ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αγώνας για τη ζάχαρη

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μείζον θέμα για τους εργαζόμενους, επαγγελματίες και αγρότες αποτελεί η απόφαση της κυβέρνησης για ξεπούλημα της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης (ΕΒΖ), στο πλαίσιο της πολιτικής ιδιωτικοποίησης και ξεπουλήματος της ΑΤΕ. Η πολιτική της ΕΕ, της κυβέρνησης, της ΚΑΠ και του μνημονίου οδηγεί την ΕΒΖ στο κλείσιμο και το ξεπούλημα, τους εργαζομένους της στην ανεργία, το ίδιο και τους επαγγελματίες που εξαρτούν την επιβίωσή τους από αυτόν τον τομέα, ενώ οι αγρότες εξαναγκάζονται να σταματήσουν την τευτλοκαλλιέργεια. Το ξεπούλημα της ΕΒΖ σημαίνει επίσης ότι, μαζί με τα οικόπεδα και τα εργοστάσια, θα ξεπουληθεί και η εθνική ποσόστωση ζάχαρης και η χώρα δε θα δικαιούται πλέον να παράγει ζάχαρη. Μάλιστα, στο πλαίσιο της ΚΑΠ, η προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ ξεπούλησε στην ΕΕ τη μισή ποσόστωση ζάχαρης και έκλεισε δύο εργοστάσια και τώρα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έρχεται να ξεπουλήσει ό,τι απέμεινε από την ποσόστωση σε ξένα επιχειρηματικά συμφέροντα και να ξεπαστρέψει και τα υπόλοιπα τρία εργοστάσια. Η πολιτική που ακολουθεί η διοίκηση της ΕΒΖ έχει ως σκοπό να απαξιώσει τη βιομηχανία ζάχαρης και να αποτρέψει τους αγρότες να σπείρουν τεύτλα, αφού έκοψε τα μπόνους και προσφέρει εξευτελιστικές τιμές. Το ΚΚΕ έγκαιρα είχε προειδοποιήσει για ό,τι συμβαίνει και θα συμβεί. Το πρόβλημα δεν έχει να κάνει μόνο με τους διοικούντες της ΑΤΕ και της ΕΒΖ. Εχει να κάνει με την εφαρμογή της συνολικής αντιλαϊκής - αντιαγροτικής πολιτικής. Η διέξοδος είναι ο αγώνας. Είναι ο αγωνιστικός συντονισμός των εργαζομένων της ΕΒΖ με τους εργαζομένους της ΑΤΕ και των θυγατρικών της (ΕΛΒΙΖ, ΔΩΔΩΝΗ και ΣΕΚΑΠ). Είναι το κοινό μέτωπο πάλης με όλους τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους μικρομεσαίους αγρότες, που πλήττονται από την ακολουθούμενη αντιλαϊκή αντιαγροτική πολιτική. Είναι η πάλη για την ανατροπή αυτής της ολέθριας πολιτικής, που δημιουργεί όλα τα υπάρχοντα προβλήματα.

Κρύβουν τις αιτίες πίσω από τα πρόσωπα

Την ίδια στιγμή που οι καπιταλιστές στον κλάδο των Τηλεπικοινωνιών και της Πληροφορικής εξαπολύουν συνεχείς ομοβροντίες, με απολύσεις, μειώσεις μισθών, αύξηση του ωραρίου και εντατικοποίηση της εργασίας, οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες στη ΓΣΕΕ και την ΟΜΕ ΟΤΕ επιχειρούν ξανά να αποπροσανατολίσουν τους εργαζόμενους, να υπονομεύσουν τους αγώνες τους.

Η ΓΣΕΕ, στην ανακοίνωσή της, μιλά για τις «παράνομες, αντεργατικές και αντικοινωνικές αποφάσεις του κου Τσαμάζ» (σ.σ. διευθύνων σύμβουλος του ΟΤΕ) και ζητά από την κυβέρνηση να παρέμβει για να ακυρωθούν «οι απολύσεις και οι αυθαιρεσίες του δ/ντα συμβούλου ΟΤΕ και "Cosmote"». Σε δική της ανακοίνωση η συνδικαλιστική πλειοψηφία στην ΟΜΕ ΟΤΕ αναφέρεται στην «ανάλγητη συμπεριφορά της διοίκησης του ΟΤΕ και της "Cosmote", οι οποίες στηρίζονται από την D. Telecom και την κυβέρνηση» και καλεί τους εργαζόμενους του Ομίλου ΟΤΕ «σε μποϊκοτάζ όλων των γερμανικών προϊόντων»!

