτε καν σε επίπεδο μορφών διαχείρισης. Την πραγματικότητα αυτή γνωρίζει πολύ καλά η ηγεσία της ΝΔ και γι' αυτό έχει πάψει εδώ και καιρό τις μπαρούφες περί «επαναδιαπραγμάτευσης» ή «άλλου μείγματος πολιτικής» και έχουν συστρατευτεί, δίχως βέβαια να το πολυδιαφημίζουν για ευνόητους λόγους, στην υλοποίηση των μέτρων που προωθεί η κυβέρνηση Παπαδήμου. Αλλωστε, ο ίδιος ο Π. Τόμσεν στη χτεσινή συνέντευξή του, όταν ρωτήθηκε αν η ηγεσία της ΝΔ έχει παρουσιάσει διαφορετικές προτάσεις με ισοδύναμα μέτρα, είπε ότι «δεν έχω διαπιστώσει σημεία διαφωνίας» με τις κύριες ιδέες και τις προτάσεις της ΝΔ. Κατά τα λοιπά, η ίδια η πραγματικότητα βάζει αντικειμενικά το δίλημμα για τους δύο δρόμους ανάπτυξης, που σταθερά διακηρύσσει το ΚΚΕ: Το δρόμο που ενισχύει τα μονοπώλια και το δρόμο που τα κοινωνικοποιεί.

Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΛΑ.Ο.Σ. σχολίασε χτες για τις δηλώσεις Τόμσεν περί μείωσης του κατώτατου μισθού: «Το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να εξασφαλίσουμε θέσεις εργασίας. Αν υπάρχει δουλειά, τότε ο μισθός προσδιορίζεται στην αγορά από την προσφορά και τη ζήτηση»!

Παραπλανητικό, αλλά εξόχως αντεργατικό. Ουσιαστικά αυτό που εισηγείται είναι κατάργηση των συμβάσεων εργασίας, σύμφωνα και με παλιότερη πρόταση του Γ. Καρατζαφέρη υπέρ της «ελεύθερης διαβούλευσης». Θέσεις εργασίας για όλους δεν υπάρχουν στον καπιταλισμό, η ανεργία είναι σύμφυτή του, υπήρχε στην περίοδο της ανάπτυξης, γιγαντώνεται στην περίοδο της κρίσης, οπότε και επέρχεται τεράστια καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων. Ακόμα και στην ιδανική περίπτωση που μπορούσε να εξασφαλιστεί μια δουλειά στον καθένα, οι απολαβές απ' αυτήν δεν θα κάλυπταν ούτε τις πλέον στοιχειώδεις ανάγκες του εργαζόμενου. Είναι στη φύση αυτού του συστήματος το κυνήγι του μέγιστου δυνατού κέρδους που ταυτίζεται με διαρκή προσπάθεια για συμπίεση της τιμής της εργατικής δύναμης. Ολοι αντιλαμβάνονται τι θα συμβεί αν η πρόταση του ΛΑ.Ο.Σ. υλοποιηθεί. Η σημερινή ζούγκλα θα μοιάζει παιδική χαρά μπροστά σ' αυτό που θα διαμορφωθεί. Ηδη η εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία οργιάζει και καταστρατηγεί στην πράξη όσα απ' τα δικαιώματα απέμειναν στους εργαζόμενους. Αν οι εργαζόμενοι χάσουν και το «οχυρό» των συλλογικών συμβάσεων, αν διαπραγματεύονται κατ' ιδίαν με τον εργοδότη το μισθό τους, τότε κυριολεκτικά θα φτάσουν να δουλεύουν για ένα ξεροκόμματο.

Οχι ότι αυτό «χαλάει» τον ΛΑ.Ο.Σ. Κάθε άλλο, αυτό επιδιώκει, σ' αυτό αποσκοπούν με την πολιτική που εφαρμόζουν. Οι εργαζόμενοι πρέπει να πάρουν το λόγο και τη ζωή τους στα χέρια τους.

Γρηγοριάδης Κώστας

Ελα, όμως, που αυτή η κυβέρνηση έχει «στηθεί», για να κάνει μια πολύ συγκεκριμένη και ακόμη περισσότερο βρώμικη δουλειά. Και πρέπει οπωσδήποτε να την ολοκληρώσει.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως όλα αυτά θα τα ακούσουμε πάρα πολλές φορές και με διαφορετική αφορμή κάθε φορά. Βλέπετε, πρέπει να δείξουν ότι διαφωνούν και κάπου μήπως και πάμε κάποτε σε εκλογές.

Ομως, όσο πιο πολύ «γαβγίζουν» περί αποχώρησης από την κυβέρνηση τόσο πιο πολύ θα ... «δαγκώνουν», κάνοντας πράξη γρήγορα - γρήγορα τους στόχους της.

Και το ποιοι είναι αυτοί το γνωρίζουμε πολύ καλά: Κατάργηση Συλλογικών Συμβάσεων, μειώσεις μισθών, ξεπούλημα και απολύσεις στο Δημόσιο και φυσικά νέα μέτρα στήριξης του κεφαλαίου.

Τα πάντα στο βωμό της λεγόμενης ... ανταγωνιστικότητας, δηλαδή τού πόσο πιο πολύ θα εκμεταλλεύονται τη δουλειά του εργάτη για να παρέχουν πιο «ανταγωνιστικά» προϊόντα στην αγορά. Ακόμη και αν δεν μπορεί να τα αγοράσει κανείς.

ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ το παραδέχονται εν τω μεταξύ - με τα στοιχεία που δίνουν στη δημοσιότητα: Οι μισθοί στην Ελλάδα έχουν μειωθεί 30% τα τελευταία 2 χρόνια. Ομως ...δεν τους φτάνει!

Τους αρέσει να το αποκαλούν «εσωτερική υποτίμηση», όμως αυτό που στην πραγματικότητα θέλουν είναι να «τελειώνουν» με κάθε δυνατότητα των εργαζομένων να διεκδικούν.

Οι εταιρείες να καθορίζουν (μέσω ατομικών «διαπραγματεύσεων») τι θα πληρώνουν, πότε θα το πληρώνουν και αν θα το πληρώνουν και ένα σταθερά μεγάλο ποσοστό ανεργίας να είναι το πιστόλι στον κρόταφο. Κι όλο αυτό το αποκαλούν «ελευθερία»...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Με μνημόνια ή χωρίς μνημόνια, με ελλείμματα ή όχι, με χρέος ή μη, με ύφεση ή ανάπτυξη, ένα είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις της ΕΕ: Σχετική και απόλυτη αύξηση της φτώχειας των λαών. Τα στοιχεία που αναφέρονται στο δισέλιδο αφιέρωμα της ισπανικής εφημερίδας «Ελ Παΐς», δείχνουν τις καταστροφικές συνέπειες για τους λαούς από τον δίχως τέλος πόλεμο της πλουτοκρατίας. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΕ, που επικαλείται η εφημερίδα, το 2009, πριν καλά καλά εκδηλωθεί η κρίση, υπήρχαν στις 27 χώρες 115 εκατομμύρια άνθρωποι κάτω από το όριο της φτώχειας, δηλαδή το 23,1% του πληθυσμού της ΕΕ. Αλλα 100 με 150 εκατομμύρια κινδυνεύουν επίσης να «βουτήξουν» κάτω από το όριο αυτό, αφού αρκούν, όπως σημειώνει χαρακτηριστικά η εφημερίδα, «δύο μήνες ανεργίας και ένα δάνειο που δεν μπορεί να πληρωθεί». Ας σημειωθεί ότι το 2007, πριν ξεσπάσει η καπιταλιστική κρίση, κάτω από το όριο της φτώχειας βρίσκονταν 85 εκατομμύρια άνθρωποι (17% του πληθυσμού). Τα στατιστικά στοιχεία της φτώχειας διαφέρουν πολύ από χώρα σε χώρα. Στη Βουλγαρία (46,2%) και στη Ρουμανία (43,1%) τα ποσοστά της φτώχειας είναι διπλάσια από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, αλλά φυσικά τα στοιχεία διαρκώς αλλάζουν προς το χειρότερο. Η κοροϊδία είναι ότι οι ηγέτες της ΕΕ είχαν ανακηρύξει το 2010 ευρωπαϊκό έτος κατά της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, ενώ υπόσχονταν ότι με τη στρατηγική της Λισσαβόνας και τη σύγχρονη «μετεξέλιξή» της, τη «στρατηγική ΕΕ-2020», θα έδιναν ένα τελειωτικό χτύπημα στη φτώχεια, βάζοντας ως στόχο να περιοριστεί ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας κάτω από τα 20 εκατομμύρια...

«Την "ηθική των αφεντικών" την αντιπάθησα όσο και την "ηθική των δούλων". Μια τρίτη ηθική έβλεπα να διαμορφώνεται μέσα μου: "Δίνε το χέρι σου σε όποιον σηκώνεται"» (Μαξίμ Γκόρκι).

Αυτή ακριβώς την ηθική και την πολιτική που υπερασπίζεται το δικαίωμα στη ζωή, αποσιώπησαν τα περισσότερα αστικά μέσα ενημέρωσης.

Ο λόγος για τη συνέντευξη Τύπου που έδωσε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα και ο βουλευτής του Κόμματος Γ. Γκιόκας για το εγκληματικό νομοσχέδιο «Κώδικας ναρκωτικών», καλώντας λαό και νεολαία σε ξεσηκωμό, κάνοντας ξεκάθαρη όσο ποτέ την απόφασή του να μη χαρίσει ούτε ένα νέο στον ταξικό αντίπαλο, ούτε ένα νέο στην κόλαση των ναρκωτικών, ούτε ένα νέο μακριά από τον αγώνα. Ενα νομοσχέδιο που υπερασπίζονται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο όλα τα άλλα κόμματα, αντικαθιστώντας κάθε κοινωνικό δικαίωμα με υποτιθέμενες ατομικές «ελευθερίες».

Η επιστημονική και ανθρωποκεντρική προσέγγιση του θέματος, ο πλούτος των επιχειρημάτων του ΚΚΕ αποσιωπήθηκε από τα χτεσινά δελτία ειδήσεων. Οι καναλάρχες επιβεβαίωσαν για άλλη μια φορά, ιδιαίτερα γι' αυτό το επικίνδυνο νομοσχέδιο νομιμοποίησης των ναρκωτικών, την ταύτισή τους μ' ένα σύστημα που προωθεί και ενισχύει το φόβο και την εξαθλίωση, απενοχοποιεί τη βαρβαρότητα, νομιμοποιεί τον κοινωνικό κανιβαλισμό.