ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Κροκοδείλια δάκρυα για τις γυναίκες

Παπαγεωργίου Βασίλης

Με χτεσινή ανακοίνωσή της, η Γραμματεία Ισότητας της ΑΔΕΔΥ και με αφορμή το νέο Ασφαλιστικό των δημοσίων και των ιδιωτικών υπαλλήλων περιγράφει μια σειρά από διαπιστώσεις και προβλήματα (π.χ., ελλείψεις παιδικών σταθμών, κέντρα δημιουργικής απασχόλησης παιδιών, κ.λπ.) και αναφέρεται ιδιαίτερα στις επιπτώσεις του νέου αντιασφαλιστικού νομοσχεδίου στις γυναίκες. Καλεί δε την κυβέρνηση να αποσύρει τα σχέδιά της, να μην αυξήσει τα όρια ηλικίας και ιδιαίτερα των γυναικών, να αυξήσει τις κοινωνικές παροχές, κ.λπ.

Τα συμπεράσματα για τα αυξημένα προβλήματα των εργαζομένων γυναικών είναι σωστά. Το θέμα είναι όμως και τι προτείνει για την επίλυσή τους, ή αν, ακόμα, η περιγραφή του προβλήματος έτσι όπως επιλέγει να την κάνει φυγαδεύει τους ενόχους.

Μπροστά σε αυτήν την ανελέητη επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες αποφεύγουν να μιλήσουν καθαρά. Γιατί δεν αρκεί κανείς να ζητά ενίσχυση του κοινωνικού κράτους και των υπηρεσιών του γενικά και αόριστα. Για παράδειγμα, η πρόσβαση κάθε λαϊκής οικογένειας σε παιδικούς σταθμούς σύγχρονους, δωρεάν, ασφαλείς απαιτεί την κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας στην Πρόνοια. Να σταματήσει, δηλαδή, η ανάπτυξη των ιδιωτικών παιδικών σταθμών, από τη μια, να αποτελεί άλλοθι για τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου (μπορεί π.χ. να σου πει «ε, όποιος δεν μπορεί να πάει στους δημόσιους ας πάει στους ιδιωτικούς, τόσοι υπάρχουν») και, από την άλλη, ν' ανοίγει νέα επενδυτικά πεδία για το κεφάλαιο που θησαυρίζει λόγω της πολιτικής που συνειδητά υποβαθμίζει τις δημόσιες δομές (με ανεπαρκές προσωπικό, μείωση σταθμών λόγω ανεπαρκών πόρων, αύξηση τροφείων κ.τ.λ.). Η λογική της συνύπαρξης του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα σε Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία που συνοδεύεται από τη δήθεν «ελευθερία της επιλογής» το μόνο που καταφέρνει τελικά είναι να στηρίζει την αντιλαϊκή επίθεση.

Συνειρμοί καθόλου τυχαίοι

Για το πόσο εντείνεται η ανασφάλεια κάθε πολίτη και πόσο θίγεται η εικόνα της χώρας στο εξωτερικό έκανε παρέμβαση ο Γιάννης Τραγάκης, στέλεχος της ΝΔ, στην κουβέντα που γινόταν χτες το μεσημέρι στο «ΘΕΜΑ FM» για την προχτεσινή έκρηξη βόμβας στο υπουργείο Δημοσίας Τάξης. Μάλιστα, επισήμανε, καθώς μπαίνουμε στην τουριστική περίοδο και αφού ο τουρισμός είναι η μόνη μας ελπίδα για ανάκαμψη της οικονομίας, καταλαβαίνουμε όλοι τι κίνδυνος υπάρχει. Και αμέσως συμπλήρωσε: Γι' αυτό και θέλω να καταγγείλω τις κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ στο λιμάνι που αμαυρώνουν την εικόνα της χώρας. Από κει και μετά η κουβέντα στράφηκε σε συμπεράσματα όπως ότι με την απεργία της Τετάρτης ταλαιπωρήθηκαν όσοι κάνουν χρήση προγραμμάτων κοινωνικού τουρισμού, ότι πετάχτηκαν δεκάδες χιλιάδες ευρώ που χρειάζεται ένας εφοπλιστής μόνο για να βάλει σε κίνηση το πλοίο του... Κι ότι τελικά έτσι τι θα κάνουν, στο τέλος θ' αναγκαστούν να κάνουν κι απολύσεις. Είχαν δεν είχαν δηλαδή, από την κουβέντα για την τρομοκρατία κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι για τις απολύσεις φταίνε οι απεργίες οι οποίες - παρεμπιπτόντως θίγουν και την εικόνα διεθνώς όπως και οι επιθέσεις με βόμβες. Τυχαίο;..