Αυτό που κάνουν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες είναι να ηθικολογούν και να προσωποποιούν τις ευθύνες (σ.σ. πριν τον Τσαμάζ ο βασικός φταίχτης ήταν ο Βουρλούμης), να συγκαλύπτουν πως ό,τι συμβαίνει στις τηλεπικοινωνίες είναι αποτέλεσμα της συνολικότερης βάρβαρης επίθεσης του κεφαλαίου σε βάρος του συνόλου των εργαζομένων. Παρουσιάζουν την πραγματικότητα κομματιασμένη, προσπαθώντας να κρατούν τους εργαζόμενους διαιρεμένους, μακριά από κάθε διαδικασία συντονισμού της δράσης τους. Ενώ σε όποιες κινητοποιήσεις κηρύσσουν δίνουν περιεχόμενο που οδηγεί στο συμβιβασμό και τελικά στην ήττα.

Είναι αυτές οι πλειοψηφίες, που στηρίζουν με κάθε μέσο όλα αυτά τα χρόνια την εφαρμογή των αντεργατικών - αντιλαϊκών πολιτικών. Χαρακτηριστικό είναι ότι η ΟΜΕ ΟΤΕ γνώριζε εδώ και μήνες τους σχεδιασμούς της εργοδοσίας και δεν έκανε τίποτα. Καλλιεργούσε τον εφησυχασμό και αναλωνόταν, πού και πού, σε φραστικούς λεονταρισμούς.

Ο αγώνας που δίνουν σήμερα οι εργαζόμενοι μπορεί να βάλει εμπόδια στην εφαρμογή των εργοδοτικών σχεδιασμών. Απαραίτητος όρος γι' αυτό είναι να έχουν ξεκάθαρο το τι ρόλο παίζουν αυτές οι συμβιβασμένες πλειοψηφίες και να τις βάλουν οριστικά στο περιθώριο.

Αυθαίρετες απαιτήσεις

Παρά την στενή συνεργασία του υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής με τους μεγαλοεπιχειρηματίες της ενέργειας, ή και εξαιτίας αυτής της συνεργασίας, ενισχύονται οι αντιδράσεις τους για την μορφή του διαχειριστή της Μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας.

Το προωθούμενο από το υπουργείο μοντέλο μιας ανεξάρτητης εταιρείας, θυγατρικής της ΔΕΗ και ενός αυτόνομου διαχειριστή της αγοράς, τους βρίσκει αντίθετους. Υποστηρίζουν ότι οι αρμοδιότητες του διαχειριστή της αγοράς είναι περιορισμένες και ότι η λύση της θυγατρικής φέρνει τη ΔΕΗ σε θέση να παρεμβαίνει εναντίον των συμφερόντων τους, κυρίως στο θέμα της διαμόρφωσης της χοντρικής τιμής.

Πρόκειται για έναν καυγά «σε ξένο αχυρώνα». Οι ιδιώτες μπήκαν «ουρανοκατέβατοι» στην ηλεκτροπαραγωγή από την ΕΕ και τις εκάστοτε κυβερνήσεις, που φρόντισαν να ιδιωτικοποιήσουν και τις κρατικές εταιρείες ηλεκτρισμού. Κανείς δεν τους χρειαζόταν. Σε κανέναν δεν θα έλειπαν.

Η «αναγκαιότητά» τους είναι τεχνητή, προέκυψε από το συνειδητό πάγωμα των νέων επενδύσεων από τα τότε κρατικά μονοπώλια ενέργειας, ώστε να προκύψει πιεστική η ανάγκη νέων μονάδων σε σύντομο χρονικό διάστημα. Ακολούθησε η αυθαίρετη εντολή για την υποχρεωτική είσοδο ιδιωτικών εταιρειών στην ηλεκτροπαραγωγή, το σπάσιμο των κρατικών μονοπωλίων. Η πίεση του χρόνου οδήγησε... «υποχρεωτικά» σε χορήγηση κινήτρων, προκειμένου να μας κάνουν... τη χάρη οι κεφαλαιοκράτες και να μπουν στην ηλεκτροπαραγωγή.

Είναι μια εγκληματική πολιτική που απέφερε μεγάλα κέρδη στους «επενδυτές» πάνω σε υποδομές, μονάδες, δίκτυα, γραμμές, που στοίχισαν αμύθητα ποσά δημόσιου χρήματος.

Και τώρα έρχονται να τα εκμεταλλευτούν όλα αυτά και όσα δημιουργηθούν στο μέλλον, πάλι με δημόσιο χρήμα, και τσακώνονται για το ποιος κεφαλαιοκράτης θα έχει το «πάνω χέρι».

Εκεί που μας χρωστάγανε, ζητάνε και το βόδι...

Για τα συγγράμματα

Ενα βήμα πριν την κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ βρίσκεται η κυβέρνηση. Με εγκύκλιο προς τα Ιδρύματα, ορίζει ότι οι φοιτητές και σπουδαστές θα μπορούν στο εξής να παίρνουν μόνο ένα βιβλίο για κάθε μάθημα. Πρόκειται για μια εντολή που παραγνωρίζει τις ανάγκες του κάθε μαθήματος και, πολύ περισσότερο, τις ανάγκες της επιστήμης συνολικά, έστω και αυτής της αστικής. `Η, πιο σωστά, δεν τις παραγνωρίζει, αλλά τις μετρά με κόστος και το φορτώνει στους φοιτητές. Και όποιος αντέξει, δηλαδή τα παιδιά των αστών. Τα παιδιά του λαού ας μη γίνουν επιστήμονες, ή ας ξεπουληθούν για να γίνουν. Τα πανεπιστημιακά συγγράμματα αποτελούν (ή πρέπει να αποτελούν) για τον κάθε φοιτητή τη βάση της επιστήμης του. Είναι το τμήμα εκείνο της βιβλιοθήκης του, που θα χρειαστεί να ανατρέξει πολλές φορές στο μέλλον, που πάνω του θα χτίσει στο μέλλον την πιθανή συνέχεια των σπουδών του, την επίλυση προβλημάτων που θα του προκύπτουν πάνω στην επιστημονική του δουλειά (εφόσον, βέβαια, εργάζεται στο αντικείμενό του). Από αυτήν τη σκοπιά, ο «μπακαλίστικος» περιορισμός των δωρεάν διανεμόμενων συγγραμμάτων σε ένα και μόνο βιβλίο, αποτελεί υποβάθμιση των σπουδών για τα παιδιά του λαού. Οι ίδιοι οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι και οι εκπαιδευτικοί των ΤΕΙ δεν πρέπει να επιτρέψουν αυτήν την εξέλιξη.

Στην πράξη, αυτό που θα γίνει θα είναι να πέσει στις πλάτες των φοιτητών το κόστος αγοράς των - επιπλέον του ενός - απαιτούμενων βιβλίων. Στις πλάτες των φοιτητών, που ήδη δεν μπορούν να τα βγάζουν πέρα με το κόστος των σπουδών τους, που το 45% του πληθυσμού τους αναγκάζεται να δουλέψει παράλληλα με τις σπουδές, που το 10% δουλεύει ήδη από το πρώτο έτος, που σε λίγο θα αρχίσουμε να μετράμε ποσοστά αυτών που εγκαταλείπουν τις σπουδές γιατί δε θα μπορούν λόγω ανέχειας των οικογενειών τους... Οι φοιτητές ήδη πληρώνουν πολλά για τις σπουδές τους (σίτιση, στέγαση, μεταφορές, αναλώσιμα, σημειώσεις), τώρα τους βάζουν να πληρώνουν και για συγγράμματα, αύριο θα τους ζητήσουν να πληρώνουν και δίδακτρα. Να σημάνει ξεσηκωμός, να απαιτήσουν να παρθεί πίσω η απαράδεκτη εγκύκλιος.