Με ευθύνη απέναντι στο σύστημα...

«Θέλουμε να εκφράσουμε την αριστερά της ευθύνης», δήλωσε στον ρ/σ «ΣΚΑΪ» ο επικεφαλής της «Ανανεωτικής Πτέρυγας» Φ. Κουβέλης. Και την εξέφρασε λίγο αργότερα στον ρ/σ «ΡΙΑΛ» σχολιάζοντας ως εξής την απεργία των ναυτεργατών: «Οι κινητοποιήσεις αυτές, όσο κι αν εκφράζουν ένα κλάδο χειμαζόμενο, τον κλάδο των ναυτικών και ναυτεργατών γενικότερα, οφείλουν να συνυπολογίζουν και την οικονομική κατάσταση της χώρας. Υπήρξε μία δικαστική απόφαση, η οποία έκρινε καταχρηστική τη συγκεκριμένη απεργιακή κινητοποίηση και η γενικότητα της αναφοράς σε μία ανυπακοή, όπως λέει το ΚΚΕ, φοβάμαι ότι τεμαχίζει περισσότερο την κοινωνία. Βεβαίως, και η κυβέρνηση έχει τις δικές της ευθύνες. Δεν μπορεί να νίπτει τας χείρας της ως άλλος Πόντιος Πιλάτος».

Εχουν, ως φαίνεται, πλήρη συναίσθηση της ευθύνης τους απέναντι στο σύστημα και την αναλαμβάνουν. Κυκλοφορούν μέσα στην εργατική τάξη και το λαό με την «προβιά» του αριστερού, σκορπίζοντας το δηλητήριο της συναίνεσης και της υποταγής στο άδικο και την εκμετάλλευση κι ό,τι το δηλητήριό τους δεν μπορεί να «μολύνει» το συκοφαντούν και το αποδοκιμάζουν. Φτάνει ο Φ. Κουβέλης μέχρι το σημείο να υποδεικνύει κυβερνητική παρέμβαση ενάντια στους απεργούς. Αθελά τους, προσφέρουν και μιαν υπηρεσία στο λαό με τέτοιες δηλώσεις, τον βοηθάνε να ξεκαθαρίσει την ήρα απ' το στάρι.

Οι άτιμοι συνειρμοί δεν περνούν

H χτεσινή συζήτηση στη Βουλή, πέραν όλων των άλλων, σημαδεύτηκε από τη βρώμικη επίθεση του πρωθυπουργού και προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Γ. Παπανδρέου, ενάντια στο ΚΚΕ, που στηρίζει ολόπλευρα και πρωτοστατεί στους λαϊκούς αγώνες. Χαρακτηριστικά, προσπαθώντας να θολώσει τα νερά και να δημιουργήσει άτιμους συνειρμούς, για την πολιτική και τη δράση του ΚΚΕ, νομίζοντας ότι θα χειραγωγήσει λαϊκές δυνάμεις, σημείωσε: «Νομίζετε ότι οι πράξεις σας προβάλλουν την πατρίδα και την οικονομική ανάπτυξη; Νομίζετε ότι το να παρέχετε πολιτική κάλυψη σε όλους όσοι συμπεριφέρονται βίαια, αντιδημοκρατικά, καταχρηστικά και παράνομα, βοηθάει την ανάπτυξη της χώρας, τον εργαζόμενο, τον συνταξιούχο;», ενοχοποιώντας το λαό, που τον τσακίζει η πολιτική της κυβέρνησής του με κολαούζο της τον ΛΑ.Ο.Σ. και στήριγμα τη ΝΔ, επειδή παλεύει ενάντια στην αφαίρεση κατακτήσεων, διεκδικεί ικανοποίηση των αναγκών του.