Είναι παραπάνω από φανερό ότι αυτή η κυβερνητική απόφαση είναι βήμα προς την πλήρη κατάργηση του δωρεάν χαρακτήρα της ανώτατης εκπαίδευσης. Δεν είναι τυχαίο ότι η συγκεκριμένη εγκύκλιος εδράζεται στο νόμο - πλαίσιο της ΝΔ, είναι συνέχεια της ίδιας πολιτικής. Αυτή η πολιτική έχει συγκεκριμένες εκφράσεις και μέσα στις σχολές: Είναι οι παρατάξεις της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ που την υπερασπίζονται ανοιχτά, είναι μια μεγάλη μερίδα του εκπαιδευτικού προσωπικού, καθώς και οι πρυτάνεις που ήταν λαλίστατοι τάχα ενάντια στις προτάσεις της κυβέρνησης για αλλαγή του μοντέλου διοίκησης των Ιδρυμάτων, αλλά από την άλλη υποστηρίζουν πλήρως (και εφαρμόζουν ήδη) την ιδιωτικοοικονομική λειτουργία των ιδρυμάτων. Φοιτητές, σπουδαστές, μαζί με τους εργαζόμενους στα Ιδρύματα και όλο εκείνο το κομμάτι των εκπαιδευτικών που κινούνται με γνώμονα την επιστήμη, τη διδασκαλία και την έρευνα σε όφελος του λαού και όχι τις μπίζνες πρέπει να συγκροτήσουν μέσα στα Ιδρύματα το μέτωπο εκείνο που θα βάλει φραγμό στον αντιδραστικό κατήφορο.

Γιάννα ΣΤΡΕΒΙΝΑ

Θέλουν δεδομένα τα υπερκέρδη τους...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΝΕΑ ΑΥΞΗΣΗ ΣΤΗΝ «επίσημη» ανεργία και, όπως έχουν παραδεχθεί οι κυβερνητικοί αρμόδιοι, η εκ περιτροπής εργασία, η ημι-απασχόληση και όλα αυτά τα ...«σύγχρονα» αυξάνουν με ταχύτατους ρυθμούς.

Κι αν τους ρωτήσεις, θα σου πουν ότι ...«αυτά συμβαίνουν όταν έχουμε κρίση, γι' αυτό στηρίξτε το Μνημόνιο για να έχουμε ανάπτυξη»!

Εν ολίγοις ...φυσικό φαινόμενο η ανεργία. Απολύτως λογικό, εκατοντάδες χιλιάδες, ίσως και εκατομμύρια, να μην μπορούν να επιβιώσουν. Λίγο ακόμη και θα το εντάξουν ...στην πολιτική προστασία.

Ενώ, όμως, αυτοί θεωρούν «λογική» και «αυτονόητη» την ανέχεια του κόσμου και τη συνεχή πτώση του βιοτικού του επιπέδου, για κάποιο παράξενο λόγο θέλουν εμείς να θεωρήσουμε απολύτως λογικά τα υπερκέρδη τους...

Επειδή, όμως, όλο αυτό το «κόλπο» είναι εντελώς παράλογο, να είναι βέβαιοι πως δε θα μπορούν για πολύ ακόμη να «πουλάνε τρέλα». Οσο καλούς πωλητές κι αν θεωρούν τα μέσα ενημέρωσης που τους στηρίζουν.

ΟΣΟ ΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΠΕΝΤΑΓΩΝΟ μιλάει για αεροπορικές επιδρομές στη Λιβύη, η ελληνική κυβέρνηση κάνει έκτακτες συσκέψεις. Προφανώς, κάτι ...«κάνει νιάου - νιάου στα κεραμίδια»!

Κι αφήνουμε κατά μέρος το πόσο επικίνδυνη είναι για την Ελλάδα η εμπλοκή σε τέτοιες περιπέτειες. Το θέμα του κόστους το έχουν, άραγε, σκεφτεί οι κυβερνώντες;

Ως γνωστόν, οι «σύμμαχοί» (τους) έχουν πολλές ανοιχτές δουλειές σε ολόκληρο τον πλανήτη και προσπαθούν να επιμερίσουν όσο περισσότερο μπορούνε τα έξοδα.

Φαίνεται, όμως, ότι εκτός από το να τα δίνουμε στις τράπεζες και τους εφοπλιστές, τώρα στην Ελλάδα φαίνεται πως «λεφτά υπάρχουν» και για το ΝΑΤΟ...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μαχαίρι «εξυγίανσης» στα επιδόματα

Γρηγοριάδης Κώστας

Καθώς πληθαίνουν οι στρατιές των ανέργων και οι εγγεγραμμένοι άνεργοι στον ΟΑΕΔ τον περασμένο Γενάρη έφτασαν τις 835.000, κυβέρνηση και Ευρωπαϊκή Ενωση προχωρούν σε άγριες περικοπές και στα επιδόματα ανεργίας. Ετσι, χτες, η Κομισιόν δήλωσε ότι τα επιδόματα ανεργίας θα αποδίδονται μετά από έλεγχο των περιουσιακών στοιχείων. Αυτό σημαίνει, τελικά, η λεγόμενη «αξιολόγηση» των επιδομάτων για την οποία μίλησε το υπουργείο Εργασίας. Αρα, ο άνεργος δε θα λαμβάνει ούτε ευρώ, αν διαθέτει κάποιο σπιτάκι ή χωράφι στο χωριό του. Επιπλέον, με περιουσιακά και εισοδηματικά κριτήρια θα δίνονται και τα υπόλοιπα κοινωνικά επιδόματα, που σημαίνει ότι εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες θα χάσουν οποιαδήποτε οικονομική στήριξη από Οργανισμούς, όπου, έτσι και αλλιώς, καταθέτουν εισφορές ως εργαζόμενοι. Με τον οικονομικό στραγγαλισμό ανέργων και εργαζομένων, θα εξασφαλιστεί η περίφημη δημοσιονομική εξυγίανση.

Το «μάρμαρο» το πληρώνουν οι πολλοί

Νέα φωτιά στην υπόθεση λαϊκή κατοικία ετοιμάζεται να βάλει η κυβέρνηση με τις σχεδιαζόμενες αυξήσεις στις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων. Προχτές ανακοινώθηκαν οι καινούριες αυξημένες τιμές που θα παίρνει η Εφορία υπόψη της για μεταβιβάσεις ακινήτων στις περιοχές όπως η Φιλοθέη και το Ψυχικό.

Μικρό το κακό, θα πει κάποιος και ίσως δε θα έχει μεγάλο άδικο. Οι μεγαλοσχήμονες που αγοράζουν σπίτια με 10 και 15 χιλιάδες το τετραγωνικό μέτρο έχουν τον τρόπο τους. Είτε να πληρώσουν τους φόρους που αναλογούν στην αγορά, είτε να αξιοποιήσουν τα διάφορα παράθυρα για να μην πληρώσουν καθόλου φόρο.

Αυτούς ποτέ δεν τους νοιάζει τίποτα. Οι άλλοι έχουν το πρόβλημα. Εκείνοι που πληρώνουν πάντα τα σπασμένα. Οι εργαζόμενοι που προσπαθούν να κουλαντρίσουν τη ζωή τους με το μεροκάματο, έχοντας πάντα κατά νου να αποκτήσουν το δικό τους κεραμίδι και τώρα θα κληθούν να πληρώσουν πολλαπλάσιους φόρους. Οι γονείς που θέλουν να προσφέρουν στέγη στα παιδιά τους και ενώ έχουν ήδη χρυσοπληρώσει τα σπίτια τους με φόρους στο κράτος και τόκους στις τράπεζες θα πρέπει τώρα να ξηλωθούν για τα νέα χαράτσια που ετοιμάζει η κυβέρνηση.

Και μην ξεχνάμε και τους δεκάδες - ίσως και εκατοντάδες - χιλιάδες εργαζόμενους που ενώ τίποτα στη ζωή τους δεν έγινε καλύτερο, θα θεωρούνται πλέον από την Εφορία ως ιδιοκτήτες μεγάλης ακίνητης περιουσίας, επειδή θα αυξηθούν και μόνο οι αντικειμενικές αξίες στα ακίνητα.