Αυτή η επίθεση, που συνοδεύτηκε και από αναφορές περί δήθεν ...ευθυνών του ΚΚΕ για τη σημερινή οικονομική κατάσταση και την εικόνα «ανωμαλίας» της χώρας, ένα πράγμα δείχνει: Την κύρια επιδίωξη της κυβέρνησης και του κεφαλαίου συνολικά να ανακόψει κάθε αντίσταση που αναπτύσσεται μέσα στο λαό, ενάντια στα βάρβαρα μέτρα που επιβάλλονται από κοινού με την ΕΕ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ακριβώς για να βγει το κεφάλαιο αλώβητο από την κρίση, με χτύπημα εργατικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων. Σ' αυτήν την κατεύθυνση, επιστρατεύουν κάθε μηχανισμό του αστικού κράτους και των ίδιων των καπιταλιστών, όπως πρόσφατα κάποιοι τηλεοπτικοί σταθμοί των καπιταλιστών με την απεργία των ναυτεργατών, που έδρασαν με τρόπο σπρωξίματος σε προβοκατόρικες ενέργειες, από τη μια, για αποπροσανατολισμό και, από την άλλη, για τον εκφοβισμό του λαού, σε μια περίοδο που αναπτύσσονται αγώνες και ενόψει της νέας πανελλαδικής απεργίας την ερχόμενη Τρίτη.

Η προσπάθεια και από τον πρωθυπουργό να συνδέσει τη λαϊκή δράση, τους αγώνες του εργατικού, ταξικού κινήματος, όπου οι κομμουνιστές πρωτοστατούν, με τη βία των προβοκατόρων, των κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών, αποτελεί συνέχεια της πρακτικής που χρησιμοποιεί ο κολαούζος του Καρατζαφέρης (παρόμοια ιστορία είχε επαναληφθεί και με την πυρπόληση της τράπεζας «Μαρφίν», με τρεις νεκρούς). Αυτό προσπαθούν να κάνουν διάφοροι σκοτεινοί μηχανισμοί και υπηρεσίες, για να σπείρουν συγχύσεις στο λαό για τη δράση και κυρίως την προοπτική που δίνει στους αγώνες το ΚΚΕ. Είναι φανερό ότι η όλη συζήτηση περί βίαιων αντιδράσεων που μπλέκεται μαζί με την τρομοϋστερία που καλλιεργείται από σύσσωμα τα αστικά ΜΜΕ, αποσκοπεί στο να στρωθεί καλύτερα το έδαφος για να ενταθεί η κρατική καταστολή και ο αυταρχισμός της αστικής τάξης, με στόχο τον πραγματικό αντίπαλο, τους εργάτες και τα λαϊκά στρώματα που δεν αποδέχονται τη λογική τού «σφάξε με αγά μου να αγιάσω» και αντιδρούν στο μνημόνιο που βάζει ταφόπλακα στα δικαιώματά τους.

Το ΚΚΕ το έχει δηλώσει κατηγορηματικά ότι όποιοι μηχανισμοί και αν στηθούν δεν πρόκειται να σταματήσει τους περιφρουρημένους, συντονισμένους αγώνες, την προσπάθεια ο ίδιος ο λαός να γίνει πρωταγωνιστής των εξελίξεων, αξιοποιώντας όλες τις μορφές πάλης που θα αποφασίζει, απομονώνοντας και εξουδετερώνοντας τις όποιες προσπάθειες προβοκάτσιας με ακόμη μεγαλύτερη επαγρύπνηση και ετοιμότητα.

Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η ΚΑΤΑΘΕΣΗ του νομοσχεδίου - δυναμίτη στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα στη Βουλή δε θα μπορούσε, παρά να συνδυαστεί με μια πρωθυπουργική (και με ολίγον ...ΛΑ.Ο.Σ.) επίθεση στο ΚΚΕ.

Ο Γιώργος Παπανδρέου (και πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, φυσικά) εξασφάλισε χτες από τη Βουλή μια θέση για το ...πορτρέτο του στην Ενωση Ελλήνων Εφοπλιστών και στον Σύνδεσμο Ελληνικών Βιομηχανιών. Αξιος!

Πάντως, ήταν πραγματικά ...ανέκδοτο να τον ακούς να μιλάει για τις «θυσίες που κάνει ο ελληνικός λαός» και για την «προσπάθεια του ελληνικού λαού», η οποία, φυσικά, υπονομεύεται από όσους κινητοποιούνται ενάντια σε αυτήν την πολιτική.

Αραγε, αυτόν τον «ελληνικό λαό» τον ...ρώτησε και αυτός τού είπε ότι πολύ ευχαρίστως θα κάνει αυτές τις θυσίες; Του είπε ότι στηρίζει τις κυβερνητικές προσπάθειες;

Ολοι αυτοί που βλέπει στους δρόμους (και ακόμη δεν είδε τίποτε) να του διευκρινίσουμε ότι δεν αποτελούν εκδηλώσεις χαράς και επίδειξη ...στήριξης στην «πατριωτική προσπάθεια» που θέλει να μας πλασάρει.

Αντιδράσεις είναι, οργισμένες αντιδράσεις, που στο τέλος θα «πνίξουν» και την κυβέρνηση και τα συμφέροντα που εκπροσωπεί.

ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ - λέει το Ελεγκτικό Συνέδριο - συγκεκριμένα σημεία του ασφαλιστικού νομοσχεδίου. Μάλλον ...κακώς μπήκαν στον κόπο να γνωματεύσουν. Σιγά μην ασχοληθούν με τέτοια πράγματα η ΕΕ, το ΔΝΤ και η κυβέρνηση με την οποία συναλλάσσονται.

Είπαμε, οι κυβερνώντες σέβονται και τιμούν το Σύνταγμα, αρκεί αυτό να μην ...εμπλέκεται στις δουλειές και στις συμφωνίες τους.

Κοινό το χτύπημα σ' όλη την Ευρώπη

Κατατέθηκε χτες το νομοσχέδιο - βόμβα για το Ασφαλιστικό, βάζοντας ταφόπλακα σε συντάξεις και Κοινωνική Ασφάλιση. Με ποιο επιχείρημα, όλο το προηγούμενο διάστημα, κυβέρνηση και αστικά ΜΜΕ επιχείρησαν να δικαιολογήσουν αυτή την πρωτοφανή επίθεση; Ούτε λίγο, ούτε πολύ, εκείνο που μας λένε είναι πως η κυβέρνηση είναι αναγκασμένη να κατεδαφίσει την Κοινωνική Ασφάλιση από την «τρόικα» και το δεσμευτικό μνημόνιο. Αθωώνουν, δηλαδή, την κυβέρνηση και την εμφανίζουν σε αντίθεση με την «κακιά» «τρόικα» και το ΔΝΤ.

Ποια είναι, όμως, η πραγματικότητα; Οτι το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο είναι μια αναγκαία «μεταρρύθμιση» προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου, προκειμένου - μεταξύ άλλων - να ξεμπερδεύει με δικαιώματα και κατακτήσεις της εργατικής τάξης, που αποσπάστηκαν με πολύχρονους αγώνες της εργατικής τάξης και κάτω και από το βάρος του υπαρκτού σοσιαλισμού. Τα μέτρα - λαιμητόμος δεν είναι, άλλωστε, ελληνική πατέντα. Ολο και περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, εντός και εκτός ευρωζώνης, παίρνουν τέτοια μέτρα, στην ίδια ακριβώς λογική με την ελληνική κυβέρνηση. Για παράδειγμα, προχτές οι Γάλλοι εργαζόμενοι σηκώθηκαν στο πόδι, κατά της δικής τους «ασφαλιστικής μεταρρύθμισης», που όμως τόσο πολύ μοιάζει με τη δική μας και προβλέπει: Γενικό όριο συνταξιοδότησης στα 62 χρόνια, παράταση του εργάσιμου βίου στα 41,5, ενώ όσοι απασχολούνται περιστασιακά ή με μειωμένο ωράριο θα δικαιούνται πλήρη σύνταξη στα 67 τους χρόνια μετά το 2018. Θυμίζει κάτι; Επίσης στην ίδια λογική είναι και τα μέτρα που προωθούνται στη Βρετανία.

Είναι ανάγκη του κεφαλαίου, πλέον, να προχωρήσει στην τελειωτική επίθεση προκειμένου να έχουν όσο πιο φτηνή γίνεται την εργατική δύναμη και όσο πιο γρήγορα οι εργαζόμενοι ξεμπερδέψουν με τις αυταπάτες των διαφόρων του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, αλλά και τη στάχτη στα μάτια που ρίχνουν τα αστικά ΜΜΕ, τόσο πιο πολύ θα αντιλαμβάνονται την ανάγκη να χτυπήσουν την πολιτική που γεννάει τέτοια τερατουργήματα στην ίδια τους τη ρίζα...

Η γη στο σφυρί...