Δε χρειάζεται πολλή φιλοσοφία. Η πολιτική που υπηρετεί τα μονοπώλια και τους εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου είναι εντελώς αδίστακτη για όλους τους άλλους. Οι πολλοί, οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, όσοι ανήκουν στα μεσαία στρώματα της πόλης και του χωριού, είναι αυτοί που θα πληρώνουν συνεχώς το μάρμαρο. Και με την κλιμακούμενη μείωση των εισοδημάτων τους και με τη συνεχή αύξηση της φορολογικής τους επιβάρυνσης.

Δε θεραπεύεται ο καπιταλισμός

Πολλαπλά χρήσιμα τα πρόσφατα στατιστικά στοιχεία για την οικονομία της Τουρκίας, δίνουν, εκτός των άλλων, αποστομωτικές απαντήσεις σε κυβερνώντες και στελέχη της ΝΔ, που εδώ και καιρό ζητούν με επιμονή να αντιγράψουμε το «μοντέλο ανάπτυξης» της γειτονικής χώρας. Μάλιστα, ο πρόεδρος της ΝΔ έχει υποδείξει το συγκεκριμένο μοντέλο ως μονόδρομο για την απαλλαγή από το μνημόνιο και το ΔΝΤ. Κι όλα αυτά εξαιτίας των υψηλών ρυθμών ανάπτυξης που σημειώνει η οικονομία της Τουρκίας. Αυτό όμως που αποκρύπτουν συνειδητά είναι ότι η ανάπτυξη αυτή στηρίζεται σε περισσότερο αίμα και ιδρώτα των εργαζομένων, περισσότερη και πιο βαθιά φτώχεια για το λαό. Τα στοιχεία, λοιπόν, από την Τουρκία δείχνουν ότι το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών αυξάνεται παρά την αλματώδη αύξηση των ρυθμών ανάπτυξης της οικονομίας. Συγκεκριμένα, το υψηλότερο εισόδημα των πλουσίων στην Τουρκία είναι 8,5 φορές μεγαλύτερο από αυτό των φτωχότερων, σε σύγκριση με ανάλογη έρευνα το 2009 που ήταν της τάξης του 8,1. Το συνολικό ποσοστό της φτώχειας στη χώρα αυξήθηκε από 16,7% το 2008, στο 17,1 το 2009, αναφέρει έκθεση της τουρκικής στατιστικής υπηρεσίας. Αυτό σημαίνει ότι ένα σύνολο 12,97 εκατομμυρίων ανθρώπων ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας, περίπου 1 εκατομμύριο άνθρωποι περισσότεροι από την προηγούμενη χρονιά. Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία της TurkStat, το πλουσιότερο 20% των πολιτών στην Τουρκία κέρδιζαν το 47,6% του συνολικού εισοδήματος της χώρας το 2009, την ώρα που το φτωχότερο 20% μοιραζόταν μόνο το 5,6%. Το συμπέρασμα είναι προφανές. Δεν υπάρχει θεραπεία για τον καπιταλισμό. Μόνο γκρέμισμα.

Καμιά συναίνεση - λαϊκή συμμαχία

Μια βαθύτερη «ανάγνωση» της πρόσκλησης «διαλόγου» που απέστειλε το υπουργείο Οικονομικών στα πολιτικά κόμματα για το επικαιροποιημένο μνημόνιο είναι χρήσιμη και αποκαλυπτική. Η κυβέρνηση δε θα αναζητούσε συνεργούς αν δε σχεδίαζε και δεν εκτελούσε ήδη ένα ειδεχθές έγκλημα σε βάρος του λαού. Η βαρβαρότητα των μέτρων που έρχονται και η συσσώρευσή τους στα όσα έχουν ήδη νομοθετηθεί μεγαλώνουν το φόβο να μετατραπεί η λαϊκή δυσαρέσκεια και οργή σε οργανωμένη πάλη. Επί της ουσίας, η κυβέρνηση ζητάει από τους συμμάχους της να αναλάβουν ακόμα μεγαλύτερες ευθύνες στο πέρασμα της πολιτικής που έχει ανάγκη το κεφάλαιο. Την ίδια επιτακτική ανάγκη εκφράζει και η ντόπια πλουτοκρατία, όπως επιβεβαιώνουν οι αλλεπάλληλες πολιτικές παρεμβάσεις του προέδρου του ΣΕΒ, που ζητάει απόλυτη συναίνεση για να περάσουν τα μέτρα.