Πριν από λίγες μέρες άρθρο της εφημερίδας «International Herald Tribune», προέτρεπε την κυβέρνηση να προχωρήσει στην ενοικίαση νησιών, λιμανιών, πλουτοπαραγωγικών πηγών κ.λπ., ως μέσο για να «ανακάμψει» από την οικονομική κρίση.

Στο ίδιο πνεύμα, χτες στην εφημερίδα «Guardian», δημοσιεύτηκε άρθρο το οποίο ισχυρίζεται πως «τώρα η Ελλάδα διευκολύνει τους πλούσιους και διάσημους να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους, προετοιμάζοντας την πώληση ή προσφορά μακροπρόθεσμης εκμίσθωσης κάποιων από τα 6.000 ηλιόλουστα νησιά σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να αποπληρώσει τα χρέη της. Ο "Guardian" πληροφορήθηκε ότι μια περιοχή στη Μύκονο, ένας από τους κορυφαίους τουριστικούς προορισμούς της Ελλάδας, είναι ένα από τα μέρη προς πώληση. Η περιοχή ανήκει κατά το ένα τρίτο στην κυβέρνηση, η οποία αναζητεί αγοραστή πρόθυμο να ρίξει κεφάλαιο και να αναπτύξει ένα πολυτελές τουριστικό συγκρότημα, σύμφωνα με πηγή κοντά στις διαπραγματεύσεις. Πιθανοί επενδυτές οι οποίοι επίσης αναζητούν ιδιοκτησία στο νησί της Ρόδου, είναι Ρώσοι και Κινέζοι. Επενδυτές και στις δυο χώρες αναζητούν ένα κομμάτι Μεσογείου ως ταξιδιωτικό προορισμό για τους αυξανόμενα εύπορους πληθυσμούς τους».

... και γενικότερο ξεπούλημα

Απάντηση στο δημοσίευμα έδωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γ. Πεταλωτής, σημειώνοντας ότι «ο ισχυρισμός ότι η ελληνική κυβέρνηση εμπλέκεται στην πώληση οποιουδήποτε νησιού είναι πλήρως ανακριβής» και ξεκαθάρισε ότι «οι αγοραπωλησίες νησιών που ανήκουν σε ιδιώτες, ούτε κάτι καινούριο είναι ούτε και αποτελεί νέο, στην Ελλάδα ή οπουδήποτε αλλού», ενώ αναφερόμενος στην πώληση γης στη Ρόδο σημειώνει ότι αυτή αφορά «στο πεδίο της ιδιωτικής εμπορικής κτηματομεσιτικής αγοράς».

Εκείνο, βέβαια, που όχι μόνο δε διαψεύδει η κυβέρνηση, αλλά το επιβεβαιώνει με τις πράξεις της, είναι ότι δε χρειάζεται να ξεπουλήσει νησιά και εδάφη, καθώς έχει βγάλει στο σφυρί από την ύδρευση μέχρι τα λιμάνια. Την ίδια στιγμή, δεν είναι πρωτοφανές εκτάσεις γης - φιλέτα σε τουριστικούς προορισμούς να αλλάζουν χρήση και να παραχωρούνται σε επιχειρηματίες προκειμένου να αναπτύξουν μπίζνες. Ετσι κι αλλιώς, από τη στιγμή που υπάρχει ιδιωτική ιδιοκτησία στη γη, θα υπάρχουν και ιδιωτικά νησιά και βουνά και ποτάμια και λίμνες και η κερδοφορία πάνω στη γη θα ανθεί. Σε βάρος, όμως, των λαϊκών στρωμάτων που θα πληρώνουν πανάκριβα όχι απλά για μια στέγη, αλλά ακόμα και για να χαρούν τον ήλιο και τη θάλασσα στην ίδια τους τη χώρα...

Πάλη για φιλολαϊκή διέξοδο

Οσο βαθαίνει η καπιταλιστική κρίση και οξύνονται οι κοινωνικές αντιθέσεις, όσο προχωράει η αντιλαϊκή και αντεργατική λαίλαπα και καταστρέφονται παραγωγικές δυνάμεις, τόσο θα επανέρχεται ξανά και ξανά επιτακτικά στο επίκεντρο της συζήτησης ο δρόμος για φιλολαϊκή διέξοδο από την οικονομική κρίση. Ολο και περισσότερο γίνεται καθαρό ότι ο δρόμος που προβάλλει η κυβέρνηση - έχοντας στο πλευρό της και τα άλλα κόμματα της πλουτοκρατίας, ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ. - είναι ο δρόμος, που συμφέρει τα μονοπώλια, που προετοιμάζει το έδαφος για την επάνοδό τους στην οδό της κερδοφορίας, με όσο το δυνατόν μικρότερες απώλειες. Για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, αυτός ο δρόμος έχει μόνο θυσίες στο βωμό των κερδών του κεφαλαίου.

Η αναιμική ανάκαμψη που προβλέπεται με βάση τις δηλώσεις και των ίδιων των εκπροσώπων ιμπεριαλιστικών οργανισμών θα σηματοδοτήσει νέα, σκληρότερη επίθεση στους εργαζόμενους. Μια επίθεση, που δεν μπορεί να αποκρουστεί από μεμονωμένα αιτήματα ή αποσπασματικές κινητοποιήσεις, ούτε από διαφορετικές προσεγγίσεις ως προς το ποιο «πακέτο» σκληρών μέτρων είναι πιο αποτελεσματικό, οι οποίες αφήνουν στο απυρόβλητο την αιτία της κρίσης. Οποιαδήποτε παραλλαγή αντιμετώπισης της κρίσης δε χτυπάει την αιτία της, δηλαδή την καπιταλιστική ιδιοκτησία και την ταξική εκμετάλλευση, έχει προδιαγεγραμμένη πορεία: Να ανακυκλώσει τα ίδια προβλήματα, να φέρει νέα βάρη στους λαούς και νέα κέρδη, τελικά, για την πλουτοκρατία.

Το ίδιο το γεγονός ότι η οικονομική κρίση είναι κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων και κερδών, είναι κρίση εγγενής του καπιταλιστικού συστήματος, είναι εκείνο που αναδεικνύει ότι η φιλολαϊκή διέξοδος σήμερα ταυτίζεται με την οργάνωση της πάλης για τη Λαϊκή Εξουσία και Λαϊκή Οικονομία. Για να αντιμετωπιστεί η κρίση προς όφελος του λαού, πρέπει να αντιμετωπιστεί η ρίζα της. Ετσι, εκείνο που πρέπει να μπει στο προσκήνιο, ο αποδέκτης στον οποίο πρέπει να καταλήγουν τα βέλη της εργατικής και λαϊκής πάλης, είναι η ίδια η εξουσία των μονοπωλίων, το ποια τάξη έχει στα χέρια της την εξουσία. Οσο η λαϊκή πάλη περιορίζεται εναντίον του ενός ή του άλλου αντιλαϊκού μέτρου, της μιας ή της άλλης αντεργατικής ανατροπής, ακόμα και όταν καταφέρνει να καθυστερήσει κάποια μέτρα, θα είναι καταδικασμένη να ξαναμπεί στον ίδιο φαύλο κύκλο: Από την κρίση στην ανάκαμψη και την κερδοφορία του κεφαλαίου, με αλώβητη την εξουσία των μονοπωλίων να απεργάζεται νέα μέτρα κατά των εργατοϋπαλλήλων και των λαϊκών στρωμάτων. Που σημαίνει ότι πρέπει να υπάρξει ανασύνταξη του λαϊκού κινήματος με αντιμονοπωλιακά - αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα και με στόχο τη διεκδίκηση της εξουσίας, την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.

Η διέξοδος από την κρίση ταυτίζεται σήμερα με την οργάνωση της πάλης για τη Λαϊκή Εξουσία - Οικονομία. Που σημαίνει ότι κάθε χώρος δουλειάς και κάθε γειτονιά έχει τη δική της συνδικαλιστική, λαϊκή οργάνωση, που ολοκληρώνεται σε κλαδικό, περιφερειακό και πανελλαδικό επίπεδο. Που σημαίνει, ακόμα, ότι παραμερίζονται, ηττώνται με την ψήφο οι δυνάμεις του κυβερνητικού εργοδοτικού συνδικαλισμού και οι συνοδοιπόροι τους από τα άλλα κόμματα, που συνήθως συμμαχούν για να κερδίσουν μια έδρα, για να χτυπήσουν το ταξικό κίνημα, τις δυνάμεις του ΚΚΕ και τις άλλες ριζοσπαστικές δυνάμεις που συνεργάζονται μαζί του.