Η κυβέρνηση επιδιώκει να εκπέμψει σήμα συναίνεσης, δηλαδή υποταγής των ανθρώπων του μόχθου στην αντιλαϊκή πολιτική που στόχο έχει να διασώσει τα μονοπώλια απ' την κρίση και να τα επαναφέρει σε τροχιά κερδοφορίας. Η πολιτική αυτή βρίσκει απολύτως σύμφωνη τη ΝΔ, παρότι για λόγους δημαγωγίας αρνήθηκε να προσέλθει στο διάλογο με τον υπουργό Οικονομικών. Το ίδιο ισχύει για τον ΛΑ.Ο.Σ., τη Δημοκρατική Αριστερά και τη Δημοκρατική Συμμαχία, που συναντήθηκαν με τον υπουργό Οικονομικών και, κατά δήλωσή του, είχαν «εποικοδομητική συζήτηση» για το επικαιροποιημένο μνημόνιο. Την πρόσκληση απέρριψε και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, όχι όμως από θέση εναντίωσης στην κυρίαρχη στρατηγική, αφού οι προτάσεις του δε διαφέρουν απ' αυτές που προβάλλει μερίδα της πλουτοκρατίας, όπως το ευρωομόλογο, η αναδιαπραγμάτευση του χρέους, που κάθε άλλο παρά φιλολαϊκή διέξοδο ανοίγουν.

Το ΚΚΕ δεν πρόσφερε ποτέ, ούτε πρόκειται να προσφέρει τη συναίνεσή του στην πολιτική που υπηρετεί την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Η συνέπεια με την οποία την πολεμά είναι δεδομένη. Ο λαός πρέπει να βγάλει συμπεράσματα από την πρεμούρα της πλουτοκρατίας και των πολιτικών της εκπροσώπων να ισχυροποιήσουν το μέτωπο εναντίον του. Τα κελεύσματα για συναίνεση, που θα φτάνει μέχρι το επίπεδο της διακυβέρνησης, είναι δείγμα του φόβου τους για τη δύναμη του λαού, την οποία προσπαθούν να διαχειριστούν και να ενσωματώσουν. Ενα πράγμα είναι σίγουρο. Οτι αν δεν υπήρχε το ΚΚΕ και η επιρροή που ασκεί στο λαό και στο κίνημα, τα σενάρια της τυπικής συνεργασίας αστικών κομμάτων στη χώρα ίσως και να είχαν ήδη προχωρήσει για να υποτάξουν ολοκληρωτικά το λαό.

Στη συμμαχία του ταξικού αντίπαλου τα λαϊκά στρώματα πρέπει να αντιτάξουν τη δική τους συμμαχία, στερεωμένη με γερά ποδάρια στους τόπους δουλειάς, στα μικρομάγαζα, στα χωράφια, στα σχολεία και τα πανεπιστήμια, στις λαϊκές γειτονιές, στην πόλη και την ύπαιθρο. Το κεφάλαιο και τα κόμματά του βλέπουν την κρίση σαν ευκαιρία για να αλυσοδέσουν τους εργαζόμενους και το λαό με μέτρα που φτηναίνουν ακόμα περισσότερο την εργατική δύναμη. Για τα θύματα αυτής της πολιτικής, η κρίση, που δείχνει τα ιστορικά όρια του ξεπερασμένου καπιταλισμού, είναι ευκαιρία για να δυναμώσουν το κόμμα, δηλαδή το ΚΚΕ, που παλεύει για την ανατροπή του. Η λαϊκή συμμαχία για λαϊκή εξουσία και οικονομία είναι η απάντηση στον ενιαίο τρόπο με τον οποίο το κεφάλαιο και τα κόμματά του πασχίζουν να τσακίσουν το λαό.